DE CONCURRENT.
TAFEL-, THEE-EN ONTBIJT SERVIEZEN.
Vollenhoven's
STOUT
Malen voor Jongens,
I
WOONHUIZEN, ENZ.
HAARLEM I ER-OLIE.
P. TUINBROEK,
ZEILDOEK TE KOOP
EIKEL-GAGAO,
Bouwterrein
Amerika.
T ransvaal.
tl
ËoPDlie Iüstantanée.
is het beste en
meest versterkende.
waaronder een^Hoekperceel, tai 6,25 M.
en 4 nieuwe WOONHUISJES te koop.
VEILING
Muis HMTIH6A BATffl,
Weezenstraat No. 32,
W. GOVERS,
Prijs: 25 Cent.
Berkhout Co„
L 87. WESTSTRAAT. L 88.
Fransch model TAFEL-SERVIES,
Groote keuze. Lage prijzen.
bij PRINS,
Zuivere Natuurboter!
A. BRUNSTING Rzn., Bèta.
VERSCHE WAAR,
J. GRÜTER,
KONINGSTRAAT I 488,
Kraepelien Holm's
kraepelien h0lm,
BERKHOUT Co.,
FEUILLETON.
De erfnename Tan Wallerslirm.
Te bevragen bij de WAARD WIJKER
Weezenstraat, Helder.
van
te Helder, zal op Donderdag 22 Maart
1888, 's avonds 8 uur, in het lokaal
>TIVOLI« aldaar,
publiek verkoopen:
1. Een hecht en sterk WOON- en
WINKELHUIS, genaamd „DE GUNST",
met ERF, staande en gelegen te Helder
aan de Zuidstraat M 48, groot 1 are 30
centiaren.
2. Een WOON- en WINKELHUIS
met ERF, aldaar, aan de Weststraat,
hoek Nieuwe Kerkplein, L 62, groot
1 are.
3. Een WOONHUIS en ERF, aldaar,
naast het vorige, Weststraat L 62a, groot
90 centiaren.
4. Een WOONHUIS en ERF, aldaari
achter perceel No. 2, aan het Nieuwe
Kerkplein, L 62b, groot 50 centiaren.
5. Een WOONHUIS, ERF en BOET,
te Helder, aan de Oostslootstraat P 234k,
groot 95 centiaren.
6. Een WOONHUIS, waarin KOF
FIEHUIS, met recht van VERGUNNING
en ERF te Helder, aan de Keizerstraat,
P 42427, groot 85 centiaren.
7. Een WOONHUIS en ERF, aldaar
aan de Keizerstraat P 44881, groot 88
centiaren.
8. Een WOONHUIS en ERF, (in
tweeën bewoond), aldaar, aan de Gra
venstraat, P 541, groot 1 are 7 centi
aren.
9. Een WOONHUIS en ERF, aldaar,
aan de Gravenstraat, P 540, groot 1 are
7 centiaren.
10. Een WOONHUIS en ERF, aldaar,
aan de Yischstraat 59a, groot 90 centi
aren
11. Een WOONHUIS en ERF, aldaar,
aan de Yischstraat 591, groot 1 are 30
centiaren.
12. Een WOONHUIS en ERF aldaar
aan de Brandsteeg, nabij de Vijzelstraat
O 547, groot 60 centiaren.
Nadere informatiën ten kantore van
Notaris HATTINGA RA YEN.
Ondergeteekende, Agent „Union
lijn" en Nederl. - Amerikaansche
Stoomboot-Maatschappij", is voor
Emigranten te spreken iederen
Zaterdagnamiddag 4 uur, bij
i. REIS, Oesterput, Helder.
KONING.
De ondergeteekende be
richt aan zijn geachte
clientèlle, dat zijn zaak
in TAPIJTEN, bene
vens de BEHANCERS - AFFAIRE
verplaatst ie van den
KANAALWEG I 140 naar de
Beleefd verzoekt hij ook daar dezelfde
gunst te mogen genieten, als tot heden
door hem ondervonden is, belovende in
alles een nette en solide bediening.
