FORNUIZEN
iAilft.
P. LöIJTZEI Koningstraat.
VOORWAARDEN
J. KIKKERT,
Café
PAARDEN-VEHLOTING,
DE TEIOIF DEE LIEFDE.
WOENSDAG
Buitengewone
Voorstelling door de
Korporaals - Vereeniging
Eendracht maakt Macht.
WMHSCHOliW.
een Kilii,
SLIPPERDELEN
MARINE.
Melkverkooper.
Eens in gebruik, altijd
in gebruik!
WASCHPOiDER,
DE WERELDBEROEMDE PFAFF-NAAIMACHINE,
C. E. SCHULIAIJEH k Co, SjNRhlt O 11
Ontvangen
N ieuwe Schotsche Haring
en Zoutevisch.
IVIen lette op de
voordeellge
voor MleprioNÉrlaitoMiè,
Overheerlijk
NAAIMACHINE-MAGAZIJN
Zie verder Programma's.
HET BESTUUR.
HET BESTUUR van den Polder
Helder en Haisdulnen maakt bekend,
dat de jaar lij ksche Wegen schouw in
dien Polder zal gehouden worden op
WOENSDAG den 24cn JUNI 1885.
Eigenaars of gebruikers van lan
den worden herinnerd, dat de aan
hunne Landerijen gelegen polder
wegen, vóór den dag der schouwing
behoorlijk moeten zijn ingeslecht.
De ualatigen verbeuren een boete
van zestig cents, onverminderd hun
ne verplichting om de wegen in be
hoorlijken staat te brengen.
Tevens wordt in herinnering ge
bracht, dat honden, die onbeheerd
in den Polder loopen zooveel mo
gelijk onschadelijk zullen worden
gemaakt.
Helder, 13 Juni 1885.
H. GRIJM, Voorzitter.
C. BOON, Secretaris.
De ondergeteekende,
wonende in de Konings-
Dwarsstraat 491, beveelt
zich minzaam aan voor alle
TIMME&WEBK.
Alsmede inwendige betimmering
van Kajuiten voor Schepen, enz. enz.
Belovende een nette en solid^ be-
bediening. üw, Dw Dr
W. WIMTER,
Timmerman.
Te huur of te koop
tot berging of geschikt voor Koe
stal een open ERF, benevens drie
WONINGEN, gelegen a/d. Helder.
Adres P. VERFAILLE.
T© Huur
een zeer net BOVENNUIS,
opnieuw geschilderd en behangen
voorzien van waterleiding en ver
dere gemakken.
Adres D. HOOGENBOSCH, West
gracht L 289.
Te koop aangeboden:
F'&iË&niinenft
nieuw iugericht voor Woonhuis,
bedekt met Panuen, tevens een Kip
penhok met Loop en 2 Konijnen
hokkeu alles voor afbraak.
Aderes K. PLATVOET, Kauaalw.
t© Hoop.
Bij G. BAS, Binnenhaven.
OPENBARE AANBESTEDING bij
de Directie der Marine te Willems
oord, op WOEASDVG den 24n JUNI
1885, des voormiddags ten elf ure,
Het verrichten van eenige
werkzaamheden aan de ge
bouwen enz., van het Maritime
Etablissement aldaar.
De bestekken liggen ter lezing
bij bet Departement van Marine te
's Gravenhage en bij de Directiën der
Marine te Willemsoord, Amsterdam
en Hellevoetsluis, alsmede in de lo
kalen van de Provinciale Besturen
van Noord-Brabant, Limburg, Gelder
land, Overijsel, Zeeland en Friesland
en ter Secretarie van de Gemeente
besturen te Rotterdam en Dordrecht.
Voor zooveel de voorraad strekt,
zijn op franco aanvrage de bestek
ken ter Griffie van de Directie der
Marine te Willemsoord te verkrijgen.
De noodige aanwijzing in loco zal
geschieden op de twee de aanbe
steding voorafgaande werkdagen, des
voormiddags ten 10 ure.
