c WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN, feuSikt&ii. EEI1WEL1I NAAR M WERELD. 8e jaargang. Dinsdag 19 Juni 1917. No. 4S. WIERINGER COURANT OPGENOMEN „DE POLDERB O D E." J- WAARIN VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en DONDERDAG Abonnementsprijs per 3 maanden f 0.60. UITGEVER: CORN. J. BOSKE'R. WIERINGEN. ADVERTENTIËN: van 1-5 regeisQ&O Iedere regel meer ,0.06 Bureau Hippolytushoef, Wieringen BijbureauC. Slikker Cz. Kleine Sluis-Anna-Paulowna Agentschap A. Keuri» Gz. Wieringerwaard VERSCHERPING VAN DEN TOESTAND. Niet dan uiterst langzaam, zoo schrijft de Stan daard begint bij ons volk in zijn breedere la- gen Je vrceze op te konaen, dat het ook in ons land, met de volksvoeding ten slotte wel eens 'bang kon gaan spannen. En dit niet alleen omdat in vele gezinnen het geld krap wordt, maar veel meer nog, omdat er nu reeds geval na geval zich opdoet, dat men voor zijn geld niet kan krijgen, vat men voelt noodig te hebben. Tal van zeer gewone voedingsmiddelen zijn reeds nu óf ganschelijk niet meer te koop óf te koop in zoo kleine mate en zoo duur, dat t aan tafel als de disch wordt opgezet, ter dege te mel ken is. En waar men nu gehoopt had dat een reeks Regeeringsmaatregelen zonder eind ons ten slot te dezen noodstand wel meester zou doen worden, merkt men integendeel, dat de algemeene toestand eer verergert dan verbetert. Men had gehoopt, dat landbouw en veeteelt ons rijke productie zou brengen, en die productie neemt eer af. Er is te veel manschap gemobili seerd. Het bouwland krijgt zijn eisch niet. En de ouden van dagen, ja, zelfs de vrouwen op het plat teland springen wel in, maar de solide mannen kracht, die kan doorzetten, mindert zichtbaar. Hier en daar begint ze reeds te onbreken. Nu ware dit nog minder, zoo de invoer van ko ren iets klimmen kon. Doch ook ten deze hoort men eer van inkrimping, én voelt zich door de vrees bekruipen, dat die inkrimping wel eens nog veel ernstiger verhoudingen kon aannemen. De Vereenigde Staten van Amerika blijven voor ons het groote graanland, van waar de met graan of meel geladen schepen naar ons toestoomen Maar zelfs in Amerika sloeg ditmaal de oogst tegen, en wat nog boozer klinkt, nu Amerika zelf ten oorlog uittoog, heeft 't zelf over den gewensch- ten voorraad te beschikken, en roepen zijn bond- genooten wee en ach, om toch alle koren of meel, dat nog voor uitvoer vatbaar zou zijn, voor hen ook te l<ort. Ip Rusland is 't een angstkreet om brood, tn hier door dreigt nu op zeer ernstige wijze het gevaar, dat uit Amerika al wat nog kan uitgevoerd, naar de hooge bondgenooten zal scheep gaan, en dat hierdoor vooral de gewone uitvoer naar Nederland, waarop in 8 maanden van de 12 hier ons leven dreigt niet alleen minderen zal, maar ten slotte wel eens geheel kon worden gestaakt Uit Rusland krijgen we vanzell niets. Roeme nië is reeds lecgehaald door de mogendheden, die elkaar op Wallachijsch- en Moldavisch territoir slag leverden. Ten slotte zou alleen Argenluuf ons den honger niet heel, doch dan toch hall kunnen stillen. Doch al komt ons van dien kant nog verademing toe, krap, zeer krap staat over een driekwart jaar onze voedingspositie toch te worden. Niet aan het geld zal 't hangen. Geld zit er ui ons land nog wel. Maar er zal voor uw lieve geld geen brood meer te koop zijn. Dat gevaar ziet onze Regeering dreigen. \'an- daar dat ze zeer terecht alvast binnenhaalt, wat binnen te