WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
8e Jaargang.
Vrijdag 19 Januari 1917.
No. 7.
feuilleton.
- Door lijden tot Geluk -
WIERINGER COURANT
WAARIN OPGENOMEN „DE POLDERBOD E." J> J>
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 0.60.
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
ADVERTENTIÈN:
van 1-5 regels
Iedere regel meer
f 0.20
M 0.06
Bureau Hlppolytushoef, Wieringen.
Bijbureau: C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna-Paulowna.
Agentschap A Keuris Gz.
Wieringerwaard-
Gemengd Nieuws.
Ilollaiidsche zindelijkheid.
Het is met de zindelijkheid van den sol
daat dikwijls niet geheel „in het reine", zoo
als aan de legercommissie bij onderzoek van
verschillende troepengerieelten van ons ge
mobiliseerd leger is gebleken. Naar aanlei
ding van dat onderzoek wijst de commissie
den Minister van Oorlog op enkele misstan
den, waarin spoedig verbetering dient te
worden gebracht.
Zoo voldeden b.v. privaten in vele geval
len zelfs niet aan matige eischen vooral bij
hulpkazernes en gebouwen, als nood logies
in gebruik, was dit het geval.
In vele kwartieren werd opgemerkt, dat
de nachtlegergoederen een zeer onzindelijk
aanzien hadden, wat dikwijls een gevolg
hiervan is, dat de soldaten er te weinig zorg
aan besteden. Wanneer de militaire chets
meer belangstelling toonden voor de huisves
ting van hun ondergeschikten, zou daarin
wel verbetering zijn te brengen.
De zindelijkheid in de kazernes laat me
nigmaal te wenschen over. Dikwijls ontbre
ken orde en netheid, ook daar, waar overi
gens de gebouwen zelf zeei geschikt moeten
worden geacht.
Aangerand.
Op een stil gedeelte van den weg tusschen
Edam en Arnhem werd Zaterdagavond een
reserve 2e. luit. van de fiets geslingerd door
een over den weg gespaunen ijzerdraad,
waarna terstond twee personen uit de duis
ternis naar hem toesprongen. De gevallen
officier had nog juist den tijd om zijn ge
laden revolver dienst te laren doen, waarna
de „helden" liet hazenpad kozen.
Het ongeval liep zonder verdere ongeluk
ken af en de reis kon per fiets worden voort
gezet.
Nieuwe oorlogsellende.
Men schrijft uit Noord-Limburg aan den
Limb. Koerier:
Sinds eenige maanden heerscht in Duitsch-
land een kwaadaardige ziekte, die hierin
bestaat, dat de lijder plotseling overdekt
wordt met etterende zweren, die soms even
snel verdwenen, doch herhaaldelijk terug-
keereu op nog niet aangetaste plaatsen. Men
noemt haar daar „Marmeladeziektef' en
schrijft ze toe aan de ontaarding der lichaam
sappen tengevolge van het gebrek aan vet
ten en overvoeding met vruchtensuiker.
Andere geneesheeren staan tegenover de
ze kwaal vrij wat sceptischer en beweren,
dat zij het gevolg is van losbandig leven,
omdat de meeste huisgezinnen aangetast
bleken, na terugkomst van het front van een
11
En met een gevoel van walging wijst hij op flanna,
die op den vloer ligt uitgestrekt.
Met moeite, als gebroken, staat de oude vrouw op
en loopt naar Eva, die met blikken van verbijsterde
ontzetting voor zich uitstaart.
Ga naar huis, lievezegt madame Baldauf
met bijna onnatuurlijke kalmte.
Zoodra Eva de deur achter zich gesloten heeft, wendt
zij zich tot Hanna.
Wat, lig jij hier nog? Allo m'n huis uit!
Het meisje vliegt overeind Hij liegt, die schurk
gilt zij. Ik heb niets verkeerds gedaan... Hij deed liet
slechts uit jaloezieO God, mijn Karei
Jouw Karei, riep de oude vrouw uit, buiten
zichzelvo van toorn. Jouw KareiZoo'n deern
Weg zeg ik je.
Het jonge meisje werpt een brutalen blik op baar
meesteres en loopt daarna de kamer uit.
De houtvester deelt daarop mede, dat de gewonde
te Jestadt is binnengebracht en mijnheer Maurits reeds
dokter Ahrens heeft ontboden. Madame Baldauf ver
zocht hem dadelijk de vossen voor de slede te span
nen ik moet er heen, hij is toch mijn kind
Zoodra de oude man is heengegaan, keert zij zich
zuchtend om naar Bendert.