Verdere inlichtingen kunnen ver
kregen wordeu ten Bureele van den
Hoofdingenieur der Marine te Wil
lemsoord.
De inschrijvingen op gezegelde
biljetten, bevattende de aannemings-
sora in cijfers en letterschrift, en
de namen van aannemer en borgen,
zonder doorhalingen en bijconditiën
en door den inschrijver ondertee
kend, moeten vóór of op den dag
der aanbestedingdes voormiddags
ten elf uur, vrachtvrij bezorgd wor
deu bij de Directie der Marine te
Willemsoord.
Willemsoord, den 8 Juni 1885.
De Vice-Admiraal,
Directeur en Commandant der Marine,
W. K. VAN GENNEP.
Lage prijzen.
Te lioop
bij Jb. N. PRINS, Binnenhaven
DORSCH- en ZAADKLEEDEN, MO-
LEN-ZEILEN, in alle grootten.
OLIE-, VERFWAREN, TEER en
PEK, DRAADNAGELS, SPIJKERS,
TIMMERMANS-GEREEDSCHAP
PEN, enz.
De ondergeteekende bericht het
geëerde publiek, dat hij zich hier
gevestigd heeft als
Zaivere KOEMELK zal door hem
aan de ingezetenen worden aange
boden a zes centen de kan.
Zich aanbevelende,
J. SC H 00 RL,
Helder, Onrust.
De ondergeteekende be
veelt zich beleefd aan voor
het ©pH.na.p-
pen van HONDEN.
Jb.. JEÏOEJÜ,
Achter-Binnenhaven No. 197.
Gr©ëmalll©©rdL©
P. LUIJTZEN, Koningstraat.
AMERSRAARiSCH
ter besparing van zeep en soda,
om het linnen te wasschen en te
bleeken, zonder hetzelve te verslijten,
wordt door het ffroote gemak en
bezainiging, hierdoor verkregen, bij
zonder aanbevolen.
Prijs per pakje 8 Ct.
Verkrijgbaar voor Helder: bij den
heer B. WEIJENS, Middenstraat
233-34voor Nieuwediep bij M.
TISSING, Spoorgracht 129.
is de eenige welke bij het verrichten van hare werkzaamhedei
de meeste voordeelen aanbiedt, omdat zij van de nieuwste hulp-
toestellen voorzien is, waardoor men op deze machine zeei
Jeenvoudig alle mogelijke kunstproducten vervaardigen kan.
I Dringend wordt men verzocht de PfafF-Nuaimachine met an
dere naaimachines te vergelijken, waarna men tot de overtuiging
zal komen, dat het in 't belang dev koopers is, zich een echte
Pfaff-Nnaimachiue aan te schaffen.
De gemakkelijkste wijze van betalen. - Vólkernen gratis onderricht.
Drie Jaar guarantie
Deze Machines zijn uitsluitend verkrijgbaar voor Helder en Omstreken
StT" Gaarne belasten wij ons met bet repareeren van alle soorten van
NAAIMACHINES, alsook tot het veranderen naar de laatste constructie.
Wed. P. BEUKERS—Buddingh,
Spoorstraat.
van dienstneming
omschreven in gedrukte mededeelingen
die gratis verkrijgbaar zijn bij het
Departement van Koloniën te 's Gra
venhage en voorts bij alle Burge
meesters.
Radicale genezing, des-
verkiezend wordt over
eengekomen voor een bepaalden prijs,
betaalbaar na genezing. Daartoe zijn 20
kamers ter beschikking der patiënten
gesteld. W.l ERSEGERS, heelmeester v.
breuken.Grncneplaats 35, te \nrwcrpen
Steeds Toorradlg de nienwste soorten
FORNUIZEN,
tegen de concurreerendste prijzen
üananlwe g.
t
Indien men de Loten wenseht der J
jta. aarlemson©
kunnen opgaven bij ondergeteeken-
den geschieden.
Prijs f 1.naar Biiiten tegen toe
zending van f 105.
BERKHOUT Co., Boekhandel.
