vanrtis
Lucas
KLAAR VOOR DE LENTE
15
m
êmmm
UITKIJKPOST
29 APRIL 2015
'Ik weet gewoon dat het
niet lang meer gaat
Wat begon als een vakantie, eindigde in een nacht
merrie. Celeste Tournier (42) uit Heiloo moest haar
kinderen elf jaar geleden noodgedwongen achterla
ten in Libanon. Daarna begon de strijd om ze terug
te krijgen.
Op het bordje bij de voordeur hangen hun namen:
Celeste, Yannis, Lucas. Van de vader van haar kinde
ren is ze inmiddels gescheiden. Ze heeft alle rechts
zaken in zowel Nederland als Libanon gewonnen en
de laatste uitspraak van de rechtbank in Den Haag
luidt: ,,De kinderen moeten onmiddellijk terug naar
Nederland, desnoods met de sterke hand van justitie
en politie." Toch zijn haar jongens nog steeds niet bij
haar.
In mei 2004 ging Celeste met haar toenmalige man
en twee zoons, toen 3 en 5, op vakantie en tevens
familiebezoek in Libanon. Celestes schoonfamilie
woont circa vijftig kilometer ten zuiden van Beiroet,
in een afgelegen, bergachtig gebied. Iedereen kent
elkaar daar, steunt elkaar en geweld of wapenge-
bruik wordt niet geschuwd. Het huis van de familie is
door hekken omheind.
Vrijwel direct na aankomst veranderde de sfeer: er
was geen sprake van dat zij met z'n vieren ooit terug
zouden gaan naar Nederland. Celeste: Natuurlijk
ken ik de verhalen over vaders die hun kinderen
ontvoeren naar hun geboorteland. Ik heb het daar
destijds ook met mijn man over gehad. Hij verze
kerde me keer op keer dat hij dit nooit zou doen."
In de weken die volgden heeft Celeste op alle moge
lijke manieren geprobeerd om haar man te over
tuigen van het feit dat ze weer terug moesten naar
Nederland. Een onmogelijke opgave. Als ze even bui
ten liep met haar kinderen, kwam hij aangestormd
om ze weer terug te halen, ze stuitte op een geslo
ten hek of op gewapende mannen. Ze zaten letterlijk
gevangen.
Panisch van angst en totaal radeloos heeft Celeste
uiteindelijk haar moeder gebeld. Die is gekomen
om haar te ondersteunen. Onder het mom van 'ik ga
thuis spullen halen, mijn baan opzeggen en het huis
verkopen voor ik voorgoed terugkom', heeft haar
schoonfamilie haar laten gaan. Samen met haar moe
der is ze teruggegaan naar Nederland. Het allerver
schrikkelijkste moment uit haar leven: afscheid te
moeten nemen van haar kinderen, ze te beloven dat
ze snel weer terug zou komen, maar zelf niet wetend
wanneer dat zou zijn.
,,Als je dit niet hebt meegemaakt, kun je je hier
echt geen voorstelling van maken", aldus Celeste.
,,Je laat je kinderen toch niet achter! Het punt is, dat
als ik daar gebleven was, ik mijn leven niet zeker
was geweest. Ik was doodsbang en volledig ingestort.
Iedereen om mij heen bleek op de hand van mijn ex
en ik wist niet wat er met me zou gebeuren. Wat als
ze mij alsnog bij mijn kinderen weg hadden gehaald?
Ik vertrouwde helemaal niemand meer."
Natuurlijk zijn er in de afgelopen jaren momen
ten geweest dat ze op het punt stond naar Libanon
te gaan en haar kinderen op te halen. Maar haar
Libanese advocaat die haar al jaren bijstaat, zei tel
kens: ,,Never nooit doen! Je brengt het er niet levend
vanaf." Hij kent de situatie daar als geen ander.
Ondanks alles heeft Celeste geen spijt. ,,Ik heb
altijd op mijn gevoel vertrouwd." De gebeurtenissen
in de afgelopen jaren en de fantastische mensen om
haar heen hebben haar sterker gemaakt dan ooit.
,,Het gaat nu goed met me, ik heb een baan, een huis,
mijn kinderen kunnen bij mij terecht."
Haar zoons zijn inmiddels 14 en 16. Ze gaan naar
school en naar omstandigheden gaat het goed met
ze. Sinds twee jaar heeft ze weer contact met hen.
