De Concurrent, Mationale Ramp. UITVERKOOP SIGAREN, J.HOlIÜUaoaalit BESSENSAP 561.306 Naaimachines VENSTERGLAS, 3 VLIEGERS I TE HUUR: Schouwburglokaal „Tivoli." DE HOLLANDSOHE JONGEN. Lokaal „MMstrw." Westgracht 273. FINALE TABAK JOHs VBRFA1LLB, Sjoorstfaat ÉÉN GULDEN. 25 Kalverstraat AMSTERDAM Kalverstraat 25. ADELAIDE, Xji S"7. WESTSTRAAT, r. 88. EEN RUIME KEUZE IN PORCELEINEN SERVIEZEN, DEJEUNÉS, PRESENT KOP EN SCHOTELS, BORDJES, TAART-SCHOTELS, SOEZENMANDEN, EIERENSTELLEN, BESCHUITDOOZEN, FRUITSCHALEN, KOMFOORTJES, enz., enz. TAFELSERVIEZEN in ruime keuze. Tonmolens.Sleeppompen, Dommekrach ten, Ketelwinden, Vijzels, leggend Wind, zware en lichte Kettingen, komplete Heistellingen, Kaapstander, Kiezentrek ker Stoombaggermolen, Klepschouwsn, Modderaken en meer andere Aanne mersgereedschappen. A. VOS Rzn. C. DE BOER Jr., Spoorstraat. van af f 2.30, per 1000. LIEFDADIGHEIDS-VOORSTELLING .door de Onder-Officiers Yereertiging der Zeernaclit ADMIRAAL DE RUIJTER," op Dinsdag den ln Augustus 1882, des avonds ten 8 urewelker opbrengst zal strekken gelieel ten voordeele der achtergelaten weduwen en weezen der bemanning van Zr. Ms. rammonitor »Adder." Op te voeren stukken: Oorspronkelijk Historisch Volksdrama in 3 Afdeelingen of 5 bedrijven. gevolgd door: HET EEDEOGEIT DEIETAL. Blijspel met Zang in één Bedrijf. Entrée de persoon: le Rang fO.99. Tweede Rang f0.49. HET BESTUUR. Kaartjes zjjn te bekomen bij de HH. VENNIK, A. G. J. DE VRIES, KOENEN, BEUGELING, GUDE, BLOM en aan liet lokaal, waar tevens plaatsen zijn te bespreken. Te liuur twee nette HUIZEN, aan het einde der Binnenhaven, naast den Heer P. BOSCH. Dadelijk te aanvaarden. Adres D. HOOGENBOSCH. Tg Koop bij PRINS, Binnenhaven, een partij PLANKEN, SCHROOTEN, PAALTJES, PLAAT- en BADDINGEINDEN, enz., per stak en per dozijn, TEGEN BILLIJKE PRIJZEN. Zondag aanstaande uitstoliond Muziek voor den Dans. Aanvang 7 ure. J. F. VOLKERING. wordt opgekocht door PIMENTEL, a f 1.00 per 100 kilo. g TE K.OOP. o GROOTE KEUZE Jongens, haast U. gto 8<LS co van alle voorhanden zijnde soorten EN tegen VEEL VERMIN DERDE PRIJZEN. verkrijgbaar bij 8 ST ÜI5.S prachtige onveranderlijke 11 en buste, of ten voeten nit, voor Op algemeen verlangen Zondags en iVIaandags van iedere weekna aankomst van den lston trein tot des namiddags 6 ure werkzaam, in het daartoe net ingerichte Photographisch - Atelier hoek Spoor en Koningstraat alhier. 1. SWAAB, van Alkmaar. Men wordt verzocht op naam en standplaats te letten, daar J. SWAAB, niet in connectie staat met andere Photographen alhier. of meer dan een derde gedeelte der geheele productie in Naaima- chines werden door The Singer Mannfacturing Company in het vorige jaar verkocht en de verkoopen van deze fabriek bedroegen alléén in de laatste 10 jaren ruim 3 MILLIOEJV MACHINES. Dit buitengewone succes geeft het beste bewijs voor de deugdelijkheid der Origineele Singer Naai machines, die dan ook feitelijk door aanhoudende verbeteringen en nieuwe uitvindingen een vol maaktheid als geen ander fabrikaat bereikt hebben, zoodat er dan ook overal de voorkeur aan gegeven wordt. Deze Machines zijn uitsluitend in de bekende Depots der Singer Maatschappij verkrijgbaar en worden desverkiezende ook tegen kleine termijnbetalingen geleverd. Het Generaal-Depöt voor het Koningrijk der Nederlanden: 4S2. EEMG DEPÓT TE S l E U W E D I E P: A N' A A "W E3 Gr 42. FEUILLETON. Een verhaal van Clara Cron. Uit het Hoogduitsch vertaald door 83.) J. W. BEVER8EN. „Ja, dat alleen!" herhaalde Sylvius, die eigenlijk niet recht begreep, wat ze be doelde „Vader en zoon kunt ge redden, zijn liefde en dankbaarheid kunt gij uvoor altijd verzekeren, indien gij hem zijn vrij heid schenkt." Marianne worstelde met de neiging van haar hart. 