SPOORGRACHT BIJ DE VISCHB3ARM.T O 263.
Uitsluitend solide gewaarborgde NAAIMACHINES met de vol-
komenste apparaten, de nieuwste verbeteringen, de laagste prijs-
noteering, gratis onderricht en 3 jaar guarantie.
JVt HILDBRING.
Mij aanbevelende voor alle voorkomende reparatien en het veranderen
naar de laatste constructie.
FEUILLETON.
10.
B.
Roman van
M. KAPRI.
Zevende Hoofdstuk.
Op deze ontdekkingstochten was de mar
kies ook eenmaal in een klein eenvoudig
dakkamertje aangeland, welks eenig venster
uitzicht bad op een tamelijk sombere bin
nenplaats, en waardoor de zonnestralen
slechts spaarzaam binnen konden dringen.
Het oude vervallen huis stond dicht bij een
der barrières en de weg daarheen was
lang.
Niettemin ging de markies er toch meer
malen iu de week heen, ja eindelijk kwam
hij er bijua eiken dag.
Die grauwe muren met hunne kleine
vensters, die sombere hof in welks linker
hoek een timmerman zijn werkplaats had,
die cr den gebeelen dag, soms zelfs een
deel van deu nacht lustig op los hamerde;
dat donkere lage kamertje, en het grijze
moedertje dat er opgeruimd en in vroomen
zin de laatste dagen van haar aan zorgen
zoo rijk leven sleet, dat alles begon een rol
in zijne droomen te spelen. Hij keek wel
tienmaal op de klok, om te zien of bet nog
al geen twee oren zou slaan, het gewone
unr, waarop hij zijn bezoek in dat oude
hnis bracht.
Reeds lang had hij het programma van
mevrouw de Boissy overschreden en naar
zijne inzichten gewijzigd. Waar hij werke
lijk ellende ontmoette, had hij met liefde
geholpen, daar, waar zijn scherpe blik lui
heid, ondeugd on huichelarij, onder het maB-
ker der armoede ontdekte, deed hij het met
tegenzin cn slechts ais gevolmachtigde van
Malvine. Zijne armen waren niet uitslui
tend Malvine's armen meer; zij behoorden
hem toe, hij had hen ontdekt, hij was huu
grootmoedige beschermer geworden en dank
baar zagen zij tot hem op.
Onder den invloed dier waarlijk mensch-
lievende bezigheid, die hem dagelijks aan
genamer begon te worden, voelde hij zich
werkelijk een beter mensch. Met verruk
king gevoelde hij, die totnogtoe slechts be
wonderd of benijd was geworden, dat men
hem thans ook lief had. Er waren hurten,
die warm klopten als hij binnentrad, oogen
die glinsterden, bleeke lippen, die glim
lachten en kinderen, die juichend de arm
pjes naar hem uitstrekten. Dat alles maak
te hem gelukkig, en nooit geloofde hij eene
betere ingeving gehad te hebben, dan toen
hij besloot zijn geld op zulk eene hooge
rente uit te zetten.
Nooit had Malvines voet het nederige kli
ertje betreden van de oude schoolmees
tersweduwe Bertrand, bij wie Alferro zoo
gaarne zat en praatte. De oude vrouw,
met hare dikke, grijze lokkeu, die onder de
heldere muts te voorschiju kwamen, maakte
met haar fijn verstandig gelaat, hare donker
blauwe goedmoedig stralende oogen, en de
kalme opgeruimdheid liarer trekken een
waarlijk weldadigcn indruk.
Betere dagen had zij eenmaal gekend,
maar daarom voelde zij zich toch niet on
gelukkig, want zij had zich gewend, zoo
min mogelijk aan het verledene te denken
en liever hare gedachten te vestigen op de
toekomst en in haar vroom geloof verheug
de zij zioh, dat het oogenblik telkens nader
kwam, wa«rin het God behagen zou, haar
weer met hare verloren geliefden te ver
eenigen.
Bij deze brave, oude vrouw zat Alferro
gaarne; dan liet hij haar bijzonderheden uit
haar leven verhalen en telkens weer bewon
derde hij den tact, waarmede zij over alles
Bprak.
