k WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
Écn buwelijH naar de wereld.
LiyiIS-STiMD.
8e jaargang1.
Dinsdag 10 Juli 1917.
No. 51.
WIERINGER COURANT
WAARIN OPGENOMEN „DE POLDERBODE."
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 0.60.
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER. WIERINGEN.
ADVERTENTIÈN:
van 1-5 regelsf O.SO
Iedere regel meer0.06
Bureau Hippolytushoef, Wieringen.
Bijbureau: C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna-Paulowna.
Agentschap A. Keuris Gz.
Wieringerwaard
DE AFSLUITING DER NOORD - ZEE
In het V a d wordt de volgende oplossing gege
ven van de versperring der Noord-Zee door En
geland.
Deze maatregel zou dan van tijdelijken aard zijn
maar niettemin mogelijk van vrijlangdurigen aard,
omdat zij verband zou houden met een van Engel-
sche zijde beraamden aanval op Ostende en Zee-
brugge, en dus ten doel zou hebben de Duitsche
vloot de minst mogelijke kans te bieden, hulp te
komen.
Wat hiervan zij, in dit geval zou deze tijdelijke
maatregel althans in een licht verschijnen, dat 't
duister, hetwelk thans over de toekomst van ons
land gelegd is, verheldert, en met dit al zou het
dan toch te hopen zijn, dat hij binnen korten tijd
weer zal worden opgeheven. Men behoeft slechts
te letten op de gevolgen van het te kort aan aard
appelen, om te begrijpen waar het wel eens heen
zou kunnen gaan, indien het b.v. met de brood
voorziening ging nijpen.
Het H b 1verneemt, dat uit Regeerings kringen
te Roterdam berichten zijn ontvangen, waaruit
blijkt dat voorloopig niet kan worden gerekend op
een herstel van de dusgenaamde vrije vaa&eul.
DE ONGEREGELDHEDEN
TE AMSTERDAM.
De voortdurende propaganda der revolutionnai-
ren en hun helpers, die de levensmiddelenmarkt
in ons land voor (een deel van) het buitenland
willen gesloten zien, heeft geleid tot resultaten, die
de verantwoordelijke drijvers, als ze nog eenig ge
voel van verantwoordelijkheid hebben, tot zeer
ernstig nadenken zal moeten stemmen zegt de
Nieuwe Ctr.
Mede verantwoordelijk voor hetgeen in Amsler
dam is gebeurd zijn diegenen -die- jaar -in -Ja«tv uit
de lasten die de Regeering, die ten deele uit wan
begrip, ten deele om motieven van heel anderen
aard onze Regeering, verantwoordelijk hebben ge
steld voor alles wat niet direct naar den zin van
Jan Publiek ging.
De offers, die van ons volk gevraagd worden, de
Troonrede herinnerde er nog aan, zijn waarlijk in
vergelijking tot wat in een land als België en ook
in Duitschland wordt geleden, niet te zwaar.
Wij zijn geen bewonderaors van de levensmid-
delenpolitiek onzer Regeering en hebben menig
maal ten aanzien van verschillende maatregelen
onze bedenkingen doen hooren, maar tegelijk zijn
wij zeer sterk doordrongen van het bewustzijn, dat
de Regeering bij die levensmiddelenpolitiek staat
(Slot)
„Hoe, Mariegij, die geen enkelen dag ver
zuimt goed en edel te handelen, en ik, die altijd
slechts het kwade gedaan heb, zouden wij beide
door gelijke hoop kwunnen bezield zijn
„Voorzeker want wij hebben beide éénen Ver
losser, die voor ons heeft geleden, voor ons is ge
storven, even als voor de zwakken, verdwaalden
en berouwhebbenden,"
En toch, toch klampte Lancy zich met alle hoop
aan het leven vast, Hij wilde leven terwille van
zijn Marie en van hun kind. Nu Eduard een betrek
Icing voor hem op het oog had, nu wilde hij wer
ken en zwoegen, zooveel mogelijk de schande uit-
wisschen, welke hij tegenover de zijnen had be
dreven.
