ie
i2e PRIJS
3e FttE
eens op onze
website
www.uitkijkpost.nl
W
nu slechts €45,-
Delen
Taxi delen?
Kleur des levens
HOVENIER EN
BOOMVERZORGING
Peter Schouten
UW STUDENT AAN HUIS
Windows 10 installatie
D&M
Samen deskundig
Tel: 06-20997552
Email: huLp@dmpcservice.nL
Web: www.dmpcservice.nl
UITKIJKPOST
5 AUGUSTUS 2015
Verhalenfestival
HEILOO - Afgelopen maand vond het
Verhalenfestival plaats bij stichting de
Buitenkans. De Stichting moedigde ieder
een aan om de pen ter hand te nemen
en bijzondere verhalen te schrijven. Het
thema van dit jaar was 'delen.' De ver
halen zijn gebaseerd op een eigen idee
of belevenis, een gevoel of een unieke
ervaring. In totaal hebben twaalf per
sonen 27 bijdragen ingestuurd. De jury
van het Verhalenfestival bestond uit
Anneke Overtoom, Karin Veldt, Peter de
Waard en Piet Bartels. De inzendingen
werden beoordeeld op raakvlakken met
het thema 'delen', de mate waarin het
verhaal je aanspreekt en originaliteit.
Hieronder zijn de drie winnende verhalen
te lezen.
Door Ilonka Vermanen
Daar zit ik dan. Te wachten in de
rookruimte van de afdeling. Wat is er
gebeurd. Opname? Waarom? Hoe kom
ik hier? Wat had die arts gezegd? Ik pro
beer een sigaret aan te steken. Dat gaat
moeilijk. Trillende handen. Mijn hele lijf
trilt. In mijn hoofd is er een storm met
windkracht 10. Er komt een verpleeg
kundige de rookruimte binnen. "Het gaat
even duren, maar hier heb je een bak
kie koffie. "Wat gaat even duren? Ik zit
hier alleen. Helemaal alleen. Zoals ik al
jaren alleen ben. Ik wil niet meer. Laat
me gaan! Ik zit nu al een uur te wach-
ten. Waarop? Ik schrik van de deur die
plotseling opengegooid wordt. Een jong
meisje van ongeveer 20 jaar komt bin
nen. Ze draait een shaggie. Zware shag.
Ze legt haar voeten, met tot mijn veras
sing knalroze snoopy-pantoffels, op de
tafel en schuift een asbak dichterbij.
"hoe heet je?" Mijn mond tandenklap
perend maar weet toch stotterend mijn
voornaam te noemen. "Yvonne. En jij,
hoe heet jij?" Het interesseert me geen
reet. Voor ze kan antwoorden zwaait
opnieuw de deur weer open. "Hallo, ik
ben Sonja, jouw persoonlijke begeleid
ster op deze afdeling". Kom je mee?
Sonja draagt mijn weekendtas die op
wieltjes kan rollen. Ikzelf draag mijn
rugtas met mijn persoonlijke spullen.
Terwijl we richting mijn kamer lopen
laat Sonja de afdeling zien. De toilet
ten, de badkamer, de zusterpost en de
wasruimte. Het komt niet echt bij me
binnen. Mijn kamer is voor 2 personen
maar ik ben alleen. Altijd alleen. Zelfs
hier, heb ik geen kamer om te delen.
Sonja begint met mijn tas uit te pak
ken. "Huh, dat kan ik zelf wel hoor!" Ik
schreeuw het uit maar zonder geluid.
Waarom? Mijn toilettas word helemaal
omgegooid. "Dit moet ik innemen."
Het is een nagelvijl. Alsof ik daarmee
mezelf... Tja. We zitten allebei op het
bed. Ik kijk naar buiten en zie mensen
in de ziekenhuistuin genieten van het
warme en zonnige weer. Het is zomer. Ik
heb het koud. Sonja is aardig voor me,
en legt uit dat ik straks nog bloed moet
prikken en dat ik nog een gesprek krijg
met de afdelingsarts. Ik ben moe. Laat
me. Het gesprek met de afdelingsarts
gaat moeizaam. De storm in m'n hoofd
is nu op orkaankracht. Alles gaat mis.
Ja ook mijn poging. Zelfs dat lukte niet.
De arts begint over medicatie. Ik hoor
het wel. Maar wil het niet horen. Dan
komt die moeilijke vraag. "Wie is jouw
contactpersoon?" "heb ik niet!", laat me.
Ik wil niet dat iemand weet dat ik ben
opgenomen op de gesloten afdeling van
de PAAZ. "Je moet iemand hebben, mis
schien een vriendin? Het is beter voor je
als je je verdriet kan delen. "Delen?" Je
gevoelens delen. Maar ik, ik ben alleen
en kan niet delen!
Door Lisanne Stokreef (16)
Het verkeer in New York is geen pret
je als je ergens laat voor bent. Dat wist
Charlotte maar al te goed terwijl ze haas
tig haar spullen bij elkaar zocht, omdat
het juist vandaag zo belangrijk was dat
ze op tijd kwam. Haar eerste opdracht
zonder begeleiding van haar supervisor.
Maar dan moest ze er natuurlijk wel zijn.
