WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. 8e Jaargang. Vrijdag 19 Januari 1917. No. 7. feuilleton. - Door lijden tot Geluk - WIERINGER COURANT WAARIN OPGENOMEN „DE POLDERBOD E." J> J> VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG Abonnementsprijs per 3 maanden f 0.60. UITGEVER: CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. ADVERTENTIÈN: van 1-5 regels Iedere regel meer f 0.20 M 0.06 Bureau Hlppolytushoef, Wieringen. Bijbureau: C. Slikker Cz. Kleine Sluis-Anna-Paulowna. Agentschap A Keuris Gz. Wieringerwaard- Gemengd Nieuws. Ilollaiidsche zindelijkheid. Het is met de zindelijkheid van den sol daat dikwijls niet geheel „in het reine", zoo als aan de legercommissie bij onderzoek van verschillende troepengerieelten van ons ge mobiliseerd leger is gebleken. Naar aanlei ding van dat onderzoek wijst de commissie den Minister van Oorlog op enkele misstan den, waarin spoedig verbetering dient te worden gebracht. Zoo voldeden b.v. privaten in vele geval len zelfs niet aan matige eischen vooral bij hulpkazernes en gebouwen, als nood logies in gebruik, was dit het geval. In vele kwartieren werd opgemerkt, dat de nachtlegergoederen een zeer onzindelijk aanzien hadden, wat dikwijls een gevolg hiervan is, dat de soldaten er te weinig zorg aan besteden. Wanneer de militaire chets meer belangstelling toonden voor de huisves ting van hun ondergeschikten, zou daarin wel verbetering zijn te brengen. De zindelijkheid in de kazernes laat me nigmaal te wenschen over. Dikwijls ontbre ken orde en netheid, ook daar, waar overi gens de gebouwen zelf zeei geschikt moeten worden geacht. Aangerand. Op een stil gedeelte van den weg tusschen Edam en Arnhem werd Zaterdagavond een reserve 2e. luit. van de fiets geslingerd door een over den weg gespaunen ijzerdraad, waarna terstond twee personen uit de duis ternis naar hem toesprongen. De gevallen officier had nog juist den tijd om zijn ge laden revolver dienst te laren doen, waarna de „helden" liet hazenpad kozen. Het ongeval liep zonder verdere ongeluk ken af en de reis kon per fiets worden voort gezet. Nieuwe oorlogsellende. Men schrijft uit Noord-Limburg aan den Limb. Koerier: Sinds eenige maanden heerscht in Duitsch- land een kwaadaardige ziekte, die hierin bestaat, dat de lijder plotseling overdekt wordt met etterende zweren, die soms even snel verdwenen, doch herhaaldelijk terug- keereu op nog niet aangetaste plaatsen. Men noemt haar daar „Marmeladeziektef' en schrijft ze toe aan de ontaarding der lichaam sappen tengevolge van het gebrek aan vet ten en overvoeding met vruchtensuiker. Andere geneesheeren staan tegenover de ze kwaal vrij wat sceptischer en beweren, dat zij het gevolg is van losbandig leven, omdat de meeste huisgezinnen aangetast bleken, na terugkomst van het front van een 11 En met een gevoel van walging wijst hij op flanna, die op den vloer ligt uitgestrekt. Met moeite, als gebroken, staat de oude vrouw op en loopt naar Eva, die met blikken van verbijsterde ontzetting voor zich uitstaart. Ga naar huis, lievezegt madame Baldauf met bijna onnatuurlijke kalmte. Zoodra Eva de deur achter zich gesloten heeft, wendt zij zich tot Hanna. Wat, lig jij hier nog? Allo m'n huis uit! Het meisje vliegt overeind Hij liegt, die schurk gilt zij. Ik heb niets verkeerds gedaan... Hij deed liet slechts uit jaloezieO God, mijn Karei Jouw Karei, riep de oude vrouw uit, buiten zichzelvo van toorn. Jouw KareiZoo'n deern Weg zeg ik je. Het jonge meisje werpt een brutalen blik op baar meesteres en loopt daarna de kamer uit. De houtvester deelt daarop mede, dat de gewonde te Jestadt is binnengebracht en mijnheer Maurits reeds dokter Ahrens heeft ontboden. Madame Baldauf ver zocht hem dadelijk de vossen voor de slede te span nen ik moet er heen, hij is toch mijn kind Zoodra de oude man