't Vliegend Blaadje.
KLEINE COURANT
VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL.
No. 1592.
Zaterdag 19 Mei 1888.
Zestiende Jaargang.
KALENDER DER WEEK.
NIEUWSTIJDINGEN.
De interpellatie van flei heer Hel,
FEUILLETON.
Ile Dochter ra don Melsraai
Abonnement
per 3 maanden binnen de gemeente50 Cent.
3 franco per post75
Afzonderlijke nummers2
VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG.
Uitgevers: BERKHOUT Co., te Helder.
Bureaux: SPOORSTRAAT en ZUIDSTRAAT.
Advertentlën
van 1 tot 5 regels25 Cent
Elke regel meer5
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn.
'MEI, Bloeimaand, 31 dagen.
Opkomst der Zon 3 u. 58 m.
Onderg. 7 n. 56 m.
Zondag 20 Pinksteren.
Maandag 21
Dinsdag 22
Woensdag 23 Quatertemper.
Donderdag 24
Vrijdag 25 Volle Maan.
Zaterdag 26
Fosterij ©n.
LIJST van brieven, enz., geadresseerd aan
onbekenden gedurende de 2e helft der maand
April 1888:
H. D. Nicolaas, Amsterdam. W. Swansor
von Hersheim, id. C. Schouten, id. Brief
kaarten. Huizinga, Bussum. Brieven, ver
zonden geweest naar Amerika: S. Wiegel,
Passaic.
De Directeur van het Postkantoor,
POLVLIET.
HELDER, 18 Mei 1888.
over den door den Minister van Marine
genomen maatregel, waardoor vroeger
vaste werklieden bij 's rijkswerf thans als
tijdelijke in dienst zijn.
Be heer Heldt constateert, dat ultimo Maart
een 30-tal vaste werklieden op 's rijks werf te
Amsterdam, en, is hij goed ingelicht, ook te Wil-
Vjnsoord en Hellevoetsluis, zijn ontslagen enter-
stond tot Tosst werklieden aangesteld. Waartoe
die veranderingen P Dtfi is. voor vele werk
lieden een raadsel. Velen zijn- -huwdoor tot
gewone sjouwerlieden en baliekluivers terugge
bracht, menschen met meer dan 30 jarigen dienst
en versierd met de medaille voor trouwe plichts
vervulling.
Met het oog op een en ander wenscht hij den
Minister van Marine te vragenlo. de onbillijk
heid te herstellen, die blijkbaar tegenover
velen der op 31 Maart ontslagen werklieden
is betracht, in zoover zij achtergesteld zijn bij
zoovele jongeren in dienstjaren2o. zoodanige
maatregelen te nemen, dat aan werklieden boven
de 40 en beneden de 60 jaren, wien het noodlot
van ontslag uit 's rijks dienst bij de werven
treft, een gratificatie in geld kan worden toege
kend, waarmede zij gehesl of ten deele, tot het
hun gelukt is elders werk te vinden, in het on
derhoud van zichzelven en hun gezin kunnen
voorzien.
De Minister van Marine (de heer Dtserinck)
zal de vragen niet volledig kunnen beantwoor
den, omdat ze hem eerst bij het begin der zitting
zijn ter hand gesteld. Als vroeger werkzaam bij
's rijks werven, zal hij zoo goed mogelijk trach
ten te antwoorden, ook al had bij gewenschtdat
sommige klachten hem persoonlijk ter kennis
waren gebracht. Hij gevoelt evenveel sympathie
voor de werklieden als de heer Heldt, wiens
betoog hem echter den indruk schonk, dat wij
hier niet te doen hebben met een regeeringstaak,
maar met het werk van een philantbropische instel
ling. De Minister moet allereerst 's lands belang be
hartigen- Wat nu de zaak zelve betreft, de wer
kelijkheid is deze, dat de weelde der werven aan
stoot heeft gegeven, door het besef waarvan de
uitgaven aanmerkelijk zijn ingekrompen, en het
aantal werklieden is verminderd. Sedert 1883
is het aantal werklieden dan ook verminderd van
3000 tot 1600, in overeenstemming met de wen-
schen van de Kamers.
