Elisah na loodzware levensreddende
operatie: "Ik kan weer ademen"
Een goed idee voor
Sinterklaas!
COLUMN
Tf\Aaanje'
5
Het nieuwe boek van de Historische Vereniging
De oude man
INGEZONDEN BRIEVEN
Reactie op reactie ingezonden brief
'Ik wil wonen in Heiloo'
Reactie op petitie 'Ik wil wonen in Heiloo'
UITKIJKPOST
2 DECEMBER 2020
Het boek is een leuke cadeautip voor de feestdagen!
Aangeleverde foto
HEILOO - Enkele weken gele
den is een nieuw boek over het
Landgoed Willibrordus uitge
komen. Dick Slagter, bekend
van onder andere 'Het nieuwe
straatnamenboek van Heiloo'
heeft het Landgoed zeer uitge
breid beschreven, de verdwenen
en nog bestaande gebouwen op
het terrein maar ook de vele
kunstwerken die er te vinden
zijn.
Veel aandacht gaat naar de kapel,
zo worden bijvoorbeeld de schitte
rende glas-in-loodramen uitvoerig
beschreven. Met dit boek in de hand
bekijkt u de ramen op een bijzon
dere en gedetailleerde wijze. Op de
geschiedenis en ontwikkeling van
het psychiatrisch centrum, het leven
en het werken op de Willibrordus
wordt uitvoerig ingegaan. Daarnaast
is het boek zeer rijk geïllustreerd.
Dick heeft uit zijn prachtige foto
collectie ruim 200 historische en
actuele foto's in het boek kunnen
plaatsen. Het boek is door de woor
denlijst, een chronologisch over
zicht, een uitgebreide index en een
toegevoegde plattegrond van het
terrein zeer compleet geworden.
Het boek is in Heiloo te koop bij
Primera in Het Hoekstuk, Bruna aan
de Heerenweg en in het Historisch
Museum Heiloo. Het kost 16,50.
Voor informatie kunt u bellen naar
06 - 51718363.
Openingstijden van het muse
um: di. 19.00 - 21.00 uur, za. en
zo. 14.00 - 17.00 uur. De toegang
is gratis en alle coronaregels
worden in acht genomen.
HEILOO - "Ik kan het nog steeds
bijna niet geloven dat ik nu aan
de andere kant van een operatie
zit. Ik leef nog." Elf weken na
een zware en riskante operatie
aan haar hoofd en nekwervels is
Elisah Binne wij zend thuis aan
het herstellen. Jarenlang bracht
ze door in bed vanwege een
zeldzame neurologische aandoe
ning waardoor ze meer en meer
lichamelijke klachten kreeg,
maar niemand kon haar vertel
len wat ze had.
Elisah zit opgesloten in haar
appartement in Heiloo. Vanwege
corona durft ze de deur nog niet uit.
Ze moet veel rust houden en heel
erg wennen aan het gevoel dat ze
haar hoofd niet meer kan draaien
doordat de nekwervels zijn vastge
zet. "Ik kan nu goed ademen. Dat
voelt al zo heerlijk. Als ik het kon,
zou ik een gat in de lucht springen."
Altijd hoofdpijn
Zo lang als Elisah zich herinnert
heeft ze last van haar hoofd en nek.
"Toen ze klein was merkten we al
dat er iets mis was, maar ondanks
bezoeken aan artsen kwamen we
er niet achter wat haar mankeerde",
aldus haar ouders Janny en Hans.
"Elisah had altijd hoofdpijn en die
vreselijke pijn in haar nek."
De klachten werden steeds erger
en als jonge vrouw bracht Elisah de
afgelopen jaren grotendeels door
in bed of op de bank. Haar hoofd
ondersteund door een nekkraag en
met een zonnebril op tegen het licht.
Normale lichaamsfuncties werkten
niet meer en zelfs praten ging moei
zaam. Haar hoofd voelde alsof het
er ieder moment af kon vallen.
Twee jaar geleden leek een
stamceltherapie in Duitsland nog
haar enige redding. Via crowdfun-
ding probeerde ze het geld voor
deze behandeling bijeen te krijgen.
Voordat het zover was, kwam ze
erachter dat een zittende MRI-scan
in Engeland tot de mogelijkheden
behoorde. Uit die scan werd ein
delijk duidelijk dat Elisah lijdt aan
een zeldzame neurologische aan
doening, waardoor haar nekwervels
extreem instabiel zijn en alle kanten
op wiebelen. Als gevolg daarvan
zijn de kleine hersenen helemaal
verzakt. Geen stamcelbehandeling,
maar een nog veel duiudere opera
tie in Amerika of Barcelona waarbij
haar nek wordt vastgezet, kon haar
helpen. In augustus had Elisah de
benodigde ton voor deze operatie
bij elkaar en kon ze eindelijk wor
den geholpen. De ingreep is risico
vol, maar ze ging ervoor.
