't Vliegend Blaadje. KLEINE COURANT VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL. Eu Slrlii twln lm ei Eu. Ho. 1939. Woensdag 16 September 1891. Hegentiende Jaargang. NIEUWSTIJDINGEN. ATjqti ti om ent per 3 maanden binnen de gemeente 50 Cent. 3 franco per post75 Afzonderlijke nummers2 VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG. Uitgevers: BERKHOUT Co., te Helder. Bureaux: SPOORSTRAAT an ZUIDSTRAAT. Advertentlên van 1 tot 5 regels25 Cent. Elke regel meer 5 Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn. HELDER, 15 Sept. 1891. Ds. W. den Hengst, predikant bij de doleerende gemeente alhier, is als zoodanig beroepen te Zuidland. Bij Kon. besluit is pensioen verleend aan C. C. Sehook, weduwe H. Kroonstui- ver, in leven commandeur le kl. der scheepstimmerlieden bij 's rijks werf te Willemsoord, ten bedrage van f 460. *8 jaars. De Zaterdag jl. door den Minister van Binnenlandsche Zaken gesloten Tweede Kamer werd heden Dinsdagmiddag door H. M. de Koningin-Regentes plechtig geopend. De legerwet is met andere aanhan gig gebleven wetsontwerpen door het mi nisterie ingetrokken. Te Amsterdam heeft de hr. Hage- meijer een wekker met brandschel uitge vonden en in den handel gebracht. Wanneer de temperatuur slechts tot 50° Celsius stygt, zet 't wekkerwerk zich in beweging en maakt zooveel alarm, dat de slapenden ge wekt worden. Bovendien doet de wekker ook op de gewone wijze dienst. Nadere inlichtingen geeft gaarne de hr. P. Lurz, horlogemaker alhier, bij wien deze wek kers te verkrijgen zijn. Wieringen, 11 September 1891. In tegenwoordigheid van den heer Burge meester, den Wethouder den heer Obreen, enkele leden van den Raad en vele inwoners werd heden de eerste steen gelegd van de ha venmeesterswoning door den jongsten zoon van den burgemeester van Wieringen. De achtjarige knaap nam den met bloemen versierden troffel en den steen op, nadat men hem het schoots vel had voorgebonden en sprak met heldere stem«Na ik hier den eersten steen mag leg gen, hoop ik, dat de haven, tot heil en geluk voor Wieringen zijn mag." Daarna sprak de Burgemeester «Ik sluit mij aan bij den wensch van mijn jongsten zoon, hier geuit. Het is na mens de gemeente, dat ik hulde breng ten eerste aan den afgetreden Minister van Water staat, Handel en Nijverheid, den heer Havo- laar en ten tweede aan den heer Commissaris der Koningin, die het gemeentebestuur zoo werkdadig hebben gesteund. Eindelijk na tal van jaren te hebben gezucht en gevraagd, wordt in deze dringende levensbehoefte voor het eiland voorzien en de haven alhier aange legd. Moge deze haven werkelijk blijken tot zegenen voorspoed dezer gemeente te strekken". Daarna richtte de Burgemeester zich tot de aannemers en opzichters en sprak tot hen woor den van waardeering over de uitvoering van het door hem aangenomen werk". De aannemer, de heer van der Plas Sr. wenschte den Burgemeester daarna geluk, dat onder zyn bestuur de haven van Wieringen tot stand mocht komen, en hoopte, dat de wensch door hem uitgesproken, in de toekomst zou worden vervuld. Ook de heer S. Gorter, opzichter bij de Waterstaat, sloot zich hierbij aan en wenschte den heer van Kempen nog vele jaren tot burgemeester van Wieringen te behouden, opdat hij zelf getuige mocht zyn van de welvaart, die Wieringen door den aan leg van de haven zal genieten. Aan den penningmeester der Vereeni- giug „Trouw aan Koning en Vaderland", is overgemaakt het bedrag vau f51,0872 als opbrengst der collecte, gehouden te Wie ringen voor de oudstrijders van 1830-31. Het Noorsche barkschip Atlas", dat «enige