KLEINE COURANT
't Vliegend Blaadje
voor Helder, Texel, Wieringen en Anna Paulowna
No. 3136.
Zaterdag 7 Maart 1903.
31ste Jaargang
HET KIND VAN DEN
VAGEBOND.
Bureau Spoorstraat.
Telefoonn0. 59.
Bt'-eauSpoorstraat.
Telefoonn0. 59.
KIËUIIWMDIIGC;!.
HELDER, 6 Maart 1903.
Naar aanleiding van het in de vorige
week door 20 uiaunen en vronwfn van
erkende bekwaamheid en verdienste uit
gevaardigde manite8t, heeft zich Woensdag
avond alhier een plaatselgk comité gevormd,
om te trachten een adresbeweging op
touw te zetten in den geest van die ver
klaring.
In hoofdzaak luidt dit manifest als volgt
Aan onze medeburger»
in Stad en Lande!
De gebeurtenissen waarvan ons Land en
onse Hoofdstad in de laatste weken getuigen
waren, hebben, veel ontroering gewekt De
uitbreiding, door onze werklieden-organisaties
aan het begrip solidariteit gegeven, met het
gevolg, dat een klein verschil over het doen
werken van oen niet-aangeslotene zich iri'gc-
zet heeft tot eene stremming van heel ons
spoorwegverkeer, het neerleggen van den ar
beid door do werkers op bevel van hun lei
ders, en het dreigen mot het neerleggen van
hun werk indien niet binnen den kortsten tijd
aan bon wenschen voldaan was, dit allos heeft
de gemoederen van velen verontrust, en schijnt
te prikkelen tot maatregelen van verweer,
tot handhaving van het gezag, ten koste van
wat het kosten moge.
De ondergeteekenden, die geen mannen of
vrouwen zjjn van de politiek, maar die daar
om met niet minder prooio belangstelling den
ontwikkelingsgang volgen, die zich in onze
maatschappij en in ons volk gaat afteekeneu,
hebben gemeend dat het in deze crisis van
ons nationale leven plicht is, openbaarheid te
geven aan hun overtuiging omtrent hetgeen
nu gebeuren moet en hetgeen niet gebeuren
mag.
Wie den toestand overziet met de onbe
vangenheid en onpartijdigheid, welke meer dan
ooit van ons gevergd worden, zal, naar zjj
vertrouwen, met *hen instemmen, dat do zaak
"waarom bet gaat er niet oen is van spits-
vondig juridisch recht, en dat zij allerminst
gemaakt mag worden tot een van Macht,
doch dat zij moet worden behandeld als een
vraag van de ernstige maatschappelijke en
nationalo verantwoordelijkheid, waarin wjj
allen, arbeiders en niet-arbeiders, arbeiders
met het hoofd of met de handen, betrokken
zijn. De vraag moet gesteld, of wjj allen ons
van die verantwoordelijkheid bewust zjjn ge-
woest of we als staatsburgers, leden der
Volksgomeeaschap, als directies, werkgovers,
aandeelhouders, ons van die verantwoordelijk
heid jegens hen die in onzen dienst staan
dus hebben gekweten, dat wy het recht hebben
den arbeiders zoo luide verwijten toe te
voegen wegens het stellen van hun eigen
klassebelang hoven hot algomeene. Ronduit
moet worden verklaard, dat bet rcoht dor
arbeiders, om mee te sproken, waar het geldt
hun eerste belangen, niet langer mag worden
miskend. Dat geen macht gezocht mag worden
in het verzwakken der arbeiders-organisaties,
doch dat integendeel van hare erkenning en
haar waardeering als onvermijdelijk stryd-
middel voor den alleenstaand al te zwakken
arbeider verwacht mag worden een sneller
ontwikkelen van het verantwoordelijkheidsbesef
onder leiders en leden.
Wie in aanmerking neemt boe weinig in
ons land nog gedaan is aan de hoogere volks
opvoeding, en hoe miskenning van den naar
zelfstandigheid dingenden arbeidersstand tot
voor korten tijd onze maatschappij en onzen
Staat beheerschte, zal niet kunnen loochenen
dat, afgezien van hot ganBche feit der staking
zelve, de bezadigheid in hot optredon onzer
spoorwegorganisatie en de zelfbeheerscbing,
betoond in het terugkomen op oen in tijde
lijke opwinding genomen besluit (als van de
'Gemeentewerklieden te Amsterdam) vertrou
wen wekken in de toekomst onzer arbeiders
beweging en in het toenemend verantwoorde
lijkheidsbesef van baar voortstuwers. De ge
leidelijke politieke en maa'scbappelyke eman
cipatie van onzen «vierden* stand, door velen
gevreesd als het begin van ontbinding onzer
natie, zal integendeel tot haar versterking
•trekken, wanneer zjj wordt begroet met ver-
tlouwen, in plaats van tegengegaaan met
onwil en zelfs met geweld.
