BIJVOEGSEL VAN 'T „VLIEGEND BLAADJE".
WOENSDAG 30 SEPTEMBER 1908.
Nieuwsberichten.
HELDER, 29 September.
Voetbal.
H. V. B. XI. Sport (Hoorn) 2—1.
Zooals was aangekondigd, vertrok hot
H. V. B. XI Zondag j.1., begeleid door vele
supporters naar Hoorn om deel te nemen
aan de serie wedstrijden uitgeschreven door
de H. V. V. .Volharding", ter gelegenheid
van haar 10-jarig bestaan.
's Middags 21/4 uur stond onze team tegen
over .Sport" uit Hoorn in 't veld, om met
een sterke wind in den rug het vijandelijk
doek aan te vallen. Dank zij het uitstekend
verdedigen van sport's achterspel, kwam het
evenwel niet tot doelpunten, hoewel eenige
prachtige schoten verdiend hadden te .zit
ten". Ook werd een schot op het doel door
het publiek tegengehouden, en hoewel vol
gens onze meening reeds .goal" zijnde, werd
het niet toegekend, terwijl een penalty niets
opleverde. Inmiddels zat .Sport" ook niet
stil en haar linkervleugel ondernam meer
malen gevaarlijke rennen, die evenwel door
het uitstekend spel van onze backs op niets
uitliepen, zoodat half-time inging met de stand
00. Nu krijgt .Sport" het voordeel van
den wind en zit gevaarlijk op 't H. V. B.
doel. Ons achterspel is evenwel op zijn post,
zoodat doelpunten verhinderd wordt. Na on
geveer 10 min. echter ontglipt onzen keeper
een bal en is Sport's eerste punt gemaakt
(01». Het H. Y. B. XI verliest echter de
moed niet, verplaatst het spel naar het vij
andelijk veld en weet ongeveer 7 min. voor
.timedoor middel van haar linksbinnen
gelyk te maken. Een ontzettend gebrul gaat
op uit de kelen van de talrijk opgekomen
enthousiaste Helderscbe supporters en hoe
wel .Sport" nogmaals alle krachten inspant
om zich de leiding te verschaffen, wordt wel
dra .tijd" gefloten (stand 1—1).
Wegens den geleken stand moet nog een
kwartier worden doorgespeeld, waarvan het
H. B. V. XI de eerste 772 min. tegen wind
blyft spelen. Aan beide zyden wordt er
alles opgezet, het Bpel is uitstekend, doch
geen der partijen weet te scoren, zoodat
nogmaals een kwartier moet worden door
gespeeld. Weer vertoont zich magnifiek spel,
de beide teams blijken tegen elkaar opge
wassen, zoodat de beslissing ook nu.dreigt
-uit te blijven. Gelukkig weet echter onze
midden-voor 4 min. voor den" tijd onB de
leiding te verschaffen (21). Een daverend
-applaus van de vele voor Helder zich sym
pathiek gevoelende omstanders valt ons ten
deel en als .time" gefloten wordt, is de over-
- winning ons. Aan het geschreeuw en gebrul
komt thans geen einde: hoeden en petten
•'worden op wandelstokken en parapluies in
de hoogte gestoken en de hartelijkste felici
taties vallen onze mannetjes ten deel. In
vroolijke stemming trok het elftal met hare
supporters, begeleid door onophoudende .hip,
hip, hé's" van de Hoornsche jeugd, naar het
station om naar Helder terug te keer en.
Door het onvermoeide werken van een be
kend voetbal-enthousiast hier ter stede was
den spelers een aangename aankomst be
reid. Het was hem n.1. gelukt de zoo sym
pathieke, bekende muziekvereeniging „Win-
nubst" te bewegen het Xl-tal met eene
ovatie aan den trein te ontvangen. Dit laatste
had echter in de R. K. Volksbond plaats,
daar de vereischte toestemming om op het
perron te spelen niet kon worden verkregen.
Nu het H. V. B. XI gewonnen heeft en
door deze ééne match reeds zeker is van
een zilveren medaille, moet het aanstaanden
Zondag van 10 tot 11 uur tegen .Volhar
ding (Hoorn) uitkomen. Een zwaren strijd
staat ons elftal weer te wachten en eene
nog grootere menigte supporters zullen het
a,s. Zondag weer vergezellen.