weken geleden door Terschellinger visschers onbeheerd drijvende werd gevone den en door de sleepboot >Adsistent« in de haven aldaar werd gebracht, is thans door de reederij geabandonneerd en geheel aan de strandvonderij overgelaten. Iemand te Spanbroek is het slachtoffer geworden van handige oplichters. Twee kooplieden kochten van hem oud porcelein en verwijderden zich om een bankbiljet te wisselen Zjj moeten nog terugkomen om te betalen. Sinds eenige dagen trekt op het IJ, voor de Handelskade te Amsterdam op stroom liggende, een fraai witgeschilderd stoomjacht «Sultana*, de aandacht. Het is een sierlijke driemaster en maakt met zijne lichte kleuren en slanke vormen een aller- aangenaamsten indruk. De heer Trenar Park, lid van de „New-York Yachtingclub," is er de gelukkige eigenaar van. De» Sul tane" is nauwelijks een jaar oud en gebouwd in de Erie basin Drydoelits van de heeren Handren en Robins te New-York. De stoo- mer is 197 Eng. voet lang en 27 Eng. breed en met 230 Regtanstelt een be manning van 37 koppen en is even smaak vol als solide uitgerust. De heer Trenar Park is een »yachting-gentleman" van groote bekendheid in de New-Yorker wa tersportgezelschappen. Niet verder dan van de Noordkaap komende, doet de heer Park met zijn gezelschap Amsterdam en eenige andere Europeesche havens slechts ter loops aan, om dan met de Sultane" een reisje te maken niet verder dan Nederlands ch en Engelsch Indië. De Sultane" ziet er uit alsof dergelijke uitstapjes voor haar nauwelijks de moeite waard zijn en zjj eerst tevreden zal wezen als zij alle zeeën is overgesneld en alle havens is binnengeloopen. Door zekeren Tobias Sijdenhage, te Zaandam gewoond hebbende, werd bij tes tament dd. 12 Maart 1773 zijne nalaten schap onder het beheer gesteld van de regenten van het wees- en armhuis aldaar, om daarvan de renten te doen uitkeeren voor 9/10 aau een nichtje van den erf- steller of hare nakomelingen, en voor 1/10 aan het wees- en armhuis. Dat kapitaal moet vroeger nog al zeer belangrijk zyn geweesthet schijnt thans nog ruim f 48.000 te bedragen, ingeschreven op het grootboek N. W. S. Een deel der erfge namen vermeent thans meer renten te kun nen maken, terwijl anderen aanspraak ver- meenen te hebben op verdeeling van het kapitaal, wat volgens het testament mo gelijk schijnt, waarom zij zich gezamenlijk tot de regenten van het algemeen wees- en armhuis te Zaandam hebben gewend, met verzoek tot losmaking en verdeeling van hun kapitaal. Daar de regenten zich niet ongenegen verklaren daartoe mede te werken, bestaat er alle kans dat een ka pitaal, na bijna 120 jarige rust, zal worden verdeeld, en daar het den erfgenamen meest allen zeer welkom zou zyn en er zelfs bedeelden onder hen zyn, kan men nagaan hoe verlangend de uitslag wordt tegemoet gezien. De 16-jarige jongeling A. Z., uit Haarlem, die eenige dagen te Harderwijk bij familie had gelogeerd, keerde per beurt schipper naar Amsterdam terug, maar is onderweg in de Zuiderzee over boord ge vallen en jammerlijk verdronken. Men kan zich de droefheid der moeder, een weduwe, voorstellen, die haar zoon geboden had de terugreis per spoor te doen, omdat ze dit niet vertrouwde. Te Sneek is een diefstal op groote schaal gepleegd door een paar knechts van de firma R. Yisser, Sedert een jaar of 5 moet daar elke week 30 pond gebrande koffieboonen zijn gestolen, die voor een som van hoogstens f2.50 aan den man werd gebracht. De persoon, die ze ontving, verkocht ze weer voor f 10 aan een paar winkeliers. Het onderzoek, dat nog wordt voortgezet, heeft tot volledige bekentenis