De heer Goeman Borgesitjs constateert dat er
toch blijkbaar werk was, want die vaste werk
lieden zijn terstond als losse aangesteld. Dat is
de groote grief. Zijn er onbillijkheden gepleegd,
dan ligt het op 's Ministers weg die te heratel
len, ook omdat hij zegt een warm hart toe te
dragen aan de werklieden. Hij dringt dus op
herstel van onbillijkheden aan.
De heer Land brengt hulde aan de belangstel
ling van den heer Heldt in het lot van den
werkman. Hij meent echter dat van dezen Mi
nister, pas opgetreden, geen ingrijpende maatre
gelen kunnen worden verwacht. De Kamers
hebben altijd inkrimping van personeel verlangd.
Hij waarschuwt den Minister hiermede te ver te
gaan, bij de verkiezingen is nog al gehamerd
op het aambeeld der verwaarloozing van 's lands
defensie. Het is dos te wachten dat daartegen
gewaakt zal worden, en daarom moet niet een
geheele kern van goede werklieden weggezonden
worden. De Minister vermindere dus niet te veel
het aantal werklieden. Hoewel spreker als teeh-
nicus in de Kamer is verwelkomd, meent hij
evenwel dat het vroeger aan technische kennis
niet ontbrak.
De heer Hbldt erkent den Minister eerst laat
de vragen gegeven te hebben, maar merkt op,
dat de interpellatie zoo spoedig aan de orde iB
gesteld. Hij verheugt zich er over dat de Minis
ter billijke grieven wil onderzoeken.
De Minister belooft de persoonlijke grieven te
znllen onderzoeken en hij zal, is er onrecht ge
schied, trachten dit te herstellen. Hem was geen
onrecht bekendwel ontving hij klachten waar
van hij den indruk kreeg, dat het toegekend ont
slag rechtvaardig was. Met dat onslag wordt
systematisch te werk gegaan en altijd als er op
de begrooting geen geld meer is.
De Minister verzekert verder, dat hij niet zal
ingaan op meerdere inkrimping van het aantal
werklieden.
De Vereeniging tot bevordering der Neder-
'Janlnriue Yüssdnérij, aïdeeling "fiefder, vergwbuvie
jl. Woensdag in het lokaal „De Vereeniging"
van den heer Bloos, onder presidium van den
heer W. ten Harmse, die ten half negen ure de
vergadering opende en den aanwezigen het wel
kom toeriep. Bijna een derde van het aantal
leden, dat 70 bedraagt, was tegenwoordig. De
notulen der vorige bijeenkomst, in October '87
gehouden, door den secretaris, den heer L. W. F
Oudenhoven, gelezen, werden wel goedgekeurd,
maar ontlokten aan de zijde van het bestuur een
spijtige critiek over de werkzaamheden der in
laatstgenoemde vergadering benoemde commissie,
welke haar mandaat aanvaard had, ten onderzoek
van het belangrijk voorstel de mogelijkheid te
onderzoeken van een te vestigen plaatselijke zee as
surantie voor visschersvaartuigen. Het bleek toch,
dat gemelde commissie, uit 6 leden bestaande,
niet éénmaal bijeen was gekomen, om omtrent
dit gewichtig vraagstuk de zoo noodige toelich
ting sumen te stellen, welke thans zoude moe
ten dienen tot voorlichting, om, óf ter bestendi
ging, óf ter verwerping van verder onderzoek in
die zaak te dienen. Het bestuur zelve had zich
niet werkoloos betoond, maar kwam met het
resultaat zijner bij het hoofdbestuur ingewonnen
adviezen, waarin dit plan ten sterkste werd ont
raden, waarbij overlegging van een concept
reglement der onderlinge Nederlandsche Waar-
borg-Maatschappij voor zeil- en stoomschepen ter
visscherij uitgerust, gegrond op de begrijpelijke
meening, dat alleen door vereeniging van alle
belanghebbenden, hier en elders, het zekerst het
doel te bereiken was. Dit voorloopig reglement,
dat vooropstelt tot hoofdbeginsel alle schade
aan schepen en schuiten ter visscherij in volzee,
op stroomen of rivieren veroorzaakt, op loijale
wijze onderling, maar niets meer nog minder, te
betalen, waarvan uitgezonderd echter alle visch-
want, dat alleen dan zou worden vergoed als
totaal verlies van 't vaartuig geconstateerd is.
