f'-4*
EED BITTERE PIL,
FILIPPUS,
HAARLEMMEROLIE.
Marine.
C. FOOL, Ir. Tiiierman,
HUTSKOLEN,
G. A. SONSTRAL,
P. OETELHANS.
ïoiograie imam.
Eenig Depot
HOUTHANDEL
QDINA LAROGHE,
ASTHMA S16ABETTËH
Tl VOLI.
Buitengewone Uitvoering
op Zondag 22 Januari 1888.
Openbare Verkooping
Rekeningen,
(V Quitantiën, enz., Y))
Openbare Aanbesteding
a 60 Ct. per Hectoliter.
SCH0TSCHE KOLEN,
Zuivere Grasboter!
15 Ct. de 5 ons.
SLOOPHOUT
BOTERHAL
H. GORTER.
Voor 90 centen
ar. wigbout,
A. SENDERMAN.
DEN HELDER.
Kraepelien Holm's
Salmiak-Pastilles,
FEUILLETON.
De erfeename van Wallershrnnn.
1
Nienwe Rotter! Schonwte^-Maatschap,
Directeur: iLEX. FA4S8EK.
WOENSDAG 18 JANUARI 1888:
Big spel in 4 bedrijven, door
JastQs van Bfanrik.
Bekroond met den Eersten Prijs (Gouden
Medaille) op den Internationalen Prijs
kamp van Tooneel-Letterkunde,
gehouden te Brussel, den
1 Augustus 1873.
Aanvang 8 nnr.
Entreele Rang bij inteekening f 0.99
aan het Bureau 1.25
2e Rang0.60
Abonnementskaarten verkrijgbaar bij
Mejuff. de Wed. JONKER en bij de
Heeren WEBER en STADERMANN.
Tragedie in 5 bedrijven, door
t p. "v.
daarna:
De Jager, Huzaar en 't Oestermeisje,
Biyspel met Zang in één bedrijf.
Aanvang 7 uur.
Entrée: Voor een Heer f 0.49.
Dame 0.25.
Kaartjes zijn te bekomen bij het Be
stuur en werkende leden en aan het
lokaal TI VOLI.
Militairen beneden den rang van korpo
raal hebben geen toegang.
Te Huur
aan de Binnenhaven,
huurprijs f 1.75. Te bevragen bjj de Wed.
J. DE MOEL, Binnenhaven No. 109.
in 't lokaal van den heer T. BLOOS,
hoek Waagsfceeg, te Helder, op Woensdag
den 18n Januari aanstaande, des avonds
te zes uren, ten overstaan van den Deur
waarder J. W. VAN DER WAL Cz., van
eene belangrijke partij
SIGAREN,
van gerenommeerde merken.
Op den verkoopdag ter voorschreven
plaatse te bezichtigen en monsters te be
komen tegen betaling.
D© eolite
DepAt ia
KOPPEN'S VERKOOPHUIS.
Slijters fabrieksprijs.
vS worden ten spoedigste,
zeer net en tegen de
laagst mogelijke prijzen
afgeleverd door de
HANDELSDRUKKERIJ
van
C. DE BOER Jr.}
Koningstraat. Helder.
f:.
bij de Directie der Marine te Willemsoord
op VRIJDAG den 87 JANUARI 1888, des
voormiddags ten elf üre, van:
Het onderhouden van de Dok-,
Sluis - en andere Waterwerken
van het Maritieme etablissement
Willemsoord.
De bestekken liggen ter lezing bjj bet
Departement van Marine te Gravenhage
en bij de Directiën der Marine te Willems
oord, Amsterdam en Hellevoetsluisalsmede
in de lokalen van de Provinciale Besturen
van Noord-Brabant, LimburgGelderland,
Overijssel en Friesland, en ter Secretarie
van de Gemeentebesturen te Rotterdam en
Dordrecht.
Voor zooveel de voorraad strekt zjjn op
franco aanvrage de bestekken ter griffie
van de Directie der Marine tsWillemsoord
te verkrijgen.