Ook inktwerpers I
Men schrijft aan de Dordr. Ct. uit Egmond
aan Zee:
Waarom zouden wij achterblijven, waar
steden als Amsterdam en Leiden ons zijn
voorgegaan
Wy hebben thans ook evengoed onzen
inktwerper als de genoemde steden. Hij is
zelfs gevaarlijker en, wat meer zegt, moei
lijker onschadelyk te maken dan de Amster-
damsche. En wat erger is, hij dankt helaas
die onschendbaarheid aan zijne hooge positie,
waardoor hij zyn heilloos bedrijf straffeloos
zal kunnen voortzetten. Gisteren werd hy
door de veldwachters op heeterdaad betrapt,
doch helaasde armen der gerechtigheid
bleken te kort en zoo lacht hij om de wre
kende hand van vrouw Justitia.
Een predikant, die tijdelijk met verlof in
zyn geboorteplaats, een dorpje in Noord-
Holland, bevindt, wandelde gisteren Zon
dagmiddag met zijn echfgenoote, een
vriendin zijner vrouw, zijn zoontje en hondje
langs den dorpsweg. Plotseling ontwaarde
dominé, dat het Zondagsche pakje van zijn
zoontje vol intvlekken zat.
«.Hoe kom je daaraan, jongen vroeg pa.
.Ja, bij die schutting werd ik in eens met
inkt gegooid en ik zag niemand 1" ver
klaarde het knaapje.
De naburige rijksveldwachter werd onmid-
delijk opgezocht, het raadselachtig geval hem
voorgelegd en de veldwachtor in zijn schik,
dat hij en zijn vergeten gemeente wellicht
thans in roem en vermaardheid de Opper-
doezers naar de kroon zou kunnen steken
trok onmiddellijk op onderzoek uit. Verge
zeld van den zich juist ter plaatse bevinden
den gemeente-veldwachter vormden zij een
koppel detectives, die voor de Wilsons niet
behoefden onder te doen. Jammer genoeg
werd van der heeren scherpzinnigheid niet
al te veel vereischt, want de aangewezen
schutting vertoonde een aantal inktmoppen;
vijf meter ver was het inktspoor te vol
gen toen liep het dood. Links, rechts,
voor en achter werd gespeurd geen spoor
te vinden, geen voetafdruk verried de ont
vluchting van den snoodaard, niet het minste
geritsel in het struikgewas de aanwezigheid
van een menschelyk wozen.
.Morgen", klonk het plotseling uit don
mond van Sden eigenaar van het huis bij
de bemorste schutting „Wat is er aan de
hand?" Toen legdon de rijks- en gemeente-
Sherlock Holmessen den boer de zaak bloot
en toen deze van den lach bekomen was,
klonk het kort, zakelyk en afdoend: «Wol,
dat komt van de spreeuwen, die sde
schutting vol!" De predikant, zijne dames,
zoontje en de ryks- en gemeente-veldwachter
keken als op bevel allen te gelijk naar boven.
In den grooten vlaareboomeu zaten do boos
doeners onbewogen zich te goed te doen
aan de zware vlaarbessen, en enkelen vraten
van dat heerlijke goedje zoovocl, dat zy
rykelijker dan gewoonlijk hun faecaliën stort
ten op de hoofden en lichamen der arglooze
voorbijgangers. Eu daar nu deze uitwerpse
len dank zy het zwarte bessensap, volkomen
geleken op dikke, donkere inkt, vervloog
met de oplossing van dit raadsel des veld
wachters hoop, zyn afgelegen gemeente te
bezorgen de lauweren van een Opperdoes.
Nederland en Venezuela.
Hieronder nog het een en ander uit de
korte uittreksels, die de Parijsclio N. Y.
Herald van beschouwingen van Amerikaan-
sche bladen over Venezuela behelst:
De Advertiser," Boston Het is veel be-
teekenend, dat Duitschland zich blijkbaar op
de vlakte houdt. Zijn betrekkingen met Vene
zuela blijven vriendschappelijk. Het beloop
der dingen in Venezuela gadeslaande, houden
de Vereenigde Staten dat in het oog.
