WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
KEUSS
8e Jaargang.
Vrijdag 7 december 1917.
No 89.
ALKMAARSCHE
TABAK VAN J.
Overal verkrijgbaar.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG eu VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0.60.
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsf O.c O
Iedere regel meer0.06
EEN ZELDZAME PREFETIE
OVER DEN WERELDOORLOG.
Profetieën zijn er in dezen oorlog genoeg ge
weest, over veldslagen, óverwinnigen en vrede.
Meest uit 'de mouw of iets dergelijks geschud.
In München is men zoo ver gevorderd, dat men
profetieën kan „koopen". Voor 5 pfennig krijgt
men een kaart waarp het volgende vermeld staat
..Bij het omhalen van een muur in het klooster
van den Heiligen Geest in Wismar, werd in een
ouden Bijbel een perkament gevonden, waarop
een profetie van een kloosterbroeder geschre
ven stond. 'Allerlei voorspellingen doet hij, die
werkelijk zijn uitgekomen, als ,,Het brood zal ver
deeld worden en de menschen zullen op den bo
dem der zee wonen en daar op hun buit loeren".
Dt slaat op de distributie en de onderzeeërs. Met
groote nauwkeurigheid wordt het einde van den
<oorlog bepaald
„■Drie jaar en vijf maanden zal de wereldstrijd
duren, om dan tegen Kerstmis te eindigen".
GEMENGD NIEUWS.
Mensch of dier.
Op Z.O, Borneo werd eenige maanden geleden
een wezén waargenomen, dat twijfel opwekte, of
men met een mensch dan wel met een dier te
had. Het geleek veel op een mensch, maar
de sterke beharing en de wanstaltige figuur ga
ven het iets dierlijks. Een ingenieur liet het dier
vangen en zond het naar Batavia op. Na een
langdurig onderzoek werden verschillende beken
de raskundigen het eens, dat men hier met een
veredeling van een cochilla te doen had. De co-
chilla, een zeldzaam vookkom'ende apensoort, is
verwant aan de gorilla. Alleen heeft hij een veel
menschelijkjer kop. Dit bijzondere exemplaar mis
te echter een stoart en maakte bijna uitsluitend
gebruik van de achterpooten.
Het drogen van uien voor het huishouden.
Het Duitsche tijdschrift Unser Garten doet een
•middel aan de hand o;m het ontkiemen en het
■daardoor vcor het gebruik verloren gaan van
uien te voorkomen. Men ontdoet de uien van
de buitenste schillen snijdt ze in dunne schijfjes
(2 nvM.) en legt deze op een wit papier op de
kachel of het fornuis. Zoo laat men ze langzaam
drogen, tot het laatste spoor van vochtigheid is
DERTIENDE HOOFDSTUK.
Sedert dezen nacht liep Johannes Timpe als
een eenzelvig mensch rond,, die een ieder ont
wijkt, omdat hij vreest, dat men hem naar dingen
zal vragen, waarop hij het antwoord liever schul
dig blijft.
Reeds op den dag, waarop men het stoffelijk
overschot van den grootvader ten grave gedra
gen had, hadden Jamrath, Döppler en Anton Nöl
>te, die den baas nog slechts weinige dagen te vo
ren gezien hadden, elkaar fluisterend hun verba
zing te kennen gegeven over de verandering in
zijn uiterlijk.
Hij zag er inderdaad ook uit, alsof hij tien jaar
ouder geworden was. De verschrikkelijke onthul
ling, die in Godfried Timpe's laatste woorden lag,
drukte zijn ziel als het bewustzijn van een door
hem zelf gepleegde misdaad. Op den dag van de
begrafenis had men het bericht ontvangen, dat
Frans ziek was en de kamer niet mocht verlaten
Maar hij had een grooten krans gezonden, om op
grootvader'* graf te leggen. En juist hierin vond
Johannes een bevestigmg van de aanklacht zijns
vaders. Ondrnks zijn treurigheid was hij in stille
woede uitgebarsten. In het geheim had hij den
krans aan stukken gescheurd en hem met de voe
tert' vertrapt.
De eerste weken, die op deze gebeurtenissen
volgden, waren de verschrikkelijkste, die de
baas ooit doorleefd had. Hij sloop als het ware
door het huis, betrad slechts dan, wanneer het
hoogst noodzakelijk was. de werkplaats, en zon
derde zich uren lang in zijn eigen werkkamer
af. Wanneer een zijner knechts hem aansprak,
om hem iets te vragen, dan verschrikte hij al; en
Gewoonlijk moest de vraag herhaald worden, om
hem uit de halve bedwelming, waarin hij ver
keerde, te doen ontwaken. Hij was in één woord
L>
ï\t
verdwjenen. Een pond uien weegt,
ils het ge
droogd is nog 60 gram. In gedroogden toestand
kan men ze vrijwel cnl-tpaalden lijd bewaren.
