DE ROQDEKOUS.
STOUT U|T STOUT
0 erna al te Meren,
Nog foor loopjes ter ojraiiegrarraflig:
t\x IpatttUbdrukttinktt,
HECTOGRAAF..SU
m
VAN VOLLENHOVEN C°.
G. B.
k Co.,
NUT EN VERMAAK,
1.KIKKERSTEIN EN KKSTERLUST
2. PAKKETTEN VOOR DAMES.
bij B. RICHTER,
Men lette op de
van dienstneming
voor lat leger io NederlanRscHnflië,
Boek- en Handelsdrukkerij
Koningstraat. C. DE BOER ir. Helder.
Berkhout Co.,
VERKOOPHUIS
eenige Spiegels, 3 Muziekkastjes, 2 Notenhouten
Schrijftafeltjes, I idem Toilet, met marmeren
blad en 4 Werktafeltjes, een klein partijtje fijne
kristallen Madera- en Bitterglazen van 50, 45
en 40 cent, voor 25 en 20 et.
DE GEKROONDE VALK
vervangt het buitenlandsch fabricaat.
DE WERELDBEROEMDE PFAFF-NAAIMACHINE,
t Q 11
te geven door 't Israëlietisch Collegie
ter ondersteuning van 't Kraam-
vrouwenfontls,
op Donderdag 5 Februari,
in het lokaal
„MÜSIS 8ACRÜM."
Op te voeren stukken:
Bijspel met Zang in twee bedrijven,
door Ruisch.
Blijspel in twee bedrijven.
Aanvang 8 oren.
Entree: 49 CENT.
KAARTJES zijn te bekomen, tot
een beperkt getal, bij de HH. M. P.
POLAK, Kanaal weg; A. S. MAN-
HEIM, Loodsgracht en aan het lokaal,
waar ook plaatsen zijn te bespreken.
Te liuur
een zeer net Bovenhuis,
voorzien van vele gemakkeude
Kamers met gestucadoorde plafonds
en op nieuw geverfd en behangen,
beneden tuintje, plaats en ruime boet.
Huurprijs f 15,per maand.
Adres Berkhout Co.
Grafornamenten
"GoetsteeneuRegen
bakken, Welputten,
Koelengoten en andere voorwerpen
worden door ons van KUNSTZAND
STEEN gefabriceerd eu tegen lage
prijzen, in den kortst mogelijkeu tijd,
geleverd. Met aanbeveling,
Gebrs. BOMHOFF,
Breestraat, Helder.
FINALE UITVERKOOP
van
Spoorgracht bij de Visibmarkt.
voordeollge
omschreven in gedrukte mededeelingen
die gratis verkrijgbaar zijn bij het
Departement van Koloniën te 's Gra-
venhage en voorts bij alle Burge
meesters.
Zeer beleefd wordt
allerlei
Blndworli
gevraagd. Nette en so
lide aflevering binnen
4 a 5 dagen.
Goedkoope prijzen.
STAALMAN,
Hoofdgracht. Spoorstraat.
VAN
LEVERING VAN
ADRES- EN VISITEKAARTEN, TROUW- EN ROUWBRIEVEN.
PROGRAMMA'S, MENU'S, DIPLOMA'S, BALBOEKJES.
NOTAS, REKENINGEN, KWITANTIËN, WISSELS, FACTUREN.
Geen getrapt Roggebrood
meer
De ondergeteekende bericht zijnen
geachten plaatsgenooten en begun
stigers, dat hij een ROGGEBROOD
MACHINE heeft aangeschaft en nu
voortaan alleen
machinaal bewerkt Bleek-, Bruin- en
Bosscher-Roggebrood, merk H. W,
door hem zal gefabriceerd worden.
Zich aanbevelende,
H. WITSENBURG Jr.
Radicale genezing, des-
verkiezeud wordt over
eengekomen voor een bepaalden prijs,
betaalbaar na genezing. Daartoe zijn.20
kamers ter beschikking der patiënten
gesteld. WAERSEGERS,heelmeester v.
breuken,Groenepiaats 35,te Antwerpen
jB. EICHTBE,
Spoorgracht bij de Vischmnrkt,
koopt met recht van wederinkoep,
voor de hoogste waarde.
't Is een eenvoudig toestel, dat
spoedig een menigte copiën van
schrifturen verstrektvoor muziek
partijen zeer aan te bevelen.
De ondergeteekenden leveren ze in
verschillende afmetingen, en vullen
bestaande trommels met nieuwe specie
BOEKHANDEL. HELDER.
onderscheidt zich door aangenamen smaak, wordt door tal van ge
neeskundigen aanbevolen, wegeus rijkdom aan extract, d. i.
voedende bestanddeelen, tegenover gering gehalte aan alcohol, is, met
ons PRINCESSEBIER vermengdzelfs voor kinderen een uit
nemend versterkende drank,
AMSTERDAM.
