't Vliegend Blaadje. KLEINE COURANT VOOR HELDER. NTEUWEDIEP EN TEXEL. Mo. 2115. Woensdag 24 Mei 1893. 21ste Jaargang.' NIEUWSTIJDINGEN. „DE ERFGENAME VAN WINDECK." »lk weet het zelf pas een half uur; 't is voor zaken moeder. Pak maar een overhemd en myn zwart costuum in den kleinen koffer. Ik ga eenige oogenblikken by Eefje.* Bureau: Zuidstraat. Telefoonn0. 42. Bureau: Spoorstraat. Telefoonn0. 36; Abonnement p. 3 maanden binn. de gem. 50 Cent, met Zondagsblad 80 Cent. p. 3 maanden franco p. post 75 met Zondagsblad f 1,12'. Afzonderlijke nummers2 Cent. VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAGMIDDAG, Uitgevers: BERKHOUT Sc Co., te Helder. Butmux: 8POORSTRAAT en ZUIDSTRAAT. AdvertentlSn Groote lettere worden naar plaateruimte berekend. Advertentiën moeten uiterlijk des DINSDAGS- en VRIJDAGSMORGENS vóór 10 uur aan de Bureaux bezorgd zijn. HELDER, 23 Mei 1893. Naar de »Tijd" mededeelt, worden pogingen aangewend om te Amsterdam een aantal geldschieters bgeep^te krggen, om, met het oog op den naderenden win ter, een fabriek op te richten ter vervaar diging van zoodanige militaire en particu liere benoodigdheden, die uitsluitend den handenarbeid vragen, terwijl het gebruik van machines zich tot het strikt noodza kelijke zou bepalen. Als verdacht van diefstal van een bankbiljet van f1000, ten nadeele van haren patroon, wonende Nieuwe Heeren gracht te Amsterdam is eene 23-jarige dienstbode gearresteerd. De Minister van Financiën heeft in dé gemeenten doen aanplakkengroote biljetten, waarop wordt aangekondigd de vermindering van de kosten der akten van overdracht van onroerend en roerend goed. Uit Vlaardingen wordt gemeld Volgens ontvangen telegraphisch bericht is' in het begin dezer week de eerste nieuwe Hollandsche haring te wachten en wel 37 tonnen, gevangen door de schepen «Bertha* en »De Noordzee*, van de Nederlandsche maatschappij »de Noordzee* te Vlaardingen, directeuren de heeren P. en H. Kikkert. Zooals bekend is, bestaat er dit jaar geen gemeenschappelijke Haringjagery en heb ben directeuren van genoemde maatschappij daarom vroeger dan gewoonlijk 2 schepen ter haringvangst uitgerust, met het doel de eerste nieuwe Hollandsche haring als gebruikelijk te Vlaardingen aan te brengen. De haring zal bij aankomst publiek worden verkocht. Een tweetal mannen liepen te Am sterdam in druk gesprek al pratende over den Dam. Plotseling zag een hunner een lederen etui op den grond liggen. Hij raapte het op, maakte het open en zag tot zijn verrassing dat het een fraai gouden dames horloge bleek te bevatten, met nickelen ketting. De beide mannen kwamen over een om hun vondst te deponeeren aan het politie-bureau achter de Hal en gingen door de Damstraat daarheen op weg. Onv dertu8schen scheen de vinder een klein beetje berouw te hebben gekregen van zijn zoo spoedig genomen besluit en scheen zijn lust, om het horloge naar 't bureau te brengen, aanmerkelijk te bekoelen. Hij zocht tenminste twist met zijn kameraad en wilde er hard van door gaan. De ander die dit begreep, hield echter den vluggert stevig vast; de eerste wilde zich weer losrukken en zoo ontstond een worsteling, die na tuurlijk dadeljjk een groot aantal nieuws gierigen lokte. Er kwam ook een agent bij, die de vechtenden scheidde en wien de een vervolgens haarfijn vertelde wat er ge beurd was. De agent verzocht toen beide mannen om mee naar het bureau te gaan, waar het gevonden horloge in bewaring gegeven werd. Eenige uren later kwam reeds de eige nares het opvragen het was een dame, die het étui, vermoedelijk