't Vliegend Blaadje.
VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL. STT
No. 2055.
Woensdag 26 October 1892.
Twintigste Jaargang.
NIEUWSTIJDINGEN.
BLANCA's GEHEIM.
KLEINE COURANT
Bureau: Zuidstraat.
Telefoonn". 42.
HELDER, 25 Oct. 1892.
kHedenavond vergadert de Raad dezer
emeeno tot het behandelen van de volgende
unten
1. Aanbieding begrooting 1893. 2. 2e sup-
iletoire begrooting voor 1892. 3. Ontslag
legent en Regentes van het Weeshuis, wegens
ertrek uit de gemeente. 4. Benoeming van
en onderwijzer aan de Herhalingsschool. 5.
Jenoeming van een commissaris van het zie-
;enhuis en de gemeente-apotheek. 6. verzoek
im ontslag van een onderwyzer. 7'Voorstel van
1 leden van den Gemeenteraad, tot wyziging
ran de Algemeene Politie-Verordening. 8.
foorstel van den hr. J. Korver, oprichting
imbachtsschool. 9. Adres vai den hr. D.
Ie Vries c. s., betreffende bestrating van de
üchagen- en Verlengde Kroonstraten. 10. Be
waarschriften hoofd, omslag.
't Was Vrijdagavond in Tivoli, bij de
toneelvoorstelling onder directie der heeren
Kreukniet en Poolman, slecht bezet, hetgeen
rre hoofdzakelijk aan het ongunstige weer
willen toeschrijven. Eerst werd opgevoerd «Het
boek Job.a Stukken in dit genre zyn er nog
niet veel. De beide hoofdfiguren, de levieten
Lonoda en Ariam, voorgesteld door de heeren
v. Kuijk en Smith, hebben uitstekend voldaan.
Dergelyke stukken zouden o. i. beteren indruk
maken, wanneer men over ruimer hulpmiddelen
kon beschikken.
Afgaande op de recensies der groote binden,
hadden velen ongetwijfeld een groote ver
wachting van 't tooneelspel «Blanchette." In
hoever die bevredigd is, wagen we niet te
beslissen. Voor 'tepel hebben we gaarne een
woord van lof over. Mevrouw Anna Rössing-
Sablairolles was haar rol ten volle meester ze
toonde door haar natuurlijk spel, welke gevol
gen 't soms kan hebben wanneer ouders hunne
kinderen boven hun stand opvoeden, waardoor
't leven voor beide partijen, daar hunne denk
beelden te veel uiteenloopen, ondragelijk wordt.
Vooral de slotscène gaf de moraal, waarbij
woorden eigenlijk onnoodig waren.
De heer van Kuik toonde als vader Rousset,
de oude, stijfhoofdige boer, een type, dat den
kunstenaar op tooueelgebied doet uitkomen, en
ook mevr. Kamphuizen Golpaar was als moe
der Rousset goed op hare plaats, 't Stuk toont
realisme van 't begin tot 't einde. Of deze
school zich op de planken zal kunnen hand
haven, moet de tijd leeren. Menigeen, intus-
schen, zal de heimelijke verzuchting slaken
Zelfsop tooneelgebied zou men voortaan kun
nen zeggen de poësie verdwijnt ook hier.
Met 1 Mei a.s. zal de 2e comp. van
het 4e reg. vesting-artillerie van hier ver
trekken en te 's Gravenhage in garnizoen
komen. De 3e comp. thans te Willem
stad, zal dan hier in garnizoen komen.
Het te water loopen van liet pantser-
schip „Koningin Wilhelmina."
Het pantserdektorenschip «Koningin Wil
helmina" is jl. Zaterdag met goed gevolg te
water geloopen.
Tusschen drie uur en half vier verschenen
in de poort der landswerf de Koninginnen, de
Regentes in hare gewone kleederdracht, de
kleine Koningin in een marinepakje gestoken,
de blonde haren los onder het petje uitko
mende en langs den heuschen zeemansjekker
neerdalende.