geleid. Yolgens mededeeling der politie moet er gedurende genoemde jaren voor een som van f8000 ontvreemd zyn. Te Grijpskerk zou bij het verbuizen van den beer Buining, burgemeester dier gemeente, de knecht een geweer naar de nieuwe woning brengen. Onvoorzichtig genoeg, was bet wapen geladen, hetgeen verzuimd werd aan den knecht te zeggen. Deze baalde den haan over, bet schot ging af en het zesjarig kleinzoontje van den burgemeester viel neder. Het kind is reeds aan de gevolgen overleden. De Rechtbank te Brunswijk sprak dezer dagen een strenge doch welver diende straf uit over een slager, diejvleesch van een koe had verkocht, welke in hoo- gen graad aan tuberculose leed. Het vonnis luiddeeen jaar gevangenis en drie jaren verlies van eer. Een jongmensch, te Amsterdam, ze kere G. heeft zyn heele toekomst op het spel gezet, door zyn patroon voor een be drag van f300 te bestelen. Men leest in de »N. R. Ct.c van Zaterdag 12 Sept. Yan onzen correspondent te Londen, die op reis zijnde zich toevallig aan boord van het verongelukte stoomschip bevond, ont vingen wy hedenavond van Poros, een klein eilandje op de kust van Morea, het volgende telegram Een vreeselijke ramp heeft onze stoom boot »Taormina«, behoorende aan deRu- battino-maatschappij, getroffen. Zij is in den afgeloopen nacht, na een aanvaring met een onbekende stoomboot, in 15 mi nuten tijds by Oirwe gezonken. Yele personen moeten daarbij omgekomen zyn. Wij hebben alles verloren. Met veel moeite zijn wy gered door een klein Grieksch vaartuig, na 7 uren bij zware zee in een sloep te hebben rondgezwalkt. Het laatste nommer der Revue In ternationale* bevat een interessant artikel over de belegering van Jeruzalem door Ti- tus. »Le Soir« knoopt aan dit artikel de volgende opmerkingen vast De tijd nadert waarin Jeruzalem tot nieuw, verjongd leven zal ontwaken, waarin zijne thans ledige woningen weder bezet zullen worden, waarin men in zijne, totdusverre enge en vieze straten iets anders dan lange scharen melaatscben ontmoeten zal. Dit wonder der opstanding zal men te danken hebben aan de moderne beschaving en het industriëel initiatief, wier bemoeiing zelden tevergeefs zyn. Reeds verheft zich een nieuwe stad op de puinhoopen der oude na de Russen kwamen de Duitschers en Engelschen en bouwden huizen, ziekenin- richtingen en scholende Joden zelf ko men deze pogingen der vreemden te hulp en beperken zich niet meer tot de klaag liederen, die zij jaarlijks voor de Jaffapoort, tot aandenken aan den gevallen Zionsburgt verheffen. Thans arbeid op de van Jeru zalem naar Jaffa leidende straat een heir van arbeiders, die in dienst zyn eener Fran- sche Maatschappij. Waar voor 18 eeuwen de Romeinsche legioenen in het zand der landstraat omtrokken, zal spoedig een spoor weg worden geopend, om ook in dit over oude, heilige land de beschaving te bren gen. En zoo zal de oude, Joodsehe stad spoedig, in hare muren, scharen van Euro peesche arbeiders en kooplieden begroeten kunnen, die haar toekomstig gedijen beze gelen zullen." Omtrent de aardbeving, die San Sal vador geteisterd heeft, meldt men het vol gende. De vulkanen San Miguel en Isalco hadden reeds eenigen tijd een bijzondere werkzaamheid aan den dag gelegd voor dat Donderdag de groote schok gevoeld werd. De inwoners vluchtten naar alle zijden, huizen en zelfs geheele straten stortten in, diepe scheuren ontstonden hier en daar, terwijl een fijne stofmassa door de lucht dwarrelde. Zelfs de sterkste mannen kon den zich niet staande houden. Voortdurend bleef de bodem op en neer gaan. De beving was tot in Santa