'T VLIEGEND BLAADJE.
KLEINTE COURANT
VOOR HELDER. NIEUWEDIEP EN TEXEL
No. J2U5.
Woensdag 3 September 1884.
Twaalfde Jaargang.
Verschijnt Dinsdag- en Vrijdagmiddag.
Abonnement
per S maanden binnen de gemeente 50 Cent.
>3 franco per post75
Afzonderlijke nnmmers2
Uitgevers: BERKHOUT Co. te Helder.
BarnuSPOORSTRAAT ei ZUIDSTRAAT.
Advertentien
ran 1 tot 5 regels25 Cent.
Elke regel meer5
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn.
te AmBterdam.
II.
We hebben dit jaar een prachtigen corner
gehad; dat is onbetwistbaar zeker. Jammer
nochtans dat het schoone weêr niet uog een
dag of wat langer heeft aangehouden.
Nauwelijks toch had de Landbouw-Ten-
toonstelling hare denren geopend, of de warm
te hield op, het werd winderig, nu en dan
guur en koud, terwijl telkens hevige regen
buien duizenden een nat pak bezorgden.
Jammer; ik herhaal het. De Tentoon
stelling, de eerste Internationale van dien
aard, welke ten onzent gehouden wordt, is niet
alleen geslaagd, volkomen geslaagd, maar
maakt tevens het onderwerp uit van eene
innige belangstelling van de zijde onzer land
bouwers en veehouders.
Br is wel eens beweerd, dat de boerenstand
bovenmatig gehecht i> aan het oude; dat hij
bij voorkeur boert zooals vader en grootva
der gedaan hebben, „die er toch ook wel ge
komen zijn."
Zonder tegen te spreken, dat deze bewe
ring allen grond mist, zal iedereen toch moe
ten erkennen, dat in de laatste jaren de oogen
van een goed deel onzer landbouwende be
volking zijn opengegaan, en dat, zoo zij het
nieuwe niet al dadelijk invoeren, alleen om
dat het nieuw is en zij hebben groot gelijk
met dat niet te doen zij tooh gaurne met
het nieuwe kennismaken. Zij willen in elk
geval alles zien, wat op hun bedrijf betrek
king heeft, willen op de hoogte zijn der land
bouwzaken. Zij gaan hetgeen zij zelf gewoon
zijn te doen, vergelijken met den weg, dien
anderen inslaan.
Voorzeker een gunstig teeken. En dat dit
teeken bestaat, hun bezoek aan de Tentoon
stelling levert er een onbetwistbaar bewijB
van. Uit alle oorden des lands stroomen
duizenden landbouwers met vrouw en doch
ters naar Amsterdam. Zij vullen de straten,
vullen de trams, vullen |de hotels, de restau
rants en koffiehuizen en, wat ik wel in de
eerste plaats had mogen zeggen, vullen het
Tentoonstellingsterrein
Voor het Comité is deze overgroote belang
stelling van belanghebbenden niet altijd
zijn belanghebbenden tevens belangstellen
den een streelende zelfvoldoening, 't Ziet er
uit dat 't een nuttig werk heeft verricht en
dat zijn moeitevolle arbeid alleszins op prijs
wordt gesteld.
Maar de Tentoonstelling mag ook gezien
worden. Ik weet niet welke afdeeling de
schoonste is; die der dieren, der werktuigen
of gereedschappen of die van den zuivel.
Daar de dieren het kortst blijven, willen
we deze het eerst bezichtigen.
Als ik u zeg dat er een paar duizend zijn,
een honderd of 4 paarden, een duizend run
deren, zoowat vier honderd schapen en een
honderd varkens, vermeen ik, dat de dieren
bezichtigen spoediger gezegd dan gedaan is.
Om ze allen te bekijken moet men eigen
lijk zestig stallen doorwandelen. Dat is een
heel werk, en een wandeling, die de moeite
niet zwaar beloont. De meeste paarden en
runderen dragen een dekde paarden han
gen in de hun vreemde stallenhet rundvee
neemt er zijn gemak vanhet is gaan liggen.
Men doorloopt de stallen, omdat men dit
wil. Hier en daar slechts ziet gij een paard
of een rund er flink bij staan, zóó dat gij er
de schoonheid voldoende van kunt opmerken.