Ze wurmde haar voeten in haar hakken
terwijl ze én haar jas aantrok, én de deur
probeerde dicht te doen. Eenmaal buiten
stak ze een arm in de lucht om een taxi
aan te houden terwijl ze op haar mobiel
naar de tijd keek. Over drie minuten zou
den ze beginnen. Dat redde ze niet meer.
Er stopte een taxi voor haar en ze stapte
snel in. Maar nog voor ze de deur had
dichtgeslagen stapte er iemand in vanaf
de andere kant. '34th Street, alstublieft',
zei hij terwijl hij de portier dichtklapte.
Toen pas merkte hij Charlotte op. 'Ah.
Sorry, maar ik was eerst.' 'Helemaal
niet', protesteerde Charlotte, één been
nog steeds buiten boord. 'Neem maar
een volgende taxi.' 'Uhm... Nee. Maar je
mag wel meerijden, als je wilt.' Charlotte
nam hem van top tot teen op. Hij droeg
een kapotte broek, een shirt met korte
mouwen, een paar afgetrapte schoenen
en een ringetje in één oor. Ze schatte
hem net iets ouder dan haarzelf. 'Goed
dan.' Maar alleen omdat ik zo'n haast
heb. Ze klapte haar portier dicht. '32th
Street, alstublieft.' 'Zie je wel? We kun
nen gewoon delen.' Hij stak een hand
met een ring en een tatoeage op de
onderarm uit. 'Mike.' 'Charlotte', zei
ze terwijl ze kort zijn hand schudde.
Ze haalde haar telefoon uit haar tas en
begon de assistente van haar supervisor
te bellen. 'Met mij. Ik kom iets later.'
Naast haar begon Mike berichtjes naar
iemand te sturen. Het viel Charlotte
op dat ze dezelfde mobiel hadden. 'Ze
komen net aan,' klonk de stem van de
assistente, 'dus je hebt nog even tijd.'
'Gelukkig. Ik kom zo snel mogelijk.' Op
dat moment remde de taxi plotseling
en ze lieten allebei hun telefoon vallen.
Snel raapten ze hen op. '32th Street', zei
de taxichauffeur. Charlotte wilde beta
len, maar Mike was haar voor. Toen hij
het bedrag aan de taxichauffeur wilde
geven pakte ze het snel van hem weg,
gaf de helft aan hem terug en voegde er
zelf weer geld bij. 'Bedankt dat ik mee
mocht rijden', zei ze tegen Mike voordat
ze snel de taxi uit klom. Toen Charlotte
het gebouw weer uitliep en haar mobiel
tevoorschijn haalde kwam ze er al snel
achter dat het haar mobiel helemaal
niet was. Terwijl ze ernaar keek werd
ze gebeld. 'Hallo?' 'Zo te zien hebben
we onze mobieltjes in de taxi verwis
seld. Wat zeg je ervan als we elkaar ont
moeten in de Starbucks om de hoek?'
Charlotte lachte in zichzelf. Dit was
stom. Dit was vreemd. En om redenen
die ze zelf niet begreep stemde ze ermee
in. 'Wie er als eerste is.' En wat begon
met een gedeelde taxi werd een gedeel
de vriendschap.
Door Dorothé Rodenburg-Glorie
Honderd vrouwen en mannen zit
ten om een ronde tafel. De voorzitter is
standvastig en verdeelt de levenstaken
onder de aanwezigen. Het is een man met
charisma en overtuiging. Aan zijn woor
den wordt niet getwijfeld. Hij noemt
de namen één voor één. Blij nemen de
personen de hen toegewezen functie in
ontvangst. Metselaar, bakker, kunste
naar, secretaresse, kapitein, journalist,
tekenaar. De lijst is lang. Ieder krijgt een
kleurpotlood bij de aanstelling. Het zijn
vrolijke tinten. Alles in je leven ga je
kleur geven, doch bezint eer gij begint.
Je kunt het gebouw verlaten, gaat heen
in vrijheid", klinkt zijn stem door de
ruimte. Er blijven zes mensen verbou
wereerd achter. Ze weten niet waarom
zij niet worden afgeroepen. Onrustig
schuiven zij op de stoelen heen en weer.
Wanneer de laatste werknemer de deur
sluit, wordt de stilte verbroken. "Nemen
wij geen deel uit van de maatschap
pij?". De grote man spreekt: "Ik heb nog
zes zwarte potloden over. Jullie taak
is om de wereld op zijn kop te zetten.
Misdadiger,moordenaar, overvaller,dief,
oplichter en terrorist. Om angst te bren
gen in 2015". Er gaat een rilling door de
groep. Met kromme tenen horen zij het
aan. "Maar waarom meester, dit willen
wij niet? antwoordt een jonge vrouw
afwerend. Abrupt onderbreekt hij haar
relaas. "Het is nodig! Het maakt de men
sen saamhorig. Het wakkert het gemis
aan naar vrede, ongeacht geloof en
huidskleur. Als de storm is geluwd aan
het einde van het jaar, zal ik de potlo
den opnieuw slijpen en geknakte pennen
herstellen. Mijn gum vervaagt het ver
driet en de wanorde. Dat is mijn taak!"
Met gebogen ruggen verlaten de laatste
werknemers de zaal. Buiten is het don
ker.
072 506 63 00 - 06 22569123
www.boomentuinverzorging.nl
voor aL uw ICT Computer zaken
Geldig tot 31 augustus
PC SERVICE
