De Concurrent,
Mationale Ramp.
UITVERKOOP
SIGAREN,
J.HOlIÜUaoaalit
BESSENSAP
561.306 Naaimachines
VENSTERGLAS,
3 VLIEGERS I
TE HUUR:
Schouwburglokaal „Tivoli."
DE HOLLANDSOHE JONGEN.
Lokaal „MMstrw."
Westgracht 273.
FINALE
TABAK
JOHs VBRFA1LLB, Sjoorstfaat
ÉÉN GULDEN.
25 Kalverstraat AMSTERDAM Kalverstraat 25.
ADELAIDE,
Xji S"7. WESTSTRAAT, r. 88.
EEN RUIME KEUZE IN PORCELEINEN SERVIEZEN, DEJEUNÉS, PRESENT
KOP EN SCHOTELS, BORDJES, TAART-SCHOTELS, SOEZENMANDEN,
EIERENSTELLEN, BESCHUITDOOZEN, FRUITSCHALEN, KOMFOORTJES,
enz., enz.
TAFELSERVIEZEN in ruime keuze.
Tonmolens.Sleeppompen, Dommekrach
ten, Ketelwinden, Vijzels, leggend Wind,
zware en lichte Kettingen, komplete
Heistellingen, Kaapstander, Kiezentrek
ker Stoombaggermolen, Klepschouwsn,
Modderaken en meer andere Aanne
mersgereedschappen.
A. VOS Rzn.
C. DE BOER Jr.,
Spoorstraat.
van af f 2.30,
per 1000.
LIEFDADIGHEIDS-VOORSTELLING .door de Onder-Officiers Yereertiging der
Zeernaclit ADMIRAAL DE RUIJTER," op Dinsdag den ln Augustus
1882, des avonds ten 8 urewelker opbrengst zal strekken gelieel ten
voordeele der achtergelaten weduwen en weezen der bemanning van
Zr. Ms. rammonitor »Adder."
Op te voeren stukken:
Oorspronkelijk Historisch Volksdrama in 3 Afdeelingen of 5 bedrijven.
gevolgd door:
HET EEDEOGEIT DEIETAL.
Blijspel met Zang in één Bedrijf.
Entrée de persoon: le Rang fO.99. Tweede Rang f0.49.
HET BESTUUR.
Kaartjes zjjn te bekomen bij de HH. VENNIK, A. G. J. DE VRIES,
KOENEN, BEUGELING, GUDE, BLOM en aan liet lokaal, waar tevens
plaatsen zijn te bespreken.
Te liuur
twee nette HUIZEN,
aan het einde der Binnenhaven, naast
den Heer P. BOSCH.
Dadelijk te aanvaarden.
Adres D. HOOGENBOSCH.
Tg Koop
bij PRINS, Binnenhaven, een partij
PLANKEN, SCHROOTEN, PAALTJES,
PLAAT- en BADDINGEINDEN, enz.,
per stak en per dozijn,
TEGEN BILLIJKE PRIJZEN.
Zondag aanstaande
uitstoliond
Muziek voor den Dans.
Aanvang 7 ure.
J. F. VOLKERING.
wordt opgekocht door PIMENTEL,
a f 1.00 per 100 kilo.
g TE K.OOP. o
GROOTE KEUZE
Jongens, haast U.
gto
8<LS co
van alle voorhanden zijnde
soorten
EN
tegen VEEL VERMIN
DERDE PRIJZEN.
verkrijgbaar bij
8
ST ÜI5.S
prachtige onveranderlijke
11
en buste, of ten voeten nit, voor
Op algemeen verlangen
Zondags en iVIaandags
van iedere weekna aankomst
van den lston trein tot des namiddags
6 ure werkzaam, in het daartoe net
ingerichte Photographisch - Atelier
hoek Spoor en Koningstraat alhier.