DORDRECHT.
is de eenige welke bij het verrichten van hare werkzaamheden
de meeste voordeelen aanbiedt, omdat zij van de nieuwste hulp-
toestellen voorzien is, waardoor men op deze machine zeer
leenvoudig alle mogelijke kunstproducten vervaardigen kan.
Dringend wordt men verzocht de Pfaff-Naaim&cliiBe met an
dere naaimachines te vergelijken, waarna men tot de overtuiging
zal komen, dat het in 't belang der koopers is, zich een echte
Pfaff-Naaimachine aan te schaffen.
De gemakkelijkste wijze van betalen. Volkomen gratis onderricht.
Drie Jaar guarantle.
Deze Machines zjjn uitsluitend verkrijgbaar voor Heider en (hnstreken bij
0^" Gaarne belasten wij ons met het repareeren van alle soorten van
NAAIMACHINES, als ook tot het veranderen naar de laatste constructie.
FEUILLETON.
Een onverbiddelijke Vijand.
35.)
Vertaling
van GERRIT J.
Door een weinig gebruikte zijdeur verliet
Maric 't huis, om zich naar haar eerste ren-
dez-vous te begeven. De grond lag nog met
sneeuw bedekt eu 't was haar onaangenaam,
dat hare voeten daarin sporen achterlieten.
Zoo ras mogelijk iiep ze naar de boomen, om
dat de voetstappen tnsscben 't kreupelhout
minder zichtbaar waren, 't Was innig kond
en de oostenwind joeg haar de sneeuwvlok
ken in 't gezicht, maar toch ging ze voor
waarts. 't Visschershuisje lag een goed eind
ver.
't Stond aan den oever van den vloed, die
nu echter niet murmelde, maar met een ijs
korst overdekt was. Marie was blijde, dat ze
't beschermende dak had bereikt, maar tevens
ongerust, omdat ze uit den schoorsteen lichte
rookwolkjes zag omhoog stijgen. Bij't bin
nentreden zag ze Kurt geknield voor den
haard liggen, ijverig bezig 't vuur op te
stoken."
Toen Marie binnentrad, sprong hij SHel
overeind en sloot haar in zijne armen.
„Hoe goed, dat je gekomen bent, mijn
schat," zeide hij. „Kijk eens, ik heb vuur
voor je aangelegd; ga nu bij deu baard zitten,
dan kan men je niet door 't venster zien. Ik
zal de deur sluiten, opdat hier niemand bin-
nendringe.
Na de deur gesloten te hebben, nam hij
nevens Marie plaats en zeide, terwijl hij hare
hand greep:
„Laten we thans de zwarigheden in 't ge
zicht zien. Je hebt gelijk; mijne grootmoe
der zal zich sterk tegen ons huwelijk aankan
ten en hare toestemming weigeren, omdat
je afkomst niet bekend is. 't Zou haar 't hart
breken, want ze is een vrouw met vooroor-
deelen en buitengewoon trotsch op bare fami
lie. Nooit heeft ze er zich overheen kunnen
zetten, dat Roberts moeder een man uit min
deren stand huwde, ofschoon hij een geeste
lijke was.
„Maar kuuuen en mogen we dan op hare
bewilliging hopen?" vraagde Marie. „Hoe
zou u kunnenP"
„Omdat ik geloof," giug hij voort, „datje
vau edele geboorte bent en ik van plan ben
na te vorschen wie je bent."
„Ach, dat is onmogelijk", zeide 't meisje,
terwijl ze treurig 't hoofd schudde.
„Ik denk er andeisover. Emma heeft me
alles omtrent je meegedeeld. Ze houdt den
beer, die je aan de visschers overgaf, voor een
Duitscher. Hem behoorde 't jacht, dat is
klaar, en hij moet duchtige redenen gehad
hebben om je aan 't klooster toe te vertrou
wen. Hij betaalde niet verder, vermoedelijk
omdat hij vreesde.ontdekt te zullen worden.
Marie, ik zal alles iu 't werk stellen om hem
op te sporen. Daarom moetje me alles raede-
deelen, wat je is bijgebleven. Emma vertelde
me, dat je een groot gouden kruis bezit.
Draag je 'tP"
„In den laatsten tijd niet; ik heb 't wegge
borgen. Ik zal 't u toonen en dan zult ge
zien, dat er niets bijzonders nan is, behalve de
grootte en zwaarte, 't Heeft teeken noch
naamcijfer."