De »American," Baltimore, zegt, dat het
niet in den aard der Vereenigde Staten ligt,
een zwakken staat door de Europeesche
mogendheden te laten ringelooren, maar soms
hebben kleine landen, evenals kleine jongens,
een kastijding noodig. Castro zal nu mis
schien gaan begrijpen, dat hij bezig is met
Amerika's geduld uit te putten, en dat 't
wel kon wezen, dat het zijn bekende beginse
len ten opzichte van het Westelyk halfrond
vereenigbaar acht met een lesje, aan Vene
zuela gegeven.
Schetsen nit de Rechtzaal.
Om neef Joosten
Ex-Vriendinnen.
Op de bruiloft van oome-Willem en tante-
Kee was 't eigenlijk oorspronkelijk aangeko
men. Er was geen wolkje aan de lucht,
toen nog. De bruid en tante Pie waren zelfs
boezemvriendinnen geweest, haar leven
lang. Samen waren ze in betrekking geko
men by de firma Hansen en Co., in linge-
riën. Ze combineerden haar uitgaansavondjes
hadden geen geheimen voor elkaar. Waren
tot .vaste verkeering" gekomen met twee
onscheidbare en onafscheidelijke vrienden
meergenoemden oom Willem en wat dan nu,
in zyn naasten familiekring, oom Gerrit wordt
genoemd. Zij waren, zy 't in de verte, nog
aan elkaSr verwant, iets van achternich
ten in den tweeden graad. Nette, fatsoenlijke
bedaard-ingetogen meisjes. En toen Willem
en Kee bruiloft zouden vieren, was de groote
vraag ter sprake gekomen öf neef Joosten
zou geïnviteerd wordenNeef Joosten
was, in de familie van jnffer Pie, iemand,
om wien men «te geven had." Hy was on
getrouwd, had een floreerend zaakje in krui
denierswaren kwam op verjaardagen en
andere feestelyke oocasiën met cadeautjes
aan stopte de jongens, die hem kwamen fe-
liciteeren als 't zijn beurt was om te jubi-
leeren, kwartjes in de handEen paar
maal zelfs een pöpEn om noef Joosten
had zich gevormd een soort van mysterieuse
legende, met testament in verband staande.
Neef vond het verduikerd-aardig om door de
nichtjeB vertroeteld te worden vanwege het
geen nog eens gebeuren kou, wanneer hy
o, in verre toekomst 1één oog zou dicht
doen Neef Joosten koketteerde met zijn
testament. Nu eens gaf hij knipoogjes aan
de eene, dan weer aan de andere verwante
Dan haalden ze borreltjes voor neef, als-ie
op visite kwam En er werd een kistje
lekkere, fijne tabak voor 'm neergezet
En als neef z'n oogen dan iewat lodderig
werden en z'n tong wat loom, dan kon-ie
zoo, langs z'n neus-weg, mompelenNou
Daatje OfNou, HeintjeIk zeg
niks, hoorMaar als ik kom te vallen
De gedachte maakte hem treurig. Soms, als-
ie extraordinair gepimpeld had, kwamen er
tranen opzetten. Da of Hein haastte zich
dan om neef z'n glaasje te vullen, en men
putte zich uit in ontboezemingen van„Hé
foei Joosten, hoe kun-je nou zéé spreken?
't Is zondeJij leeft nog wel vyftig
jaarOp z'n allerminstJy overleeft
ons allemaalLet maar op
Als neef 't dan èrg te pakken had, schudde
hy, met zekere weemoedige treurigheid, 't
al-gr'ijzende, hevig-blozende, zwaar-vleezigo,
bonkige hoofd. Tuurde hy in z'n kelkje
Werd-ie zwaar-op-de-hand. Zinspeelde neef
op 't eenige verlangen om de menschen, op
wie hy 't begrepen had, na z'n dood een
centje na te latenAllicht veegde een
der gevoeligst-aangelegde nichten zich, van
vertcedering en aandoening over de oogen
Maar wie goed en scherp observeerde, zag
't geglinster in de oogen der verwanten
't Flikkeren van hebzucht't Stillekes
aankyken van dikken, zwaargebuikten ouwen-
vryer met verdacht-bolle wangen en kzakjes»
onder de oogen Voelde, hoe er getaxeerd
werdZou neef 't nog een jaar of tien
harden Hoeveel geef-jjj 'm nog
De kunst in de familie was en bleef om
neef JooBten te-goed-vriond te houden.