De smaak en de reuk .blijven absoluut onver-
1 anderd.
Zeep ontdekking.
In Noord - Amerika, in de nabijheid van kaap
Buffalo, is onlags een bron ontdekt, die zeep ver
schaft. Het water gelijkt veel op zeep:op en dc
rep zet zich in dikke lagen la.-.gs den rani vast
Te ordeelen naar de gave, blanke huid dn snwo
ren die het bronwater bij vooikeur ycbruiken,
heefi de zeep uitstekende eigenschappen
Er wordt geld bijeengebrach. voor een m.m!-
schappij, die de zeepbron gaat exploiteeren.
Kunsteieren en petroleumboier
Le Bruxellois ontleent aan het Fransche blad
La Samaine Agricole een artikel over een nieuwe
Amerikaansche industrie het vervaardigen van ei
eren. Dit geschiedt geheel langs chemischsn en
machinalen weg en de aldus gefabriceerde eier
ren moeten denzelfden smaak hebben als kipei
eren. Zij zullen voornamelijk voor den uitvoer
naar Frankrijk worden vervaardigd.
Naar aanleiding hievan verzucht het Fransche
bluad,,Laat ons ondanks alles hopen, dat onze
kippen 'later weer genoeg eieren zullen leggen,
niet alleen om het ons mogelijk te maken, zonder
dit nieuwe product toe te komen, maar ook om
later weer eieren te kunnen voeren en ook in het
i vervolg de aanmerkelijke winsten, die dit vroeger
opleverde, weer op te kunnen strijken.
Niet tevreden met 'de kunsteieren, willen de
Amerikanen nog een ander, niet minder zonder
ling product op onze markten brengen de petro
leum - boter 'Een scheikundige van de Stan
dard Gil Compagny is er de uitvinder van. Door
oli te raffineeren en er eenige andere bestand-
deelen aan toe te voegen heft hij een product
verkregen, dat volkomen gelijkt op natuurboter
Alleen is de kleur wat soberder
het beeld van een naar 'lichaam en ziel gebroken
mensch. Thomas Beier zeide op zekere dag, dat
de baas er uit zag als iemand, die een poosje le
vend begraven geweest en daarna weer in het le
ven geroepen was. Terwijl de andere knechts de
verandering van den baas aan den plotselingen
dood van zijn door hem zoo zeer beminden va
der toeschreven, zooals gewoonlijk, van ander
gevoelen en drong dieper in het wezen van de
zaj>k door. Timpe had met geen entkei woord mei
ding gehaakt van den nach'telijken diefstal, maar
Beier had door Kruzemeier van gehoord, al
had dc nachtwacht hem ook het verhaaltje van
den „haveloozen ouden kerel" op den mouw ge
speld. Vooral kwam het Beier verdacht voor, dat
men van dat nachtelijke voorval geen aangifte
gedaan had. Toen hij daarover aan Krusemeier
zijn verwondering te kennen gaf. was deze van
meening, dat Timpe er geen drukte van wilde
hebben, te minder, omdat hij geen nadeel gele
den had, daar er niets gestolen was. De baas
had ook verklaard, dat hij niet kon gelooven, dat
het werkelijk was en hield alles voor een vissi-
.oen.
En visioenen had Timpe ook op helderhcten
dag. Waar hij ook ging of. stond, overal zag hij
zijn vader, In diens laatste oogenblikken, zooals
deze met haltuitgedootde oogen naar de deur
wees, voor welke hij ineengezakt was en hoorde
hij hem de vreeselijke aanklacht uitspreken „Uw
zoon een dief I" En dit laatste woord hoorde de
baas telkens en telkens op nieuw; 's morgens
vroeg, wanneer hij opstond, den geheelen dag
door. 's avonds, als hij zich ter ruste legde en
's nachts wanneer hij uit zijn woeste droomen ont
waakte. Eens had hij in den slaap luide om hulp
geroepen, zoodat Karolina ontsteld licht opgesto
ken en hem, sidderende van angst, gewekt had.
Toen hij de oogen opsloeg, lag hij in het zweet
le baden. Hij had een verschrikkelijken droom
gehad: De politiedienaren hadden zijn zoon ge
boeid. om hem als misdadiger naar dc gevange
nis te brengen, en hij wilde zich tot het uiterste
daartegen verzetten. Ten slotte greep men ook
hem.
De herinnering aan dezen droom drukte hem
nog meer, want daarin was hem geheel de slecht
Het blad ziet dit won-der pro duet van Ameri
kaansche makelij stil-berustend tegemoet. ..Onze
arme magen, reeds ernstig van streek gebracht
door min of meer vervalschte artikelen, die wi:
•c- to verteeren hcblcn gegeven, zullen waar
schijnlijk wel heelemaal bedorven zijn tegen den
tijd, dat deze 'Amerikaansche ontdekkingen ko
men."
