van Stichting de Buitenkans
13
Foto's:
1e prijs Julian Blok (13 jaar):
Verhalen:
1e prijs Inge Vellema:
2e prijs Vera Philips:
2e prijs Inge Vellema (30 jaar):
3e prijs Dick Riesmeijer (70 jaar):
HEILOO - Op 21 juli 2019 zijn de winnaars van het jaarlijkse foto- en verhalenfestival van
Stichting de Buitenkans bekendgemaakt. Bijna 70 foto's en 7 verhalen en gedichten werden
ingezonden. Het thema was: JONGEREN IN BEELD. "Jongeren kunnen de hele wereld aan".
Met jeugdige overmoed en jeugdig elan is de ontdekking van de wereld een boeiende uitda
ging. Soms is er echter een probleem: een jongere zit dusdanig met zichzelf in de knoop dat
hij er op eigen kracht niet uitkomt...
Triversum is de specialist in kinder- en jeugdpsychiatrie in de regio. Met de toekomst van
de kwetsbare jongere voor ogen levert Triversum in samenwerking met GGZ NHN een
bijdrage aan herstel en perspectief.
Ook hier heeft een deskundige jury de foto's beoordeeld,
waarbij de korte tekst bij de foto's een belangrijke rol
heeft gespeeld.
De jury heeft de inzendingen beoordeeld. De volgende twee schrijvers vielen in de prijzen:
Ana
miiii
UITKIJKPOST
21 AUGUSTUS 2019
Foto- en Verhalenfestival 2019
"De mens moet wat beter naar zichzelf kijken, omdat de hele wereld
verandert in beton. Dat is een onderwerp waar ik me erg druk over maak.
De natuur is ook een onderwerp waar ik me erg druk over maak".
'Wil jij ook een stukje taart?' vraagt
mama. Het zweet druppelt langs
mijn rug naar beneden. Ik krijg een
kleur in mijn gezicht. Wat moet ik
nu? Zachtjes antwoord ik dat ik een
keertje oversla.
Vorig jaar was alles anders. Toen
dacht ik niet eens na over mijn
gewicht. Nu, op mijn 15e verjaardag,
kan ik mij niet meer voorstellen dat
ik zo onbezorgd door de dagen heen
wandelde. In het afgelopen jaar is
Ana als een sluipmoordenaar in mijn
leven gekomen. Langzaam maar
zeker heeft zij bezit van mij geno
men. Elke dag hoor ik haar afkeu
rende stem als ik iets in mijn mond
stop. Ik ben al aardig wat kilo s kwijt,
maar het is niet genoeg. Eigenlijk
is het nooit genoeg. Hoeveel ik ook
afval, ik blijf me te zwaar voelen.
Misschien komt dat doordat het
leven zo zwaar op mij drukt. De druk
van alles wat er van mij verwacht
wordt, maar niet waar kan maken. Ik
wil volwassen en perfect zijn, maar
dat lijkt me niet echt te lukken.
Ik zie dat papa en mama bezorgd
naar mij kijken. Hun kleine meisje is
langzaam aan het verdwijnen. Ik wil
de zorgen wegnemen en uitleggen
dat het nu juist beter met mij gaat.
Ik word toch juist mooier en beter
met elke kilo die ik kwijtraak? Terwijl
ik mezelf hoor zeggen dat het goed
met me gaat, begin ik te twijfelen
aan mijn eigen woorden. Ik loop de
trap op, op weg naar de badkamer
met de grote spiegel. Eigenlijk durf
ik niet te kijken, maar het moet. Ik
moet zien of het meisje van vroeger
nog in mijn spiegelbeeld te vinden
is. Ik kijk en daar sta ik dan. Mijn
gezicht is achter de doffe lokken
haar verscholen. Grote, angstige
ogen staren recht voor zich uit,
zonder echt iets te zien. Gevangen
in een web waaruit ontsnappen een
onmogelijke opgave lijkt te zijn.
Een misselijk gevoel overspoelt
mij als ik de rest van mijn lichaam
bekijk. De botten lijken zich door
mijn bleke huid heen te willen
duwen. Alle zachte vormen zijn ver
dwenen. Is dit dan de perfectie waar
ik naar op zoek was? Zachtjes laat
ik wat tranen vrij. Niemand hoeft te
weten dat ik zo in de knoop zit. Nooit
meer kan ik terug naar het meisje
dat ik ooit was. De zorgeloosheid
die ik ooit voelde lijkt niet meer bin
nen handbereik. Terwijl ik aan het
uitgroeien was tot een jonge vrouw
waarvoor de hele wereld nog open
lag, heeft de wens om af te val
len mij in de greep genomen. Elke
dag krijgt Ana extra kracht en geef
ik haar de kans om mij verder de
diepte in te trekken. Maar ik wil uit
de donkere diepte waar ik me zo
ontzettend eenzaam voel.
Ik loop weer naar beneden met nieu
we moed. Het gaat lastig worden om
mezelf weer terug te vinden. Ik moet
niet meer luisteren naar die straf
fende stem in mijn hoofd. Ik ga weer
luisteren naar mezelf. Ik wil volwas
sen worden, maar om daar te komen
ga ik eerst terug naar het meisje dat
ik ooit was.