„Geef't me toch maar, dierbare," zeide hij,
eu nu, kan je je niets herinneren
„Niet veel. Menigmaal herinner ik me,
hoe ik 't sckoone gelaat mijner moeder over
me hcengebogen zag, wanneer ik in mijne
wieg lag, en ook herinner ik me een bruine
vrouw, die „Ai de mi albama"zong. De goede
nonnen vertelden me, dat ik bij mijne komst
dat lied en ook „Stella Maria" zong. Die
liederen zoowel als de bewerking van 't kruis,
deden vermoeden dat ik van Spaansche ge
boorte was. Maar, zoo ze zeiden, sprak ik
Duitsoh en beklaagde me over een meisje,
dat me eens geslagen had. Ik herinner me
ook dat een grove hatelijke man me op 't
schip heen en weer schudde als ik weende en
me mijne pop afnam. Dat is alles, en toch,
als ik over Spanje las, herinnerde ik me, onder
oranjeboomen gespeeld te hebben."
„Je waart toch oud genoeg om meer te
kuuneu weten," zeide Kurt uadeukend.
„Ik zou me zeker meer kunnen herinneren,
wanneer men me niet doodelijk beangst had
gemaakt; want volgens de nonnen, riep ik
nog lang nadat ze me opgenomen hadden,
dikwijls in den slaap: „Werp me toch niet
in die groote zee, doe 't toch niet P"
„Leren de mannen nog, die je in ontvangst
genomen hebben P"
„Een hunner leeft en ik kan u zijn naam en
adres opgeven; maar hij is thans oud, spreekt
zelden en heeft verzwakte geestvermogens.
De anderen zijn, jaren geleden, bij 't visschen
verongelukt."
„En de nonnen hebben je kinderkleeren
nog, hoor ik?
„De eerwaarde moeder bewaart ze zorgvul
dig; ie zijn, geloof ik, allen met een K ge
merkt."
„Nu, mijn schat, ik ben besloten dat ge
heim, aan welks oplossing ons beider geluk
afhangt, te doorgronden. Ik heb daarvoor
tijd, geld en geduld over. Zoodra mijne groot
moeder gezond en wel hier in huis is, ga ik
naar Tronville en zal mijne navorschingen
voortzetten, totdat ik je vijand van 't jacht op
't spoor ben."
Mot een blik dankte ze hem.
„En wil je nn, tot mijne nasporingen ge
ëindigd zijn, onze verlossing geheim houdenP"
ging hij voort. „We behoeven mijne groot
moeder niet nutteloos te ergeren en te be
droeven, eer we weten dat alle nasporingen
vruchteloos zijn. Blijken mijne pogingen
ijdel, dan maak ik van mijn recht als man ge
bruik en kies me tot echtgenoot dc vrouw
van mijn hart. Ik heb echter veel hoop op
den goeden uitslag en dan gaat alles zonder
moeite."
„Laat er liever van geen verloving sprake
zijn," zeide Marie na een poos. „In een hei
melijke verlooving raag ik niet bewilligen,
zoolang ik onder dit dak vertoef, mijnheer
Hagen."
„Noem me toch Kurt!"
„Welnu dan, Kurt lieve Kurt. Laat
ons vrij blijven. Tracht nit te vorschen wie
ik ben en vanwaar ik kom, en ik zal je dank
baar zijn, maar een verloving moeten we uit
stellen. Laten we vrienden zijn tot ik
voor mijne liefde openlijk durf uitkomen."
„En hoe kan ik zeker zijn, dat niemand
anders je zal trouwen P" vraagde hij, een wei
nig geërgerd.
Door een glimlach verbande Marie zijne
jalousie en vrees.
„Ha!" riep hij, je bemint me, Marie
daar ben ik zekerj van ik vertrouw je zoo
als je mij vertrouwen kunt. Geeu van ons
beiden zal zijne trouw breken, daarvan ben
ik overtuigd."
„Thans" zeide Marie, „moet ik gaan; men
zou onze afwezigheid kunnen opmerken."
„Geef me eerst een kus, MarieP"
Lachend weigerde ze eu zeide blozend:
„Ik geef je den eersten kus, als je me «eg
gen kunt, wie ik ben, eerder niet. Laten we
als vrienden scheiden, met 't bewustzijn, dat
we elkander beminnen."
Kurt kuste bare handen en zeide„Spoe
dig zal ik die vorderentoen cr hevig aan
de klink gerammeld werd en een rnwe stem
van buiten riep
„Hola, wie is daarP Doe open de deur!"
XXV.
Marie stond verstijfd van sehrik, maar
Kurt behield zijne tegenwoordigheid van
geest, gelastte haar zich achter een hoop zei
len tc verbergen, opende de deur en vraagde
op strengen toon aan den tuinman die voor
hem stond:
„Wat moet dat geweld beduiden P"
De man keek verwonderd op en zeide be
dremmeld
„Ik hoorde dat hier landloopers binnen
gedrongen waren, zag den rook en wilde hen
verdrijven."
„Op zulk een toon behoor je niemand toe
te spreken," voegde de heer Hagen hem toe.
