't Vliegend Blaadje VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL Tl Ho. 1971 Woensdag 6 Januari 1892. Twintigste Jaargang, AtJOI Ml©rKL©IXt NIEÏÏWSTIJi^öEN. ËI-D". „ONTEf KLEINE COURANT BureauZuidstraa Telefoonn". 42. Bureau: Spoorstraat. Telefoonn0. 36. s°r- Afzonderlijke nummers f VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG UitgeversBEBKHOUT Co., te Helder Buruux: SPOORSTRAAT en ZUIDSTRAAT. Advortontlön van 1 tot 5 regels25 Cent. Elke regel meer5 Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advei 'tent^n moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn. Aan onze Le ze,'s Onder de eischen des tj f,ds' ondel' de be- boeften van den ontwikkei n en keschaaf- LUSTR.4TIE in ame plaats in. aaf en telefoon eene eind der tijding brengen gebeurtenissen, [oor middel van b bekend ge- wenscht den mensch, neemt de II den laatsten tijd een vooi Niet genoeg dat tele|_ in een oogwenk van ke wereld naar het andere, van de meest belangrijke die een oogtnblik daarna de drukpers den volken wordf^ van maakt niet genoeg dat een,^ des journalisten dag aan dag, Hjeuwsbericllten nach s, bezig is om i. ^tretk#(n spoedig en m den meest makeDi nJ yorm voor de pers gereed electricitei^ in deze eeuw van stoor, wenscht men nog iets ar Naast de zakelijke ver i i i 7 twirrev men de aanschouwelijke jrvaj^ hetgeen in de wereld to' gn maandsehrif_ De geïllustreerde weel:Cef^e ten voorzien in deze bel r een is van won- Maar zoo deze eeuw n i i 1, zij is net niet deren op allerlei geb.| ournalistiek. het minste op het gebii hetJfabelachti 01 grenst het met aa, #Me B; wanneer wij den lezers «..f, voor den ongehoord Jjoopen prijs van in eents ner drie masi(franc0 Per post 45 eents) een GeïlJJStIjeeTd ''"'"'"- j" fi j ?wel door de tal blad aanbieden, dat zr\ rijke fraaie gravures 'td°°r deo lijken inhoud en dei1 f. an J -ii ^aties als: Eiqen wedijveren met ïllus/,, f. Haardde Hollandsche P»™»' \Katho- ,r zg deze allen niet lieke Illustratiewann reeds overtreft Voor 30 cents per wij den lezers onzer ïllustreerd Zondagsbl net van druk, degelgk] zgn fabelacbtigen prijs, noch zeden kwetsend^ om een vriend des f!f8 te ™fde!;.10 ieder gezin, dat prijs <>p ontwikkeling en beschaving. malen s weeks gart.Ral verschaffen i it, een rijk Ge- j^fraai van vorm, 1 inhoud, en door por zijn godsdienst inhoud bestemd Onze Courant, die verschijnt, kost dus vo^1! tmè'^„Geïl- lnstreerd /.oudagshlat 8'e$J®P.8r kwartaal, franco per jst f°?S een Prlf die verbazend gering ra' worden f?T®d' Elke week ontva.igi,men f» blad, be staande uit acht pagu8 recht geselhgen tekst, rijk met prachti! g^vures gesierd zoodat men na eenigi d een boekdeel gaat bezitten, voorzien™8 ^^rd<,^g_ra; vures en platen, een blijvend sieraad zal kamer. Bij zulk een ondern] te vergeefs een beroej ieders deelneming. achtwerk dat een iedere woon- nr zal zeker niet vden gedaan op Uitgevers. helder, 5 JaiP'1 1892. In 1891 zijn in de h- Ja van het Nieu- wediep binnengekomen 202 en vertrokken 206 zeil- en stoomschepen. Bij koninklijk besluit van 31 Dec. jl. zijn, met ingang van 1 Januari 1892, benoemd tot leden der commissie van be oordeeling, bedoeld in art. 3 en 4 der wet van 28 Mei 1869 (Staatsblad no. 97), re gelende het toezicht op het gebruik van stoomtoestellen, de keeren J. J. Stooker en F. W. Hudig, beiden te Nieuwer Amstel. Bij Kon. besluit is aan W. Blok eervol ontslag verleend als opzichter der Zuiderzee-visscherij Woensdagmiddag is te Kampen een vrouw, aan boord wonende bij den schipper P., na