KLEINE COURANT
't Vliegend Blaadje
De ïïow fan den Spion
voor Heldler, Texel, Wieringen en Anna Paulowna.
No. 3210.
Zaterdag 21 November 1903.
31ste Jaargang.
Bureau: Spoorstraat.
Telefoonn». 59.
Bureau: Spoorstraat.
Telefoonn». 59.
TWEEDE BLAD.
A dve r t ent i n,
Re richt en, enz
vnii buiten de gemeente, be
stemd voor dit blad, gelieve
ittrn te adresseeren aan
Boekdrukkerij tan G. DE BOER Jr.
Koningstraat 29.
Indische Penkrassen.
Auteursrecht uitdrukkelijk voorbehouden.
86.
Na ccn hartelijk afscheid van de familie
Meertens verlaten we reeds vroeg in den
morgen het zoo gastvrije Hotel Molenvliet.
Het ie nog donker en heerlijk koel
Do bedienden hebben de bagage gisteren
reeds naar 't station gebracht en daar toen
alles voor de verzending geregeld, zoodat we
hiermee dus geen soesah meer zullen hebben.
Per dos ik dos gaat het nu in vluggen draf
naar het Koningsplein en een laatste blik
wordt nog geworpen op de schoone «Koningin
van 't Oosten", dio, thans door 't zachte
maanlicht beschenen, er al zeer geflatteerd
uitziet.
Ilct lichtgele schijnsel toch geeft een eigen
aardige tooverachtige bekoring aan de Indi
sche natuur, torwijl daarentegen de felle
zonnestralen van overdag, veel van 't schoon
weer verloren doen gaan.
Aan 't station is 't reeds druk. Tal van
reizigers gaan «naar boven" en door de slechte
bediening van 't publick, duurt het als al
tijd zeer lang voor en aleer men zyn plaats
bewijs te pakken heeft.
't Is hier in Indiö met de sporen al weer
net zoo'n vervelende boel, als bij de politie-,
post- en een telegraafwezcn en een Wester
ling, met wat voortvarend bloed in zijn aderen,
heeft dan ook elk oogenblik reden tot ergernis.
Zoo stann we daar dan met een veertigtal
menschen van verschillende landaard voor
dén loketje derde klas. (Ieder verstandig par
ticulier reist hier .derde", de tarieven zijn
schreeuwend duur
Een slaperige Chinees, die heelemaal geen
haast heeft, bedient op zyn dooie gemak het
publiek, een publiek dat gelaten als altijd in
Indiö, geduldig staat te wachten.
Wanneer ik hier van «gelaten1 spreek,
moet ik toch een uitzondering maken voor
een troepje levenslustige Indische jongelui,
leerlingen van de H. R. S., die met vacantio
«naar boven" gaan en onzen indolenten sta
tionsbeambte heel wat liefelijks naar het go-
stnarte hoofd slingeren, zonder dat de Mon
gool er zich echter ook maar den oogenblik
druk over maakt. Ilij lacht geniepig, verlaat
even het loket om een strootje (Inlandsche
sigaret) op te steken en antwoordt dan kalm
pjes «nanti njo. nati, sabar sediket (.straks
jongeheer, geduld een beetje
Enfin, we krygen op slot van rekening toch
allen onze kaartjes en hebben nu nog juist
den tyd om aan het buffet een kop lekkere
Indische koffie te genieten.
Het is dag geworden, vrij plotseling dag,
want ook 's morgens hebben we hier geen
schemering. Het kleine perron is vol.
Broederlijk zitten Inlanders, Arabieren en
Chineezeu bijeen op de banken en vooral
trekken hier een paar rijk gekleede Inland
sche meisjes onze aundacht. De bruine en gele
reizigers nemen altyd een flinken voorraad
eetwaar mee op reis 'en schijnen steeds en
overal honger te hebben. Vrouwen en kinde
ren zyn in hun zondagsche kleeren en vooral
de laatsten worden op reis altyd zoo mooi
mogclyk toegetakeld, zeker om er mee te
pronken.
