't Vliegend Blaadje. VOOR HELDER, NIEUWEDIEP EN TEXEL. STT No. 2055. Woensdag 26 October 1892. Twintigste Jaargang. NIEUWSTIJDINGEN. BLANCA's GEHEIM. KLEINE COURANT Bureau: Zuidstraat. Telefoonn". 42. HELDER, 25 Oct. 1892. kHedenavond vergadert de Raad dezer emeeno tot het behandelen van de volgende unten 1. Aanbieding begrooting 1893. 2. 2e sup- iletoire begrooting voor 1892. 3. Ontslag legent en Regentes van het Weeshuis, wegens ertrek uit de gemeente. 4. Benoeming van en onderwijzer aan de Herhalingsschool. 5. Jenoeming van een commissaris van het zie- ;enhuis en de gemeente-apotheek. 6. verzoek im ontslag van een onderwyzer. 7'Voorstel van 1 leden van den Gemeenteraad, tot wyziging ran de Algemeene Politie-Verordening. 8. foorstel van den hr. J. Korver, oprichting imbachtsschool. 9. Adres vai den hr. D. Ie Vries c. s., betreffende bestrating van de üchagen- en Verlengde Kroonstraten. 10. Be waarschriften hoofd, omslag. 't Was Vrijdagavond in Tivoli, bij de toneelvoorstelling onder directie der heeren Kreukniet en Poolman, slecht bezet, hetgeen rre hoofdzakelijk aan het ongunstige weer willen toeschrijven. Eerst werd opgevoerd «Het boek Job.a Stukken in dit genre zyn er nog niet veel. De beide hoofdfiguren, de levieten Lonoda en Ariam, voorgesteld door de heeren v. Kuijk en Smith, hebben uitstekend voldaan. Dergelyke stukken zouden o. i. beteren indruk maken, wanneer men over ruimer hulpmiddelen kon beschikken. Afgaande op de recensies der groote binden, hadden velen ongetwijfeld een groote ver wachting van 't tooneelspel «Blanchette." In hoever die bevredigd is, wagen we niet te beslissen. Voor 'tepel hebben we gaarne een woord van lof over. Mevrouw Anna Rössing- Sablairolles was haar rol ten volle meester ze toonde door haar natuurlijk spel, welke gevol gen 't soms kan hebben wanneer ouders hunne kinderen boven hun stand opvoeden, waardoor 't leven voor beide partijen, daar hunne denk beelden te veel uiteenloopen, ondragelijk wordt. Vooral de slotscène gaf de moraal, waarbij woorden eigenlijk onnoodig waren. De heer van Kuik toonde als vader Rousset, de oude, stijfhoofdige boer, een type, dat den kunstenaar op tooueelgebied doet uitkomen, en ook mevr. Kamphuizen Golpaar was als moe der Rousset goed op hare plaats, 't Stuk toont realisme van 't begin tot 't einde. Of deze school zich op de planken zal kunnen hand haven, moet de tijd leeren. Menigeen, intus- schen, zal de heimelijke verzuchting slaken Zelfsop tooneelgebied zou men voortaan kun nen zeggen de poësie verdwijnt ook hier. Met 1 Mei a.s. zal de 2e comp. van het 4e reg. vesting-artillerie van hier ver trekken en te 's Gravenhage in garnizoen komen. De 3e comp. thans te Willem stad, zal dan hier in garnizoen komen. Het te water loopen van liet pantser- schip „Koningin Wilhelmina." Het pantserdektorenschip «Koningin Wil helmina" is jl. Zaterdag met goed gevolg te water geloopen. Tusschen drie uur en half vier verschenen in de poort der landswerf de Koninginnen, de Regentes in hare gewone kleederdracht, de kleine Koningin in een marinepakje gestoken, de blonde haren los onder het petje uitko mende en langs den heuschen zeemansjekker neerdalende. Admiraal Mac-Leod wees der koningin de taak aan, die zy straks zou hebben te vervul len. Op een tafeltje met onyxblad was een klein model der «Wilhelmina" geplaatst, waar- by de toestel, waardoor de laatste klink zou vallen, iu het klein nagebootst, zelfs niet ontbrak. De marine-kapel deed intusschen verschil lende vaderlandsche liederen hooren, waaronder het lied van «Piet Hein." Het beslissende oogenblik naderde intusschen met rassche schreden de laatste oogenblikken benutte men, om de steunen en stutbalken weg te slaan, en alles te verwijderen, wat