Eu nu een woordje met u, spreekt zij zacht, 't Is
het beste, dat ge dadelijk heengaat.
Laat mij u eerst overtuigen, dat ik niet zoo slecht
ben, als u misschien denkt, stamelt de jonge man. U
weet, dat ik haar lief had, en toen ik merkte, dat mijn-
narer leden.
Onze grenzen zijn evenzeer besmei met
deze kwaal, en men zou haar hier smokke
laarsziekte kunnen noemen, omdat bijna al
leen gezinnen, waar een der leden 's nachts
op de baan is, worden aangetast. Dit feit
wekt toch ernstige bezorg hei d met de be
haalde smokkel winsten sluipt zoo wellicht
een ellendige kwaal in huis. Men zij voor
zichtig
Kamper Ui.
Men meldt uit Kampen aan „Vreemdelin
genverkeer"
„Als een bewijs, hoe ons stedelijk bestuur
meewerkt om een goed vreemdelingenver
keer te bevorderen, dient, dat B. en W. geen
vergunning kunnen verleen en om in een
hotel een onderwetsche beste-kamer te ver
anderen in een closet-systeem.
De broodvoorziening.
Naar wij vernemen is binnen enkele da
gen een nadere regeling te wachten inzake
de verstrekking van brood (na 5 Febr.) aan
militairen, die met verlof buiten de kazerne
vertoeven.
Ook zal een nadere regeling worden ge
troffen ten aanzien van het holel- en res-
tauratiebedrijf.
Aardappclenoproer in Engeland.
In West Cumberland in Engeland hebben
oproeitjes plaats gehad. Zaterdagavond lieten
vrouwen te Maryport den omroeper rond
gaan en met luiderstem het verzoek aan
alle huisvrouwen richten, om niet meer dan
(1.20 gld.) per stone (14 pond) te betalen
voor de aardappelen. Zaterdagavond echter
kwamen de vrouwen ter markt te Maryport
en eischten aardappelen tegen i shilling per
stone, den prijs, door de rcgeeiiiig voorge
schreven. De aardappelenhandelaars bleven
echter van 70 ct. tot fl.20 eischen,
Een heel relletje ontstond toen, de karren
werden bestormd, aardappelen en knolrapen
vlogen als projectielen door de lucht, me
nige politieagent ontkwam evenmin als de
aardappelhandelaars aar. de woede der Ma-
ryportsche burgeressen. Een gedeelte der
handelaars sloeg op de vlucht en anderen
gaven aan den eisch der menigte toe.
Te Dearham, een stad in dezelfde buurt,
heeft de burgerij een heel stuk grond, waar
in aardappelen ingekuild lagen, omgegraven
en de aardappelen te voorschiju gehaald, De
eigenaar had beweerd, dat hij geen werk
volk had om de aardappelen bloot te leggen.
De burgerij schoot hem toen te hulp, maakte
een feestelijk souper van de aardappelen,
die anders verrot zouden zijD, tot ten slotte
de politie op het tooneel verscheen en en
kele der ongevraagde werklieden arresteerde,
lieer Karei en dat zijdaarvoor niet onverschil
lig was, toen vatte ik het plan op heen te gaan. Zij
echter hield mij aan het lijntje en ik meende, dat zij
eindigen zou met „ja" te zeggen Maar hedennacht
toen ik den jongenheer wilde wekken voor een drin
gende medcdeeling toen zag ik, dat zij op zijn ka
mer Ik zeide niets, maar vanochtend, bij de jacht,
toen lachte hij mij uit en zeide, dat zij later wel
mijn vrouw kon worden. Toen mevrouw, ach de rest
weet u... Vergiffenis, mevrouw. Uwentwil spijt het
mij
Toen zij eindelijk alleen was, zonk zij machteloos
neder en fluisterend kwam haar de jammerklacht over
de kleurlooze lippen
Zoover, o, mijn God, zóó ver is 't nu al gekomen
VII
Busse rijdt den gewonde huiswaarts. De slede is om
wonden, zoodat het schokken zoo goed mogelijk is
verhinderd. Karei kreuut, de gekwetste schouder doet
hem pijn... „Die vervloekte kerel moet im de kast!
zegt hij tot liobcrt, die rechtop naast hem staat.
Er zijn verzachtende omstandigheden te over, zegt
de jonge dokter koel. „Ik zou de geschiedenis maar
vóór mij houden!
Zal ik niet mijn heelc leven kreupel en gebrek
kig blijven? steunt de zieke.
Denkelijk niet, maar je moet je rust houden,
Ik ben blij, dat moeder te ziek was om naar mij
toe te komen, gaat Karei eigenzinnig voort. Dat leg
gen van 't eei'üte verband cu dan nog haar gejammer
dat had niij heclemaal gek gemaakt.