Europeanen, in de zoo geinakkelyko tropen -
kleeding, loopen met knorrige ontevreden ge
zichten op en neer. Slachtoffers van 't kli
maat, die naar 't gebergte gaan voor herstel
van gezondheid Een troepje zieke soldaten
komt ook aanmarchecren, ze gaan naar het
Hospitaal te Tjimahi, om de levenskracht,
verloren op Djambi, daarginds weer te her
winnen.
Daar komt de trein voor, de sneltrein, die
ons zal wegvoeren naar een beter oord, waar
we weer schik in het leven kunnen krijgen
en weer kracht om te werken. Op Batavia
is het tegenwoordig niet om uit te houden
en wc verlaten het zonder hartzeer.
Als bijna altijd zijn er te weinig waggons,
dat schijnen ze hier steeds op 't laatste mo
ment pas te merken en 't is dan ook eon
gedrang van je welste!
Moeder Meertens heeft me geraden kalm
te wachten, totdat alles vol zal zijn, want
dun wordt natuurlijk last gegeven, om nog
een wagen aan te haken en mee gaat men
toch. Ik ben blij diep raad te hebben opge
volgd, nu hebben we 't wat ruimer in den
wagen, die net als bij een Ilollandsclio stoom
tram is ingericht, met dit onderscheid, dat er
ook nog een zitbank in 't midden is aange
bracht. Wij hebben nu plaats genoeg en bo
vendien een zeer prettig gezelschap in de
vroolijke Burgerscholieren, waarmee de ken
nis spoedig gemaakt is.
Wat een verschil toch tusschen don ge
schoolden Indo van goeden huize en den
z.g. kampongsinjo. De eerste is bepaald sym
pathiek en voelt zich aangetrokken tot ons
Westerlingen, terwijl de laatste, een valsch
onbetrouwbaar individu, dom is o.i trotsch en
met glocienden haat bezield jegens al wat
Hollander heet. Laat ik er echter dadelijk
bijvoegen, dat het vrywel onze schuld is, dat
die kleurlingen zoo geworden zijn, de schuld
van don overheerscher, en dat het dan ook
meer dan tyd wordt, om voor die ongeluk-
kigen wat te doen. We komen hier later vanzelf
op terug. Er is van die lui nog best wat te
maken. In het leger bijvoorbeeld heb ik zeer
goede sifljo's ontmoet, flinke kerels, die, wan
neer ze humaan en oordeelkundig behandeld
worden, zich ook wel hechten kunnen aan
een volbloed blanda en dan te velde o. a.
heel goed voldoen.
Over 't algemeen heeft de Indo in de ge
lederen een beteren dunk van ons Neder
landers dan zyn broertje in do kampong.
Onbekend maakt ook hier onbemind en al
leen daarom reeds zou ik invoering van dienst
plicht voor alle hier geboren Europeanen
een zegen vinden. Dat er van het arme In
dische kind wel iets te maken is, bewyst ons
do bravo Johan van der Steur, zendoling-
loeraar te Magelang, wiens belangrykc wee-
zenstiehting we later samen bezichtigen zullen.
De trein zet zich intusschen iu beweging.
We verlaten Insulinde's hoofdstad en zijn er
niet rouwig om. Wat ziet de waggon er smerig
uitI Vóór wo kunnen gaan zitten, moetende
bedienden groote schoonmaak houden en de
banken zuiveren van allerlei vuil, als pisang
bladeren, schillen van vruchten, pruimpjes
tabak en niet te vergeten steenkoolgrnis
We hebben voor deze reis speciaal een
blauwen stofbril aangeschaft, om gedurende
den rit onze oogen te beschermen. Do steen
kolen schijnen al van zeer superieure kwali
teit te zyn! Zonder onze voorzorg toch, zouden
we zeer veel kans loopen nog heden naar
een dokter te moeten, of wel verplicht zijn,
steeds onze oogen van de locomotief afge
wend te houden.
We schreven hierboven, dat we met den
sneltrein"' reizen, doch 't is me een snel-
treintje welEen locanlspoor in Holland gaat
nog gauwer
Enfin, wc zyn nn eenmaal in een land,
waar blijkbaar niemand haast heeft, w
tyd geen waarde schijnt te hebben en
moeten er ons maar in schikken. Gelukkig
ligt Buitenzorg niet ver van hier en zullen
wo er met onzen .sneltrein" toch een groot
uur over doen.
