Hennep- en andere Enveloppen,
DE BOER JR.,
42.
42.
BOUWTERREIN,
CZAARPETER,
Safê POLAK,
lageb.
BEDDEN TE HUOB.
J. DEKERTJiiaalïK.
W. J. BLITZ, Tandarts,
OTRECETSGHE LEVENSVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ.
DE TRIOMF DER LIEFDE.
16 Meter aan den weg.
Nieuw
Phoenix
Git-zwarte Schrüf-
Nieuw
Tinte.
Copiêer-ML
INKTPREPARATEN,
een flint ingericht BOVENHUIS.
BassiiraÉ M Nienwstraat.
J. B. PISCAER.
Overheerlijk
Vischmarkt 234.
Jacob van Campenstraat 142, Amsterdam.
met gedrukt adres, van af f2.10 per 1000.
KONINGSTRAAT. HELDER.
NAAIMACHINE-MAGAZIJN
Er bestaat bij nette men-
schen voor twee Heeren gele
genheid voor Kost, Inwoning met
gebruik van Kamer.
Adres BERKHOUT Co.
Te nuur
een net BOVENHUIS, opnieuw ge
schilderd en behangen, vrije opgang
en voorzien van Waterleiding
een net WOONHUIS, aan de Bin
nenhaven, naast den heer P. Bosch,
a f2,50 per week,
AdresD. HOOGENBOSCH, Weststr.
Te Koop
in de HOOGSTRAAT,
Te bevragen Makelaar Oudenhoven.
Deze INKT vloeit-gitzwart uit de
Penwordt niet dik en kleeft of
plakt niet. Deze INKT is, benevens
de andere bekende
Nederland. Schryf - InktAlizarin-,
Keizer-, Schrijf- en Copiëer-Inkt,
Salon- en andere Inkt-soorten en
vloeibare Lijm,
verkrijgbaar in lederen Boekwinkel.
H. VON GIMBORN,
Emmerik a/'d. Rijn.
Zilveren Medaille Amsterdam 1883.
T© huur
AdresJ. DE LIEFDE, Binnen
haven No. 94.
Kanaalwe g
Aan hetzelfde adres SPELDEN-
of BAKERKUSSENS te koop van
Zijde. J. TISMEER.
Steeds voorradig de nieuwste soorten
tegen de eoncnrreereDdste prijzen.
Nieuwe uitvinding
Radicale genezing, des-
verkiezend wordt over
eengekomen voor een bepaalden prijs,
betaalbaar na genezing.Daartoe zijn 20
kamers ter beschikking der patiënten
gesteld. WAERSEGKR8,heelmeesterv.
breuken, Groenepl&ats35,teAntwerpen
Tandheelkundige operatien en het plaatsen van Kunsttanden wordt
verricht in het Hotel s>Bellevue" van den Heer C. DE GROOT, Spoor
straat, lederen Donderdag van 1 tot 2 nre namiddags.
Te Schagen Hotel »Vredelust" bij den Heer BROERSMA, Don-
derdagsvoormiddags. Te Alkmaar Maandags bij den Heer van der WAL
Kaasmarkt, en Zaterdags bij den Heer J. SPIJKMAN, Hotel »den Burg."
VICTORIA SPRING-MATRASSEN. Deze Matrassen
zijn gezond, practisch en sterk, terwijl zij door vernik
keling voor roesten zijn beveiligd. Te bezichtigen: BEDDEN
MAGAZIJN, Hoofdgracht K 85.
HZOXiSlCTJUiILiBia.
Goedgekeurd bij Koninklijke besluiten van 31 Maart 1876. No. 6,
11 Augustus 1882, No. 78.
Commissarissen de Heeren:
J. W. ScHüBaitT, Mr. H. Wallër, Mr. D. J. H. van Eeden, te Utrecht,
Jhr. J. E. van Heemskerck van Beest, te Dalfsen, J.W. Middelburg, te 's Hage.