„Ik was hier en heb vuur aangelegd, om on
derscheidene houtsoorten te probeeren. Spreek
niemand meer toe op den toon, dien je tegen
mij gebruikt hebt, of je kuat mijn dienstver-
laten. Wie vertelde je, dat hier landloopers
ingeslopen waren."
„De knecht van baron Robert, mijnheer,"
zeide de man, die er ontmoedigd en neerge
slagen uitzag. „Hij zeide, hier waren vage
bonden, die ik moest wegjagen, en toen ik de
denr gesloten vond, dacht ik, dat hij gelijk
had. Ik meende dus mijn plicht te doen."
„Spreek dan een volgenden keer wat min
der barsch en ga nu maar heen," zeide Kurt,
terwijl bij de deur sloot.
De man liep pruttelend voort en Kurt
keek hem na, zoover hij hem zien kon. Toen
snelde bij naar Marie, reikte haar de band en
trok haar uit haar schuilplaats te voorschijn;
ze zag bleek en beefde.
„Ach, laat me gaan laat me dadelijk
gaanriep ze terwijl ze hare handen vouwde.
„Ga, lieve," sprak bij hartelijk, „en vrees
nietser zal je geen leed geschieden."
Na haar driftig omhelsd te hebben, geleid
de hij 't meisje naar de deur, terwijl hij zeide
,,'t Is beter datje alleen gaat; ik zal schrijven
en den brief in je werkmandje leggen. Adieu,
mijn lieve bruid."
Marie snelde uit 't visschershuisje en sloeg
een anderen weg in dan de tuinman gegaan
was. Met een gejaagd hart stapte ze over 't
besneeuwde padhare voeten waren nat, hare
kleedercn dropen, en ondanks hare snelle
schreden deed de koude wind baar verstijven.
Langs een omweg bereikte ze 't buis, laug
nadat de klok voor 't middagmaal geluid bad.
Ze snelde naar hare kamer, verwisselde van
laarzen en kleederen en schelde Johanna.
„Ik ben niet recht wel," zeide ze, wil je
me mijn eten maar hier brengen P"
„Zeker, juffrouw," antwoordde 't meisje,
dat baar zeer genegen was. „Ach, wat ziet u
bleek! Wil ik een glas wijn halen P"
„Ja; ik was zoo dom in de sneeuw te gaan
loopen en kon, tegen den wind in, alleen met
veel moeite terugkomen."
Johanna betuigde haar medelijden, snelde
heen en kwam weldra met spijzen en een glas
wijn terug. Marie, die erg van streek was,
dankte 't meisje hartelijk, en toen ze haar
maal geëindigd had, schoof ze naar 't vuur,
om zich te verwarmen. Bij de gedachte aan
't ontsnapte gevaar begon ze te beven. Waren
die zeilen daar niet geweest, had de tuinman
baar met Kurt in 't visschershuisje opgesloten
gevonden, wat zon bij dan niet gedaeht en
gezegd hebben Tbans besefte ze eerst, aan
welk gevaar ze ontsnapt was. Arm kind
't Schemerde reeds, toen ze de kamer ver
liet en naar haar werktafeltje sloop,vreezende,
dat iemand wellicht den brief kon gevonden
hebben. Door de donkere kamer snelde ze
naar 't werktafeltje, een geschenk van Emma,
en had den brief reeds gegrepen, toen ie
iemand voor 't venster zag, die een buiging
voor haar maakte, 't Was Robert Hellwig.
't Verheugt me u te ontmoeten, juffrouw
Trouville," sprak hij, want ik kan niet ver
geten dat ik aan u de onschatbare weldaad
van een gerusten nacht te danken heb."
,,'t Vorheugt me, dat ik u van dienst heb
kunnen zijn," zeide 't meisje vriendelijk.
„En toch weigert u me dat voorrecht ten
tweeden male sprak hij, zacht verwijtend.
Is dat niet wreed P"
„Ik meende 't zoo kwaad niet," was 't
goedmoedig antwoord; maar u weet, heer
baron, dat ik hier een afhankelijke positie in
neem en dus niet gelijk sta met andere jonge
dames."
„U handelt bijzonder bescheiden en ver
standig. Zou 't tegen uwe principes strijden
me thans een lied voor te zingen. Marie aar
zelde. Ze vond 't weigeren wel onvriendelijk
en zou toch gaarne neen gezegd hebben,
temeer, daar ze in de woorden van den baron
eeu bijtenden spot meende op te merken. Of
schoon ze van begeerte brandde den brief te
lezen, zette ze 't mandje op de piano,nam voor
't klavier plaats en zong een oude, schoone
ballade. Baron Hellwig zonk in zijn fauteuiil
en luisterde iu verrukking. Marie zong met
zooveel hartstocht en gevoel, dat hij er doo r
werd weggesleept.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk C. DE BOER Jr.