halen is, maar er voor past, om t al straks uit te deelen. Steeds luider spreken de kenners van geval van heuschen, wezenlijken hongersnood die dreigen kon. Hongersnood en koude. Nu is er rijst te koop, maar hoe lang zal ook dit nog duren En dan, als ons straks de ijzige koude ons weer naar de vorst toe helpt O, 't kan zoo bang worden. In den Haag aangekomen, beijverden zij zich in de eerste plaats om hunne woning in ie richten. Deze bemoeijingen duurden eenige weken, en Lan - cy moest daarbij de regeling en goeden smaak zij ner vrouw bewonderen. Zij dacht aan alles; niets ontging hare opmerkzaamheid en, eenvoudig als zij was in alle dingen, hield zij zorgvuldig alle overdreven weelde verwijderd, zonder in bekrom penheid of smakeloosheid te vervallen. Nadat de inrichting voltooid was, wijde Lancy zich meer geheel aan zijne bezigheden, die een groot gedeel -te van den dag innamen. Marie wachte zich wel daarover te klagen, want zij had het karakter van haar echtgenoot juist beoordeeld, en zag zich niet zonder bekommering met een man verbonden, die met zijne geheele ziel aan de wereld en hare vreug de hing. Zij toonde zich zeer gewllig om alle ver- strooijiingen en uitspanningen met hem te dee len, welke hun standpunt, zooals hij meende, nood wendig maakte; was er echter sprake van jiet ge not van gevaarlijke en onmatige vertrooijing, dan bracht zij met zachtmoedigheid, maar ook met vast sid, ernstige bedenkingen daar tegen in, welke i em te meer in verlegenheid brachten, dat hij niet t t de mannen behoorde, die hun wil, bij gebrek n redelijke gronden, met geweld en ruwheid doorzetten. Hij zocht wel schijngronden hiertegen tc stellen, maar zijne moralische filosofie moest dan doorgaans voor de christelijke het veld rui men. Zijne nederlagen veroorzaakte hem dan wel eenig verdriet, maar Marie wist haren tegen stand in zulk een overredenden vorm te klee- den, hare woorden waren zoo weinig kwetsend en haar toon zoo vleijend, dat hij op de overwin- nares niet vertoornd werd, en de debatten op de GEMENGD NIEUWS. ZóóTs het straatpubliek Zondagmiddag wandelde in de Schoolstraat te 's-Gravenhage, een militair met een jonge dame Een kwajongen, van 10 a 12 jaar wierp iets naar bedoelde jonge dame, dat later bleek smeer te zijn, waarmee haar costuum was bespat. De begeleidende militair, die 'n rijwiel bij zich had, maakte rechts-om-keer en achtervolgde den rakker. Het mocht hem gelukken, den bengel aan het einde van dier straat bij den kraag te krijgen. Hij poogde thans hem mede te voeren naar het dicht bij gelegen politie-bureau. De jongen, die zich gevangen zag, begon te schreeuwen en te gil len als een blind varken, waarop ijlings tal nienschen toeschoten. «-><>« nipt wist wat er aan de hand was Ten slotte geleek het veel op een kinderspel, haak-aan-haak-aan genaamd, want aan den ben gel, door den militair bij den pols gevat, hing schreeuwend een dikRe juffrouw, die gilde schreeuwde om.... den armen jongen toch los te laten, en aan die vrouw weer een paar man nen die niet minder schreeuwden. Niettegenstaande dit alles was het den grenadier gelukt het geheele slangetje in het politiebureau te krijgen, toen echter door het publiek ,zijn rij wiel werd gemolesteerd. Teneinde nu qrgcr te corkomen liet de militair den kwajongen en dus de sleep los. Uit den Helder. De 4-daagsche oefening van het Reserve 26ste L. W. I. De 4-daagsche oefening van het vroegere roode bataljon van Zaandam is weer achter den rug. l.