de «Wilhelmina" tegenhield, op een uitzondering nade laatste klink, die op den bijlslag der Koningin zou wegvallen. Nadat de Minister van Marine een korte toespraak tot de koninginnen had gehouden, overhandigde 's ministers dochter aan de jeugdige Koningin een zilveren bijl, waarmede zij den enkelen draad ging afsnijden, die haar monsterachtigen naamgenoot nog aan deze plek gebonden hield. De bijl viel, de draad knapte, de ketting rammelde over zijne katrollen, de zware klink viel met een harden slag ter aarde, en op hetzelfde oogenblik stortte de «Wilhelmina" zich to water, de sleden met de kimmen, door kettingen vastgehouden meesleurende, terwijl de tonen der muziek zich vermengden met de juichkreten van het volk aan dek en van de toeschouwers aan den wal. Jammer, dat het grillige herfstweder zich juist heden van zoo slechte zyde deed kennen. Onder het opschrift «Verkeerswegen", komt in No. 2664 der Schager Courant een artikel voor, dat, naar we vernemen, ook te dezer plaatse en in den naasten omtrek aan dacht verdient. De schrijver van dit stuk wil der Directie van de Holl. IJzeren Spoorwegmaatschappij het denkbeeld aan de hand doen, om voor snel- en boemeltreinen een verschillend tarief intevoeren. Door 't invoeren van sneltreinen, wone treinen en lokaaltreinen, gelyk hier en daar op de Staatsspoor, zou, meeut de schry ver, de Maatschappij in de behoeften van velen voorzien. We lezen verder in het ge noemde stuk«Tusschen Helder en Amster dam, een afstand van p. m. 65 kilometer, slin gert een spoorbaan van 83 kilometer. Zuch tend en zwoegend trekt de meestal hoog be jaarde locomotief den wezenlijk niet te zwaren trein voort, twaalf maal stoppend om den adem nog niet geheel te verliezen Zoo'n reis van Amsterdam naar den Helder, 't is om er zeeziek van te worden. Twaalf stations langs een baan van 83 kilometer is te veel voor de moesten, en toch nog te weinig voor velen. Tot toelichting van dit laatste diene, dat b. v. de afstand van Schagen tot Anna-Paulowna 10, van Schagen tot Noord-Scharwoude 9 ki lometer, d. i. ruim ls/4 uur gaans is. Men kan dus tusschen genoemde punten of nabij de spoorbaan en toch bijna een uur gaans van een station verwyderd wonen. Yoor wie met vrouw en kind op reis moet, voor den koop man en vele anderen, die geen rijtuig hebben om zich te laten brengen en halen, is die af stand veel te groot. De maatschappij zou een goed werk doen, met minstens een lokaaltrein per dag te laten loopen, heen en terug naar Amsterdam, stoppende niet op twaalf maar op een dertigtal verschillende plaatsen. Word de prijs dan voor zulk een trein gesteld op één cent per kilometer enkele reis, dan viel er niet aan te twijfelen of zulk eeu trein was als een weldaad te beschouwen voor den klei nen man in hef algemeen, maar voor 't plat teland in 't bijzonder. Dat zulke treinen elders goede diensten bewijzen, is bekend. Tusschen Zwolle en Zutpheu b. v. loopt langs de Staats spoor zoo'n lokaaltrein, stoppende op 24 ver schillende plaatsen, hoewel de afstand hoogstens 48 kilometer is. Het tarief is voor de lokaal- treinen bij de Staatsspoor lager dan het gewone. Men betaalt voor den afstand Zwolle-Zutphen 60 cents, terwijl naar het tarfef op de lyn Heider-Amsterdam berekend (2l/z per kilometer) de prijs f 1.20 zou moeten zijn. Er dient echter opgemerkt, dat op de lokaaltreinen geen retourkaarten worden gegeven, zoodat voor heen en terug van Zwolle naar Zutphen f 1.20 wordt betaald, terwyl naar be bereke ning der retourkaarten op de lijnen der Holl. spoor 3 cent per kilometer) de prijs f 1.40 zoude zijn. Voor een enkele reis is het ver schil dus aanmerkelijk, voor een retour zeer geriug. 