Op dit oogenblik beleeft ons Volk een crisis,
niet ongelyk aan die, welko het vóór 1848
doormaakte, een crisis van groei, die, als de
vorige, kan en zal eindigen met een verster
king oq verbooging van ons volkswezen,
wanneer men zich niet door vrees laat ver
leiden tot reactie en dwangmiddelen, integen
deel vertrouwen wordt betoond in Vr y beid
onder Verantwoordelijkheid, en
wjj allen, ieder in zjjn kring en naar zjjn
invloed, ons bejjveren «li** vorantwoordelijkheid
voor bet wel en wee van heel ons volk na
te leven.
Dagen van spanning.
Door B. J. Nibbelke, hoofdconducteur
bjj de Staatsspoor te Utrecht, is namens
het hoofdcomité tot organisatie van den
spoorwegdienst bij staking, volgend manifest
tot het spoorwegpersoneel gericht
Kameraden
In een onwaarheid, die de gezondheid
van hun hersens zeer twijfelachtig maakt,
hebben de heeren Oudegeest en Petter af
gekondigd, dat zij bij een tweede staking
het werk niet zullen hervatten, alvorens
het personeel, dat der Maatschappij trouw
bleef, zal zgn uitgesloten van door hen te
veroveren voordeelen.
Neemt dit dreigement op voor wat het
is. Zjj zullen ook niet het werk hervatten.
Het geduld der Maatschappij '8
genoeg op de proef gesteld.
Wjj verzoeken u thans alleen maar geen
enkel oogenblik te wankelen in uw besluit
om door alle moeieljjkheden heen het Va
derland getrouw te blijven.
Het .N. v. N.» schrjjft:
Voor niots blijken wjj, Nederlanders, een
zoo heiligen schroom te hebben als voor de
verdenking, dat wjj ook maar in iets de vrij
heid van auderen zouden willen boperken.
Honderden ma'en heeft men zich kunnen
ergeren aan de wjjze, waarop in dagen van
staking goedgezinde werklieden verhinderd
worden om aan 't werk te blij wen.
Maar nu in de eersie poging in 't werk
wordt gesteld, om daar een stokje voor te
steken, schrikt men terug en roeptO, neen,
dat mag niet; dat zou belemmeting van vrjj-
heid zjjn.
Nota bene! Belemmering van de vrjjheid
om arderon te belemmeren in hun vryhoid
Daar komt het wetsontwerp der regeering
toch eenvoudig op neer.
Er kkn in de maatschappij geen vrjjheid
bestaan, zonder beperking; vrjjheid om kwaad
te doen, bijvoorbeeld, is op elk gebied buiten
gesloten vrjjheid om anderen te belemmeren
in hun vrjjheid dient het evenzeer te wezon.
Behalve de sociaal-democraten is er niemand,
die zjjn ergonis niet lneht geeft over het zoo
genaamde posten posten* voor werkplaatsen
waar een deel der werklieden wonscht te
staken en anderen wenschen te blijven werken.
Het /Sociaal Weekblad' o.a. dat men toch
waarljjk niet verdenken zal van reactionaire
gevoelens, noemt dat «posten» rondweg .pesten"
maar nu er maatregelen tegen beraamd worden,
komt heol het liberale Nederland in lastl
Verbeeldt u iemand te durven belemmeren
in zjjn vrjjheid om een bd andor te «pesten» I
Wjj zullen hot lot der ingediende wetsont
werpen rustig afwachten er zal in de Tweede
Kamer nog wel een woordje over vallen. Do
socialistische afgevaardigden, althans bereiden
zich alva°t voor ze zullen van ons profiteeren
riep Schaper in Groningen uit.
Maar zelfs daarmee kan hjj toch alleen kin
deren bang maken.
Erger dan de socialisten het in do Franscho
Kamer makon, zal het toch in Den Haag
wel niet loopen uren achtereen maakt men
daar de bebatten »oma onmogeljjk, door lawaai,
maar 't eind is toch altijd dat het lawaai
verstomd wordt en de wet die aan de orde is
tot stand komt.
De Vereeniging van Nederlandsclie
Werkgevers heeft in een gehouden ver
gadering de volgende motie aangenomen
en deze aan de leden der Tweede Kamer
toegezonden
Motie:
>De Vereeniging van Nederlandsche
Werkgevers, overwegende dat in het alge
meen belang voor het vervolg moeten
worden voorkomen storingen uit de uit
oefening van bedrjjven van algemeen nut
vertrouwt dat de Regeering, overtuigd
van den ernst van den toestand des lands,
het gezag krachtig zal weten te hand
haven de vrijheid van hen, die werken
willen, afdoend zal weten te beschermen
en zoodanige maatregelen zal weten te
nemen ais noodig zjjti om storiugen als
hiervoren bedoeld in het vervolg te voor
komen
>en gaat over tot de orde van den dag."
Comité van verweer.
Het Comité van verweer" heeft de
plaatselijke comité's opgeroepen om den
Zondag, 8 Maart as., te maken tot »eeu
algemeeuen protestdag van het Nederland
sche proletariaat tegen den moordaanslag
op de vrjjheid van de arbeidersorganisatie
en op het recht van staken, neergelegd in
de door de regeering voorgestelde tucht-
huiswet".
