liiiii WEEKBLAD VOOR WiERiNGEN EN OMSTREK» N IEMANDS KIND? 80. 3e Jaargang. VRl IDAü 9 FEBR. 1912 SS?. T2 «ft v. "..4 »••/- k Ij VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. Abonnementsprijs f 0.25 per 3 maanden UITGEVER: CORN. J. BCSKER, WIERINGEN. ADVERTENTIEN: van 1-5 regels fO.30 Iedere regel meer 0.CG WIERINGEN, 9 Febr. 1612. Zoover ons oog reikt is alles ijs en nog eens ijs rondom ons eiland. Reikhalzend wordt tegemoet gezien dat men weder uit deze natuurlijke gevangenis wordt bevrijd, dat de dienst met het vasteland weder gere geld zal plaats hebben. I; e De Haukes alles nog in winterslaap, te Den Oever is het open water, en heeft op 't oogenblik vandaar de af- en aanvoer naar den Heider plaats. Zwaar geladen wagens met zeegras en kruikels worden door met zweet bedek te paarden langs de half ontdooide wegen getorst, waarin de wielen als 't ware weg zinken en meerwarig kijkt de wielrijder, wie er wel het ongelukkigst aautce is, hij of de paarden. Geen randje blijft er voor hem o- ver, om zijn machine er eenigszins door ie trappen. En toch hoe vuil en onbegaan baar alles is daar zien wij de letters van IJsciub Wieringen in 't wapperende dur.- doek, lier jtls spot zij met de klauwen der 6 g I, L S5 O EEN VERHAAL dooi. Zeker als echte Batavieren brengen heeren bestuurders hunne wedstrijden ten uit voer. He< ijs is sterk en komt er water op, och Muit laat zijn Molen draaien en Slikker roept: hedenmiddag hardrijden, prachtig ijs Marketentsters vliegen je voorbij om hunne chocolade op plaats der bestemming te brengen, het bestuur volgten ruiterlijk komt achteraan het ijsgrage publiek. 4 wedstrijden zijn uitstekend geslaagd, de laatste vooral zette de kroon op 't werk, waar met medewerking van milde gevers de ijsvereeniging in staat was een rijderij voor behocftigen te houden. Ruim f 168 aan geld tn t 52 aan levens middelen werden geschonken. Hulde aan allen, die hiertoe hebben medegewerkt. Ook de ijsvereeniging Westerland hield 2 wedstrijden. Aan ijs vermaak heeft het niet ontbroken. Geen wanklanken klonken na.... ja toch echter vuile lasterpraatjes, wel- i4. Doch Hal,s kreet van ontzetting en pijn .beoft nog een ander oor bereikt, en hel hart getroffen van iemand, die nimmer onbewo gen bièef als hij een kind hoorde schreien; want naast de dames op die verhevenheid, in afwachting van de dingen die komen zou den, met een uitdrukking van verveling op zijn schoon gelaat zat Harold Strathmore. In een oogwenk had zijn vlugge blik het» geval overzien. En in 't volgende oogenblik was zijn sia- perige onverschillighied verdwenen, hij was *8Ar beneden gesprongen één groote spreng. en had zich in het midden dei' bende,jj 'Mé (hans over het kind heen dringt ge stort. Hij strékte zijn krachtige rechter arm uit, es van zijn blanke, met juweeioi bedekle 'sovaA een vuist- makende, zoo stevig alsof sij van ijzer was, sloeg hij eeuige van die iübeschnafde rekels, die alles voor hen heen op zijde duvrden, duchtig op den mond. Door rerra«sing overvalling, vielen zij ach terwaarts, en toen, snel ais het weerlicht, trok htj hei kind van die gevaarlijke plaats ea. droeg hem naar ,n veilige plek- Daar. beste jongen, zeide hij terwijl hij het trillende en sidderende kereltje overal belastte, oui sich te vergewissen, dat hij zich niet ernstig bezeerd had, laat je dit, een les zijn, urn je buiten volksoploopen te houden Je zoudt dood geweest zijn, indien ik je niet bijtijds gegrepen had. Het kind huiverde. Dood! riep hij, dood! hebt gij mij van den dood gered? O, ik dank u, moedige, vriendelijke heer dank u, omdat