Nimmer had de docter den volgenden dag kun
nen gelooven, welk een keer de ziekte van zijn pa
tiënt had genomen. „Geen hoop meer had hij
gisteren nog vol weemoed uitgesproken en thans.,
de krachtiger polsslag, de rustige ademhaling, al-
ls wees opnieuw leven van den kranke. Hoe was
het mogelijk
En Marie Ach, hoe dankbaar was zij, dit oogen
blik te hebben doorworsteld, waarmede tevens
het „huwelijk naar de wereld" afscheid had geno
men. Geld, rijkdom, aanzienweg met hun ij-
dele lofklank Warme, reine liefde, dat was het,
wat hun beider hart vulde, toen zij na enkele da
gen op advies van den geneesheer reeds een klei
ne wandeling mochten maken.
Ja, de betere voornemens, welke Lancy bezielde
maakten hem sterk. Was het niet, of daar de vo
gels en de natuur hem het nieuwe leven toeriepen.
Tranen vulden zijn oogen, toen hij tot zijn dierbare
gade als een heilige opzag, haar handen in de zij
nen nam en een kus van dankbaarheid en reine
liefde op 't voorhoofd drukte.
voor ontzettende moeilijkheden die zij naar haar
beste weten en haar beste vermogen poogt op te
lossen.
Over den onzinnigen eisch onze grenzen te slui
ten voor den uitvoer, die ons niet slechts in de
grootst mogelijke ellende zou hebben gebracht,
maar den oorlog als het ware zou hebben uitge
lokt, behoeft men geen woord te verliezen.
GEMENGD NIEUWS.
Dat gaat in ons land zoomaar niet
Een Duitscher kocht te Blerik (bij Venlo) een
huis. Onmiddelijk trok hij naar Holland en meende
op staanden voet het huis te kunnen beterkken
Toen de verhuisboedel voor de nieuwe woning
stond, weigerde de bewoner, die het huis nog in
huur had, hem toegang te verleenen. De Duitschër
begon met geweld, trapte de deur in en sloeg de
ruiten stuk. De politie moest tusschenbeiden ko
men en maakte tegen den Duitscher proces-ver
baal op. z
Een tweede kindermoord van Betichem.
Een paar weken geleden, toen wij over de grens
kwamen, stond het er in Duitschland reeds treurig
voor met de levensmiddelen en in 't bijzonder de
kinderen ondergingen de gevolgen der schaarschte,
zegt de redactie van Der Kampf. Geen moeder, die-
haar kind zelf nog voeder kon, alle kindervoeingsd
middelen als melk, havermeel e. d. ontbraken, een
rantsoenbrood van 100 gram per dag was den ar
men kleinen beneden de zes jaar toegemeten. Is
'l wonder, dat de kleine roodwange Duitscher niet
meer te vinden is en slechts bleeke kinderen, met
holle wangen de straat bevolken Het vroolijke
lachen is verstomd, ze hebben geen lust meer in
spelen en schertsen. De klacht „Moeder, ik hch
l.oug,.. ligt--m- uctii nixmö Gestorven, JYiéï*
kan zich voorstellen, hoe het onderwijs in de
school onder deze toestand lijdt. De onderwijzers
en de school artsen zien dat natuurlijk zeer goed
in, maar een valsch soort vaderlandsliefde snoert
hun den mond. Duitschland moet immers volhou
den, tot Wlhelm II den vijanden den vrede zal
kunnen voorschrijven
En nog slechter is het in die weinige weken,
sinds dien verloopen, geworden. Wie een indruk
wil krijgen van de tragedie, die zich over de grens
afspeelt, die heeft zich slechets naar de Holland-
sche grensplaatsen te begeven. Lees slechts een
brief, die de redactie uit Kerkrade ontving „Leer
lijden zonder te klagen, dat is de spreuk, die thans
in het groote vaderland in practijk wordt gebracht
„Dank, dank, mijn lief, lief vrouwtje", was alles
wat aan z'n lippen ontglipte.