De noodige aanwjjzing in loco zal ge
schieden op den 86 Januari 1888, des
voormiddags ten 10 are.
De inschrijvingen op gezegelde biljetten,
bevattende de aannemingssom in cijfers
en letterschrift en de namen van aanne
mers en borgen, zonder doorhalingen en
bijconditiën en door den inschrijver onder
teekend, moeten voor of op den dag der
aanbesteding, des voormiddags ten elf ure,
vrachtvrjj bezorgd worden in de daarvoor
in bet Directiegebouw geplaatste bus.
Willemsoord, 12 Januari 1888.
De Schout-bij-Nacht,
Directeur en Commandant der Marine,
J. B. A. DE JOSSELIN DE JONG.
BROUWERSTRAAT O 451,
beveelt zich beleefd bij zjjn geachte
plaatsgenooten aan voor
Bouwingen, Vertimmeringen,
Reparatiën,
en alles wat eenigszins aan zijn vak ver
bonden is, belovende een nette, spoedige
en goedkoope bediening.
P.S. De zaak van zjjn vader (J. POOL),
Vjj zeistraat, bljjft op denzelfden
voet doorgaan.
Dit den lichter ran:
Tb. KBIJZBE,
liggende aan 't Nieuwe Kerkplein.
per ton f 9.
Afgehaald van den lichter, liggende
achter den Heer S. W. S T O O K E R,
75 Cent miHder.
tegen denzelfden prjjs.
Af te balen van het Pakhuis, Achter-
Binnenhaven.
Adres: Binnenhaven No. 73.
Spoorstraat.
Beste KOFFIE 70 Cts.
WITTE SUIKER 29
THEE 85, 100, 125 en 150
POEDER-CHOCOLADE
110 en 125
CHOCOLADE in Koekjes,
f 1.en f 1.30 p. pak.
'g Zondag» wordt er niet verkocht.
ENYELOPPEN,
prachtige kwaliteit,
bedrukt met naam en
adres, gewoon formaat
60, vierkant formaat
f 2.00 per 1000, ter
C. DE BOER Jr.,
Koningstraat. Helder.
es
in postvaatjes, inhoud 4 K.Gr., a
f 4.25, levert franco rembours,
A. BMSTING Rzn., Beilei.
NB. Alle orders worden spoedig uitgevoerd.
Eiken en Amerikaansch grenen
t© Koop.
Te zien en te bevragen bij
H. KLEUN, Binnenhaven 57.
HOOCSTRAAT.
Nataorbater65 Ct.
■arfarineboter 30 40 en 50
Stolkgche Kaas40 J
Friesche Kaas14 c
Reuzel30 l
Hard Vet20 g
Geldersche Kluifjes. 15—20
Gezouten Karbonade 25
iv.mmmmm,
naast de Marine-Club.
een half mud Friesche Aardappelen,
zooianr de voorraad strekt.
bij de Gasfabriek.
in
onschadelijke Caoutchouc
Heeren BOORDEN, FRONTS
en MANCHETTEN.
Kanaalwet 118.
Ontvangen i
een lading geschaafde en geploegde DE
LEN, alsmede s/4 X 5 en 1 X 5 met
Kraal, een partij JUFFERS van 24 tot
36 voet, zeer zwaar en goedkoop.
VoorbandenEiken en Amerikaansch
Grenen SLOOPHOUT in vele maten, zeer
geschikt voor Drempels, Leggers, Palen enz.
met cd zonder staal,
opwekkend, versterkend,
koortsverdrijvend
in flesschen a 1.90 en 1.00.
De inademing van den rook dezer
Sigaretten geeft den lijder aan
Asthma terstond verlichting.
In étuis a 80 en 50 Cent.
een algemeen als goed erkend middel
bij Hoest en Verkondhdd.
Oplossend en verzachtend,
in fleschjes a 20 Cent.
KRAEPELIEN HOLM,
Apoth. te Zeist,
te Helder bjj den Heer
L. JELGERSMA Gz., Apoth.
AlkmaarA. CONIJN Az.Apoth.