Toen was de bruiloft van oome Willem
en tante Keetje dan gekomen, zagen we.
En drie dagen véór het feest had de moeder
van Willem, die een by ster-zuinig, stem
mig, dor vrouwken was, ijselyk op d'r „pon-
toneur" en direct nijdige mondhoekjeB trek
kend wanneer iemand iets zei, dat «niet
comme-il-faut" was zooals zy 't uitdruk
te,afgeluisterd hebbend zulke woordjes
van de mevrouw, waar zij gekamenierd had
in 't verleden Moeder van Willem had
gezegd: „Eén ding moet ik je vertellen, dien
gemcenen Joosten verkies ik niet op de par
ty 1" Zij, die later .tante Pie" zou worden,
was aanwozig en hoorde dien uitval.
Ze werd zoo rood als een kreeft. Ze beefde,
van toorn en gehoond-zyn, als 'n espenblad.
Ze zag do schoonmoeder van d'r vriendin
aan met oen paar oogen, die glommen als
kooltjes-vuurKeetje begreep 't wel,
was er bleek van, maar durfde niet veel
zoggen Nu kwam erby dat ze moeder
niet héelemaal ongelyk kon geven. Neef
Joosten kön vooral als-ie .de hoogte»
had, cn dat gebeurde haast dagelijks, doch
nam op „een party* geduchte dimensiën
aanKon dan wordeu wat de meisjes
„eng* noemden. Hy knoopte zyn kleêren
los. Liet geluidon hooren, dio zelfs 't mans
volk nijdig maakten. Spuwde op den grond.
Verkocht uiën en moppen, die voorkazerne-
atmospheer iets te gepeperd waren Had
er lol in om te bemerken dat-ie sommigen
ermeè ergerde, en werd dan voortdurend
grof-schuiner. Genoot ervan als-ie zag dat
een paar nichtjes, die hem tevriend wilden
houden, grinnikten en deden of ze 'm w&t-
leuk vondenHoe 't zij, een mensch
schaamde zich, voor .vreemden", de oogen
uit het hoofd ah neef Joosten van de partij
was
«Hy of ik, dat is mijn laatste woord 1'
had moeder gezegd.
Maar Pie trok zich de zaak aan cn achtte
in neef Joosten haar gansehe familie
eer gekrenkt
«Kijk-u maar naar uw eigen familie, juf
frouw", zei ze, doodsbleek van drift, «zoo'n
dame als uw zuster Leen hebben wij, God
dank, bij ons niet. U mocht willen, dat u een
Joosten tot neef had Dan zou 't er voor
Willem en Kee in de toekomst beter uitzien
Dat was een dubbele en venijnige steek-
onder-waterTante Leen was een nagel aan
schoonmoeders doodkistDe naam der
afgedoolde werd nooit op de lippen genomen.
En dan die toespeling op de nu juist niet
schitterende finantieele omstandigheden van
de juffrouw
't Liep dien dag zéé, dat moeder
opstond en, zonder zich te verwaardigen iets
te antwoorden, weggingDat de boezem
vriendinnen eerst geweldige ruzie kregen
Maar Pie was nerveus cn gevoelig van aard.
Ze barstte in tranen uitVan de weêrom-
stuit kreeg Kee 't óók op d'r zenuwen
Tranen verteederen en verzoenen nu eenmaal.
Een kwartier later lagen zy weêr in eikaars
armen De vrede werd gesloten. Pie ging
de oude juffrouw excuus vragen in baar ont
roerde stemming en znchtte om «alles maar
weêr goed te maken" De onde juffrouw
ging meê schreienPie erkende dat ze
niet, nooit had mogen zeggen wat ze
Vader kwam juist binnen. En 't verrassend
eind van de zaak was dan moeders belofte,
dat zij er nog eens over denken zon"
Pie, op haar beurt weêr verteederd door dkt
groote, ongedachte blyk van plooizaamheid,
gaf toe dat neef Joosten «raar kon doen"....
Maar och, hy was niet kwaadWe heb
ben allemaal onze fouten, nie-waar
Ja, zekererkende schoonmoeder op zal-
venden, vromen toon
Besloten werd, dat oom Hendrik de
trots der familie naar neef Joosten zou
gaanHem, met den fijnen tact, dezen
oom eigen, zou wyzen op de noodzakelijkheid
om zich nu, op de bruiloft van Willem en
Kee, netjeB te houden Van Hendrik nam
Joosten zoo'n „preek" wel aan
En vooral dit laatste gaf den doorslag.