DE BESLISSENDE STOOT.
Een Fransche schrijver, die op het oogenbi'k
in Zwitserland vertoeft waarschuwt volgens den
Parijschen correspondent van het Handelsblad
tegen de plannen van Duitschland.
„Uit een groote reeks aanwijzigingen" zoo
schrijft hij, „valt op te maken, dat de groote
stoot in Februari a.s. zal plaats hebben. Dan zul
len dc beschikbare divisies van het Russisc front
overgebracht zijn de opmarsch naar Calais, naar
Verdun, naar Parijs zal opnieuw beginnen en on
ze troepen zullen den zwaarsten aanval van ge
heel den oorlog te doorstaan hebben.
Duitschland gelooft niet aan een verlevendi-
ning onzer ernergie en meent, dat Frankrijk bij
den minsten tegenslag den moed zal opgeven.
Hij rekent op een militairen tegenslag, die Cle-
menccau ten val zal brengen. Het gif, dat sedert
twee jaren in het gemoed der Franschen is ge
druppeld, moet dan werken en wanneer Frank-
rij'k eenmaal van de baan is, zal Duitschland al
leen wi/g Engeland ten onder jav.tKi.ci» brengen,
want Japan zal Amerika dan wel voor zijn rek2
nsng nemen. Dat is de Duitsche opvating."
IN DUITSCHLAND.
Een los-werkman, wonende te Delft, heeft aan
de Delftsche Ct, verslag gedaan van zijn verblijf
in Duitschland, dat geen pleiz'ei 'ochfje 's ge-
werst
Donderdag 20 September vertrok hü vandaar
heid van zijn zoon belichaamd voor oogen ge
treden. Maar wat hij het meest vreesde, was,
dat de een of ander zijn zoon dien nacht herkend
had en dat zijn naam daardoor openlijk onteerd
zou worden. Heimelijk vorschte hij er overal
naar, of zijn vrees gegrond was. Bijna iederen
avond zócht hij vader Jamrath's lokaal op en
bleef daar langer dan gewoonlijk bij zijn bier
zitten. Alle gasten hadden van den plotselingen
dood van den ouden Timpe gehoord en ook van
den zoogenaamden diefstal, want Krusemeier en
Liebegott hadden daarover gesproken. Wanneer
dan het gesprek toevallig op die gebeurtenis
'kwam, dan speelde de bekende „havelooze oude
kerel" zijn rol. Verruimd haalde de baas dan
adem en ging grustgesteld naar huis. Ook Kruse
meier en den politieagent voelde hij nog eenige
malen aan den tand; om geheel zeker van hen te
zijn, -sprak hij van arendsoogen, zoodat de bewa
ker van de nachtelijke rust ontsteld het hoofd
omkeerde, om zijn verlegenheid te verbergen.
„Die schobbejak zeide hij eens tegen Kruse
meier.. „Hoe jammer, dat Jiij u ontsnapt is. Het
zou toch zoo mooi geweest zijn. wanneer wij hem
op heeter daad betrapt en hem het vijfde ge
bod op zijn rug geschreven hadden.... Hij had
dus een grijzen baard Die is hem zeker in het j
tuchthuis gegroeid. Ja, ja, beste Krusemeier, het
is toch veel waard, wanneer men evenals gij.
nog goede oogen heeft.
En terwijl hij dat zeide, zag hij den nachtwacht
slim aan. om in diens trekken te lezen, hoe zijn
woorden door hem opgenomen werden. Krusemei
er trok bij deze vleierij een gezicht als iemand,
die niet weet. of hij moet lachen of schreien, en
zeide eindelijk vol ovrluiging..Liebegott en ik
behooren tot de politie en die ziet alles, al krijgt
zij soms de dieven «ook niet in handen. Maar hij
dacht daarbij Als ge eens wist, wat ik weet,
arme baas Timpe
Geheel tegen hun zin. speelden zij nu verslop-
oertie met elkander.
Ook in de buurt spionneerde Timpe. om lei.
slotte tot hetzelfde resultaat te komen. Niemand
deelde in zijn geheim. En hoewel hij zich in dit
opzicht geruster gevoelde, veranderde zijn ge
drag daardoor toch niet. Hij liep nog schuwer
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
Tel. Interc. No. 10.
Bijbureau C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna - Paulowaa
Agentschap A. Keuris Gz., Wicringerwaard.
n et 8 andere losse arbeiders. Zij hadden toezeg
g.r.g. dat zij te werk gesteld zouden worden in
Dusseldorf of Dortmund, dat zij Hollandschen
kost zouden krijgen en een loon var. 18 per
week. In Elten werd hun een papier voorgelegd
om 'te teckenen, waarvan de hen begeleidende
(Rotterdamsche) werver zeide. dat het een ver
klaring was dat zij goed waren aangekomen. In
waarheid echter was 't een contract om bij Krupp
in Essen te gaan werken.
