WITTE GOEDEREN.
MARINE.
FORNUIZEN
„DeSter,"
VóeosAapiËag ra één tot zes air opniiiag ra restanten MANÖFACTÜREN in JE TIJDGEEST.1
Te taiir of te loop
REC0NCURRENT,
BIJ IK. BUTTER.
VOORHANDEN:
J. J. KUIPER,
T tf iüp ]agen prijs wordt ditmaal aaafotoad en §ti belangrijks partij LAPPIN
Ia§Ma
Buiten Baktamierstraat No. 2,
He rechte Brilman
De partij STUKGOEDEREN is gisteren aangekomen en iigt ter verkoop gereed, zij is
SPOTGOEDKOOP.
AARDAPPELEN,
J. J. KUIJPER,
Oosterend. Texel.
Nieuwe Zoutevisch, 20 Gt. de 5 Ons.
Leng-Zoutevisch 12 Gt. de 5 Ons.
M. WAAS,
Salvator
Oranje- Nassau
CharSestown
per halve ffesch f 0.75, i 1.00 en f 1.25,
per liter f 1.00, f 1.75, f2.25 en f3.0B
per Maatje 12, 20, 25 en 30 Gt.
BRAND-SPIRITUS,
Eau 4e Colope, Odeur en Zeep,
REGISTERS
voor Logementhouders en Kooplieden
Hemden en laken Linnen, Halflinnen, Graslinnen, Watertwist. Wit Madapolam, lersch Linnen en wit Katoen voor Kussensloopen enz. Lappen
wit Piqué', Bazins, Marseilfes, Amersfoorts en Kepers. Lappen servet, Luier en Tafelgoed, in half en zuiver Linnen en lappen wit Flanel.
Onder nadere goedkeuring van den
Minister van Marine, zal op DON
DERDAG den 21sten JULI 1881,
des voormiddags ten elf uur, bij in
schrijving worden aanbesteed, dele
vering van:
ten behoeve van het Hospitaal der
Marine, te Willemsoord, over het
tijdvak van 1 Augustus tot uit0. De
cember 1881.
De inschrijvingen op gezegelde bil
jetten, bevattende den aannemings-
prijs in cijfers en letters per 50 ki
logrammen, en de namen en woon
plaatsen van aannemer en borgen,
zonder doorhalingen en bij conditiën,
door den inschrijver onderteekend,
zullen vóór of op den dag der aan
besteding en voor het bepaalde uur
bij de Directie der Marine te Wil
lemsoord moeten bezorgd worden.
De voorwaarden van aanbesteding
liggen van heden tot aan den dag
der aanbesteding gedurende de werk
dagen op de gewone kantooruren ter
lezing en inzage bij de Directie
voornoemd.
Willemsoord, 14 Juli 1881.
De Vice-Admiraal,
Directeur en Kommandant der Marine,
DE HA ES.
op proef, een nieuwe „Ramsomes"
ijzeren Pa&rdenhooiherk
met zitting, en een best werkende
Qrasmaaimachine
met Slijpsteen. Bij a contante ver
koop, 5% korting.
TE HUUR PER MANSDAG.
VOORHANDEN: bij
worden tegen goedkoope prijzen
opgeruimdL bij
M. J. MAJTHEIM,
Lang-estraat.
LOGEMENTHOUDER,
/VT~n sterdam
wordt een nette en goedkoope be
diening verzekerd.
IJZEREN EN KOPEREN GEWICHTEN
IJZEREN MATEN
TINNEN MATEN.
OLIE-MATEN.
MELK-MATEN.
LENGTE-MATEN.
BLANKE DROGEWAARS-MATEN.
STRIJKERS.
IJZEREN EN KOPEREN BALANSEN
TOONBANK-BASCULES.
GROND-BASCULES
FAMILIE-SCHALEN.
BRIEVENWEGERS.
ENZ. ENZ.
Prijs-Conranten op aanviaag, bij
Oosterend. Texel.
HEDEN ONTVANGEN:
nieuwe
extra fijn, 6 Cent per stak.
SPOORSTRAAT.}
De fijne streng hygiënisch bereide
TAFELLIKEÜREN van de firma
WAÜTERS DE BUSSCHER
Hofleverancier te Meehelen,
Succursale Fabriek Rosendaal
B. SCHOONHSYT,
mogen in geene restauratie of café
van beteekenis ontbreken, dezelve zijn
dan ook bereids in voorname koffie
huizen alhier voorhandenvolgens
Prijscourant te bekomen bij:
J. DAARNHOUWER, Dijkstraat,
en J. DITO, Kruisweg,
alsmede bij den ondergeteekende
J. J. MEIJER, vertegenwoordiger,
ANKERPARK.
