Inspiratie voor
duurzamer leven
Za
uwe start in Canada voor
April, Hazel en Olav
1
Kleurig najaar bij
N
n „i
v ms
Aangeleverde foto
Duurzaam is helemaal hot. Er
ontstaan hippe koffie tentjes,
groene festivals, gemeentes
maken plannen om hun gemeen
te zo groen/duurzaam mogelijk
te maken et cetera. Toch wordt
het nog erg vaak geassocieerd
met de geitenwollensok en sug
gereert het woord duurzaam dat
het vaak ook duur is.
Deze vooroordelen kom ik vaak
tegen. Zelf zie ik mezelf niet als
grote groene wereldverbeteraar,
maar als ik vertel hoe ik leef, komt
het blijkbaar wel zo over! Wat doe
ik dan wat zo gek is? Nou, ik eet
geen dierlijke producten (oftewel
veganistisch), koop mijn kleding
tweedehands of ik laat het verma
ken, en als ik nieuw koop is het
bio en Fairtrade, ik koop zo min
mogelijk plastic verpakkingen,
eet alles biologisch en ik maak
zelf verzorgingsproducten (zoals,
gezichtsscrub of handzeep). Het
is ook eigenlijk best veel als ik het
zo zeg. Maar gek? Ik vind van niet.
Is het gek om een schoon milieu te
willen zodat de aarde voor mijn kin
deren ook een mooie schone plek
is, is het gek om geen troep in mijn
lichaam te gooien waar ik ziek van
kan worden of is het gek dat ik de
voedingsindustrie niet ondersteun
om dieren op wrede wijze te hou
den en vermoorden? Nee, ik denk
dat er weinig mensen dit gek zullen
vinden. Wel snap ik dat het moeilijk
kan zijn om oude gewoontes om te
gooien of dat je je afvraagt of jij als
persoon de wereld kunt 'redden' of
veranderen. Dan denk ik altijd aan
een Afrikaanse uitspraak. 'Als je
denkt te klein te zijn om verschil te
kunnen maken, probeer dan eens te
slapen met een mug op je kamer.'
Bovendien heb ik gemerkt dat het
veranderen van één kleine gewoon
te vaak een domino-effect veroor
zaakt of dat je anderen inspireert.
Het heeft dus vaak wel degelijk zin!
Wat zou je zelf kunnen doen om
duurzamer te leven? Er zijn zoveel
leuke kleine dingen te bedenken.
Denk aan het kopen van biologi
sche producten, het scheiden van je
afval, tweedehands kleding kopen
in plaats van nieuw, minder produc
ten kopen met plastic verpakkingen
of één dag in de week geen vlees of
vis eten. Veel mensen denken dat
duurzaam leven niet haalbaar is
omdat het te duur is. Biologische
producten bijvoorbeeld, zijn in de
regel ook duurder omdat het telen
van biologische producten vaak
een kwetsbaarder proces is. Je kunt
echter ook biologisch kopen zonder
het veel meer kost. Je kunt beslui
ten om minder of geen vlees of vis
te eten, en als je dan vlees of vis
eet om dat dan biologisch te doen.
Zo heb je ongeveer dezelfde kos
ten aan vlees per week. Bovendien
kun je de groenten bij lokale telers
aan de weg kopen of je aansluiten
bij een groenteclub in de buurt.
(www.bioromeo.nl).
Een laatste tip is dat je rekening
houdt met het seizoen: eet tomaten
en klein fruit in de zomer, kool en
appels in de winter etc. Op inter
net zijn talloze kalenders te vinden
met daarop de seizoensgebonden
producten. Ook zijn er een heleboel
websites met ontzettend lekkere
vegetarische recepten, zodat je best
wat minder vlees kunt eten zonder
het te missen (bijv. www.miss-bean.
nl). Wat kleding betreft zijn er ont
zettend leuke tweedehandswinkels,
kun je biologisch katoen kopen
bij bijna elke winkel (controleer
dan wel even van tevoren hoe het
beleid van de winkel is wat betreft
slavernij; niet alle winkels zijn daar
transparant in) en er zijn zelfs plan
nen om een kledingbibliotheek te
openen in Alkmaar. In Amsterdam
is deze al te vinden (kijk voor meer
informatie op de facebook-pagina
'de kledingtuin' Alkmaar). Een laat
ste leuke tip is om er een sport van
te maken om je spullen zonder ver
pakking te kopen. Emily Jane leeft
zonder afval te produceren (http://
levenzonderafval.blogspot.nl/ Zij
gaat met haar lege potten en zakjes
naar de kaasboer, notenboer en de
bakker. Op deze manier steunt ze
ook nog eens de lokale onderne
mers. Twee vliegen in een klap dus.
Kan een beetje gek zijn de eerste
keer, maar bedenk maar dat het de
verkoper ook geld scheelt aan ver
pakkingsmateriaal.
Hopelijk heb ik je hiermee geïn
spireerd en overtuigd van het feit
dat duurzaam niet moeilijk hoeft te
zijn en zelfs leuk! Heb jij ook leuke
ideeën om jouw leven en dat van
anderen duurzamer te maken? Laat
het me weten!
Lotte Blesgraaf I Miss Bean
April en Hazel
flh 'li
Dit zijn onze meiden April en
Hazel. Ze zijn 9 en 11 jaar en
hebben Downsyndroom. April
heeft daarnaast ook autisme.
De foto is bijna zes jaar oud en
genomen toen we net in Heiloo
waren komen wonen. Het is een
van de mooiste van onze doch
ters samen; een moment uit
duizenden. De foto kwam weer
boven water toen ik pas dozen
uitpakte. We zijn terug naar
Canada verhuisd.