't Kwam niet in haar op om te twijfelen aan dat, wat ze hoorde of er eerst nog eens over na te denken: 'tkwam im mers zoo juist overeen, met al wat er was voorgevallenze had er immers al zoo laag een voorgevoel van gehad, dat ze nooit gelukkig zou worden, maar om nu zelve met een enkelen slag, met een enkel woord het gebouw harer hoop ter neer te werpen, haar zieleleven te vernietigen, 'twas vreesclijk! En waarom kwam Theo- door zelf niet om alles eerlijk en oprecht te bekennenP „Zeg hem" begon ze langzaam „dat ik hem van zijn woord ontsla, dat ik slechts z ij n geluk wil, maar laAt hij nog maar eens komen Maar meer kon ze niet spreken, ze viel op een stoel neer en be dekte haar gelaat met beide handen. „Lief kind, laat je toch raden!" liet Sylvius op echt vaderlijken toon zich hooren. „Als Theodoor n n komt, dan komt er immers niets van die zelfverloochening Wees nu eens groot en edelmoedigschrijf hem, sta hem toe, dat hij met die andere trouwt, later kan hij immers zoo dikwijls komen, als je maar wilt!" Dat slot van zijn rede liet hij zich, als 'twaro onwillekeurig, ontvallen; Marianne luisterde er niet naar, ze wist alleen, dat zij zelve, uit eigen beweging, den geliefde zijn woord moest teruggeven. „Welnu, ik zal schrijven!" zei ze vast besloten en haar tranen drogende. „Edelmoedig meisje!" riep Sylvius uit, maar zoo spoedig mogelijk zette hij zijn hoed op en ging heen, want hij had nu zijn doel bereikt. Toen hij vertrokken was, bleef Marianne zwijgend staan't was haar alles als een droomZe hoorde haar vader komen en kwam tot bezinning, ze sprak met hem cn zorgde voor het eenvoudige avondeten, maar alles ging bij haar werktuigelijk; haar ziel was enkel en alleen bij den brief, dien ze moest schrijven. Zoodra haar vader naar bed was gegaan, begon ze er mee; haar tranen bevochtigden het papier enwischten de woorden uit. Ze nam een ander blad. Maar eerst toen ze er mee gereed was, kwam de vraag bij haar op, hoe ze den brief het veiligst aan Theodoor zou doen geworden. Hij had haar wel verboden brie ven naar zijn's vader's huis te zenden, maar wat zou ze doen Zou ze hem door Sylvius laten bezorgen? Maar zij wist niet eens, waar deze woonde en buitendien boezemde hij haar ook een zekeren afkeer in. Op eens kwam er een denkbeeld bij haar op, dat ze voor het beste hield. Ze zou den brief bij dokter Hcmsdorf laten bezorgenbij, de vriend van Theodoor, die zachte, vriendelijke man, moest hem aan den asessor geven; ja, hij zou hem kunnen lezen, ze wenschte zelfs, dat hij 't deed, opdat hij zou begrijpen, dat alleen de diepste smart haar dezen weg deed in slaan. Zonder 't zich zelve te willen be kennen, verbond ze er nog een kleine hoop mee. Gelijk ze natuurlijk betere gedachten van Theodoor koesterde, dan deze eigenlijk verdiende, geloofde zc ook aan een werke lijke, innige vriendschap tusschen de beide jongen mannen en naardien Hermsdorf haar een groot vertrouwen had ingeboezemd, hoopte ze, dat door zijn invloed haar lot misschien nog een gunstiger wending zou nemen. Ze sloot haar brief in een omslag, dien ze aan Hermsdorf adresseerde cn zond het meisje van haar buurvrouw met den brief den volgenden morgen vroeg naar de woning van den dokter. ZESTIENDE HOOFDSTUK. Dienzelfden morgen was Oswald Herms dorf ontwaakt roet dat gevoel van hoop on frisschen levenslast, dat hem reeds geheel eu al in de laatste dagen bezielde; en vooral op dezen dag, waarop bij Adelaïde hoopte weer te zien en de ernstige levens vraag van zijn hart aan haar wenschte te doen. En alles binnen in hem drong er hem toe met onweerstaanbare macht. Hij was een man van de daad, een dokter die zich on verdeeld aan zijn vak wijdde eu die daarom niet lang mocht verkeeren in een toestand van onzekerheid, die, al sloot ze de hoop ook in 't geheel niet buiten, toch alles behalve aangenaam was en de noodige kalmte van zijn geest in gevaar bracht. Lang genoeg had bij toch ook reeds gedraald om eindelijk eens over te gaan tot de keuze eener levensgezellia