Bij C GÖ1TSB,
hoek Biersteeg,
UitVOrliOOP van:
Engelsche HOOI- en MESTVORKEN,
IJzeren LEDIKANTEN. HOOIVOR
KEN met steel van af f0,80 f 1.
De ondergeteekende maakt bij deze
bekend, dat hij bovengenoemd LOGE-
MENT en KOFFIEHUIS heeft
overgenomen
Beleefd verzoekt hij zijnen geachten
plaatsgenooten en vrienden hem het
vertrouwen te willen schenken, dat
hij reeds vroeger heeft genoten.
Consumptie en bediening zullen
niets te wenschen overlaten.
J. SELMAN.
per liter 80 Ct.
Eau de Cologne-Zeep
per stnk 18 Ct.
XS. AMMEj TNT.
HAAR-, TAND-, NAGEL- en KLEÊR-
BORSTELS.
in alle kwaliteiten en prijzen.
L87. Weststraat L88.
te bekomen bg
C. DE BOER Jr., Spoorstraat.
FEUILLETON.
ROMAN.
Uit 't Duitsch.
19
Zij nam den handschoen weder va n de
tafel en zag onwillekeurig om zich heen of
zij niet iets kon vinden om hem te ver
nietigen. Ware er nog vuur in den haard
geweest, dan had zij hem daarin geworpen.
Zij vond niets waarmede zij hem geheel kon
verwoesten. Daarom drukte zij hem weder
te samen, verborg hem op nieuw in het
medaillon, ging in haar salon, ontsloot een
secretaire en wierp het medaillon, met een
gebaar dat van afschuw getuigde, ^in een
der schuifladen van dat meubelstuk.
Zij wilde zich direct naar Albert begeven.
Zij keek naar de klok en kwam tot de
overtuiging dat zij hem nu niet meer alleen
zou vinden, daar doctor Rank bereids was
aangevangen met hem onderricht te geven.
Zoo moest zij dan haar ongeduld tot 4 ure
op de proef stellen. Zon zij zich naar haar
vader, naar haar grootmama begeven, met
verzoek den nieuwen bediende direct te
ontslaan Bij de laatste zou zij wellicht
gewonnen spel hebben gehad, wanneer zij
gezegd had, dat het in strijd was met haar
trots een raenseh dat een zoo onderge
schikte betrekking vervulde eu waaraan zij
zooveel dank verschuldigd was, ieder oogen-
blik te moeten ontmoeten. Haar vader wa3
iemand die een open karakter bezatvoor
hem had zij veel meer vrees, om hem een
voorstel te doen dat van de grofste on
dankbaarheid getuigde. Doch voor alles
kwam het er op aan te weten te komen
hoe Albert er over dacht. Het was hem
aan te zien, dat hij zich zoo gelukkig ge
voelde toen hij zijn particulieren secretaris
voorstelde. Zij kende haar broeder zeer
goed en had opgemerkt, dat Schwarz hem
zeer beviel. Zij kende ook zijn eigenzinnig
heid. Zij wist, dat hij vaak met eene niet
te overwinnen hardnekkigheid vast hield
aan hetgeen hij niet van plan was op te
geven. Zij hoopte echter, dat wanneer zij
Albert de gansche reddings-geschiedenis
verhaalde, met uitzondering van de kus
een daadzaak die zij aan niemand zou ver
tellen wanneer zij op den voorgrond
stelde, dat de aanwezigheid van een onder
geschikte, die haar het leven gered had,
haar schaamte aanjoeg, haar broeder haren
wensch wel zou vervullen.
Zij zou wachten tot 4 uur, als wanneer
Albert's onderricht was afgeloopen.
Daar viel haar nog iets anders in. Wan
neer de secretaris eens zelf de geschiedenis
verhaalde met al zijne bijzonderheden, incluis
de scène welke in de kamer plaats vond,
waar heen hij haar toen zij in onmacht lag
gebracht had, het ontnemen van het ruikertje
viooltjes en het geven van den... kus?
Zij sidderde. Geschiedde dit, dan was zij
niet slechts in haar eigen oogen. maar ook in
die yan anderen ontcerd en was er voor
kwaadsprekendneid stof te over. Dat geloofde
zij niet te kunnen overleven.