Admiraal Mac-Leod wees der koningin de
taak aan, die zy straks zou hebben te vervul
len. Op een tafeltje met onyxblad was een
klein model der «Wilhelmina" geplaatst, waar-
by de toestel, waardoor de laatste klink zou
vallen, iu het klein nagebootst, zelfs niet
ontbrak.
De marine-kapel deed intusschen verschil
lende vaderlandsche liederen hooren, waaronder
het lied van «Piet Hein."
Het beslissende oogenblik naderde intusschen
met rassche schreden de laatste oogenblikken
benutte men, om de steunen en stutbalken
weg te slaan, en alles te verwijderen, wat de
«Wilhelmina" tegenhield, op een uitzondering
nade laatste klink, die op den bijlslag
der Koningin zou wegvallen.
Nadat de Minister van Marine een korte
toespraak tot de koninginnen had gehouden,
overhandigde 's ministers dochter aan de
jeugdige Koningin een zilveren bijl, waarmede
zij den enkelen draad ging afsnijden, die haar
monsterachtigen naamgenoot nog aan deze plek
gebonden hield.
De bijl viel, de draad knapte, de ketting
rammelde over zijne katrollen, de zware klink
viel met een harden slag ter aarde, en op
hetzelfde oogenblik stortte de «Wilhelmina"
zich to water, de sleden met de kimmen, door
kettingen vastgehouden meesleurende, terwijl
de tonen der muziek zich vermengden met de
juichkreten van het volk aan dek en van de
toeschouwers aan den wal.
Jammer, dat het grillige herfstweder zich
juist heden van zoo slechte zyde deed kennen.
Onder het opschrift «Verkeerswegen",
komt in No. 2664 der Schager Courant een
artikel voor, dat, naar we vernemen, ook te
dezer plaatse en in den naasten omtrek aan
dacht verdient.
De schrijver van dit stuk wil der Directie
van de Holl. IJzeren Spoorwegmaatschappij
het denkbeeld aan de hand doen, om voor
snel- en boemeltreinen een verschillend tarief
intevoeren. Door 't invoeren van sneltreinen,
wone treinen en lokaaltreinen, gelyk hier
en daar op de Staatsspoor, zou, meeut de
schry ver, de Maatschappij in de behoeften van
velen voorzien. We lezen verder in het ge
noemde stuk«Tusschen Helder en Amster
dam, een afstand van p. m. 65 kilometer, slin
gert een spoorbaan van 83 kilometer. Zuch
tend en zwoegend trekt de meestal hoog be
jaarde locomotief den wezenlijk niet te zwaren
trein voort, twaalf maal stoppend om den adem
nog niet geheel te verliezen Zoo'n reis van
Amsterdam naar den Helder, 't is om er
zeeziek van te worden. Twaalf stations langs
een baan van 83 kilometer is te veel voor de
moesten, en toch nog te weinig voor velen.
Tot toelichting van dit laatste diene, dat b. v.
de afstand van Schagen tot Anna-Paulowna
10, van Schagen tot Noord-Scharwoude 9 ki
lometer, d. i. ruim ls/4 uur gaans is. Men
kan dus tusschen genoemde punten of nabij de
spoorbaan en toch bijna een uur gaans van
een station verwyderd wonen. Yoor wie met
vrouw en kind op reis moet, voor den koop
man en vele anderen, die geen rijtuig hebben
om zich te laten brengen en halen, is die af
stand veel te groot. De maatschappij zou een
goed werk doen, met minstens een lokaaltrein
per dag te laten loopen, heen en terug naar
Amsterdam, stoppende niet op twaalf maar op
een dertigtal verschillende plaatsen. Word
de prijs dan voor zulk een trein gesteld op
één cent per kilometer enkele reis, dan viel
er niet aan te twijfelen of zulk eeu trein was
als een weldaad te beschouwen voor den klei
nen man in hef algemeen, maar voor 't plat
teland in 't bijzonder. Dat zulke treinen elders
goede diensten bewijzen, is bekend. Tusschen
Zwolle en Zutpheu b. v. loopt langs de Staats
spoor zoo'n lokaaltrein, stoppende op 24 ver
schillende plaatsen, hoewel de afstand hoogstens
48 kilometer is. Het tarief is voor de lokaal-
treinen bij de Staatsspoor lager dan het gewone.
