TABAK IS DOUR
f
ttsssrttr* -
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN.
LEVENS STB1JB
8e Jaargang.
Donderdag 27 December 1917.
No 94.
I Alkmaarsche Tabak van J. k. KEUSS.
Feuilleton
VERSCHIJNT ELKE
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0.60.
WIERINGER COURANT
i v r- x'
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regeis f O.c O
Iedere regel meer
DE OORLOG.
In den Standaard zegt dr. Kuyper met het oog
cp den toestand in Rusland dat het spaak loopt
met den oorlog.
Vooral de financieele langen tijd Europa op de
geldmarkt; Frankrijk en Rusland 'zaten geldelijk
aan elkaar gelijmd.
Maakt nu zulk een rijk onverhoeds, gelijk Lu
nin 't scheen te willen beproevea 't verband van
zulk een staat in eigen boezem en met andere
rijken, shier geheel los, dan geeft dit in heel Eu
ropa een verwarring, die op ontbinding van heel
het statenstelsel gaat gelijken.
Van geen kant kan men nog met zekerheid zeg
gen, of Lenin met de zijnen meester van 't ter
rein zal blijven. Een tweede plotselinge keer van
zaken is volstrekt niet ondenkbaar. Doch hoe
't ook loopt, het met zooveel zorg en beleid op
gezette oorlogsdrama is reeds nu uit zijn verband
gerukt. Rusland, Roemenië, Polen en weldra ook
Italië kan men van de actieve oorlogsminnaars
welhaast schrappen. Gaat dit zoo door, dan raakt
ook in 't westen al-meer heel 't oorlogsgedoe los.
Na zulk een financieel debacle zou 't dan zelfs
al minder bevreemden, zoo ook het Fransche
volk zijn aanhechtingsdroomen varen liet, en op
een tweeden vrede van Frankfort bedacht werd,
Ten slotte zou zelfs Engeland de oorlogsmanie
zat worden.
En al kan nog niemand zeggen, waar 't ten
slotte met het uit zijn verband gerukte Europa
naar toe gaat, dat 't met dezen onzinnigen oor-r
log al meer 't einde nadert, doorziet ieder,
Lenin's opzet wordt tgengesproken. Doch hoe
lang zal ook die tegenspraak gelden
.0.06
i
Wie lekker wil rooken, gebruikt fi
IgaSS :<.SS5?Sj L-aSfï S3S2 3 fs£^ teSsïêi
G E M E N G D N I E U W S
DI AAN LUCIFERS 'N ENGËLIN"D
cifers, dat op het oogenbïik in jfngetan^'heerscliil
„Erkend moet worden", zegt het blad, „dat wil
in 'zooverre het de lucifers betreft, worden gej-
straft voor wat wij hebben misdreven. Het ver
spillen van lucifers was voor den oorlog abo
minabel; eens was er een vriend bij mij op be,
zoek, die bij zijn vertrek bemerkte dat hij geej
lucifers bij zich had. Ik gaf hem een doosje, di
nog bijna half vol was. Hij stak het bij zich -
en als deze regelen hem onder de oogen komei
Het enorme gebrek aan lucifers geeft aanlei
dt tal van onaangenaamheden tusschen maa en
rouw, zelfs in Christlijke gezinnen. Er zijn laat
m-j zeggen nog slechts zes lucifers in h «is en ner
gons in den omtrek zijn ze meer te verkrijgen De
wouw zou ze alleen voor gewone hui. houdelijké
elemden willen verknoeien, maar de man heeft
hard noodig voor dit of voor dat, de hemel
weet waarvoor al niet. Dit leidt tot verdeeldhe:d
°n verwijderinge
Latast vertelde een heer in den trein, nadat
hij gebruik had gemaakt van den lucifer van een
ander met een bedroefd gezicht
Ik had drie lucifers bij me, toen ik vanmor*
gen van huis ging, maar mijn vrouw hda het al
lr*~nog vöor ik het tuinhek had geslote».
*°L wTt waTTr dan aan" dé' haKd vroeg een
melTht Tin een oude vaas verstopt boven
op het buffet. Zij baalde de vaas er af. zette
Juffrouw Karolina was er bij gekomen en sloe«£
verschrikt de handen ineen.
De meesterknecht vertrok geen spier van zijn
gezicht; alleen, lag er in zijn oogen een zweem
vari medelijden, toen hij Tïmpe's koortsachtig'
opgewondenheid zag.
„Ja, ik was het," zeidc hij toen bedaard. „Hebt
gij de boeken eerst gelezen
De baas barstte in lachen uit en antwoordde
„Dat ontbrak er nog maar aan Ik wil mijn ziel
niet vergiftigen."