een korte ongesteldheid overleden. Daar men vermoedt dat zij vergiftigd is; is het lijk 's avonds van boord gehaald en naar het Stadsziekenhuis gebracht, terwijl de schipper door de politie in verboor is genomen. Woensdagnamiddag is op het raad huis te Nieuwer-Amstel gearresteerd «n ter beschikking der justitie gesteld een adjunct-commies, verdacht van verduiste ring van een belangrijk bedrag en valsch- heid iu geschrift. Te 's Hertogenbosch is Woensdag de zitting van het gerechtshof niet kunnen doorgaan, daar bijna alle leden van dit college ziek waren (influenza)de getui gen werden afgetelegrapheerd. Op 1 Januari ontstond een begin van brand in de doopsgezinde kerk te Wes terschelling. Door kalme en beleidvolle handeling werd men spoedig den brand meester, 's Morgens was er in de kerk nog dienst geweest en eerst na den raiddag Wrird men liet brandgevaar gewaar. Bij Kon. besluit van 2 dezer is de commissaris der Koningin in Noord-Hol land gemachtigd tot het bijeenroepen, in buitengewone vergadering, van de Staten dier provincie op Dinsdag 12 Jan. a. s., om dan aan de orde te stellen de verkie zing van een lid der Eerste Kamer van de Staten-Generaal, in de plaats van wij len den heer C. Donker. De moord te Breda. Omtrent het vreeselijk voorval, dat te Breda plaats had, ontleenen wij aan de «N. Br. Ct." de volgende bijzonderheden. Aan de westzijde van de Bindstraat staat het huis van den heer S., marchandtailleur. Benedeu is het ingericht tot magazijn en klee- derraakerswerkplaats, boven tot woning voor het gezin. Dit gezin bestond uit den beer S. voornoemd, een man van omstreeks 60 jaren, zijn echtgenoote, vier zoons en een dochter, van welke laatste personen de leeftijd verschilt van 28 tot 20 jaren. Van de vier zoons zijn de ondste en de joDgste werkzaam in de zaak, terwijl een ander reeds geraimen tijd lijdende is en te huis wordt verpleegd. De dochter was behulpzaam in de huishouding. De familie staat te Breda overal bekend als zeer godsdienstig, liefdadig en humaan, terwijl de onderlinge verhouding der familieleden steeds voorbeeldig was. De jongste zoon van het echtpaar S., een jongeling van ruim 20 jaren, had zgn onder wijs genoten aan het instituut St. Louis te Oudenbosch. Later werd hg in de zaak opge nomen. Bg den knaap openbaarde zich langzamer hand een neiging tot droomen en peinzen over- godsdionstige onderwerpen nu en dan betrapte men hem, dat hij niet in bed maar op den grond sliep soms vastte hij lig werd zonder ling in zijn daden, zgn overprikkeld zenuw gestel dreef hem tot dingen, die een verstandig en kalm mensch niet of anders doet. In één woord, hij werd mafende en maakte een indruk van menschenèchuw te zijn soms sprong hij in eens op van de werktafel, om zich af te zonderen in een ander vertrek. Met dat al was zijn gedrag niet van dien aard, dat hij door de overige familieleden gevaarlijk werd geacht. Eens ja, toon hij in een aanval van woestheidgetrachthad de meubelen op zgn kamer uit 't raam te werpen, maar die bui was weer overgedreven, en alles ging in huis deu gewo nen gang. Toch hield men hem in bet oog. Om zoo mogelijk verbetering te brengen in zijn zenuwachtigen toestand, hadden zijn ouders hem gedurende eenigc maanden doen 'verple gen in een gesticht voor zenuwlijders in een dorpje van Limburg, vanwaar hij enkele maan den geleden was teruggekeerd. De jonge man scheen wel iets beter dan te voren maar hij beging toch nog dwaasheden als de bovengenoemde, en om hem ook 's nachts onder toezicht te hebben, lieten de ouders