W. V. BRUINVIS.
tan grijs baar «er!!
Visschersgaren,
JEU DE GRAGES.
ANNANASSEN IN BLIKKEN,
THEE van E. BRANDSMA,
best Duitsch
bij JÜHN.KRÜGER, Spoorpchten
J. KRUIF, Viscimarlt.
S. KRIJNEN,
Geen ooie Hoeien of Pelten meer!!
bij H. L. SCHRöDER,
J. J. KUIJPER,
bjj CARiüLA.J. VAN ROSENDAEL
Uit de hand te koop
het HUIS, Weststraat L 103.
Adres aldaar.
T© üoop
beneden Fabrieksprijs,
Timmerman en Aannemer,
zich alhier gevestigd hebbende, be
veelt zich bij zijne geachte plaatsge
noten aan.
Aan hetzelfde adres gevraagdtwee
Timmerlieden, een Metselaar en twee
Jongens.
W.LAURENS BAKKER,
-+ OOSTEREND. +-
I Ï2.V3.
Zie de uitstalling I
Jongeheeren Marine petten, rechte
klep f0,25. Jongeheeren Marine le
deren petten, rechte klep f 0,50. Mans
lederen petten, rechte klep f 0,50.
Hooge of lage zgden petten f 0,50.
Mans laken pettenvan af f 0,50.
Kamgaren of Bukskingpetten f 0,50.
Fautasiehoeden, van af f 0,50.
Flambards en Kiuder-Castoorhoedeu,
van af f 0,50.
Hooge zijden Heeren-Hoeden f3,00.
Alles tl contant en nog voor Win
keliers rabat, gedurende de maaud
Augustus in het bekende Magazijn
van
L. F. F. SCHILLING.
geheel es in schijfjes,
Hoofdgracht 49.
Bg de Uitgevers van dit Blad
is te bekomen:
Ufi
de middelen om ze te voorkomen
en hare behandeling.
DOOK
Dr. PETER KAATZER,
Pract. Arts en Kon. Badarts te Bad Rehburg.
Uit het Duitsch vertaald door
A. W.l. ZUBLI en A. Arn. J. QUAN1ER,
Officieren van Gezondheid.
Prgs 30 Cent.
van het
Paleis voor Volksvlijt,
Rotterdamsche Schouwburg,
en Tentoonstelling,
k 10 Cent. Naar buiten, bg ont
vangst van één cent op iedere lijst
meer, franco zending.
Soeplepels, Eetlepels,
Kinderlepels, Theelepels,
Sauslepels, Suikerlepels,
IJzeren Eetlepels.
H.uime ls.euze
BIJ
Oosterend. Texel.
De nieuwe
London is de
beste der Par
fumerieën om 't
grijze haar zijne
natuurlijke
kleur terug te
geven, en is te
Nieuwediep al-
leenverkrggbaar
Prijs f 1,50 per groote flacon.
Eens in gebruik, altijd in gebruik,
Ter besparing van ZEEP en SODA
om het Linnen te wasschen en te
bleeken, zonder hetzelve te verslijten,
wordt door het groote gemak en be
zuiniging, hierdoor verkregen, bij
zonder aanbevolen.
Prijs per Pakje 8 Cent.
Verkrijgbaar te Nienweiliep:
BIJ H. RIESSELMANN.
Te Texel:
bij JAN BROUWERS, te Oosterend.
Te Wieringen:
bg J. BLAAUWBOER, Houkes en
P. WIGBOUT, te Hypolitushoef.
Te Haringhuizen:
bij J. BIERMAN.
trad! mark
Kalverstraat 158, Amsterdam.
Alleen in verzegelde pakjes,
voorzien van bovenstaand gedeponeerd
handelsmerk, verkrijgbaar te Helder bg
J. KOR VER; Mej. C. ZUNDERDORP;
MejJ. CA ARLSMejL. SCHRöDER.
In het bgzonder wordt de aandacht
gevestigd op SOUCHON THEE
f 1.30 per 5 ons.
FEUILLETON.
De laatste wilsbeschikking van
een gierigaard.
Op een stonnachtigeu Februari-avoud van
bet jaar 1836 lag de Wijnlaubengasse, een
kleine heldere straat aan het uiteinde eener
iddelmatige stad in zuidelijk Duitschlaud,
als naar gewoonte in de rust van den nacht
gedompeld, toen tegen acht uur, een een
zaam, rijzig man, uit de stad komende,
haar overschreed tot aan een klein huisje
van slechts ééne verdieping, dat bijna uau
het einde der straat stond.
