Jon Bakker; een leven lang aan de
Rechte Hondsbosschelaan
Het wordt door de bewoners ervan ook wel 'het straatje
genoemd; het stukje Rechte Hondsbosschelaan aan de
westzijde van de spoorlijn. In het verleden werd de toen
nog doorgaande laan onderbroken door een onbewaakte
spoorwegovergang.
bijlage
Inmiddels zijn de twee delen van de
Rechte Hondsbosschelaan al weer decen
nia van elkaar gescheiden en is het deel
bij de Westerweg weliswaar 'doodlopend',
doch alles behalve doods, gescheiden en
is het deel bij de Westerweg weliswaar
'doodlopend', doch alles behalve doods.
Zo houden de bewoners jaarlijks een
gezellig buurtfeest op straat, versierd met
feestelijke verlichting, waarbij iedereen
iets lekkers van thuis meeneemt. En
natuurlijk was Jan Bakker, de laatst
overgebleven oorspronkelijke bewoner
van de straat, ook op 25 september van
de partij. Op het eerste gezicht is dit niet
zo'n bijzonder feit, ware het niet dat hij
80 jaar oud is en op 26 oktober 1930 in
hetzelfde huis waar hij nog altijd woont,
geboren is. Jan: „Mijn moeder was
vroeger zeer bezorgd om ons, vooral als
we het spoor overstaken. Dan riep zij ons
na: wel goed uitkijken bij het spoor!"
Het huis, eindjaren twintig gebouwd
door Jan's vader, is door Jan in 1967
compleet onder handen genomen. Jan:
„Van mijn moeder hoefde deze ver
bouwing niet zo nodig, maar hierdoor
wonnen we flink aan ruimte. Het was
voorheen een huis met een puntdak en
met beneden schuifdeuren die de voor-
en de achterkamer, waar we de meeste
tijd doorbrachten, van elkaar scheidden.
Boven was maar één slaapkamer. We
hadden vroeger geen badkamer, maar
gingen eens per week naar het badhuis
aan de Holleweg. En het toilet in de bij
keuken had nog geen closet, zoals zoveel
huizen in die tijd." Het huis verkeert,
ondanks Jan's hoge leeftijd, nog altijd in
opperbeste staat. Van binnen is het net
een museum,
omdat Jan in
de loop der ja
ren een bonte
verzameling
aan spullen bij
elkaar heeft
gespaard. Zijn
trots is de
Zuid-Europees
uitziende tuin;
gezellig vol
met bloemen,
beelden en
zelfgemaakte ornamenten. Jan Bakker
is de oudste van vier kinderen, waarvan
er nog drie in leven zijn; Jan, een zus,
woonachtig in Heiloo en een zus, die in
Frankrijk woont. Zijn opa, afkomstig uit
de omgeving van Noord-Scharwoude,
werkte als knecht op de boerderij van De
Wit aan de Oosterzijweg. Later verhuisde
het gezin van zijn opa naar de Kenne-
merstraatweg, op de plek waar nog altijd
Radio Bakker is gevestigd. Jan heeft
bijna zijn hele arbeidzame leven, van
1946 tot 1994, als metselaar gewerkt.
Hij moest nog zestien worden toen hij
voor het eerst, samen met zijn vader, in
Limburg in de bouw ging werken. Hier
werd in die tijd volop gebouwd. Vanaf
1949 was het werk, dat hij voor verschil
lende bouwbedrijven uitvoerde, gelukkig
dichter bij huis.
Jan's vader overleed in 1961 en vanaf
het moment dat zijn jongste zus het ou
derlijk huis verliet om te trouwen, heeft
Jan, als enige nog thuiswonende, de zorg
voor zijn hulpbehoevende moeder op
zich genomen. Verkering werd hierdoor
een redelijk gecompliceerde zaak. „Ik heb
een tijdje verkering gehad met een meisje
uit Zevenaar, maar zij wilde niet naar
Heiloo, en ik niet naar Zevenaar verhui
zen en mijn moeder alleen laten..." Ook
vakanties waren niet zomaar geregeld.
„Ik wilde dolgraag de familie Meijer
bezoeken, onze oude overburen die in
de vijftiger jaren naar Australië waren
geëmigreerd. Mijn zus en ik hebben onze
moeder met moeite kunnen overhalen,
dat zij voor een aantal weken bij mijn
zus ging logeren, zodat ik in 1981 voor
het eerst naar dit prachtige continent
kon afreizen." Na het overlijden van zijn
moeder in 1983 is Jan nog vijf keer naar
Australië gegaan, de laatste keer in 1996.
Zijn gezondheid laat helaas te wensen
over. Dit is mede de reden dat hij niet
meer naar Australië durft te gaan. Toch
geniet hij dagelijks van de kleine dingen
om hem heen en zorgt, met hier en daar
wat hulp, nog steeds goed voor zichzelf,
het huis en de tuin.
UITKIJKPOST