Dezelfde treurige blik van den meesterknecht
trof hein weer.
„Dan hebt gij zelf de laatste hoop, die er voor
u bestond, den bodem ingeslagen. Gij zijt niet
meer te redden. Men moet eerst onderzoeken, eer
men iets verwerpt, eerst leeren, ^er men wil on
derwijzenBaas, ik moet u opgeven. Vaarwel
wij zullen elkaar niet terugzien.... Maar eens
zult gij er anders over denken en herinner u dan
Thomas Beier."
Het middaguur had juist gesiagen. De meester
knecht keerde zich om, zocht de werkplaats op
en verliet het huis. Twee dagen* lang bleef hij
weg, zonder zijn achterstallig loo.n te komen ha
len, maar daarna vond de baas hèem weer zooals
gewoonlijk aan de draaibank. iMcn deed, alsof
er niets gebeurd was. maar wisselde slechts de
allernoodzakelijkste woorden, die op het werk
betrekking hadden.
Gedurende de maanden Juni en Jifii ging het
zoo slap met de zaken, dat Timpe er ernstig aat:
dacht, ook den kleinen Sakser gedaan -te geven.
Het was ver gekomen. Niettemin hoopte hij van
dag tot dag, dat er een onvoorziene gebeurtenis
zou plaats grijpen, die den staat ,van zaken zou
verbeteren. En toen voor Spiller o;p zekeren Za
terdagavond het uur van scheiden aanbrak. hadJ
den de baas en zijn vrouw het gev.oel, alsof het
voor hun toekomst beter zou zijn, da t zij ook den
meesterknecht zijn ontslag gav'en. Maar Thomas
Beier week niet. Daarna kwara eert week, waar-
dan hoop ik, dat hij zal doen, wat zijn geweten
hem voorschrijft
Eenige dagen geleden reisden er drie mannen
tezamen naar Londen, ieder met een pijp, gestopt
maar niet aangstoken, in het hoofd. Zij zaten el- i
kander met booze blikken op te nemen. Ieder
wachtte op de gelegenheid, om aan een der bei
de anderen te vragen „Mag ik ook even gebruik
maken van uw lucifers Maar geen hunner wil
de de anderen daartoe de kans geven. Toen zij
te Euston aankwamen, waren de drie pijpen nóg
niet aangestoken. En toch had ieder hunner een
of twee lucifers in zijn zak
z,ij naaiae ae vuas ex ai, »vit.
bloemen in en deed er water bij. zonder mijn lu
cifers te ontdekken. Later heb ik ze er uit ge
haald en getracht ze af te drogen, maar ze wa-
ren niet meer te gebruiken.
In lar.g vervlogen dagen, toen men r.og lucifers j
kon koopen. was het ook nog wel eens mogelijk
er een paar langs onregelmatigen weg te bemach
tigen. Soms sluit ik mijn oogen en droom van de
wachtkamer op kantoor, zooals die in den goeden
ouden tijd, placht te zijn. Er stond altijd een doos
je lucifers op den schoorsteen, om den gashaard
aan te kunnen steken, maar ook voor andere
doeleinden geschikt. Tegenwoordig worden deze
lucifers in de brandkast bewaard, als ze ten
niinste niet naar de bank zijn gebracht....
De schrijver eindigt zijn artikel met de ver.
zuchting
Laat één ding ons bespaard blijven hel
gewone praatje, dat er genoeg lucifers zijn, dal
de distributie volmaakt is en dat drie doosjes een
stuiver kosten. Dat schrijnt ons
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
Tel. Interc. No. 10.
Bijbureau C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anoa - Paulowu*
Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard.
gen, onder letters J. J. W. 64.380. wegens te
weinig betaalde oorlogswinstbcla Eng over 1
—16
Een spoorwegongeluk in Amerika
Uit Shepherdsville (Kentucky) wordt geseind
Donderdagavond had tusschen een passagiers
trein van de Louisvillc and Nash ville Company
en een locaaltrein een botsing plaats, waarbij 67
personen gedood en 50 gekwetst werden.
Moord om een stukje boter.
In Wortdorf bij Zitau heeft de 18 jarige ijzer-
draaier Richard Schartz zijn 24-jarigen broeder,
een oorlogsinvalide, in den slaap overvallen en
met bijlslagen gedood, omdat deze naar zijn mee
ning een j?.ooter portie beter had ontvangen.
De moodenaar is gevangengenomen.
Voorziening in de behoeften van zieken.