Deze man opende de deur met een kleinen
sleutel en dadelijk daarna zag men door de
jalousiën het schijnsel van een licht dringen,
dat heen- en weêrgedragen werd, als deed
de bewoner de laatste avondronde door zijne
woning, voordat hij zich ter ruste begaf.
Eu dit wrs ook werkelijk het geval. De
rijzige jeugdige man was Dr. Adolf Marcus.
Hij woonde hier sedert eenige jaren, zonder
de algemeene stilte dezer straat te ver
storen, want hij leefde in bijna kloosterlijke
ingetogenheid. Wie hem thans in zijne wo
ning gezien bad, zoo als hij in eene zeer ele
gant gemeubelde kamer met het licht rond
liep en daarna in een kabinetje, dat zijne stu
deerkamer scheen te zijn, die had den doctor
voor welgesteld kunnen houden, maar den
meer geoefenden of meer opmerkzamen be
schouwer zou het niet ontgaan zijH, dat de
weelde waarmeê de jeugdige geneesheer zich
omringd had, werkelijk slechts eene valsche
en kunstmatige weelde was, waartoe hij door
zijn maatschappelijken toestand verplicht was.
De fraaie meubelen zagen er nog zoo nieuw
eu ongebruikt uit, bet green lukensch over
trek der schrijftafel in het kabinetje was nog
zoo netjes en glad, dat men zien kon, dat bet
meer pronkstukken, dan wel voorwerpen van
dagelijksche behoefte waren. En werkelijk de
vreerode bezoeker kou in deze twee kamers
bet gevoel eener onbeschrijfelijke ledigheid
van zich afwerpen.
Nadat de doctor zoo eenige malen door deze
kamers had rondgeloopen en zich verzekerd
had, dat de jalousiën eu vensters goed geslo
ten waren, opendö hij eene deur in het kabi
netje en besteeg een daarachter verborgen
wenteltrap, die tot onder het dak geleidde,
waar zich zijn slaapvertrek bevond.
Hier week de zuinige sierlijkheid van de
benedenverdieping voor eene openlijke armoe
de. Een veld-bed, met een verbleekt katoe
nen overtrek, zonder gordijnen, eenige mat
ten Btoelen, eene wankelende tafel en eene
ouderwctsche schrijftafel maakten het eenige,
zeer armoedige huisraad van dit kamertje uit,
dat dea docters eigentlijke woonvertrek scheen
te zijn, zooals dit ten minste de openliggende
boeken eu papieren op de klep van de schrijf
tafel aanduidden. Aan dit armoedig vertrek,
in tegenstelling met de kostbare meubelen der
benedenverdieping, zag men duidelijk, dat de
bewoner zich in den treurigen toestand be
vond van zioh een gedeelte van het noodzake
lijke te moeten ontzeggen, om met het over
vloedige te kunnen schitteren.
Dit was ook de ware positie, waarin Dr.
Marcus zich bevond. Hij was de zoon van
een gewezen ambtenaar en bad zijn gering
vermogen bijna geheel besteed aan zijne we
tenschappelijke vorming aan de hoogeschool
en op reis en daarna, toen bij zich als genees
heer nederzette, aan eene sierlijke zelfs rijke
huiselijke inrichting, door middel waarvan hij
het vertrouwen op zijne kunde wilde vestigen.
Hij was, wel is waar, een bekwaam genees
heer en bad dit bij al zijne behandelingen
schitterend bewezen, maar bij miste die twee
wezenlijke middelen, om in zijn vak spoedig
vooruit te komen, namelijkbetrekkingen of
beschermers van invloed en de geschiktheid,
om door een weinig charlatannerie en het voor
op zetten zijner eigene voortreffelijkheid de
aandacht der menigte op zich te vestigen.
Op deze laatste kunstgreep vooral verstond
hij zich in 't geheel niet; ernstig, bedacht
zaam eu degelijk van uatuur, waren recht
schapenheid en bescheidenheid de hoofdtrek
ken van zijn karakter en deze verboden hem
meer te willen schijnen dan hij werkelijk was,
aan anderen den voorrang te betwisten, of
zich ten koste van anderen te verheffen.
Dit had hij van zijn sedert verscheidene
jaren overleden vader overgeërfd, die voor zeer
rechtschapen was gehouden geworden, maar
weinig omgang bad gehad.