Nooit had hij zich in de salons der groote
wereld zoo goed onderhouden, als in het
arme kamertje dier vronw.
Op een middag echter vond hij Jeanne Ber
trand bedenkelijk ongesteld.
Waarom hebt ge mij niets daarvan
laten weten vroeg hij bezorgd.
De zieke glimlachte.
Het heeft m.j aan niets ontbroken,
mijnheer de markies. Wel gevoelde ik mij
den eersten dag recht verlaten, daar het
toevallig een der weinige dagen was, dat
gij niet kwaamt; maar God zond mij een
zijner lieve engelen, die mij verpleegde en
opbeurde. Geloof mij, Morion heeft voor
alles gezorgd, niets ontbrak mij, en nu ben
ik ook reeds veel beter.
Inderdaad heerschte in het kleine ka
mertje da grootste orde. Grond en meu
belen waren zindelijk als altijd, het vuur
brandde in den haard en de kussens op het
bed waren vau helder linnen voorzien. Een
stoel stond voor het bed, op een tafeltje
stond de verkoelende drank en daarnaast
lag een naaiwerk met naald en schaar, alsof
de eigenares oerst zooeven de kamer verla
ten had.
Ja, dat is Marions werk; zeide de
vrouw, toen Alferro er een verwonderden
blik op wierp.
Marion! Wie is Marion?
Ik zou kunnen zeggenzij is mijn
engel; .maar om duidelijker te zijn, ant
woord ik liever: zij is mijn lieve, vriende
lijke buisgenoote, wier venstertje gij zien
kunt, als gij rechts in den hoek voor het
mijne gaat staan. Daar links op de derde
verdieping, die twee kleine ramen met die
witte gordijnen. Ik zag het lieve kind
dikwijls, als zij voor liet venster zat te
werken, maar gesproken heb ik baar gisteren
voor het eerst, toen zij naar mij kwam zien,
omdat zij gehoord had dat ik ziek en al
leen was.
's Nachts laat zij er zich niet van afbren
gen, om bij mij te waken, maar dan zinkt
het hoofdje vaak in diepen slaap op de
leuning van baar stoel, en ik houd mij
doodstil om haar niet te wekken. Opent
zij echter de oogea, dan sluit ik spoedig
de mijnen, opdat het goede kind* niet den
ken zal, dut ik aan iets behoefte heb gehad.
Overdag echter verdeelt zij haar tijd tus-
scben haar moeder en mij.
Zij zal voort '<^el komen, daar zij slechts
even is heengegaan, om te zien of de oude
vrouw, die wat zwak van gezicht is, ook
iets noodig heeft; want Marion is alles voor
haar moeder en zij en haar moeder zijn zeer
arm, even arm als ikmaar bet jonge meisje
werkt vlijtig en verdient daarenboven nog
veel door haar schilderkunst. Gij moest
eens zien wat fraaie bloemen zij schilderen
kanSoms leest zij mij ook wel wat voor
en dat is een lang ontbeerd genot, want
mijne oude oogen zijn niet veel meer waard.
En Marion kwam.
Alferro meende nooit iets schoonera ge
zien te bebben. Haar oog bad den «ach
ten, helderen blik van de schuwe ree, waar
door men zich onweerstaanbaar voelt aan
getrokken.
Haar lief gelaat had eene bijna onbeschrijf
lijke uitdrukking van maagdelijke onschuld
en reinheid, terwijl zware, goudbloude lok
ken langs haar rug golfden.
