liiiii
WEEKBLAD VOOR WiERiNGEN EN OMSTREK» N
IEMANDS KIND?
80.
3e Jaargang.
VRl IDAü 9 FEBR. 1912
SS?. T2 «ft
v. "..4 »••/- k Ij
VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG.
Abonnementsprijs f 0.25
per 3 maanden
UITGEVER:
CORN. J. BCSKER, WIERINGEN.
ADVERTENTIEN:
van 1-5 regels fO.30
Iedere regel meer
0.CG
WIERINGEN, 9 Febr. 1612.
Zoover ons oog reikt is alles ijs en nog
eens ijs rondom ons eiland. Reikhalzend
wordt tegemoet gezien dat men weder uit
deze natuurlijke gevangenis wordt bevrijd,
dat de dienst met het vasteland weder gere
geld zal plaats hebben. I; e De Haukes
alles nog in winterslaap, te Den Oever is
het open water, en heeft op 't oogenblik
vandaar de af- en aanvoer naar den Heider
plaats. Zwaar geladen wagens met zeegras
en kruikels worden door met zweet bedek
te paarden langs de half ontdooide wegen
getorst, waarin de wielen als 't ware weg
zinken en meerwarig kijkt de wielrijder, wie
er wel het ongelukkigst aautce is, hij of de
paarden. Geen randje blijft er voor hem o-
ver, om zijn machine er eenigszins door
ie trappen. En toch hoe vuil en onbegaan
baar alles is daar zien wij de letters
van IJsciub Wieringen in 't wapperende dur.-
doek, lier jtls spot zij met de klauwen der
6 g I, L S5 O
EEN VERHAAL
dooi. Zeker als echte Batavieren brengen
heeren bestuurders hunne wedstrijden ten uit
voer. He< ijs is sterk en komt er water op,
och Muit laat zijn Molen draaien en Slikker
roept: hedenmiddag hardrijden, prachtig ijs
Marketentsters vliegen je voorbij om hunne
chocolade op plaats der bestemming te
brengen, het bestuur volgten ruiterlijk komt
achteraan het ijsgrage publiek.
4 wedstrijden zijn uitstekend geslaagd, de
laatste vooral zette de kroon op 't werk,
waar met medewerking van milde gevers de
ijsvereeniging in staat was een rijderij voor
behocftigen te houden.
Ruim f 168 aan geld tn t 52 aan levens
middelen werden geschonken. Hulde aan
allen, die hiertoe hebben medegewerkt.
Ook de ijsvereeniging Westerland hield 2
wedstrijden. Aan ijs vermaak heeft het niet
ontbroken. Geen wanklanken klonken na....
ja toch echter vuile lasterpraatjes, wel-
i4.
Doch Hal,s kreet van ontzetting en pijn
.beoft nog een ander oor bereikt, en hel hart
getroffen van iemand, die nimmer onbewo
gen bièef als hij een kind hoorde schreien;
want naast de dames op die verhevenheid,
in afwachting van de dingen die komen zou
den, met een uitdrukking van verveling op
zijn schoon gelaat zat Harold Strathmore.
In een oogwenk had zijn vlugge blik het»
geval overzien.
En in 't volgende oogenblik was zijn sia-
perige onverschillighied verdwenen, hij was
*8Ar beneden gesprongen één groote spreng.
en had zich in het midden dei' bende,jj
'Mé (hans over het kind heen dringt ge
stort.
Hij strékte zijn krachtige rechter arm uit,
es van zijn blanke, met juweeioi bedekle
'sovaA een vuist- makende, zoo stevig alsof
sij van ijzer was, sloeg hij eeuige van die
iübeschnafde rekels, die alles voor hen heen
op zijde duvrden, duchtig op den mond.
Door rerra«sing overvalling, vielen zij ach
terwaarts, en toen, snel ais het weerlicht,
trok htj hei kind van die gevaarlijke plaats
ea. droeg hem naar ,n veilige plek-
Daar. beste jongen, zeide hij terwijl hij
het trillende en sidderende kereltje overal
belastte, oui sich te vergewissen, dat hij zich
niet ernstig bezeerd had, laat je dit, een les
zijn, urn je buiten volksoploopen te houden
Je zoudt dood geweest zijn, indien ik je niet
bijtijds gegrepen had.
