Een kerstverhaal door Jelte van der Kooi
S
Ei BDZOiDER BUITEMEWOK RERSTiUSOl
'Meester, wat kijk je somber,' zei
Jorien. 'Is er wat?'
Meester Korneel keek verstrooid om
zich heen.
'Somber? Ik? Welnee. Ik ben gecon
centreerd,' antwoordde hij.
'Heb je al bedacht hoe dat straks
moet, meester?' vroeg Gjalt.
Meester Korneel staarde, zoals wel
vaker, wat in gedachten voor zich uit.
'Hoe wat straks verder moet, Gjalt?'
'Nou, gewoon. Met de kerstmusical.
Kijk eens om je heen. We kunnen toch
niet spelen en zingen tegelijkertijd.'
Meester Korneel keek naar Gjalt. 'Hoe
bedoel je?' vroeg hij.
'Meester! Let op! Ik zal het je nog een
keer uitleggen. Over tien minuten
begint de kerstmusical. We hebben
met zijn allen enorm hard ons best
gedaan om die musical in ons hoofd
te stampen,' zei Gjalt en wees naar de
kinderen in de klas. 'Wij zijn allemaal
verkleed. Charlie is de oude bedelaar,
Mees de rijke bankier. Tess is de kerst-
vrouw en Yorinde de luciferverkoop-
ster. Jorien is samen met Okki de ezel
en ik ben de verteller. En jij zou het
koor regelen.'
'Ja, nou?' vroeg meester terwijl hij
lodderig om zich heen keek.
'Je hebt vanmiddag kortsluiting ver
oorzaakt in de geluidsinstallatie door
dat je zo nodig een mok chocolade
melk, met slagroom, over de cd speler
liet vallen,' zuchtte Jorien.
'Oh ja, dat was een heel avontuur,'
mompelde meester. 'Dat had ik nog
nooit eerder voor elkaar gekregen.
Wel vaker geprobeerd trouwens.'
'Maar de cd met de koorpartijen zit
vast in de cd speler en je zei dat dat
je enige exemplaar was,' mopperde
Jorien.
'Dus wat ga je doen om de musical te
redden, meester. Een musical zonder
zang is geen musical,' riep Gjalt.
'En het is heel warm in dit ezelpak,
meester,' zei Jorien.
'Helemaal voor mij,' vulde Okki aan. 'Ik
zit achterin.'
'Mijn broer zei het gisteravond al,'
zuchtte Henke en gooide zijn armen
wanhopig in de lucht.
'Wat zei je broer gisteravond al?'
vroeg meester. 'Hoe gaat het trou
wens met hem. Moet alweer twee jaar
geleden zijn dat hij bij mij in de klas
zat. Ik weet nog wel dat ik deze musi
cal heb bedacht toen hij bij me in de
klas zat.'
Henke zuchtte en kreunde. 'Ik wist dat
je geheugen niet al te best is, mees
ter, maar dit slaat wel echt alles.'
'Wat?' vroeg meester Korneel.
'Het is vijf jaar geleden dat hij bij je in
de klas zat. Vijf jaar, geen twee.'
'Oeps, de tijd vliegt. Vijf jaar zei je?'
'Pfff,' zei Henke.
'Waar hadden jullie het nog meer
over dan?'
'Meester, je leidt de boel af. Je pro
beert het over iets anders te hebben.
Daar trappen we niet in deze keer,' zei
Henke vastberaden.
Yorinde had ondertussen uit verve
ling een lucifer aangestoken en ging
met haar vinger door de vlam. Mees
had een stapels nepgeld op de grond
laten vallen en zocht de briefjes bij
elkaar. In het speellokaal zaten onder
tussen de ouders te wachten op het
begin van de musical. Tess deed het
kussen onder haar kerstvrouwenkos-
tuum goed, plukte aan haar baard en
mompelde 'Ho, ho, ho, geef maar op
dat kado.'
Janka, die de rol had van chocolade-
ijsverkoopster, zwaaide als een diri
gent met de ijslepel in het rond en
Steen probeerde met zijn wanten
aan de veters van zijn veel te grote
schoenen te strikken. Meester Korneel
deed niets. Hij had, zoals gebruikelijk,
de hele boel weer eens absoluut niet
onder controle.
'Vijf jaar geleden hè?' mompelde hij.
'Weet je het zeker?' vroeg hij.
Henke zuchtte waarbij het leek of de
zucht uit zijn tenen kwam.
'Meester, je luistert niet. Je moet wat
doen. We hebben geen muziek. Je
zei dat we de tekst niet uit ons hoofd
hoefden te leren omdat die wel op de
cd stonden. De cd in de speler die nu
helemaal stuk is.'
'Welke rol had je broer in die musical?'
Nerveus liepen de zestien spelers ach
ter elkaar aan naar het speellokaal.
Het was er donker en Yorinde stak
de ene na de andere lucifer af terwijl
de troep naar het podium liep. Gjalt
stond vooraan en wilde beginnen
toen ze opeens de stem van mees
ter Korneel hoorden. 'Dit,' zei hij met
een schorre stem, 'is een buitenge
woon bijzondere musical. Het is een
musical die geen musical is. Of zoiets.'
Hij tuurde over de hoofden van de
ouders heen naar de achterste rijen.
Daarna glimlachte hij lichtjes, ging
rechtop staan en zei zelfverzekerd:
'Dit is een buitengewoon bijzondere
musical. Deze zestien dappere spelers
spelen precies dezelfde musical als
vijf jaar geleden. Er is echter een pro
bleempje. We hebben geen koor. En
toch ook weer wel.'