Ecu gesprek ontwikkelde zich, en hoe
bescheiden Maron daaraan ook deelnam,
kreeg Alferro toch den indruk, dat hij hier
een gevoelvol en fijn beschaafd meisje ont
moet had. Alferro nam ten laatste afscheid,
maar dagelijks keerde hij weer. fiij vroeg
zich zelveu niet af, wat het gevoel te be
duiden had, dat hem tot die geregelde be
zoeken drong, noch wat daarvan eenmaal
het gevolg kon wezen; hij leefde slechts
voor het tegenwoordige. In haar bijzijn
vergat hij alles; dan sprak hij met haar en
onderrichtte haar in meuige zaak, waarvan
zij nog niet had gehoord; het was alsof
bij slechts een doel kendeMarions kennis
te doen rijpen, hare bekwaamheden uittc-
breiden. Zij was voor hem, wat rijk be
gaafde en tevens goedhartige menschen zoo
gaarne ontmoeteneen opengeslagen boek,
waarin nog geengeheimen verborgen waren,
waarin nog niets geschreven staat, dat uit-
gewischt of gewijzigd moet worden.
Alferro zag Marion niet altijd als hij
kwam, maar hij kon dan toch met Jeanne
Bertrand over haar spreken. Oude lieden
spreken gaarne over hen die zij liefhebben,
en zoo was het niet moeielijk de oude vrouw
over Marion te laten praten.
Zoo vernam hij ook, dat Marion uit Mar-
seille wa«, waar haar vader als een verarmd
koopman overleden was. Dat hij Marion
beminde, geloofde Alferro zelf niet, zij boe
zemde hem een levendig belang inmaar
voor niets ter wereld zou hij haar door een
woord, dat zijn warmer gevoel voor haar
kon verraden, verschrikt hebben; hij zon
tronwens zelf het woord niet weten te vin
den, dat duidelijk weergaf, wnt hij voor dit
kind gevoelde. Hij wist ook wel, dat de
man vaak dergelijke gevoelens voor de meest
verschillende wezens ondervindt, die bij hun
ontstaan alle teekenen van een blijveuden
aard dragen en toch spoedig weer geheel
uitgewischt zijn.
Eu zoo kwam hij n ging, vast overtuigd,
dat bij de zoo geheel verschillende maat
schappelijke omstandigheden, zijne liefde
voer Marion, als zijn gevoel dezen naam
al verdiende, niet meer kon zijn dan een
eendagsvliegje. Juist in dit gebrekkige zij
ner zelfkennis, in dat wisselende voor en
tegen zijner gevoelens, lag de zekerste waar
borg, dat geen woord van zijue lippen de
rust dezer schuchtere maagd zou verstoren.
Ja zelfs keerden zijne gedachten menig
maal in baar bijzijn onwillekeurig naar de
schoone Malvine terug, die hem zoo lief
devol en innig kon aanstaren. Het scheen
hem, alsof hij baar in zijne gedachten eene
voldoening schuldig was. Hij begon te ge-
looven, dat hij haar thans beter begreep
dan voorheen, en zijne vooroordeelen tegen
haar had hij langzamerhand geheel laten
varen. Haar weldadigheidszin had hem ten
laatste overtuigd, dat zij waarlijk innig goed
moest wezen. Hoe meer hij bekend was
geworden met hetgeen zij had gedaan, hoe
minder grond hij vond, om haar langer van
schijnheilige bedoelingen bij haar weldadig
heid te verdenken, en had hij een oogen
blik verbaasd gestaan, dat zij vaak gaf,
waar duidelijk de ondeugd de eenige oor
zaak der armoede bleek te zijn, dan was
hij t'oans gaarne geneigd dit aan haar on
voldoende menscheukennis toe te schrijven.
Alleen haar afkeer voor alles, want nan
Marseille deed denken, was voor hem een
onoplosbaar raadsel gebleven.
Achtste Hoofdstuk.
De Meimaand was gekomen. Reeds
spreidde de zon een verkwikkende warmte
over Parijs en hare omstreken, en verhel
derden hare stralen zelfs de somberste mu
ren van de oude gebouwen der afgelegen
voorsteden. De boomen in de Tuileriën en
in het Bois de Bonlogne tooiden zich met
het eerste bladergroen, en lange rijen van
rijtuigen spoedden zich naar de laatstge
noemde wandelplaatst, waar eveneens tal van
voetgangers van het heerlijke lenteweer ge
noten.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk C. DE BOER Ja.