ISDUUBi
TABAK
WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. m!SB'
9 e Jaargang.
Vrijdag 11 Januari 1918.
No 3.
Alkmaarsche Tabak van J. K. KEUSS.
WIERINGER COURANT®
VERSCHIJNT EISEN
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0.60.
BEKENDMAKING
UITGEVER:
CORN. J. BOSKtfR, WIERINGEN-.
ADVERTENTIËN:
van 1-5 regelsfO.iO
Iedere regel meer„0.06
Aan winkeliers en
kennis gebracht dat de
bons 11 9 en 26 wordt
1918, met dien verstand
kaart tot 15 Januari
bon 11 26
verstrekt..
verbruikers wordt ter
geldigheidsduur van de
verlengt tot 15 Januari
dat op bon No. 9 dier
een half ons thee en op
{yassggfeggga ÖS
Bureau Hippolytushoef, Wieringen
Tel. Interc. No. 10,
Bijbureau C. Slikker Cz.
Kleiue Sluis-Anna - Paulowna
Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard.
fcwitó&at&s&i fca*a
half ons koffie mag worden
De Directeur
W. F. LUB.
Mede wordt ter kennis van de ingezetenen
gebracht dat de grens van het belastbaar inko
men waarop schoenenbons kunnen worden afga
geven, thans woordt gebracht op 1200.en
dat Maandag 14 Januari a.s. met de uitreiking
dier bons zal worden aangevangen.
De Directeur.
W. F. LUB.
GEMENGDNIEUWS.
jf Wie lekker wil rooken, gebruikt
sis»«ökS=Ï tósst KJ&S sass wssoe -■
kele met 100 te hebben buitgemaakt.
Hij was cc kostwinner" voor zijn
Ook zijn vader is in hechtenis genomen.
familie.
Eindelijk gesnapt
De politie te Amsterdam heeft de hand gelegd
op iemand, op wien zij reeds anderhalf jaar loer
de, wat te meer zegt, omdat de misdadiger nog
slechts.... 13 jaar telde.
'tWas haar bekend dat een fatsoenlijk uit
ziend jongetje, altijd omhangen met een cape,
zijn werk ervan maakte om de groote magazijnen
2ooals de ..Bijenkorf" Bonneterie e.d. binnen te
gaan en zich dan aan te sluiten bij de een of an
dere dames familie, precies alsof hij erbij be
hoorde.
Terwijl dan de koopster met de winkeljuf
frouw in gesprek was en argloos haar handtasch
je op de toonbank legde, wist de slimmerd on-
gem.rkt daaruit de portemonaie te stelen en
voordat 't op betalen aankwam zich ermede te
verwijd er eni Telkenmale liepen de winkeljuf
frouwen, ook alwaren ze door de politie gewaar
schuwd om goed uit te zien erin, want dit iongel
ie stond'er mcV'zijii onnozel gezicnt zoo „echt
bij. dat hij heelemaal geen argwaan opwekte,
totdat de commissaris van de eerste sec*'. den
winkelchets vroeg, om het eerste >=ste i°n£ette
„met de cape" maar vast te en de poli-
ti op te bellen. En dit I- °P «n druk middaguur
in de „Bijenkorf" gesched, 't was toevallig juist
het bewuste jongetje.
De jongen bekende ten slotte op die wijze een
onnoeamelijk aantal portemonaies waaronder en
FEUILLETON
LEVENS STRIJD.
Op een wenk van haar verliet hij de kamer gp
voor hij aan het ziekbed trad, vroeg hij zacht
jes, of hij wel mocht. Zij dulde niet dat hij des
nachts waakte, maar zij en haar broer vervul
den bij afwisseling die taak. Uren lang hield
zij de hand' der leideres, die bijna geen voed
sel meer tot zich kon nemen,, in de hare en
•.prak haar met zachte woorden moed en troost
in. Karolina's zielesmart was nog heviger don
de lichaamlijke. Hare gedachten vertoefden
voortdurend bij haar zoon. Eens gaf zij aan
Marie den wen-sch te kennen, hem nog eens te
zien. Maar toen deze belofde terstond om hem
te zullen zenden, spande zij haar stem zooveel
ihcgelijk in, o>m haar daarvan terug te houden.
„Doe het liever maar niet, want het zou
vreeselijk voor mijn man
kunnen worden. Frans
heeft ons slecht behandeld.... hij is een gewe
tenloos kind.... ik kan zijn vader geen onge
lijk geven."
