Boeken van Verlinden maken sterk en vrolijk
Exposanten gezocht voor
Artistiek en Creatief
Bezorger worden
van deze krant?
www.uitkijkpost.nl 0226 333311
"Het is een luxe om dagelijks bezig te zijn met wat een droom leek"
RODI
EGMOND - Jarenlang bezocht
auteur Roos Verlinden (1947)
haar dementerende moeder in
de Prins Hendrik Stichting in
Egmond aan Zee. Sinds haar
moeder is overleden, kun je
Roos vooral nog tegenkomen op
terrassen en in de duinen, om
inspiratie op te doen voor haar
boeken. Het duurde even voor
Roos Verlinden echt begon te
schrijven: was de titel 'schrijf
ster' niet veel te interessant,
veel te bijzonder om na te stre
ven? Wie dacht ze eigenlijk dat
ze was? Ze moest eerst haar
eigen vooroordelen overwinnen.
Dat is gelukt. Inmiddels ligt haar
negentiende boek in de winkel,
verschenen bij Uitgeverij Pirola:
Partenspelers prijkt op vele kerst
wenslijstjes van vijftigplus vrou
wen. Verlinden vult in rap tempo
een boekenplank: bij uitgeverij
Cupido is deze maand Te druk voor
de liefde uitgekomen.
Aan het werk
Tijdens een nare periode in haar
leven liep Roos Verlinden bijna een
trauma op bij iets waar ze zich altijd
zo prettig in had kunnen verlie
zen. "Ik kon geen boek meer lezen.
Alles was narigheid en ellende, ik
zat maar te huilen. Ik miste boeken
waarin het gewoon goed ging met
de hoofdpersoon."
Een tijd later kwam ze een stapel
foto's tegen. "Toen besefte ik dat
het leven voorbij vliegt en dat ik aan
de slag moest. Geen gezeur meer
over wachten op dat ene geweldige
idee." De volgende maandagoch
tend nam ze plaats aan haar bureau.
"Als ik alleen maar zou zeggen dat
ik het wilde, zou het laf zijn," legt
Roos uit.
Het jaar daarop, in 1999, debu
teerde Roos als 50-plusser met
Ja, duizendmaal ja en Die tweede
man bij uitgever Gottmer, die wel
iets zag in de positieve toon van
Verlindens boeken.
Tijd voor grote plannen
De hoofdpersonen in Verlindens
boeken zijn sterke, onafhankelijke
vrouwen, meestal alleenstaand na
een scheiding of het overlijden van
hun man. Hun kinderen zijn de deur
uit en ze zijn klaar voor de rest van
hun leven.
"Op die leeftijd mag je eigenlijk
geen grove fouten meer maken,"
bedenkt Roos. "Vaak hebben vrou
wen in die leeftijd alleen een zoge
naamd klein baantje gehad, om iets
bij te verdienen. Langzamerhand
zijn ze er achter gekomen wat hen
eigenlijk echt interesseert, waar ze
zich mee bezig willen houden. Bij
die grote plannen kunnen ze posi
tieve steun gebruiken."
Liever motiveren dan adviseren
Net als haar hoofdpersonen
hoopt Roos vrouwen te inspireren.
"Mijn boodschap zit verpakt in wat
de hoofdpersonen zeggen en doen.
Met advies geven moet je uitkijken,"
lacht ze. "In mijn vroegere beroep,
als fysiotherapeut, moest ik wel.
Maar liever motiveer ik mensen."
Zelf laat ze zich inspireren door
mensen die iets willen én hun doel
bereiken. "Kijk, je kunt zeggen dat
je een bestseller wilt schrijven a la
Tolstoj. Dan heb je vrij veel kans
dat je jezelf gaat teleurstellen. Je
kunt ook denken: 'dit wil ik, dit ga
ik doen. Als het niet helemaal goed
is, doe ik het de volgende keer weer
beter.' Houd je doelen haalbaar, dat
werkt wel zo prettig."
Jezelf leren verstaan
Roos schrijft op gevoel. Ze gelooft
dat je het bewust zijn van je lichaam
kunt trainen.
"Als ik moe of futloos ben, pro
beer ik mijn gedachten te herleiden
naar het punt waar er iets mis ging.
Misschien dacht ik kritisch over
over iets wat ik deed. Dan probeer
ik dat recht te zetten. Met schrijven
gebeurt hetzelfde. Ik let erop dat
mijn hoofdpersoon de optie kiest
waarbij de lezer denkt of voelt 'goh,
wat goed zeg'."