Schagen W. A. HAZEU, Apoth.
en verder bekende Depóts.
Om uit te Knippen 2
De ondergeteekende verlangt te ontvangen:
TWEEERLEI KRUIS, door Mevrouw SILVÉ, voor
33 Centen.
Voor buiten de gemeente 40 Centen.
naamwoonplaats
9 Vertaalde Roman door Gerrit J.
Alice was te opgewonden om op dat oogen-
blik in te zien, dat de directeur loog.
„Mijn vader heeft slechts een dochter na
gelaten," zeide ze zoo bedeesd mogelijk.
Dr. Rimoii vestigde zijne zwarte oogen met
onheilspeilenden gloed op haar en vervolgde
„En u is dus van plan den beschermeling
van uw overleden vader aan zijn lot over te
laten?"
„Ik ben naar Rome gegaan, om nopens
die zaak ophelderingen te ontvangen."
„En verder?"
„Heeft u niet eenige papieren in uw bezit,
die inlichtingen kunnen geren omtrent de
familiebetrekkingen van dien heer von Lud-
wig?"
Met een helschen lach antwoordde de di-
rocteur
„Die papieren waren in bezit van den heer
von Waldheim."
„U weet dus niet vanwaar die mjjnheer
von Ludwig komt en waar hjj geboren is?"
't Ligt niet op mjjnen weg daarnaar te
onderzoeken. De heer von Waldheim ver
trouwde dien patiënt aan mjjne zorgen toe
en 't was mjjne zaak niet hem daarnaar te
vragen."
Na een korte pauze hervatte Alice:
„En spreekt die mijnheer von Ludwig dan
nooit over zijne familie en zijne afkomst?
„De heer von Ludwig is krankzinnig en
heeft geen enkel helder oogenblik. Hij werd
bij me gebracht, nadat hij maanden lang aan
een hersenszickte had gelegen. Allo herinne
ring is bjj hem verdwenen.
Alice werd koud, toen ze dat hoorde. Ze
dacht niet aan de krankzinnigheid van den
heer von Ludwig, maar wel dat de man, die
de wettige eigenaar van Wallersbrunn was,
hier twintig jaren had moeten doorbrengen,
geheel afhankeljjk van een man als dr. Ri
moii.
„Als 't dan niet raogeljjk is iets naders
omtrent dien ongelukkige te vernemen, zal
ik er maar in berusten," zeide Alice plotse
ling Ze begreep zelf niet hoe die gedachte
haar zoo eensklaps inviel.
„U wenscht dus niet verder de zaak te
onderzoeken? vraagde de directeur haastig,
terwijl hij zijne fonkelende oogen op de jonge
dame liet rusten.
„'t Is mijn plicht, nu ik de zekerheid heb,
dat die mijnheer von Ludwig u door mijn
vader is toevertrouwd, 't loopende halfjaar te
betalen."
„En verder?"
„Daar kan ik me nog niet over uitlaten.
Daar 't halfjaar eerst over drie maanden ver
streken is, hebben we tijd genoeg daarover
later te spreken. Wilt u me wel vergunnen
den patiënt eens te zien
„Neen!" zeide de directeur bepaald; „de
heer von Ludwig is niet in een toestand, dat
hjj bezoek kan ontvangen."
Alice zweeg. Al geloofde ze niet, wat de
directeur haar daar vertelde, ze kon er niets
verder op zeggen. Na een oogenblik ver
volgde ze:
„Als u me een kwitantie wilt geven, zal
ik u morgen 't verschuldigde halfjaar zen
den."
Met een spottenden glimlach merkte de
directeur aan, dat hij morgen wel iemand om
't geld zou sturen aan 't adres der dame.
„Ik logeer in „De Prins van Beieren".
Dr. Rimoli teekende 't adres aan en vraagde
toen eensklaps:
„Is u hier alleen?"
Alice antwoordde met een vuurrooden blos
op de wangen:
„Voor 't oogenblik ja."
„O, dan is 't zeker voldoende, wanneer ik
naar de freule von Waldheim. vraag.