Ja, maar aan de ziekte van uw mama lag 't 'em
niet, dat zij niet gekomen is, zegt de koetsier, zich
die zich voor de rechtbank te Maryport te
verantwoorden zullen hebben.
.4nti-oorlo<r raad.
In antwoord op de motie van de verga
dering van den Nederlandschen Anti Oor-
lograad van 20 December, (inzake het Duit—
sche viedesaanbod en de op 19 Dcc.gehou
den rede van den Engelschen premier Lloyd
Georgej, welke motie ocmiddelijk telegrafisch
ter kennis werd gebracht, van de regeerin
gen van België, Duitschland, Engeland,
Frankrijk en Oostenrijk, ontving het bestuur
van den N. A. O. R. onderstaand telegram
van den Oosteurijkschen ministerpresident
„Terwijl ik mijn beleefden dank uitspreek
voor het gewaardeerde telegram van 22 Dec.
1916, verzoek ik u er van verzekerd te zijn,
dat ik van de mededeeling over het edele
streveo van den „Nederlandschen Anti-oorlog
Raad" met warme belangstelling kennisge
nomen heb."
Radijs.
In Oostelijk Groningen sluiten landbou
wers contracten voor den aanbouw van ra
dijs, voor de zaadwinning tegen f70 £l f72
per K.G. zaad. Vóór den oorlog werd onge
veer f30 betaald, de cultuur was toen zeer
voordeelig. Wijl de verbouw van radijs niet
is verboden, zal deze cultuur zeker groote
afmetingen aannemen.
Een zoet winstje.
In 't noorden van ons land is voor eigen
rekening op een der werven een ijzeren
schip gebouwd, waarvoor als koopsom f
90.000 gevraagd is. Een Deensche reederij
bood f 80.000, maar dit was te wei
nig.
Na eenige uagen informeerde de belang
stellende of de fabrikant geneigd was het
schip te gunnen, maar wederom was
mis. Nu werd f 90,000 toegezegd, maar 't
ijzer was in dezen tijd zooveel duurder ge
worden, dat 't zelfde schip thans voor f
160 000 te koop was. En ziet, de reederij
bedenkende „beter later dan nooit" nam het
aan voor dit bedrag.
Aankoop van heipalen door de gemeente.
Naar de Tel. meldde heeft de gemeente
Amsterdam onder Ede een dennenbosch
aangekocht, dat groot genoeg is om eenige
duizenden heipalen op te leveren voor den
woningbouw in Amsterdam.
Het Hbl. meldt nader dat^deze aankoop,
het betreft een drie duizendtal boomen, een
gevolg is van de tijdsomstandigheden.
In normale tijden levert de aannemer de
heipalen. Thans acht het gemeentebestuur
het in verband met de groote schaarschte
aan materiaal voordeeliger het hout zelf aan
kalf omkeereud. Ze wou juist instappen, toen ze met
Hanna kwamen aandragen.
Hou toch je mond, snauwt de dokter den koet
sier toe. Maar Karei heeft reeds te veel gehoord.
Wat is er met haar gebeurd? Spreek op?
schreeuwt hij.
Ze heeft zich willen verdrinken, in den vijver
waar een bijt gehakt is, vertelt Busse. Gelukkig is 't
daar niet diep en was de tuinman in dc buurt, die
haar hoorde schreeuwen, toen zij tusschen het ijs lond-
scharrelde. Ze hebben haar levend uit het water ge
haald een ongeluk komt zeldcu alleen. Madam ver
pleegd haar nu, en de heelc familie is er bij eu ze ma
ken een lawaai als 'n oordcel. Die lui waren altijd
erg op hun „ponteneur."
Zwijgend gaat het verder.
Doe mij 'n plezier zegt Karei eindelijk tot den
dokter, en houd mij teuminste vanavond mijn moeder
van het lijf
O, jongeheer, zegt de oude Busse verder, madam
is heel verstandig en stil; zoo stil als ik haar nog
nooit heb bijgewoond. Ze heelt ons allemaal op het hart
gedrukt, van de kecle geschiedenis geeu woord te rep
peu, of zij jaagt ons op stel eu spróug de deur uit,
zei ze
Madame Baldauf staat aan het venster uit te zien
of de slede nog niet komt. Maurits is reeds bij haar
en stelt haar gerust. Karei zal er hoogstens 'n stijven
arm van overhouden en niemand, weet van de historie
af behalve enkele ingewijden, die haar terwille zullen
zwijgen.