Men betaalt voor den afstand Zwolle-Zutphen
60 cents, terwijl naar het tarfef op de lyn
Heider-Amsterdam berekend (2l/z per
kilometer) de prijs f 1.20 zou moeten zijn. Er
dient echter opgemerkt, dat op de lokaaltreinen
geen retourkaarten worden gegeven, zoodat
voor heen en terug van Zwolle naar Zutphen
f 1.20 wordt betaald, terwyl naar be bereke
ning der retourkaarten op de lijnen der Holl.
spoor 3 cent per kilometer) de prijs f 1.40
zoude zijn. Voor een enkele reis is het ver
schil dus aanmerkelijk, voor een retour zeer
geriug. 't Voordeel voor de plattelanders om
zoo dicht mogelijk bij de woning uit te stappen,
blijft echter. Kou de maatschappij besluiten
tot het afschaffen der retourkaarten op de lijnen
waar geen concurrentie is te vreezen en het
heffen van oen tarief van D/a cent per kilo
meter voor gewone en sneltreinen en van 1
cent per kilometer voor lokaaltreinen, dan
houden we het er voor dat daarmee de be
langen der maatschappij en die van 't publiek
waren gediend."
Nadat de schrijver vervolgens heeft aange
toond, dat een tariefsverlaging als door hem
wordt bedoeld niet scbadelyk is voor de Maat
schappij, getuige uitkomst op de lijn Zwolle-
Kampen verkregen, uit hij den wensch, dat
Gemeentebesturen en Kamers van Koophandel
zich in deze de belangen van 't publiek mogen
aantrekken,
Hij besluit zijn artikel volgeuderwijzo «Veel
is de dienstregeling op de lyn HelderAm
sterdam verbeterd door het invoeren der treinen
van 6.48 's ochtends uit den Helder en 8.22
's avonds uit Amsterdam jammer slechts, dat
de reizigers naar en van Haarlem van deze
verbetering niet kunnen profiteeren. De trein
van 's avonds 8.13 uit Haarlem gaat niet
verder dan Velzen ging hy door tot Uitgeest,
(14 minuten sporens) dan konden de reizigers
den trein van 9.01 Uitgeest naar Helder be
reiken. Kon trein No. 140 een twintig minu
ten later van Velzen naar Haarlem vertrek
ken, dan waren de reizigers Heider-Haarlem
voor trein 104 's ochtends geholpen dooi' een
verbinding UitgeestVelzen.
Wie in deze helpen kan, die helpe
In de zitting van den gemeenteraad
van Texel, Vrijdagmorgen gehouden, werd
eervol ontslag verleend aan den heer P.
Dijkstra onderwijzer aan de Koog.
Tevens werd eervol ontslag verleend aan
den heer J. Daalder te Den Hoorn, als
telefonist en in diens plaats benoemd mej.
Corn. Daalder.
Aan den heer P. Stikkel werd eervol
ontslag verleend als Secr.-boekhonder van
het Burg. Armbestuur en voor die betrek
king benoemd de heer Arn. Langeveld,
beambte ter Secretarie.
Een boer op Texel zond deze week
zijn arbeiders naar den akker om aardap
pelen te rooien. Daarvan kon echter niets
komen, daar de aardappelvelden onder
water stonden en zelfs de eenden er over
zwommen. Wel een bewijs hoe treurig
het er, tengevolge van de menigvuldige
regens, in vele polders voor den landbou
wer uitziet.