Uit den aard gaf dit concept, dat uit pl. m.
50 artikelen bestaat, tot zaakkundige op
merkingen aanleiding- Mr. D. P. H. Aberson
opende de discussiën, waaraan de heeren C. D.
Zurmuhlen, P. Groen, de secretaris de heer L.
W. Oudenhoven en S. W. Stooker deelnamen.
Den straks te benoemen afgevaardigde ter alge-
meene vergadering, te houden te Rotterdam, zal
worden opgedragen de meest gewenschte wijzigin
gen in het aldaar vast te stellen reglement zoo
mogelijk te doen opnemen. Ook het monsteren
der bemanning, op de kleine visschersvaartuigen,
door den heer Aberson als hoogst dienstig voorge
steld en als nnttig toegelicht door den heer C. J.
Verheij, zon mede een punt uitmaken, dat voor
bespreking aldaar wenschelijk is.
Alsnu volgde de keuze voor een afgevaardigde
ter algemeene vergadering. De heer C. D. Zur
Mühlen, die de meeste stemmen op zich vereenigde,
kon de benoeming niet aanvaarden, daarna werd
gekozen de heer S. W. Stooker, die zich dit liet
elgevallen. De secretaris, de heer Oudenhoven,
verklaarde, door velerlei werkzaamheden, verhin
derd te zijn langer dan tot een volgende verga
dering zijn functie te kunnen blijven waarnemen.
Voor het einde der vergadering, nam de heer
Zur Mühlen neg eenmaal 't woord met de vraag
Waartoe dient deze Vereeniging"? Zijn oogen
rond latende gaan, zag hij niet of slechts een
enkele, waarvan gezegd kan worden „voor dezen
heeft de afdeeling recht van bestaan". Bij een
ledental van 70 en een opkomst van slechts 18,
was de gedachte verre van streelend, te vergade
ren voor, naar men meende, een der voornaamste
belangeD, men kon hierdoor aannenfji dat deze
niet bestonden mocht in e;en volgendebijeen
komst dergelijk feit zich voojrdoen, dan zou een
voorstel tot ontbinding krachtig door hem
voorgestaan worden. De bieex Aberson, hoewel
de weinige belangstelling Hetreurende, was niet
zoo pessimistisch gestemd en de heer R. Tienstra
vefi&ttKrlfb ■WHKïLm ve'ie visschers en vischkoopers
niet aanwezig konden zijn.
Ook wij scharen ons aan de goede zijde en
achten 't voortbestaan der afdeeling noodzakelijk
ze is nu onder goede leiding en in de toekomst
zal ze, door het flink behandelen der zaken, zich
die populariteit eigen maken, welke uiting vindt
in de belangstelling, waarmede de volgende
vergaderingen voorzeker zullen worden bezocht.
De president deelde voorts mede, wat trouwens
ieder weet, dat 't geleidelicht bij Kaap en-Molen
geplaatst is. De vereeniging echter mocht het
zich tot eere rekenen, in deze niet vruchteloos
de belangen der visschers voorgestaan te hebben.
Omtrent het fonds van de wed. K. Hakvoort
werden eenige mededeelingen verstrektin een
volgende vergadering zal rekening en verantwoor
ding daaromtrent geschieden.
Niets meer aan de orde zijnde, sloot de pre
sident de vergadering.