In de volgende plaatsen wenscht het
comité groote meetings te doen houden,
waarvoor niet alleen in die plaatsen, maar
ook in den omtrek, propaganda moet wor
den gemaakt
Leeuwarden, Sneek, Heerenveen, Gronin
gen, Winachoten, Assen, Meppel, Zwolle,
Kampen, Hengeloo, Enschedé, Almeloo,
Deventer, Arnhem, Njjmegen, Zutfen,
Winterswjjk, Utrecht, Amersfoort, Hilver
sum, Amsterdam, Zaaudam, Haarlem, den
Helder, Enkhuizen, Leiden, den Haag,
Gouda, Delft, Rotterdam Dordrecht, Mid
delburg, Vlissingen, Maastricht, Tilburg,
en zoo mogelyk te Roozendaal, Venloo,
's-Hertogeubosch, Boxtel en Roermond.
Sprekers worden door het centraal comité
gezonden. Een algemeen manifest zal voor
al deze meetings worden uitgevaardigd.
Een gelijkluidende mo ie zal worden rond
gezonden.
Ook verscheiden beambten bjj de
Staatsspoorwegmaatschappjj te Dordrecht,
hebben hun lidmaatschap van den Bond
van Nederlandsch spoor en tramwegperso
neel opgezegd.
De spoorwegconducteur B. te Maas
tricht, die Zaterdag geschorst werd, is
heden uit zjjne betrekking ontslagen.
Men meldt aan De Tjjd
Het personeel van bet station Peperga
heeft het lidmaatschap aan de Vereeniging
van Spoor- en Tramwegpersoneel opgezegd.
De afdeeling van genoemde vereeniging te
Meppel, met 64 leden na de stakiug op
gericht, kan als ontbonden worden be
schouwd uit gebrek aan leden. Bjj staking
is daar de dienst verzekerd. Hetzelfde kun
naar ik verneem, vau de Ijjn Meppel—
Leeuwarden gezegd worden.
Men meldt uit den Haag aan de O.
H. Ct. dat H. M. de Koningin-Moeder
dezer dagen jhr. De Savornin Lobman ten
paleize zoude hebben ontboden, ten einde
door hem te worden ingelicht omtrent de
tegenwoordige arbeidscrisis en de daaruit
voortvloeiende maatregelen der regeering.
Men schrjjft uit een plaats in het
midden des lands aau de N. C.:
>Een patroon hier ter stede, die met 6
knechts werkt, had tot voor kort zjjii zoon
op zjjn weikplaats; die zoon is nu, om
't vak ook eens onder vreemde oogen te
leeren, naar Noorden gezonden.
En nu ontvangt Zaterdag die patroon
(de vader) een brief vau >de organisatie"
alhier, waarin hem wordt (niet verzocht,
doch) gelast maar heel gauw de openge
vallen plaats aan te vullen, of anders
»zal hjj er meer van hooren". Dat >uieer"
bestaat natuurljjk in strooibiljetten, posten,
boycot, enz."
>'tis werkelijk een aardige tjjd en hoog
noodig, dat dé regeering ook de kleinere
bedrjjven dan spoor en post beschermt".
Inderdaad voegt de N. C. hieraan
toe toont een staaltje als het boven
staande weer eens duideljjk aan, dat de
de eerste der beide door de regeering voor-
gestolde strafbepalingen voorziet in een
leemte der wet, welke duideljjk is aan den
dag getreden door allerlei gevallen, die
zich voordeden gedurende een reeks van
jaren, overal in het land in de meeste
verschillende bedrjjven.
Een treurig ongeluk had te Vogelen
zang Zondagavond plaats.
Vermoedeljjk door de duisternis misleid,
geraakte de echtgenoote van den koetsier
van jhr. B., vergezeld van diens dienstbode,
in een vjjver vlak bjj haar woning te water.
Beide vrouwen schjjnen direct in de modder
weggezakt te zjjn, want toen op haur hulp
geroep eenige menschen ter redding op
daagden en beiden met ontzaglijk veel
moeite op den kant hadden gebracht, bleek
eerstgenoemde reeds overleden, terwjjl de
toestand van laatstgenoemde hoogst zorge-
ljjk is.
Zaterdag zjjn in de Anna Jakoba-
polder (St. Philipsland) door den plotseling
opgekomen vloed ongeveer 80 schapen en
40 lammeren verdronken, die daar op de
schorren liepen te grazen.
Buitenlandsche berichten.
Het vijf-en-twintig-jarig jubileum van
Paus Leo XIII
ROME, 3 Maart. Ter herdenking van
het vjjf-en-twintigjarig jubilee van den
Paus had hedenmorgen in de Basiliek van
het Vaticaan een plechtige dienst plaats.
Ondanks de hevige regen was de menig
te zoo aanzieuljjk, dat de deuren der Basi
liek om halfelf reeds gesloten moesten
worden. De Paus kwam binnen onder geest
driftige toejuichingen. Du Paus nam op de
sediu gestutoriu plaats en zegeude de me
nigte in het middenschip werd gedefileerd.