De quarantaine te IJmuiden is nu
in zooverre gewijzigd, dat alle schepen uit
verdachte plaatsen, ook die uit Havre en
Brest, alleen geneeskundig onderzocht wor
den en is de uitslag van dat onderzoek
gunstig, direct mogen doorvaren naar de
plaats hunner bestemming.
In verband hiermede is het oorlogsschip,
dat belast was met den quarantainedienst
te IJmuiden, weder vertrokken.
In een café op den Nieuwendijk te
Amsterdam heeft men iemand, die er met
een meisje zat, een portemonnaie met f 225
ontrold.
Gedistilleerd en zout
De «Staatscourant* van heden (no. 248)
bevat de wet van 27 Sept. jl. tot verhoo
ging van den accijns per hectoliter ge
distilleerd, ad. 50 pCct. sterkte van f 60
op f 63, en de wet van dezelfde dagtee-
kening, houdende bepalingen omtrent den
accijns op het zout.
Beide wetten treden in werking op 1
Mei 1893.
Als een bewijs dat de beweging voor
het invoeren der Nederlandscbe taal in
België toeneemt kan dienen, dat alleen in
de stad Gent, sedert 24 Dec. 11. 2285
exemplaren van de bekende Volksgeschrif-
ten der Maatschappij tot Nut van 't Alge
meen, ter verspreiding door het Nuts-
Departement aldaar zijn aangekocht.
Naar het «Handelsblad" verneemt,
heeft een vermogend ingezetene een niet
onbelangrijke som ter beschikking van den
burgemeester van Amsterdam gesteld, ten
einde de Waardenburgsche geneeswijze
(verblijf in een lokaal met verhitte lucht)
in het Buitengasthuis te kunnen toepas
sen op choleralyders, die daar ter verple
ging mochten worden opgenomen.
Uit Hilversum schrijft men over den
toestand van den geredden A. Tilburgs,
die nog in de R. K. Ziekenverpleging ver
toeft,dat, tengevolge van den voortdurenden
druk der planken en het zand, zijne beenen
eerst zeer gezwollen waren, doch dat dit
nu bijna is hersteld. Zijn hoofd was aan
éene zijde bij en aan het oor geschaafd
hierin is vermoedelijk zand of iets anders
onreins gekomen, waardoor dit aan het
zweren is geraakt, doch dit betert ook
goed. Indien dit laatste er niet bij was
gekomen, zou hij deze week reeds het ge
sticht hebben verlaten. Hy is overigens
gezond en welgemoed.
In de Atjehsche Courant van 14 Sept.
komt het verhaal voor van het zelfopofferende
en moedige gedrag van den sergeant der ar
tillerie K. Ligthart, die op voordracht van
zijn regiments-commandant by Kon. besl. van
16 Augustas tot Ridder der Militaire Wil
lemsorde 4e kl. werd benoemd.
Het was in den morgen van den 4en Mei
dezoB jaars dat de afkomende wacht van het
blokhuis te Kota Pagani door een vyandelyke
bende werd beschoten. Sergeant Ligthart,
commandant van het ar til) erie=detucheme n
wilde door middel van granaatworpen den
vyand verdryven. Na vier worpen gelukte
het inderdaad het vyandelijk vuur tot zwegen
te brengen, maar een kwartier later herhaal
den de Atjehers het vuur uit een versterking
achter groote tjamaraboomen. De mortier
werd daarom weder in de battery gebracht
en andermaal werden drie worpen gedaan.
Bij den vierden worp ontbrandde wel het
pijpje, maar het vunr werd niet aan de kar
does meegedeeld, waardoor de grauaat in plaats
van op 900 M. slechts op 150 M. afstand
sprong.