Anna en Susintepeqne merkbaar. De schade is nog niet met juistheid be kend, maar de »New-York Herald c spreekt van 5 mill. dollars. Ingezonden. Helder, 8 September 1891. Geachte Redacteur! Sta mij toe dat ik u even vertel wat er vandaag bij mij aan huis heeft plaats gehad, 'k Heb ruzie gehad met mijn vrouw. Ze is anders een best mensch, Goed als een kalf, voor de kinders en voor mij. Maar vandaag och heer wat een ellende En dat enkel om die lamme verkiezing voor den RaadEn fin, mijn vrouw, die den heelen achtermiddag en avond vreeselijk uit haar humeur is ge weest, is zonder spreken onder de dekens ge gaan, en ik, die in mijn eentje mijn avond pijpje zit te rooken, zal mijn hart maar eens voor u uitstorten. U moet weten, mijnheer, ze hebben mij dit jaar voor 't eerst kiezer gemaakt. Goede he mel wat was ik blij, toen ik de eerste maal myn stembiljet ontving. Verbeeldt je, een van 9tempels voorzienen brief, met mijn naam er op, «den heer" vóór dien naam en kiezer er onder. Neen, maar ik was almachtig blij en myn lieve, goede vrouw ook. Man, man, zei ze tegen me, wat wordt je nou eon gewichtig persoon. Kinderenriep zy ons vijftal toe, kinderen, je vader is hooghy is kiezerEn jy, Kee, zei 'k tegen mijn lief wijfje, jij bent nou de vrouw van een kiezer. Maar och, al die aardigheid is er nu af. Sedert Helder- sche kermis ben ik nu al 4 maal naar de stem bus geweest. De gekozenen, zeit eon myner buren, bedanken als katten en honden. Maar dat doet er niet toeals de heer Beukenkamp my vroeg of ik asjeblieft wou komen stemmen, dan ging ik steeds naar de bus. Dat moest ik evenwel in de gauwigheid in 't middaguur doen en mijn vrouw heeft dan alle moeite, de hongerige jeugd bedaard en de aardappelen vrij van aanbranden te houden. O wee, van daag is 't oten voor de vierde maal tel kens bij zoo'n stemming heelemaal bedor ven en mijn oudste lieveling heeft, in afwach ting dat zijn vader uit de Gymnastiek zou thuis komen, bij ongeluk een pot en een schotel omver geloopen. Mijn vrouw woedend. Hevige woorden aan en hooge woorden nüi tafel. Op 't laatst zei zewat heb jy ook mot die el lendige, lamlendige verkiezing te makenLa ten ze jou jandorie lid van den Raad maken, met een hoog presentie-geld, dan kloppen wij er nog kleertjes voor den kleinen Jan uit. Je probeert het maar niet meer, dat je naar de Gymnastiek gaat om een ander te stemmen, die toch weer bedankt. Mijn heele huishouden raakt in de war. 't Is precies alle Dinsdagen verkiezing en alle Dinsdagen een oorlogsleven in huis. Kerel, zei me'n vrouw van avond nog, en ze sloeg met haar vnist op de tafel, kerel, je gaat morgen naar de heeren op 't Raad huis en je vraagt om vrij van het kiezen te wezen. Dan hoef je Dinsdags niet meer naar de Gymnastiek en dan eten we geen aange brand eten meer. Als jij niet naar 't Raad huis gaat, dan zal ik het daar vragen. Wat hebben wij ook met dat kiezen in de Gym nastiek noodig, als we er zelf geen profyt van hebben Nou, mijnheerzoo'n opstootje heb ik van daag in mijn huis gehad en 't onweêr is nog niet eens heelemaal afgedreven. Wat zou ik nu doen Bedanken voor de betrekking van kiezer? 'k Zal wel moeten, want nu het te genwoordig kiezen is zonder einde, vrees ik een gedurige herhaling van de ontevredenheid mijner teedere gade. Ik ben nu al tot de ervaring gekomen, dat voor mij althans ik weet niet hoe het bij een ander toegaat op den verkiezingsdag kiesrecht geen voorrecht is. Ik zou het er nog op wagen, my in myne hooge functie van kiezer te handhaven, als er vóór het eind van 't jaar een eind kwam aan 't kiezen. Als ik er met een enkel opstootje kon afkomen dan waagde ik het erbij. Nu echter de «wijzen" ons zelfs gaan verlaten, ziet het er heelemaal niet naar uit, dat wij de zaak spoedig in 't reine zullen brengen, 'k Besluit mijne jerimiade met den welgemeen- den wensch, dat de gevallen candidaten het heel kalmpjes mogen opnemen en dat de ge huwde kiezers bevrijd van huiselijke onweders mogen blijven. B. VAN TULPEN. 