Directeuren: K. A. MANSSEN [en S. P. TEW HOLT.
De Maatschappij verzekert Kapitalen op het leven van bepaalde personen,
tegen vaste premiën. De bij haar verzekerde Kapitalen kunnen worden
ontvangen le. Na het overlijden van den verzekerde8e. Bij het bereiken
van een vooraf bepaalden leeftijd of bij vroeger invallend overlijden van
den verzekerde 3e. Na verloop van een vooraf bepaald aantal jaren, met
verbeurte of met teruggave der betaalde Premiën, indien de verzekerde voor
bet bepaalde aantal jaren komt te overlijden 4e. Na den dood van den
eerststervende van twee personen 5*. Bij overlijden binnen een bepaald
aantal jaren, «nz. enz. Zij sluit ook verzekeringen beneden f200, waar
voor de premiën desverkiezende wekelijks kunnen worden voldaan.
Op plaatsen, waar de Maatschappij nog niet is vertegenwoordigd, worden
Agenten gevraagd. Inlichtingen omtrent een en ander te bekomen aan
bet Hoofdkantoor te Utrecht, Plompetorengracht, H 655.
K.anaalweg 42
De machines worden ter verzekering der onover
trefbare deugdzaamheid op proef geleverd. 3 Jaar guarantie. De vol-
komenste apparaten staan ten dienste. Men wordt beleefd verzocht al-
voren men overgaat een Machine ergens te koopen, één uit bet Magazijn
KAN AAL WEG 42 te beproeven. Bij uitstek aanbevolen de hooge arm
Naaimachine voor Famlliegebmik. Levering desverkiezend op afbetaling.
42 ÜAISTAALWEG-. 42
Gned ingericht atelier voer het veranderen en repareeren aller systemen.
SPOÖRGRACHT BSJ l»E Y8SCHMARRT O 2«S.
Uitsluitend solide gewaarborgde NAAIMACHINES met de vol-
komenste apparaten, de nieuwste verbeteringen, de laagste prijs-
noteering, gratis onderricht en 3 jaar guarantie.
M ITXLDERIKTG.
aanbevelende voor alle voorkomende reparatiën en bet veranderen
naar de laatste coHStrnctle.
FEUILLETON.
32.
Roman van
B. M. KAP RI.
Alferro was, nadat hij de dames naar de
opera gebracht had, onmiddellijk teruggeko
men. Hij moest weten, hoe het met Marion
was; de gedachte, dat zijne tegenwoordig
heid aan bet bed van het jonge meisje niet
paste, kwam geen oogenblik bij hem op. Ma-
rions lot had haar zoozeer uit de gewone baan
gernkt, dat de stijve, maatschappelijke vor
men op baar niet meer van toepassing waren.
Zij was zoo ongelukkig, zoo hulpeloos en ver
laten, dat de krachtige ateun van een man
hier noodig kon zijn. Zijngeheele ziel was bij
haar; hier was zijn plaats, vanwaar hij niet
wijken mocht. Hij gevoelde voor dat arme,
lieve kind, dat zoo nameloos veel geleden had,
eene liefde, die tegelijk deed denken aan de
teederheid van een vader voor zijn kind en
aan die van een man voor de vrouw zijner
keuze.
{§<Zoo zat hij naast haar bed, haar koude hand
in de zijne, reikhalzend verlangende naar het
oogenblik waarin zij hare oogen zou openen
om haar te kunnen zeggen, hoe heilig en rein
zij voor hem stondmaar dat onbewege
lijke gelaat bleef steeds hetzelfde. Die rustige
uitdrukking in hare trekken] was zoo zonder
ling en vreemd, zij geleek zoo weinig op de
rust des doods noch op onmacht of slaap, dat
bij er zelf geen verklaring voor wilt te vinden,
maar niettemin elke minuut zijn hart angsti
ger voelde slaan.