Moeder zwichtteEen beetje gerustge
steld
Neef zou komen en moé niet wegblyven
Uiterlijk leek alles prachtig, maar in 't
teêre, licht te ontstemmen instrument, vriend
schap geheeten, was toch iets vernield
Tusschen Kee en Pie was 't niet meer
„dkt" 1
Vooral die bitsigheid over de noodlottige
tante Leen was blyven hangen. Men had er
over gefluisterd, maar de naderende bruiloft
had de tongen wat bedwongen Doch een
broêr van schoonmoeder, wiens driftig tem
perament alom bekend was, had op den
grooten dag al van „'s ochtends af"van
dat-ie, met hooge-hoed en "vritte-daB, in een
der rytuigen had plaats genomen, eigenlyk
«zitten koken". Hij kauwde z'n sigaar aan
flarden spuwde onheilspellend om zich heen
trok en wrong aan z'n fecstdasklopte tel
kens onnoodig en vreemd-driftig denkbeeldige
stofjes en vonkjes van zwarte-jas en feest-
pantalonMoeder had duizend angsten
uitgestaan, want zy kende broêr; wist op
een haartje wat er in hem omging.
Een klein vonkje was maar noodig
En dat vonkie kwam
Neef Joosten was smeriger dan ooit.,..
Een van de' haast-vijandige familie zei er
wat overDe feestkaraffen waren voor
driekwart al leegDe wangen gloeiden,
de oogen schitterden't Was een zwoelo
joligheid, die er hing. Atmospheer, overladen
met .electriciteit"
Toen kwam 't. Een enkel woordje, waar
broêr, die al z'n ooren gespitst had, iets nit
kön opmakenSteekje-onder-water, in
verband met tante Leen
Neef Joosten, die, in z'n hemdsmonwen,
zat te knikkebollen, de beenen op een
paar stoelen uitgestrekt, een achttienjarig
nichtje op een van z'n knieën Neef werd
haast ontnuchterd van schrik, zooals broêr
van Lien plotseling losbarstte, als een
bom, die ontploft
Beukend, met twee vniBten, op de feest
tafel. Karaffen stuk, glazen te gruis Ren
lampekap aan gruzelementengegil van
vrouwen, gevloek van mannen. De verhuur
der van het lokaal binnengestormd
Een herrie van belangEen brui
loft aan flarden
En te midden van 't 'gewoel en geraas,
de brnid en Pie, tegenover elkakr, tierend
en razend als furiën, met gekromde, tot
krabben klaar-zijnde vingersDe bruid,
die haar klein sluiertje halfafgerukt had
Pie, door haar tranen heen scheldend
Al wat dagenlang opgekropt was aan ont
kiemende haat en verontwaardiging, nu plots
ontketendJ
Alleen neef JooBten was van eersten
schrik bekomen met een karafje wittig-
vocht naar een afgelegen, veilig hoekje ge
strompeld, en zat zich daarweemoedig-
hoofdschuddend en tranen stortend over de
rnzie al-maar glaasjes te vullen
Toch was 't niet de scheldparty van den
verstoorden bruiloftsdag, die op een stillen
middag de twee vrouwtjes, ex-vriendinnen,
tante Kee en tante Pie vóór den straf
rechter bracht.
't Had nog een kleine maand geduurd.
Toen was 't tot eén eind-explosie gekomen
En Pie had zich door haar man laten dwingen
om de zaak «aan te geven Allebei hadden
ze schuld, maar tochwat waar is moet
waar heetenKee had de andere verre
weg 't ergst uitgeveterd, en er bovendien een
bezemsteel bij tepas gehaaldWöre zekere
getuige, die op de zitting komt verklaring
geven, er niet tusschen gekomen
„Edelachtbare, ik bezweer 't u, ze had
'r hard-stikke-dood kunnen slaanroept ge
tuige, nog sidderend by de herinnering, den
president toe.
Maar de grijze, gemoedelijke voorzitter
glimlacht even. Hy weet wel dat 't zoo'n
vaart niet zal loopenKent, doorziet z'n
mensehjesMaItbe Cobbeau.