Ligthart liet zich hierdoor niet ontmoedigen
maar zocht, onder het vuur des vijands, een
nieuwe kardoes, waarmede de mortier an
dermaal werd geladen. Evenals by den vorigen
worp, ontbrandde weder het kopgezwinde
pypje, maar ook nu vatte de gezwinde lont
vuur, waarby een groote vuurstraal uit den
granaat spoot. Toen de sergeant dit zag,
aarzelde hij geen oognnlik. Zonder het gevaar
te duchten, duwde hij den kanonnier, die naast
hem stond, in een kuil, riep den commandant
der bezetting toe zich met zyn manschappen
te dekken, gooide de mortier snel om, zoodat
de brandende granaat er uit rolde en slingerde
deze toen met alle kracht ongeveer 15 Meter
buiten de draadversperring, ter zyde van het
blokhuis. Onmiddellijk daarop volgde een
knal. De granaat was gesprongen, maar zon
der iemand te deren.
Door het moedig en onverschrokken gedrag
van den braven sergeant waren vele menschen-
levens gered. Niet alleen het Indische, maar
ook het Nederlandsche leger (Ligthart was nl.
voor vier jaren in Indië gedetacheerd) mag
trotsch zijn op dezen moedigen onderofficier, en
niet ten onrechte worden in het Indisch blad
de onders van den ridder geluk gewenscht
met de welverdiende onderscheiding, welkejhun
zoon tobeurt viel.
Betreffende de redding der uit vyf per-
sonen bestaande bemanning van de Holland-
schot jalk Jantina Jacobina" door de reddings
boot «Groszherzogin Alice von Hessen" van
het reddingsstation Wangeroog, wordt het
volgende gemeld
Den 14 October berichtte de lichttoren
wachter by Wangeroog, dat op de Tabaksplaat
een schip gestrand was. Een hevige wind
woei uit het Oosten. De reddingsboot werd
met 11 koppen bemand en weldra was het
gestrande schip bereikt, over hetwelk de bran
ding telkens heensloeg. Een lijn werd door
de bemanning der reddingsboot naar het schip
uitgeworpen, daar door de schipbreukelingen
gegrepen en vastgemaakt. Boven in den mast
hing een tezamengeknoopt zeil, waarin de vrouw
van den kapitein en drie kleine kinderen zaten.
De storm had alles door elkander geworpen,
zoodat het onmogelijk wa9 vrouw en kinderen
op het dek te brengen. Met zeer veel moeite
werden de moeder en de kinderen en daarna
de kapitein en de stuurman in de reddingsboot
gebracht. De terugtocht ging met uiterst veel
bezwaren gepaard. Eerst tegen den avond
gelukte 't het eiland te bereiken. Onderweg
overleed het jongste kind van ruim een jaar.
Zwaar beschadigd kwam het vaartuig te Wan
geroog aan.
De vergiftigingen te Londen.
Londen, 21 Oct. Het sensatie-pro
ces van den zich noemenden dr. Neill, dat
voor de strafrechtbank van Old Baily al
hier behandeld werd, is hedenmiddag ge
ëindigd. Neill werd beschuldigd verleden
jaar 4 vrouwen van lichte zeden in het
district Lambeth vergiftigd te hebben.
De jury vond Neill schuldig en veroor
deelde hem ter dood.
Correspondentiepartij tusschen H. S. te Hel
der en de Arnhemsohe Sohaakvereeniging.
Wit (Arnhem).
7
8d4xe5.
Stand der partij na den achtsten zet van wit.
Helder.
Zwart (Helder)
R c8—f 5
Burgerlijke Stand, gem. Helder.
Van af 20 tot en met 22 October.
ONDERTROUWDC. R. Kruk, scheeps
timmerman en S. D. Gorter. K. Schellinger
hout, kwartiermeester en J. Hendrikse. G. G.
Fenenga, korporaal-torpedist en J. Jongstra.
GETROUWD: W. Snyder en W.H. Sirach.
J. Schendelaar en D. Veenstra. J. J. Voorham
eu B. Borger. D. Boon en N. Breen. J. de
Wit en G. Hamer.