hem slapen in hun slaapkamer. Men vermoedde volstrekt niet aan welk gevaar men zich daardoor blootstelde, al had hg ook eens gevraagd «Moeder, zal ik je nu 1 eens wurgen en tot den zieken broeder gezegd, terwijl hg hem bij de keel vatte«Zal ik nu maar doordrukken welke vragen en gezeg den men opvatte als scherts. In den avond van don eersten Kerstdag gingen de beide echtgenooteu, die met de fa milie in de huiskamer bijeoh waren geweest, te 11 uur naar bed, doch de jongste zoon maakte nog geen aanstalten daartoe, Hij rookte nog een pypje en scheen dit to willen uitroo- ken, wat hij ook deed. Eindelgk ging ook hij naar de slaapkamer der ouders, doch outkleeddc zich niet. De overige familieleden begaven zich eveneens ter ruste, en spoedig daarna was alles stil in huis. De ongelukkige jongste zoon sloop daarop van de slaapkamer der ouders, die zich boven de keuken achter ia huis bevindt, naar be neden iu den kelder en zoekt en vindt daar een handbijl, een bot en veel gebruikt werk- tuig. Hiermede gewapend, gaat hij naar de kamer der oudjes terug, tot vóór hot bed van zgn vader en zijn moeder, zwaait do bijl en klooft der arme vrouw het hoofd, zoodat de hersenen bloot liggen, en vermoedelijk deze slag alleen den dood reeds heeft veroorzaakt. Zij ont vangt echter meerdere slagen, zooals de lijk schouwing heeft aangetoond, naar men ons mededeelde. Een nieuwe bijlslag treft den vader, die eveneens een gapende wonde aan het voorhoold bekomtnog een slag volgt, en nóg een, en nóg een. Het bed is een bloedbad Vermoedelijk afgemat door de inspanning, gaat de krankzinnige naar de huiskamer terug zoekt eon sigaar, steekt die aan en begeeft zich naar buiten, de straat op. Zooals wij zeiden de oude vrouw was]dood. De heer S. had groote en diepe wonden aan het hoofd, de rechter arm was bij den elleboog stukgeslagen, drie vingers van de hand waren gebroken, want bij hot afweren van de slagen waren deze ook op arm en hand neergekomen. Ondanks die vreeselijke wonden wist degrgs- aard de kracht te vinden, om zich naar de slaap kamer van de drie andere zoons te sleepen daar viel hij onder den kreet: «Naar moe der!" bewusteloos neer. De zoons wieschen en verbonden de wonden van den vadereen liep naar dokter en priesterde dochter in de meeuing dat haar moedor slechts bezwijmd was, deed intusschen eveneens wat zij kon. Dr. Du Tois van Hees was spoedig ter plaatse om te verbinden, zoo ook de weleerw. heer van Miert, die den geheelen nacht in huis bleef. Andere doctoren kwamen ook en ver leenden hun hulp. De krankzinnige had op de Groote Markt een paar politieagenten ontmoet en hun gezegd «Ik heb er thuis een paar doodgemaakt." Hij werd in arrest genomen. Eerst naar het ziekenhuis gebracht, verhuisde hij later naar de gevangenis. Wij vernemen dat de dader allerlei verwarde en dwaze antwoorden geeft en zich niets meer van het door hem aangerichte bloedbad herinnert. Een gerechtelijke vervolging zal wel niet plaats hebben, doch de opneming van den on gelukkige in een krankzinnigengesticht wordt bevolen. Het lijk van de moeder is onder algemeene deelneming ter aarde besteld. De toestand van den vader is hoogst ernstig. Nader bericht men, dat ook de heer S., aan de bekomen verwondingen is overleden. Uit Brouwershaven wordt van 31 December gemeld Bij den heden gewoed hebbenden storm is het Fransche schip „Iquique", gezagvoerder Guyannet, gela den met steenkolen, op den Ooster gestrand. De bemanning, groot 21 koppen, waarbij de gezagvoerder, is door schipper D. van der Klooster, van