ftp
SE
Een kerstvertelling door Adriaan Berkhout
‘Het licht in de schaduw?’ ‘Dat klinkt nogal filosofisch.’
‘Ik begrijp er niets van’, zei de oude man.
‘Wat ga je hier eigenlijk doen?’ vroeg het meisje.
---->
‘Ik heb een advertentie gelezen en ik wilde hier komen
De assistente van de makelaar had een betoverende stem
Het landschap lag bedekt onder een flink pak sneeuw. De
oude Job Boterman staarde naar buiten en wachtte op de
krant die per post bezorgd zou worden. Hij was ongeduldig.
Zodra de krant binnen was zou hij de advertentiepagina
opzoeken om te zien of zijn advertentie goed was geplaatst.
Na een sigaar en ‘n paar jenevertjes, plofte de krant op de
versleten deurmat. Haastig scheurde hij het adresbandje
eraf, sloeg nerveus de krant op en las:
‘Ja’, mompelde hij tevreden, ‘zo is ie goed. Er moet wat
te onderhandelen zijn.’ Vlug pakte hij een schaar, knipte de
advertentie uit en legde haar voorzichtig op tafel. De oude
Job keek verwachtingsvol om zich heen. De ‘appjes’ zou
den hem om de oren vliegen, was hem door de makelaar
verzekerd en hij had eraan toegevoegd: die rijken uit het
westen trappen er wel in’. Genoegzaam schonk Job zich
nog maar eens ‘n glaasje in en wachtte geduldig op het tril-
geluid van het mobieltje
Met zijn hoofd diep in zijn kraag gedoken liep Hans de
Jong naar de flat in de nieuwbouwwijk. Door een ongeluk
kige samenloop van omstandigheden, veel pech en treur
nis, zou de flat binnenkort ontruimd worden. De eigenaar
weigerde nog langer uitstel. Pogingen om in ieder geval de
kerstdagen in de flat te mogen blijven werden keer op keer
geweigerd. De elektriciteit en het gas werden herhaalde
lijk afgesloten. Intussen droomde hij van een boerderijtje
ergens, ver afgelegen. Hij verlangde naar rust.
Via de lift stond hij voor zijn deur, wachtte even en
dacht: mijn hemel wat een ellende hier, wat een triestheid.
Moedeloos stapte hij de flat binnen. Op tafel lagen wat tijd
schriften; hij bladerde erin en pakte een krant op. Hij speur
de al weken de advertenties na op zoek naar een andere
plek. Vooral tijdens de donkere dagen.
Hij deed het voorkomen of hij geïnteresseerd was in de
aankoop van het huis of de flat. Meestal kwam hij dan laat
in de middag en simuleerde dat hij zich niet goed voelde,
en speculeerde erop dat de gastheer of gastvrouw hem zou
uitnodigen om voorlopig te blijven totdat hij zich weer wat
beter zou voelen.
Ongeduldig bladerde hij de krant door, tot de adverten
tiepagina, en begon te lezen. Villa met prachtig aangele
gen vijver en bla, bla, bla. Hij had niets met villa’s .Totdat
zijn oog viel op een kleine advertentie. TE KOOP: kleine
boerderij op 2.200 m2 in zeer goede staat. Prijs n.o.t.k. Hij
bedacht zich geen moment en pakte de telefoon.
Het was hem al een keer gelukt om een paar dagen bij
iemand onderdak te krijgen.
Bij het plaatsje Rodenaar schrok hij wakker. Het meisje
was verdwenen. Hij stond op en liep de hele trein door. In
het voorste gedeelte trof hij het meisje in een diepe slaap.
Hij ging naast haar zitten, in afwachting tot ze wakker zou
worden. Na een half uur stopte de trein, de meeste passa
giers waren inmiddels al uitgestapt. Het meisje keek hem
verbaasd aan. Hij vroeg hoe ze heette. ‘Anna Maria’.
en verleidde hem tot het maken van een afspraak. Hij kon
een inwendig gejuich niet onderdrukken en voelde dat het
goed zat. In het weekend dat volgde, vlak voor de kerst
dagen, had hij een afspraak. Bij zijn buurman leende hij
wat geld voor de trein. Vanuit de trein zag hij de versierde
huizen en in de kamers heerste gezelligheid. De mensen
hadden hun tuinen opgetuigd met lichtslangen en allerlei
figuren. Kerstmannen op sleeën met kolossale herten. Hij
liep met een door weemoed bevangen gevoel door de lege
trein en zocht een coupé waar iemand zou zitten waarmee
hij zou kunnen praten. Na een aantal korte stops waren
er toch wat mensen ingestapt waardoor er wat rumoer en
geschuifel ontstond. Bij het station, in een klein plaatsje
waarvan hij nooit had gehoord, stapte een meisje in met
een opvallende rode muts op. Zonder te groeten ging ze
tegenover hem zitten. Hij probeerde een praatje met haar
te maken, maar ze mompelde alleen iets onverstaanbaars.