Maar die gevallen blijven in de minderheid.
Gelukkig kunnen paarden niet al te lang
op stal staan. Ze moeten dagelijks afgestapt
worden. Dit geschiedt op een paar afgeraster
de terreinen: ringen, zooals men ze noemt.
Het is daar dat men oordeelen kan over de
verschillende hoedanigheden der edele rossen,
welke zijn ingezonden.
Het is een prachtig gezicht die fiere, vu
rige dieren daar aan de hand hunner gelei
ders te zien rondstappen, van ongeduld te
zien trappelen en te hooren hinneken. Waar
lijk, die geleiders hebben dikwerf hun han
den tamelijk vol om de aan hun zorg toever
trouwde edele viervoeters in toom te houden.
Niets schooners, dan die paarden v
delparade
Ik zal mij echter niet wagen in een be
schrijving te treden der verschillende rassen,
nog minder in een vergelijkende beschouwing
der tentoongestelde paarden. Ik ben geen lid
van de jurydit zij genoeg om mij te houden
buiten een vergelijking, die noodwendig een
beoordeeling zou worden.
Bovendien, eerlijk gezegd, heb ik niet ge
noeg paarden versta iid om tot zulk een be-
oordeelende vergelijking over te gaan, en de
pogingen, welke ik heb aangewend om zóó
veel te weten te komen, dat ik er ten minste
eenigermate met schijn van kennis over zou
kunnen meepraten, hebben mij geen duim
breed verder gebracht.
Ik begon met iemand, die te boek staat als
een goede paardenkenner, te verzoeken eens
met mij rond te kijken en mij zijn oordeel eens
te zeggen over de exemplaren van de ver
schillende inlandsche rassen, hier vertegen
woordigd met die rassen wilde ik beginnen.
„Onze paardenfokkers", ving de man aan,
„hebben zich goed gehouden. Zij hebben de
„Tentoonstelling ernstig opgenomen. Zij zon-
„den veel paarden en veel goede paarden;
„bokken" heb ik hier nog niet gezien en de
„jury zal moeite hebben om uit al die
„schoone, die krachtige dieren, de schoonste
„en krachtigste te zoeken. Br ziju heel wat
„prijzen uitgeloofd voor inlandsche paarden,
„maar er zijn ook heel wat exemplaren, die
„in gemoede een bekroning verdienen. De
„paardenfokkerij is in de laatste jaren sterk
„bij ons vooruit gegaan.''
„Kijk", ging hij voort, juist op het oogen-
„blik dat een paard van Briesch ras ons
„voorbij kwam, „kijk" eens wat een prach
tig stel, wat staan die beenen er vierkant
onder en zit dat hoofd er mooi op
Nu eens wees hij mij op het schoone van
dit, dan van dat ras.
Na een half uurtje met hem rondgeloopen
te hebben scheidden wij.
Al wat ik gehoord had was nu goed en
wel, maar toch wilde ik ook wel eens een
tweeden hooren. Ik klampte een ander aan,
aan wien ik evenzeer in de eerste plaats vroeg
wat hij dacht van de ingezonden inlandsche
paarden.
„Ja," luidde het antwoord, wat zal ik u
„daarvan zeggen. Gelukkig ben ik geen jury-
„lid, want anders zouden er heel wat bekro
ningen niet toegekend worden. De inland-
„sche paarden, die ik hier tot dusverre zag
„zijn heel middelmatig. Onze paardenfok
kers mogen goede paarden aanfokken, maar
„dan hebben zij ze thuis gehouden. Hun
„collega's uit den vreemde komen heel wat
„beter voor den dag. Ik beweer niet, dat we
„geen goede paarden van zuiver inlandsoh
„ras hebben, maar ik beweer wel dat er op
„de Tentoonstelling een bitter beetje goede
,zijn."
„Kijk zie maar eensen daar begon de
man in het eene inlandsche paard, dat wij
tegen kwamen, dit, in het andere weêr iets
anders af te keuren. Hij vond niets dan ge
breken.
Bij het verschil van opinie tusschen deze
twee deskundigen, nam ik nu eenvoudig het
besluit mij niet in deze moeielijke zaak te
mengen en van de overige rassen vraagde ik
zelfs niemand» oordeel meer.
