ISDUUBi TABAK WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. m!SB' 9 e Jaargang. Vrijdag 11 Januari 1918. No 3. Alkmaarsche Tabak van J. K. KEUSS. WIERINGER COURANT® VERSCHIJNT EISEN DINSDAG en VRIJDAG Abonnementsprijs per 3 maanden 0.60. BEKENDMAKING UITGEVER: CORN. J. BOSKtfR, WIERINGEN-. ADVERTENTIËN: van 1-5 regelsfO.iO Iedere regel meer„0.06 Aan winkeliers en kennis gebracht dat de bons 11 9 en 26 wordt 1918, met dien verstand kaart tot 15 Januari bon 11 26 verstrekt.. verbruikers wordt ter geldigheidsduur van de verlengt tot 15 Januari dat op bon No. 9 dier een half ons thee en op {yassggfeggga ÖS Bureau Hippolytushoef, Wieringen Tel. Interc. No. 10, Bijbureau C. Slikker Cz. Kleiue Sluis-Anna - Paulowna Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard. fcwitó&at&s&i fca*a half ons koffie mag worden De Directeur W. F. LUB. Mede wordt ter kennis van de ingezetenen gebracht dat de grens van het belastbaar inko men waarop schoenenbons kunnen worden afga geven, thans woordt gebracht op 1200.en dat Maandag 14 Januari a.s. met de uitreiking dier bons zal worden aangevangen. De Directeur. W. F. LUB. GEMENGDNIEUWS. jf Wie lekker wil rooken, gebruikt sis»«ökS=Ï tósst KJ&S sass wssoe -■ kele met 100 te hebben buitgemaakt. Hij was cc kostwinner" voor zijn Ook zijn vader is in hechtenis genomen. familie. Eindelijk gesnapt De politie te Amsterdam heeft de hand gelegd op iemand, op wien zij reeds anderhalf jaar loer de, wat te meer zegt, omdat de misdadiger nog slechts.... 13 jaar telde. 'tWas haar bekend dat een fatsoenlijk uit ziend jongetje, altijd omhangen met een cape, zijn werk ervan maakte om de groote magazijnen 2ooals de ..Bijenkorf" Bonneterie e.d. binnen te gaan en zich dan aan te sluiten bij de een of an dere dames familie, precies alsof hij erbij be hoorde. Terwijl dan de koopster met de winkeljuf frouw in gesprek was en argloos haar handtasch je op de toonbank legde, wist de slimmerd on- gem.rkt daaruit de portemonaie te stelen en voordat 't op betalen aankwam zich ermede te verwijd er eni Telkenmale liepen de winkeljuf frouwen, ook alwaren ze door de politie gewaar schuwd om goed uit te zien erin, want dit iongel ie stond'er mcV'zijii onnozel gezicnt zoo „echt bij. dat hij heelemaal geen argwaan opwekte, totdat de commissaris van de eerste sec*'. den winkelchets vroeg, om het eerste >=ste i°n£ette „met de cape" maar vast te en de poli- ti op te bellen. En dit I- °P «n druk middaguur in de „Bijenkorf" gesched, 't was toevallig juist het bewuste jongetje. De jongen bekende ten slotte op die wijze een onnoeamelijk aantal portemonaies waaronder en FEUILLETON LEVENS STRIJD. Op een wenk van haar verliet hij de kamer gp voor hij aan het ziekbed trad, vroeg hij zacht jes, of hij wel mocht. Zij dulde niet dat hij des nachts waakte, maar zij en haar broer vervul den bij afwisseling die taak. Uren lang hield zij de hand' der leideres, die bijna geen voed sel meer tot zich kon nemen,, in de hare en •.prak haar met zachte woorden moed en troost in. Karolina's zielesmart was nog heviger don de lichaamlijke. Hare gedachten vertoefden voortdurend bij haar zoon. Eens gaf zij aan Marie den wen-sch te kennen, hem nog eens te zien. Maar toen deze belofde terstond om hem te zullen zenden, spande zij haar stem zooveel ihcgelijk in, o>m haar daarvan terug te houden. „Doe het liever maar niet, want het zou vreeselijk voor mijn man kunnen worden. Frans heeft ons slecht behandeld.... hij is een gewe tenloos kind.... ik kan zijn vader geen onge lijk geven." En toen zij op zekeren avond met stille beru: ting in 't bijzijn van haar man en van broer en zuster Beier voor eeuwig de oogen sloot, was het laatste woord dat nauwelijks verstaanbaar over haar lippen kwam, de naam van haar zoon Johannes was zoo verpletterd door het