Horror
"De operatie duurde zeven uur en
ik heb daarna 48 uur op de intensive
care gelegen. Ik kon van tevoren
niet inschatten hoe heftig dat zou
zijn. De eerste vijf dagen waren echt
horror." Inmiddels is ze elf weken
verder. "Eerst overheerste het
gevoel dat ik nooit zou kunnen wen
nen aan mijn vastzittende nek. Als ik
ga liggen moet ik ervoor zorgen dat
het precies recht ligt. Maar gelukkig
gaat het nu beter en voelt het alle
maal al wat natuurlijker." Spijt van
de ingrijpende operatie heeft ze dan
ook niet. "De voordelen zijn nu al
veel groter dan het nadeel."
Elisah beseft goed dat ze nog een
lange weg te gaan heeft. "Het her
stel van de operatie kan wel twee
jaar duren en er is nog een operatie
nodig aan een hernia in mijn rug."
Toch blijft ze optimistisch.
Voor de operatie droomde ze van
alledaagse dingen zoals winkelen
en eten koken voor haar man. "Het
is nog steeds heel onwerkelijk dat
ik dat straks kan. Misschien krijg
ik ooit wel een hond. Ik heb zo lang
op een operatie gewacht dat ik nu
bijna niet kan geloven dat het achter
de rug is. Ik ben de mensen die mij
hebben gesteund zo dankbaar, dat is
niet in woorden uit te drukken. Dat
het voorbij is en dat ik kan werken
aan herstel is echt ongelooflijk."
Bron: NH Nieuws
Ook al zal het herstel nog even duren, Elisah is optimistisch en
ziet nu al de voordelen van de operatie. Foto: NH-Nieuws
Het is alweer zover: de oude man
is weer over uit Spanje. De tijd van
schoentje zetten, liedjes zingen en
mooie tekeningen met verlanglijstjes
maken is aangebroken. Heerlijk!
Samen met nog de enige gelovige
in huis kijk ik naar de filmpjes van
ons sinterklaasfeest van vorig jaar
met de hele familie. Ieder jaar nodigt
het opperhoofd van de familie, onze
oude opa, zijn hele achterban uit om
samen een middagje met de hilari
sche Sint en zijn pieten het feest te
vieren. De groep is groot. Opa heeft
op het filmpje alleen al dertien ach
terkleinkinderen rondrennen.
Er moet al een aantal jaren een
zaaltje gehum d worden en aan grote
tafels zitten alle gezinnen lekker
door elkaar' heen en kletsen bij.
Koffie, taart, pepemoten en bier
gaan in de rondte. Opa loopt rond en
geniet met volle teugen.
We scrollen op de telefoon door de
foto's. Er is er uiteraard ook weer
eentje met opa bij de Sint op schoot.
We lachen. Neefjes en nichtjes
spelen met de lege jute zakken, him
cadeautjes en opa's rollator. Het lijkt
als de dag van gisteren maar toch
ook weer lang geleden. Zoveel men
sen op een kluitje zie je tegenwoor
dig niet meer.
De lach is veranderd in een kleine
traan. Volgend jaar hebben we geen
nieuwe filmpjes om terug te kijken.
De lachende mensen op beeld wis
ten toen nog niet dat ze meer hadden
moeten genieten, misschien toch
even langer hadden moeten blijven
zitten en harder hadden moeten
lachen.
Het was de laatste keer.
Opa is er niet meer.
Even een jaartje overslaan vanwege
corona klinkt vrij onschuldig, maar
wat als het je laatste keer samen
zal zijn? Je laatste kerst samen, je
laatste verjaar dag, de laatste keer
aftellen voor het nieuwe jaar?
Laten we goed kijken wat de moge
lijkheden zjjn om de feestdagen toch
zo compleet mogelijk te vieren dit
rare jaar. Het kunnen zomaar waar
devolle herinneringen worden.
Op 25 november stond een brief in de krant van een heer die suggereert dat
het geen probleem is om een huis in Heiloo te kopen en kopers arrogantie
verwijt. Over arrogant gesproken. Hij gaat volledig voorbij aan het feit dat
niet iedereen de financiële mogelijkheden heeft, zoals hij die kennelijk wel
heeft. Als je in Heiloo wilt blijven wonen en niet kan kopen ben je aangewe
zen op een huurwoning,
Dan is het helaas zo dat er een wachtlijst van minimaal tien jaar is, zoals bij
mijn kinderen. Daar heb je als gefortuneerde koper inderdaad geen last van,
maar om dan mensen die dat soort problemen proberen op te lossen arro
gant te noemen vond ik wel ver gaan. Wie is er hier arrogant?
G. Oudhoff
Ik geef Ed Verbeek volkomen gelijk dat er momenteel geen betaalbare
koopwoningen zijn en geen sociale huurwoningen voor jonge starters.
Ik vind dat er meer betaalbare koopwoningen en sociale huurwoningen
moeten worden gebouwd. Ik weet waarom het allemaal zo duur wordt. Van
de positieve ideeën van de gemeente en van de burgers (het bouwen van
huizen voor starters) wordt veel tegengehouden door de Stichting Heilloze
Weg en natuurverenigingen. Daardoor vraag ik mijzelf af: "Willen jullie zelf
geen toekomst voor jullie kinderen?" Waarom komen de Stichting Heilloze
Weg en natuurverenigingen niet met positieve ideeën?
Ik wil graag dat mijn kleinkinderen ook in Heiloo kunnen blijven wonen,
maar dat kan alleen als het allemaal betaalbaarder wordt.
Pé Scholten