Ik had er genoeg van!
NIEUWSTIJDINGEN.
HELDER, 2 Sept. 1884.
De ia Let Noorderfrontier in
dienst zgnde kustverdedigingsvaar-
tuigen zullen zich in de maand Sep
tember aanst. tot een divisie ver
eenigen onder bevel van den kapitein
luitenant ter zee C. ten Bosch, en
gedeeltelijk in vereeniging met de
landmacht, oefeningen houden in de
stelling Helder Tessel,
Uit Terschelling wordt gemeld
Bij de laatste peiling, deze week op
de »Lutine" gedaan, is gebleken, dat
de zandbank in hoogte, gedurende
dit voorjaar met vier voet is ver
minderd, zoodat boven die bank thans
gemiddeld 15 voet water staat, waar
door het wrak nog bedekt blijft met
25 voet zand. Mochten die gunstige
veranderingen aanhouden, dan kon
het zijn, dat nog eenmaal een deel
van de millioenen, welke 't wrak
bevat, aan de zee ontrukt werden.
De heer E. Perk, burgemeester
van Anna Paulowna, herdacht gis
teren het oogenblik waarop lijj voor
121/* jaar het ambt aldaar aanvaardde.
Yoor den polder was ZijnEd. Achtb.
een welkome verschijningveel is
door hem gedurende dien tijd, ter
wille der gemeente Anna Paulowna,
geschied, dit getuigden de vele blijken
van belangstelling der ingezetenen op
dien dag. Uit tal van huizen wap
perde de driekleur, terwijl een fraaie
eere-poort ter eere van den jubilaris
was opgericht. Algemeen vierde men
feest, zoowel aan de van Ewycksluis
als aan de Kleine sluis en 't gedeelte
nabij 't station. Moge de hr. Perk voor
de gemeente nog lang in haar mid
den big ven.
De augurkenoogst is in den
omtrek van Amsterdam door de lang
durige warmte zoo overvloedig ge
weest, dat ei geen volk genoeg te
krijgen was om te plukken, en pluk
kers van f2 a 2.50 daags verdienen
konden.
Te Amsterdam moet eeii brood
fabriek bestaan, waar de depothouders
het overgehouden brood teruggeven;
het wordtaan de fabriek overgebakken.
Deze merkwaardige fabriek wordt
niet met name genoemd. Echter
wijzen wij toch op het gevaar, aan
dergelijken maatregel verbonden. Oud
brood, door zijn eenigszius muffen
smaak zich van versch brood onder
scheidende, is onderhevig aan een
begin van bederf-proces. Het over
bakken is dan ook niet veel anders
dan het misleiden van gezicht en
smaak en deze misleiding durven
wij geen enkelen bakker aanbevelen.
Een landbouwer te Zwollerker
spel, die een vrouw eu zes kinderen
heeft, verkocht Woensdagavond al
zijn vee, leverde het in den nacht
af eu vertrok met een vrjj aanzien
lijke som. Vrijdag werd hij te Wije
gezien met een ongehuwde vrouw,
vroeger bij hem in dienst, doch op
aandringen zijner vrouw verwijderd.
Men veronderstelt, dat zij te zamen
naar het buitenland zullen gaan,
evenals dezer dagen een gehuwde
vrouw te Zwolle eu haar kostganger,
i gepasporteerd Indisch militair,
deden.
Reuter seint van Vrjjdag uit
Singapore
Volgens ontvangen berichten zijn
stoker en de tweede stuurmau
der »Ni8ero" den 21en dezer maand
overleden.
De kapitein van de passagiers
boot Dione", door wiens roekeloos
heid op 2 Aug. bij Gravesend de
botsing plaats had met de >Camden'
tengevolge waarvan de Dione" naar
den grond ging en 23 menschen ver
dronken, is er genadig afgekomen.
Hoewel het bewezen is dat hij de
aanvaring beliep door een onveilig
snelle vaart en misrekening van den
afstand, heeft het gerechtshof zich
vergenoegd met zijn certificaat voor
slechts zes maanden te schorsen.