bij het uitstappen van de tram, verloren had. De nu ontslagen directeur van de bank van leening te Utrecht, M. F. C. K. die als verdacht van verduistering met zijn boekhouder zich in hechtenis bevindt, was bij de reorganisatie van de bank op 1 Ja nuari 1879 als directeur opgetreden. Aan de vroegere stadsbank van leening, waar van zijn oom van 1863 tot 1887 directeur was, was hg als klerk verbonden. De door de verduisteringen te weeg gebrachte schade, ofschoon nog niet met juistheid te bepa len, moet zeer aanzienlijk zijn. De bank zelve kan die schade verhalen op den hoogen borgtocht, dien de directeur bg zijn in dienst treden heeft moeten stel len tot een bedrag van f 74,500. Het ka pitaal van dien borgtocht schijnt echter door den directeur niet zelf verstrekt, maar weder bg anderen opgenomen te zijn ook dezen ondervinden dus de treurige gevol gen van zgne handelingen. Een brntale oplichter. Te 's Gravenhage heeft terecht gestaan de man, die het meermalen vermelde kunstje met postzegels uithaalde. Hij trad namelijk bij een depothouder van postzegels binnen en vroeg daar een aantal zegels, ten einde die in te sluiten in een couvert, dat hij bij zich had, ter betaling van een schuld. Toen het op betaling der postzegels aan kwam, bleek de man geen geld bg zich te hebben. Hij zou dit even gaan halen en liet het couvert zoolang bg den winkelier achter. De man kwam echter nimmer te rug, en toen de winkelier het couvert opende, bleek er in plaats postzegels een blanco vel papier in den briefomslag. Het O. M. vroeg 6 maanden gevangenisstraf. De gemeenteraad van Dubbeldam heeft bij acclamatie besloten het salaris der te benoemen onderwijzeres van f 600 op f 450 te brengen. Te Rozendaal (N.-Br.) worden sedert eenige dagen de aar beien van den kouden grond langs de huizen te koop aangebo den voor 25 cents per liter, dus ruim een maand vroeger dan in gewone jaren. Twee couranten »De Verlichte c en Vooruitstrever* hadden elkaar reeds een volle maand in het haar gezeten. Allerlei liefelijkheden waren reeds over en weer verteld het was niet op schelden af, maar schelden in optima forma De een was benieuwd naar den andere, wat voor fraaie woordekens in het eerstkomende nommer zouden prijken. De redacteur van den Verlichte* doet op een avond den Vooruitstrever* open en vindt tot zijn diepste ergernis het vol gende Waarschuwing 1 Woensdag had te Alkmaar een ongeluk plaats. Een metselaar, die in een der nieuwe huizen aan het werken was, ging in het schaftuur doodbedaard zitten om zijn boterham op te eten, toen hij eens klaps neerzakte en een ljjk was. Van alle kanten kwam men aangeloopen en men beproefde nog de- levensgeesten op te wek ken maar helaas, niets mocht baten De dokter constateerde vergiftiging maar hoe Zjjn brood werd onderzocht en dat was het werkeljjk En daarna werd op al het brood van den bakker in wiens winkel het gekocht was, beslag gelegd, doch deze bleek echter onschuldig te zijn. Plotseling vindt een der knechts van den eigenaar des huizes een stuk papier, waarin de metselaar zijn boterham gewikkeld had het was een stuk van den Verlichte* van Maandag jl. Al het venijn van die smerige courant was in het voedsel van den ongelukkige getrokken, die bij zóó veel vergif wel on middellijk dood moet zijn geweest. Men zij dus voorzichtig met koopwaren, als kaas, haring enz. in oude »Verlichte'n« te pakken. Wie zich aan een ander spie gelt, spiegelt zich zacht Flesschentrekkers-kunstjes Als nadere bijzonderheden omtrent de flesschentrekkers in zink kunnen wij