Voorloopig ryden we nog door de vlakte
en we merken op, dat de sawah's (rystvelden)
dor z.g. particuliere landeryen er niet by-
zonder goed uitzien. Het is hier ccn ar
moedige streek en de kampongs, die we
voorbijstoomen, zien er dan ook alles behalve
welvarend uit.
Daar ook Buitenzorg te midden van die
particuliere landen ligt eu deze onze speciale
aandacht vorderen, zoo aillen wo er IJ van
uit dc residentie 't nooenge over meedcelen.
De heer Van Kol heeft er ook de aan
dacht op gevestigd en aan 't schandelijk systeem
kan niet spoedig genoog een einde worden
gemaakt.
Voorbij Tjilocwar wordt hot terrein reeds
eer bergachtig en 't uitzicht dus veel schoo-
ner. Ongeveer halverwege Buitcnzsrg ligt het
bekende Depok, een Christen gemeente met
Seminarium voor Inlundscho jongelui. We
zullen 't van uit Buitenzorg wel eens bezoeken,
want Depok moet zeer belangwekkend zijn,
vooral voor zendingsvrienden.
Nu wordt het landsclinp steeds meer in
drukwekkend en begint do roiziger zich lang
zamerhand weder met Indiü te verzoenen.
Een hcerlyko bergkoelto waait ons tege
moet, eene verkwikking na 't lijden op Ba
tavia
Te 7 uur 10 minuten stoomen we het kleine,
doch smaakvolle station Buitenzorg binnen.
We zijn er, gelukkig!
Hartelijk welkom in de schoone residentie
van Insnlinde's Onderkoning!
Lt. Cf.ockener Bkocssok b. d.
Batavia, 1 Juli 1903.
tlElWKTlJIHlGEV
Staatspensionneering voor iedereen.
Onder het opschrift: «Een opgezette Val",
schrijft „Dc Standaard"
Op meer dan één plaats worden pogingen
aangewend, om ook ons anti revolutionaire
volk te versohalken, door het te lokken in
den bond die Staatspensioneering voor
Iedereen' nastreeft.
Zelfs hoorden we, dat men reeds drie man
in de val had.
Toch strekt het tot eere van ons anti-rev.
volk, dat het, zonder de zaak zelf te kunnen
bcoordeelen, lont rook en op een zeer enkele
na, die nauwclyks moeteelt, zich niet liet
lijmen.
Natuurlyk lijkt het schoon. Een ieder, als
hij invaliede wordt of op jaren komt, een
pensioen van Rijkswege. Maar men vergeet,
dut hot Rijk geen ander geld bezit, en dus
ook geen ander geld kan uitgeven, dan wat
het van het volk int. En wio nu nagaat wat
bedrag aan millioencn zulk een pensioen, al
bedroeg het slechts f 150 per jaar, op elk
budget kosten zou, die behoort zich dan toch
eerst of te vragen, wie dut betalen zal.
Van 65 jaar en daarboven waren naar de
laatste telling, die bekend werd, aanwezig
264.565 personen. Reeds dit zou, mot f 150
vermenigvuldigd, bijna 40 millioen kosten.
En daar komen dan nog bij de invaliede
personen, die stellig 30 millioen zouden vor
deren. Saam zou men dus een 70 millioen
moeten opbrengen. Wat dit zeggen wil ver
staat men het best, door op te merken, dat
als ieder eens zooveel grondbelasting, eens
zooveel personeel, eens zooveel bedrijfsbelasting
en eens zooveel vermogensbelasting betaalde,
men nog slechts even do helft van de 70
millioen in kas zou hebben.
Of ooit zoo iets mogclyk zou zyn, laten
we nu daar.
Maar wie lieden, die van zulk oen quacstio
ganschclijk niet op dc hoogte zijn, als lid
voor zulk een vereeniging aanwerft, verlokt
hen tot ccn daad waarbij ze niet weten wat
ze doen.