Monsters der nieuwe dessins zijn in
rjjke keuze en tot uiterst billijke prijzen
voorhanden.
Hoogachtend, UEd. Dw. Dienaar,
Behanger.
DO ©oUt©
Depót in
KOPPEN'S VERKOOPHUIS.
Slijters fabrieksprijs.
door M. W. en A. W. SCHELTEMA.
2e druk.
Nog nimmer is een boek verschenen
van dien omvang en zoo geïllustreerd,
voor den prjjs van 25 Cent, als nu door
ons aangeboden wordt. Ouders, die nu eens
aan hunne kinderen vertrouwde lectuur
willen geven, koopen van deze schrijvers
die reeks boeiende verhalen, verzameld
op 130 pagina's, in fraai geïllustreerden
omslag. Voor 30 CUtL zenden wij
het franco aan ieder, die het van elders
met postzegels of postwissel aanvraagt.
BOEKHANDEL.
RUIME KEUZE IN:
77 8tU.li8 compleet, fijn wit, 112.SO.
1
De ondergeteekende be
veelt zich beleefd aan tot
bet opknappen en
onderhoud van Tui
nen. Levert alle soorten
van BOOM- en HEES
TERGEWASSEN,STAM-
STRDIK- en KLIMRO
ZEN, VASTE PLANTEN, Groenblijvende
HDLSTEN, wilde WIJNGAARDS, groene
KLIMOP, alles tegen concarreerende
prjjzea.
Bloemisterij Kweeklust.
Biniienliaven 7G
Engelsch, Hollandsch, Brabantsch
Amerikaansch Zeildoek en Kleeden
doek, bij groote en kleine partijen,
alsook per heele en halve rol, ver
beneden fabrieksprijs.
in vaatjes, 4 K.Gr., a f4.25,
levert franco rembours,
Me ie mmmmm,
naast de Marine-Club.
De eerste versche BAKBOKKINGS,
zijn even als de vorige jaren, alle dagen
verkrijgbaar bij
N. KRAAN, Steigersteeg.
Bestellingen worden met den meesten
spoed aan huis bezorgd.
Meutoolmalier,
ten huize van den Heer VAN DEN ORDEL,
IS VERHUISD
van KONINGSTRAAT I 496, naar
en beveelt zich steeds in UEd. gunst aan.
MEUBELEN worden naar alle gewenschte
opgaven vervaardigd of hersteld.
bekroond op de Tentoonstelling van
Voedingsmiddelen te Amsterdam
1887, met zilveren Medaille,
hoogste onderscheiding.,
alom verkrijgbaar in Bussen, a 1/i,
lU en vb Kilogram.
te ZEIST.
Liefhebbers en Verzamelaars
kunnen bij ons een fraaie collectie
inzien. Prijs van af 1 Cent.
Z ui ds t r a a t.
MUIZENTARWE,
van 10 en pakjes van 15 Cts.
PH0SPH0RDEEG,
ter verdelging van Ratten, Krekels,
Kevers, enz.,
in flacons van 15 en 25 Cents.
Als bewijs der ecbtbeid wordt men ver
zocht vooral op den naam te letten van
H. VON CIMBORN,
te Emmerik en 's Heerenberg.
W. Y. BRUINVIS, te Nieuwediep, en
J. P. SMIT, te Texel.
Dat gezegde werd door beiden toegestemd.
ClToen begon men te rekenen of Giacomo geld
BoJenoeg zou hebben om dat, als er duizend
francs voor noodpenniag ter zijde werden ge-
legd, nog zestig ducaten tot aankoop van vee
overbleven; voor huis en hof kon hij dan
vijfduizend francs besteden.
En zoo heeft Giacomo ook gedaan, eer hij
met Sofia bruiloft vierde. In de nabijheid van
Spolitto kocht hij een kleine boerderij, waar
de familie, moeder Forghèse natuurlijk mee
gerekend, nog voor 't einde des jaars, zich
metterwoon vestigde. Na 't noodlottig uiteinde
van Dr. Rimoli had Giacomo den lust om
veel onder de menschen te verkeeren, verlo
ren; hij deed vlijtig zyn werk en bracht zijne
vrije uren in den kring der zijnen door. Hij
werd een vrij gelukkig man; aan de zijde van
een werkzame vrouw en omringd door aardige
kinderen, had 't lot hem een rustig plekje bereid.