De kinderen op het podium keken
elkaar verbaasd aan. Er klonk gemom
pel in de zaal.
'Soms is een avond buitengewoon
bijzonder. Ik weet zeker dat dit zo'n
avond is,' zei meester Korneel en gaf
de microfoon aan Gjalt. Alle kinderen
stonden op de goede plek.
'Dit is het kerstverhaal van de arme
bedelaar, het meisje met de lucifers,
de bankier en de ezel,' begon Gjalt.
'Een beetje een lange titel maar het
zegt precies waar ons verhaal over
gaat. We hebben echter een groot
probleem. Nu moet het openingslied
komen maar de cd zit in de cd-speler
die stuk is omdat meester hem cho
colademelk wilde laten proeven. We
Gjalt keek naar meester Korneel. Die
keek naar zijn klassen. De ene klas
op het podium, zijn klas van vijf jaar
geleden achterin de zaal. Hij stak
zijn armen omhoog. 'Laat de musical
beginnen,' riep hij. 'Laat kerst begin
nen...' Daarna keek hij vergenoegd
om zich heen, sloot even zijn ogen
en zuchtte. 'Volgens mij heb ik de
mooiste baan van de hele wereld,' zei
hij tegen zichzelf. En terwijl Gjalt de
musical begon zei meester Korneel
tegen zichzelf: 'Vrolijk kerstfeest,
Korneel, een buitengewoon gewoon
vrolijk kerstfeest.'
'Wat weet ik daar nou van. Volgens
mij geen enkele. Er waren toen zoveel
kinderen in de klas dat niet iedereen
een rol had. Wij zijn maar met zijn zes
tienen en dus heeft iedereen een rol.'
Meester Korneel glimlachte.
'Wat zit je gek te grijnzen, meester?'
zei Charlie.
Meester Korneel deed net of hij niets
hoorde. 'Vijf jaar zei je toch?' mom
pelde hij nog een keer. Daarna ging
meester Korneel wat meer rechtop
staan.
'Soms heb je een bijzondere groep
kinderen,' zei hij toen. Iets in zijn hou
ding maakte dat iedereen stilstond en
naar hem keek. Steen keek naar zijn
handschoenen, deed ze uit en strikte
zijn veters. Janka stopte met het diri
geren van een onzichtbaar koor en
liet de ijslepel kletterend op de grond
vallen. Tess plukte niet meer aan haar
baard en Mees legde zijn nepgeld in
de vensterbank.
'Jullie zijn zo'n groep kinderen. Heel
gewoon en tegelijkertijd heel bijzon
der.'
'Buitengewoon bijzonder dus,' zei
Gjalt.
Meester keek hem aan en knikte. 'Ik
zou wel wat met jullie afspreken,' zei
meester raadselachtig.
'Maar we moeten zo het toneel op,'
wierp Gjalt tegen.
Meester legde zijn vinger tegen zijn
lippen en ging verder. 'Met sommi
ge buitengewoon gewoon bijzon
dere groepen maak ik een afspraak.
Namelijk dat ik iedereen uit die groep
uitnodig om vijf jaar later allemaal
weer eens langs te komen op school.'
'Je bedoelt een reünie,' zei Elle-Mieke.
Meester Korneel stak zijn duim
omhoog. 'Juist, dat bedoel ik,' zei hij.
'Laten we afspreken dat jullie over
precies vijf jaar hier allemaal weer zijn.
Dan komen jullie de kerstmusical bij
wonen die dan wordt opgevoerd. En
na afloop krijgen jullie warme choco
lademelk en een kerstkransje.'
Het idee was zo vreemd en het
moment waarop hij het voorstelde zo
raar dat iedereen naar elkaar keek en
instemmend knikte.
'Dus over vijf jaar zijn wij hier weer?'
vroeg Gjalt. 'Om te kijken hoe je vijf
jaar ouder bent geworden?' vroeg
Mees.
Meester Korneel knikte. 'En dan wordt
het nu tijd om op het toneel te gaan
staan,' zei hij.
'Maar de muziek dan?' vroeg Gjalt
nog een keer en stak zijn armen hul
peloos in de lucht.
Meester Korneel keek weer wat
vreemd om zich heen. Hij knipoogde.
'Komt goed, desnoods ga ik zelf zin
gen,' mompelde hij.
slaan dus het openingslied over.'
Er klonk gegrinnik in de zaal. Opeens
hoorden ze een stem. Henke herken
de de stem van zijn broer Richard.
'Kennen wij het openingslied nog?'
vroeg hij.
Een meisjesstem antwoordde
lachend. 'Tuurlijk kennen wij hem
nog. We kennen alle liedjes toch
gewoon. Dit hadden we wel ver
wacht toch? Zo gaat het altijd. Wij zijn
gewoon nu het koor. Een, twee drie,'
zei ze waarna iedereen op de achter
ste rijen het openingslied inzette. Het
klonk niet helemaal zuiver maar aan
het eind van het lied klonk er een oor
verdovend applaus.
Gjalt pakte de microfoon en keek naar
zijn klasgenoten.
'Het is een reünie,' zei Henke.
'Van de klas van vijf jaar geleden,' zei
Jorien vanuit haar ezelspak.
Toen had iedereen door wat er
precies aan de hand was. Meester
Korneel had vijf jaar geleden zijn klas
van toen uitgenodigd. De klas die de
musical al een keer had opgevoerd.
Zij hadden net het openingslied
gezongen en iedereen wist zeker dat
ze straks ook alle andere liedjes zou
den gaan zingen.