is heengegaan, keert zij zich zuchtend om naar Bendert. Eu nu een woordje met u, spreekt zij zacht, 't Is het beste, dat ge dadelijk heengaat. Laat mij u eerst overtuigen, dat ik niet zoo slecht ben, als u misschien denkt, stamelt de jonge man. U weet, dat ik haar lief had, en toen ik merkte, dat mijn- narer leden. Onze grenzen zijn evenzeer besmei met deze kwaal, en men zou haar hier smokke laarsziekte kunnen noemen, omdat bijna al leen gezinnen, waar een der leden 's nachts op de baan is, worden aangetast. Dit feit wekt toch ernstige bezorg hei d met de be haalde smokkel winsten sluipt zoo wellicht een ellendige kwaal in huis. Men zij voor zichtig Kamper Ui. Men meldt uit Kampen aan „Vreemdelin genverkeer" „Als een bewijs, hoe ons stedelijk bestuur meewerkt om een goed vreemdelingenver keer te bevorderen, dient, dat B. en W. geen vergunning kunnen verleen en om in een hotel een onderwetsche beste-kamer te ver anderen in een closet-systeem. De broodvoorziening. Naar wij vernemen is binnen enkele da gen een nadere regeling te wachten inzake de verstrekking van brood (na 5 Febr.) aan militairen, die met verlof buiten de kazerne vertoeven. Ook zal een nadere regeling worden ge troffen ten aanzien van het holel- en res- tauratiebedrijf. Aardappclenoproer in Engeland. In West Cumberland in Engeland hebben oproeitjes plaats gehad. Zaterdagavond lieten vrouwen te Maryport den omroeper rond gaan en met luiderstem het verzoek aan alle huisvrouwen richten, om niet meer dan (1.20 gld.) per stone (14 pond) te betalen voor de aardappelen. Zaterdagavond echter kwamen de vrouwen ter markt te Maryport en eischten aardappelen tegen i shilling per stone, den prijs, door de rcgeeiiiig voorge schreven. De aardappelenhandelaars bleven echter van 70 ct. tot fl.20 eischen, Een heel relletje ontstond toen, de karren werden bestormd, aardappelen en knolrapen vlogen als projectielen door de lucht, me nige politieagent ontkwam evenmin als de aardappelhandelaars aar. de woede der Ma- ryportsche burgeressen. Een gedeelte der handelaars sloeg op de vlucht en anderen gaven aan den eisch der menigte toe. Te Dearham, een stad in dezelfde buurt, heeft de burgerij een heel stuk grond, waar in aardappelen ingekuild lagen, omgegraven en de aardappelen te voorschiju gehaald, De eigenaar had beweerd, dat hij geen werk volk had om de aardappelen bloot te leggen. De burgerij schoot hem toen te hulp, maakte een feestelijk souper van de aardappelen, die anders verrot zouden zijD, tot ten slotte de politie op het tooneel verscheen en en kele der ongevraagde werklieden arresteerde, lieer Karei en dat zijdaarvoor niet onverschil lig was, toen vatte ik het plan op heen te gaan. Zij echter hield mij aan het lijntje en ik meende, dat zij eindigen zou met „ja" te zeggen Maar hedennacht toen ik den jongenheer wilde wekken voor een drin gende medcdeeling toen zag ik, dat zij op zijn ka mer Ik zeide niets, maar vanochtend, bij de jacht, toen lachte hij mij uit en zeide, dat zij later wel mijn vrouw kon worden. Toen mevrouw, ach de rest weet u... Vergiffenis, mevrouw. Uwentwil spijt het mij Toen zij eindelijk alleen was, zonk zij machteloos neder en fluisterend kwam haar de jammerklacht over de kleurlooze lippen Zoover, o, mijn God, zóó ver is 't nu al gekomen VII Busse rijdt den gewonde huiswaarts. De slede is om wonden, zoodat het schokken zoo goed mogelijk is verhinderd. Karei kreuut, de gekwetste schouder doet hem pijn... „Die vervloekte kerel moet im de kast! zegt hij tot liobcrt, die rechtop naast hem staat. Er zijn verzachtende omstandigheden te over, zegt de jonge dokter koel. „Ik zou de geschiedenis maar vóór mij houden! Zal ik niet mijn heelc leven kreupel en gebrek kig blijven? steunt de zieke. Denkelijk niet, maar je moet je rust houden, Ik ben blij, dat moeder te