Kardinaal Langenieux droeg de mis op. De
tribunes der diplomaten waren overvol. De
mis was te halfeen geëindigd. De Paus zet
te het Te Detm in, gaf zgn zegen en
keerde te kwart over eenen te midden vau
toejuichingen naar zjjn vertrekken terug.
De Paus zag er goed uit en bleef langen
tjjd staan. Hjj toonde zich bjj het binnen
komen in het vertrek zeer verheugd over
de indrukwekkende manifesatie.
Het hoofd der Roomsch-Katholieke Chris
tenheid herdenkt in den loop van het jaar
.1903 een viertal jubilea, aangenomen dan
natuurljjk dat paus Leo XIII, die 11. Dinsdag
drie-en-negentig jaar is geworden, ook het
volgend jaar nog beleefdzeventig jaar is
hjj priester, zestig jaar bisschop, vijftig
jaar kardinaal en vijf-en-twintig jaar pabs,
welke laatste bjjzondere gebeurtenis Dins
dag, den derden Maart, herdacht is, omdat
de kroning, de troonsbestijging als regee-
ringsaantreding wordt geboekstaafd en niet
de datum der verkiezing, als hoedanig de
feestviering feitelijk reeds had moeten plaats
vinden den twintigsten der vorige maand.
Leo XIII is de derde paus, die zoolang
de tiara gedragen heeft, en hg is ook de
derde paus, die zulk een hoogen leeftijd
bereikte.
In die 25 jaren heeft LeoXTlI, van de
.61 kardinalen die hem kozen er 60 overleefd.
Leo XIII heeft, door zjjn langdurig be
stuur, gelegenheid gehad de pauseljjke
waardigheid, die door het verlies der we
reldlijke macht een schok had ondergaan,
te consolideeren, en haar geesteljjke macht
aanmerkelijk uit te breiden. Want Leo XIII
was een diplomaat. Hjj heeft de conflicten
tusschen den H. Stoel en Duitschland,
België, Rusland en Zwitserland beëindigd
hjj staat met alle regeeringen op een
vriendschappeljjken voet en hg heeft zelfs
verleden jaar den Protestantschen Duitschen
keizer, door generaal Von Loë een testi
monium gegeven, waarop Wilhelm II recht
trotach was Duitschland is het land, waar
tucht en orde, discipline en eerbied voor
de kerk heerscheu, en waar iedere Katho
liek ongestoord volgens zgn overtuiging
leven kan.
Voor de zooveelste maal heeft paus Leo
alle ongunstige verwachtingen vol vrees en
beven overtroffen, alle verontrustende be
rekeningen van doctoren schitterend ge
logenstraft met zgn gansche kracht, zgn
geheele energie, zgn vollen levenswil heeft
hij zich gegeven aan den grooten jubeldag:
Maandag heeft hg volstrekte rust gehouden
en den dag vau Dinsdag heeft hjj zgn
grootste verwachtingen verwezenlijkt gezien
stralend van geluk, gesterkt door de im
posante hulde vau eerbied en genegenheid,
is hjj na de grootsche ceremonie in de
basiliek van het Vaticaan, teruggekeerd in
zgn appartementen, staande op de >sedia
gestatoria' en naar alle zjjden zjjo zegen ge
vend aan de menigte van 43 kardinalen, 300
bisschoppen en GO.000 pelgrims en geloo-
vigen uit alle landen
De Dordsche Courant" heeft inzage
gekregen van een brief van mevrouw
Stejjn, waaraan het blad het volgende
ontleent
Met injjnen echtgenoot gaat het nog
steeds gestadig vooruit. Hjj kan nu dage
lijks voor een nur een rgtoertje maken en
des middags gaat bg op een rolstoel uit.
Hg zit nu zoo wat zes uur per dag op
en loopt tweemaal veertig stappen dage-
ljjks. De handen en armen, tot onze groote
vreugde, schgnen nu ook eindelijk wat
vordering te maken.
De oqgen zgn bgzonder goed en de
President kan zoo wat dertig minuten
ieder dag zelf lezen.
Gjj kunt begrijpen hoe gelukkig ik ben.
Goed als de vooruitgang is, zal liet echter
nog maanden zjjn voor er aan volkomen
herstelling te denken is. Toch is het met
een diep gevoel vau dankbaarheid tot God
dat ik dagelijks zie hoe de krachten van
rajjn lieven echtgenoot toenemen.
De droevige dagen en maanden van ang»t
en zorg zjjn eindeljjk voorbjj, en ik vergeet
nimmer met welk uiterst geduld en goed
moedig humeur mijn echtgenoot zgn lgden
gedragen heeft. Het was voor ons allen
een genot hem te verplegen.
Wjj denken in Mei naar Reichenhall te
gaan. Professor Winkler hoopt dat de
President veel baat van de baden zal
vinden.
Hevige brand te New-York.