Een onuitwischbare weemoed lag over haar
gelaat verspreid en had zich zoo diep in hare
trekken gegrift, dat niets in staat scheen, die
rimpels weer glad te strijken. Hij had haar
met de teederste namen geroepen, haar hand
met knssen bedekt.... hare oogen hadden zich
niet meer geopend. Slap hing haar hand in de
zijne en zacht, als een zuchtje, dat elk oogen
blik dreigde op te honden, deed haar adem den
maagdelijken boezem bewegen.
Eenmaal had hij beproefd, die sprekende
oogen, waarin zich anders een wereld van in
drukken afspiegelde, te openen.... maar ach,
het waren niet. Marions oogen meerDe
appel breef strak en onbewegelijk en lang
zaam vielen de oogleden weer dicht. Einde
lijk, .na een nur, dat hem eene eeuwigheid ge
schenen had, kwam dokter Dnbois.
Alferro stelde het grootste vertrouwen in
hem. Hij was zijn vriend, een Yricnd aan wien
hij zich met vertrouwen had gehecht, an die
hem waarlijk niets minder dan opgezocht had.
Alferro echter had een bijna instinctmatig ge
voel, dat hem al zijne bekenden on allen die
hij ontmoette, onmiddellijk naar hunne juiste
waarde deed schatten.
Maar niet alleen uit vriendschap voor den
markies zou Dubois hier zijn best doen. Du-
bois was een geleerde; de wetenschap was
bem alles; het eenige, het hoogste, dat hij
kende en hij leefde slechts voor haar en door
haar voor de menschheid.
Dat nam echter niet weg, dat hij een warm
hart voor zijne vrienden had; zijne patiënten
evenwel waren hem niets anders, dan een
nieuwe uiting van het eene of andere ziekte
verschijnsel. Maar dokter Dubois zieken ver
loren er niets bij, dat hij zijne zieken niet als
me-nsch maar als geleerde beschouwde. Men
had geen nauwkeuriger waarnemer, geen
zorgvuldiger onderzoeker kunnen verlangen,
zoogenaamde kleinigheden, die andere ge-
neesboeren vaak als onbelangrijk over het
hoofd zien, werden door hem met ernst over
wogen. Hij had de grootste opmerkzaamheid
voor zijne zieken, de warmste teederheid voor
zijne vrienden; hij was een trooster zonder
voorbeeld aan een sterf bed en zijn opbeurend
woord was als balsem voor het hart der be
droefden.
Ontelbaar waren de zieken, die aan dokter
Dubois hun leven te danken hadden. Zyne
aanhangers noemde men bij duizendenzijn
roem was veel verder verspreid, dan hij zelf
wist en zijn vermogen nam dagelijks belang
rijk toe, zonder dat hij er zich echter om be
kommerde.
Getrouwd was hij nooit geweest. Bij zijne
drnkke bezigheden had hij nooit tijd gehad,
om een vrouwelijk karakter goed te doorgron
den, en het huwelijk had hij toch te ernstig
gevonden, om het te beschouwen als een
loterij, waarin men een prijs en een niet kan
trekken.
Dat was de man, die thans de woning va»
juffrouw Durand binnentrad en ziGh onmid
dellijk naar het bed van Marion begaf. Met
een ernstig oog aanschouwde hij de trekken
van het jonge meisje, wier pols hij in de hand
genomen had.
„Wat is hier gebeurd P" vroeg hij eindelijk
fluisterend.
„Heeft Courcy u niet gezegd...."
„Ja, dat vooral ni6t het rijtuig.... dat zul
len we aanstonds onderzoeken. Maar dut be
doel ik niet. Te oordeelen naar het kloppen
van den pols is de wonde niet bepaald doode-
lijk en zijn ook de zenuwen niet al te zeer ge
schokt. Maar dat uitsicht laat aan bedenke
lijkheid niets te wenachen over. Wat heeft er
voor dat ongeval plaats gehad F"
Alferro aarzelde.
De docter zag hem aan en keerde zioh
toen om.