In Essen aangekomen, konden zij geen slaapgc
leger.heid vinden cn moesten met 26 personen in
een klein lokaal op matrassen op den grond sla
pen. De voeding was slecht, ze bestond uit een
pap van water met koolbladen, aardappalcn
meel. Zij hadden na 2 dagen verblijf in Essen ge
noeg van Duitschland en vertrokken per trein.
In Kleef werden zij aangehouden, omdat zij geen
pas hadden voor het land uit te gaan. Na verblijt
van een nacht op het politiebureau werden zij
onder gewapend geleide naar de gevangeins over
gebracht, werden in een cel opgesloten en ble
ven daar tot 20 October. Toen werden zij terug
gebracht naar Essen en daar werd hun gezegd
dat zij eerst 14 dagen moesten arbeiden voor zij
terug konden naar Holland. Het eten daar was
tamelijk goed. 7ij verdienden er met metaalzagen
14 mark per dag, later met lichter werk 71',
mark. Bij het lichtere werk kregen z'j eokv per
weck een pond brood minder.
Na veel moeite waren zij er in geslaagd, passen
te krijgen cm het land te verlaten en Zondag
keerden zij terug. In Emmerik verbood de sta
tionchef hun, in de wachtkamer te wachten en
daar moesten zij des nachts van 1 een half tot
4 een half uur met 25 Hollanders in dc buiten
lucht doorbrengen.
De werkman heeft zich te Delft onder genees
kundige behandeling moeten stellen.
Van 17 meter hoogte geapi uugeu
Op het terrein van de Steenkolen Handels Ver
ceniging in de Rietlanden te Amsterdam, rs door
den wind een brug'over het hoofdkanaal West
gaan draaien. Hierdoor werd een hijschkraan. d:i
boven de brug staat, gedeeltelijk vernield. De ma
schinisf sprong van een hoogte van 17 meter
naar beneden. Met verschillende beenwonden cn
inwendig gekneusd werd hij naar het zieken hu'?
overgebracht.
Dominé vervult een vacature-dienst bij
rond dan anders. Het bewustzijn, dat ondanks dat
alles zijn zoon een dief was, verliet hem niet; cn
de gedachte, dat hij de eenige mensch op aarde
was, die van die daad van Frans iets wist, maat
haar ter wille van zijn naam niet openbaar mocht
maken, was oorzaak dat_ Hij zich verbeeldde, ook
deel te hebben aan een misdaad, dat ook zijn ge
weten voor eeuwig bezwaard was. En dit deed
bij hem een gevoel van vrees, van zelfvirnede-
ring ontstaan, zoodat de geringste zinspeling op
dien ongeluksnacht voldoende was om hem een
hevigen schrik op het lijf te jagen.
Op zekeren namiddag betrad hij de werkplaats
juist toen de naam van zijn zoon genoemd werd.
Thomas Beier was Frans tegengekomen, maar de
ze was met voordacht naar den anderen kant van
de straat gegaan om hem te ontwijken. De ban.;
sidderde van schrik en stoof vervolgens op, zoo
dal de knechts niet wisten, hoe zij het me» hem
hadden.
„Gij behoeft volstrekt niet over mijn zoo*, te
spreken, vooral niet achter mijn rug," zei Je hij
driftig tot den meesterknecht. „Ik verbied je dat
eens voor al."
Hij draaide zich kortaf om en ging weer naar
zijn werkkamer. Thomas Beier zweeg, maar zag
hem hoofdschuddend na. Na een poosje riep Tim
pe hem bij zich, vroeg hem vergiffenis voor Je
onbeleefde manier, waraop hij hem zooeven lv-td
toegesproken en deed hem toen allerlei vragen
hoe Frans er uitzag, welken indruk hij op Be.er
gemaakt had. of hij hier voorbij het huis gegaan
was, enz.
Daarbij hingen zijn oogen aan de lippen var.
den meesterknecht; en de haast, waarmee hij zijn
vragen deed. het zenuwachtige beven zijner han
dan. die hun vroegere vastheid verloren hadden,
bewezen Beier maar al te zeer. hoe ziekelijk Tim
pe's handelwijze was. En toen bij van het flinke
uiterlijk van den zoon sprak en Timpe daarbij
langzaam het hoofd boog. als wilde hij zich in
zoete herinneringen verdiepen, bleek het. hoe
zeer het hart van den baas nog hing aan zijn
kind. dat z.iéh van hem vervreemd had.
(Wordt vervolgd.)