1. SWAAB, van Alkmaar.
Men wordt verzocht op naam en
standplaats te letten, daar J. SWAAB,
niet in connectie staat met andere
Photographen alhier.
of meer dan een derde
gedeelte der geheele
productie in Naaima-
chines werden door The Singer Mannfacturing Company in het vorige jaar verkocht en de verkoopen
van deze fabriek bedroegen alléén in de laatste 10 jaren ruim 3 MILLIOEJV MACHINES.
Dit buitengewone succes geeft het beste bewijs voor de deugdelijkheid der Origineele Singer Naai
machines, die dan ook feitelijk door aanhoudende verbeteringen en nieuwe uitvindingen een vol
maaktheid als geen ander fabrikaat bereikt hebben, zoodat er dan ook overal de voorkeur aan
gegeven wordt. Deze Machines zijn uitsluitend in de bekende Depots der Singer Maatschappij
verkrijgbaar en worden desverkiezende ook tegen kleine termijnbetalingen geleverd.
Het Generaal-Depöt voor het Koningrijk der Nederlanden:
4S2.
EEMG DEPÓT TE S l E U W E D I E P:
A N' A A "W E3 Gr
42.
FEUILLETON.
Een verhaal van Clara Cron.
Uit het Hoogduitsch vertaald door
83.) J. W. BEVER8EN.
„Ja, dat alleen!" herhaalde Sylvius, die
eigenlijk niet recht begreep, wat ze be
doelde „Vader en zoon kunt ge redden,
zijn liefde en dankbaarheid kunt gij uvoor
altijd verzekeren, indien gij hem zijn vrij
heid schenkt."
Marianne worstelde met de neiging van
haar hart. 't Kwam niet in haar op om te
twijfelen aan dat, wat ze hoorde of er eerst
nog eens over na te denken: 'tkwam im
mers zoo juist overeen, met al wat er was
voorgevallenze had er immers al zoo
laag een voorgevoel van gehad, dat ze
nooit gelukkig zou worden, maar om nu
zelve met een enkelen slag, met een enkel
woord het gebouw harer hoop ter neer te
werpen, haar zieleleven te vernietigen,
'twas vreesclijk! En waarom kwam Theo-
door zelf niet om alles eerlijk en oprecht
te bekennenP
„Zeg hem" begon ze langzaam „dat ik
hem van zijn woord ontsla, dat ik slechts
z ij n geluk wil, maar laAt hij nog maar
eens komen Maar meer kon ze niet
spreken, ze viel op een stoel neer en be
dekte haar gelaat met beide handen.
„Lief kind, laat je toch raden!" liet
Sylvius op echt vaderlijken toon zich hooren.
„Als Theodoor n n komt, dan komt er
immers niets van die zelfverloochening
Wees nu eens groot en edelmoedigschrijf
hem, sta hem toe, dat hij met die andere
trouwt, later kan hij immers zoo dikwijls
komen, als je maar wilt!"
Dat slot van zijn rede liet hij zich, als
'twaro onwillekeurig, ontvallen; Marianne
luisterde er niet naar, ze wist alleen, dat
zij zelve, uit eigen beweging, den geliefde
zijn woord moest teruggeven.
„Welnu, ik zal schrijven!" zei ze vast
besloten en haar tranen drogende.
„Edelmoedig meisje!" riep Sylvius uit,
maar zoo spoedig mogelijk zette hij zijn
hoed op en ging heen, want hij had nu
zijn doel bereikt.
Toen hij vertrokken was, bleef Marianne
zwijgend staan't was haar alles als een
droomZe hoorde haar vader komen en
kwam tot bezinning, ze sprak met hem cn
zorgde voor het eenvoudige avondeten, maar
alles ging bij haar werktuigelijk; haar ziel
was enkel en alleen bij den brief, dien ze
moest schrijven. Zoodra haar vader naar
bed was gegaan, begon ze er mee; haar
tranen bevochtigden het papier enwischten
de woorden uit. Ze nam een ander blad.