En zij, zij sloeg den blik ten hemel I „Laten
wij Hem, Hem alléén de eer en de dank geven, o,
geliefde, die ons dit nieuwe huwelijk geboren deed
worden."
EINDE.
Roman uit het hoog Duitsch.
EERSTE HOOFDSTUK.
Berlijn sliep nog, maar het lag in die zachte slui
mering, die het ontwaken vooraf gaat. In zoete
droomen verzonken, vermoedde het niets van de
zorgen en den strijd van den komenden dag, van
het onverwachte geluk, van de verpletterende sla
gen van het noodlot. Slechts op enkele plaatsen
vernam men het ademen van den kolossus met dui
zend hoofden. In groote kringen steeg de rook uit
de zwarte fabrieksschoorsteenen naar boven; als
uitgestooten door de gigatenlong van een onzicht
baar monster, steeg hij op in den grijsblauwen
aelher, en vermengde zich langzamerhand met den
nevel, die den horizon nog als met een sluier be
dekte.
Het was tusschen drie en vier uur op een der
laatste dagen van de maand April op dat uur,
waarop de straten plotseling verlaten schijnen, al
sof zelfs de laatste nachtbraker de behoefte ge
voeld had, nog voor de wisseling van nacht en dag
onder de bescherming der duisternis zijn woning te
bereiken. Achter de laatste rij huizen dook Iet
eerste vale schijnsel van de morgenschemering op.
die zich als het spookachtig bleeke gelaat van een
reus uit de duisternis verhief en al en hooger steeg
De huizen schenen als met lood overgoten, de pers
pecticf der straten verkorten zich Berlijn scheen
een uitgestorven stad, waarin iedere schrede,
waarin het minste gedruisch een echo oproept, die
ver verneembaar, de lucht doortrilt.
In deze schemering ging Frans Timpe met wag
gelende schreden de straten door, naar het huis
Het ellendige leven, dat men in Duitschland leiden
moet, is niet meer te verdragen.
Wat de Duitschers ons vertellen is niet te geloo
ven. Levensmiddelen zijn zelfs voor geld en goede
woorden niet meer te krijgen. Hoe treurig ziet het
er op 't oogenblik niet met de Duitsche kinderen
in Kerkrade uit. Den geheelen dag zwerven 250 a
300 kinderen door onze gemeente heen, klein en
groot; van huis tot huis, van deur tol deur gaan ze.
Men behoeft ze, zooals dat in winkel gaat, niet
meer te vragen: Kind wat moet je hebben Aan
hun kleertjes ziet men, dat ze uit het groote va
derland komen. Hoe hongerig de kinderen zijn, is
niet te beschrijven. Treurig vragen ze: ..Hebt u
niet een boterham voor me We hebben thuis niet
te eten." Geeft men ze wat eten. dan vallen ze er
op aan als leeuwen. Van heinde en ver, tot' zelfs
uit de keizerstad Aken, komen ze barrevoets n^iar
neutraal Holland toe. Het is dikwijls reeds gebeurd
dat ze met levensgevaar de grens overkwamen.
Maar toch drijft de honger ze altijd weer over de
grenzen. De moeders kunnen den kinderen de helft
van den tijd niets te eten geven. Het wordt in jde
scholen den kinderen groen en geel voor oogen
van den honger.
En zoo gaat het niet alleen in Kerkrade doch
ook in Schaesberg, Nieuwenhagen, Engelshovcn.
Men kan daarnaar den toestand over de grens b
oordeelen. Wat tegenwoordig daar gebeurt, is e
kindermoord van Betlehem van groote afmetingt
Het Russische Vredes- Offensief.