Alice stond op en nu vervolgde de direc
teur:
Die zaak is dan nu geregeld?"
„Geregeld nog niet," zeide Alice op vasten
toon. 't Moet nog uitgemaakt worden, in
welke verhouding de patiënt voortaan onder
uwe behandeling zal blijven. U zegt dat hjj
ongeneeslijk is?"
„Zooals de zaken nu staan, ja."
Na eenige oogenblikken gezwegen te heb
ben, nam Alice met de gebruikelijke plicht
plegingen afscheid.
De directeur wilde zich echter 't genoegen
niet ontzeggen de freule von Waldheim door
't park te geleiden.
Beiden gevoelden zich inwendig ontstemd.
Hoewel Alice niet veel hoop had gehad, den
directeur van 't krankzinnigengesticht bij
zonderheden te ontlokken omtrent Ludwig
von Erlenburg, gevoelde ze zich ontmoedigd
door de volstrekte nutteloosheid van hare po
gingen, terwijl dr. Rimoli, die zich verbeeld
had met de jonge dame gemakkelijk spel te
zullen hebben, niet geheel gerust was door
de laatste woorden, die er over dat onder
werp gewisseld waren. Beiden gevoelden dat
een woord van beleefdheid, en toenadering
hier goed op zjjn plaats zou zijn, in betrek
king tot hunne toekomstige verhouding.
„Onze tuinen zijn fraaier dan die van eenige
andere dergelijke inrichting," merkte Dr. Ri-
molie op, nadat hij eenige oogenblikken zwjj-
gend naast de jonge dame had voortgestapt.
„En niettegenstaande dat, moeten de arme
schepsels, die zonder hoop op redding in
diepe duisternis gedompeld zjjn, zich hier
onbeschrijfelijk rampzalig gevoelen."
Met een glimlach op de lippen, hervatte
de dokter.
„Ik durf u verzekeren dat de meesten hun
ner geen bewustheid van hun toestand heb
ben. Ze verheugen zich in den zonnegloed
als een kapel, die langs de bloemen zweeft.
Zelden gaat 't begrip van een krankzinnige
verder dan zjjn naaste omgeving."
»Ze weten dus niets van hetgeen er buiten
't gesticht omgaat?"
„Neen," verzekerde de dokter.
„Er wordt meermalen verteld, datdieonge-
lukkigen nu en dan een lichamelijke tuchti
ging ondergaan," merkte Alice aan.
„Dat zijn praatjes zonder grond."
„Zoo?" vraagde de freule von Waldheim
levendig. Slaat men ze niet en worden ze
niet vastgebonden? Zet men hen niet in 't
dwangbuis, als zo weerspannig zijn?"
„Dat zou nergens toe dienen," zeide Dr. Rimoli
met een meewarig lachje, wanneer men der
gelijke gruwzame daden beging; bovendien
zijn de meeste krankzinnigen lijdzaam en
onschadelijk. Alleen wanneer ze een aanval
van razernij krjjgen, moet men weieens tot
hardheid overgaan, daar ze door geen andere
middelen te beteugelen zjjn."
„En komt dat dikwjjls voor?
„Hoogst zelden, verzekerde de directeur."
„O, mjjn God!" riep Alice eensklaps ang
stig uit, terwijl ze strak naar een enkel punt
bleef staren.
De directeur keek haar verwonderd aan en
volgde toen de richting van hare blikken.
Een vloek ontsnapte zjjn mond.
Over 't binnenplein kwam een man aan
hollen. Zjjn verschijning zou wel een ster
keren geest als de freule von Waldheim in
ontsteltenis gebracht hebben. De man scheen
tot de razenden te behooren, over wie de
directeur zooeven gesproken had. Zijn mond was
met schuim bedekt, zjjne oogen rolden hem
wild door 't hoofd en zjjn gezicht was vuur
rood van woede. Hij zag er uit, alsof hij
iedereen, die hem tegenkwam, zou neervellen.