mededeelen, dat B. veertien dagen ge leden, fijn gekleed kwam bg de firma Raap Zoon op het Waterlooplein te Amster dam en vertelde, dat hg een partij ziek, 10.000 kilo, handelswaarde pl. m. f 2400, te koop had, allés zink van één afmeting, dus iets minder courant, v. Raap kocht de partij voor f 1900, verkocht haar da delijk weder aan de firma Kaas voor f 2100 en deze weder met een winstje aan de firma Van Essen Zoon op de Prinsengracht bij de Leidschestraat Om het zink mach tig te worden was aldus gehandeld. Van een groote fabriek te Luik had men de partij (een waggon) gekocht tegen rem bours om nu hier de partij zonder geld in handen te krggen, bezigde een der schur ken, die te Luik bleef, het volgende kunstje. Hg meldde zich bij den stationschef van het goederenbureau te Luik, zich voor doende als klerk van de firma aldaar, zeg gende Er is een abuis, de wagen zink te Amsterdam kan zonder betaling worden afgeleverd, die conditie was niet onder rem bours, maar remise na ontvangst. De sta tionschef telegrafeerde aan zijn collega te Amsterdam en deze leverde de partij af. B. zit in de cel, zijn handlanger M. is voortvluchtig met f 1300 van den buit. Dezelfde personen waren het die de firma Veerhoff Co. in de Kal verstraat hebben, opgelicht voor een bronzen groep. Zij dreven zaken onder de firma Du- mont Co., in vereeniging met diverse flesschentrekkers. Wie niet sterk is moet slim zijn. De eigenaar van een menagerie in Rnsland zond van Orel een groote kist naar Kharkoff op de kist had hij met groote letters geschre ven sobaki (honden). Toen de kist te Koersk aankwam, kon een der spoorwegbeambten zjjn nieuwsgierigheid niet bedwingen en met behulp van eenige vrienden wist hij een der planken te verwgderen. En met schrik ontdekte hjj toen, dat de kostbare honden, welke in zulk een stevige houten kist werden vervoerd, leeu wen waren. Groote beweging natuurljjk aan het station het geheele personeel kwam toegeloopen om de leeuwen, die door het rnmoer onrustig wa ren geworden, te zien. De stationschef, weinig gesteld "op zulke las tige en gevaarlijke reizigers, liet onmiddellijk de kist verder vervoeren. Te Kharkoff vond men weldra den man voor wien de dieren waren bestemd en hem werd verklaard, dat hjj, daar de afzender een val- sche verklaring had afgelegd, het vrachtver- schil moest betalen. Voor de honden was be taald 10 roebels 40 kopeken, voor de leeuwen moest nog bovendien een bedrag van 400 roe bels 60 kopeken worden voldaan. De man echter weigerde dat bedrag te be talen, zoodat de kist met den inhoud publiek moest worden verkocht. Te Kharkoff bleken echter weinig liefhebbers voor leeuwen te zyn slechts een bod werd gedaan en wel door een directeur van een menagerie, die de dieren voor 48 roebels in zijn bezit kreeg. Maar wat bleek ten slotte? Do afzender, de geadresseerde en de kooper waren allen in één persoon vereenigd, die op een slimme wijze een middel had gevonden de spoorwegmaat schappij voor een paar honderd gulden op te lichten. Omtrent het »arbeidsplana van de die venbende, welke op 1 Februari den juweelen diefstal in het paleis van den graaf van Vlaan deren pleegde, is door den Brusselschen rech ter van instructie Mechelynch het volgende vastgesteld: De diefstal werd begaan door een uit zes personen bestaande bende, aan wier hoofd de Engelschman White stond. Deze laatste werd reeds in 1880 en 1885 te Londen en New-York wegens diefstal ge straft. Volgens den rechter kwam de bende op 15 Januari te Brussel, waar de leden hun in trek namen in slaapsteden