„Mag ik u verzoeken," zeide hij tot Jeanne
Bertrand en de ziekenverpleegster, „een
oogenblik in de andere kamer te gaan en mij
met dezen heer alleen te laten?
Jeanne Bertrand stond eenigszins verwon
derd op. De dokter verkeerde volgens hare
meening ongetwijfeld in eene dwaling.
Wat ter wereld kou Alferro er van weten
waarom Marions bezoek aan mevrouw de
Boissy haar zoo van streek had gebracht P De
bijzonderaedeu dezer familiegeschiedenis wist
toch zij alleen, behalve natuurlijk de betrok
kenen en hoewel zij onder andere omstandig
heden er zeker niet over gesproken zou heb
ben, begreep zij toch, dat het noodig was, er
den docter het een en ander van mede te
deelen.
Zij bracht dan ook, met het oog op den ernst
van den toestand, terstond in het midden
„Gij zult zien, dokter, dat de markies u
geene opheldering kan geven over de oor
zaken van juffrouw Marions toestand. De
markies is weliswaar een geregeld bezoeker,
maar ik ben de vriendin des huizes en kan
verschillende mededeelingen doen, die van
gewicht znllen zijn...."
„Goed, goed. beste vrouw," viel Dubois
haar een weinig ongeduldig in de rede, „eu ik
zal ook aandachtig luisteren naar alles wat
gij mij wilt vertellen; maar laat mij eerst een
oogenblik met den markies alleen."
Jeanne gehoorzaamde. De dokter had met
een enkelen blik reeds gezien, dat Alferro,
dien bij kende als niet hijzonder sentimenteel,
zich in eon zeer gesohokten gemoedstoestand
bevond.
Hij begreep daaruit, dat de zaak hem nader
betrof dan een gewoon huisvriend, en dat hij
er dus wel meer van zou weten.
„Wat is het nu?" vroeg hij opnieuw, toen
zij alleen waren.
„Marion zoo heet dit jonge meisje, dat
mij meer dan dierbaar is, en...."
„Ter zake, als ik u verzoeken mag."
„Marion werd, onmiddellijk voor haar dit
ongeval overkwam, in haar eer getroffen door
eene beschuldiging, die, ik zal het u niet be
hoeven te zeggen, onrechtvaardig was, maar
waartegen zij zich niet voldoende kon ver
dedigen, en die haar te meer moest schokken,
daar zij geheel onverwacht tegen haar werd
ingebracht.... Haar leed werd verzwaard door
de omstandigheid dat er getuigen waren bij
den smaad, dien men haar aandeed."
„Waarvan beschuldigde men haar? Van
onzedelijkheid P"
„Onzin, dokter! dat zou niemand geloofd
hebben, die haar zag."
Dubois wierp een blik op de lijderes.
„Waar, volkomen waar," zeide hij. „Wat
was het dan?"
„Van diefstal
Alferro's lippen beefden en zijne donkere
oogen schoten vol tranen, toen hij dat voor
Marion zoo onteerende woord uitsprak.
„Diefstalherhaalde de docter met zacht
trillende stem, waarin duidelijk het medelij
den weerklonk. „Diefstal! Ja, de weemoe
dige uitdrukking in haar gelaat zeide mij
reeds iets dergelijks.... Ën het meisje kon zich
niet verdedigen, de schijn wqi tegen haar, of
de strik goed gespannen, zoo als gij zegt?....
Ja, dat moet het geweest zijn; zij voelde het
brandmerk der schande, als een roodgloeiend
ijzer op het reine voorhoofd, en ijlde voort
vol vertwijfeling.... als werd zij vervolgd door
een heirleger furiënzij zag niet rechts noch
links, niet voor noch achter zich.... zij zag de
menschen niet, die haar verwonderd aan
staarden, naar huis wilde zij niet meer.... zij
kon het leed niet dragen en wilde slechts,
dat eene, dat zij niet meer leven kon, en niet
beter kon doen dan er zoo spoedig mogelijk
een einde aan te maken. Toen zag zij het
vierspan voorbijsnellen deze gunstige ge
legenheid aangrijpende, wierp zij zich voor de
paardenblijde, dat zij sterven en verge
ten kon
„Dokter!" riep Alferro ontzet nit. „Meent
gij datP Is dat mogelijk? O.... ik wilde het
zelf nog niet geloovcn..."