Maar eerst toen ze er mee gereed was,
kwam de vraag bij haar op, hoe ze den
brief het veiligst aan Theodoor zou doen
geworden. Hij had haar wel verboden brie
ven naar zijn's vader's huis te zenden, maar
wat zou ze doen Zou ze hem door Sylvius
laten bezorgen? Maar zij wist niet eens,
waar deze woonde en buitendien boezemde
hij haar ook een zekeren afkeer in.
Op eens kwam er een denkbeeld bij haar
op, dat ze voor het beste hield.
Ze zou den brief bij dokter Hcmsdorf
laten bezorgenbij, de vriend van Theodoor,
die zachte, vriendelijke man, moest hem
aan den asessor geven; ja, hij zou hem
kunnen lezen, ze wenschte zelfs, dat hij 't
deed, opdat hij zou begrijpen, dat alleen
de diepste smart haar dezen weg deed in
slaan. Zonder 't zich zelve te willen be
kennen, verbond ze er nog een kleine hoop
mee. Gelijk ze natuurlijk betere gedachten
van Theodoor koesterde, dan deze eigenlijk
verdiende, geloofde zc ook aan een werke
lijke, innige vriendschap tusschen de beide
jongen mannen en naardien Hermsdorf haar
een groot vertrouwen had ingeboezemd,
hoopte ze, dat door zijn invloed haar lot
misschien nog een gunstiger wending zou
nemen. Ze sloot haar brief in een omslag,
dien ze aan Hermsdorf adresseerde cn zond
het meisje van haar buurvrouw met den
brief den volgenden morgen vroeg naar de
woning van den dokter.
ZESTIENDE HOOFDSTUK.
Dienzelfden morgen was Oswald Herms
dorf ontwaakt roet dat gevoel van hoop on
frisschen levenslast, dat hem reeds geheel
eu al in de laatste dagen bezielde; en
vooral op dezen dag, waarop bij Adelaïde
hoopte weer te zien en de ernstige levens
vraag van zijn hart aan haar wenschte te doen.
En alles binnen in hem drong er hem toe
met onweerstaanbare macht. Hij was een
man van de daad, een dokter die zich on
verdeeld aan zijn vak wijdde eu die daarom
niet lang mocht verkeeren in een toestand van
onzekerheid, die, al sloot ze de hoop ook
in 't geheel niet buiten, toch alles behalve
aangenaam was en de noodige kalmte van
zijn geest in gevaar bracht.
Lang genoeg had bij toch ook reeds
gedraald om eindelijk eens over te gaan
tot de keuze eener levensgezellia nu sprak
zijn hart des te duidelijker en klopte on
stuimig het beslissend oogenblik te gemoet
hij geloofde aan zijn geluk en aan de liefde
van Adelaïde.
Tegen den middag zouden de Friesiag's
naar Rauschveld rijden, tegen dienzelfden
tijd wilde hy te paard stijgen en dan, als
hij 't in de Walwitzer-herberg had gestald,
naar het huisje in het bosch gaan, waarheen
ook Adelaïde volgens haar belofte baar
schreden zon richten.
Maar alvorens dit oogenblik gekomen
was, had hij nog veel te doen en met ge
weld zette hij de gedachte aan zijn voor
nemen uit het hoofd om to denken aan
zijn plichten als dokter. Juist toen hij
zijn gewone visites wilde makeu, bracht
een klein meisje een brief. Hij stond al
op straat, toen hij hem aannam en opende
hem onder het loopen. Het handschrift
was hem onbekend. Boven den brief, dien
hij nit den omslag nam, lag een reepje papier,
waarop met een onvaste vrouwehand ge
schreven stond „Dokter Hermsdorf wordt
dringend verzocht den inliggenden brief zoo
spoedig mogelijk eigenhandig den assessor
Madling te bezorgen."