BEWER KT DOOR
31.) AM O.
Kapitein Hammond en Charles gingen naar
de speelzaal. Beatrice begon dadelyk tegen
Bertha
«Waar ben jij en de graaf den heelen dag
geweest
«Wy hebben in het park gewandeld."
«Waarover liep het gesprek?"
«Over allerlei,* antwoordde Bertha kalm,
«over de mooie landstreek, over de prettige
inrichting van een Engelsch adellyk slot en
natuurlijk over het weder.*
«Is er ook over my gesproken
«Dat geloof ik wel.*
«Bertha,* fluisterde zy met overgebogen
lichaam, «ze! graaf Victor nog iets van
je weet wel?"
«Hij ze! er geen woord van, dat hy je be
mint, en met je trouwen wil, als je dat be
doelt I"
De avond viel, graaf Norton keerde terug.
Door den rit hadden zyn wangen een frissche
kleur gekregeD. Op de vragen van zyn tante
naar de bewoners van het landgoed Draxel
antwoordde by zoo kort mogelijk, iets, wat
de aandacht van zijn tante niet ontging.
Victor, wat is er Ben je ziek vroeg zy
na afloop van het diner.
«Ziek? Neen, beste tante; n maakt u be
zorgd zonder reden,* antwoordde hij met een
gedwongen lach.
«Waarom ben je dan zoo stil? Vertrouw
mij gerust toe, wat er op je hart drnkt.*
«Morgen!* antwoordde hij. «Heb nog tot
morgen geduld. Ik ben eenigszins opgewonden,
maar zelfs aan n kan ik de reden niet zeggen.
Morgen zal u alles weten
In haar bezorgd hart dook een voorgevoel
op, maar zy drong toch niet verder aan.
Bertha gevoelde zich nog steeds als iemand,
wiens denken en gevoelen verlamd is. Hier
was het keerpunt van haar leven 1 Waar zou
de stroom haar heenvoeren Naar hooger of
naar lager?
Kapitein Hammond kwam haar gepeins
storen en verzocht haar aan het klavier te
gaan en een lied te zingen. Werkelyk voldeet
zij aan dit verzoek.
Maar eenmaal aan het klavier, werd zij de
oude en zong met vuur een eenvoudig lied.
Graaf Norton stond by haar en luisterde in
verrukking naar den klank van haar zuivere
altstem.
Het lied was uit, zij stond op en spoedig
was de avond voorby, Allen zochten hun ver
trek op om te slapen.
Bertha verlangde daar niet naar. Zy sloeg
een shawl om, ging bij het venster zitten en
richtte haar blikken naar den helderen ster
renhemel.
Zou zy graaf Norton nemen of niet?
Liefde gevoelde zy niet voor hem en zou zij
waarschijDlyk ook nooit gevoelen. Van gan-
scher harte beminde zij Charles, missschien
nu nog te meer dan tot dusverre. Als zij graaf
Norton trouwde, verkreeg zy een hooge positie
in de maatschappij en onmetelijke rijkdommen.
Zij hechtte veel aan een weelderig leven en
aan vermaken. Wat de liefde betreft,graaf.
Norton beminda haar en voor een vrouw is
het altijd beter, dat de man haar bemint, dan
omgekeerd.
Dit was de eene zijde van de zaak. De
andere waszij kon naar haar neef gaan en
zeggen «Charles, de liefde, die ik je toedraag,
is grooter dan de liefde voor mezelven. Ik wil
je toebehooran, zoodra je dat verlangt.«
Zij zou dan zijn vrouw worden en een kleine
poos zou hun geluk met niets te vergelijken
ziju. Maar dan zou hij, onterfd door zijn papa,
zijn brood moeten verdienen in het zweet zijns
aanschijns, en opnieuw zou voor haar bet oude
leven van zorg en ontberingen weer beginnen.