15) Koert bedacht zich geen oogenblik, liet zich papier en pen geven en schreef de noodlottige verklaring. Toen deze dolk geslepen was, gaf hy hem aan mynheer Morris, die vastbesloten scheen dit wapen zonder erbarmen in het hart der jonge, schoone vrouw te stooten. Hij legde het geschrift behoedzaam by zich neder, als ware het een kostelyk kleinood, en zeide «Mijnheer Von Bergliaupt, ik hoop morgen sterk genoeg te zijn om de pijnlijke taak te vervollen. Ik ben overtuigd dat ik op uw welwillend oordeel mag rekenen, wanneer myne pogingen niet dadelyk met den gewensch- ten uitslag bekroond worden. Ge kunt echter verzekerd zijn, dat ik doen zal wat in mijn vermogen is.' Koert was daarvan overtuigd, gevoelde dankbaarheid jegens myuheer Morris en drukte hem de hand. Met de belofte morgen op het zelfde uur zijn bezoek te herhalen, nam hij afscheid van den advokaat. Nauwelijks was de deur achter hem dicht, of het gelaat van den heer Morris veranderde op wonderbaarlijke wijze. Hot drukte zelf voldoening uit over eon pasbevochten groote overwinning. Hij opende den grooten koffer, haalde daaruit Janes portret te voorschijn, ver slond het met de oogen en kuste het. »Nu behoort ge aan my, geliefde! Ik heb je vrjjbrief in handenNiets zal my hei liger zijn dan je te dienen! Ik zaljeopmijn handen dragen Niets dan rozen zal je verder op je levenspad vinden. Dat huwelijk zal ik je vergeven evenals al het andere, waarvoor je vergiffenis van my mocht noodig hebben. Jane, de storm dien je veroorzaakt hebt, zal voorbijgaan en dan zal ik alles van je verwij derd houden, wat je een traan zou kunnen doen storten. Jane, mijn hart heeft jaren lang vol verlangen naar je gesnaktjarenlang was ik gelukkig door de hoop, die mij bezielde. Vergeef mij, dat ik niet kon verdragen, dat je aan de borst van een ander man het hoogste levensgoed gezocht en gevonden hadt.' Er blonken tranen in zyne oogenzij rolden langs zijn wangen en bevochtigden het portret. Wie, die mijnheer Morris kende, zou zulke teedere gevoelens bij hem vermoed hebben En toch zal geen vlek op je naam rusten," vervolgde hij zijn toespraak tot het portret. «Je zult den man, dien je door je liefde ge lukkig hebt gemaakt, trouw kunnen blijven tot aan het graf. In Engeland zal men den neus niet voor je optrekken en elkaar toefluis teren dat je een gescheiden vrouw bent. Neen, de bruid van advocaat Morris zal mij als een achtbare weduwe de hand reiken. Hoe ge makkelijk zal dat gaan. De man, die zich nu van je afkeert, is in strijd met zichzelven en de geheele wereld. Wat zou natuurlijker zijn dan dat hij zich het leven beneemt Dan ben je weduwe, Jane!» Toen Koert op straat kwam, was hij in ver legenheid omtrent de plaats waar hy zou heen gaan. Een groot koffiehuis voorbijgaande, trad hij daar binnen met het voornemen om aan een eenzaam tafeltje bij een kop koffie over zijn lot na te denken. De slag was zoo on verwachts gekomen, dat hij nog geen tijd had gehad om zijn toestand goed te overzien en zyn standpunt te bepalen. Hij zocht dus een eenzaam tafeltje op en dronk een kop zwarte koffie. De akten, die mijnheer Morris hem gegeven had, zaten nog in zijn zak. Hy legde