WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. iëtilEkfon, 8e jaargang. Dinsdag 8 Mei 1917. No. 33. - Door lijden tot Greluk m WIERINGER COURANT j, j. j. WAARIN OPGENOMEN „DE POLDERBODE" J j* J VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG Abonnementsprijs per 3 maanden f 0.60. HET KOUDE VOORJAAR. Het koude voorjaar is op het oogenblik het onderwerp van gesprek. Toch won het voor jaar van 1855 het nog" in guurheid. Op den 20 •en Mei van dat jaar vinden we in Friso ver meldt Hoe bar en guur, hoe naar en koud, Hoe naakt en dor, hoe aaklig schraal, Zoo klaagt de mensch in sombre taal. Geen loof in 't hof, geen blad in 't woud 1 Gten bloesem, die nog vruchten spelt, Nog heerscht de dood in bosch en veld. Waar, waar moet dat nu heen? Is of de zon voor d'aard verdween. Geen voer, geen handvol wei In 't midden van de Mei. 't Kan echter verkeeren" zegt Brederó en zoo ook toen, Acht dagen later schreef men,: Hoe prijkt natuur met volte pracht! Hoe schoon getooid, hoe rijk bevracht De velden groen, de hoven bont; 't Spreidt alles hoop en vreugd in 't rond. Zie, 't vee duikt weg in 't golvend gras, r Geschubde volk duikt in de plas. v Is rijk bevolkt in 'fe donkre bosch De aarde is vol, de hemel los, Zijn schatten stroomen neer. Wie, wie vraagt nog naar meer Laten we hopen, dat op 't gure voorjaar van dit jaar, ook weldra volgen milde dagen. GEMENGD ftIEl WS IN SPANJE ZEGT MEN z Een vrouw en een muilezel gehoorzamen bc ter, als men ze streelt, dan wanneer men ze dwingt. Vrouwentranen zijn veel waard en kosten toch zoo weinig. Een vos weet veel •m iar nog meer .een vrouw, die lief heeft. In Arabië: De schoonheid van een man benut op zijn ziel, de ziel van een vrouw op haar schoonheid Vraag altijd aan een vrouw om raad en doe dan, wat gezelf goed acht. In Indië Een vrouw is als een schaduw: loop haar na, dan ontvlucht ze u; ontvlucht haar en zij zai u naloopen. In China De tong van. een vrouw is haar wapen en dat laat zij nooit roesten De ziel van de vrouw is van kwikzilver en haar hart van was In Frankrijk 57 Tegen het eind van de maand is de sneeuw eenige dagen niet van de lucht. Die giadde sneeuwballen schijnen Karei te verlokken om meer dan ooit op Hohenburg te komen: dage lijks hoort men de bellen van zijn s'ede rinke len. Hij gaat gewoonlijk regelrecht naar de kinderkamer, zoodat het overbodig is, dat Maurits het huis uitgaat, immers zelden laat Karei zich in de huiskamer zien. Hij zit inees- ta' boveir bij moeder en Eva en speelt daar een beetje met het kind, waarvan hij zich een af god schijnt te hebben gemaakt. Madame is er bepaald door ontroerd. Dat maakt in haar oogen al heel veel goed. Eva wordt met den dag stiller en meer te rnggetrokken Soms verschijnt zij met rood geweende oogen; dan wendt zij zware hoofd pijn voor. Allengs gaat zij den zorg voor „klei he Karei aan zijn grootmoeder overlaten. Het beheer over zulk een groote bezitting als Waterdam laat haar geen vrijen tijd, beweert zij, Telkens moet zij den heer des huizes om inlichtingen vragen, doch krijgt slechts korte antwoorden: Zooals jij het goedvindt of dat laat ik geheel aan jou over." Eva heeft daarbij een gevoel, dat hij maar op alles ja zegt, 0111 maar zoo spoedig mogelijk van der gelijke besprekingen af te zijn. Óp zekeren dag brengt Karei, „een groet van den Kerstman" zooals hij zegt. Zijn moe der begiftigt hij met een zilveren brillenliuis je, waarop haar monogram staat gegraveerd, kleinen Karei met een stokpaardje en Eva stelt hij prachtige, gele roos ter hand, di; eerst onlangs in de serres van Charlottenhot tot bloei is gekomen. Het kleine tooneeltje valt voL n de huiska UITGEVER: CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. Vrouwen en gekken kunnen nooit verge ven. De vrouw lacht als zij kan, en weent als zij wil. Wat de satan zelfs niet tot stand biengt, dat kan een vrouw. Wie een vrouw slaat, is als iemand, die