Is dit niet onzedelijk
Jongens voor 's Rijks zeedienst.
Naar aanleiding van de berichten, die
in den laatsten tgd vermeld werden over
de verbintenis in 's Rijks zeedienst voor
schepelingen, die als jongen in dienst wen-
schen te treden, kan, op grond van betrouw
bare inlichtingen, het volgende worden
medegedeeld
De jongens kwamen tot dusver in dienst
tusschen hun 13l/f en 16e levensjaar
zgn diensttijd begon te tellen, evenals nu.
hg de intrede van zyn 17de jaar en hjj
bad dan van dien dag af 12 jaren effectief
te dienen.
Thans is de leeftijd van aanneming on
veranderd, maar de jongen verbindt zich
voor den tgd van 11 jaren, ingaande op
den datum der intrede van zijn 17de jaar,
vrijwillig.-in 's Rijks zeedienst als jongen,
ten einde eerst acht jaren in actieven dienst
te zjjn en daarna drie jaren zonder ge
not van soldjj beschikbaar te blgven voor
opkomst in actieven dienst, na oproeping
door den minister van Marine, in dezelfde
omstandigheden als schepelingen der ma
rine-reserve, onder genot van soldg, ver
bonden aau deu alsdan door hem beklee-
n rang of stand.
Deze regeling, die reeds geruimen tgd
in werking is, komt dus hierop neder, dat
de jongen thans 3 jaar effectief dient, plus
3 jaar ter beschikking blgft; voor oorlogs
tijd of andere buitengewone omstandig
heden.
Uzer in Nederland.
Men schrjjft uit Enschede aan >Het Volk"
Even over de grens bg Alstatte zgn gron
den ontdekt, waarin overvloedig ijzererts
voorkomt. Een gezelschap dat de plaats be
zocht, had ruimschoots gelegenheid op meer
dan één plaats de ruwe ijzererts in massa
te zien. Zouden die lagen zich niet ver
der uitstrekken op Nederlands grondgebied.
Buitenlandsche berichten.
Schakingen per tuf-tuf.
De automobiel, de breed-gerugd, heeft
al zooveel beschuldigingen op zich zien laden
dat de 5-atmospheeren luchtdruk van zgn
banden het nauwlijks meer dragen kunnen
er zgn practische, humanitaire, sociale,
ethische bezwaren rondom den automobiel
opgestapeld, en het onding heeft zich er
niet aangestoord maar is blgven snorren,
'en déplaise zgn tegenstanders
Nu is er eeu nieuwe griet tegen den
9tookwagen ingebracht, een van streng bur
gerlijke moreeleu aardzal de automobiel
ook hier meteen 40 kilometersvaartje over
heen gigden
Waarvan klaagt men hem aan van
niet meer of minder dan te zjjn geworden het
hypermodernste schakingsmiddel. Romeo
gebruikte zgn touwladder; de twintigeeuwsch
minnaar manoevreert zgn rijtuig onder het
raam van zgn Julia, en in den dookersten
nacht teekent het schelle acyteleenlicht met
plagende duidelijkheid den verren weg,
waarlangs de schaker zjjn lief ontvoerde.
Reeds meerdere malen vestigde dus de
auto iu de chrouique-scandaleu.se de aan
dacht op zgn snoode hulp bg schakingen.
Een pbautastisch Parjjsch geneesheer, dr.
Marcelli, debuteerde op dit gebied eenige
maanden geleden daarmede door Mll. Ln
Plav te schaken. Zy trouwden, huwelijks-
reisden per auto natuurljjk, zgn sedert al
weer gescheiden.
Nu verneemt men uit Engeland even
eens van eenige zeer ongepaste handlan-
gersdiensten van den automobiel. Een kun
stenaar, de heer Arthur Ham bridge, zag
zich, onder zijn nens, en vrouw en doch
ter schaken door een chauffeerenden kapi
tein Murphy; toen de automobiel tot staan
kwam, volgde aanklacht, proces en ver
oordeeling vnn den kapitein tot 500
schadeverdoeding.
