't Vliegend Blaadje
VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL
Tl
Ho. 1971
Woensdag 6 Januari 1892.
Twintigste Jaargang,
AtJOI Ml©rKL©IXt
NIEÏÏWSTIJi^öEN.
ËI-D".
„ONTEf
KLEINE COURANT
BureauZuidstraa
Telefoonn". 42.
Bureau: Spoorstraat.
Telefoonn0. 36.
s°r-
Afzonderlijke nummers f
VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG
UitgeversBEBKHOUT Co., te Helder
Buruux: SPOORSTRAAT en ZUIDSTRAAT.
Advortontlön
van 1 tot 5 regels25 Cent.
Elke regel meer5
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Advei 'tent^n moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn.
Aan onze Le ze,'s
Onder de eischen des tj f,ds' ondel' de be-
boeften van den ontwikkei n en keschaaf-
LUSTR.4TIE in
ame plaats in.
aaf en telefoon
eene eind der
tijding brengen
gebeurtenissen,
[oor middel van
b bekend ge-
wenscht
den mensch, neemt de II
den laatsten tijd een vooi
Niet genoeg dat tele|_
in een oogwenk van ke
wereld naar het andere,
van de meest belangrijke
die een oogtnblik daarna
de drukpers den volken wordf^ van
maakt niet genoeg dat een,^ des
journalisten dag aan dag, Hjeuwsbericllten
nach s, bezig is om i. ^tretk#(n
spoedig en m den meest makeDi nJ
yorm voor de pers gereed electricitei^
in deze eeuw van stoor,
wenscht men nog iets ar
Naast de zakelijke ver
i i i 7 twirrev
men de aanschouwelijke jrvaj^
hetgeen in de wereld to' gn maandsehrif_
De geïllustreerde weel:Cef^e
ten voorzien in deze bel
r een is van won-
Maar zoo deze eeuw
n i i 1, zij is net niet
deren op allerlei geb.| ournalistiek.
het minste op het gebii hetJfabelachti
01 grenst het met aa, #Me B;
wanneer wij den lezers «..f,
voor den ongehoord Jjoopen prijs van
in eents ner drie masi(franc0 Per
post 45 eents) een GeïlJJStIjeeTd ''"'"'"- j"
fi j ?wel door de tal
blad aanbieden, dat zr\
rijke fraaie gravures 'td°°r deo
lijken inhoud en dei1 f. an
J -ii ^aties als: Eiqen
wedijveren met ïllus/,, f.
Haardde Hollandsche P»™»' \Katho-
,r zg deze allen niet
lieke Illustratiewann
reeds overtreft
Voor 30 cents per
wij den lezers onzer
ïllustreerd Zondagsbl
net van druk, degelgk]
zgn fabelacbtigen prijs,
noch zeden kwetsend^
om een vriend des f!f8 te ™fde!;.10
ieder gezin, dat prijs <>p ontwikkeling
en beschaving.
malen s weeks
gart.Ral verschaffen
i it, een rijk Ge-
j^fraai van vorm,
1 inhoud, en door
por zijn godsdienst
inhoud bestemd
Onze Courant, die
verschijnt, kost dus vo^1! tmè'^„Geïl-
lnstreerd /.oudagshlat 8'e$J®P.8r
kwartaal, franco per jst f°?S een Prlf
die verbazend gering ra' worden f?T®d'
Elke week ontva.igi,men f» blad, be
staande uit acht pagu8 recht geselhgen
tekst, rijk met prachti! g^vures gesierd
zoodat men na eenigi d een boekdeel
gaat bezitten, voorzien™8 ^^rd<,^g_ra;
vures en platen, een
blijvend sieraad zal
kamer.
Bij zulk een ondern]
te vergeefs een beroej
ieders deelneming.
achtwerk dat een
iedere woon-
nr zal zeker niet
vden gedaan op
Uitgevers.
helder, 5 JaiP'1
1892.
In 1891 zijn in de h-
Ja van het Nieu-
wediep binnengekomen 202 en vertrokken
206 zeil- en stoomschepen.
Bij koninklijk besluit van 31 Dec.
jl. zijn, met ingang van 1 Januari 1892,
benoemd tot leden der commissie van be
oordeeling, bedoeld in art. 3 en 4 der wet
van 28 Mei 1869 (Staatsblad no. 97), re
gelende het toezicht op het gebruik van
stoomtoestellen, de keeren J. J. Stooker
en F. W. Hudig, beiden te Nieuwer Amstel.