Weder begon zij nu hare kamer op en
neder te wandelen terwijl zij ten prooi was
aan de kwellehdste gedachten. Na lang
wandelen voelde zij zich vermoeid. Zij ging
naar een leuningstoel, zette zich daarop
neder, liet het hoofd tegeu de kussens
rusten en verviel in eene door hare afmat
ting veroorzaakte sluimering.
Dorette trad de kamer binnen, zonder dat
Rosamuuda het hoorde. Eerst toen de
kamenier nader kwam en eenig leven maakte
sloeg zij de oogen op cn verschrikte heftig.
,Neem mij niet kwalijk, gravin," zeide
de kamenier, „dat ik u stoor. De buitenge
wone hitte buiten zal uwe genade wel moede
gemaakt hebben. Ik wilde u vragen of gij
voor 't diner nog iets voor mij te doen
hebt?"
„Neen," zeide Rosamunda kort, terwijl zij
nu volkomen wakker werd.
Dorette durfde het wagen ook zonder
door hare meesteres daartoe in de gelegen
heid te worden gesteld een gesprek aan te,
knoopen en Rosaraunde liet daarin hare
bediende groote vrijheid. De kamenier begon
dan nu ook
„Heeft de gravin den nieuwen bediende
reeds gezien 't Is een flinke man, doch
naar ik geloof is hij zeer verwaand en on
genaakbaar. De jonge graaf moet buiten
gewoon met hem zijn ingenomen. Hij moet
wel een monster van geleerdheid zijn, daar
graaf Albert hem dadelijk tot zijnen secre
taris benoemd heeft. En toch was hij
oorspronkelijk niet dan als een gewoon
bediende aangenomen. Hij moet in de
residentie hospitaalbediende geweest zijn en
dat is toch ook zooveel bijzonders niet.
Maar flink is bij, dat moet men van hem
zeggen. Hij moet- zich ook reeds de gunst
van den kamerdienaar verworven hebben,
daar ik meermalen gezien heb, dat deze
zeer vriendelijk tegen hem was en dat is
de onde zoo gemakkelijk niet. Ook me
vrouw de gravin
„Ik ben inderdaad moede." Met deze
woorden viel Rosamunda haar babbelachtige
kamenier in de rede. „Laat mij alleen."
Dorette maakte zich gereed om te
gaan.
„Gij kunt om vier nur terug komen; ik
heh dau iets voor je te doen," riep de gra
vin haar na.
„Zeer wel."
De kamenier verwijderde zich. Rosamun
da liet zich weder achterover in haar stoel
vallen en sloot de oogen.
Ieder woord door Dorette gesproken had
haar pijnlijk aangedaan. Met moeite was
het haar gelukt zich daarbij onverschillig
te honden.
Z;j sluimerde andermaal in, doch nu
eenigszins vaster.
Zoo tusschen slapen en waken bracht zij
den tijd tot vier uur door. Met klokslag
van vier ure trad Dorette weder in de
kamer.
Rosamunda gaf haar de opdracht naar haar
broeder te gaan, ten einde hem te verzoe
ken zijn zuster een, gesprek onder vier
oogen toe te staan. Dorette vertrok en
kwam spoedig terug met de boodschap, dat
graaf Albert haar wachtte.
„Was mijn broeder alleen?" vroeg de
gravin.
„Ja," antwoordde de kamenier, „de pia-
nomeester verliet hem juist toen ik zijn ka
mer binnen ging."
„Was de secretaris niet tegen
woordig?"
„Neen."
„Het is goed."
Dorette verliet de kamer. Rosamunda
trad voor den spiegel, rangschikte heur
haar en begaf zich daarop naar beneden.
VII.
Heinrich Schwarz was de man dieRosa-
munde het leven gered had. Op den meer-
genoemden 24en Februari had hij zich ook
in den schouwburg bevonden. Hij was een
liefhebber van muziek en ging zeer dik
wijls naar de opera, vooral wanneer een
klassiek stuk werd opgevoerd. Ditmaal had
hem echter niet het verlangen om de
„Frieshütz" te hooren, naar den schouw
burg gedreven. Zijn bezoek aan dat ge
bouw had een heel anderen grond. Een
zijner vrienden, in het bezit van een prach
tige tenorstem, die de studie in de medi
cijnen er aan gegeven had om zanger te
worden, zou dien avond voor het eerst de-
buteeren in de rol van „Max." Al de
vroegere vrienden en studiegenooten van
den zanger waren naar den schouwburg ge
gaan, om hem bij zijn debuut te steunen.