Burghsluis, ten getale van 19, en door de reddingsboot van Burgh sluis, schipper J. van der Klooster, ten getale van 2 man, hier gelandde Fransche loods wilde het schip echter niet verlaten. Eere de kloeke daad der beide schippers D. en J. van der Klooster en hun verder personeel, die trots storm en hooge zee het heldenfeit volbrachten. Geen Kerstfeest schier mag er in En geland voorbijgaan zonder de ecne of an dere ramp, die door een paniek in een der overal stampvolle theaters veroorzaakt wordt. Zoo ditmaal weder, op Zaterdag avond, in het Theatre Royal te Gateshead, waar de pantomime Aladin werd ver toond. Het schgnt, dat een paar opge schoten kwajongens, ondanks herhaald ver bod, in een der balkons hebben zitten roo- ken. Het wegwerpen van een nog bran dende lucifer tusschen twee banken deed eenige snippers ontvlammen en een wei nig rook opstijgendoch m9t éénen em mer water zou alles terstond gebluscht zijn geweest. Van kalm en bezadigd han delen echter ook hier weder geen sprake. Zoodra de rook zich vertoonde, hief een hersenlooze vrouw een brandgeroep aan en hierop volgde oogenblikkelijk het reeds zoo vaak beschreven tooneel van al gemeen opspringen, schreenwen en naar buiten dringen. Vooral in den uitgang van de galerij ging het ontzettend toe. Men stormde, hoewel de brand niets te beteekenen had, als razend de trap af, en wie er vielen, werden door de nakomen den onder den voet getreden. Zes hoog lagen de menschen op elkander, meest kin deren onderaan. Toen de wilde drom ein delijk tot bezinning kwam en zich ver strooide, had men een tiental lijken weg te dragennegen kinderen en één van een bureaulist, die het slachtoffer ge worden was van een heldhaftige poging om den oploop te stuiten. Bovendien heb ben nog verscheidene jongelieden en vrou wen min of meer ernstig letsel bekomen. Een man wierp uit angst zgn kind van de galerij in het parterre een ander sprong uit een venster dertig voet diep op een dak. Om op het geval de kroon te zet ten, drongen er een aantal schooiers naar binnen en plunderden, hunne kans schoon ziende, de kleerkasten van het tooneel. Het theater zelf bleef onbeschadigd. Aangaande de gruwzame slachting te $ana in Yemen (Arabië) in October aangericht,, bevat de „Pall Mali Gazette" eenige bijzonderhedèn. Het beleg, dat meer dan 40,000 opstandelingen voor de stad hadden geslagen, duurde van 14 Juli tot 10 October. Bijna onophoudelijk werd de stad beschoten en een vreeselijke hongers nood heerschte. binnen de muren, leder die poogde te ontvluchten, werd neus en ooren afgesneden en vervolgens zonden de belegeraars hem geheel naakt naar de stad terug. De Turksche soldaten in de stad deden wonderen van dapperheid en plichts vervulling. Ofschoon uitgehongerd, bleven officieren en manschappen dag en nacht op de wallen. De leider der opstandelingen, Mollah Salah Eddin, kondigde een proclamatie af, dat hij de.60,000 Israëlieten van Yemen tot den Islam zou bekeeren of hen geheel zou uitroeien. Eerst op 10 October verscheen eenTurksch leger om de belegerden te ontzetten. Wel dra was dit den opstand meester, deed de Turksche bevelhebber Achmed Feizi Pacha zijn intocht in de stad en werdonder de opstandelingen een vreeselijke slachting aangericht. In de gevangenis te Montpellier is een dubbele moord gepleegd. Twee ge vangenen, Martini en Dexemple, de een veroordeeld tot 8 jaren dwangarbeid, de ander tot 3 maanden gevangenisstraf, heb ben een celgenoot, die niet wilde deelne men aan een plan tot ontvluchten, dat zij beraamd