„Omdat die gedachte u pijnlijk wasP Ja,
zoo zijn wij, menschenwij gelooven nimmer
wat ons onaangenaam is.... Maar zoo moet het
werkelijk gebeurd zijn." Alferro snikte, zoo
als hij iu zijn lsveu nog niet gesnikt had.
„Arme, arme Marion!" klonk het in het
diepst zijner ziel, terwijl hij de hand van het
meisje aan zijne lippen braoht.
„Zie slechts," vervolgde de dokter, „de
laatste gewaarwoording harer ziel, voordat
zij haar bewustzijn verloor, was geen angst,
anders zouden hare trekken er den indruk van
bewaard hebben. Een onbeschrijfelijke wee
moed hield hare gedachten bezig en hield de
bovenhand over alle andere gewaarwordingen,
toen zij zich voor de paarden wierp. Zij
meende te zullen sterven en dat oogen
blik was het eerste gelukkige, rustige, sedert
zij den doodsteek in het hart kreeg. Dat is
het wat mij nog eenige hoop op haar bentel
geeft.... hoop, zeg ik slechts.... Neen, ont
zetting was het stellig niet, het was integen
deel het bewustzijn dat zij uit haar lijden be
vrijd zou worden.... eu dat was het laatste
oogenblik.... een zwakke hoop, mijn waarde
markies, maar toch in elk geval nog hoop. Zij
zal niet razen, zij zal rnstig zijn." En met
zachte hand knoopte hij den met bloed be
vlekten band v»n het voorhoofd van het jonge
ibeisje af.
„Niet razen P"
Alferro zag den dokter aan. Hij begreep
hem niet.
„Laat de vrouwen nu maar weer binnen
komen," zeide de dokter. „Ik heb wateren
verbandlinnen noodig."
Jeanne en de ziekenverpleegster kwamen
binnen. Het verband werd weggenomen, zon
der dat Marion zioh bewoog. Toen echter de
dokter de wond peilde, zuchtte zij en opende
de oogen.
„Wat zegt gij, Dubois P" vroeg Alferro,
wiens geheele ziel aan de lippen van den dok
ter hing, toen de peiling afgeloopen was.
„Aan die wond sterft zij niet."
„Waaraan dan, dokterP"
„Zij zal waarschijnlijk niet sterven."
In Alferro's ziel jubelde het. Hij zou dus
Marion, zijne Marion niet verlieten
Zijn hart opende zich weer voor de toekomst,
voor het geluk. Hoe gaarne zou hij in zijne
verrukking Dubois om den hals gevallen zijn,
maar deze bleef ernstig en zag hem met leed
wezen aan.
„Gij vreest dus niets meer voor Marion P
vroeg Alferro, die angstig te moede werd, en
om eiken prijs van de lippen van den doktor
een bevestiging wilde hooren van het gelnk
waarop hij hoopte.
„Ik vrees veel," zeide de dokter ernstig.
„Gij spreekt in raadselen, dokter Dubois."
„Alsof dit vonkje leven alles wareZij is
thans, zooals men zegt, by haar bewustzijn,
dat is, zij ligt niet meer in onmacht. Spreek
haar nu eens aan, mijn arme vriead! Maar,
blijf bedaard en bedenk, dat Marion voor alle
dingen rust noodig heeft."
Alferro boog zioh over Marion. Hare
scnoone bruine oogen waren wijd geopend,
wijder dan anders, naar het hem scheen, maar
er lag geen uitdrukking in, zij herkende hem
niet.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk C. DE BOER Ja.