op een meelzak los ranselt: het goede komt er uit, en het slech*e blijft zitten. De goede vrouwen liggen alle maal op het kerkhof. HOE DE DANS ONTSPRONGEN WERD. Het komt in onzen tijd herhaaldelijk voor, dat visschersschepen van de surveilleerei.de Divi.tsche onderzeeërs een prijsbemanjiing aan boord krijgen, voor de opbrenging naar een Duitsche haven, onder het motief, dat er zou gevischt zijn in verboden gebied. Datzelfde ge \al kwam Vrijdagmiddag ook den kapitein van een stoomtrawler over. Reclameeren hielp niet en een gewapend matroos van den onder zeeboot nam naast den schipper op de commando-brug plaats. Er zou onmiddelijk opgestoomd moeten worden naar de Eerns, waaraan de schipper gehoorzaamde. Maar het bleek al spoedig dat de matroos het beter wil de weten, dan de schipper. Deze laatste wens te de ondiepe gronden boven en ten noorden van het eiland Terschelling te mijden, doch de matroos, die met een geladen revolver was ge wapend, eischte dat men zou doorvaren. Den schipper kon het nu niet meer schelen, voer door. met het gevolg, dat het schip vastraakte op de Noordergronden en wel in territoriaal gebied. Immer vorwarts had de matroos geschreeuwd en toen de schipper hem beduid de, dat het schip vastgeloopen was, geloofde .'le matroos het niet en ging met de geladen re volver dreigen. Voor 's mans eigen veiligheid, 0i1Twapende.de bemanning den opgewonden man en bezorgde hem een plaatsje in den ko lenbunker. Men ging daarop noodseinen geven, met het gevolg dat de reddingsboot Brandaris de haven van Terschelling verliet, het schip wist te naderen en de bemanning er kon afha len. zoomede den onder kolenstof zittenden Duitschen matroos. Om acht uur 's morgens werd de haven bereikt en .werd de matroos geïnterneerd,, wat hij niet zoo onprettig scheen te vinden, getuige zijn vroolijk gezicht, op het hooren der tijding. Een torpedoja ger verliet daarop de haven, sleepte den trei ter vlot en bracht hem behouden in de haven. mer, in de schemering. Maurts had niet bij tijds kunnen heengaan, omdat Karei onge merkt, e voet, op Waterdam is gekomen. Maurits, die juist voor de boekekaSt stond om daar iets uit te zoeken kijkt even op en»ziet juist, hoe Eva met een kort woord van dank de roos aanneemt en ze plaatst in een glas, dat half met water is gevuld. Een oogenblik later staat zij op en loopt naar de deur, zonde- acht te geven op het schrei van het kind, „Wawa' er niet bij is, om te zien, hoe mooi hij net be rijdt. Karei moet er hartelijk om lachen, masr 0- poe doet haar best het kind te sussen. Maar 't helpt niet. het driftige ventje zet 'n k^el op van geweld en beukt op de deur, alsof het huis wordt afgebroken. Wees stil! buldert Maurits, zóó toornig dat de kleine verschrikt naar zijn grootmoe loopt, die verbaasd naar haar zoon opziet, ter wijl deze, binnensmonds brommende: „Dat is niet langer uitte houden" het vertrek ver laat. Karei reikt zijn moeder de hand er. neemt eveneens afscheid. Nauwelijks is hij weg of Maurits komt weer binnen en met een stem, die hij slechts met moeite weet te ben episch er vraagt hij: Hoe denkt u nu eigenlijk ove.- die onver kwikkelijke geschiedenis, moeder? Wat bedoel je? Nu. die roos daar. en Kare!'s veel vuldige bezoeken tegenwoordig. Maar Maurits.Hij komt toch in het ouderlijk huisen Hanna is pas dood. Nn, die betreurt hij ook niet te diep. Jij beoordeelt hem al te hard Ik wil u geen verdriet aandoen, moeder maar u moet toch aan Eva denken, na alles wat hij haar heeft aangedaan. Zij neemt den kleine bij de hand en blijft in de kamerdeur staan. „Je vergeet, dat ik moe der ben,zegt zij". Ik maak mij dikwijls vreese- lijk bezorgd, maar kan hem onzen steun niet ADVERTENTIËN: van 1-5 regelsf O.SO Iedere regel meer0.06 EEN PREMIE OP HET HOOFD. VAN EEN LUCHTHEI.D. Naar Wol ff meldt, is aan den Engelschen kant een eskader vrijwillige vliegers- gevormd cm den fortuinlijken Duitschen