Nauwelijks had hij die woorden gelezen,
of hij dacht terstond aan dat schoone, lieve
meisje uit de Tuinstraat, aan Marianne
Berndt. Hij kon nu al zoo wat begrijpen,
wat er in den brief stond, die zoo vertrou
welijk in zijn handen was gesteldmaar ook
wanneer men hem op die wijze had willen
te kennen geven, dat hij hem wel mocht
lezen, had hij er op dit oogenblik toch geen
tijd en geen lust toe. De boodschap, die
men hem opdroeg, beviel hem in 't geheel
nietom naar Madling te gaan moest hij
een grooten omweg maken, maar toch trof
hem de angst, die én in de weinige regelen
aan hem gericht, én in de onvaste wijze,
waarop ze geschreven waren, duidelijk zich
openbaarde. Hij besloot daarom den brief,
dien hij spoedig weer in den omslag had
gestoken, zelf aan Theodoor te overhandigen,
zoodra hij in de nabijheid van diens woning
gekomen was.
Hij vond den assessor t'huis, maar nog
ongekleed en ook niet alleenhet scheen,
dat zijn gast, die er uitzag als een joodsche
schacheraar en die onder allerlei levendige
gebaren, zóó luid sprak, dat Hermsdorf's
kloppen aan de deur niet gehoord werd,
Theodoor niet bijzonder welkom was.
„Ach, zijt gij daar dokter P welkom, wel
kom riep Theodoor hem toe. „Je komt
als geroepen Ik zou dol graag dat heer
weer kwijt zijnschrijf hem asjeblieft een
receptje, dat hem
„Nah wat is meneer, de assessor toch
grappig zei het mannetje, hartelijk lachen
de, terwijl Hermsdorf, den brief te voorschijn
brengende en aan Theodoor overhandigende,
dezen toevoegde„Men heeft me zooeven
dien brief gebracht en tegelijk verzocht,
dien u te overhandigen. Ik begrijp wel
alzoo wat, van waar hij komt en al ken
ik den inhoud ook niet, zou ik u toch wel
willen verzoeken om er in allen gevalle
kennis van te nemen. Ik heb geen oogen
blik tijd adieu
„Nu, dat ontbrak er nog maar aan," had
Madling uitgeroepen, terwijl hij den brief
bekeek en de andere nog sprak. „Goeden
dag, mijn waardste dank onzen lieven Heer,
dat je niet in mijn vel steektvoegde hij
er bij, toen hij den dokter tot aan {de deur
vergezelde blij, dat hij vau de zaak af was,
snelde deze hcon om zijn visites voort te
zetten.
De assessor Madling deed eerst alle mo
gelijke moeite om van den lastigen be
zoeker ontslagen te worden, hetgeen hem
alleen met groote moeite en na nieuwe
beloften eindelijk dan toch gelukte. Afge
mat wierp hij zich op de sopba neer, haalde
met een bangen zucht den brief voor den
dag en vond eerst het reepje papier, waarop
het verzoek aan Hermsdorf geschreven was.
Hij las 't en frommelde 't toen in zijn hand
stuk om daarna den eigenlijken brief te
lezen, die alduB luidde
„Eindelijk verneem ik de oorzaak
van uw stilzwijgen en van uw wreed
wegblijven. Men zegt mij, dat wij
noodzakelijk van elkander moeten
scheiden en dat ik van u moet afzien
om een groot gevaar van u en de
uwen af te wenden. Ik hoor, dat ge
besloten zijt met de freule v. S. te
huwen, om u zeiven te redden, zoodra
ik u maar van uw woord ontsla.
Ik begrijp van dat alles niets, ik
begrijp ook niet, hoe bet bezit van
dat vele geld je gelukkiger zal maken,
dan mijn trouwe liefde, maar ik ben
bereid om je ieder offer te brengen.
Ik bid je alleen maar, bij alles
wat je lief is, kom nog maar eens bij
me om atscheid van me te nemen!
Je Marianne."
Onder het lezen fronsde zich Theodoor's
voorhoofd hoe langer zoo meerhij deed
den brief weer in den omslag en wierp
hem op de tafel.
