KLEINE COURANT
HELDER. NIEUWEDIEP EN OMSTREKEN.
JMo. 629.
Dinsdag 25 Februari 1879.
Zevende Jaargang.
Hl]
B
ABONNEMENT
Verschijnt Dinsdag- en Vrijdagmiddag.
Uitgevers BERKHOUT Co,
te HELDEIt.
ADVERTENTIEN
NIEU WSTIJDINGEN
FEUILLETON.
Een les voor vrouwen.
't Vliegend Blaadje
VOOR DEN
per 3 maanden binnen de gemeente 35 Ct.|
franco per post
60
Van 15 regels 36 Centenelke regel
uieer 5 Centen; grootere letters worden
naar plaatsruimte berekend.
-
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 ure bij de Uitgevers bezorgd zjjn.
HELDER, 25 Februari 1879.
Heden beeft in deze gemeente
de loting voor de Nationale Militie
plaats.
De officieren der marine alhier
hebben besloten gelden bijeen te
brengeu met het doel in een der za
len vau het Kou. Instituut der marine
te Willemsoord een blijvend aanden
ken te plaatsen aan wijlen Z. K. H.
Prins Hendrik. Ook de overige offi
cieren van het korps zullen in de
gelegenheid gesteld worden aan deze
hulde deel te nemen.
Het st. Prinses Amalia, van
Batavia naar hier, arriveerde te Port-
Said den 20 Febr. 's namiddags en
vertrok van daar den 21n Febr. 's
morgens.
Het st. Prins Hendrik, van hier
naar Batavia, arriveerde den 21sten
dezer, des middags te Napels en is
denzelfden avond weder vertrokken.
De minister van koloniën maakt
bekend, dat het voornemen bestaat
jaarlijks vier jongelieden bij de kweek
school voor de zeevaart te Amster
dam te doen opleiden voor 3e stuur
man bij de gouvernemets-mariue in
Nederlandsch-Indië. (Verdere bijzon
derheden vindt men in de St. Ct.
van heden No. 45.1
Naar 't Duitsch,
door GERRIT J.
3) o—
„Hij komt dus terug! Dit is goed van
dien besten jongen. Ik heb hem hartelijk
lief. Er is wat goeds van hem gegroeid.
De rijke neef zal me hier welkom zijn,"
vervolgde ze glimlachend, streek tevens hare
haren glad en schikte haar boezelaar terecht,
alsof de verwachte neef reeds in levenden
lijve voor haar stond. „Wanneer kunnen
we hem hier verwachten?"
„O, spoedig dat is te zeggen niet
dadelijk maar over zes maanden zoowat,
antwoordde Knackmeijer met 't onnoozelste
gezicht, want hij wilde voor haar niet
weten, dat de verrassing zoo spoedig zou
plaats hebben. Dan komt hij hier om te
trouwen en blijft voor altijd bij ons."
Josefine liet van schrik haar theelepeltje
vallen en lispelde: „Ach, lieve God, daar
heb je 't al!"
Juffrouw Eulalia streek nogmaals hare
japon en haar boezelaar glad en zeide
Bij de uitspraak in 't proces
tusschen de Khedive eu de Voorwaarts,
door de High Court of Admiralty te
Londen, zijn beide stoomschepen schul
dig verklaard. De door beiden geleden
schade wordt gezamentlijk betaald,
met dien verstande echter, dat vol
gens de Engelsche wet de Khedive
slechts tot het bedrag van 8 per
register ton aansprakelijk is.
De schade a/d Voorwaarts is
p.m.f 1.500.000
De schade a/d Khedive is
p. m. f 180.000
f 1.680.000
hiervan de helft f 840.000
De Khedive moet echter
slechts betalen over 3T42
tons register ad 8 d. i.
29,936, of ongeveer f 360.000
Hieruit volgt dat de
Khedive draagt in de
schade v/d Voorwaarts f 321.000
en de Voorwaarts in
de schade v/d Khedive f 133.000
Het adres van Multapatiorsbond
aan Z. M. den Koning, met verzoek
om wettelijke maatregelen tot beteu
geling van het misbruik van sterken
drank, is in een 70tal plaatsen door
adhaesie-adressen gesteund. De ver-
eenigingen van burgemeesters en se
cretarissen in N.- en Z.-Holland zon
den een zelfstandig gemotiveerd adres.
„Ei, eihij wil gaan trouwenKijk eens
aan! Nu, mijn neef is geen slechte partij,
en de vrouw van den raadsheer aan de
overzijde met haar vierlangneuzige boonen-
staken van dochters zal nog geler worden
van ergernis dan ze reeds is, wanneer ze
't moet aanzien. Heeft hij reeds een keuze
gedaan
„Gewis, Eulalia...." stotterde Knackmeijer
verlegen. „Weet ge dan niet dat hij
dat hij.... onze Eine wil trouwen?"
„Ach papa," viel Josefine hierop in,
ik.... ik wil nog aan geen trouwen denken
„Juffrouw Eulalia staarde haar echtgenoot
ontzet aan en riep vol verbazing uit„Onze
Eine.... mijne dochter?" Een oogenblik
zweeg ze, als bleven de woorden haar in
de keel stekentoen gaf ze zulk een
hevigen slag op de tafel, dat kopjes en
borden in de hoogte sprongen en verklaarde
kort en bondig: „Daar kan niets van
komen
„Moe, u is een engel," fluisterde Jose
fine haar in 't oor en omhelsde haar innig.
Knackmeijer staarde zijne vrouw vrees
achtig aan en zeide bedeesd „Eulalia, ben
je 't dau vergeten? We hebben dat immers
zoo in onze brieven bepaald?"