luqhtheld ba ron Von. Richthoven, die reeds 52 vijanden ter aarde deed storten, ten val te brengen. Er is een premie in uitzicht gesteld vpor den Engel schen vlieger, die dit kunststuk verricht, be staande uit het Yictoria-kruis, bevordering, 5000 pond sterling, en een geschenk van de fabriek, die het vliegtuig van den overwin naar geleverd heeft. Wolff beweert, dat er een filinfotograaf médevliegt met het eskader die het gevecht met Yon Richthoven moet vereeuwigen. EEN MILLIOEN TON. Yolgens de tot nu toe ingekomen berichten bedraagt de inhoud van. de gedurende April tot en met 6 Mei tot zinken gebrachtte sche pen meer dan een millioen bruto ton. KONING GEORGE POOT ZIJN EIGEN AIARDAPPELEN. Koning George van Engeland werkt elke week twee of drie dagen als het goed weer is op het aardappelenveld in den tuin van het kas teel Wlndsor. Princes Mary en prins Henri staan hem in zijn tuinarbeid trouw ter zijde, Iemand in Den Haag vond in de ingewan den van een schol een groot aantal graakorrels Afkomstig van onze getorpedeerde graan schepen.!?? EEN POLITIEAGENT-DIEF. Tegen W. R. te Gorinchem, die in den nacht van 28 Febr. op 1 Maart de kas van het le vensmiddelen bureau aldaar stal en den in houd in den tuin begroef, is een half jaar gev straf geëischt. Hij 'w as destijds hoofdagent van politie en daar genoemd bureau in het politie-bureau gevestigd was, viel hem de diefstal emakkelijk. Den bijna geledigden trommel had hij in de Merwede gegooid, waaruit een schipper hem opvischte. Het geld werd op zijn aanwijzing door de poli tie gevonden. Beklaagde toonde veel berouw over zijn daad, tot welke hij gekomen was odor financieele moeilijkheden, zijn groot ge in en zieke vrouw: WAT ER AAN DE HAND WAS Een „Minnie!een zwaar projectiel,- was komen aanvliegen en had een schildwacht zoo danig dooreen doen schudden, dat het ver- onlhouden waardoor hij rich weer zou kunnen oprichten. En jou kan het onverschillig zijn, jij wilt immers van Evaatje niets meer weten Zij breekt den zin af, daar hij op haar toe treedt, alsof hij haar iets zeggen wil. Maar hij zwijgt en zij wendt haar bedroefde oogen van hem af, terwijl zij met den kleine de deur uit gaat. Terstond daarop hoort hij 't kinderstem met je „Wawa. Tarel tornt!" „Je vergeet, dat ik moeder ben," klinkt hem nog in de ooren. Daarmee is alles gezegd. Een moederhart kent niets dan vergiffenis. Zou hij voor haar willen staan als aanklager, en haar mededeelen, dat Karei loszinniger is dan ooit dat, nu hij weduwnaar .is, zijn zedelijk bewust zijn bijna geheel i» verdwenen? Zal zijn moe der hem niet toevoegen: „Wat gaat jou dat aan?" Waarom vertelje mij dat alles? Kun jij weten, of Eva's liefde hem niet op het rechte spoor zal terugbrengen? Jij gunt hem het meis je niet, dat jou heeft versmaad het is de ja loezie, die je cïoet spreken, Maurits!" Neen, hij kan niet met zijn moeder spreken. Drie dagen voor Kerstmis kondigt Maurits zijn moeder aan, dat hij op reis gaat, waar schijnlijk tot na het feest. Madame ziet hem ontsteld aan, dat heeft hij haar nog nooit ge leverd; een Kerstfeest buitenhuis. Zij zitten met hun drieën in de huiskamer. Eva is bezig met noten te vergulden voor den Kerstboom, haar vingers beven en met geen enkel woord neemt zij aan het gesprek deel. Zoodra Maurits, om verdere vragen te ont gaan is heengegaan, zegt madame, om haar nood te klagen: „Zie je, Eva, zoo gesloten was hij altijd Nu vertelt hij niet, waar hij heen gaat enwat hij wil uitvoeren. Een poosje, vóór het uitrukken, ging het heel goed met hem, maar nu is 't weer de oude historie. Ik heb mij er altijd een verwijt van gemaakt, dat ik Ka rei heb voorgetrokken, maar met Maurits' ma nier van doen kón ik n-iet anders. Als ik niet wist, wat voor een goed mensch hij nnerlijk is, Bureau Hippolytushoef, Wieringen Bijbureau: C. Slikker Cz. Kleine Sluis-Anna-Paulowna. Agentschap A. Keuris Gz. Wieirngerwaard schrikkelijk