Ze leek geen aanstalten te maken of behoefte te hebben om
te praten.
Ze begon te gapen en hij besloot om haar maar met rust
te laten. Intussen dommelde hij weg.
‘Anna Maria? Wat een mooie naam.’ Op de een of ande
re manier voelde hij zich tot haar aangetrokken. Hij vroeg
naar haar bestemming. ’Ik weet het eigenlijk niet.’ Dat ver
baasde hem zeer, zo’n mooi meisje, zonder bestemming,
dat kon bijna niet. ‘Wil je met mij mee?’ vroeg hij. ‘Ik heb
weliswaar een afspraak, maar dat hindert niet, daarna zien
we wel verder, oké?’ Het meisje leek na te denken maar zei
niets. Zwijgend zaten ze naast elkaar.
Na een half uur naderde voor hem de eindbestemming,
wat tevens de eindhalte was van de trein. Ze stapten uit en
wandelden over de dijk die naar het boerderijtje zou leiden.
Hij sloeg een arm om haar heen. Het meisje keek op, hij
zag haar vriendelijke ogen en knikte haar toe. Hij had het
gevoel dat ze elkaar al heel lang kenden. In de witte verte
zag hij een boerderij. ‘Daar gaan we naartoe’, zei hij. Via
een loopbruggetje kwamen ze op het erf. Hij liep naar het
raam en keek naar binnen. Er was niemand te zien. Na een
paar rondjes om de boerderij, constateerde hij dat het een
flinke boerderij was en niet een kleine zoals in de adverten
tie stond.
‘Nou, dan zit je hier helemaal goed hoor’, lachte de oude
baas vrolijk en schonk voor de zoveelste maal een glaasje
jenever in.
Het meisje glimlachte en wachtte het vervolg af. ‘Laten
we maar gauw naar binnen gaan.’ Met een zwierig gebaar
bood hij zijn bezoek een wijde blik in de grote voorkamer
van de boerderij.
De oude Job Boterman had er zichtbaar genoegen in. Hij
zette koffie voor zichzelf en schonk zijn gasten een kop
thee in, met boterkoek. Er volgde een uitgebreid gesprek.
De drie mensen vermaakten zich uitstekend. Er werd gela
chen. Intussen kwamen de drankjes met nootjes die de
oude man zorgvuldig op schaaltjes had gelegd. Het meisje
vertelde dat ze het licht in de schaduw zocht.
De oude heer Boterman en Hans de Jong keken elkaar
verbaasd aan.
Het meisje begon te vertellen. Ze vertelde dat ze van huis
was weggelopen. De donkere eenzaamheid in. Op zoek naar
een licht bestaan. Ze was op school in slaap gevallen van de
vermoeienissen, de inspanningen van het dagelijkse leven,
en het gemis van liefde om haar heen. De leraar Nederlands
had haar wakker geschud en van school gestuurd. Over
enkele dagen zou de kerstvakantie beginnen. In plaats van
naar huis te gaan, besloot ze de trein te nemen en op zoek
te gaan naar de goedheid. Het moest toch érgens zijn.
kijken of het wat is.’ Hij klopte op de deur en hoorde bin
nen iemand een ferme rochel geven.
‘Oh zijn jullie er al? Ik verwachtte jullie nog helemaal
niet’, zei de oude man.
‘Zeg maar Job hoor.’ ‘Ah, zijn jullie een stelletje?’ sprak
hij terwijl hij het meisje onderzoekend aankeek. Voordat
het meisje kon antwoorden zei hij wat onwennig: ‘Ehja
dus.’
‘Ja’, zei het meisje op geheimzinnige toon. Intussen kab
belde het gesprek rustig voort.
‘Verklaar je nader’, vroeg Hans terwijl hij een nootje
pakte en zich bijna verslikte.
De deur werd hardhandig opengedaan. De sneeuw vloog
alle kanten op.
TE KOOP: kleine boerderij op 2.200 m2 in zeer
goede staat. Prijs: n.o.t.k.
f i