Het kind huiverde. Dood! riep hij, dood!
hebt gij mij van den dood gered? O, ik dank
u, moedige, vriendelijke heer dank u,
omdat ge mij van den dood hebt gered! en
de kleine Hal zijn beschermer in het gelaat;
deze boog zich over hem heen met een blik
vol buitengewone teederheid in die anders
zoo koude oogen, en het gausche hart van
liet kind ging naar herri uit met een plot
seling gevoel van onstuimig verlangen
ja, van bijna afgodische liefde.
O, hoe schoon was hij deze vreemdeling,
die hem zoo even van den dood verlost Jiad;
hoe groot, hoe ridderlijk, hoe krachtig! O,
dat hij altijd bij hem kon zijnaltijd zijn
hand vasthouden of zich aan hem vastklem
men! Ach, dan zou hij nimmer schreien, om
dat hij zich zoo hopeloos en eenzaam gevoel
de in de wijde, wijde wereld.
Doch er was geen tijd om iets meer te
zeggen, want achter hen naderde de schit
terende vertooning. De paarden steigerden,
zwaarden viikkerden, en het volk juichte,
de. trom werd geroerd en op de trompet ge
blazen, en te midden vau dat alles, op een
koolzwart paard gezeten, reed met loSsc be
valligheid de Koninklijken Potentaat, op
wien aller oogen waren gevestigd, die, ter
wijl zijn witte vederbos op zijn schitteren
de helm heen en weer wapperde, en zijn
borst glinsterde van de fonkelende juwee-
len, die in het zonlicht schitterende, met
vorstelijke en neerbuigende waardigheid de
vleiende hulde der menigte beantwoordde.
O 't was een fraai gezicht van wereld-
jiijke grootheid en heerlijkheid, en vooreen
ke op ons eiiand maar al ie diku
komen. Bij sommigen schijnt de ti
lang te zijn. Ook de secretaris van 0< -
Wieringen gaat aait dit euve! zeker ecnigzins
mank. Was men van gedachte, dat de gc-
dachtenvvisseüng op de voord
dering zou zijn uitgewoed, lui
beetje is ook een dorp, scheen de
Jonkers leitje te zijn en in de uilen,
men deze tenminste zoo >en
hij, wat terecht de voorz. v...« A,
merkte, zijn gai willen uitspuw.:.
had hierin ook de voorz. v Exc i
eereplaatsje, doch er zij opgemerkt, i'.\: di
niet op die vergadering aanwezig et
en hij dus tot zijn spijt van des u
Jonkers 's welsprekendheid niet k
ten. Doch basta.
Iemands brein laat niet a'iijd toe, z;..i
juiste wijze uit te drukker.
„leder vogeltje zingt, naanlat hij geb /t
oogenblik zijn smart vergelen werd I; in
medegevoerd en klapte hij in zijn teer hand.
jes en jubelde mede, terwijl zijn voetjes
vroolijk op de maat der opv.rnoc:. mu
ziek dansten.
Doch plotseling viel hem een omli. n ge
dachte in, die alle vreugde wi in., heb,
uitdoofde, en hem deed eiddcuuuh' als eei
duif, wanneer de vleugelen van cm lm
als een zwarte schaduw over b ;-.r heen
ken. Naar de gestalte in '11 midden ij. i
de, die daar zoo in al haar s. -th, hl n
macht heen reed, riep het kind overluid nu!
aatidoenlijkcn ernst: Eu m i h i
O, zeg mij moet ook hij sterv.
Vele der omstanders huiverden, toi u zij
de vraag hoorden, alsof een koude wind r
hen heen blies, en Harold stadium: w
koude twijfelaar en ougelooviu. lui u-1.
ook geworden was, was getint n, hij
den kleine vrager verwonder,aan.
Ja, mijn kind, zeide hij, k
de natuur haar tol betalen. Aan ai.,
hetzelfde lot te beurt om t, .nenon
is alles uit-
Dan alles uil? vroeg iiet kind, m
stig in 't gelaat ziende, wam li'
derzeil kwam bij d, ge i ie,
stand. Zijt ge er zeker van cm
alles uit is? Ach, bedenk n, lodi 1,
Strathuiaro, voor dat ge uw uoode k i
gif in die vertrouwde kinder/iei I.it vloe
eu. Luister naar, handel naar dh K-ene
stem, die zelfs te midden mui .cu n
dier luidruchtige menigte wil gehooid wor-
den, want het is de laatste l.c oUsmnp u
stervende vrouw, die u spieekt -.,u een
eindige liefde.
V, ordt vervoh