Bij de Ned. Ger. Gemeente (dolee-
rende) alhier, is beroepen tót predikant
de heer W. den Hengst, Cand. der vrije
Universiteit.
Zooals vermoed werd, heeft de Mi
nister van Financiën geen enkel perceel
van de vischplaatsen in de Zuiderzee bij
Wieringen, op 1 Mei te Helder verpacht,
gegund. Men zal nu in Juni een ver
pachting bij inschrijving beproeven.
In het Koogerveld op Texel is Dins
dagnacht een kleine landhoeve door brand
vernield. Het perceel, bewoond door zeke
ren Burgsman, moet tegen brandschade
verzekerd zijn geweest.
Op het bericht dat ook in de Zuider
zee ansjovis is gevangen, vertrokken bijna
alle Urker en Enkhuizer visschers, die zich
tijdelijk alhier ophielden, om aan de ansjo
visvangst te knnnen deelnemen. Ook een
groot deel van de Texelsehe vloot wordt
met spoed uitgerust ter beoefening van het
ansjovisvisschen op de Zuiderzee.
Dinsdagmiddag is in de Zuiderzee
beoosten Urk, door het bekomen van een
lek gezonken het ongeladen tjalkschip »De
Vriendschap," bevaren door schipper
Vleeschhouwer, komende van de Lemmer
en bestemd voor Amsterdam. Met een
visschuit, waaruit men in de verte het
ongeval en later ook de noodvlag zag,
zeilde men dadelijk er op af, en men kon
nog juist bij tijds de opvarenden opne
men, die vervolgens naar Urk zijn ge
bracht.
Verkiezingen Tweede Kamer.
Amersfoort. Gekozen kolonel J. E. N.
Schimraelpenninck van der Oye (a.-r.),
met 1326 stemmen. Mr. J. H. Heems
kerk had 342 stemmen.
Gouda. Gekozen mr. O. J. E. baron
van Wassenaer (a.-r.), met 1447 stemmen;
de heer Fortuyn Droogleever (lib.) had
1095 stemmen.
-51&K Gekozen C. M. E. van Lüben
Seis (a.-r.) ü&k 1253 stemmen, mr. C. J.
E. graaf van Bylanhk-Qjtat.) had 790 st.
Maastricht. Gekozen dr. ScUrUJiemacher
(kath.) met 889 stemmen, Ed. de B'eltt-
mont (kath.) had 658 stemmen.
De Engelsche Board of Trade"
heeft belooningen toegekend aan de be
manning van het Nederlandsche barkschip
Neptunus, van Harlingen, wegens mensch-
lievendheid betoond aan de verongelukte
bemanning van het Britsche stoomschip
Flaxmoss, van Lijnn, die den 30en Oc
tober in het Engelsche kanaal gered werd.
De gezagvoerder T. Zeilinga ontvangt een
zeekijker, de le stuurman T. de Boer en
de 2e stuurman- H. Visser krijgen gou
den medaille* terwijl Klaas Kindsma,
Bouke Rin'cörön- Christian Oelsen, ma
trozen, zu.t.,., medailles en sommen
geld ontvangen.
Wanneer het vee in het voorjaar
het eerst in de weide komt, geeft het ge
woonlijk zijn blijdschap door allerlei
kromme sprongen te kennen. Een koe
vaD den vrijboer D. in de Maatschappij
van Weldadigheid,* gaf ook op die manier
van haar vreugde blijk, doch met het
ongelukkig gevolg, dat 3 harer pooten
braken. Zij zal nu een volgenden keer
zeker niet zoo hoog springen
Overvloedige zegen. De vrouw van
den burgemeester van Castignola in het
kanton Tessin (Zwitserland) heeft haar
man verrast met een zestal spruiten en
dat niet binnen eenige jaren, neen, op
één dag. Kort na de geboorte zijn de
zes wereldburgers achter elkander ge
storven.