In Heiloo ligt een belangrijk stuk
van ons leven: onze kinderen heb
ben hier gespeeld, gefietst, met hun
lampionnetje gelopen om snoep op
te halen en Sinterklaas ontmoet.
April heeft er leren voetballen en
Hazel heeft leren dansen van haar
fantastische lerares op de Muziek
en Dansschool. Olav en Hazel heb
ben leren gymmen van hun lieve
juf op de gymvereniging en April en
Hazel zijn met behulp van stichting
Dolfinn en Keer op Keer naar onver
getelijke Dolfijntherapie geweest.
Last but not least, onze meiden
hebben zwemmen geleerd dankzij
de geweldige vrijwilligers van de
Gehandicaptensport. Piet is in ons
gezin onlosmakelijk verbonden met
zwemplezier, want April gaat ook
hier 'zwemmen Piet', al wonen we
nu zesduizend kilometer verder.
Puur geluk straalt van deze foto
af. Maar als ik de foto weer zie,
word ik daarnaast bevangen door
een ander gevoel. Vlak nadat dit
plaatje was geschoten volgde er
een oudergesprek op het ZMLK-
onderwijs waar onze beide meiden
naar toe gingen. De school kon
April, onze oudste dochter, niet vol
doende structuur bieden, kregen
wij te horen. Wat zegt u? Speciaal
onderwijs dat onvoldoende struc
tuur kan bieden? Naar welke school
moet ze dan?
Langzaam begon het tot me door
te dringen. Er was geen andere
school. April werd uit de leerplicht
ontheven. Levenslang. Ze had net
haar zesde verjaardag gevierd.
Wij hadden net een huis gekocht.
"Scholen in onze gemeente zijn er
niet aan toe kindjes met Down te
accepteren", las ik onlangs op twit
ter. Het bericht komt van inlschool,
een organisatie die zich hard maakt
voor inclusief onderwijs. April en
Hazel hebben dezelfde wensen en
verlangens als hun broertje Olav: ze
willen erbij horen en meedoen. Als
je kinderen er wel aan toe zijn om
samen met hun vriendjes en broer
of zus naar een reguliere school in
de buurt te gaan, maar de scholen in
je gemeente niet, wat moet je dan?
Zo kwam het dat we, bijna zes
jaar na April's leerplichtontheffing,
zijn verhuisd naar een klein vis
sersdorp in Newfoundland, Canada.
Terwijl ik 's nachts nog steeds wak
ker lig en me afvraag of we de juiste
beslissing hebben genomen, ren
nen onze drie kinderen 's morgens
lachend naar de gele schoolbus die
hun alledrie naar één school brengt.
Vooral April is in haar element. Ze
heeft nog nooit zoveel kinderen om
zich heen gehad. De kinderen hier
vinden onze kinderen 'gewoon'. Ze
zijn het gewend om samen met kin
deren met 'extra needs' naar één
school te gaan. Al meer dan twintig
jaar is inclusief onderwijs hier wet
telijk geregeld en een 'recht' (geen
plicht).
Het eerste oudergesprek heb
ben we inmiddels achter de rug.
De leerkrachten zijn dol op onze
giechelende meiden. We hoorden
ook dat Reilly (een medeleerling)
erg naar April trekt en haar helpt
waar hij kan. Ook de andere kin
deren waren ervan bewust dat ze
met de komst van April en Hazel de
belangrijke taak van 'positief rolmo
del' erbij hadden gekregen. Dat was
natuurlijk erg interessant. April en
Hazel pikten snel de routines snel
op van de kinderen en Hazel maakte
na vijf dagen haar eerste werkje in
het Engels. Foutloos. Hoe mooi is
het om te horen dat deze kinderen
begrip tonen voor de extra zorg die
sommige kinderen nodig hebben
en hoe ze dit geven op een vanzelf
sprekende manier. Dat is empa
thie. Dat leer je niet in boekjes. Dat
leer je niet op de PABO. Dat leer
je in de praktijk. Jammer dat de
schooldirecteuren die onze kinde
ren weigerden, alleen beren op de
weg zagen. Levenslessen waar veel
Nederlandse kinderen niet mee 'las
tig gevallen' mogen worden.
We hebben een blog waar onze
dagelijkse avonturen zijn te volgen:
wereldmeiden.wordpress.com
(ingezonden door Renate
Lindeman, Newfoundland,
Canada)
Lotte Blesgraaf leeft duurzaam.
Aangeleverde foto
EGMOND AAN ZEE - Mels
Schoenmode in Egmond aan Zee
heeft er dit najaar hebben en
leuk nieuw merk bij: Laura Vita
uit Frankrijk.
Mooie kleurcombinaties en leuke
materialen maken dit merk uniek.
Laura Vita onderscheidt zich door
een geheel eigen stijl en modellen
die je niet snel ergens tegenkomt.
Met Gabor, dat zich dit jaar onder
scheidt met lage lakschoenen en
veterschoenen die doen denken
aan herenschoenen maar toch ele
gant zijn, en Mjus dat met prachtige
sneakers komt, heeft Mels weer een
mooie collectie staan. Ook Rieker
weet te verbazen met leu
mooie rood- en grijstinten
jes met leuke accenten.
Kortom: genoeg redenen om
weer eens langs te komen bij Mels,
al meer dan 30 jaar een begrip in
Egmond aan Zee. U vindt Mels
aan de Voorstraat 77. Website:
melsschoenmode.nl