over lijden van zijn vrouw, dat geen traan zijn wan gen bevochtigde. Met holle oogen staarde hij zonder zich te bewegen, op het bleeke ge1aat, Daarna stiet hij, als uit een langen droom ont wakende, een hartverscheurenden kreet uit en zakte voor het bed ineen. Hij bleef zoo lang dezen toestand, dat Beier en zijn zuster ang stig werden. Zij schudden hem zachtjes en brachten hem langzamerhand weer bij. De vree selijke smart had hem het bewustzijn doen ver liezen, maar nog steeds bleven zijn oogen droog Het ongeluk had hem reeds zoo verstompt, dat hij niet meer kon schreien. In alle stilte maakte men de toebereidselen voor de begrafenis. Marie veroorloofde zich op te merken, dat de baas 2ijn zoon toch be Grove onvoorzichtigheid. Te Bierum (Groningen) is een mijn aange spoeld; welke door een paar bewoners is open gedraaid. Toen ze zagen, dat er buskruit in zat en 't ding gevaarlijk tkon worden, hebben ze de moer weer dichtgedraaid, 't zaakje op een sle de gelegd en naar den buitenkant van den dijk teruggebracht. Als Russen niet betalen Dat de onzekerheid van de Russische geld markt zicb ook op kerkelijk gebied doet gevoe len, blijkt uit het Maandblad der Herst. Evang. Luth. Gemeente te Amsterdam. In de laatstgehouden kerkeraadsvergadering werd met het oog op.den finacieelen toestand der Russische papieren het voorstel gedaan, voor eerst niet tot een beroep van een predikant ovei te gaan. Na breede discussie over vóór en tegen werd het voorstel aangehouden tot een volgende vergadering. Misdaad.? In verband met het verlikkingsgeval van 2 jonge kinderen in de Bankastraat te Amsterdam vernemen wij nader dat het kind van 5 maanden toebehoorende aan een jonge vrouw terwijl het jongetje van acht maande" »—*..>•-•- 1 De'Tbe"de "kTnderen weren ter verzorging bij een iutfrouw in de Bankastraat onder gebracht voor 4 per week. Het is opgevallen, dat de beide kinderen die gestikt zijn. in een wipgje lagen en op zoodani- wijze met een moltondeken waren toegedekt dat alle luchttoevoer afgesneden was. Deswege bemoeit de justitie zich met het ge val en zijn op haar tast de lijkjes van de over- richt van den dood van diens moedre moest zenden. Maar yJohannes was ook in deze ure nog nog onverzettelijk. „Hij heeft zich bij haar leien kindertjes naar het Wilhelminagasthui; te) schouwing overgebracht. De strenge winter. (Ook in Zuid-Italië wordt het zeer koud en Zi.'sdagnacht stond de thermometer te Roine op 3\graden - vorst en in de Campagne zelfs op graden. Zuid - Italië ligt gedeeltelijk onder FiÖ.'C'lIW ■'jNaar uit New-York aan de Chicago Times van li Januari wordt geseind, is 30 December d kVudste d-ag geweest, dien men in New-York ncjg ooit heeft meegemaakt. In de oostelijke sthdsgedeelteen, waar het minderbevoorrecht gedeelte der bevolking woont, was de koude het hevigst en bij het volslagen gebrek aan brandstof f<jri is de ellende begrijpelijkerwijze verschrikke lyty geweest. De meergegoede burgers, die even ^oed als de allerarmsten, geheel zonder kolen zitten, trokken in grooten getale naar de hotels dm daar eënige warmte te zoeken. Den 31sten December was het al niet veel be ïjtr de therometer stond 13 graden beneden nu/ en alles wees er op, dat hel npg kouder zou wor den. Desoepkeukens zijn vol menschen, die zich h échten- te verwarmen. Berichten uit Noord-Dacola en de staten langs de Canadeesche grens spreken alle van een kou de, zooals men die nog nimmer tevoren had met gemaakt. Ter illustratie van( dj^ ge we ld ige^ T ou d g t cy in in het Auvergnegebergte den laatsten tijd last heeft van wolven. De hevige koude en de hon ger maken deze dieren zoo driest, dut zij zich in de straten wagen om daar hun prooi te zoe ken. De eerste maal kwam er 'n klein troepje roofde vijf schapen uit een schaapskooi en vei- dween weer. Op 31 