Twee jonge meisjes te Lnna Val-
ley (Nieuw Mexico), de 18-jarige Mary
Seemore en de 16-jarige Sara Bolton,
hebben onlangs geduelleerd. Zij waren
vroeger boezemvriendinnen, maar liefde
voor een en denzelfden cow boy had haar
tot vijandinnen gemaakt. De meisjes
hadden een stille plek uitgekozen voor
het tweegevecht, en bepaald, dat zij op
twaalf passen van elkander tegelijk een
schot zouden lossen. Maar Mary schoot,
in zenuwachtige opgewondenheid, iets to
vroeg, en trof haar tegenstander in den
schouder. De wond moet ernstig, maar
niet gevaarlijk zijn.
Een negenjarige knaap in de Wur-
tembergsche stad Herrenberg heeft een
zijner schoolmakkers vermoord, om daar
door in het bezit te komen van diens
nieuwe laarzen. De jeugdige moordenaar
legde een volledige bekentenis af.
1ste Zomer-Concert op Maandag a.s.
's middags 21/* uur, in «Tivoli".
1. //La Garde du Roi", Marche Militaire,
Humblet. 2. Ouverture de 1'opéra: //Les Dra
gons de Villars", Aimé Maillart. 3. //La
Coquette", Air de Ballet, Klein-Michel. 4.
Fantaisie über beliebte Lieder, Eduard Strauss
Pauze. 5. Ouverture zur Operette«Die
schone Galathé", Franz von SurrÉ. 6. Eino
Concertrevue, Tongemiilde, Reckling. 7. «Mon
Rêve", Yalse de Concert, Emil Waldteüfel.
Marine en Leger.
Z. M. heeft benoemd tot lnit.-kolonel bij het
^^regiment Infanterie den majoor H. J.
\^^L:o. van het
D8n machinist le kl. v. c. der marine G.
Philipse, dienende aan boord der loodstransport-
schooner Frans Naerebont te Amsterdam, is de
kleine gouden medaille met de daaraan verbonden
f 50 belooning voor 36 jaren dienst toegekend.
Bij de Directie der Marine te Amsterdam zal
1 Juni in dienst worden gesteld de stoomkanon-
neerboot Wodan, onder bevel van den luit. t. z. le
kl. C. L. de Jong.
Naar men verneemt moet bij bet nazien van
Zr. Ms. instructie-vaartuig voor de adelborsten,
Astrea, liggende aan 's rijks werf alhier, geble -
ken zijn, dat dit vaartuig niet meer geschikt is
voor die oefeningen, en wanrscbijnlijk zal worden
afgekeurd.
De le luit. der mariniers W. G. Vennekool,
ingescheept aan boord Zr. Ms. fregat Evertsen,
wordt met den 21en dezer ter beschikking ge
steld van den commandant van het korps mari
niers, en aan boord van genoemden bodem ver
vangen door den 2en luit. der mariniers G. Faassen.
Bij Koninklijk besluit is lo. de commissaris
der loodsen, tevens ontvanger der loodsgelden te
Delfzijl, H. F. Eelsingh, wegens meer dan 65 ja
rigen leeftijd, met ingang van 1 Juni a. s. eervol
uit die betrekking ontslagen behoudens toeken
ning van zoodanig pensioen, als waarop hij zal
bevonden worden aanspraak te hebben, en 2o.
als zoodanig met genoemden datum benoemd de
gewezen luit. t. z. 2e kl. J. C. P. Kraijenhoff
van de Leur.
17)
Naar het Duitsch
door AMO.
«Wel, hoe is het?" vroeg zijn mama be
zorgd.
De jonkman lachte luid, als een waanzinnige.
«Zij heeft my niet eens te woord willen staan.
Ik moest als een bedelaar aan de deur blijven
wachten. Zij liet my zeggen, dat zij mij nooit
weer zien wildeen och, och, ik heb haar
toch zoo lief gehad".