't Voordeel voor de plattelanders om zoo dicht mogelijk bij de woning uit te stappen, blijft echter. Kou de maatschappij besluiten tot het afschaffen der retourkaarten op de lijnen waar geen concurrentie is te vreezen en het heffen van oen tarief van D/a cent per kilo meter voor gewone en sneltreinen en van 1 cent per kilometer voor lokaaltreinen, dan houden we het er voor dat daarmee de be langen der maatschappij en die van 't publiek waren gediend." Nadat de schrijver vervolgens heeft aange toond, dat een tariefsverlaging als door hem wordt bedoeld niet scbadelyk is voor de Maat schappij, getuige uitkomst op de lijn Zwolle- Kampen verkregen, uit hij den wensch, dat Gemeentebesturen en Kamers van Koophandel zich in deze de belangen van 't publiek mogen aantrekken, Hij besluit zijn artikel volgeuderwijzo «Veel is de dienstregeling op de lyn HelderAm sterdam verbeterd door het invoeren der treinen van 6.48 's ochtends uit den Helder en 8.22 's avonds uit Amsterdam jammer slechts, dat de reizigers naar en van Haarlem van deze verbetering niet kunnen profiteeren. De trein van 's avonds 8.13 uit Haarlem gaat niet verder dan Velzen ging hy door tot Uitgeest, (14 minuten sporens) dan konden de reizigers den trein van 9.01 Uitgeest naar Helder be reiken. Kon trein No. 140 een twintig minu ten later van Velzen naar Haarlem vertrek ken, dan waren de reizigers Heider-Haarlem voor trein 104 's ochtends geholpen dooi' een verbinding UitgeestVelzen. Wie in deze helpen kan, die helpe In de zitting van den gemeenteraad van Texel, Vrijdagmorgen gehouden, werd eervol ontslag verleend aan den heer P. Dijkstra onderwijzer aan de Koog. Tevens werd eervol ontslag verleend aan den heer J. Daalder te Den Hoorn, als telefonist en in diens plaats benoemd mej. Corn. Daalder. Aan den heer P. Stikkel werd eervol ontslag verleend als Secr.-boekhonder van het Burg. Armbestuur en voor die betrek king benoemd de heer Arn. Langeveld, beambte ter Secretarie. Een boer op Texel zond deze week zijn arbeiders naar den akker om aardap pelen te rooien. Daarvan kon echter niets komen, daar de aardappelvelden onder water stonden en zelfs de eenden er over zwommen. Wel een bewijs hoe treurig het er, tengevolge van de menigvuldige regens, in vele polders voor den landbou wer uitziet. De quarantaine te IJmuiden is nu in zooverre gewijzigd, dat alle schepen uit verdachte plaatsen, ook die uit Havre en Brest, alleen geneeskundig onderzocht wor den en is de uitslag van dat onderzoek gunstig, direct mogen doorvaren naar de plaats hunner bestemming. In verband hiermede is het oorlogsschip, dat belast was met den quarantainedienst te IJmuiden, weder vertrokken. In een café op den Nieuwendijk te Amsterdam heeft men iemand, die er met een meisje zat, een portemonnaie met f 225 ontrold. Gedistilleerd en zout De «Staatscourant* van heden (no. 248) bevat de wet van 27 Sept. jl. tot verhoo ging van den accijns per hectoliter ge distilleerd, ad. 50 pCct. sterkte van f 60 op f 63, en de wet van dezelfde dagtee- kening, houdende bepalingen omtrent den accijns op het zout. Beide wetten treden in werking op 1 Mei 1893. Als een bewijs dat de beweging voor het invoeren der Nederlandscbe taal in België toeneemt kan dienen, dat alleen in de stad Gent, sedert 24 Dec. 11. 