Huiskamerlezingen
De huiskamerlezing is een uitvin
ding van Verlinden: een gastvrouw
vult haar woonkamer met tien
vriendinnen, buren, de leden van
een leesclub. Roos komt vertellen
over haar boeken en het schrijvers
vak.
"Het directe contact met lezers is
een prettige afwisseling van de vele
uren achter de computer. Ik hou
van rust, van mijn dagen indelen
zoals ik dat prettig vind. Wandelen
om te denken, op terrasjes zitten
om te luisteren. Schrijven doe ik
eigenlijk altijd. Dan spoed ik me
met nieuwe ideeën terug naar mijn
werk."
Als er een project af is, wil ze
wel een paar weken iets anders.
"Dan ga ik er op uit om mijn opval
lend aardige publiek te ontmoeten
en hopelijk beginnende schrijvers
te inspireren. Vooral aan het begin
van een nieuw jaar vatten veel
mensen de moed op om einde
lijk zelf een boek te schrijven. Die
droom help ik graag waarmaken."
www.roosverlinden.nl?
Roos Verlinden maakt schrijfdromen waar.
Aangeleverde foto
LIMMEN - Vorig jaar is voor de
41e keer de bekende expositie
Artistiek en Creatief weer zeer
succesvol verlopen.
Ook voor het komend jaar zoekt
Limmen Cultuur mensen die hun
werk willen exposeren in Vredeburg
aan de Dusseldorperwerg 64 te
Limmen. Dit jaar staat de expositie
gepland voor 12 en 13 maart 2016.
De tentoonstelling is op beide dagen
te bezichtigen van 11.00 tot 17.00
uur en de toegang voor het publiek
is gratis. Voor diegene die creatief
is en het leuk vindt om zijn of haar
werk te laten zien aan de inwoners
van Limmen en wijde omgeving,
is dit een uitgelezen mogelijkheid.
Het aanmeldingsformulier is vanaf
28 december te downloaden via
www.limmencultuur.nl. Informatie
via e-mail limmencultuur@hot-
mail.com (voorkeur) of per tele
foon 06-20969423. Aanmelden vóór
1 februari.
Nadat ik in het najaar van 1985 definitief de stop uit de al jaren lekkende huwelijksschuit had getrokken, bracht ik
na negen jaar voor het eerst weer eens de feestdagen door als vrijgezel.
'Lotte heeft liever niet dat je komt eerste kerstdag', klonk de boodschap verscholen onder het rode knipperende
lichtje van het antwoordapparaat. De afspraak stond al een tijdje: eerste kerstdag bij Tanja vieren. Maar daar
ging Lotte, de 12-jarige dochter van mijn vriendin, languit voor liggen. Geen niet-familieleden aan tafel tijdens het
kerstdiner.
Voor wie mijn frustratie bestemd was, kon ik even niet zo snel bedenken. Een 12-jarige is geen partij. Vriendin
Tanja dan? Moeders en dochters, handen en buiken. Mijn irritatie was op maat gesneden voor het kerstfeest. Het
'feest' van het grote buitensluiten. De dagen waarop huizen hermetisch op slot gaan en de deur alleen open gaat
voor genodigden. Waar de bomen bij een ander thuis veel groter en groener lijken. De schimmen van mensen
achter de gesloten gordijnen, met een rode of goudgele ster van Bethlehem zaligheid belovend, tegen het raam.
Bij ons thuis was er nooit wat aan. In het familiealbum prijkt slechts één zwart-witfoto van mezelf en mijn twee
broertjes in pyjama bij een versierde boom. Het onderschrift luidt feestelijk: 'Kijk Pat nou, ze lijkt wel een engel
tje!' Van een feest herinner ik me niets. Waarschijnlijk lagen we vroeg in bed. In ieder geval voordat de visite
kwam.
Mijn stemming zat er goed in die eerste kerstdag. Kaarten, bellen, ballen; alles wat de schijn wekte dat het feest
was, verdween in een doos naar zolder. Emmers met sop, spons en zeem uitgestald op de vensterbank. Kale roe
des in het raam, want de gordijnen klotsten in de wasmachine. Nog voor het donker werd, was mijn bescheiden
appartement spic en span. De gewassen en gestreken gordijnen heb ik nooit meer teruggehangen. Tweede kerst
dag was de kroeg weer open.
Patricia Jimmink
Limmen Cultuur zoekt mensen die hun werk willen exposeren.
Aangeleverde foto
varipr.ldlng bv