«Yloek over haar!" kreet de oude dame,
met de gebalde vuist dreigend.
De jonkman legde zijn hand op hai\r mond.
«Neen, mama, neen, vloek haar niet", fluis
terde hij. «Het is niet mogelijk, dat dit alles
waarheid isIk moet haar zien, ik moet
haar spreken ....ik gevoel, dat ik zonder haar
niet leven kan. O, moeder! ik zon krankzin
nig worden, als ik haar moest missen", schreide
hij en viel zijn moeder om den hals. «Ik heb
baar zoo lief,ik kan mij geen geluk meer
denken zonder haar. En zoo waar God leeft,
zij mag met mijn hart niet spelen, zij mag
haar eeden en beloften niet luchthartig ver-
verbrekenzij zal en moet de mijne zijn!"
«Mijn arme Richard!" troostte de gravin
diep geroerd.
Herhaalde malen ging Richard nog naar
het paleis van den handelsraad, waar hij zoo
vele gelukkige uren had doorgebracht. Het
gelukte hem echter niet Eugenie te spreken.
Zelfs had hij de kamenier van Eugenie willen
omkoopen, maar zonder goed gevolg. Op zijn
aanhoudend smeeken was liet meisje met een
boodschap van hem naar Eugenie gegaan.
Spoedig was zij echter teruggekeerd met bet
antwoord
«Mejuffrouw Eugenie laat u verzoeken niet
langer aan te dringen en haar verder leed te
besparen. Zij kan u niet spreken, voordat zij
zelve wat tot kalmte is gekomen".
«Mijn God," riep de jonge officier uit, «zij
denkt alleen aan zichzelve. Laat zij ook eens
aan mij denken, die zooveel te lijden heb, door
hetgeen zij mij a;mdoet. O, ik smeek u, breng
mij bij haar!"
Maar de kamenier bleef standvastig en was
door een groote som gelds zelfs niet te bewe
gen. «Ik mag het niet doen", zei ze, «het
zou de dood voor mijne meesteres zijn. Wees
barmhartig en zie van uw voornemen af'.
Met een zucht keerde de officier zich om
en verliet het huis, zonder Eugenie gezien te
hebben. Als een slaapwandelaar liep hij de
straten door, hij bemerkte niet, dat het reeds
nacht was geworden en de sneeuw hem in
het aangezicht woei. Zijn hart scheen dood,
hy gevoelde iets ledigs, dat niet te beschrijven
is, alles scheen hem koud als het graf. Eén
ding gevoelde hij: hij zou krankzinnig worden,
als de toestand zoo moest blijven.
Er waren slechts weinige weken verloopen
sedert de komst van Arthur White, of daar
werd druk over gesproken in de kringen, waarin
Waldmann verkeerde. Niemand mocht den
handelsraad goed lijden, wegens zijn hoogmoed,
men boog voor hem, omdat hij de rykste en
machtigste man van Hamburg was. Daarom
bracht men nu met leedvermaak in herinne
ring, dat Arthur White de hoofd-erf gen aam
van het vaderlijk vermogen was en Waldmann
dus groote sommen zou moeten uitkeeren bij
den onverwaebten terugkeer van zijn half
broeder.
«Wat zal het gevolg zijn van dezen terug
keer?" was de vraag op aller lippen. Sommi
gen begonnen te mompelen, dat Waldmann
voor een bankroet stond, enz., enz. Door al
dat gebabbel werden eenige familiën reeds
vreesachtig, om de vriendschap met Waldmann
langer te onderhouden en verminderden daarom
hunne bezoeken. Uit berekening bleven zij
nog niet geheel weg, want de praatjes konden
later blijken enkel leugens te zijn.
De voornaamste kooplieden wisten spoedig,
dat Arthur White de schatrijke eigenaar was
van eene groote bloeiende handelszaak in
Chicago. Daardoor stelde dadelijk iedereen
belang in White en die belangstelling ver
meerderde niet weinig, toen men hoorde, dat
hij een kinderlooze weduwnaar was. De moe
ders begonnen zelfs reeds over hem te den
ken, als een geschikt echtgenoot voor hare
huwbare dochters.