Eerst via Skype, maar de laatste tijd vooral telefo
nisch. Twee keer per week. Het moment dat ze ze
voorgoed in haar armen kan sluiten, komt dichterbij.
Haar ex weet inmiddels dat het net zich rond hem
sluit. Hij heeft al in de gevangenis gezeten voor het
opzettelijk onttrekken van de kinderen aan het
ouderlijk gezag van hun moeder. Na een maand
mocht hij de gevangenis verlaten in ruil voor contact
tussen moeder en zoons. Het wachten is nu op de
vertaling van de stukken van de Haagse rechtbank,
waarna de Libanese autoriteiten tot actie over kun
nen gaan.
Celeste heeft het volste vertrouwen in een goede
afloop en weet het zeker: ,,Het komt goed. Ik weet
gewoon dat het nu niet lang meer gaat duren."
Tekst: Birgitte Oortwijn, foto: Celeste Tournier
Celeste Tournier met links Yannis en rechts Lucas
Zien is kopen bij de Hortus
LIMMEN - ,,De Hortus Bulborum
mag dan een unieke tuin zijn,
maar subsidie: ho maar! Ook in
een gemeente die zich graag toe
ristisch noemt, hoef je letterlijk
op niets te rekenen." Vandaar dat
Anton Nijssen en Henk Nuyens er
alles aan doen, om de verkoop van
de bijzondere historische bollen
te stimuleren.
Qua onderhoud vergt de tuin
behoorlijk wat investeringen,
ondanks de enorme inzet van vrij
willigers. Anton Nijssen, die zelf
van het bollenbedrijf komt, later
met z'n broer overschakelde op de
bloementeelt en weer later door
ging met een eigen tuincentrum
en een hoveniersbedrijf, is sinds
twee jaar als vrijwilliger bij de
tuin betrokken. ,,Ik heb", vertelt
hij, ,,het werk van Joop Zonneveld
overgenomen. Joop heeft me eerst
ingewerkt en vervolgens ben ik
voor mezelf nagegaan, hoe we de
inkomsten voor de Hortus uit bol-
lenverkoop zouden kunnen ver
groten."
Als eerste constateerde hij dat
de bollenverkoop via de interna
tionale groothandel terugliep. Ten
tweede dat de Hortus de bezoe
ker drie verschillende bollenpak-
ketten van elk honderd euro aan
aanbood. Anton Nijssen: ,,Zo'n fiks in de tuin lopen ze warm voor ben we het over een andere boeg
bedrag, ook al krijg je er veel voor, bepaalde soorten, die ze graag gegooid. Ten eerste bieden we
schrikt mensen toch af. Dat is het jaar daarop in hun eigen tuin tien gemengde pakketten histori-
heel jammer, want al wandelend zouden hebben. Daarom heb- sche tulpen aan, zeven pakketten
historische narcissen en nog zes
gemengde pakketten. En daar tus
sen zitten ook weer allerlei ver
schillen, zodat er keuze te over
is. En qua prijsstelling zitten we
tussen de 22,50 en 45." Henk
Nuyens, die in de bollenschuur
de leiding heeft, vaart een verge
lijkbare koers. De schuur is aan
trekkelijk ingericht met een grote
keuze aan najaarsbollen en souve
nirs. ,,Maar", zegt hij, ,,het allerbe
langrijkste is wel, dat je altijd op
deskundig advies kunt rekenen,
bij de bollen die je koopt. Je zult je
dus niet gauw bekocht voelen, al
moet je je wel realiseren dat bol
len een natuurproduct zijn, waar
van de kwaliteit nooit voor 100%
te voorspellen valt. Maar spijt van
je aankoop zul je nooit hebben,
Die garantie kan ik bij voorbaat
geven." Zowel hij als Anton zijn
het er over eens dat de Hortus
op dit moment als gevolg van het
koude voorjaar, meer kleur heeft
dan ooit. Een goed moment dus,
om nu als koper je slag te slaan,
want veel van de aangeboden
pakketten staan op de tuin nog in
bloei. De Hortus Bulborum aan de
Zuidkerkenlaan 23A in Limmen
is geopend: maandag tot en met
zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur;
zondag van 12.00 tot 17.00 uur.