Het congres van Raden van Arbeiders en Sol la
ten uit geheel Rusland heeft met overgroote me er
derhide besloten een beroep te richten tot het
ger, waarin de volgende passages voorkomen
De Russische revolutie roept sedert langen ti^id
jl. _u - r -»«u siriju voj^/r
den wereldvrede. Zoolang de Europeesche volk-
daaraan geen gehoor geven duurt de oorlog voo,
doch niet door onze schuld. Uwe organisatie
kracht, waarvan dit offensief getuigt, zullen kraclht
bijzetten aan de woorden van het revolutionnai re
Rusland, aan zijn oproep zoowel aan de volken,
die tegen ons strijden, als aan de onzijdige volken
en aan onze bondgenooten, en zullen derhalve h et
einde van den oorlog bespoedigen.
Kersepit in de luchtpijp
Een zeven-jarig jongetje (A.T.) te Scheveningen,
zou bij het kersen-eten een kersepit in de lucht
pijp hebben gekregen, waardoor het benau vd en
bewusteloos werd. Een agent van politie die het
kind hulp wilde verleenen en daartoe een vinger
le
zijns vaders, om daar rust te zoeken voor zijn
zwaar hoofd. Zijn oogen vielen bijna toe, zijn gang
was onvast, zoodat hij al zijn krachten moest in
spannen, om op de been te blijven. Op het jeugdi
ge, niet onknappe gelaat vertoonden zich de spo
ren van een bij den beker doorgebrachten nacht
die teekenen van overmatige inspanning, die een
zwak lichaam nog niet kan verdragen. In het eigen
aardige licht van den aanbrekenden morgen, ver
oorzaakt door den strijd van de laatsteschaduwen
van den nacht met de groengele tint, die de lucht
aan den horizon reeds heeft aangenomen, scheen
zijn gezicht vaal en grauw, de trekken er van hard
en zonder uitdrukking. De overjas los om de schou
ders gehangen, den hoed in den nek, het lorgnet
scheef op den neus, zwaaide hij met zijn dun wan
delstokje door de lucht en trachtte hij eiken lan
tarenpaal zijn behendigheid in het schermen te be
wijzen.
Naar het hem voorkwam, stonden alle huizen
scheef en zagen er zonderling uit, niettegenstaan
de hij ze allen, Hetzij aan hun naamborden, hetzij
door eenige andere bijzonderheid, nauwkeurig ken
de, Hij was in deze wijk der stad geboren, had er
de dagen zijner kindsheid doorleefd en was er tot
knaap en jongeling opgegroeid. Zelfs thans, nu
door het ontbreken der woeligg menigte en der
ratelende zonneblinden de gebouwen een geheel
anderen indruk maakten dan ovedag, waren toch
al hun eigenaardigheden in zijn geheugen geprent,
want het was niet voor de eerste maal, dat hij er
lang na middernacht voorbij ging. Sedert hij, nu bij
na een half jaar geleden, de school verlaten had
en onmiddelijk daarna op het kantoor van de fir
ma Ferdinand Friedrich Urban was gekomen, was
er bijna geen nacht voorbij gegaan, waarin hij niet
kennis had gemaakt met het nachtelijke leven van
Berlijn.
De frissche morgenlucht oefende eindelijk haar
weldadige uitwerking op hem uit. Zijn houding
werd vaster, de gang zijner gedachten helderder,
maar het gevoel van moeheid wilde niet wijken.
Om goed wakker te blijven, begon hij halfluide
een liedje te neuriën, maar moest dat spoedig sta
ken, omdat zijn keel haar dienst weigerde.
in den mond van het kind stak, werd (niet ernstig)
door het kind in dien vinger gebeten. Het knaapje
werd vervolgens naar de Ziekenverpleging in de
Duinstraat en vandaar door den Gemeenielijken
Eerste Hulp Dienst naar het Gemeente-Ziekenhuis
gebracht, waar men het noodig achtte het omnid
dellijk een operatie te doen ondergaan.
De operatie heeft met goed gevolg plaats gehad.
De toestand van den patiënt is gunstig.
Middeleeuwsche straf door
revolutionuairen toegepast
De Petersburgsche Beurscouranl verneemt uit
Charkof: Bij den Raad van Arbeiders en Soldaten
is een klacht ingekomen van soldaten uit het gar
nizoen Koersk.