XIX.
Toen Alice, na afloop der terechtszitting in
de Prins van Beieren'*
had ze oogenblikkelijk toebereidselen gemaakt
om nog denzelfden dag, begeleid door den
geestelijke, de eeuwige stad, die naar ze meende,
't schouwtooneel van hare onuitwischbare schan
de was geweest, vaarwel te zeggen. Des avonds
had ze met den sneltrein reeds Verona bereikt.
Niets scheen haar te kunnen wekken uit
de neerslachtigheid, waarin ze, na de gerechts
zaal verlaten te hebben, verzonken was. In
doffe wezenloosheid had ze, gedurende den
langen rit, tegenover haren voogd gezeten.
Noch de bemerkingen van den eerwaardigen
grijsaard over hare toekomst, noch de pogin
gen, doorhem aangewend om hare gedachten
afleiding te geven door haar te wijzen op de
prachtige landstreek, door welke de trein zich
bewoog, noch zijne raadgevingen om zich onr
der alle levensomstandigheden flink te houden,
hadden op de jonge dame eenigen indruk ge
maakt. Met bange zorg had de grijze priester
haar gadegeslagen, haar, die tot aan 't ont
zettend oogenblik, waarop ze de misdaad haars
vaders aan 't licht bracht, de grootste kalmte
en zelfbeheersching had getoond, en hij vond
in de vreugdelooze toekomst, die haar wachtte,
geen genoegzamen grond voor de moedelooo-
heid, die haar had overmeesterd.
Hoe geheel anders had de waardige man
zich de terugreis naar't vaderland voorgesteld!
Hij had geen oogenblik er aan getwijfeld of
Alice zou van alles, wat op Wallersbrunn be
trekking had, afstand doen; maar hij had er
tevens op gerekend, dat de heer von Erlen-
burg, zonder aarzelen haar, aan wie hy zijne
bevrijding en fortuin te danken had, zooveel
zou schenken, dat ze, zonder zorg voor den
broode, kon leven.
Dat de heer von Erlenburg na afloop der
terechtszitting, zich niet bij de freule von
Waldheim had vertoond, stemde hem tot treu
righeid. Een menachenleeftyd lang had de heer
Bernau 't grootste belang gesteld in alles, wat
de familie von Waldheim betrof. Reeds tijdens
't leven van den vrijheer Max was hij de
zielverzorger in den omtrek van 't landgoed
geweest. Hy had den heer von Waldheim
reeds gekend, eer deze die rampzalige reis
naar Italië ondernomen had, en al de jaren,
dat deze eigenaar van 't landgoed was ge
weest, had hij er bijna dagelijks als vriend
van den huize verkeerd. Hij had Alice ge
doopt en ten deele voor hare opvoeding zorg
gedragenhij was haar raadsman geweest,
toen haar vader op zijn krankbed nederlagen
gevoelde een bijna vaderlijke genegenheid voor
't meisje. En nu moest hij haar, aan weelde
gewoon, in zulk een zielstoestand zonder steun,
zonder hulp en zonder geld de wereld laten
intreden. Hij zelf kon haar niet helpen. Wat
kon hij, een anti priester, voor haar doen?
Had zijne pastorie in een ander deel des
lands gelegen, hij zou niet geaarzeld hebben
haar een schuilplaats onder zijn dak aan te
biedenmaar zooals de zaken nu stonden, kon
ze onmogelijk wonen in de nabijheid van 't
paradijsachtig oord, waar ze als kind en jonge
maagd gelukkig was geweest.
Hy zag met bezorgdheid hare toekomst te
gen. Voorshands was er niets anders bepaald,
dan dat ze, totdat hare geschokte zielstoestand
zich wat hersteld zou hebben, bij een be
vriende familie in Munchen, zou logeeren.