Een recht Amerikaanscbe brand heeft
Donderdag weer eens gewoed en wel in
bet zoogenaamde Roosevelt-gebouw", een
huis van acht verdiepingen aan de Broad-
way te New-York. Het gebouw droeg zjjn
naam naar den oom van den tegenwoordigen
president, die bet liet bouwen. Het was
een brandvrjj gebouw, maar het dak viel
in anderhalf uur nadat de brand op de
zesde verdieping was uitgebroken, een be
wijs van de snelheid, waarmede bjj zich
verbreidde. Vóórdat het dak instortte, zag
men nit ieder venster vlammen tot op 40
voet afstands trillen, maar nat incident
brandde één ontzettende vuurzee tot op
groote hoogte in de lucht, wat een ijzing
wekkend schouwspel vertoonde. Er waren
twee 8tooinbrandspuiten (swatertowers") in
werking. Voor het eerst in den loop van
verscheidene jaren werd er meer dan één
van zulke werktuigen bjj een brand ge
bruikt. Ook persoonlgke ongelukken deden
zich bjj het onheil voor. De commandant
van de brandweer ter plaatse viel door een
luik omlaag, brak beide beenen en bekwam
hevige wonden, tengevolge waarvan hjj is
overleden. Een twaalftal brandweerlieden
werden bg hun blusschingsarbeid meer of
minder door de vliiniuen verwond.
Van een part. correspondent ontving
$ie N. Rott een schrjjven uit St. Vincent
waaraan wjj het volgende ontleenen
KINGSTOWN, (St. Vincent), 10 Pebr.
Gedurende de acht dagen, die ik hier
vertoefd heb, werd ik door de welwillende
hulp van den gouverneur in staat gesteld
een groot deel van het eiland te bezoeken
en injj rekenschap te geven van de schrik
barende verwoestingen, die de Souffrière
heeft aangericht. In vele opzichten komen
die overeen met wat ik op Martinique
aanschouwdein andere weder vond ik
een belaugrjjk verschil. Dezelfde verstik
kende dampen, die in Saint Pierre en
omstreken duizenden als met e*n bliksem
slag hebben gedood, hebben ook hier aan
tal van ongelukkigen het leven gekost,
doch Martinique werd niet met een dusda-
nigen aschregen overdekt als St.-Vincent.
In sommige dealen van dit eiland wees
men mjj aschlagen aan. die de dikte van
10 en 15 meter hebben bereikt, en geheele
dorpen hebben bedekt.
St Vincent heeft ongeveer den vorm
van een ei, waarvan de punt naar boven
is gekeerd. Geheel de bovenste helft is
verwoesthet andere deel is vrjj gebleven
behalve natuurlijk van de ongeloofijjke
hoeveelheid asch, die overal gevallen is,
cn waarvan men nog allerwege de over
blijfselen vindt.
Die ascbregen heeft het zeestrand hier
en daar vergroof, en het naburige eiland
Barbados dusdanig bestrooid, dat de be-
rekening van een de moeite waard is aaa
te halen. Die dokter had, toen de asch
begon te vallen, op een grasveld in zjja
tuin een laken gespreid, en twee dagen
later de massa saaingevoegd en zorgvuldig
gewogen. Do oppervlakte van Barbados ia
verhouding stellende tot de oppervlakte
van bet laken, kwam lig tot de conclusie,
dat op het geheele eiland 2 millioea
tonnen asch gevallen zgn.
Eu een Engelsche ton zjjn ongeveer
1000 kilo.
Tijdstippen van verzending der
Brievenmalen.
Nssr Oost-lndli:
'Datum iar Ur
iaat. kaal.
a /k Poatk.
p. irrpoat ria Asi.Urdsrn IS ca 87 Mrt.
p. leapoal via Kuiler dam 0 aa 80
p. Holl. mail «ia firn na .<10 ca St
p. Holl. mail via Mantilla 17 co SI _i>
p. Tranche mail via Mamcill*
p. Kajcalarht mail via Uriodiai
Kr Palemkaojc, Riouw,
ka Uilliuu a L W
ATd. van Horneo)
Naar Atjob cn <le Oostkust
«aa SnmatraI
A'
18 cd 87
7.— 'a a?.
7.— ar,
7— 'a it.
8.80 'saam.
7
av.
8 80 'a
'lkcn Vrydag 8 80'amor.
On'tacke mail vla NapaJa*>'l7 en 81 Mrt. 11.80'amo.
Alleen aaar Al jak, Samatxa'a Ooalkast, l'altrabnu.
K.ou», lianka, Hiliin.ii ca Z-W. AU. van Boraco. Hat
overnm fpdrrlto ran Ouil-lndiO wordt alloen op
verlangen der sfenders via Napalt Terioadao.
Naar Guyana (Suriname):
feepoat via AnnUrdam 14 en 81 Mrt.
mail o*er Kagelaad '16 eo 80 I
mail ria 8t- Ntiaire 7
p. Mapoet via Amaterdam
p. mail ria Sontbampton
14 ea 81 Mrt.
elkeu Dioadag
clkea Vrij dan
17 Mrt.
7.-
•T.
7.—
»T.
7.—
7
8 80'.