Door de bemoeiing van dr. Sikkel, te 's-Gra-
venhage gemachtigde voor de „doktersvoorzié
ning", is voor de zieken in ons land een zeer bé
vredigdende regeling getroffen, om in de verschil
lende behoeften te kunnen voorzien. In de lé
plaats zullen voortaan overal kolen beschikbaar
kunnen worden gesteld ter verwarming van ver
trekken, waarin zwaar zieken worden verpleegd
I gewone gevallen, waar nog eenige brandstof
a mv/ezig is kan deze worden aangevraagd bij d<>
heeft de behandelende <-
bon ai te geven, «elk bestemd is voor eenfeoe-
veelheid van van zeven dagen
Niet minder belangrijk is de binnenkort te vei
wachten verstrekking van voedingsmiddelen voor
zieken over het geheele land.
Die maakt een goede oorlogswinst I
Ten behoeve van s Rüks schatkist is ontvan-
in er letterlijk geen stuk werk was. De leerlingen
maakten de werkplaats eens flink schoon en
draaiden toen voor hun pleizier allerlei dingen
die voor hunne oefening nuttig waren. De mees
terknecht zag dezen toestand met onverschillige
oogen aan. Hij sleep zijn draaibeitels, verving de
beschadigde handvatsels door nieuwe en floot
daarbij maar aldoor zachtjes zijn lijfdeuntje „Zo**
leven wij, zoo leven wij, zoo leven wij alle da
gen." Toén hij mét zijn gereedschap klaar was,
nam hij dat van den baas en bracht het ook in
orde. Daarop hielp hij de leerlingen, leerde hun
allerlei handgrepen en maakte eindelijk een sier
lijk aschbakje, dat hij Krusemeier beloofd had.
Des Zaterdagsavonds verdween hij een uur
voor den tijd, van uitbetalen, maar kwam 's Maan
dags morgens als gewoonlijk prompt op zijn tijd
terug. En daar er nog steeds geen werk was, be
gon hij voor zich zelf een lange barnsteenen pijp
te draaien, waarvoor de grondstof reeds lang in
zijn bezit was. Timpe vond het nu noodig den
meesterknecht op de volgende wijze aan te spre
ken
„Beste Beier, ik stel uw verknochtheid op hoo
gen prijs en ik zie daaruit, dat gij ondanks uwe
misdadige politieke overtuiging groote en edele
eigenschappen bezit, zooals men zelden aantreft
Maar ik moet u toch van harte verzoeken, mij
te verlaten, want ik kan het loon voor u niet
meer bijeenbrengen. Breken er betere tijden aan,
wat God geve. dan zal ik in de eerste plaats aan
u denken.... Ik weet wel, waarom gij Zaterdag
avond zonder loon heengegaan zijt, maar hoezeer
ik uw kiesch gevoel ook waardeer, ieder mensch
is toch zijn loon waard en gij zeker niet het minst
Al was er geen werk. dan waart gij daarvan toch
niet de schuld".
Na deze woorden telde hij het achterstallige
loon in klinkende munt op de tafel uit en keerde
zijn knecht den rug toe.
Beier, had. zonder op te zien, kalm naar hem
geluisterd. Toen zeide hij op onverschilligen toon:
„Baas, strijk dat geld maar weer op, ik neem
fiet niet aan.... En ik zal mij zcolang daaraan
houden, tot ik mijn loon weer verdien Ik neem
geen giften aan."
Bevro-en aardappelen.
Door het Rijks Centraal Administratiekantoor
voor de distributie van levensmiddelen is aan de
gemeentebesturen medegedeeld, dat het in enkele
gemeenten reeds is voorgekomen, dat door de
jongste vorst wagens met aardappelen deels be
vroren zijn aangekomen. In verband daarmede
wijstgenoemd bureau erop. dat hel gewcnscht is,
waaraan dan nog wordt toegevoegd, dat deze
dergelijke aardappelen direct te diKtrbuff^n.
aardappelen bij doelmatige behandeling zeer goed
voor de consumptie geschikt zijn.
De 'volgende behandeling wordt daar voor in
overweging gegeven Men houdt de aardappelen
in bevroren toestand en zet ze in koud water op.
Zijn de aardappelen bij ontvangst een weinig
ontdooit, dan kan de tcevoeging van een scheut
je azijn dc aardappelen nog zeer goed voor de
consumptie geschikt maken. Voor gestampte pot
zijn zij steeds geschikt.
Met nadruk wijst bovengenoamd bureau cr op
dat ook de aardappelen bij het vervoer in de ge
meente zeer zorgvuldig mc-tten worden toegedekt
Niet in' 'den ban*
teekassen die totaal me k-vroren. Daar
*-d om *7" He "oren konden de
ook de waterlei g Jagen niet
manschappen zich gedurende een paar dag
reinigen.