Zoo leefde de jeugdige doctor nu reedB on
geveer drie jaar bijna onbekend in deze stad,
nadat bij te voren eerst in een kleiner stadje
te vergeefs naar meer vei trouwen en beter
succes gestreefd had. Door eenigen arbeid
voor de geneeskundige tijdschriften te ver
richten, voorzag hij kariglijk in zijn noodigste
behoeften, maar, hoewel zijne patiënten nog
maar niet in aautal toenamen, toch bleef bij
onverschrokken en vol blijde verwachtingen
de toekomst tegemoet treden.
Heden was hij door eenige achterstallige
schulden gedwongen het laatste effect, dat hij
nog van zijns vaders nalatenschap had over
gehouden, te verkoopen. Daarom had bij de
vensters en jalousiën zoo zorgvuldig onder
zocht, voordat hij naar zijn kleine schat ijlde,
om te zien of die nog aanwezig en niet ge
stolen was. Maar de blanke Thaler's lagen
nog vrcedznain in de kleine laden, en Marcus
stond daar voor en overlegde in zijne gedach
ten hoe lang hij hiermede wel, met de nauw
gezetste spaarzaamheid, zou kunuen rond
komen. De uitkomst dezer berekening was
zeker niet zeer vertroostend, want langzaam
schoof hij de Inde weder dicht, liet zich op een
stoel nedervallen en verzonk in diep naden
ken. Hij bracht zich alle pogingen weêr voor
den geest, welke hij in den laatsten tijd had
aungewend, om zijn toestand eenigszius te
verbeteren. Door den nood gedwongen, bad
bij onder hen, met wie hij verkeerde, bescher
mers gezocht, maar ieder zijner bekenden
vond hij slechts bezig met zijne eigene zorgen;
men had, wel is waar, zijne geleerdheid, zijn
ijver, zijn gevoelige kieschheid geprezen, maar
hier was het bij gebleven. Voorts had hij
dringende en aanhoudende pogingen aange
wend ter verkrijging eener betrekking als ge
neesheer aan een stedelijk gasthuis, waaraan
eene kleine bezoldiging met vrije woning ver
bonden was; maar zijue voorspraken hadden
óf niet genoeg invloed óf te weinig goeden wil
bezeten, want een jong man, de zoon van een
beambte aan die weldadige inrichting, werd
den armen doctor Marcus voorgetrokken.
Wel had men hem e*nige beloften gedaan en
eenige hoop gegeven, maar later bad Marcus
begrepen, dat deze tr&btst de ijdelate en goed
koopste was, waarop men zich echter het
minst verlaten kan.
De jongste ondervindingen hadden de
zwaarmoedigheid nog doen toenemen, welke
hem sedert eenigen tijd ternederdrukte. Hij
,waB er intusschen de man niet naar, om zich
docr zulke gebeurtenissen geheel uit het veld
te lnten slaan en nadat hij zoo eenige oogen-
blikkeu had gezeten, stond hij weder op, ver
richtte al die huiselijke bezigheden, welke
anders den man hespaard worden eu trad ein
delijk, uadat hij alles voor den nacht in gereed
heid gebracht had, aan een der kleine vensters
van liet zolderkamertje en drukte zijn voor
hoofd tegen de vochtige glasruiten aan.
Uit dit venster zag men op een ruimen ge-
uaeenschappelijken tuin, waarop bet buisje, of
liever de koepel, welke door den doctor be
woond werd, en een bouwvallig uebterbuis,
door zekeren heer Hartmann bewoond, en
verscheidene stallen en koetshuizen uit
kwamen.
De heer Hartmann, die vroeger bode van
het gerechtshof geweest was en in de geheele
stad als een aarts-gierigaard bekend stond,
was de eigenaar van twee groote huizen in
die straat, alsmede van den tuin, met de daar
op uitkomende gebouwen, waartoe des doctors
woning behoorde. Een broos hekwerk scheid
de deze laatBte van den tuin af.
Hartmann was weduwnaar en liet zijne
huishouding door eene verre bloedverwante
waarnemen, die hij reeds als kind bij zich in
huis genomen had, omdat hij haar peet was
en omdat er een kostgeld voor de arme wees
werd betaald. Hartmann had zich alzoo onder
den schijn eener weldaad eene dienstbode
verschaft, aan wie hij geen loon behoefde te
betalen en die dankbaar in zijne vrijwillige
ontbeering deelde.