2285 exemplaren van de bekende Volksgeschrif- ten der Maatschappij tot Nut van 't Alge meen, ter verspreiding door het Nuts- Departement aldaar zijn aangekocht. Naar het «Handelsblad" verneemt, heeft een vermogend ingezetene een niet onbelangrijke som ter beschikking van den burgemeester van Amsterdam gesteld, ten einde de Waardenburgsche geneeswijze (verblijf in een lokaal met verhitte lucht) in het Buitengasthuis te kunnen toepas sen op choleralyders, die daar ter verple ging mochten worden opgenomen. Uit Hilversum schrijft men over den toestand van den geredden A. Tilburgs, die nog in de R. K. Ziekenverpleging ver toeft,dat, tengevolge van den voortdurenden druk der planken en het zand, zijne beenen eerst zeer gezwollen waren, doch dat dit nu bijna is hersteld. Zijn hoofd was aan éene zijde bij en aan het oor geschaafd hierin is vermoedelijk zand of iets anders onreins gekomen, waardoor dit aan het zweren is geraakt, doch dit betert ook goed. Indien dit laatste er niet bij was gekomen, zou hij deze week reeds het ge sticht hebben verlaten. Hy is overigens gezond en welgemoed. In de Atjehsche Courant van 14 Sept. komt het verhaal voor van het zelfopofferende en moedige gedrag van den sergeant der ar tillerie K. Ligthart, die op voordracht van zijn regiments-commandant by Kon. besl. van 16 Augustas tot Ridder der Militaire Wil lemsorde 4e kl. werd benoemd. Het was in den morgen van den 4en Mei dezoB jaars dat de afkomende wacht van het blokhuis te Kota Pagani door een vyandelyke bende werd beschoten. Sergeant Ligthart, commandant van het ar til) erie=detucheme n wilde door middel van granaatworpen den vyand verdryven. Na vier worpen gelukte het inderdaad het vyandelijk vuur tot zwegen te brengen, maar een kwartier later herhaal den de Atjehers het vuur uit een versterking achter groote tjamaraboomen. De mortier werd daarom weder in de battery gebracht en andermaal werden drie worpen gedaan. Bij den vierden worp ontbrandde wel het pijpje, maar het vunr werd niet aan de kar does meegedeeld, waardoor de grauaat in plaats van op 900 M. slechts op 150 M. afstand sprong. Ligthart liet zich hierdoor niet ontmoedigen maar zocht, onder het vuur des vijands, een nieuwe kardoes, waarmede de mortier an dermaal werd geladen. Evenals by den vorigen worp, ontbrandde weder het kopgezwinde pypje, maar ook nu vatte de gezwinde lont vuur, waarby een groote vuurstraal uit den granaat spoot. Toen de sergeant dit zag, aarzelde hij geen oognnlik. Zonder het gevaar te duchten, duwde hij den kanonnier, die naast hem stond, in een kuil, riep den commandant der bezetting toe zich met zyn manschappen te dekken, gooide de mortier snel om, zoodat de brandende granaat er uit rolde en slingerde deze toen met alle kracht ongeveer 15 Meter buiten de draadversperring, ter zyde van het blokhuis. Onmiddellijk daarop volgde een knal. De granaat was gesprongen, maar zon der iemand te deren. Door het moedig en onverschrokken gedrag van den braven sergeant waren vele menschen- levens gered. Niet alleen het Indische, maar ook het Nederlandsche leger (Ligthart was nl. voor vier jaren in Indië gedetacheerd) mag trotsch zijn op dezen moedigen onderofficier, en niet ten onrechte worden in het Indisch blad de onders van den ridder geluk gewenscht met de welverdiende onderscheiding, welkejhun zoon tobeurt viel. Betreffende de redding der uit vyf per- sonen bestaande bemanning van de Holland- schot jalk Jantina Jacobina" door de reddings boot «Groszherzogin Alice von Hessen" van het reddingsstation Wangeroog, wordt het volgende gemeld Den 14 October berichtte de lichttoren wachter by Wangeroog, dat op de Tabaksplaat een schip gestrand was. Een hevige wind woei uit het Oosten. De reddingsboot werd met 11 koppen bemand en weldra was het gestrande schip bereikt, over hetwelk de bran ding telkens heensloeg. Een lijn werd door de bemanning der reddingsboot naar het schip uitgeworpen, daar door de schipbreukelingen gegrepen en vastgemaakt. Boven in den mast hing een tezamengeknoopt zeil, waarin de vrouw van den kapitein en drie kleine kinderen zaten. De storm had alles door elkander geworpen, zoodat het onmogelijk wa9 vrouw en kinderen op het dek te brengen. Met zeer veel moeite werden de moeder