December kwamen er weei vijftien, die echter met geweervuur werden ont vangen. Nadat er zeven waren doodgeschoten, dat hij mij geld te leen zal vragen. Timpe wilde na deze woorden het geld niet aannemen; maar Nolte riep de doode tot getui leven niet om haar bekommerd en dus is het j ge, dal hij den baas, wanneer deze weigerde, nu ook niet noodig, dat hij achter haar lijk gaat," zeide hij kortaf en beslist; men kon op zijn gezicht duidelijk lezen, hoe grenzeloos zijn verbittering jegens Frans was. Met nadruk ver zocht hij den meesterknecht en diens zuster, hem niet het verdriet aan te doen, den dood van Karolina in de buurt uit te bazuinen. Hij haatte de nieuwsgierigheid, die zich niet ont zag een sterfvertrek binnen te treden en hare blikken in alle hoeken en gaatjes te werpen. Op den dag der begrafenis, juist toen de kist gesloten zou- worden, kwam er nog bezoek. Het was baas Nölte, die met zijn twee oudste kinderen aan de hasd, de kamer binnen trad. Ieder der meisjes droeg een kleinen. eenvou- digen krans, dien zij met een nijging dei) draai er overhandigden. De blikslager had reeds se dert geruimen tijd vernomen, dal Timpe's om standigheden. verrevan schitterend waren. Daar om trok hij nu Johannes ter zijde en herinnerde hem iets, dat deze reeds lang vergeten had. „Ziet ge, beste mijnheer Timpe," zeide hij zachtjes, „ik kan u nog niet alles in eens terug geven, maar de helft heb ik meegebracht. Gij zult het 'nu zeker zelf best kunnen gebruiken Er wordt zooveel verteld.... maar gij hebt vol komen gelijk, de menschen iets op de mouw te spelden. Wanneer mij vandaag iemand vraagt hoe het gaat dan zeg ik hem eenvoudig dat ik mij van 's morgens vroeg tot 's avon Is laat moet afsloven, omdat mijn twintig knechts het werk niet meer af kunnen. Dan verwouerl geen mensch zich over mijn zwarte handen en over de lamp, 'die voortdurend in mijn werkplaats brandt. Alleen den man, die de belasting ophaalt zing ik mijn klaagliederen voor, want die be hoort tot die menschen, die ik niet vertrouw. Ik zou graag meegaan met de begrafenis, beste mijnheer Timpe, maar ik bezit geen voeg zame kleeding en mijn oude kleermaker is te genwoordig zelf zoo arm, dat ik hem, tèlkens als jk hem tegenkom, uit den weg ga, uit vrees gingen de anderen aan den haal. Lastig reizen Een Nederlander, die na veel moeite in het Waalsch étappegebied een pas kreeg, om naar zijn vaderland terug te keeren, werd vóór zijn reis met vrouw en kinderen 4 weken in een boe renkamer bij Charleroi opgesloten, met een schildwacht Voor de deur. Dé man mocht met niemand in betrekking komen. Na die vier we ken moest de reis zonder onderbreking naar de grens afgelegd vi'orden Onlusten op Atjeh Uit Batavia wordt aan de Tel. geseind In de dessa Scmbolang op Atjeh zijn onlusten uitgebroken. De gezaghebber Roos is, vergezeld van politie, derwaarts vertrokken De heer Roos werd ge. dood, een politieman gewond. Het hoofd van de oproerlingen vluchtte, De oorzaak der onlusten is tol heden niet bekend. De gouverneur van Atjeh vertrok naar Sem- bolang. KORTEBERICHTE. vólgens de Berliner Zeilung heeft de Fran sche gedeputeerde Lacave der rraasche rege ring voorgesteio, den Franssch^n houders van Russische papieren aan te bieden, hun bezit te gen 4% Fransche rente om te ruilen. Dat is een idee hoe denkt onze Minister van Financiën over een ruil van Russen voor Ott~. nieuwe Stuatslc-ening n de Remontstr. Gemeente t« Haarlem een lid vermaakt een eikenhouten doop A is door vont met zilveren doopbekken. Van wijlen den heer B. G. Ter Brakc ontving de Gemeente een legaat van 1000. ^rfcsHë.ckV' v 'f onder toezicht der de pakken' losgemaakt Hêt" Tj/eëki" dat ze gevuld waren met.... katoenen garens? Twee karren en twee paarden benevens dc wagen werden in beslag genomen. Valsche aangjjiie voor de