8.30
7—
ST.
mail via f
(alleen op verlat «en dor
afzonden).
Naar St. Martin, St. Euatatlua en Saba
Per mail oear Kn/teland. [16 en 80 Mrt. j 7.— 't av.
p. zaepoit via Anuterdain. 114 en 81 7.— ar.
lil het HiiÉtenland.
De «Standard" verneemt uit Konatantinnpol,
dut Turkjju en Rusland schjjnon te duolleoroa
om het zoo goed als Ijjduljjke Bulgarije, dat
do keuzo krjjgc tusschen de zwakke suzcroi-
niteit van den Sultan on hot autocratisch be
wind van den Tsaar. In Macedonië komt men
tol bol besef, dat de mogendheden alloen uit
eigenbelang handelend optraden. We".ichl
kalmeert dit hun opstundiugsplanneo.
De «Standard" verneemt uil Odessa, dat de
Macedonische rovolutionnaircn even werkzaam
bljjven als voorheen, zoodat een botsing met
do Bulgaurscho troepen niet Onu.ogcljjk is.
Do Zuid-Ku«s»ohe pers spreekt weder over
militaire plannen der mogendheden, tot invoe
ring der hervormingen in Macedonië.
Do «Morning Leader" vernoemt uit Moskon,
dat allo vredelievende pogingen tot oplossing
vau dn Macedonische quaestio uitgeput zjja
en dat Rusland zich op hot orgste voorbereidt.
Uit oen Dinsdag verschonen Engelsch Blauw
boek verneemt men eenige bijzonderheden over
vrouwen-emigratie naar Zuid-Afrika. In Au
gustus van het vorige jaar deelde lord Milner
inede, dat de TranavaaUcho rogoering boroid
was, 15,000 p.st. jaarljjks beschikbaar lo «tel
len voor emigratie van vrouwen 5 p.sf. zou
betaald worden voor ovcrtochukoa'.en naar en
verblijfkosten te Kaapstad cn vorder rrjja
roia naar dn plaats van brstemmiog. Er word
een cmigraticcommiMic opgericht en te Johan-
ne*burg oen hotel ingericht. Do vrouweljjka
«migranten hud-len zich tóór hun vertrok uit
Engeland schriftelijk te verbinden, do bei rek
kingen en loonm die het comité voor haar
sou aanwijsoo, te aanvaarden.
Over do resultaten dezer vrouwen-uitzending
wordt nog niots vernomen.
Te Kopenhagen is een sociaal-democraat
tot burgemeester benoemd, en wel den aohilder
Jeneen, voorzitter van den sociaal-democ ra ti-
schen vakbond. De benoeming geschiedde door
den raad, dua op andere wjjze dan bier te
landoin don Kopen baagschen raad bobben
de sociaal-democraton ook de meerderheid,
en heeft zjj bjj de eerste do beste gelegenheid,
die zich voordood, gebruik gemaakt om hun
bekwaamaten partijganger op hot kassen te
brenven.
ZEVEITTIIjIJTOM
28)
Dit toch stelt zjjn talent bniten allen twjjfel,
het toont aan, dat hjj een kunstenaar van
Gods genade is, die de stof tot meester van
den eersten rang in zich draagt.'|
«Wel,» lachte Ricorda eonigssins spottend,
•dat is ook een heole troost. Overigens bljjft
bet mjj toch onbegrjjpeljjk, dat |eon baron
niet# beters weet te doen, dan penseelen en
paletten te kiezen. Ik heb voor deze kunste-
oaaramanie hoegenaamd niets over en begrjjp
niet boe de kolonel en Flavia het konden
toestaan, om nit een liefhebberij een brood
winning te maken. Zelfs wanneer Clarence
verplicht ware geweest om voor den koet te
werken, dan hadden zjjn ouders toch, dunkt
mo, voor hem wel een ander, den edelman
meer passend beroep kunnen kiezen. Waarom
volgde hjj niet bet voorbeeld zjjn vaders en
trad in dienst bjj hot leger?'
«Maar kind. kind, wat kan je toch dwaas
redeneeren,» onder brak haar vader haar.
0.ïe weel tccb heel goed, dat Clarence niets
met die kunst heeft te maken, die men be-
•cfeaen moet om aan den kost to k'>men. Om
zjjn brood te verdienen heeft hjj zjjn talent
niet noodig. Hjj zal immers binnenkort als
jelui beiden getrouwd zjjt, de heer van Ljrton
H«ll ijj». Ik wil hom gaarne nog bjj mjjn
leven zjjn dool geven. Allea wat ik nog van
4e toekomst begeer, dat ia om jon mjjn lieve-
fc>f. fUlÜÜUg MO oo io ajja vaderland
de oude abdjj vreedzaam mjjn dagen te
besluiten.'