en de kinderen en daarna de kapitein en de stuurman in de reddingsboot gebracht. De terugtocht ging met uiterst veel bezwaren gepaard. Eerst tegen den avond gelukte 't het eiland te bereiken. Onderweg overleed het jongste kind van ruim een jaar. Zwaar beschadigd kwam het vaartuig te Wan geroog aan. De vergiftigingen te Londen. Londen, 21 Oct. Het sensatie-pro ces van den zich noemenden dr. Neill, dat voor de strafrechtbank van Old Baily al hier behandeld werd, is hedenmiddag ge ëindigd. Neill werd beschuldigd verleden jaar 4 vrouwen van lichte zeden in het district Lambeth vergiftigd te hebben. De jury vond Neill schuldig en veroor deelde hem ter dood. Correspondentiepartij tusschen H. S. te Hel der en de Arnhemsohe Sohaakvereeniging. Wit (Arnhem). 7 8d4xe5. Stand der partij na den achtsten zet van wit. Helder. Zwart (Helder) R c8—f 5 Burgerlijke Stand, gem. Helder. Van af 20 tot en met 22 October. ONDERTROUWDC. R. Kruk, scheeps timmerman en S. D. Gorter. K. Schellinger hout, kwartiermeester en J. Hendrikse. G. G. Fenenga, korporaal-torpedist en J. Jongstra. GETROUWD: W. Snyder en W.H. Sirach. J. Schendelaar en D. Veenstra. J. J. Voorham eu B. Borger. D. Boon en N. Breen. J. de Wit en G. Hamer. BEWER KT DOOR 31.) AM O. Kapitein Hammond en Charles gingen naar de speelzaal. Beatrice begon dadelyk tegen Bertha «Waar ben jij en de graaf den heelen dag geweest «Wy hebben in het park gewandeld." «Waarover liep het gesprek?" «Over allerlei,* antwoordde Bertha kalm, «over de mooie landstreek, over de prettige inrichting van een Engelsch adellyk slot en natuurlijk over het weder.* «Is er ook over my gesproken «Dat geloof ik wel.* «Bertha,* fluisterde zy met overgebogen lichaam, «ze! graaf Victor nog iets van je weet wel?" «Hij ze! er geen woord van, dat hy je be mint, en met je trouwen wil, als je dat be doelt I" De avond viel, graaf Norton keerde terug. Door den rit hadden zyn wangen een frissche kleur gekregeD. Op de vragen van zyn tante naar de bewoners van het landgoed Draxel antwoordde by zoo kort mogelijk, iets, wat de aandacht van zijn tante niet ontging. Victor, wat is er Ben je ziek vroeg zy na afloop van het diner. «Ziek? Neen, beste tante; n maakt u be zorgd zonder reden,* antwoordde hij met een gedwongen lach. «Waarom ben je dan zoo stil? Vertrouw mij gerust toe, wat er op je hart drnkt.* «Morgen!* antwoordde hij. «Heb nog tot morgen geduld. Ik ben eenigszins opgewonden, maar zelfs aan n kan ik de reden niet zeggen. Morgen zal u alles weten In haar bezorgd hart dook een voorgevoel op, maar zy drong toch niet verder aan. Bertha gevoelde zich nog steeds als iemand, wiens denken en gevoelen verlamd is. Hier was het keerpunt van haar leven 1 Waar zou de stroom haar heenvoeren Naar hooger of naar lager? Kapitein Hammond kwam haar gepeins storen en verzocht haar aan het klavier te gaan en een lied te zingen. Werkelyk voldeet zij aan dit verzoek. Maar eenmaal aan het klavier, werd zij de oude en zong met vuur een eenvoudig lied. Graaf Norton stond by haar en luisterde in verrukking naar den klank van haar zuivere altstem. Het lied was uit, zij stond op en spoedig was de avond voorby, Allen zochten hun ver trek op om te slapen. Bertha verlangde daar niet naar. Zy sloeg een shawl om, ging bij het venster zitten en richtte haar blikken naar den helderen ster renhemel. Zou zy graaf Norton nemen of niet? Liefde gevoelde zy niet voor hem en zou zij waarschijDlyk ook nooit gevoelen. Van gan- scher harte beminde zij Charles, missschien nu nog te meer dan tot dusverre. Als zij graaf Norton trouwde, verkreeg zy een hooge positie in de maatschappij en onmetelijke rijkdommen. Zij hechtte veel aan een weelderig leven en aan vermaken. Wat de liefde betreft,graaf. Norton beminda haar en voor een vrouw is het altijd beter, dat de man haar bemint, dan omgekeerd. Dit was de eene zijde van de zaak. De andere waszij kon naar haar neef gaan en zeggen «Charles, de liefde, die ik je toedraag, is grooter dan de liefde voor mezelven. Ik wil je toebehooran, zoodra je dat verlangt.