„Maar ik ook niet", antwoordde Timpe. „Gij
beleedigd mij, wanneer gij het geld niet opstrijkt
Zijn gelaat was rood geworden, de storm stond
op het punt van uit te breken.
„Het spijt mij, baas, maar het blijft er bij."
„Maar waarvan wilt ge dan leven
..Ik heb wat geld overgelegd, daarmee kan ik j
het wel een poosje uithouden, en als dat cp is i
o, beste mijnheer Timpe, mijn zuster en ik zul
len niet van honger omkomen.... Onze patijge-i
nooten zullen geld voor ons bijeenbrengen... i
Van onze patij sterft niemand van honger, zoo- j
lang een der anderen nog een stuk brood voor j
hem over heeft. Voor ons geldt nog het woord i
help uw naaste.... Onder de handwerksbazen
schijnt dat anders te zijn. want tot nu toe heb ik j
nog niet gezien, dat een uwer collega's bij u gc
komen is om dat eerste gebond van de christelij
ke leer te vervullen.... Gij baas, maakt een uit
zondering. Gisteren nog heeft Nölte daarginds mij
een staaltje van uwe barmhartigheid verteld. O,
baas Timpe, gij zijt te goed voor het liberalisme."
Bij deze woorden wierp hij van terzijde een oti
derzoekenden blik op Timpe. cm zich van de uit
werking zijner woorden te overtuigen. Sedert het
laatste tooneel. dat bij zijn pogingen om Timpe
tc- bckecren had plaats gegrepen. waagde hij
het nog slechts indirekt op de politieke zienswij
ze van zijn baas te zinspelen.
Een innerlijke cmtroering had zich van Timpe
meester gemaakt, maar een minuut later had hij
deze weer overwonnen. Hii wilde zich niet be
schaamd laten maken. Dat had er nog maar aan
ontbroken, dat zijn eigen knecht hem zijn armoe
de deed gevoelen Hij zeide dus droogjes
„Ondanks dat alles blijft mij niets anders over,
dan u dringend tc verzoeken, mijn werkplaats te
verlaten."
„Ik blijf."
„Ik verzoek het u nu dringend."
,.Dat helpt alles niets,- baas Ik wijk slechts
voor geweld. Stuur maar om de politie. Dan zal
ik eens aan iedereen vertellen. hoe een baas
zijn kncht, die tweeëntwintig jaar bij hem gewekrt
heeft, door politieagenten op straat laat zetten
De menschen zullen dan niet „hoera" roepen te
uwer eerc, daar kunt ge vast op aan."
I De beide leerjongens trokken allerlei gezich
ten. terwijl Timpe wcedend begon te worden.
I „Blijf dan mijnentwge hier staan, totdat je
beenen lam worden." zeide hij driftig en gaf den
strijd op.
„Ik kan met mijn beenen doen. wat ik wil. baas."
antwoordde Beier.
Na deze woorden sloeg de baas de deur met
geweld achter zich dicht, zoodat de inuren er
van dreunden.
Toen ongeveer een kwartier later in de werk
plaats een rekening werd aangeboden, die be
paald betaald moest werden, voldeed de mees
terknecht haar met het geld. dat nog steeds op
de draaibank lag. Eerst later hoorde Timpe van
dezen genialen streek, die naar zijn meening dc
boosaardigste .was, dien men hem had kunnen
spelen.
Drie weken later bleef een der leerjongens weg
Hij sliep gedurende den laatsten tijd bij zijn ou
ders. en daar hij reeds een leertijd van twee en
een half jaar achter den rug had. vond hij het
wel zoo geschikt, in een fabriek te gaan werken
waar hij reeds een klein kncchtcloon kon verdic
nen. Toen er bij zijn vader over geklaagd werd.
zeide deze. van zijn zcon gehoord te hebben, dut
i er zelden werk was en dat hij dus weinig kon
leeren. Joharnes nam dc zaak. ondanks het ver
driet, dat zij hem berokkende, nog al niet erg 'ra
gisch op. Hij bad een eter minder en dit wilde
in deze slechte tijden al veel zeggen.
Toen behalve enkele kleinigheden volstrekt nog
maar geen bestelling van eenige beteekenis kwam
kon Jobannes den anablik van die stilstaande
draaibanken niet langer verdragen. Hij trek ziin
beste kleeren aan. pakte eenige monstres bij el
kaar en begaf zich op weg naar de hem onbeken
de kooplieden cn groote fabrikanten, om werk
te zoeken. Men prees zijn bekwaamheden, ver
zekerde hem met dc meeste beleefdheid, dat inen
reeds van hem gehoord had en verzocht hem.
zooals gewoonlijk, om prijsopgave.
Wordt vervolgd.