Zoo stormde hij op den directeur los. Was
dat een mensch? Groote 'God, hij geleek wel
een duivel, een wild beest, dat brullend toe
sprong om zijn offer te verscheuren!"
„Werp hem neer!" schreeuwde de dokter.
„Voor den dwie laat die snaak ont
snappen! Hé, Henrico! Pedro!"
De oppassers snelden toe. Ze hadden nauwe-
ljjks den tijd naar de gewone dwangmiddelen
te grjjpen, want reeds had de razende den di
recteur op den grond geworpen.
Doodsbleek van angst, zocht Alice gillend
en schuilplaats achter een dikken notenboom,
die in de nabijheid stond. Ze beefde aan
alle leden, toen ze op de vertwijfelende wor
steling staarde tusschen den directeur en dien
waanzinnige. De directeur zon ongetwijfeld
vermoord zjjn geworden, wanneer de reuzen-
sterke oppassers niet bjj de hand geweest
waren; deze bonden den razende na veel
moeite en brachten hem in 't gesticht terug.
De directeur stond niet zoo vlug op als men
verwacht had.
„Dat kost je je betrokking! knarste hij
nijdig tegen een paar oppassers. Heer, ver
bindt de wonde met dien zakdoek! Wee hem,
die den razende naar buiten heeft gelaten
„Uwe Edelheid!" fluisterde Bernardo.
„Mjjnheer de directeur zelf heeft er vrij
heid toe gegeven, zeide een stevige oppasser.
nik heb u nog gewaarschuwd, mijnheer de
directeur," zeide Giacomo, op wiens gelaat
leedvermaak te lezen stond.
„Ellendige kreaturen!" schreeuwde dr. Ri
moli bevend van woede.
„Wanneer Uwe Edelheid op me wil leunen
tot we den salon bereikt hebben?" vraagde
Bernardo;o 't verbinden zal daar gemakke
lijker gaan."
„Giacomo!" steunde de directeur, die veel
uitstond, draag zorg voor die dame! Veront
schuldig me bij haar. En jij daar, Bernardo
en Marco, voert me naar mijne kamer!"
Pas waren de beide stevige mannen met
den directeur in 't gebouw verdwenen, of
Alice, bevend over 't geheele lichaam kwam,
daar er ook van den razende niets mee** te
zien was, uit haar schuilhoek te voorschijn en
ging op een bank in de schaduw van een
olijfboom zitten, om wat uit te rusten en tot
verademing te komen.
Wil ik 't rijtuig van de freule in 't park
laten voorkomen vraagde Giacomo, terwjjl
hjj eerbiedig naderbij trad.
„Ik dank je, zeide Alice; over een paar
minuten zal 't wel over zjjn. 't Zou me aan
genaam zijn, als je zoolang hier in mjjne
nabijheid bleeft.
„De directeur heeft me gelast uwe bevelen
te gehoorzamen," zeide Giacomo.
Alice knikte. Gerustgesteld door de tegen
woordigheid van dien man, leunde ze zoo be-
hagelijk mogelijk achterover, keek in 't rond
en beschouwde den fraaien aanleg van 't
park, waardoor St. Salvatore naam had ge
maakt. Wie destijds Rome bezocht, hoorde
overal de bekoorlijkheid van dat park roemen,
waardoor St. Salvatore verreweg boven in
richtingen van gelijken aard uitblonk.
„Ben je hier reeds lang in dienst?" vraagde
ze den man.
«Twintig jaren, freule."
„Welk een tijd! En bevalt 't je hier
goed
Giacomo haalde de schouders op en ant-
zelend
„'t Loon verzoet den arbeid!"
De freule von Waldheim knikte. Ze wist
wel, dat 't loon bjj een bediende 't zwaarst
woog. Weer keek ze met bewondering rondom
zich, terwijl haar geest zich intusschen met
iets anders bezighield. Eensklaps keerde ze
zich tot den man met de vraag
„Hoe is je naam?"
„Giacomo."
Wordt vervolgd.
Boek-, Courant- en Handels-Drnkkarjj
van C. DE BOER Jr.