nu sprak zijn hart des te duidelijker en klopte on stuimig het beslissend oogenblik te gemoet hij geloofde aan zijn geluk en aan de liefde van Adelaïde. Tegen den middag zouden de Friesiag's naar Rauschveld rijden, tegen dienzelfden tijd wilde hy te paard stijgen en dan, als hij 't in de Walwitzer-herberg had gestald, naar het huisje in het bosch gaan, waarheen ook Adelaïde volgens haar belofte baar schreden zon richten. Maar alvorens dit oogenblik gekomen was, had hij nog veel te doen en met ge weld zette hij de gedachte aan zijn voor nemen uit het hoofd om to denken aan zijn plichten als dokter. Juist toen hij zijn gewone visites wilde makeu, bracht een klein meisje een brief. Hij stond al op straat, toen hij hem aannam en opende hem onder het loopen. Het handschrift was hem onbekend. Boven den brief, dien hij nit den omslag nam, lag een reepje papier, waarop met een onvaste vrouwehand ge schreven stond „Dokter Hermsdorf wordt dringend verzocht den inliggenden brief zoo spoedig mogelijk eigenhandig den assessor Madling te bezorgen." Nauwelijks had hij die woorden gelezen, of hij dacht terstond aan dat schoone, lieve meisje uit de Tuinstraat, aan Marianne Berndt. Hij kon nu al zoo wat begrijpen, wat er in den brief stond, die zoo vertrou welijk in zijn handen was gesteldmaar ook wanneer men hem op die wijze had willen te kennen geven, dat hij hem wel mocht lezen, had hij er op dit oogenblik toch geen tijd en geen lust toe. De boodschap, die men hem opdroeg, beviel hem in 't geheel nietom naar Madling te gaan moest hij een grooten omweg maken, maar toch trof hem de angst, die én in de weinige regelen aan hem gericht, én in de onvaste wijze, waarop ze geschreven waren, duidelijk zich openbaarde. Hij besloot daarom den brief, dien hij spoedig weer in den omslag had gestoken, zelf aan Theodoor te overhandigen, zoodra hij in de nabijheid van diens woning gekomen was. Hij vond den assessor t'huis, maar nog ongekleed en ook niet alleenhet scheen, dat zijn gast, die er uitzag als een joodsche schacheraar en die onder allerlei levendige gebaren, zóó luid sprak, dat Hermsdorf's kloppen aan de deur niet gehoord werd, Theodoor niet bijzonder welkom was. „Ach, zijt gij daar dokter P welkom, wel kom riep Theodoor hem toe. „Je komt als geroepen Ik zou dol graag dat heer weer kwijt zijnschrijf hem asjeblieft een receptje, dat hem „Nah wat is meneer, de assessor toch grappig zei het mannetje, hartelijk lachen de, terwijl Hermsdorf, den brief te voorschijn brengende en aan Theodoor overhandigende, dezen toevoegde„Men heeft me zooeven dien brief gebracht en tegelijk verzocht, dien u te overhandigen. Ik begrijp wel alzoo wat, van waar hij komt en al ken ik den inhoud ook niet, zou ik u toch wel willen verzoeken om er in allen gevalle kennis van te nemen. Ik heb geen oogen blik tijd adieu „Nu, dat ontbrak er nog maar aan," had Madling uitgeroepen, terwijl hij den brief bekeek en de andere nog sprak. „Goeden dag, mijn waardste dank onzen lieven Heer, dat je niet in mijn vel steektvoegde hij er bij, toen hij den dokter tot aan {de deur vergezelde blij, dat hij vau de zaak af was, snelde deze hcon om zijn visites voort te zetten. De assessor Madling deed eerst alle mo gelijke moeite om van den lastigen be zoeker ontslagen te worden, hetgeen hem alleen met groote moeite en na nieuwe beloften eindelijk dan toch gelukte. Afge mat wierp hij zich op de sopba neer, haalde met een bangen zucht den brief voor den dag en vond eerst het reepje papier, waarop het verzoek aan Hermsdorf geschreven was. Hij las 't en frommelde 't toen in zijn hand stuk om daarna den eigenlijken brief te lezen, die alduB luidde „Eindelijk verneem ik de oorzaak van uw stilzwijgen en van uw wreed wegblijven. Men zegt mij, dat wij noodzakelijk van elkander moeten scheiden en dat ik van u moet afzien om een groot gevaar van u en de uwen af