Een tweede eclitscheidiugsproces, niet
den auto ata hoofdschuldige, is dezer dagen
voor den Londeu8che rechter geëindigd
mevr. Young was per automobiel geschaakt
door zekere heer Joseph Milner, vanwaar
echtscheiding en veroordeeling ook tot
500 wat de vaste tax in Engeland
seliynt.
Het wordt tgd, dat de auto zgn brutale
manieren wat leert intoomen.
Tijdstippen van verzending der
Brievenmalen.
Naar Oost-IndIS.
Ver*eodiDg»««g.
i*»1—
j p-4'.-baory „i, p„tk.
p. zeepost »i» Amsterdam. 20 Nor.7.
p. zeepost ris Itotterdsm 27 7.
p Holl. mail ris Genui 1 l*r. 7.— ar.
p. Holl. msil rin Msrseillc 24 Nor. j S 80 'snun.
p. Prsnsche moil riaMorseiile 87 7.•*-
p. Eneel-che mail viaBrindisi jq 8.30'smor.
(nsar Pslcinbong, Rlouw. g«-w\ j
Bgfa. Bjffito. 7. w Mi. 7 W.
M. w.
Noor Atjeh en de Oostkust (tU Genas)
vsn Sumstr»i l)cc. 7.'s st.
p. Dnitsche mail via Napel»*) 24 Nut. 11.80'sino.
Alleen naar Atjeh, Somatra's Oostkust, Pslembsng,
Riouw. Banks, Billiton co Z-W. AM, van Boroeo.
Het overige gedeelte van Ned. Ooit-Iudié wordt nlleea
op verlangen der afzenden vis Nspels verzouden.
Naar Guyana (Suriname)
p. zeepost vis Amsterdam .1 80Nor.'7.a*.
p. mail over Engeland .1 23 7.»t.
p, muil via St. Nazaire 7 Dcc. j 7.«v.
Naar Curaqao, Bonaire on Aruba
SONov. 7.—
.Ik.. Dj»«H ,,ov
- try.log
30Nov. 7.— "i
i Saba
p. zeepost via Amsterdam
p. mail via Sontlisinptou
p. inn'1 via Hamburg
(alleen op verlangen der
Naar St. Martin, St. Eustatius
per m»l over Engeland 23Nov. 7.av.
p. zeepost via Amsterdam 30 7.av.
Voor Ilr. Ms. «Zoel and" naar:
Port-Said: 20 Nov. 8.30 'a rnorg. cn
24 Nor. 11.80 'smorg.
Voor Ilr. Ms. Nautilusnaar Santa
Crttz de Teneriffe:
via Southainpton 20 Nov. 8.30 's nam.
via Cadix 28 Nov. 7 n. 'aar.
Ffif I LLETOX.
13.)
Toen mevrouw Lentowska toevallig langs
hem heen kwam, hield hij haar staande en
wees op het portret:
,Ecn karakteristieke kop, die mijnheer Von
Koszynski.s merkte hy op, op Adalbertduidend,
mot eene uitdrukking, die maar al te duidelijk
zeide, dat hy onderricht was van diens afge
wezen aanzoek, doch dat hij edelmoedig go-
nieg dacht, om oprecht medelyden met hom
te iiebbcn.
«Mevrouw Lentowska was eene door en
door oprechte vrouw, wat zij dacht dat moest
ook worden uitgesproken. Ja, Adalbert heeft
eene energiek karakter, daarbij is hij goed
hartig en ecrlyk als goud1, antwoordde zy
en keek Kulgatschew met de eerlijke oogen
in het gezicht. «Gy zult een harde taak
hebben, Wladimir, om hem uit mijn hart te
verdringen.'
Hy deed, wat tegenover deze vrouw maar
het verstandigst was om te doen, hij putte
zich niet uit in woordenryke verzekeringen,
hoe by zyn best zou doen, om hare genegen
heid te v erwerven, doch antwoordde een
voudig met een warmte, die uit het hart
kwam.
,Ik [zal doen wat in myn vermogen staat,
om uw kind gelukkig te makenmeer zou
ook hy niet hebben kunnen doen.«
«Ge hebt gelyk', antwoordde zy en moest
nu by zich zelvo erkennen, dat er iets innemends
in de wijze van doen van dezen man lag,
zoodra hij slechts zijn hart liet spreken.'