hadden, geworgd en opgehangen. Daarna zgn zij door een luik, dat meu bg ongeluk had laten openstaan, uit de cel gekropen naar de kamer van den cipier, dien zij misschien slapend vonden en met een das verworgden. Met de sleutels, die zij bij den cipier vonden, bevrijdden zij twee andere gevangenen (een, die tot 8 jaar dwangarbeid, en een, die tot 6 maanden gevangenisstraf veroordeeld was) en vlucht ten met deze uit het gebouw. Om buiten EWALUAU(;&KiiN1G- 1-) li EERSTE HOO! TUK. aderland. de terugkeer in hl Het zwaard was «u u r de vredesvoorwaarden wi®.e er? 6 zegevierende troepen bevo. 3 z 1 ree 8 ano uit Frankrgk op den tenj" naar, derland. Doch destgds iü •'H^r e~ stonden er nog geen spoorw^61?3 om de heerwegen waren ook 'CDiet z?° talnJk en goed al* tegenwoordig, plegingswezen nog niet ze* 6 zoodoende kwam 'tdat de ter^b vanenkel troepengedeelten en het n en er compleete manschappen i duurde, terwgl de marode alle landen rondzwierven vormden, welke alle maakten. Op den avond van konden Octoberdag traden mannen den halfdonkeren der te Breslau binnen, vroege uur nog slechts wi den. Beide droegen de unil sche huzaren; de borst v« i L ritmeester, sierde het IJzeren Kruis. De uui- formen waren versleten en de gebaarde ge zichten door het weder gebruind onwillekeurig richtten zich de blikken vao alle aanwezigen op de beide stramme gestalten, die rinkelend met de sporen, den kelder doorstapten en in een hoek daarvan plaats namen. De kastelein bracht hun de kannon met schuimend bier, die zij in een enkele teug ledigden en daarop weder terstond vullen lieten. «Dat smaakt overheerlijk na den langen ritzeide de jongste diep ademhalend, terwijl hij met beide handen den bruinen, borsteligen knevel opdraaide. Hg was nog luitenant, een breed, diep litteekeu liep over zijn linkerwang, doch het misvormde geenszins zijn knap ge zicht, al deed het hom wellicht ook wat ouder schijnen, dan hij in werkelijkheid was. «Je bent er dus toe besloten, Egon, om morgen reeds de marsch voort te zetten Wil je hier dan geen rustdag houden «Neen, Reinhard", antwoordde de oudste, die met een ernstig, peinzend gelaat eveneens aan zijn blonde baard draaide, «tracht nu niet langer me over te halen, morgen ochtend vroeg stijg ik weder in den zadel en rijd met mijn Johann naar huis. Van hier tot aan het kas teel Eichenfels is nog maar één dagmarsch, en de onzekerheid omtrent dalgeen, wat mg daar wacht, laat mij geen rust." •Zou je niet een bode vooruitzenden, opdat baron Von Eichenfels zgn zoon feestelijk ont vangen kan .Feestelijk vroeg Egon met een ongeloovig schouderophalen. «Ik weet, 'r •rL-ftoü ntvangst al niet vriendelijker zal wezen dan het afscheid was. Ik ken de stijfhoofdigheid van mijn va der, en mijn gevoelens zijn evenmin veranderd als mijDe gedachten, die zelfs nog in het slag gewoel bij de geliefde bruid toefden. Vind ik mijn vader nog onder de levenden? Ik weet het niet, geen bericht heb ik rechtstreeks van hem ontvangen, en de laatste brief van mijn bruid dateert van het voorjaar. Je begrijpt dat onder zulke omstandigheden sombere gedach ten en vermoedens mij verontrusten moeten, moge de zekerheid zijn gelijk ze wil, ze geeft mij ten minste mijn rust terug". «Je twijfelt toch soms niet aan de trouw van je bruid?" vroeg Reinhard belangstellend. «Eerder geloof ik aan haar dood, dan aan haar ontrouw," antwoordde Egon von Eichen fels, wiens lippen een onbeschrijfelijk bittere trek omtrilde. «Maar behoort haar dood niet tot de onmogelijkheden Niet op het slagveld alleen, ook