te wenden. Ik hoor, dat ge besloten zijt met de freule v. S. te huwen, om u zeiven te redden, zoodra ik u maar van uw woord ontsla. Ik begrijp van dat alles niets, ik begrijp ook niet, hoe bet bezit van dat vele geld je gelukkiger zal maken, dan mijn trouwe liefde, maar ik ben bereid om je ieder offer te brengen. Ik bid je alleen maar, bij alles wat je lief is, kom nog maar eens bij me om atscheid van me te nemen! Je Marianne." Onder het lezen fronsde zich Theodoor's voorhoofd hoe langer zoo meerhij deed den brief weer in den omslag en wierp hem op de tafel. „Een vervloekte boelriep hij wrevelig uit. „Een groot gevaar wat beteekent dat toch En wie vermeet zich dan toch, om hier als bemiddelaar op te treden P En iets ellendigs steekt er wel achter dat is zeker waar, want met den oude is het lang niet pluis Zooals hij er gisterenavond over sprak, was 't alsof zijn ziel en zalig heid van dat huwelijk afhing! Maar 't is immers onzinook wanneer ik wilde, zou Adelaïde me toch immers bedankenIk moet den ouden beer eindelijk eens klaren wijn inschenkeneindelijk moet 't er toch eens toe komen en die vervloekte jood wil toch ook niet langer wachten." Zoo dacht Theodoor, terwijl hij nog maar altijd op den brief zat te staren. Maar toen onwillekeurig zijn blik viel op de smaakvolle pendule 't was een kwartier voordat hij op de terechtzitting moest wezen sprong hij eensklaps op, en begon zich zoo spoedig mogelijk te kleeden. Hij was niet gewoon om dat alles zoo haastig te doen en het ging hem dan ook slecht van de hand. Hij verloor het laatste restje van zijn bedaard heid en verbeet zich van kwaadheid. Eindelijk was hij toch gereed, hij nam den brief van Marianne eu ging daarmee regelrecht naar zijn vader, vast besloten om zich vrijwillig aan het onweer bloot te stel len, dat eindelijk toch moest losbarsten en om te gelijk te vernemen, welke beteekenis hij moest hechten aan al die onaangename toespelingen en voorgevoelens. Niet zonder dat er een boos vermoeden bij hem oprees, ontmoette hij Sylvius, die zoo spoedig mogelijk hem voorbij snelde met des te meer opgewondenheid gaf hij zijn vader den brief over, terwijl hij de nadere ophelderingen tot zijn terugkomst uitstelde. Toen hij vrij laat uit do gerechtszaal terugkeerde, hoorde hij, dat de geheimraad was uitgereden en nog niet weer t'huis was. Om den tijd, die er nog voor den maaltijd verloopen moest, rond te komen en zich tegelijk wat te verzetten, ging de assessor naar juffrouw Mohnbaupt, om haar eens te bezoeken en eenige berichten om trent Adelaïde in te winnen. De onde dame, die, hoewel ze zich zoo veel mogelijk terugtrok, toch zeer goed bemerkte, dat er een onaangename Btemming te huis heerachte, schrok bijna, toen Theo door haar op zoo'n ongewoon uur bezocht; maar al spoedig herinnerde zij zich, dat hij uit de stad was geweest en toonde zij zich dankbaar voor zijn beleefdheid. Van Ade laïde had ze steeds de beste berichten ont vangen, brieven, die den stempel droegen van vermeerderden levenslust en innige zielsvreugd. Hoezeer Ernilie zich nu ook verblijdde over deze gemoedstemming van haar lieveling, zoo was zo toch te scherp zinnig om niet tusschen de regelen door te lezen, dat er iets bijzonders was voor gevallen in het hart van het jonge meisje. Haar hoop voor Engenins zag ze verdwijnen Adelaïde gewaagde van hem met geen en kel woord in haar brieven en nog pijnlijker deed 't haar aan, dat de luitenant, die haar altijd zoo gevierd had, nu hij zelf aan de vervulling hunner gemeenschappelijke wen- sehen twijfelde, haar zoo in 't oogvallend verwaarloosde. Sedert Adelaïde's vertrek had hij haar niet éénmaal bezocht, terwijl ze daarentegen van Dina Lingner, dia be richten omtrent Adelaïde kwam inwinnen, vernam, dat de luitenant von Siegwart toch wel dikwijls bij hen kwam. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1882 | | pagina 4