Geen afschrikkend voorbeeld voor
scheepskapiteins, aan wier bedreven
heid en zorg het leven van zoo velen
is toevertrouwd.
Toen dezer dagen de stoom er
»City of Chicago" aan de quarantaine
te New-York het anker liet vallen,
kwam de politie-officier Bernhard,
vergezeld van de dokters, aan boord,
zoekende naar iemand, met name
Wilhelm Buss, over wiens misdaad,
valscho handteekening, het Duitsche
bewind per kabel, reeds tijding had
gezonden. Buss was niet onder de
reizigers te vinden. De officier verzon
een list, zeggende dat hij een klerk
zocht, die Duitsch en Engelsch kon
schrijven, maar niemand kon aan
deze voorwaarde voldoen. Eindelijk
kwam er een dikke Duitscher met
zwareu baard voor den dag. Schrijf
uw naam hier eens vlug ueer, in 't
Duitsch en Engelsch, zeide de officier.
En de man schreef heel vlug in beide
talen: Wilhelm Buss", die zich bjj
het scheepgaan had laten inschrijven
als Williain Bers. Gij zijt juist de
man die ik zoek", zeide de officier,
en liet hem 't bevel tot aanhouding
zien. Hieropbekende Buss schuld en
zal nu naar Duitschland terug ge-
zoudeu worden.
Bij de Duitsche marine wordt een
opruiming gehouden van de houten
stoomkorvetten, zoodat de oorlogsvloot
weldra uitsluitend uit ijzeren schepeu
zal bestaan. Men is reeds begonnen
met twee der bedoelde korvetten bui
ten dienst te stellen. De chef der
admiraliteit is voorts, naar gemeld
wordt, bedacht op een nieuwe uit
breiding van het aautal oorlogs-
Weer hebben zich twee dobbe
laars te Monte-Carlo van kant ge
maakt. De een is een Poolsch advocaat,
Goulscky genaamd, die de roulette
tafel heeft verlaten zonder een stuiver
over te houdenZijne bloedverwanten,
die rijk zijn, hebben geweigerd hem
verder vau geld te voorzien, daar zij
wisten, waar het big ven zou. Alzoo
tot wauhoop gebracht, heeft Goulscky
de hand aan zichzelf geslagen. De
andere zelfmoordenaar was sinds ver
scheiden maanden te Nice gevestigd
en bezocht geregeld de speelhel, om
te eindigen met Laudanum.
Aan de Amerikaansche Noord-
pool-expeditie onder leiding van lui
tenant Greely, is ook deelgenomen
door een 22jarige apotheker uit het
dorp Sudeck in het vorstendom Wal
deck. Hg maakte als ziekenoppasser
deel der expeditie uit en daar zijne
familie geen bericht van hem ontving,
meende zij dat bij tot diegenen be
hoorden, die den hongerdood gestor
ven hadden. Onverwacht kwam de-
dagen te Sudeck 3en brief van
den doodgewaande aan. De jonge
man schreef, dat van de 25 man 19
personen in den afgeloopen winter
van honger waren omgekomen. >Wg
de overgebleven 6 man, zoo ging
hg voort voedden ons in den laatsten
tijd alleen met zeehondenvellen, die
ons en onze overleden makkers tot
kleeding dienden. Wij sneden de vel
len in repen on kookten ze. Op deze
jammerlijke wijze rekten wij ons leven
en wij waren ten slotte zoo verzwakt,
dat w|j niet meer in staat waren onze
hutten te verlaten, om voedsel te zoe
ken. Den 2l8ten Mei kwam eindelgk
het schip, dat ons redde en ons voor
een zekeren hongerdood bewaarde.
De Zeil- en Roeiwedstrijd.
De zeil- en roeiwedstrijd, Zaterdag alhier
gehouden, werd door uitmuntend weder be
gunstigd. De wind was naar het N. W.
geloopen en had de wolken verdreven, zoo
dat de Nederlandsche driekleur zich frisch
voordeed tegen de blauwe lucht. De tri
bunes, zoowel voor het publiek als voor
autoriteiten en genoodigden, waren goed
bezet. In bonte mengeling, lagen zeil- en
roeivaartuigen van allerlei grootte en soort
aan den steiger, 't Was een recht levendig
tooneeldat door de vroolijkc muziek van
de kapel der K. N. Marine, onder directie
van den heer J. Koning, werd opgeluisterd.