„Dat was maar scherts. Ik zeg je nog-
Ten slotte heeft ook de Synode der
Ned. Herv. kerk een schrijven gericht
aan de kerkeraden, om deze op te
wekken, in een adres aan de Regee
ring om dergelijke maatregelen te
verzoeken, aan welke opwekking reeds
door velen is gehoor gegeven.
Gisteren is te 's Gravenhage,
ingevolge het verlangen van den
overledene, met den meesten eenvoud,
ter aarde besteld, het stoffelijk over
schot van Mr. P. P. van Bosse, laatst
Minister van Koloniën
Aanstaanden zomer zullen op
het eiland Walcheren groote vereenig-
de manoeuvres plaats hebben, en, daar
het noordwestelijk deel van dit eiland
een schoone gelegenheid aanbiedt om
een veronderstelde landing te beproe
ven of te verijdelen, zal bij het uitvoe
ren van dusdanige bewegingen, steeds
de zeemacht, hetzij als aanvaller, of
wel als medestander optreden. Een
en ander zal gepaard gaan met het
bivakkeeren van troepen enz.
Omtrent het halssnoer en de
broche, die aan H. M. de Koningin
als nationaal huldeblijk zullen wor
den aangeboden, wordt aan de Pr.
Gron. Ct. gemeld, dat de som, die
voor dit geschenk is bijeengebracht,
niet zoo groot is, om de edelsteenen,
waaruit het keurige tooisel is samen
gesteld, van het zuiverste water te
maals, daar kan niets van komen, en nu
heb je mijn laatste woord, Knackmeijer!"
„Maar, Eulalia, je hebt zelf gezegd, dat
Aloys eeu goede partij is," stotterde Knack
meijer.
„Een avonturier is hij, een deugniet
Ik zeg altijd „Blijf in je land en verdien
er je brood
„Eulalia," smeekte Knackmeijer, terwijl
zijn gelaat vuurrood werd, „ik bid je, be-
leedig mijn neef niet."
„Aeh, papa, ik wil niet trouwen.... ik
ik.... ben nog te jong," verklaarde Josefine
weenend.
„En je zult hem ook niet trouwen,"
bevestigde hare moeder boos. Ik geef
nimmer mijne toestemming daartoe. Die
neef is een wilde...."
„Eulalia!" riep Knackmeijer, terwijl hij
*au zijne stoel opstond.
„Ik neem hem toch niet; ik kan hem
niet uitstaan," vervolgde 't meisje.
„Josefine!" schreeuwde Knackmeijer, ten
zeerste ontsteld.
„Je zult vooreerst nog niet huwen. Hij
moet 't probeeren zijne voeten over mijn
drempel te zetten, die roover, riep Eulalia
uit en sloeg andermaal op de tafel, dat de
kopjes en schoteltjes er van rammelden.
doen zijn. Ze zijn mooi, de steenen,
maar bijna alle Kaapsche diamanten,
ietwat geelachtig. De groene midden
steen der broche weegt ruim 200
grein en zon, als zij zuiver wit was,
eeu waarde hebben grooter dan van
alle steenen samen.
Te Oosterwolde zou zekere N.
het spek uit den schoorsteen balen,
doch men was hem reeds voor geweest.
Na onderzoek bleek, dat de dieven
vleermuizen waren, die hem alleen 't
zwoerd hadden laten houden.
Vrijdagnacht is een persoon
op het Damrak te Amsterdam aange
rand door eeu twee maunen, die hem
horloge eu ketting afrukten, na hem
in een kelderingang te hebben gewor
pen. De politie, die op het geschreeuw
van den bestolene toeschoot, kon de
daders niet meer achterhalen.
J. Gajentaan, de man die een
in de le Rozendwarsstraat te Amster
dam woonachtige vrouw vermoordde,
was bij zijn komst in de gevangenis
in het bezit van een pennemes, waar
mede hij getracht heeft zich een zij
ner polsen af te snijden. Hjj is echter
niet in zijn voornemen geslaagd, en
bracht zich slechts een verwonding
toe.
Op een bovenkamer in de Tuin
straat te Amsterdam is Vrijdagavond
het lijk van een vrouw gevonden, dat
Knackmeijer stond met gebalde vuisten
midden in de kamer en snakte te vergeefs
naar lucht en woorden.
„Ik laat me niet dwingenbegon
Josefine op nieuw, „ik haat hem Hij is
een woestaard
„En al was hij ook een engel, dan zou
't nog niet gebeuren," krijschte Eulalia.
't Is een complot tegen de huiselijke vrede.
Je bent een barbaar, Knackmeijer
„Vrede!" barstte Knackmeijer uit, wiens
geduld ten einde was," duizend duivels,
laat mij met vrede, of ik word razend
en spring 't venster uit! Wat heb je er
tegen, vrouw, mijn neef tot schoonzoon te
hebben; hè? Antwoord wil ik hebben.
Waarom heb je een afkeer van hom, Jose
fine, hè. Waarom wil je 't niet hebben,
vrouw? Waarom is hij een woestaard?"
Een stortvloed van woorden en een zee
van tranen volgden er, en wel zoo geweldig,
dat iemand, die vrij wat meer dan Knack
meijer in huis te zeggen had, er door van
streek had kunnen geraken.
„Vrede!" riep hij nog eenmaal, „die is
hier niet meer in huis", en bij die woorden
sloeg hij zich voor 't hoofdalsof dit
lichaamsdeel alleen de schuld van 't ge
beurde droeg. „Vrede, dien wil ik ook