Ik hoop nog eenmaal de vriend van dezen
n te worden,* ging hij daarop voorttdoch
daarover zal nog een heele tijd moeten heen
gaan. Wonden als de zijnen genezen zoo snel
niet. Voorloopig denkt hij er natuurlijk niet
aan, om u een bezoek te brengen
Zij schudde het hoofd. ,0 neen. Er was
wel sprake van geweest, dat hij met Kerstmis
zou overkomen, onder de veranderde omstan-
heden zou het mij echter niets verwonderen,
wanneer kij ook met Paschen wegbleef.'
Paschen?' O, dan zullen Eclicia en ik op
onze bruiloftsreis zijn, wanneer het my ten
minste gelukt om den innigsten wensch myns
harten door te zetten.
Zy koek verbaasd op. „Ik geloof, dat wij,
hare ouders, op dit punt ook nog wol een
woordje zullen mee te spreken hebben
Een zeer gewichtig helaas lieve moeder.»
Hy vatte hare hand en kuste haar. ,Laat
u overreden, help my om ook den vader te
winnen. Dat lange verloofd zijn is niets dan
een kwelling, zulks is een betwiste waarheid.
De bruid behoort nu immers nog maar half
aan hare familie, en den bruidegom, nu, hoe
het die te moede is bij al dat wachten en
verlangen, ook daarvan kan ik my nu al
best een begrip vormen. Laat ons in de laatste
dagen van het carnaval bruiloft houden, zoo
stil ge slechts wilt, doch leg ons geen lang
wachten op.»
«Waur denkt gij aan,' riep zij verschrikt
uit. »Wy hebben nu het laatst Tan November
en
'Carnaval is nog lang,' vulde hy aan.
Bijna drie maanden zijn het dus, voor mij
eene eeuwigheid.'
«Maar het uitzet
tik zon er n teer erkentelijk voor zyn,
wanneer gij my wildot toestaan, om naar
Fransch gebruik daarvoor te zorgen. In eene
groote stad besteld, kan tegen dien tijd alles
gemakkelijk klaar zyn, rijk cn elegant ge
heel beantwoordende aan Felicia's smaak.'
«Neen," antwoordde zy, niet zonder eenig
zelfgevoel. .Felicia zal niet alles uit nwe
band ontvangen moeten." Zij zal ccn
uitzet krijgen, eenvoudig gelyk het niet hare
omstandigheden past cn met onze zienswijze
overeenkomt. Doch dit zou eene bijzaak zyn,
het kind, echter zóó spoedig van ons heen
te laten gaan, het kind, dat wy nog langer
meenden to behouden, dnt is de zaak.'
„Maar lieve, beste moeder, van schoidens-
smart kan hier ternauwernood sprake zyn,
daar wij slechts naar Kr. gaan, dat ik ken,
en waar ik ook al eene villa op het oog heb,
dio ik huren wil.'
.Waarom blyft gy dun niet liever hier, als
ge toch niet naar Rusland terugkeert.' Voor
u moge do scheiding niets te beteekenen heb
ben, voor ons, oude aan hun woonplaats ge
bonden menschen maakt zij echter een gehcelc
scheuring uit.'
„Maar wy zyn jong, en onze beweeglijk
heid vergoedt dat alles weer,' antwoordde
hij. «Waarom ik naar Kr. wil gaan, vraagt
ge Ik ben daar dichter by do grenzen, kan
ik gemakkelijker af en toe eens naar mijne
bezittingen zien, waarvoor ik ray nu oneindig
meer interesseer, sinds ik niet alleen meer
voor my zeiven te zorgen heb. Ik kan onge
hinderd met myno familie samenkomen in
één woord, op financieels gronden, maar ook
op gronden het hart betreffende, is dit ver
blijf thans voor ons het doelmatigst.1
Hij kwam steeds weer op het tydstip
van zijn huwelyk terug, en wist zóó mooi to
praten, dat het hem eindelijk gelukte, om haar
vau ineening te doen veranderen, en was zy
eenmaal gewonnen, zou hy zulks had hij
reeds lang ingezien, met den professor een
makkelijk spel hebben. Toen later dan ook
de vrienden verschenen, die men had uiige-
noodigd om het feest mede te vieren, toen
was het dan ook eene beklonken zaak, dat
alles naar zijne wenscben gaan zou.