De zeilvaartuigen, die 't eerst aan de beurt
van afvaart waren, lagen op stroom voor
de daar gelegde boeien.
Ruim 10 ure klonk 't eerste seinschot en
werd de wedstrijd door de botters geopend.
De vaartuigen, die de volgende keer aan de
beurt warennamen de door hunne voor
gangers verlaten plaatsen in.
De belangstelling, waarmeds de kamp
strijd werd gevolgdgaf 't bewijs dat ons
volk nog steeds genegenheid koestert voor
het „woelend element" en een voorliefde
beeft voor de zeevaart en wat daarmee in
verband staat. Op de vaartuigen, die ge
reed lagen om af te varen, heerschte de
grootste bedrijvigheid. Bik man stond op
zijn post met het touw in de hand, wach
tende op het bevel van den schipper, wiens
waakzaam oog over alles ging, eu al keek
hij nu juist niet naar den meridiaan, zoo
als de stuurman in 't welbekende dichtstuk,
hij lette toch op windrichting en stroom.
Daar klinkt het schot. „Hijschen is het
commando, en in een ommezien rijzen de
blanke of bruine zeilen omhoog. Ieder
trekt uit alle kracht en heeft in het begin
aan zijne twee handen vaak niet genoeg.
Eindelijk is de boel vast, de zwaarden zijn
gesteld, de schipper geeft een duw aan het
roer, en als een meeuw met uitgespreide
vleugeleu vliegt het vaartuig over het zilte
water, waarbij, als het tegen wind gaat,
het schuim tegen den boeg opspat.
Nu is er een oogenblik rust, maar weldra
klinkt 't bevel „over!" of alle banlen rep
pen zich op nieuw. Al de ervaring, die onder
vinding en zeemanschap geven wordt iu 't
werk gesteld om de voorste te zijn. Niet al
leen geldelijk voordeel is hier de drijfveer,
maar ook 't eergevoel komt in 't spel, eu
gelukt 't een mededinger voorbij te streven,
dan wordt 't door zon en wind verweerde ge
zicht vau den varensgast door een glimlach
van tevredenheid verhelderd. Ondanks be
kwaamheid en zeemanschap moet toch een
de voorste zijn en kunnen de achteraanko
menden zich tevreden stellen met de ge
dachte, alles verricht te hebben wat moge
lijk was. Ook hier blijkt 't weer, dat bij een
wedstrijd 't geluk geen te verwerpen factor
is. Ook bij 't roeien werd alles aangewend
wat kracht en bedrevenheid kunnen ten uit
voer brengen. Wie onze wakkere vletterlie-
den en oorlogsmatrozen aan 't werk heeft ge
zien, deelt gewis de overtuiging met ons, dat
't levende geslacht nog niet behoeft onder te
doen voor de voorvaderen.
Onder de pleizierbooten zagen we sierlijke
en nette vaartuigen. Omstreeks drie uren
was de wedstrijd afgeloopen en werden aan
de deelnemers kaarten uitgereikt, die recht
gaven tot 't bijwonen der feestelijke prijsuit
reiking in Tivoli.
Dat er animo ouder 't volk was, bewijst de
drukke opkomst. We herinneren ons niet
Tivoli ooit zoo vol gezien te hebben.
Met een toepasselijk woord, dat door de
drukte niet zoo duidelijk kon worden verstaan
als we wel gewenscht hadden, reikte de voor
zitter der commissie, de heer de Ruijterde
Wildt de behaalde prijzen uit, waarbij de ge
bruikelijke fanfaren geblazen werden. De
muziek veraangenaamde verder den genot
vollen avond en een schitterend vuurwerk
zette 't feest de kroon op. En is hiermede nu
alles gezegd Neen en nogmaals neen
De ijver der commissie gesteund door de deel
neming der burgerij heeft 't feest mogelijk
gemaakt, de belangstelling van 't publiek
heeft aan 't feest leven gegeven cn de goede
afloop last een aangename herinnering achter.
Wanneer we de vraag stelden: zou 'twen-