Een rilliDg ging baar door de leden, toen
ze daaraan dacbt. Al zou haar hart breken,
zij moest zichzelven en Charles redden, zy zou
den graaf haar ja-woord geven. En dan
De toekomst grijnsde haar tegen als een
eindelooze, ledige ruimte, waarin zij niet mocht
hopen iets te vinden.
Zy stond op en wilde trachten in den slaap
alles te vergeten, wat haar hoofd en hart be
roerde
En zy sliep het was een diepe, droom-
looze slaap. De zon stond reeds hoog aan den
hemel, toen zij eindelijk u;t haar verdooving
ontwaakte. Doch nauwelijks had ze deoogen
geopend, of de werkelykheid trad met over
weldigende kracht voor haar. Zij wist, dat
haar eerste schreden haar den graaf tegemoet
voerden, en zij had zich niet vergist.
Toen zy de boekenzaal voorbijging, trad hij
plotseling voor haar, greep haar hand en trok
haar eenigszins onstuimig naar binnen.
«Bertha, ik heb gewacht,* zeide hij en zijn
stem beefde van aandoening. «Ik heb gewacht
al die lange uren sedert gisteren. Ik kan die
onzekerheid niet langer verdragen. Oh, spreek
om Gods wil, zeg geen neen 1
Onwillekeurig glimlachte zij. Zy begreep
zelf niet, hoe zij daar in dit ongeluksuur toe
kwam.
Wat moet ik zeggen vroeg zy op onna-
tunrlijken toon. «Wat wil n, dat ik zal zeggen
Hij drukte haar hand zoo vast in de zijne,
dat zij er bijna pyn van had.
«Zeg jaBerthaNiets meer dan ja
«Niets meer dan ja,* herhaalde zjj op een
wyze, die alleen een geheel verblind man ver
keerd kon verstaan. «Graaf Victor, als ge dat
wenscht. dan zy hotja
XXII.
Lady Carley had zich in haar particuliere
vertrekken teruggetrokken. De morgenpost
bracht haar verscheidene brieven. Een daar-
vau, die onderteekend was «Blanca,* opende
zij met byzonderen haast. Zy zat nog in diep
gepeins verzonken, toen zij opschrikte door
kloppen op de deur. Haar neef trad binnen.
Met bevende hand vouwde zy den brief
dicht en verborg dien. Zy deed de zorgvolle
trekken in haar gelaat verdwynen en ging
haar neef met een vriendelyken glimlach te
gemoet. Hij was immers haar oogappel.
«Kom nader, Victor,* sprak zy vriendelijk.
«Ik wilde juirt de lijst van uitnoodigingen
voor Donderdag eens met je dooorzien. Je komt
zeker spreken over het rytoertje van heden
middag
«Neen, tan'Ik heb gewichtiger zaken te
bespreken."
Zy keek hem onderzoekend aan. Zyn oogen
schitterden meer dan gewoonlijk en zyn gelaat
stond ook levendiger.
«Dat zyn zeker zaken van aangenamen
aard, als je verheugd gelaat me niet bedriegt,*
«Ja, tante. Wensch me geluk, ik ben de
gelukkigste mensch op aarde
«Victor 1"
«Raadt u het niet? Kan u zelfs niet ver
moeden, waarom ik hier gekomen ben
Zij hield den adem in en verbleekte.
«Zeg het my bracht zy met inspanning
uit.
«Nu dan, ik ga trouwen 1» antwoordde hij.
De oude dame stiet een kreet «it en sloeg
de handen voor zich uit, als wilde zy een slag
afwereu.
«Neen, neen, alles kan. Victor, maar dat
niet
«Tante
Zy hoorde dien nitroep niet meer. De krach
ten hadden haar begeven, zy viel in onmacht.
Hevig ontsteld boog hij over haar, doch een
oogenblik later kwam zij weer bij.
«Het uur is gekomen," fluisterde zij.
(Wordt vervolgd.)