Bij Kon. besluit is aan W. Blok
eervol ontslag verleend als opzichter der
Zuiderzee-visscherij
Woensdagmiddag is te Kampen een
vrouw, aan boord wonende bij den schipper
P., na een korte ongesteldheid overleden.
Daar men vermoedt dat zij vergiftigd is;
is het lijk 's avonds van boord gehaald en
naar het Stadsziekenhuis gebracht, terwijl
de schipper door de politie in verboor is
genomen.
Woensdagnamiddag is op het raad
huis te Nieuwer-Amstel gearresteerd «n
ter beschikking der justitie gesteld een
adjunct-commies, verdacht van verduiste
ring van een belangrijk bedrag en valsch-
heid iu geschrift.
Te 's Hertogenbosch is Woensdag de
zitting van het gerechtshof niet kunnen
doorgaan, daar bijna alle leden van dit
college ziek waren (influenza)de getui
gen werden afgetelegrapheerd.
Op 1 Januari ontstond een begin van
brand in de doopsgezinde kerk te Wes
terschelling. Door kalme en beleidvolle
handeling werd men spoedig den brand
meester, 's Morgens was er in de kerk nog
dienst geweest en eerst na den raiddag
Wrird men liet brandgevaar gewaar.
Bij Kon. besluit van 2 dezer is de
commissaris der Koningin in Noord-Hol
land gemachtigd tot het bijeenroepen, in
buitengewone vergadering, van de Staten
dier provincie op Dinsdag 12 Jan. a. s.,
om dan aan de orde te stellen de verkie
zing van een lid der Eerste Kamer van
de Staten-Generaal, in de plaats van wij
len den heer C. Donker.
De moord te Breda.
Omtrent het vreeselijk voorval, dat te Breda
plaats had, ontleenen wij aan de «N. Br. Ct."
de volgende bijzonderheden.
Aan de westzijde van de Bindstraat staat
het huis van den heer S., marchandtailleur.
Benedeu is het ingericht tot magazijn en klee-
derraakerswerkplaats, boven tot woning voor
het gezin. Dit gezin bestond uit den beer S.
voornoemd, een man van omstreeks 60 jaren,
zijn echtgenoote, vier zoons en een dochter,
van welke laatste personen de leeftijd verschilt
van 28 tot 20 jaren.
Van de vier zoons zijn de ondste en de
joDgste werkzaam in de zaak, terwijl een ander
reeds geraimen tijd lijdende is en te huis
wordt verpleegd. De dochter was behulpzaam
in de huishouding. De familie staat te Breda
overal bekend als zeer godsdienstig, liefdadig
en humaan, terwijl de onderlinge verhouding
der familieleden steeds voorbeeldig was.
De jongste zoon van het echtpaar S., een
jongeling van ruim 20 jaren, had zgn onder
wijs genoten aan het instituut St. Louis te
Oudenbosch. Later werd hg in de zaak opge
nomen.
Bg den knaap openbaarde zich langzamer
hand een neiging tot droomen en peinzen over-
godsdionstige onderwerpen nu en dan betrapte
men hem, dat hij niet in bed maar op den
grond sliep soms vastte hij lig werd zonder
ling in zijn daden, zgn overprikkeld zenuw
gestel dreef hem tot dingen, die een verstandig
en kalm mensch niet of anders doet.
In één woord, hij werd mafende en maakte
een indruk van menschenèchuw te zijn soms
sprong hij in eens op van de werktafel, om
zich af te zonderen in een ander vertrek. Met
dat al was zijn gedrag niet van dien aard, dat
hij door de overige familieleden gevaarlijk werd
geacht. Eens ja, toon hij in een aanval van
woestheidgetrachthad de meubelen op zgn kamer
uit 't raam te werpen, maar die bui was weer
overgedreven, en alles ging in huis deu gewo
nen gang. Toch hield men hem in bet oog.
Om zoo mogelijk verbetering te brengen in
zijn zenuwachtigen toestand, hadden zijn ouders
hem gedurende eenigc maanden doen 'verple
gen in een gesticht voor zenuwlijders in een
dorpje van Limburg, vanwaar hij enkele maan
den geleden was teruggekeerd.