ge mij van den dood hebt gered! en de kleine Hal zijn beschermer in het gelaat; deze boog zich over hem heen met een blik vol buitengewone teederheid in die anders zoo koude oogen, en het gausche hart van liet kind ging naar herri uit met een plot seling gevoel van onstuimig verlangen ja, van bijna afgodische liefde. O, hoe schoon was hij deze vreemdeling, die hem zoo even van den dood verlost Jiad; hoe groot, hoe ridderlijk, hoe krachtig! O, dat hij altijd bij hem kon zijnaltijd zijn hand vasthouden of zich aan hem vastklem men! Ach, dan zou hij nimmer schreien, om dat hij zich zoo hopeloos en eenzaam gevoel de in de wijde, wijde wereld. Doch er was geen tijd om iets meer te zeggen, want achter hen naderde de schit terende vertooning. De paarden steigerden, zwaarden viikkerden, en het volk juichte, de. trom werd geroerd en op de trompet ge blazen, en te midden vau dat alles, op een koolzwart paard gezeten, reed met loSsc be valligheid de Koninklijken Potentaat, op wien aller oogen waren gevestigd, die, ter wijl zijn witte vederbos op zijn schitteren de helm heen en weer wapperde, en zijn borst glinsterde van de fonkelende juwee- len, die in het zonlicht schitterende, met vorstelijke en neerbuigende waardigheid de vleiende hulde der menigte beantwoordde. O 't was een fraai gezicht van wereld- jiijke grootheid en heerlijkheid, en vooreen ke op ons eiiand maar al ie diku komen. Bij sommigen schijnt de ti lang te zijn. Ook de secretaris van 0< - Wieringen gaat aait dit euve! zeker ecnigzins mank. Was men van gedachte, dat de gc- dachtenvvisseüng op de voord dering zou zijn uitgewoed, lui beetje is ook een dorp, scheen de Jonkers leitje te zijn en in de uilen, men deze tenminste zoo >en hij, wat terecht de voorz. v...« A, merkte, zijn gai willen uitspuw.:. had hierin ook de voorz. v Exc i eereplaatsje, doch er zij opgemerkt, i'.\: di niet op die vergadering aanwezig et en hij dus tot zijn spijt van des u Jonkers 's welsprekendheid niet k ten. Doch basta. Iemands brein laat niet a'iijd toe, z;..i juiste wijze uit te drukker. „leder vogeltje zingt, naanlat hij geb /t oogenblik zijn smart vergelen werd I; in medegevoerd en klapte hij in zijn teer hand. jes en jubelde mede, terwijl zijn voetjes vroolijk op de maat der opv.rnoc:. mu ziek dansten. Doch plotseling viel hem een omli. n ge dachte in, die alle vreugde wi in., heb, uitdoofde, en hem deed eiddcuuuh' als eei duif, wanneer de vleugelen van cm lm als een zwarte schaduw over b ;-.r heen ken. Naar de gestalte in '11 midden ij. i de, die daar zoo in al haar s. -th, hl n macht heen reed, riep het kind overluid nu! aatidoenlijkcn ernst: Eu m i h i O, zeg mij moet ook hij sterv. Vele der omstanders huiverden, toi u zij de vraag hoorden, alsof een koude wind r hen heen blies, en Harold stadium: w koude twijfelaar en ougelooviu. lui u-1. ook geworden was, was getint n, hij den kleine vrager verwonder,aan. Ja, mijn kind, zeide hij, k de natuur haar tol betalen. Aan ai., hetzelfde lot te beurt om t, .nenon is alles uit- Dan alles uil? vroeg iiet kind, m stig in 't gelaat ziende, wam li' derzeil kwam bij d, ge i ie, stand. Zijt ge er zeker van cm alles uit is? Ach, bedenk n, lodi 1, Strathuiaro, voor dat ge uw uoode k i gif in die vertrouwde kinder/iei I.it vloe eu. Luister naar, handel naar dh K-ene stem, die zelfs te midden mui .cu n dier luidruchtige menigte wil gehooid wor- den, want het is de laatste l.c oUsmnp u stervende vrouw, die u spieekt -.,u een eindige liefde. V, ordt vervoh

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1912 | | pagina 1