Innig smeekte de grijsaard des Hemels gunst
over dat zoo zwaarbeproefde meisje.
Alice", zeide hy, toen ze in Verona waren
aangekomen, wik vertrouw dat Gods zegen je
op iederen weg zal vergezellen. En mocht 't
zoover komen, dat je den steun van een vriend
behoeft, denk dan: zoolang God me in 't leven
spaart, kan je op mij rekenen."
Alice dankte den braven man en daarna
ging elk zijns weegs. De jonge dame had 't
voorstel om in Verona den nacht door te
brengen, afgeslagen, daar ze allereerst ver
langde 't doel harer bestemming te bereiken.
De oude man zeide haar vaarwel, na haar
nogmaals in Gods bescherming aanbevolen te
hebben en zette toen zijne reis over Venetië
voort naar Weenen, om van daar zijne woon
plaats te bereiken, terwijl Alice over de Alpen
naar Beieren's hoofdstad spoorde.
De natuur zag er triestig uit, toen ze aan
't station in Munchen afstapte. De lucht zag
overal grauw en onophoudelijk viel een dichte
regen op de aarde. Was de natuur in droe
vige stemming, nog droeviger waren de ge
dachten van 't meisje, dat zoovele uren aan
zich zelf overgelaten was geweest. Vreugde
loos en vol bange zorgen, meende Alice, was
de toekomst, die haar wachtte. Overal, waar
heen haar geestvol oog zich wendde, zag ze
de naargeestigheid van haar voortaan doelloos
leven. Welk geluk kon de toekomst haar nog
aanbieden? Ze was een wees, haar rijkdom
was verloren en op haar familienaam kleefde
een smet. Was dat niet genoeg om haar ter
neer te slaan? Daarbij was de liefde in haar
ontwaakt en zag ze zich verplicht, dat gevoel,
zoo ze meende hopeloos, te onderdrukken. Freule
von Waldheim keek bedrukt, toen ze, na die
eindeloos lange reis, in Munchen aankwam.
*t Arme meisje kon ook niet anders denken,
dan dat ze haar leven voortaan eentonig en
in af hankelijken staat zou moeten slijten. Had
ze kunnen vermoeden, hoe de zon des geluks
voor haar weldra zou opgaanHad ze geweten
welk een glansrijk lot haar weldra zou ten
deel vallen, ze zou, in plaats van in hopelooze
neerslachtigheid, met een gevoel van innige
gelukzaligheid de toekomst zijn tegengetreden.
XX.
Ludwig von Erlenburg, dien we bij zijne
reis over de Alpen verlieten, had 't doel van
zijn verlangen, de schoone residentiestad aan
den Isar, na korten tijd bereikt. Zijn gelaat
straalde van vroolijken levenslust.
Nauwelyks vier weken was 't geleden, dat
de uitspraak der rechtbank hem van de ellende
der gevangenschap verloste en sedert had nie
mand 't voor mogelijk gehouden, dat een man,
die zich zoo edel en fier voordeed, ooit aan
de bevelen van een ander onderworpen was
geweest. Van allen dwang ontslagen, ademde
hij met volle teugen 't genot der vrijheid in.
En telkens kwam hem daarby voor den
geest, hoe hij al dat geluk verschuldigd was
aan Alice von Waldheim. Hij had niet ver
geten, dat hij eenmaal een andere liefde ge
koesterd had; maar de herinnering aan wat
er twintig jaren geleden was geschied, de
vrouw, die hij een menschenleeftijd als een
beeld zijner fantasie had vereerd, kwam hem,
in 't volle gevoel van 't werkelijke leven, als
een droom voor. 'tZou zijn grootste geluk zijn,
Alice von Waldheim weêr te zien en alles,
wat ze voor hem had opgeofferd, aan hare
voeten te leggen, zoo dacht hy onophoudelijk,
nadat hij afscheid genomen had van de fa
milie Burko. Met ongeduld zag hij 't einde
zijner reis tegemoet. Hoe gelukkiger hij zich
gevoelde, hoe grooter zijn verlangen werd om
Alice in dat geluk te doen deelen.