in de nabjjheid van het paleis van den graaf van Vlaanderen. Alleen White logeerde in een fijner bótel, in het bótel «du Nord" onder den naam van Jo- nes Monnich uit New-York. De tjjd van 15 Januari tot l Februari werd door White gebruikt, waarschijnlijk in overleg met een ontslagen of nog in dienst zijnden lakei van den graaf, om het terrein te ver kennen. In den nacht van 2 Februari sloop White, toen de gravelyke familie het hofbal bezocht, cn het bediendenpersoneel, 63 man sterk, zich in zijn vertrekken bevond, als lakei vermomd naar binnen. Volkomen vertrouwd met de inrichting van het paleis, begaf hij zich naar de slaapkamer der gravin, waar hij zich van het juwèelen- kistje meester maakte. Aan een koord liet hij dit uit het venster, uitziende in de Rue de 1'Arsenal, zakken, waar het door medeplich tigen in ontvangst werd genomen. De dieven verlieten Brussel niet direct, maar wachtten hier de eerste resultaten van het onderzoek af. Eerst op 5 Februari vertrokken zy over Ostende naar Londen. Daar lieten zij de sieraden ontsmelten, waarop White twee collega's,* Leroux en Neumann naar New- York zond, om daar de juweelen te verkoopen. De beide //collega's" echter werden in New- York gearresteerd en de juweelen werden in beslag genomen. Leroux en Neumann ontken nen wel hun medeplichtigheid aan den diefstal te Brussel, maar zij konden geen voldoende verklaring geven over de herkomst van bun schat. Verscheiden rechercheurs der Brusselsche politie zjjn naar New-York vertrokken, om de juweelen te bezichtigen. De Belgische gezant te Londen heeft intusschen de uitlevering van White gevraagd. Op last der Saksische regeering is een proef genomen, met het slachten van dieren volgens de Israëlitische methode, in tegenwoordigheid van een commissie, grootendeels bestaande nit hoogleeraren bg het geneeskundig en veeartsenijkundig onderwijs. De doodstrijd duurde bij 4 ossen respectievelijk 5, 5l/st en S1/^ minuut. Het was een schouwspel vreeselijk om aan te zien. Door het tegen den grond werpen kregen de dieren zware kwetsuren, braken de horens af, enz. Wyders was het om draaien en uittrekken van den halswervel, waarbij de kop op de horens werd gezet zoo dier mar telend, dat men zich met af schuw moest afwenden. Het dooden door raiddel van het schiet- slachtraasker Sigisraud is het minst pijnlgk. Ook daarmee werden proeven genomen en het bleek, dat de dood omiddellijk intrad, tnrwijl het dier veel beter uitbloedde, dan wanneer het door de gebruikelgke hals snede gedood werd. Het vleesch conserveert zich ook veel langer. Het masker is echter nog weinig in gebruik. Moge daarin spoedig verandering komen. Stellen de dierenvrienden den sla gers den eisch, dat in de slachthuizen al leen gebruik wordt gemaakt van het schiet- slachtmasker, dan zal de ouderwetsche slachtwijze spoedig tot de geschiedenis be lmoren. Ingezondlen. BADEN. Helder en Nieuwediep, bijna ingesloten door de zee en toch voor den werkman en den schooljongen geene goede gelegenheid tot baden. De couranten melden ons bijna iederen dag dat nu in de eene en dan in 'de andere ge meente de gelegenheid om een verfrisschend bad te nemen, zooveel mogelyk bevorderd wordt. Huisduinen heeft een bad-inrichting on op 'sRjjks Marinewerf is een zwemschool zal men zeggen, maar niet iedereen heeft gelegen heid, tijd en geld beschikbaar om dagolijks van die inrichtingen gebruik te maken. Door een kleine wyziging in de Politie- Verordenieg te brengen, zou hot Gemeente bestuur aan het verlangen van velen kunnen voldoen. Tusschen