ziek was om naar mij toe te komen, gaat Karei eigenzinnig voort. Dat leg gen van 't eei'üte verband cu dan nog haar gejammer dat had niij heclemaal gek gemaakt. Ja, maar aan de ziekte van uw mama lag 't 'em niet, dat zij niet gekomen is, zegt de koetsier, zich die zich voor de rechtbank te Maryport te verantwoorden zullen hebben. .4nti-oorlo<r raad. In antwoord op de motie van de verga dering van den Nederlandschen Anti Oor- lograad van 20 December, (inzake het Duit— sche viedesaanbod en de op 19 Dcc.gehou den rede van den Engelschen premier Lloyd Georgej, welke motie ocmiddelijk telegrafisch ter kennis werd gebracht, van de regeerin gen van België, Duitschland, Engeland, Frankrijk en Oostenrijk, ontving het bestuur van den N. A. O. R. onderstaand telegram van den Oosteurijkschen ministerpresident „Terwijl ik mijn beleefden dank uitspreek voor het gewaardeerde telegram van 22 Dec. 1916, verzoek ik u er van verzekerd te zijn, dat ik van de mededeeling over het edele streveo van den „Nederlandschen Anti-oorlog Raad" met warme belangstelling kennisge nomen heb." Radijs. In Oostelijk Groningen sluiten landbou wers contracten voor den aanbouw van ra dijs, voor de zaadwinning tegen f70 £l f72 per K.G. zaad. Vóór den oorlog werd onge veer f30 betaald, de cultuur was toen zeer voordeelig. Wijl de verbouw van radijs niet is verboden, zal deze cultuur zeker groote afmetingen aannemen. Een zoet winstje. In 't noorden van ons land is voor eigen rekening op een der werven een ijzeren schip gebouwd, waarvoor als koopsom f 90.000 gevraagd is. Een Deensche reederij bood f 80.000, maar dit was te wei nig. Na eenige uagen informeerde de belang stellende of de fabrikant geneigd was het schip te gunnen, maar wederom was mis. Nu werd f 90,000 toegezegd, maar 't ijzer was in dezen tijd zooveel duurder ge worden, dat 't zelfde schip thans voor f 160 000 te koop was. En ziet, de reederij bedenkende „beter later dan nooit" nam het aan voor dit bedrag. Aankoop van heipalen door de gemeente. Naar de Tel. meldde heeft de gemeente Amsterdam onder Ede een dennenbosch aangekocht, dat groot genoeg is om eenige duizenden heipalen op te leveren voor den woningbouw in Amsterdam. Het Hbl. meldt nader dat^deze aankoop, het betreft een drie duizendtal boomen, een gevolg is van de tijdsomstandigheden. In normale tijden levert de aannemer de heipalen. Thans acht het gemeentebestuur het in verband met de groote schaarschte aan materiaal voordeeliger het hout zelf aan kalf omkeereud. Ze wou juist instappen, toen ze met Hanna kwamen aandragen. Hou toch je mond, snauwt de dokter den koet sier toe. Maar Karei heeft reeds te veel gehoord. Wat is er met haar gebeurd? Spreek op? schreeuwt hij. Ze heeft zich willen verdrinken, in den vijver waar een bijt gehakt is, vertelt Busse. Gelukkig is 't daar niet diep en was de tuinman in dc buurt, die haar hoorde schreeuwen, toen zij tusschen het ijs lond- scharrelde. Ze hebben haar levend uit het water ge haald een ongeluk komt zeldcu alleen. Madam ver pleegd haar nu, en de heelc familie is er bij eu ze ma ken een lawaai als 'n oordcel. Die lui waren altijd erg op hun „ponteneur." Zwijgend gaat het verder. Doe mij 'n plezier zegt Karei eindelijk tot den dokter, en houd mij teuminste vanavond mijn moeder van het lijf O, jongeheer, zegt de oude Busse verder, madam is heel verstandig en stil; zoo stil als ik haar nog nooit heb bijgewoond. Ze heelt ons allemaal op het hart gedrukt, van de kecle geschiedenis geeu woord te rep peu, of zij jaagt ons op stel eu spróug de deur uit, zei ze Madame Baldauf staat aan het venster uit te zien of de slede nog niet komt. Maurits is reeds bij haar en stelt haar gerust. Karei zal er hoogstens 'n stijven arm van overhouden en niemand, weet van de historie af behalve enkele ingewijden, die haar terwille