Dit gezegde was bjj mr. Carré volstrekt
geen holle phrase. Wat hjj zeide, was hem
inderdaad ernstig gemeend. Hjj was zeer ver
anderd. De onstuimige, dolle tjjd zjjnrr jeugd
lag ver, ver achter hem. Een jarenlange ziekte
had zjjn teugelloos wezen g*stemd. En toch
was den hulpbehoeftige een zekere rusteloos
heid gebleven. Sinds dien reiado hjj op het
vasteland rond. Den meesten tjjd bracht hjj
in Wiesbaden door. De baden hadden zjjn
lichameljjk Ijjden verzacht, het verbljjf al
daar beviel hem, vooral nadat hjj zich van
zyn dochter gescheiden had. Dat was kort n*
het vertrek oit Engeland geschied. Zoowel
zjjn ljjdende toestand als de heftige onrus'ige
gemoedsaard van Ricorda dwong hem daar
toe. HQ deed haar in een voornaam, deftig
pensionaat aan den Rjjn. en liet haar later
aan het meer van Genóve hare opvoeding
voltooien, waar zjj op de eene zoowel als de
audere plaats als een verwend rykeluiskiod,
helaas, een bevoorrechte stelling genoot. Hare
gebreken verminderden daardoor al zeer
weinig, integendeel zjj werd mett«rtyd tóó
pretentieus dat hare werkelijk goede eigen
schappen zeer in de schaduw gesteld werden.
Men zag echter gaarne alle gebreken van
de schatrjjke Eogelsche door do vingers, van
daar dat de zeventienjarige mis* Ricorda als
een en n eigenzinnig schepseltje tot haar
vader terugkeerde, als zjj reeds als kind waa
geweest. Vivtan Carré bemerkte dit spoedig
genoeg, doch thans was het te laat, om hot
kwaad te stuiten. Hem ontbrak in ieder ge
val de kracht daartoe. In bet geheim zuchtte
hjj er over, doch dan troostte hem do hoop
weder op een hnweljjk van Ricorda met
Clarence do Brancy. Dit waa voor hem oen
uitgemaakte zaak ea bjj rekende er dea te
zekerder op, wjjl Ricorda hem op dit puut
nooit tegensprak. Zjj vormeed zorgvuldig haro
meening daaromtrent uit te spreken, ofschoon
een zekere voorliefde harvrzjjds voor Clarence
merkbaar bleef. Die twee haddon elkaar in
de laatste zes jaar in 't geheel niet meer ge
zien. Clarence had deels in Antwerpen, deela
in Italië en Muncben zjjn kuostennaarsstu-
dien volbracht. Hoe koel echter ook de ver
houding tusschen de Brancy's en Vivian
Carré geworden was, toch verloor laatstge
noemde Clarence nooit nit de oogen, betoonde
zich in den loop der jtren veeleer meer dan
eens een edelmoedigcn oom, die een levendige
belangstelling in zjjn kunstenaarsloopbaan
aan den dag legde. Thans had hjj zeil het
plan gevormd tot een langdurig verbljjf voor
zich en zjjne dochter in Munchen, na 't
welk hjj hoopte, dat Clarence gemeenschap-
peljjk met hen naar Engeland terug zou
komen. Manheer on mevrouw de BrpDcy
keurden Vivian's toekomstplan in zekeren
ria s'ilzwjjgend goed, doch vermeden zorg
vuldig iedere toospcliug daarop.
Zelfs de kolonel, die neef Carré steeds
maar als de rentmeester van Lyton llall be
schouwde, had er zich allengs aan gewerd
om ^Clarence zjjn oigen weg te laten kiezen,
nadat de jongeman zjjn geschiktheid daartoe
op de meest geruststellende wjjzo aan zjjn
ouders had bewezen.
Clarence <!e Brancy was thans een man
geworden, die op eigen wieken dreef. Aan
levenslust of opgeruimdheid ontbrak het hem
daar bjj niet. Oom Carré's vcorstel lokte hem
welaan. Zjjne ware, edelmoedige kunstenaars
ziel verheugde zich in h< t vooruitricht, om sjjn
oom de schatten van het geliefde Munchen
te kannen laten zien. Do lange, onvrjjwillige
rost toch had diens kunstzin opgewekt on
verruimd. De belangstelling, die bjj voor CU-
reoco's streven aan den dag legde, trok den
jongeman >-ympatheti*ch aan. Daarenboven
was deze slim genoeg um de voordcelen niet
over het hoofd te zien, die het voorstel van
oom Carré hem aanbood. Hjj kenrde dit
bijgevolg goed en verheugde zich in een
weerzien met Ricorda. Hjj was zeer benieuwd
naar den indrnk, dien zjj als volwassen vrouw
m«k«n zon, en volgaarne bereid om de oude
kindervriendschap te hernieuwen, ondanks do
stormon waaronder deze voor tjjden geleden
had. Thana lachte hjj om al die kleine twis
ten hjj dacht daarbjj met ongeveinsde be
langstelling aan do capricie»ze, kleine lady,
die hem nu eens door bare liefde, dan weer
door ha»r toorn had trachten t<* beheerschrn.