in de paleizen en hutten oogst deze onverbiddelgke maaier, hg spaart de bloeiende jeugd evenmin als den levensmoedon ouderdom." .Men moet niet zoo dadolgk het ergste vree zen," zeide Reinhard geruststellend. «Van je vader had je immers geen brieven te verwach ten en de laatste brieven van je bruid kunnen verloren geraakt zijn. Wellicht dat de post ons vaak gezocht en niet gevonden heeft, wij wa ren immers zoo lang in 's vijunds land en in den oorlog." «Ik weet dat alles", viel Egon hem in de rede, «ik zoek zelfs naar alle mogelijke gron- mgst den. djfi s&ÜMHlr - geen echter niet belet, dat ik de donkere voor gevoelens niet tot zwijgen kan brengen, die in eenzame uren steeds weder op mg instormen." «Informeer dan eens hier in Breslau, men zal toch ook hier denkelijk wel baron Kuit von Eichenfels en den opperhoutvester Von Winterfeld kennen". .Dat mag ik niet doen. Wie deze beiden kent, weet ook op welken voet ik met hen sta, ik zou nieuwsgierige vragen moeten be antwoorden, die voor mij pijnlgk konden zijn. Bovendien zal men hier ook niet zoo nauw keurig op de hoogte zgn; mijn vader, door de jicht verlamd, heeft sinds jaren geen gasten onder zgn dak gezien, de eenige, die hem nog bezocht, is graaf Waldringen, en die woont niet hier in Breslau". «Graaf Waldringen", herhaalde Reinhard peinzend, terwijl hij den kastelein, die juist voorbijkwam, de ledige kan overreikte. «Deze naam herinnert mij aan het schoonste uur des levens. Het was kort vóór onzen afmarsch naar Katzbach, toen ik gravin Sabina von Wal dringen leerde kennen. Een allerbekoorlgkst meisje. Of zg zich mijner nog herinnert Zij gaf mij destijds een zijden horlogeband, ik draag dien nog op het hart, en zij zoide mij, dat zij mg nimmer vergeten zou, doch wat be teekenen zulke beloften .Ik zal je daaromtrent zekerheid verschaf fen," antwoordde Egon, van wiens voorhoofd do sombere schaduwen maar niet wgken wil den «Sabina von Waldringen moest mijn vrouw worden, aldus verlangde het mgn vader. reeds mijn bruid was. De duivel hale die oude historiesging hij voort, terwijl hij met de hand schielijk langs het voorhoofd voer «waar achtig, het ware voor mij nog maar beter ge weest, wanneer ik op het slagveld mgn rust gevonden had." .Kom, kom, praat niet zoo moedeloos, mgn dap pere ritmeester, die den dood in het aange zicht heeft gezien, zonder een spier van zijn gelaat te vertrekken zeide Reinhard, thans een vroolijken toon aanslaande. «Hoe je lot ook loopen moge, bied het moedig het hoofd. Wan neer je vader het eervolle teeken der dapper heid op je borst ziet, dan zal hg zonder eenigen twijfel zijn armen voor je ontslniten en alles is vergeven en vergoten «Mocht je gelijk hebben," zeide Egon, ter wijl zijn schitterende oogen over de gasten dwaalden, wier aantal allengs grooter werd. «Ik zou dit ook hopen, wanneer ik niet wist, dat mijn neef baron Von Eichenfels zich in de woning mijns vaders vastgemetseld had. Deze sluwe diplomaat zal vermoedelgk wel zgn uiterste best godaan hebben om de klove tusschen vader en zoon te verbreoden, dit is bg mij aan geen den minsten twgfel onder hevig. Nadat hg zgn fortuin in de residentie heeft doorgebracht, is hg door zgn verwarde financieele omstandigheden wel verplicht om de rol op te nemen van «erfenisjager", en h\j bezit het twijfelachtige talent om haar met de routine van een ervaren comediant te spelen." «Welnu dan zal je terugkomst hem wel dringen .zjjn biezen te pakken, Reir' r^'-V

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1892 | | pagina 1