Het was echter niet noodig geweest, want
het resultaat was uitstekend; zyae sympa-
tetische, tot het hart doordringende stem
openbaarde in de lyrische partijen een zco
wonderbare zoetheid, daar waar het noodig
was zulk een kracht, de hoogste tonen
zong hij met zulk een zuiverheid, dat
reeds na de bekende eerste acte „Durch
die Walder, durch die Aunen," het publiek
als 't ware geheel begeesterd en geëlectriseerd
werd. De in de derde acte door den brand
ontstane onderbreking deed aan den jon
gen zoo spoedig gemaakten 'roem geen
schade. De dagbladen welke de treurige
geschiedenis van den brand bespraken, wa
ren eenstemmig in hun lof en voorspelden
den kunstenaar een glansende toekomst.
Ten gevolge van deze eenstemmigheid was
de zanger dadelijk door den hofschouwburg-
intendant in een naburigen Staat uitgenoo-
digd geworden, bij de daar bestaande opera
als gast op te treden.
Heinrich Schwarz verdeelde zijne opmerk
zaamheid tusschen hetgeen op het tooneel
voorviel, wat zijn vrienden en de in zijne
nabijheid zittende personen in de entreacten
tot hem zeiden en het aanschouwen van
eeu in een der eerste loges geheel alleen
zittende dame. De schoonheid van haar
jeugdig gelaat, hare nog kinderlijke vormen
en het reeds van ernst getuigende voorhoofd,
waren hem dadelijk opgevallen. Hij moest
telkens op nieuw naar die zich door een
geheel eigenaardige bekoorlijkheid onder
scheidende dame opzien. Hij wist dat de
loge, waarin de jonge dame zat, die van
den minister was en ook dat dieDS eoht
met geen kinderen gezegend was geworden.
Alle vragen die hij tot zijn huurlieden
riohtte, om te vernemen wie de dame was,
bleven onbeantwoord. Niemand kende haar
niemand had haar ooit van te voren gezien.
Men begon hem reeeds te plagen met
zijn nieuwsgierigheid ten opzichte van de
onbekende.
Daar brak de brand uit. Daar hoorde
hij haar door merg en been dringend ge
schreeuw. Hij zat in de tweede rij van het
parket. Met een sproDg was hij in het
orchcst, drong door de muzikanten heen,
die in allerijl zoowel hun leven als hunne
instrumenten trachtten te redden, klom met
de geoefendheid van een bekwaam turner
langs de vergulde versieringen van het
proceninra tot aan den reeds brandenden
rand van de eerste loge, hij welke gele
genheid hij de rechterhand brandde, en
drong daarop in de loge van den mi
nister.
In die loge zag hij de jonge schoone
dame op den grond in onmacht liggen. Hij
poogde de deur te openen, maar dat ge
lukte niet. Door er een schop tegen te ge
ven vloog zij open. Nu hief hij de in on
macht gevallene van den grond, nam haar
in zijne krachtige armen en liep met haar
den gang in. Daar bevond zich geen rnensch
en de gang was met een verstikkenden
rook gevuld. Zij die in de overige loges
vsn den eersten rang gezeten waren ge
weest, hadden zich reeds door de vlucht ge
red. Spoedig snelde hij met zijn schoone last
naar voren. Daar, in de nabijheid van de
trappen die naar hooger gelegen rangen
voerden, ontstond wederom een zoo dicht ge
drang, dat hij er zich niet dan met moeite
door kon worstelen. Niemand gaf op hem of
haar die hij droeg acht, iedereen had genoeg
met zichzelven te doen, om zoo spoedig
mogelijk den uitgang te bereiken. De lo-
caliteiten waren den redder van het jonge
meisje onbekend; bij de groote eenmaal 's
jaars gehouden maskerade in het opera-ge
bouw waren alle der in het front aan de
straat gelegen ruimten geopend. In een
van de kamers aldaar droeg hij de onmach
tige. In de nabijheid van het raam stond
een sopha, op deze legde hij zijn last ne
der cn opende het venster om haar, ,zoo
mogelijk, door de instroomende koude lucht
tot bezinning te brengen, daar andere mid
delen om haar bij te brengen niet ten zij
nen dienste stonden. Hij hoorde daarna
door de half door hem geopende denr, die
naar den corridor voerde, of het vuur ver
der kwam, of hij vluchten moest dan wel
blijven kon. Spoedig was de brandweer
met hare spuiten aangerukt en het duurde
niet zeer lang of men riep dat het gevaar
geweken was.
Wordt vervolgd.