« Zij zou dan zijn vrouw worden en een kleine poos zou hun geluk met niets te vergelijken ziju. Maar dan zou hij, onterfd door zijn papa, zijn brood moeten verdienen in het zweet zijns aanschijns, en opnieuw zou voor haar bet oude leven van zorg en ontberingen weer beginnen. Een rilliDg ging baar door de leden, toen ze daaraan dacbt. Al zou haar hart breken, zij moest zichzelven en Charles redden, zy zou den graaf haar ja-woord geven. En dan De toekomst grijnsde haar tegen als een eindelooze, ledige ruimte, waarin zij niet mocht hopen iets te vinden. Zy stond op en wilde trachten in den slaap alles te vergeten, wat haar hoofd en hart be roerde En zy sliep het was een diepe, droom- looze slaap. De zon stond reeds hoog aan den hemel, toen zij eindelijk u;t haar verdooving ontwaakte. Doch nauwelijks had ze deoogen geopend, of de werkelykheid trad met over weldigende kracht voor haar. Zij wist, dat haar eerste schreden haar den graaf tegemoet voerden, en zij had zich niet vergist. Toen zy de boekenzaal voorbijging, trad hij plotseling voor haar, greep haar hand en trok haar eenigszins onstuimig naar binnen. «Bertha, ik heb gewacht,* zeide hij en zijn stem beefde van aandoening. «Ik heb gewacht al die lange uren sedert gisteren. Ik kan die onzekerheid niet langer verdragen. Oh, spreek om Gods wil, zeg geen neen 1 Onwillekeurig glimlachte zij. Zy begreep zelf niet, hoe zij daar in dit ongeluksuur toe kwam. Wat moet ik zeggen vroeg zy op onna- tunrlijken toon. «Wat wil n, dat ik zal zeggen Hij drukte haar hand zoo vast in de zijne, dat zij er bijna pyn van had. «Zeg jaBerthaNiets meer dan ja «Niets meer dan ja,* herhaalde zjj op een wyze, die alleen een geheel verblind man ver keerd kon verstaan. «Graaf Victor, als ge dat wenscht. dan zy hotja XXII. Lady Carley had zich in haar particuliere vertrekken teruggetrokken. De morgenpost bracht haar verscheidene brieven. Een daar- vau, die onderteekend was «Blanca,* opende zij met byzonderen haast. Zy zat nog in diep gepeins verzonken, toen zij opschrikte door kloppen op de deur. Haar neef trad binnen. Met bevende hand vouwde zy den brief dicht en verborg dien. Zy deed de zorgvolle trekken in haar gelaat verdwynen en ging haar neef met een vriendelyken glimlach te gemoet. Hij was immers haar oogappel. «Kom nader, Victor,* sprak zy vriendelijk. «Ik wilde juirt de lijst van uitnoodigingen voor Donderdag eens met je dooorzien. Je komt zeker spreken over het rytoertje van heden middag «Neen, tan'Ik heb gewichtiger zaken te bespreken." Zy keek hem onderzoekend aan. Zyn oogen schitterden meer dan gewoonlijk en zyn gelaat stond ook levendiger. «Dat zyn zeker zaken van aangenamen aard, als je verheugd gelaat me niet bedriegt,* «Ja, tante. Wensch me geluk, ik ben de gelukkigste mensch op aarde «Victor 1" «Raadt u het niet? Kan u zelfs niet ver moeden, waarom ik hier gekomen ben Zij hield den adem in en verbleekte. «Zeg het my bracht zy met inspanning uit. «Nu dan, ik ga trouwen 1» antwoordde hij. De oude dame stiet een kreet «it en sloeg de handen voor zich uit, als wilde zy een slag afwereu. «Neen, neen, alles kan. Victor, maar dat niet «Tante Zy hoorde dien nitroep niet meer. De krach ten hadden haar begeven, zy viel in onmacht. Hevig ontsteld boog hij over haar, doch een oogenblik later kwam zij weer bij. «Het uur is gekomen," fluisterde zij. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1892 | | pagina 1