-t is voor den Helder lang niet onopgemerkt voor bij éeéaan' voor cen iro°t deel der landweprplich- ligen was deze oefening niets anders dan pen va- ntie. In de hotels kwam men handen te kort. om hen die erwtensoep e d. niet meer gewend -varen, naar behooren te bedienen. De stalhouders maakten goede zaken, in groete Jan-Pleiziars door kruisten de oude biggen de stad, dikwijls \vat bo- hun bier, waar de Heldersche badplaats „Huis duinen" van mee kan spreken. En de oefening zelf, och wat exerceeren, een avondwandelingetje Ze hadden het wel erger meegemaakt. Velen jstapten Donderdag met leedwezen in den trein, hopende op de terugkomst van een Bosboom, die ze dezen zomer nog eens kennis wilde laten maken imet de officieren. Brandstof voor het oprapen We lezen in het Rott. nieuws blad het vqlgendc: Op het eiland Wieringen is het een oud gebruik om schapenmest te verzamelen, te drogen! en dit voor brandstof te gebruiken. Dit oude gebruik komt thans weer in eere. Na schooltijd gapn ver scheidene kinderen op de weilanden schapenmest zoeken. Men bergt dit op tegen den kopenden winter, en er zijn gezinnen, die het dan zonder turf kolen of briketten klaar spelen. De goedhartigheid van een arm vrouwtje ruim beloond I Een der groote Amsterdamsche geldmagnaten werd in een der Amsterdamsche ziekenhuizen ver pleegd. Herstellend kreeg hij van den geneesheer verlof zich eens naar z'n huis te begeven, maar de dok- -'«1 UlsJt ut l4ctMi.Vr*Kf- iftfi klJirtlVuti ialen tast hij in alle zakken, maar bevindt;dat hij geen geld bij zich heeft, zoodat hij geen tramkaart je betalen kan. En zijn crediet in de tram blijkt niet gropt. Hij vraagt den conducteur hem het geld voor te scbie ten, maar deze is weigerachtig. Hij zegt den heer dat hij aan de volgende halte moet uitstappen Deze vertelt, dat hij uit het ziekenhuis komt maai het helpt niets. vreedzaamste wijze eindigden. De gevolgen hiervan waren, dat Lancy de be ginselen zijner gade steeds meer leerde achten; te gelijk bevond hij zich in groote verlegenheid, hoe onder deze omstandigheden zijne neiging tot ver strooiing en genot altijd bevredigd te zien. Hij dacht nog wel edel genoeg, om Marie niet haars ondanks mede te slepen, maar wilde toch zijse neigingen niet uitroeien, en nam daarom allengs de gewoonte aan, dikwijls alleen in gezelschappen en bij vermakelijkheden te verschijnen, en dan was aan een zijner vrienden menigmaal de taak opgedragen, hem onder voorwendsel van bezig, heden van zijn huis af te fcalen. Marie's denkwijze was te edel en haar hart te rein, dan. dat zij tegen haren echtgenoot argwaan zou hebben opgevat, en zij geloofde daarom ook langen tijd dat bezigheden hem steeds van huis hielden verwijderd. Marie had in den Haag eent harer vroegere schoolvriendinnen uit het instituut wedergevonden, welke gehuwd geweest en nu weduwe geworden was. Hoewel zij wat ouder was dan Marie, had toch tusschen haar de harte lijkste vriendschap bestaan. Julie Rosboom (Ros- boom had haar gemaal geheeten), behoorde tot een onbekende familie, die haar uit eerzucht eene opvoeding had doen geven boven haren stand. Van de eerzucht gevoelens (ïarer familie door drongen, streefde zij er naar, in alles de aanzien lijkste en rijkste harer medepensionaires op zijde te staan en zich aan haar aan te sluiten. Zoo had zij ook de vriendschap van Marie met ijver ge zocht. Julie was overigens uitstekend