De jonge man scheen wel iets beter dan te
voren maar hij beging toch nog dwaasheden
als de bovengenoemde, en om hem ook 's nachts
onder toezicht te hebben, lieten de ouders hem
slapen in hun slaapkamer.
Men vermoedde volstrekt niet aan welk
gevaar men zich daardoor blootstelde, al had
hg ook eens gevraagd «Moeder, zal ik je nu 1
eens wurgen en tot den zieken broeder gezegd,
terwijl hg hem bij de keel vatte«Zal ik nu
maar doordrukken welke vragen en gezeg
den men opvatte als scherts.
In den avond van don eersten Kerstdag
gingen de beide echtgenooteu, die met de fa
milie in de huiskamer bijeoh waren geweest,
te 11 uur naar bed, doch de jongste zoon
maakte nog geen aanstalten daartoe, Hij rookte
nog een pypje en scheen dit to willen uitroo-
ken, wat hij ook deed. Eindelgk ging ook hij
naar de slaapkamer der ouders, doch outkleeddc
zich niet. De overige familieleden begaven
zich eveneens ter ruste, en spoedig daarna
was alles stil in huis.
De ongelukkige jongste zoon sloop daarop
van de slaapkamer der ouders, die zich boven
de keuken achter ia huis bevindt, naar be
neden iu den kelder en zoekt en vindt daar
een handbijl, een bot en veel gebruikt werk-
tuig.
Hiermede gewapend, gaat hij naar de kamer
der oudjes terug, tot vóór hot bed van zgn
vader en zijn moeder, zwaait do bijl en klooft
der arme vrouw het hoofd, zoodat de hersenen
bloot liggen, en vermoedelijk deze slag alleen
den dood reeds heeft veroorzaakt. Zij ont
vangt echter meerdere slagen, zooals de lijk
schouwing heeft aangetoond, naar men ons
mededeelde. Een nieuwe bijlslag treft den
vader, die eveneens een gapende wonde aan
het voorhoold bekomtnog een slag volgt, en
nóg een, en nóg een. Het bed is een bloedbad
Vermoedelijk afgemat door de inspanning,
gaat de krankzinnige naar de huiskamer terug
zoekt eon sigaar, steekt die aan en begeeft
zich naar buiten, de straat op.
Zooals wij zeiden de oude vrouw was]dood.
De heer S. had groote en diepe wonden aan
het hoofd, de rechter arm was bij den elleboog
stukgeslagen, drie vingers van de hand waren
gebroken, want bij hot afweren van de slagen
waren deze ook op arm en hand neergekomen.
Ondanks die vreeselijke wonden wist degrgs-
aard de kracht te vinden, om zich naar de slaap
kamer van de drie andere zoons te sleepen
daar viel hij onder den kreet: «Naar moe
der!" bewusteloos neer. De zoons wieschen
en verbonden de wonden van den vadereen
liep naar dokter en priesterde dochter in
de meeuing dat haar moedor slechts bezwijmd
was, deed intusschen eveneens wat zij kon.
Dr. Du Tois van Hees was spoedig ter
plaatse om te verbinden, zoo ook de weleerw.
heer van Miert, die den geheelen nacht in huis
bleef. Andere doctoren kwamen ook en ver
leenden hun hulp.
De krankzinnige had op de Groote Markt
een paar politieagenten ontmoet en hun gezegd
«Ik heb er thuis een paar doodgemaakt."
Hij werd in arrest genomen. Eerst naar
het ziekenhuis gebracht, verhuisde hij later
naar de gevangenis. Wij vernemen dat de
dader allerlei verwarde en dwaze antwoorden
geeft en zich niets meer van het door hem
aangerichte bloedbad herinnert.
Een gerechtelijke vervolging zal wel niet
plaats hebben, doch de opneming van den on
gelukkige in een krankzinnigengesticht wordt
bevolen. Het lijk van de moeder is onder
algemeene deelneming ter aarde besteld. De
toestand van den vader is hoogst ernstig.
Nader bericht men, dat ook de heer S., aan
de bekomen verwondingen is overleden.
Uit Brouwershaven wordt van 31
December gemeld Bij den heden gewoed
hebbenden storm is het Fransche schip
„Iquique", gezagvoerder Guyannet, gela
den met steenkolen, op den Ooster gestrand.