D« Biiarsche hoofdstad met hare rjjke kunst
schatten koos bjj zich tot woonplaats op het
vast'-land en hjj- keerde steeds daarheen terug,
hoe vaak ook nu en dan zyn verlaag-n Daar
het natuurschoon hem hot land indreef. Den
somer bracht hjj gaarne in het gebergte of
aan de moren door; thans sloeg hjj oen an-
d«ro richting in en verliet Munchcn juist op
het oogenblik, dat zjjn oom en Ricorda hem
daar dachten te verrassen. Clarence, die vol
gens de gemaakte afspraak, zjja oom en nicht
eerat een we» k later verwachtte, maakte van
die paar dagen, die nog te zjjner beschikking
bL-ven, gebruik tot een schicljjk ontworpen
uitstapje, dat bjj met de gewone kunstenaars-
z»rgelo<^sheid bid «anvaard. Zjjn atelier waa
gesloten en sjjn huislui wisten niet, waarheen
hjj sjjn schreden gericht had. Twee dagen
later kwamen de Carre's aan.
Clarerce's afwezigheid ontstemde Ricorda
al dadcljjk in hooge mate. Ouk haar vader
vond bet minder aangenaam doch hjj bleef
biltjjk genoeg om er sichzelven de schold van
te geven. Ondanks zjjn zwakke gezondheid,
zocht bjj echter van de gunstige gelegenheid
te profiteeren, om d« iuterressante knnststsd
te leeren kennen. Ricorda daarentegen schonk
er slechts op eene opperriakkige wjjze hare
aandacht aan. Zich e«n weinig naar haar*
vaders smaak te schikken, kwam evenmin
bjj baar op, als om een offervaardige zorg
voor hem te toooen. Het leven aan zjjne
zjjde scheen haar veel te eentonig. U.-eds
daarom verbeidde zjj met ongedold bet oogen
blik, waarop door een metgezel ais Clarence
hare reis meer bekoorljjkheid zou verkrygen.
Dat deze nu niet terstond in Muncben als
cicerone tot hare beschikking stond, nam de
verwende dame, in eizensinnige onbillijkheid,
zeer euvel op. Haar vader verdroeg met het
gewone geduld haar booze luim en deed al
bet mogeljjk«» om haar aangenaam bozig te
houden, doch gewoonlijk leden sjjn pogingen
schipbreuk alz thans bjj bet bezoek in de
pinacotheek.
HOOFDSTUK XVL
Hoe lieflijk is dit plekje aarde!' riep oen
jinge man, wicn de levonsvrengde nit het
friseche gelaat straalde, voldaan uit, toen hjj
do top der «Dorbacher Stcige' bereikt had
en van daar neerzag op het bekoorlijke pano
rama, dat zich om hem heen voor sjjn oogen
ui.brcidde. B meden aan sjjn voeton in het
het liefeljjke Maindal lag Wurrburg, de vrien
delijke stad met haar fraai kasteel en de
prachtige kerken, boven welko alleen de
Hanger Siiftskerk niistak, dat prachtige ge
bouw 't welk aan de hoofdkerk der katho
lieke Christenheid, aan Sint Fietcr te Romo
herinnert. Haar majesteuse ku- pel, een mees
terwerk van bouwkunst, schitterde in het
gouden zonlicht, en s«tto aan hot geheele
beeld, der door een lieieljjk natuurschoon om-
gromde stad iets buitengewoon aohildermeb»
tig» bjj.
Clarence was thana met hart en ziel actui-
der. Met vljjt en volharding bad bjj zjjn talent
ontwikkeld, en zich op jeugdigen leeft jjd reeds
een naam in do kunstenaarswereld verwor
ven, dio onder de beste genoemd werd. Hjj
zelf had op den weg tot den roem nog vol
komen dio beminocljjke opgeruimdhoid zjjner
jengd bewaard, en ook in sjjn nitorljjk niets
van de bescheidenheid verloren, die de op
voeding in het ouderljjke huis hem geleerd
had.
In Munchen, onder voortroflcljjke kunst
broeders, gevoelde de jonge schilder zich wel
en tot scheppen opgewekt. Kwam er nn en dan
eens een tjjd van rast in het werk, dan
voerde zjjn weg hem schicljjk do vrjje natuur
in, om daarin naa»- schilderachtige punten te
zoeken en er schetsen van te ontwerpen. In
het! Mainthal echter wa» hjj nog nooit ge
weest. Wurzburg had hij alleen maar op zjjn
doorreis vluchtig bezocht. Thans had een
oogenblikkoljjke inval hem bewogen, om op
goed geluk zjjn bloedverwanten daar tegemoet
te rei—n. cn den tjjd te besteden tot een be
zoek an de bezienswaardige stad met hare
omge ng. Men had hem daar als een prach
tige vandoling den weg naar «Uber Duibach*
aangeprezen, welke lof bjj dan ook gerecht
vaardigd vond. Lang gonoot hjj met verruk
king van het prachtige uitzicht en hield het
schoono beeld nog in don geeat vast, terwjjl
hjj opgeruimd bergafwaarts zjjn schreden naar
Kloin Durbaoh richtte, deze door de onrustige
geesten van Wurzburg vaak bezochte plek.
(Wordt vervolgd.)