was. Hij stond te waggelen be halve, dat hij vreeselijk dooreen was geschud, w-as hem feitelijk niets gebeurd en snakte naar adem, dien hij gedurende eenige minu ten niet kon terugkrijgen. Terwijl hij daar zoo stond, kwam een jong officier, onlangs pas aangekomen, om den hoek van den loopgraaf. Er was een hevig bombardement aan den gang. De onervaren jeugdige officier, die niet wist, wat er gebeurd was en den schildwacht zonder geweer zag, r het geweer was meters ver weggeslagen, - met knikkende kniën. ge„ kromd, de oogen half uit het hoofd, er. den mond, - half vol stof open als een !osge maakte zak, vroeg Wel, wat is er aan de hand? De man poogde te antwoorden, maa.- had geen adem genoeg om wat te zeggen, versuft als hij was door den schrik. Hij gaapte den of ficier met een idioot gezicht aan en deze vroeg weder, ditmaal scherper: YVat is er met jou aan de hand Op dit oogenblik kwam weder een Min nie aanvliegen en viel dicht bij den officier dicht genoeg, om dezen precies dezelfde uit werking te doen gevoelen, als een oogcnnl k te voren op den schildwacht. Toen de offi cier, half verblind, bijna verstikt en drlkwart verdoofd, struikelde, snelde de schildwacht toe om hem te helpen. Toen kwam hij tot de voorgeschreven tien pag afstand, ging kranig in de houding staan, groette plechtig en zeide: Pardon, luitenant, ik koi) niet eerder ant woorden, maar dat was er met mij aaa de hand. ZELFS AMERIKA OP RANTSOEN. De Amerikaansche minister van Lan i- l>ouw heeft verklaard, dat de Verenigde Sta ten zoo zuinig mogelijk met hun levensmid ie lenvoorraden moeten omgaan en moeten reke nen op een streng dorgevoerde rantsoenee ring binnen enkele maanden. De minisvr zet te uiteen: Dat binnen een jaar de rants>enee- ring in de Vereenigde Staten zal moeten wor den ingevoerd, Dat zelfs, als op dit ooger.bük de oorlog eindigde,Amerika verplicht zou zijn Europa nog een jaar lang te verzorgen, zelfs al was de oogst daar grooter, dan hij ooit ge weest was. Dat de uiterste zuinigheid met 'e- vensmiddelen geboden is, wil men Europa voor een hongersnood behoeden. Dat maxi mum prijzen dienen te worden ingevoerd. Dat een bepaald deel van den vorraad dient te zou ik mij verbeelden, dat hij kwaad is, omdat Karei hier van tijd tot tijd komt aanloopen. Eva blijft nog steeds zwijgen. Lieve God, gaat tante voort, wie weet of hij niet ergens het „jawoord" is gaan halen. 't Kan best wezen, zegt het meisje ein delijk. Haar stem klinkt met de gewone kalmte, haar handen beven niet meer, maar plotseling ovevalt haar weer het groote gevoel van verla tenheid van vroeger. Zij had het niet anders kunnen verwachten :'ij mag zich niet beklagen ze heeft het im mers zelf zoo gewild. Het Kerstavondje op Waterdam dreigt ge heel in het water te zullen vallen. Maurits is er niet, niemand weet waarheen hij vertrokken is En ook Karei verontschuldigt zich, dat hij we gens een keelaandoening den feestavond niet "P Waterdam kan doorbrengen, wat zijn moe- Ier zeer ontstemt. Zij steekt het briefje, dat na >jez uap ui 'jtpejqas jeei{ npaujj op sprekt er met niemand over. Eva, die daar niets van weet, en erg opziet len geheelen avond met Karei door te bren- en, komt een uurtje later bij tante en vraagt l aar verlof om, als het uitdeelen der geschen ken is afgeloopen, naar haar broeder te gaan cm den verderen avond bij haar familie door te brengen. Robert's twee jongens zijn zulke aardige kaboutermannetjes. Maar natuurlijk alleen als tante haar missen kan. Tante zet als eenig antwoord haar klein zoontje op den grond en zegt tot het ventje: Ziezoo, Kareltje, nu moet jij maar mijn ge zelschap voor lief nemen. Het wordt een raar feestje voor ons beiden." Ee spreekt gekrenkt heid in deze woorden, hoe schertsend ook ge uit. Voor u beiden? herhaalt Eva. Ja, Karei is ziek geworden en heett ook af geschreven. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1917 | | pagina 1