Zoodra 't mogelijk was, gaf hij freule von
Waldheim bericht van zijne aankomst, met
verzoek haar den volgenden dag zijne op
wachting te mogen maken, en men behoeft
zich niet te verwonderen, dat hij de beves
tiging van zijn geluk met koortsachtig onge
duld tegemoet zag.
Eindelijk was 't oogenblik daar. Des vrij-
heers hart klopte hevig, toen hij zijn hotel
verliet, om zich naar de nederige woning te
begeven, waar de freule von Waldheim ver
blijf gevonden had, zoolang ze in Munchen
zou vertoeven; hij beefde toen hij de eenvou
dige kamer betrad, waar Alice, ten hoogste
ontroerd bij 't bezoek van den man, dien
ze innig beminde, zich bevond. Bedeesd maar
met de hartelijkste welwillendheid trad de
jonge dame hem tegemoet.
,/Freule", sprak de heer von Erlenburg,
nadat hij haar uitvoerige berichten omtrent
de familie Burko had medegedeeld en zijne
verontschuldiging had gemaakt omdat 't vier
volle weken geduurd had, eer hij haar zijn
dank voor haar edelmoedig gedrag betuigde,
myn gevoel drong me eerst te zien of mijn
kind gelukkig was, voor ik mijne eigene aan
gelegenheden behartigde.
Mijne dochter leeft in goede omstandigheden
en heeft mijn bijstand niet noodigmaar mijn
hart klopt van onrust bij de gedachte, of 't
geluk dat mijn dochter geniet, ook mij ten
deel zal vallen.
Bij de woorden zag liij Alice met schit
terende oogen aan; hij hoopte op een aan
moediging maar Alice, die bij zijne woorden
in verlegenheid geraakte, zocht te vergeefs
naar een antwoord.
,/'t Is bijna een-en-twintig jaren geleden,
dat ik in liefde ontbrandde voor mijne nu
zalige vrouw," vervolgde de heer Von Erlen
burg en destijds droomde ik van een paradijs
op aarde. Maar dat is alles voorbij. De her
innering aan Amalia, zoo levendig tijdens ik
zat opgesloten, ligt nu achter me als een
droom. Mijn leven en mijne positie zijn
onafhankelijk en mijn hart is vrijik heb de
plichten, die de herinnering me oplegde, ver
vuld en nu is 't mijn hoogste verlangen
gelukkig te zijn!"
Er heerschte eenige oogenblikken een
pijnlijke stilte.
Vertrouw op God. Hij zal uwe toekomst
gelukkig maken," lispte Alice.
„Ik hoe"
Freule von Waldheim sidderde. Ze was zich
zelve niet langer meester, toen ze hare oogen,
waarin tranen blonken, tot den vrijheer ophief.
Alice!" barstte deze uit, daar hij aan den
drang zijns harten niet langer weerstand kon
bieden, 't verlangen om je mijne hand aan te
bieden heeft me naar Munchen voortgedreven
Je weet, dat ik niet alleen tot je kom om
mijn dank te betuigen voor je edelmoedige
handelwijze! Je weet, je moet 't geraden
hebben, dat mijn hart van af den dag toen
je me als een engel verscheen, in liefde is
ontgloeid en dat alleen de dofheid van mijn
geest, door jaren opsluiting veroorzaakt, me
heeft belet niet vroeger voor mijn gevoelen
uit te komen! Je weet 't Alice, en heeft de
stem der liefde tot nog toe niet bij u ge
sproken, geloof dan, dat zonder u geen geluk
in de toekomst voor me te vinden is.
Met een gevoel °van onbeschrijfelijke zalig
heid had Alice von Waldheim naar den vrij
heer geluisterd. Haar aangezicht gloeide bij
de gedachte, dat ze hem eveneens lief had.
't Was haar in dat gelukkig oogenblik niet
mogelijk een woord te uiten; ze sloeg hare
oogen neder om den blik van den man, die
voor haar stond, te ontwijken.