ze op de tafel en bla derde er in. Zoodoende vond hij twee brie ven, waarvan mynheer Morris gezegd had, dat ze door Jane eigenhandig geschreven wa ren. Het gelukte hem slechts half. die brie ven te ontcijferen hij begreep den inhoud niet geheel. Daar kwam plotseling een groot wan trouwen tegen mijnheer Morris op. Hij kon er geen grondige reden voor opgeven hij kon niet zeggen dat er iets gebeurd was, dat hem nu verdacht voorkwam, neenmaar het wan trouwen bestond. Hij nam een kort besluit en schreef op een naamkaartje de weinige regels, die zijn vriend Erik nog laat in den avond ontving. De beide brieven sloot hij met zijn kaartje in de enve loppe en ging toen naar de post om zyn brief per expres-bestelling te laten bezorgen. «Als zij deze brieven niet herkent, als zij dit handschrift nog nooit gezien heeft en door echte brieven het bewijs kan leveren dat Koert schrikte zelf van al de gedachten, die het gevolg waren van zyn ongemotiveerd wantrouwen tegen den Engelschen advocaat. Hij bedacht niet, hoe onmogelyk zyn onder stellingen waren, in aanmerking genomen dat mr. Morris sedert jaren met de familie Gray in betrekking stond. Hij stond gereed het postkantoor te verlaten toen hy mijnheer Morris ontmoette, die juist het postkantoor wilde binnentreden. «Het verheugt mij u aan te treffen, myn heer Von Berghaupt! Zoo even ontving ik een brief van mijn gemachtigde te Londen, waar door ik genoodzaakt zou zijn onmiddellyk af te reizen. Doch mijn belofte aan u houdt mij te rug. Hoewel de zaak zeer dringend is, wilde ik juist een brief zenden met het verzoek de aangelegenheid onafgedaan te laten.» Ik verzoek u precies hetzelfde, mynheer! Zoo even heb ik aan mijn vertrouwdsten vriend geschreven om hem in mijn zaak te raadple- gen.» «Het doet mij bijzonder veel genoegen, dat n dit besluit heeft genomen. Daardoor wordt mijn taak verlicht. In zulke moeielijke ge vallen is een goede raad altijd aangenaam, en myn groote verantwoordelijkheid wordt mij door uw vriend aanmerkelijk lichter gemaakt. Wanneer verlangt u, dat ik mevrouw Von Berghaupt zal gaan bezoeken «Morgen niet, mijnheer Morris Ik wil eerst het antwoord van mijn vriend afwachten, doch ik zou u verplicht zijn, als ge overmorgen daar toe bereid waart." Op eens schenen bij mynheer Morris be denkingen op te komen. Mijn heer Von Berghaupt, onder alle om standigheden zal ik myn gelofte gestand doen, doch ik wenschte wel, u de vraag in overwe ging te geven of u vriend uw in dit geval mis schien niet beter van dienst zou kunnen zijn dan ik. Ik moet bekennen, dat ik bij de vrou wen door mijn voorkomen, en nog meer door mijn manier van spreken, nooit veel geluk heb gehad," zei de advocaat. Koerts wantrouwen werd weer op den ach tergrond gedrongen. Ge zoudt mij waarlijk verplichten, door mij uw vriendschapsdiensten in deze netelige zaak te onthouden heer advocaat «Laten wy daarover verder niet spreken, mijnheer Von Berghauptge zult in mij een onvermoeid werkzaam vriend vinden. Kan ik morgen zeker op uw bezoek rekenen «Zeker," antwoordde Koert en nam afscheid. Langzaam liep hij voort, zonder te weten waarheen hij zou gaan. Het werd reeds sche meravond. Op dat oogenblik zat zyn vrouw in het hoekje van de sofa, waar liij gewoon lijk zat, en weende haar oogen rood, terwijl haar man in Wiesbaden eenzaam en verlaten naar een plaats zocht, waar hy dien nacht zijn hoofd te rusten zou. leggen. Na veel in- wendigen strijd besloot Koert voor eenige dagen zyn intrek le nemen in een der groote hotels. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1891 | | pagina 1