Maar i k weet toch, hoe laag hij gezonken is,
zegt zij tot Maurits.
te koopen en verder te laten bewerken.
Gasmeter in geen twee jaar gelicht.
Voor de Rechtbank te Haarlem stond een
vrouw uit Schoten terecht beschuldigd van
diefstal ten nadeele van die gemeente; lich
ting van den muntgasmeter. De meter was
in 1914 geplaatst en van gemeentewege
niet gelicht voor September 1916.
Al dien tijd vergeten
Het O. M. achtte de administratie der
gasfabriek ook schuldig en eischte daarom
legen de vrouw een voorwaardelijke gevan
genisstraf van een maand.
Vergeten kleinigheden,
ln Februari zullen te Utrecht onafgehaal
de goederen vanwege de Staatsspoor wor
den verkoeht. Daaronder zijn een auto
mobiel, een slaapkamerameublement en 25
balen kapok.
Geen hier of snaps meer..
Maandagavond toen geheel de landelijke
bevolking van Thorn in diepe rust scheen,
wandelde een groote, flinke Uhlaan met
termen pas door de hoofdstraat van het
dorp, gekleed in volle uniform met zwarte
regenjas. Wel had de Duitscher van een
burger een pet geleend en opgezet en had
hij zijn kwartiermuts in den zak gestoken,
doch brutaal als hij was toonde hij aan een
ieder, die 't weten wilde ,dat hij wel in vol
le uniform was gekleed, zooals hij zijn
wachtpost had verlaten.
De Uhlaan kwam dan ook, zooals hij
zeide om zijn dorst eens te kunnen lesschen.
In België was er geen bier of snaps meer.
Menig glaasje bier gevolgd door oude
„Hulskamp'' sloeg hij naar binnen, zoodat
hij ten langen leste, goed beladen met smok
kelwaar, weer onbezorgd naar de grens x
wandelde.
De eiectrische stroom was tijdens zijn
uitstapje naar Thorn door zijn collega's e-
ven afgesteld.
Duur.
Men schrijft van Texel aan de „Held. Crt".
Een onzer plaatsgenooten, die ruim 12
jaren in Duitschland doorbracht en daar een
goede betrekking had, is onlangs naar Hol
land teruggekeerd. De man verhaalde hoe
de bevolking er, niettegenstaande de benar
de economische toestanden, vol goeden moed
was en vast geloofde in de eindoverwinning
door de centralen. Als een klein staaltje
hoe duur alles daar te lande tegenwoordig
is, vertelde de man, dat een koe er kwam
te staan op f 1200. Voor een pond koffie-
boonen werd f 6 betaald. En stukje sun-
lichtzeep koste f 1, en voor een pekelha
ring werd van 22 tot 24 cent betaald.
Aioeder een jougensdwaasheid
Zwijg valt zij hem in de rede. Als mijn zoons
geen geweten hebben, ik wel.
Daar komt de slede het voorhof op, de gekwetste
wordt naar boven gedragen. Zij verlaat het vertrek,
niet echter om haar zoon tegemoet te gaan, maar naar
het zijvertrek begeeft zij zich, waar Hanna met bleek
gelaat cn gesloten oogen te bed ligt. Haar grootmoe
der zit bij haar met gebogen hoofd en betraande oogen.
Kleed je aan, kom mee! beveelt madam.
Hanna gehoorzaamt zwijgend, door grootmoeder ge
holpen kleedt zij zich aan.
Blijf hier wachten, Rika, zegt madam tot de oude
vrouw. We komen dadelijk terug.
Alet vasten tred loopt madam Baldanf door de gang
en treedt Karel's kamer binnen.
De zieke ligt te bed. Maurits en Itobert voeren een
fluisterend gesprek, dat plotseling wordt afgebroken
als mevrouw binnentreedt.
Pardon, dokter! zegt zij. Hanna wil haar aan*
staande even goedennacht zeggen Ga naar
hem toe en geef hem de hand.
Niemand verroert zich. Daar klinkt een lacit van het
ziekbed, in 't zelfde oogenblik verstomd onder 't strenge
moederoog.
Zij neemt Hanna bij de band en legt deze in die
van baar zoon.
Moge de keuze jelui nooit berouwen! Kn nu
heb jelui zeker elkaar veel te zeggen Dokter,
Maurits, wij zijn nu te veel.
Beiden volgen haar; Maurits ziet nog hoe Karel's
ougedeerdc hand zich tot een vuist balt, eu hoort, hoe
Banna, die voor het bed is neergeknield, sniktWees
toch goed, Karei, wees goed!
(Wordt vervolgd.;