De bemanning, groot 21 koppen, waarbij
de gezagvoerder, is door schipper D. van
der Klooster, van Burghsluis, ten getale
van 19, en door de reddingsboot van Burgh
sluis, schipper J. van der Klooster, ten
getale van 2 man, hier gelandde Fransche
loods wilde het schip echter niet verlaten.
Eere de kloeke daad der beide schippers
D. en J. van der Klooster en hun verder
personeel, die trots storm en hooge zee
het heldenfeit volbrachten.
Geen Kerstfeest schier mag er in En
geland voorbijgaan zonder de ecne of an
dere ramp, die door een paniek in een
der overal stampvolle theaters veroorzaakt
wordt. Zoo ditmaal weder, op Zaterdag
avond, in het Theatre Royal te Gateshead,
waar de pantomime Aladin werd ver
toond. Het schgnt, dat een paar opge
schoten kwajongens, ondanks herhaald ver
bod, in een der balkons hebben zitten roo-
ken. Het wegwerpen van een nog bran
dende lucifer tusschen twee banken deed
eenige snippers ontvlammen en een wei
nig rook opstijgendoch m9t éénen em
mer water zou alles terstond gebluscht
zijn geweest. Van kalm en bezadigd han
delen echter ook hier weder geen sprake.
Zoodra de rook zich vertoonde, hief een
hersenlooze vrouw een brandgeroep aan
en hierop volgde oogenblikkelijk het
reeds zoo vaak beschreven tooneel van al
gemeen opspringen, schreenwen en naar
buiten dringen. Vooral in den uitgang
van de galerij ging het ontzettend toe.
Men stormde, hoewel de brand niets te
beteekenen had, als razend de trap af, en
wie er vielen, werden door de nakomen
den onder den voet getreden. Zes hoog
lagen de menschen op elkander, meest kin
deren onderaan. Toen de wilde drom ein
delijk tot bezinning kwam en zich ver
strooide, had men een tiental lijken weg
te dragennegen kinderen en één van
een bureaulist, die het slachtoffer ge
worden was van een heldhaftige poging
om den oploop te stuiten. Bovendien heb
ben nog verscheidene jongelieden en vrou
wen min of meer ernstig letsel bekomen.
Een man wierp uit angst zgn kind van
de galerij in het parterre een ander sprong
uit een venster dertig voet diep op een
dak. Om op het geval de kroon te zet
ten, drongen er een aantal schooiers naar
binnen en plunderden, hunne kans schoon
ziende, de kleerkasten van het tooneel.
Het theater zelf bleef onbeschadigd.
Aangaande de gruwzame slachting
te $ana in Yemen (Arabië) in October
aangericht,, bevat de „Pall Mali Gazette"
eenige bijzonderhedèn. Het beleg, dat meer
dan 40,000 opstandelingen voor de stad
hadden geslagen, duurde van 14 Juli tot
10 October. Bijna onophoudelijk werd de
stad beschoten en een vreeselijke hongers
nood heerschte. binnen de muren, leder
die poogde te ontvluchten, werd neus en
ooren afgesneden en vervolgens zonden de
belegeraars hem geheel naakt naar de stad
terug. De Turksche soldaten in de stad
deden wonderen van dapperheid en plichts
vervulling. Ofschoon uitgehongerd, bleven
officieren en manschappen dag en nacht
op de wallen.
De leider der opstandelingen, Mollah
Salah Eddin, kondigde een proclamatie af,
dat hij de.60,000 Israëlieten van Yemen
tot den Islam zou bekeeren of hen geheel
zou uitroeien.
Eerst op 10 October verscheen eenTurksch
leger om de belegerden te ontzetten. Wel
dra was dit den opstand meester, deed de
Turksche bevelhebber Achmed Feizi Pacha
zijn intocht in de stad en werdonder de
opstandelingen een vreeselijke slachting
aangericht.
In de gevangenis te Montpellier is
een dubbele moord gepleegd. Twee ge
vangenen, Martini en Dexemple, de een
veroordeeld tot 8 jaren dwangarbeid, de
ander tot 3 maanden gevangenisstraf, heb
ben een celgenoot, die niet wilde deelne
men aan een plan tot ontvluchten, dat zij
beraamd hadden, geworgd en opgehangen.