Rijksinkomstenbt lasting Vcor de Rechtbank te Amsterdam stond te recht een Amsterdamsch koopman, wonende te de vriendschap zou opzeggen. Daar het juist na het eten was, kregen de kinderen koffie en twee sneden brood, die Marie Beier zoo dik met boter bestreken had dat Nölte het jammer vond want men had er minstens zes mee kunnen sme ren. Het was op een winterdag. Om vier uur zou de begrafenis plaats grijpen. Juist toen men aan stalten wilde maken om de kist dicht te schroe ven, werd de deur geopend en traden Spiller, bijgenaamd Spillerich, de kleine Sakscr en Frits 1 Wiesel binnen. Zij hadden hun zwarte, zondag- sche kleeren aan en traden met hun hoed in de een-c en een grooten krans in de anderet hand. aarzelend naderbij. Dat was een verrassing, die Thomas Beier den baas bereid had. Er waren toch nog menschen op de wereld, die aan hem dachten en hem hun aanhankelijkheid toonden Het deksel werd nu nog eens van de kist geno men en de knechts mochten een laatsten blik op het gelaat van de vrouw van h in baas werpen. De Sakser kon zich niet goed houden, zijn oogen werden vochtig. En dat stak ook den vroolijken Berlijner aan. Zij richtten toen stamelend en ui terst onbeholpen een paar woorden van troost tot Timpe. Hij zat dicht bij het raam, dat om de lucht in 't vertrek frisch te houden, was open geschc-ven. Builen viel de sneeuw in dichte vlok ken neer, Eenige daarvan vlogen in de kamer cn bevochtigden het gezicht van den baas. Dat deed hem goed. want zijn hoofd was heel. alsof hij de koorts had. Nu stond hij op en drukte zijn voormalige knechts warm de hand. Slechts met moeite kwamen de woorden over zijn lippen „Grootvader heeft haar geen rust gelaten., hij heeft haar gehaald." Hij kon niet verder spreken. Nog eens naderde hij de overledene en legde zijn hand op haar voorhoofd, om haar voor de laatste maal te liefkoozen. „Slaap zacht, ondje, groet de kinderen en va der.... er is een wederzien, daar boven," zeide hij zacht. En nu vond hij de tranen, waarnaar hij zoó lang te vergeefs gezocht had. Groot en zwaar biggelden zij hem langs de wangen. Allen waren hevig aangedaan. Marie Beier stond bij het raam en snikte luide en hoorbaar en zelfs haar steeds bedaarde broeder meest hel hoofd afwenden, om zijn ontroering te verbergen. Men begon de kransen op de kist vast te hechten. Bij de eerste slagen, die dof door de kamer weer klonken, moest men Timpe met geweld vasthou den. Hij was bijna ineengezakt. Toen de kist naar buiten gediagen werd, vroeg Wiesel den meesterknecht ..Maar komt zijn zoon dan niet Thomas Beier legde den knechts door een ge baar het zwijgen op„Geen woord daarover tt gen hem. of gij krijgt met mij te doen," antwoord de hij. Ondanks het slechte weer had zich toch een troepje nieuwgierigen op straat verzameld, waar onder zich eenige buren bevonden, die onverho len hun verbazing te kennen gaven ever de eenige volgkoets en dc gewone vigilante twee de klasse. „Men ziet nog volstrekt niets van die rijke neus bijna geheel in het vettige gelaat verdween „Zijn eenige zoon heeft er immers een van dc rijke Kirchberg getrouwd." riep de vrouw van een winkelier, die als een lanlraarnpaal boven de anderen uitstak. ..Die hebben zelf rijtuig, maar ik zie er nog geen..., het schijnt alles zeer eenvoudig af te loopen." „Dat daar iets niet in orde was, heb ik al lang gedacht. Maar men brandt' liever niet den mend," mengde een derde zich in het gesprek. ..Hel is de oude gcschiednis Hoogmoed komt voor den val." begon de dikke %vecr. „Wat heb ben die menschen gebluft met hun jongen. Wel niets was goed genoeg voor hem.... en nu komt hij niet eens. om de oude de oogen toe te druk ken. Het moest er maar eens een van mij zijn. ik zou hem ringelooren,. Ik zeg je...." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1918 | | pagina 1