schoon, geestrijk, goed, een weinig zwak, steeds er op be dacht zich boven haar stand te verheffen, en het gelukte haar,, de kleine wereld, waardoor zij om ringd was, tot zich te trekken en aan zich te klui steren. Hare onderwijzeressen gaven zich alle moeite, om aan haren geest en haar hart eene be tere richting te geven; maar bij het verlaten van het instituut, was hare gezindheid nog dezelfde. Spoedig daarop leerde de heer Rosboom, die reeds bejaard was, maar een groot vermogen be^ zat, Julie kennen en begeerde haar, door haren In de tram zit ook een vrouwtje, schraaltjes net, maar heel armoedig gekleed. Zij vraagt aan den man zonder geld of zij hem een dubbeltje mag voorschieten. De conducteur meent haar te moeten waarschu wen ze zal het nooit terugzien, Maar het vrouw tje geeft het dubbeltje, de zieke koopt zich een re tour en vraagt het vrouwtje haar adres om het geld te kunnen teruggeven. De bekende geldmagnaat liet onderzoek daea en nu bleek, dat het raenschje. van wie hij een dub beitje geleend had, in zeer behoeftige omstandig heden leefde. Zij ontving een paar dagen later een wissel van 1000 en 10 cent. 't is te hopen dat de conducteur het leest. Het geval is beslist historisch. Vijf millioen valsche broodkaarten. De Kölnische Lokal Anzeiger meldt, dat vijf millioen valsche broodkaarten in omloop zijn, waardoor 364 millioen K.G. levensmiddelen in verkeerde handen zijn gekomen. Drie landstormers onder Ter Apel begaven zich bij nacht op 't smokkelpad. Het gelukte hun inderdaad smokkelwaren over de grens te bren gen, maar op de terugreis werden ze door de grens wacht aangeroepen. Twee huner riepen terug kommiezen" en vervolgden hun weg. De derde, die zich op eenigen afstand bevond, loste in zijn zenuwachtigheid twee schoten, waardoor een der schildwachten gedood werd. Tegen den dader is thans 3 jaar gevangenisstraf geeischt. Verlof voor landstormers. Zaterdagavond half zeven werden, te Alkmaar de landstormers van de lichtingen 1908, 1909 en 1910 tot hun groote vreugde, in kennis gesteld met een pas afgekomen order van den opperbevel hebber, waarbij bepaald werd, dat zij des Zater dagsavonds voor zoover den dienst dit toelaat 24 uur verlof krijgen. Vooral voor de gehuwden en de mannen met een klein bedrijf was dit een vreugdevolle mede- deeling. - 7 van de gemeente Blokker (N.-H.) speelde zich deVil4cn. de geschiedenis al. De Enkh. Ct. deelt daaromtrent mede De agenda bevatte o.m. benoeming van een tai- ngster voor schoolprivaten. Toert de 6 stembiljet, ten waren ingevuld en geopend ronden worden, verzette zich daartegen de le wethouder. Hij drong er op aan, dat de stemming niet geldig zou worden verklaard. Dit ging natuurlijk niet. er waa geest en hare schoonheid medegesleept, tot zijne gemalin, terwijl hij haar, om de groote onevei digheid der jaren aan te vullen, bij verdrag de helft van zijn vermogen verzekerde. Julie dacht Jat zij hare ouders kon nuttig worden, hare toe komst verzekeren, veel goeds doen, en zich ook den weg tot de groote wereld openen. Zij reikte dus hare hand aan Rosboom. Door haren echt genoot voortgesleept, die er zijn geluk in stelde haar te zien schitteren, verloor zij spoedig de uit het instituut haar nog bijgebleven goede indruk ken, en haar denken en streven was nu alleen ge richt op het genot der weelde en der vermaken, die haai' van alle zijden omringden. Na twee jaren stierf den heer Rosboom. Om tieeks