Daarna zgn zij door een luik, dat meu bg
ongeluk had laten openstaan, uit de cel
gekropen naar de kamer van den cipier,
dien zij misschien slapend vonden en met
een das verworgden. Met de sleutels, die
zij bij den cipier vonden, bevrijdden zij twee
andere gevangenen (een, die tot 8 jaar
dwangarbeid, en een, die tot 6 maanden
gevangenisstraf veroordeeld was) en vlucht
ten met deze uit het gebouw. Om buiten
EWALUAU(;&KiiN1G-
1-)
li
EERSTE HOO!
TUK.
aderland.
de terugkeer in hl
Het zwaard was «u u r
de vredesvoorwaarden wi®.e er? 6
zegevierende troepen bevo. 3 z 1 ree 8 ano
uit Frankrgk op den tenj" naar,
derland. Doch destgds iü •'H^r e~
stonden er nog geen spoorw^61?3 om
de heerwegen waren ook 'CDiet z?° talnJk
en goed al* tegenwoordig,
plegingswezen nog niet ze* 6
zoodoende kwam 'tdat de ter^b vanenkel
troepengedeelten en het n en er
compleete manschappen i
duurde, terwgl de marode
alle landen rondzwierven
vormden, welke alle
maakten.
Op den avond van
konden Octoberdag traden
mannen den halfdonkeren
der te Breslau binnen,
vroege uur nog slechts wi
den. Beide droegen de unil
sche huzaren; de borst v«
i L
ritmeester, sierde het IJzeren Kruis. De uui-
formen waren versleten en de gebaarde ge
zichten door het weder gebruind onwillekeurig
richtten zich de blikken vao alle aanwezigen
op de beide stramme gestalten, die rinkelend
met de sporen, den kelder doorstapten en in
een hoek daarvan plaats namen.
De kastelein bracht hun de kannon met
schuimend bier, die zij in een enkele teug
ledigden en daarop weder terstond vullen lieten.
«Dat smaakt overheerlijk na den langen
ritzeide de jongste diep ademhalend, terwijl
hij met beide handen den bruinen, borsteligen
knevel opdraaide. Hg was nog luitenant, een
breed, diep litteekeu liep over zijn linkerwang,
doch het misvormde geenszins zijn knap ge
zicht, al deed het hom wellicht ook wat ouder
schijnen, dan hij in werkelijkheid was.
«Je bent er dus toe besloten, Egon, om
morgen reeds de marsch voort te zetten Wil
je hier dan geen rustdag houden
«Neen, Reinhard", antwoordde de oudste,
die met een ernstig, peinzend gelaat eveneens
aan zijn blonde baard draaide, «tracht nu niet
langer me over te halen, morgen ochtend vroeg
stijg ik weder in den zadel en rijd met mijn
Johann naar huis. Van hier tot aan het kas
teel Eichenfels is nog maar één dagmarsch,
en de onzekerheid omtrent dalgeen, wat mg
daar wacht, laat mij geen rust."
•Zou je niet een bode vooruitzenden, opdat
baron Von Eichenfels zgn zoon feestelijk ont
vangen kan
.Feestelijk vroeg Egon met een ongeloovig
schouderophalen. «Ik weet, 'r
•rL-ftoü ntvangst
al niet vriendelijker zal wezen dan het afscheid
was. Ik ken de stijfhoofdigheid van mijn va
der, en mijn gevoelens zijn evenmin veranderd
als mijDe gedachten, die zelfs nog in het slag
gewoel bij de geliefde bruid toefden. Vind ik
mijn vader nog onder de levenden? Ik weet
het niet, geen bericht heb ik rechtstreeks van
hem ontvangen, en de laatste brief van mijn
bruid dateert van het voorjaar. Je begrijpt dat
onder zulke omstandigheden sombere gedach
ten en vermoedens mij verontrusten moeten,
moge de zekerheid zijn gelijk ze wil, ze geeft
mij ten minste mijn rust terug".
«Je twijfelt toch soms niet aan de trouw
van je bruid?" vroeg Reinhard belangstellend.