„Een vervloekte boelriep hij wrevelig
uit. „Een groot gevaar wat beteekent
dat toch En wie vermeet zich dan toch,
om hier als bemiddelaar op te treden P En
iets ellendigs steekt er wel achter dat
is zeker waar, want met den oude is het
lang niet pluis Zooals hij er gisterenavond
over sprak, was 't alsof zijn ziel en zalig
heid van dat huwelijk afhing! Maar 't is
immers onzinook wanneer ik wilde, zou
Adelaïde me toch immers bedankenIk
moet den ouden beer eindelijk eens klaren
wijn inschenkeneindelijk moet 't er toch
eens toe komen en die vervloekte jood wil
toch ook niet langer wachten."
Zoo dacht Theodoor, terwijl hij nog maar
altijd op den brief zat te staren. Maar toen
onwillekeurig zijn blik viel op de smaakvolle
pendule 't was een kwartier voordat hij
op de terechtzitting moest wezen sprong
hij eensklaps op, en begon zich zoo spoedig
mogelijk te kleeden. Hij was niet gewoon
om dat alles zoo haastig te doen en het
ging hem dan ook slecht van de hand. Hij
verloor het laatste restje van zijn bedaard
heid en verbeet zich van kwaadheid.
Eindelijk was hij toch gereed, hij nam
den brief van Marianne eu ging daarmee
regelrecht naar zijn vader, vast besloten om
zich vrijwillig aan het onweer bloot te stel
len, dat eindelijk toch moest losbarsten en
om te gelijk te vernemen, welke beteekenis
hij moest hechten aan al die onaangename
toespelingen en voorgevoelens.
Niet zonder dat er een boos vermoeden
bij hem oprees, ontmoette hij Sylvius, die
zoo spoedig mogelijk hem voorbij snelde
met des te meer opgewondenheid gaf hij
zijn vader den brief over, terwijl hij de
nadere ophelderingen tot zijn terugkomst
uitstelde.
Toen hij vrij laat uit do gerechtszaal
terugkeerde, hoorde hij, dat de geheimraad
was uitgereden en nog niet weer t'huis
was. Om den tijd, die er nog voor den
maaltijd verloopen moest, rond te komen
en zich tegelijk wat te verzetten, ging de
assessor naar juffrouw Mohnbaupt, om haar
eens te bezoeken en eenige berichten om
trent Adelaïde in te winnen.
De onde dame, die, hoewel ze zich zoo
veel mogelijk terugtrok, toch zeer goed
bemerkte, dat er een onaangename Btemming
te huis heerachte, schrok bijna, toen Theo
door haar op zoo'n ongewoon uur bezocht;
maar al spoedig herinnerde zij zich, dat hij
uit de stad was geweest en toonde zij zich
dankbaar voor zijn beleefdheid. Van Ade
laïde had ze steeds de beste berichten ont
vangen, brieven, die den stempel droegen
van vermeerderden levenslust en innige
zielsvreugd. Hoezeer Ernilie zich nu ook
verblijdde over deze gemoedstemming van
haar lieveling, zoo was zo toch te scherp
zinnig om niet tusschen de regelen door
te lezen, dat er iets bijzonders was voor
gevallen in het hart van het jonge meisje.
Haar hoop voor Engenins zag ze verdwijnen
Adelaïde gewaagde van hem met geen en
kel woord in haar brieven en nog pijnlijker
deed 't haar aan, dat de luitenant, die haar
altijd zoo gevierd had, nu hij zelf aan de
vervulling hunner gemeenschappelijke wen-
sehen twijfelde, haar zoo in 't oogvallend
verwaarloosde. Sedert Adelaïde's vertrek
had hij haar niet éénmaal bezocht, terwijl
ze daarentegen van Dina Lingner, dia be
richten omtrent Adelaïde kwam inwinnen,
vernam, dat de luitenant von Siegwart toch
wel dikwijls bij hen kwam.
(Wordt vervolgd.)