Toen mevr. Lentowska echter hare toe
stemming was afgedwongen, wilde de ware
blijdschap bij haar maar niet komen. Men
feliciteerde haar, allen verheugden zich, dat
de dochter ceno partij «leed, die iu alle moge-
lijke opzichten geschikt was om huur geluk
te grondvesten. Onder het aanstooten der
glazen, met donderende. «Zo zullen loven'
werden in meer of minder welsprekende
woorden toosten op het bruidspaar uitge
bracht.
Do bruidegom dankte met een vuur en eene
welbespraaktheid, die hem dc bewondering
der aanwezigen verschafte. Zy zag niets dan
vergenoegde gezichten om zich heen en niet
temin wilde de gewone vroolijkheiil niet terug-
keeren. Zy noemde zich zelve eene dwaze,
eigenzinnige vrouw, die haar lievelings-wensch
maar niet wilde opgeven. Maar hoe scherp
zij ook met zich zelvo in het gericht trad,
toch klaagde haar hart steels weder
t Ach ware het toch maar Adalbert, to wions
eere men dit feest vierde.'
HOOFDSTUK VIII.
Wat zal oom Stanislaus «laar wel vau
zeggen, was Jinka's verschrikte vraag ge
weest, toen mevrouw Lentowska haar had
medegedeeld, dat Felicia's verloving met Kul
gatschew thans eene beklonken zaak was
«In datgecn, wat wij, ouders, niet verhin
deren kunnen, zal hy zich ook wel schikken
moetenhad mevrouw Lentowska schouder
ophalend geantwoord, «laarbij echter niet
zonder een lichte schrik gclacbt aan do
scherpe taal, die haar man zeer zeker van
den in zijne uitdrukkingen nu juist niet zeer
kieskcurigen zonderling te hooren zou krygen.
Sinds waren er dagen en weken verstreken,
reeds lang was de verloving gevierd, den
oom «laarvan mededceling gedaan, doch nog
maar steeds bleef diens art woord uit. Ware
mevrouw Lentowska onbekommerd van harte
geweest, dan zoude zij dit mef onverschillig
heid hebben afgewacht, cn er zich wellicht
in verheugd hebben, dat haar zwager met
eenig leedvermaak moest antwoorden, „dat
liet nu eenmaal Marin's bloed was, "t welk
door Felicia's aderen liep, on dut haar
ongeschikt maakte om zich met ecno be-
schcidenc levenspositie te vergenoegen. Doch
haar moederhart was ongerust en daarom
hadden allo dergelyke triumfen hunne be
koorlijkheid voor baar verloren.'
Indien men haar gevraagd had, wat zij
eigcnlyk tegen Kulgatschew aan to merken
had, zij z'. a nietc hebben weten aan to voeren.
Zyn aanzoek was niet door eigenhtdang in
gegeven, zulks moest zelfs zijn bitterste vijand
erkennen. Kvenzoo was het ontegenzeggelijk,
dnt hy zyno bruid hartstochtelijk lief had,
iederen wensch, dien hy haar slechts uit du
oogen lezen kon, vervulde hy terstond, hij
overstelpte haar compleet met cadoaux, hu>.
al dio tallooze kleine attenties voor haar,
gelyk ze slechts dc liefdo ingeeft, slechts
liefde uitdenkt. Ook zjjn gedrag jegens dc
familie was onbcrispclyk, liy gaf zich alle
mogelyke moeite om met deze te harrnonieeren,
niets to zeggen, waarmede hy haar in hare
zienswijze krenken, in hare vooroordeelen
voor het hoofd stooten kon. Dat hem zulks
echter niet gemakkelijk afging, «Ut was het,
wat mevrouw Lentowska maar alteduidolyk