zullen zwijgen. Maar i k weet toch, hoe laag hij gezonken is, zegt zij tot Maurits. te koopen en verder te laten bewerken. Gasmeter in geen twee jaar gelicht. Voor de Rechtbank te Haarlem stond een vrouw uit Schoten terecht beschuldigd van diefstal ten nadeele van die gemeente; lich ting van den muntgasmeter. De meter was in 1914 geplaatst en van gemeentewege niet gelicht voor September 1916. Al dien tijd vergeten Het O. M. achtte de administratie der gasfabriek ook schuldig en eischte daarom legen de vrouw een voorwaardelijke gevan genisstraf van een maand. Vergeten kleinigheden, ln Februari zullen te Utrecht onafgehaal de goederen vanwege de Staatsspoor wor den verkoeht. Daaronder zijn een auto mobiel, een slaapkamerameublement en 25 balen kapok. Geen hier of snaps meer.. Maandagavond toen geheel de landelijke bevolking van Thorn in diepe rust scheen, wandelde een groote, flinke Uhlaan met termen pas door de hoofdstraat van het dorp, gekleed in volle uniform met zwarte regenjas. Wel had de Duitscher van een burger een pet geleend en opgezet en had hij zijn kwartiermuts in den zak gestoken, doch brutaal als hij was toonde hij aan een ieder, die 't weten wilde ,dat hij wel in vol le uniform was gekleed, zooals hij zijn wachtpost had verlaten. De Uhlaan kwam dan ook, zooals hij zeide om zijn dorst eens te kunnen lesschen. In België was er geen bier of snaps meer. Menig glaasje bier gevolgd door oude „Hulskamp'' sloeg hij naar binnen, zoodat hij ten langen leste, goed beladen met smok kelwaar, weer onbezorgd naar de grens x wandelde. De eiectrische stroom was tijdens zijn uitstapje naar Thorn door zijn collega's e- ven afgesteld. Duur. Men schrijft van Texel aan de „Held. Crt". Een onzer plaatsgenooten, die ruim 12 jaren in Duitschland doorbracht en daar een goede betrekking had, is onlangs naar Hol land teruggekeerd. De man verhaalde hoe de bevolking er, niettegenstaande de benar de economische toestanden, vol goeden moed was en vast geloofde in de eindoverwinning door de centralen. Als een klein staaltje hoe duur alles daar te lande tegenwoordig is, vertelde de man, dat een koe er kwam te staan op f 1200. Voor een pond koffie- boonen werd f 6 betaald. En stukje sun- lichtzeep koste f 1, en voor een pekelha ring werd van 22 tot 24 cent betaald. Aioeder een jougensdwaasheid Zwijg valt zij hem in de rede. Als mijn zoons geen geweten hebben, ik wel. Daar komt de slede het voorhof op, de gekwetste wordt naar boven gedragen. Zij verlaat het vertrek, niet echter om haar zoon tegemoet te gaan, maar naar het zijvertrek begeeft zij zich, waar Hanna met bleek gelaat cn gesloten oogen te bed ligt. Haar grootmoe der zit bij haar met gebogen hoofd en betraande oogen. Kleed je aan, kom mee! beveelt madam. Hanna gehoorzaamt zwijgend, door grootmoeder ge holpen kleedt zij zich aan. Blijf hier wachten, Rika, zegt madam tot de oude vrouw. We komen dadelijk terug. Alet vasten tred loopt madam Baldanf door de gang en treedt Karel's kamer binnen. De zieke ligt te bed. Maurits en Itobert voeren een fluisterend gesprek, dat plotseling wordt afgebroken als mevrouw binnentreedt. Pardon, dokter! zegt zij. Hanna wil haar aan* staande even goedennacht zeggen Ga naar hem toe en geef hem de hand. Niemand verroert zich. Daar klinkt een lacit van het ziekbed, in 't zelfde oogenblik verstomd onder 't strenge moederoog. Zij neemt Hanna bij de band en legt deze in die van baar zoon. Moge de keuze jelui nooit berouwen! Kn nu heb jelui zeker elkaar veel te zeggen Dokter, Maurits, wij zijn nu te veel. Beiden volgen haar; Maurits ziet nog hoe Karel's ougedeerdc hand zich tot een vuist balt, eu hoort, hoe Banna, die voor het bed is neergeknield, sniktWees toch goed, Karei, wees goed! (Wordt vervolgd.;

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1917 | | pagina 1