dezen tijd, kort voor den dood haars echt- genoots, ontmoette de pas gehuwde Marie Julie de kringen der hooge gezelschappen, waarin deze, twee-en-twintig jaren oud, vrij, jopg, rijk en wegslepend schoon, juist haar triomf vierde. Mevrouw Rosboom hield het voor het grootste geluk, dat haar ooit had kunnen te beurt vallen^ met Marie, die zij wel het meest benijd had,' nu op gelijken voet te staan, en zij trok met groote blijdschap partij van de zich aanbiedende gelegen heid om hare vriendschap met mevrouw Lancy te vernieuwen. Marie kwam haar, deels door herinneringen der genegenheid, welke haar vroe ger verbonden had, deels echter uit een gevoel van medelijden voor de jonge vrouw, welke we reld in hare strikken hield verward, vriendelijk te gemoet. Zij maakte dadelijk van de vertrouwe lijkheid gebruik, om mevrouw Rosboom over de ze omstandigheid te onderhouden. Julie hoorde haar opmerkzaam aan, want haar hart was in den grond goed en bewaarde nog diep verborgen eenige herinnering aan de achtenswaardige me- rouw Westenoort en hare raadgevingen; maar steeds deer vermaken in beslag genomen en door eerbewijzen en vleijerijen omringd, gaf zij hare vriendin lachend gelijk, beloofde over hare woor den na te zullen denken, en wierp zich op nieuw in den tuimel der feesten. Toen zij Marie eens weder in een gezelschap aantrof, naderde zij haar met de woorden „Hoe gaat het u, kindlief, gij schijnt lijdend J vrocö Mari« verbaasd, „mij deert niets. Wat bcengt u op die meening „Kom, kom, lieve kleine, houd u niet zeo aterk- uwe gezondheid is wankelend; ik weet dit zeker,' gij moet meer zorg voor uwe gezondheid dragen! Maar waarom lacht gij toch „Omdat gij mij met geweld ziek wilt maken." „Wilt gij dan Lancy logenstraffen Gisteren zeide hij mij nog in de opera, dat uwe zwakke ge. zondheid u niet veroorloofde hem te vergezellen. Hetzelfde zeide hij mij op meer plaatsen, waar wij elkander aantroffen, en eerst voor acht dagen hij het groot gemaskerd hal bij den Franschen gezant Gij wordt op eens ernstig. Ik geloof te raden, wat er van de zaak is, mijne kleine vrome; gij wilt niet naar de opera, niet naar het gemaskerd bal gaan, omdat gij misschien naar de kerk gingt, niet waar; dat is de geheele zaak, en uw lieve gemaal heelt u ziek gemaakt, omdat hij zich schaamde om die rede alleen te moeten verschij nen Doch laat u raden, dweepstertje, laat uw echtgenoot niet alleen gaan, maar vergezel hem en vehinder hem kwaad te doen „Ik stel alle vertrouwen in mijn echtgenoot." antwoordde Marie, „en zou zijn karakter onrecht doen, als ik den geringsten argwaan voedde om. trent zijn gedrag." i.Als het zoo is, antwoordde Julie met wat ge dwongen ernst. ..en als ge van uwe zaak zekev zijt, dan heb ik niets meer te zeggen, en alles gaat zoo als het behoort." Marie werd ten gevolge van dit gesprek zeer na- denkend, en toen zij te huis was gekomen, kon zij de pijnlijke en donkere beschouwingen, die zich aan haar opdrongen, niet verbannen, ja eene vol komen moedeloosheid greep een oogenblik hare ziel aan. Dat. wat zij vóór haar huwelijk gevree. had, begon zich te verwezenlijken, en zij kon daar omtrent niet meer bedriegen. Haar echtgenoot be toonde haar wel in zijn uitwendig gedrag alle ach ting en welwillendheid, maar hunne zielen ver stonden elkander niet en hare neigingen en wen- schen stonden recht tegenover de zijnen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1917 | | pagina 1