Wil jij geen stukje taart? Jawel,
mam. Lekker!
'Ze zit met haar blote rug naar hem
toe. Haar hoofd voorovergebogen.
Haar lange goudblonde haren vallen
als een waterval naar beneden. De
roodgloeiende avondzon vindt zijn
weg door het raam en tovert gouden
flonkeringen in het haar van het
meisje. Zijn hand trilt. Hij kijkt naar
haar roomwitte, fluweelzachte huid.
Ziet een netwerk van kleine blauwe
adertjes erdoorheen glanzen. Het
lijkt een glooiend veld vol bloeiende
zachtblauwe vergeet-me-nietjes. Hij
zet de naald op de huid van haar
schouderblad. Hij voelt het jonge
meisjeslijf verstrakken. Dan drukt
hij de naald met kracht door haar
lederhuid. Hij ziet de rilling die door
haar lijf gaat. Alsof er met kracht
een steen in stilstaand water wordt
gegooid. Het water komt in bewe
ging, maakt kringen die steeds gro
ter worden en weer verdwijnen.
Hij denkt terug aan hun eerste ont
moeting. Ze vertelde hem dat ze
lotusbloemen prachtig vindt. Nooit
zal hij haar zachte meisjesstem
vergeten. Zo kwetsbaar, breekbaar
als het getsjilp van een jong vogeltje
dat uit zijn nestje is gevallen en zich
angstig schuilhoudt tussen de dorre
bladeren. Het beeld van het broze
meisje, dat hem vertelde over haar
jeugdtrauma, staat in zijn geheugen
gegrift. Hij vroeg haar waarom ze
het zo graag wilde. Fluisterend, met
gebogen hoofd, vertelde ze haar
verhaal. Hoe door haar vader de
bladzijden in haar levensboek zwart
gekleurd werden. De lotusbloem
bloeit met het ritme van de dag,
opent in de ochtend haar bladeren
en sluit deze weer voor de nacht. Hij
hoort nog de trilling in haar fragiele
stem toen ze hem zei dat zij altijd
haar bladeren gesloten heeft gehou
den. Dat het voor haar altijd een
zwarte nacht was.
Nooit vergeet hij hoe hij ze na
haar verhaal, haar grote blauwe
ogen naar hem opsloeg. Hoe stille,
glinsterende tranen als parels aan
haar donkere lange wimpers waren
geregen. Haar blik liet zijn ogen
niet los. Ze vervolgde haar verhaal
met een heldere, krachtige stem.
Lotusbloemen in het oude Egypte
symboliseren de wedergeboorte.
Boeddha is geboren uit een lotus
bloem. De lotusbloem is zelfreini
gend. Water of vuil blijven niet plak
ken op de heilige lotusbloem: het
lotuseffect. Haar ogen schitterden
toen ze hem vertelde dat het haar
is gelukt. Ze heeft het verleden van
zich kunnen afspoelen. Er blijft geen
vies wateren zwart vuil meer aan
haar plakken. Het is voor haar weer
dag.
Zijn hand trilt niet meer. Hij gaat
geconcentreerd verder met de
scherpe naald. Dit moet het mooiste
worden dat hij ooit heeft gemaakt.
Als hij klaar is, staat ze op. Ze loopt
naar de spiegel, schudt haar lange
lokken weg van haar schouderblad.
Hij houdt zijn adem in. Dan kijkt
ze naar de tattoo die hij op haar
schouderblad heeft gemaakt: een
prachtige witte lotusbloem. Om de
lotusbloem zachtroze vleugels en de
tekst: I conquered my demons and
wear them as wings.
Ze draait zich naar hem om, fluistert
met tranen in haar ogen: 'I want to
live always like the lotus at ease
in the muddy water. Ik kan de hele
wereld weer aan. Ik vind de tattoo
prachtig. Dank je wel'.
De 15 mooiste foto's zijn tot eind augustus buiten te bewonderen op het Landgoed
Willibrordus. Dus ook nog tijdens het weekend Willibrord Draait Door van
30 augustus tot en met 1 september.
De Technische Diensten Groenvoorziening van GGZ NHN heeft weer een belangrijke
bijdrage geleverd bij het installeren van de foto's op het terrein. Dank hiervoor.
Wij zien met veel voldoening terug op een bijzondere prijsuitreiking in De Trog.
"Er wordt zoveel van mij verwacht, maar het lukt me niet om mee te komen.
Ik ben mezelf verloren, de depressie heeft bezit van mij genomen. Ik wil zo
graag nog even klein zijn. Een meisje zonder zorgen. Vandaag nog even
kind zijn. Opgroeien... dat doe Ik morgen."
"De eerste keer verliefd. Verliefd zijn is spannend, leuk en geweldig. Heftige
gevoelens overspoelen je. Hoe weet je zeker dat je verliefd bent? De eer
ste keer verliefd zijn kan ook gevoelens van onzekerheid oproepen: vindt
de ander mij leuk? Hoe weet je dat de ander verliefd op jou is? Je voelt je
ook kwetsbaar. Als je verliefd bent kan je aan niets anders meer denken.
Constant denk je aan diegene waar je verliefd op bent."