de Poststeeg en het Westplein is tusschen de hoofden in zee een uitmuntende gelegenheid om een zeebad te nemen. Als het gemeentebestuur alechts de vergunning wilde verleenen om daar tusschen twee hoofden van 12 tot 2 uur en zoo mogelijk na vier uur nog 1 of 2 uur te mogen baden, zou menigeen met een dankbaar hart daarvan gebruik maken. De passage tusschen 12 en 2 uur is daar al heel gering en door het bekend maken der uren van vergunning, zon een ieder, die niet wil er ook niet behoeden te loopen. Desnoods zou er op die uren een politieagent aanwezig kunnen zijn om zoo noodig de orde te hand haven. Een liefhebber van baden. Marine en Leger. Blijkens bij het departement van marine ont vangen bericht is Hr. Ms. fregat „Van Speyk", onder bevel van den kapt. ter zee W. A. Arriëns, den Hen dezer van New-York vertrokken voor de terugreis naar Nederland. Ingevolge Kon. besluit van 15 dezer no. 36 wordt de kapt.-luitenant ter zee C. Hoffman met BRWKBKT DOOR AM O. (24 •Dezen avond nog. Voor twee, drie dagen. Wil u het noodige voor mij inpakken Ja, maar waar is de reis heen Je hebt me daar nog niets van gezegd.' Karei opende de deur van de aangrenzende kamer, terwijl zijn moeder hoofdschuddende heenging. Zy kon maar niet begrijpen, waar om haar zoon zoo laat in den avond nog op reis moest. Toen Karei binnentrad, zouden de jongelui juist afscheid nemen. Eefje trok haastig haar hand terng uit die van den jonkman, zy kleurde en beheerschte zich toch en stelden de heeren aan elkaar voor. Het spyt mij zeer," sprak Thnrnfels, //dat ik kennis met u maak op het oogenblik, dat ik wegens het late nnr behoor te vertrekken.* De spyt is geheel aan myn zijde," ant woordde Karei met een koelheid, die aan Eefjes aandacht niet ontsnapte. »Ik kom slechts een oogenblik,* zeide hy, zich tot Eefje wen dende, »om afscheid te nemen. Ik ga aanstonds op reis." Wat? Ga je opreis?" Slechts voor twee of drie dagen. Nu, het ga je goed, tot weerziens, zusje-lief 1" Hy drukte Eefje de hand, boog voor den heer Thnrnfels en ging heen. VEERTIENDE HOOFDSTUK. De schoone Minona had den nacht gedeel telijk in den spoortrein, gedeeltelijk in een vigelante doorgebracht. Zy was das zeer ver moeid, toen zij 's morgens met haar kamenier op het kasteel Windeck aankwam. Zy ging onmiddellijk te bed en sliep den geheelen voormiddag. Toen zy opgestaan was en haar toilet had gemaakt, deed zy een rij- toertje om de frissche lucht te genieten en om vyf uur dineerde zy. Daarna liet zij in den salon de lamp aansteken en begon de couran ten in te zien, die gedurende haar afwezigheid op het kasteel waren aangekomen. Doch haar gedachten waren niet by de lectuur. Zy ge voelde zich gelukkig, dat ze ontkomen was aan een man, die voor haar lastig begon te worden. En toch voelde zij, dat zyn raadge vingen haar op dit oogenblik van veel nut hadden kunnen zyn bij hetgeen zij doen moest om haar aanspraken uit het valsche testament te doen gelden. Tusschenbeide stond zy van de sofa op en liep in gedachten verzonken door de kamersoms richtten haar blikken zich dan naar de schryftafel van den graaf, die zij door de portière in de aangrenzende kamer zag staaD. In die schrijftafel was het geheime vakje, dat een raadselachtigen inhoud had. Zy besloot dien nacht nog een poging te doen om dat vakje te vindenals haar da1 niet gelakte, zou zy een meubelmaker raad- ügen. Het was avond geworden en ze zou juist gaan zitten om thee te drinken, toen bij haar iemand werd aangemeldeen notaris Dr. Wil- ken uit Weenen, die mevrouw de gravin we gens