Emiiie's toestand bij den ruwen gierigaard
was verre van benijdenswaardig, maar zij werd
daardoor noch versuft, noch weêrbarstig. De
Voorzienigheid bad baar, tot het geduldig
verduren der wreede werkelijkheid, waaron
der zij leed, een ontvlambare fantazie en een
zachten geest van onderwerping geschonken,
zoodat haar geest zicb uit de pijnlijke wer
kelijke wereld tot het rijk der idealen wist te
verheffen. Steeds alleen zijnde, had zij door
nadenken vruchten van hare eenzaamheid ge
plukt; karig onderwijs genoten hebbende,
had zij zich daartoe bepaald de weinige goede
boeken, welke het toeval haar in handen ge
bracht had, des tc herhaalder en opmerkzamer
door te lezen, en hun inhoud, om zoo te
zeggen, in haar bloed en baar leven op te
nemen. Eerst sedert Dr. Marcus hier woonde,
was de kriug harer denkbeelden eenigszins
door de lectuur uitgebreid, want Adolf was
gewoon haarde weinige klassieken te leenen,
welke ia zijne geneeskundige bibliotheek ver
dwaald waren, en de enkele malen dat zij de
gelezene boekeu voor andere kwam ruilen,
waren bijna de eenige gelegenheden tot het
ook slechts kortstondige verkeer dezer jonge
buren, tusschen wie zich intusschen door ver
loop van tijd een vriendschappelijk vertrou
wen had gevestigd.
Ten gevolge zijner eigene zorgen had de
doctor sedert eenige dagen weinig om Emilie
gedacht, toen hij haar nu vlug in den mane
schijn de plaats zag overschrijden en op zijne
woning zag toetreden. Toen zij dicht bij de
achterdeur genaderd was, hief zij haar hoofd
op, zag den doctor voor het venster staan,
wenkte hem en sprak eenige woorden, welke
hij niet kon verstaan.
Marcus ijlde naar beneden en verschrok
bijna, toen hij de bleekheid, die over de ont
stelde trekken der arme wees verspreid lag,
opmerkte. Gewoonlijk was Emilie ook bleek,
en baar regelmatig, vriendelijk gelaat had iets
mats, iets Tijdens, want bet arme Reisje werd
slecht gevoed on armoedig gekleed, maar op
dit oogenblik was het lijden nog duidelijker
op hare trekken te lezen en hare ordelooze
kleeding deed den geneesheer ontstellen, wijl
bij buar tot hiertoe, in weerwil harer armoede,
toch altijd gewoon was geweest netjes en zin
delijk gekleed te zien.
Wat scheelt uP Wat i» er gaande,
mejuffrouw P vraagde Marcus ontroerd.
Zij stamelde eene versehuldiging, dat zij
hem nog laat in den avoud kwam storen, en
smeekte hem in groote opgewondenheid om
een dienst.
En waarmede kan ik u dien bewijzen,
Emilie P zeide de doctor, spreek, ik ben tot
alles bereid.
Het betreft niet mijzelve, maar mijn
oom, was het antwoord. Mijnheer Hartmann
is reeds sedert acht dagen ongesteld en wordt
van dag tot dag zieker. Hedenochtend kon
hij nog opstaan en met moeite de kamer rond
gaan daar straks is hij in flauwte gevallen
en nog niet weder geheel bijgekomen....
Dan zal ik hem dadelijk gaan bezoeken,
dus viel de doctor haar iu de rede en wilde
de deur reeds uittredenmaar Emilie hield
hem met hare haud terug.
Ach, vergeef mij, stamelde zij verlegen,
hoor mij eerst nog een oogenblik aan. Mijn
oom is zoo zonderling, zoo karig.... hij heeft
mij tcu strengste verboden de hulp van een
geneesheer in te roepen....
Dan zal ik hem een bezoek als buur
man brengen, mejuffrouw.
En onder het een of ander voorwend
sel, niet waar, doctorP Doe dit om mijnent
wille. Gij weet het hoe vreemd hij in alle
zaken is, waarbij het op betalen aankomt....
Wat denkt gij er van, als gij bij voorbeeld
eens naar den huurprijs van gindscbe kleinen
stal met koetshuis gingt informeeren als
gij voorgaaft, dat gy die wellicht zult behoe-
veu, om een paard eu eeu rijtuig te gaan
houden
Een bitter gevoel doorboorde des doctors
boezem, want bij herinnerde zioh eenmaal,
driejaar geleden, toen hij deze woning huur
de, over die verwijderde hoop tegen den huis
heer gesproken te hebben.
Wat mij aangaat, ik stem in dat voor
wendsel, bij gebrek aan een beter, toe, ant
woordde bij kortaf, sloot bet achterdeurtje
zijner woning achter'zich dicht en volgde het
slanke meisje over de plaats naar het arm
zalige achterhuisje, dat de gierigaard be
woonde.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk van C. DE BOER Jb.