«Eerder geloof ik aan haar dood, dan aan
haar ontrouw," antwoordde Egon von Eichen
fels, wiens lippen een onbeschrijfelijk bittere
trek omtrilde. «Maar behoort haar dood niet
tot de onmogelijkheden Niet op het slagveld
alleen, ook in de paleizen en hutten oogst
deze onverbiddelgke maaier, hg spaart de
bloeiende jeugd evenmin als den levensmoedon
ouderdom."
.Men moet niet zoo dadolgk het ergste vree
zen," zeide Reinhard geruststellend. «Van je
vader had je immers geen brieven te verwach
ten en de laatste brieven van je bruid kunnen
verloren geraakt zijn. Wellicht dat de post ons
vaak gezocht en niet gevonden heeft, wij wa
ren immers zoo lang in 's vijunds land en in
den oorlog."
«Ik weet dat alles", viel Egon hem in de
rede, «ik zoek zelfs naar alle mogelijke gron-
mgst den. djfi s&ÜMHlr
-
geen echter niet belet, dat ik de donkere voor
gevoelens niet tot zwijgen kan brengen, die in
eenzame uren steeds weder op mg instormen."
«Informeer dan eens hier in Breslau, men
zal toch ook hier denkelijk wel baron Kuit
von Eichenfels en den opperhoutvester Von
Winterfeld kennen".
.Dat mag ik niet doen. Wie deze beiden
kent, weet ook op welken voet ik met hen
sta, ik zou nieuwsgierige vragen moeten be
antwoorden, die voor mij pijnlgk konden zijn.
Bovendien zal men hier ook niet zoo nauw
keurig op de hoogte zgn; mijn vader, door de
jicht verlamd, heeft sinds jaren geen gasten
onder zgn dak gezien, de eenige, die hem nog
bezocht, is graaf Waldringen, en die woont
niet hier in Breslau".
«Graaf Waldringen", herhaalde Reinhard
peinzend, terwijl hij den kastelein, die juist
voorbijkwam, de ledige kan overreikte. «Deze
naam herinnert mij aan het schoonste uur des
levens. Het was kort vóór onzen afmarsch naar
Katzbach, toen ik gravin Sabina von Wal
dringen leerde kennen. Een allerbekoorlgkst
meisje. Of zg zich mijner nog herinnert Zij
gaf mij destijds een zijden horlogeband, ik
draag dien nog op het hart, en zij zoide mij,
dat zij mg nimmer vergeten zou, doch wat be
teekenen zulke beloften
.Ik zal je daaromtrent zekerheid verschaf
fen," antwoordde Egon, van wiens voorhoofd
do sombere schaduwen maar niet wgken wil
den «Sabina von Waldringen moest mijn
vrouw worden, aldus verlangde het mgn vader.
reeds mijn bruid was. De duivel hale die oude
historiesging hij voort, terwijl hij met de
hand schielijk langs het voorhoofd voer «waar
achtig, het ware voor mij nog maar beter ge
weest, wanneer ik op het slagveld mgn rust
gevonden had."
.Kom, kom, praat niet zoo moedeloos, mgn dap
pere ritmeester, die den dood in het aange
zicht heeft gezien, zonder een spier van zijn
gelaat te vertrekken zeide Reinhard, thans
een vroolijken toon aanslaande. «Hoe je lot ook
loopen moge, bied het moedig het hoofd. Wan
neer je vader het eervolle teeken der dapper
heid op je borst ziet, dan zal hg zonder eenigen
twijfel zijn armen voor je ontslniten en alles
is vergeven en vergoten
«Mocht je gelijk hebben," zeide Egon, ter
wijl zijn schitterende oogen over de gasten
dwaalden, wier aantal allengs grooter werd.
«Ik zou dit ook hopen, wanneer ik niet wist,
dat mijn neef baron Von Eichenfels zich in
de woning mijns vaders vastgemetseld had.
Deze sluwe diplomaat zal vermoedelgk wel
zgn uiterste best godaan hebben om de klove
tusschen vader en zoon te verbreoden, dit is
bg mij aan geen den minsten twgfel onder
hevig. Nadat hg zgn fortuin in de residentie
heeft doorgebracht, is hg door zgn verwarde
financieele omstandigheden wel verplicht om
de rol op te nemen van «erfenisjager", en h\j
bezit het twijfelachtige talent om haar met de
routine van een ervaren comediant te spelen."
«Welnu dan zal je terugkomst hem wel
dringen .zjjn biezen te pakken,
Reir' r^'-V