een dringende aangelegenheid wenschte te spreken. Ik ken dien heer niet,a zeide ze tot den huisknecht. «Vraag eens over welke aangele genheid hy me wenscht te spreken." Op dat oogenblik zag zij den heer, die als notaris Wilken was aangediend, reeds op den drempel der kamer verschijnen. Hij was een lang man, gekleed in een gryze oveijas, zyn cylinderhoed hield hij in de rechterhand, zijn kort gesneden haar stond steil in de hoogte, de punten van zijn donkere knevels waren netjes opgedraaidook droeg hy een lorgnet met donkere glazen. De notaris trok zyn overjas uit, reikte die aan den huisknecht toe, maakte een eerbiedige buiging voor de vrouw des huizes en zeide z/De aangelegenheid, waarover ik gaarne met u wilde spreken, mevrouw, betreft het tes tament van den overleden graaf." Vreemd! Die stem had ze meer gehoord! De man, die voor haar stond, was haar vreemd, maar die stem had ze in den laatsten tijd meer gehoord. Zy gaf den knecht een teeken om zich te verwyderen. //Hoe is uw naam?" vroeg ze, nadat zij haar gast eon stoel aangeboden en zelf op de sofa plaats genomen had. «Dr. Georg Wilken, notaris, Teinfaltstraal No. 3 te Weenen,* luidde het antwoord. wik weet niet, wat mij de eer van uw be zoek verschaft, mynheer Wilken," begon zy, «maar als de aangelegenheid, die u tot my voert, in verband staat met bet testament van wijlen mijn echtgenoot Zoo is het, mevrouw 1* „•Dan mag ik in de allereerste plaats wel vragen wie u bekend gemaakt heeft met het bestaan van dat testament.* Een myner beste vrienden, wiens volle ver trouwen ik geniet. Het is baron d' Hoffmann, die mij verklaarde, dat hij in het bozit is van het echte testament." De notariB sprak het woord echte met zooveel nadruk uit, dat Minona het voorhoofd fronste en de oogen neerslaeg. •Ge vergist n, mynheer," zeide Minona, haar blik weer op haar gast richtende. Er bestaat slechts één testament en dat is niet in het bezit van den baron." z/Neem mij niet kwalyk, mevrouw.* ant woordde de notaris, «maar ik heb alle reden om het tegendeel aan te nemen.* //Wanneer heeft n den baron het laatst ge sproken «Gisteren, mevrouw." z/Ik herhaal u, dat de baron niet in het bezit is van bet testament." «Het oorspronkelijke testament bevindt zich in mijne handen, ging de notaris met de groot ste kalmte voort. «Het geschrift, dat den baron in den afgeloopen nacht uit zyn borstzak werd ontstolen, was niets dan een handig nage maakte kopie.» Minona verbleekte. z/Ik begryp niet stamelde zy. Hoe ik kennis draag, van hetgeen is voor gevallen in het boudoir van zekere schoone dame Wanneer u den baron voor de laatste maal gisteren gesproken heeft z/Ik vergiste mij, lief kind 1 Het was dezen morgen dat ik hem Bprak, toen ik myzelven toeriep«Jou domkop, dat komt er van, als je zooveel drinkt van de punch, die door een Italiaansche kamenier klaar gemaakt is Die laatste woorden had hy met zjjn gewone stem gezegd nu begreep Minona wien zy voor zich had. Zy was half opgestaan, maar zonk met den uitroep«Zjjt gy het, baron op de sofa neer. Hy knikte en lachte haar toe. «Ja, mevrouw, ik ben het! Wat een triomf voor myn kunst van vermommen. Ik heb door myn list eon dame beetgenomen, die zelve een meesteres is in de kunst van zich anders voor te doen. Zou het mij dan niet gelukken de politie te mis leiden «Ik weet werkeljjk niet, wat u hierheen voert," zeide Minona, die nog niet van haar verbazing was bekomen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Vliegend blaadje : nieuws- en advertentiebode voor Den Helder | 1893 | | pagina 1