,/Je zwijgt, Alice?" vraagde de vrijheer
von Erlenburg.
«Vergeef me," fluisterde ze hijgend; «maar
uwe eer mijn bevlekte naam
Wat!" riep de vrijheer uit, kan men een
naam beter adel geven, dan door uwe han
delwijze is géschied?"
Alice, bevend van vreugde, die ze niet
meer verbergen kon, zeide niets meer; maar
haar oog blikte den vrijheer helder en stra
lende van geluk aan.
//Daar de naam von Waldheim treurige
herinneringen bij je opwekt," zeide de vrij
heer vurig, „moet je den mijnen aanne
men 't geslacht der von Erlenburgers zal
trotsch mogen zijn, wanneer ik de edelste
aller vrouwen, de- mijne noem. Kom, Alice,"
ging hij inniger voort, beken me, dat ook een
weinig liefde voor mij van uwen kant, mijn
toekomstig geluk verzekert. Is er in uw
hart dan niet een vonk van liefde aanwezig?"
Nog een oogenblik aarzelde Alicemaar
toen strekte ze hare beide handen uit en
drukte die van den vrijheer. Overstelpt van
geluk, drukte hij 't meisje aan zijn hart en
gaf haar den eersten kus.
„Alice," fluisterde hij," moge mijne liefde
je gelukkig maken! 't Is dus mogelijk, dat je
me lief zult hebben?"
„Mogelijk?"
Nu kon Alice zich niet langer bedwingen.
Ze sloeg hartstochtelijk beide armen om den
beminden man en zeide:
„Ludwig, mijn hart behoort je voor eeuwig!"
De vrijheer vond geen woorden meer.
Beider harten klopten tegen elkander en twee
menschen waren
Er werd heel wat gesproken over 't aan
staande huwelijk van Alice von Waldheim
en den uit den doode herrezen vrijheer von
Erlenburg. Wel had de waardige geestelijke
Bernau al 't mogelijke gedaan om de mis
daad van den overleden heer von Waldheim
voor de oogen der wereld verborgen te hou
den; maar dit was nu niet langer doenlijk.
De heer von Erlenburg stoorde zich niet
veel aan de loopende geruchten. Hij maakte
zijne verloving bekend en deed bij 't gerecht
de noodige stappen om weer in het bezit van
zijn eigendom gesteld te worden. Hij vestigde
zich op het kasteel, maakte visites bij de
naburige adellijke familie en won door zijne
manieren spoedig aller aehting en genegenheid.
Alice von Waldheim bleef nog eenigen tijd
in Munchen wonen. Tegen 't begin van
Maart nam ze de uitnoodiging van haar voogd
aan, om tot aan het huwelijk op de pastorie
te komen logeeren.
Op een zonnigen middag werd 't huwelijk
in de dorpskerk door den eerwaarden heer
Bernau ingezegend. Slechts een Jklein getal
gasten was daarbij uitgenoodigd. Hunne harte
lijke gelukwenschen gaven 't bewijs, dat men
in den omtrek 't jonge paar aiïes goeds gunde.
Een massa bloemen en kransen versierde
't pad der jeugdige echtelingen, toen ze van
de kerk naar 't kasteel terugkeerden.
Alice had echter die huldeblijken niet
noodig, om zich de gelukkigste aller vrouwen
te gevoelen, want wederzijdsche innige liefde
had haar met haar echtgenoot verhouden.
Een jaar na 't huwelijk zag een toekomstige
erfgenaam op Wallersbrunn 't levenslicht.
De vrijheer von Erlenburg had met groot
genoegen de belofte gehouden, aan zijne doch
ter gedaan, waardoor Paulo Burko weldra in
staat was gesteld tot groote ondernemingen.
Zoo werd de misdaad verzoend, door den
overleden heer von Waldheim eenmaal be
gaan om zich te verryken met 't vermogen
van zijn vriend.
einde.
Boek- en Handelsdrukkerij 4van C. de Boer Jr.