Volgens deze klacht heeft op den 20en Mei in
het dorp Grebenikofka in het district Soemsk een
boer met name Grinzenko gedurende de godsdienst
oefening het heiligenbeeld van den wonderdoener
Nicolaas in stukken geslagen» De dader werd gear
resteerd en naar de gevangenis te Szoemy overge
brcht en op aasstichten van den deken de-Jo
pen door het Uitvoerend Comité veroordeel*1 L
den hongerdood.
Het gruwelijke, middeleeuwsche vonnis is fj
gens de aanklacht werkelijk aan den boer va
ken. De soldaten uit Koersk verlangen thanj
nauwkeurig onderzoek en openbaarmaking
schandelijke gebeurtenissen in het dorp Gij
kofka.
BEKENDMAKING
De Burgemeester van Wieringen brr t
nis van de ingezetenen, dat de max»i>
vroege aardappelen met ingang van h(
gesteld op 10 cent per k<?D of 50 cenf
5.. yfiu..!. o» uViiflngen 7 cent peh
cent per 5 kop
Bij het meten worden ve'Jcoopers
kers er op gewezen, dat, zqials in l\and^
bruikelijk, eene behoorlijk ..ronde" dus geen
streken,, maat moet word«n geleverd en fc<*eischt.\
Aangezien mij meer en .neer blijkt, dat waarschu
wingen aan overtreders, maximumprijzen der ge
leverde Regeeringsartilelen niet die uitwerking
hebben, welke er van verwacht zouden mogen wor
den, moeten in het vervolg klachten wegens over
schrijding der vastgestelde prijzen officieel worden
ingediend bij de door de Wet daartoe aangewezen
personen, dat zijn dus voor de Gemeente Wie
ringen alle ambtenaren van Rijks- en Gemeente
politie, en de waarnemend ambtenaar met de in-
en uitklaring belast (de Heer van der Pol) opdat
dan onmiddelijk proces-verbaal kan worden op
gemaakt.
Wieringen 11 Juli 1917.
De Burgemeester voornoemd
A. PEEREBOOM.
Hij bevond zich in dien doolhof van nauwe stra
ten, die nog als een overblijfsel uit oude tijden, in
het oosten van Berlijn zijn blijven staan. Oude, eer
waardige huizen, met talrijke venstertjes in de
spitse gevels zagen op hem neer. Onregelmatig
stonden de gebouwen langs het smalle trottoir,
hier een geheel scheef, als gebogen onder den last
der jaren, daar een ver achter de rooilijn, met een
klein tuintje er voor en geheel begroeid met klim
op, dat zich om de smalle vensters rankte en zelfs
een deel van het dak aan het oog onttrok. Slechts
hier en daar stak een vier verdiepingen hooge
steenklomp, als een slank opgegroeid jongeling te
midden van ineengeschrompelde grijsaards, boven
de voorvaderlijke woonsteden uit, om als een zwij
gend monument den zegen van den nieuwe tijd te
verkondigèn. De stilte in deze patriarchale wijk
werd door niets verbroken dan door de luid weer
klinkende stappen van den jongeling en het schril
le fluiten van een bakkersjongen, dat als dc eer
ste wanklank van den ontwakenden dag uit de ver
te tot hier doordrong.
Toen Frans Timpe den volgenden hoek omsloeg,
zag hij eindelijk het huis van zijn vader. Als door
angst en berouw aangegrepen, hield hij zijn schre
den eenigzins in en liep hij zoo dicht mogelijk langs
de huizen. Onder het voortgaan richtte hij ziju
blikken angstig op de ramen der huizen aan de
overzijde, achter welke nog een vreedzame rust
heerschte; vervolgens keek hij naar alle zijden ron
dom zich. Hij trachtte den nachtwacht in het oog
te krijgen, die zooals gewoonlijk de huisdeur voor
hem moest openen.
(Wordt vervolgd.)