Te midden van dien warboel van praatjes,
leugens, lasteringen en verzinsels kwam een
tijding, zoo onverwacht, als een walvisch in
een kinderwieg, nl. de verloving van Eugenie
Waldmann met haar oom uit Chicago.
De moeders, die in gedachten Arthur White
als schoonzoon hadden begroet, riepen ach en
wee over de trouweloosheid van die kokette
Eugeniede heeren van de beurs bekeken de
zaak, zooals kooplieden betaamt, en beproefden
voordeel te trekken uit deze verandering der
omstandigheden.
Een der slimste van hen was mijnheer Lin-
denschmidt, die doorging voor op één na den
rijkste van Hamburg. «Kijk, kijk, die Wald-
man is een slimme vos", mompelde hy, terwijl
hij zich vergenoegd de banden wreef'. «Maar
nu de zaken zoo veranderd zijn, is bet voor
mij het beste, dat ik met mijn concurrent op
een goeden voet blijf." Mijnheer Lindenschmidt
zette zijn cylinderhoed op en reed weinige
minuten later naar het paleis van den han
delsraad.
Waldmann was verrast over de komst van
zijn voornamen concurrent, maar zijn verba
zing steeg ten top, toen mijnheer Lindenschmidt
zijn leedwezen betuigde over het misverstand
op den vorigen feestavond. Dag en nacht had
hij daar last van gehad en kwam nu persoon
lijk, om mijnheer Waldmann alle mogelijke
hulp en bijstand aan te bieden bij het onder
nemen van eene groote speculatie.
Het gesprek der heeren was tamelijk koel
begonnen, doch werd allengs levendiger van
beide zyden gevoerd. Waldmann liet een fijne
flesch portwijn brengen en toen daarbij een
heerlijke Regalia-sigaar was opgestoken, zaten
de heeren zoo genoeglijk, schertsend te pra-
teD, alsof zij elkaar grappige anecdoten ver
telden, ofschoon hun gesprek over zaken liep,
waarbij millioenen te winnen of te verliezen
waren. Toen het gesprek was afgeloopen, reed
mijnheer Lindenschmidt weer naar huis, recht
in zijn schik over zijn slimheid, terwyl mijn
heer Waldmann zich vergenoegd de handen
wreef en zijn vertrouwen voelde terugkeeren.
Waldmann begreep zeer goed, om welke
reden mijnbeer Lindenschmidt zoo op eens van
gedachten was veranderd, maar op dit oogen-
blik kon het hem weinig schelen, want hij
was toch in ieder geval geholpen. Nu kon hij
binnen weinig tyds al het verlorene terug-
winnen en zijn aanzien vermeerderen. En al
het geld zou hem toebehooren, want White wilde
met Eugenie tevreden zyn.
Terwyl zoo de hoop by Waldmann her
leefde, scheen Arthur White ook zeer verge
noegd te zijn. Hij kreeg telkens brieven uit
Chicagowel luidde het adres nog altijd aan
Harry White, maar daar werd niet meer op
gelet. Als hij zoo'n brief ontvangen had, sloot
hij zich geregeld in zijn kamer op. Hij nam
dan het koffertje voor zic]i, dat hij in het
hótel geopend had met den sleutel van den
kellner, en kraamde al de papieren uit. En
kele van de brieven legde bij voor zich op de
tafel en begon zijn antwoord te schrijven. Van
tijd tot tijd vergeleek hij zijn schrift met dat
van de brieven op de tafel, alsof hij zyn best
moest doen, om precies dezelfde hand te
schrijven als van die brieven. Dikwijls schudde
hij dan hot hoofd en begon weer opnieuw, tot
hij eindelyk met zijn brief gereed was en te
vreden over de gelijkenis van zijn schrift.
Wordt vervolgd.