En toen zij op zekeren avond met stille beru:
ting in 't bijzijn van haar man en van broer en
zuster Beier voor eeuwig de oogen sloot, was
het laatste woord dat nauwelijks verstaanbaar
over haar lippen kwam, de naam van haar zoon
Johannes was zoo verpletterd door het over
lijden van zijn vrouw, dat geen traan zijn wan
gen bevochtigde. Met holle oogen staarde hij
zonder zich te bewegen, op het bleeke ge1aat,
Daarna stiet hij, als uit een langen droom ont
wakende, een hartverscheurenden kreet uit en
zakte voor het bed ineen. Hij bleef zoo lang
dezen toestand, dat Beier en zijn zuster ang
stig werden. Zij schudden hem zachtjes en
brachten hem langzamerhand weer bij. De vree
selijke smart had hem het bewustzijn doen ver
liezen, maar nog steeds bleven zijn oogen droog
Het ongeluk had hem reeds zoo verstompt, dat
hij niet meer kon schreien.
In alle stilte maakte men de toebereidselen
voor de begrafenis. Marie veroorloofde zich
op te merken, dat de baas 2ijn zoon toch be
Grove onvoorzichtigheid.
Te Bierum (Groningen) is een mijn aange
spoeld; welke door een paar bewoners is open
gedraaid. Toen ze zagen, dat er buskruit in zat
en 't ding gevaarlijk tkon worden, hebben ze
de moer weer dichtgedraaid, 't zaakje op een sle
de gelegd en naar den buitenkant van den dijk
teruggebracht.
Als Russen niet betalen
Dat de onzekerheid van de Russische geld
markt zicb ook op kerkelijk gebied doet gevoe
len, blijkt uit het Maandblad der Herst. Evang.
Luth. Gemeente te Amsterdam.
In de laatstgehouden kerkeraadsvergadering
werd met het oog op.den finacieelen toestand
der Russische papieren het voorstel gedaan, voor
eerst niet tot een beroep van een predikant ovei
te gaan. Na breede discussie over vóór en tegen
werd het voorstel aangehouden tot een volgende
vergadering.
Misdaad.?
In verband met het verlikkingsgeval van 2
jonge kinderen in de Bankastraat te Amsterdam
vernemen wij nader dat het kind van 5 maanden
toebehoorende aan een jonge vrouw terwijl het
jongetje van acht maande" »—*..>•-•- 1
De'Tbe"de "kTnderen weren ter verzorging bij
een iutfrouw in de Bankastraat onder gebracht
voor 4 per week.
Het is opgevallen, dat de beide kinderen die
gestikt zijn. in een wipgje lagen en op zoodani-
wijze met een moltondeken waren toegedekt
dat alle luchttoevoer afgesneden was.
Deswege bemoeit de justitie zich met het ge
val en zijn op haar tast de lijkjes van de over-
richt van den dood van diens moedre moest
zenden. Maar yJohannes was ook in deze ure
nog nog onverzettelijk. „Hij heeft zich bij haar
leien kindertjes naar het Wilhelminagasthui;
te) schouwing overgebracht.
De strenge winter.
(Ook in Zuid-Italië wordt het zeer koud en
Zi.'sdagnacht stond de thermometer te Roine op
3\graden - vorst en in de Campagne zelfs op
graden. Zuid - Italië ligt gedeeltelijk onder
FiÖ.'C'lIW
■'jNaar uit New-York aan de Chicago Times van
li Januari wordt geseind, is 30 December d
kVudste d-ag geweest, dien men in New-York
ncjg ooit heeft meegemaakt. In de oostelijke
sthdsgedeelteen, waar het minderbevoorrecht
gedeelte der bevolking woont, was de koude het
hevigst en bij het volslagen gebrek aan brandstof
f<jri is de ellende begrijpelijkerwijze verschrikke
lyty geweest. De meergegoede burgers, die even
^oed als de allerarmsten, geheel zonder kolen
zitten, trokken in grooten getale naar de hotels
dm daar eënige warmte te zoeken.
Den 31sten December was het al niet veel be
ïjtr de therometer stond 13 graden beneden nu/
en alles wees er op, dat hel npg kouder zou wor
den. Desoepkeukens zijn vol menschen, die zich
h échten- te verwarmen.
Berichten uit Noord-Dacola en de staten langs
de Canadeesche grens spreken alle van een kou
de, zooals men die nog nimmer tevoren had met
gemaakt.
Ter illustratie van( dj^ ge we ld ige^ T ou d g t cy in
in het Auvergnegebergte den laatsten tijd last
heeft van wolven. De hevige koude en de hon
ger maken deze dieren zoo driest, dut zij zich
in de straten wagen om daar hun prooi te zoe
ken. De eerste maal kwam er 'n klein troepje
roofde vijf schapen uit een schaapskooi en vei-
dween weer. Op 31 December kwamen er weei
vijftien, die echter met geweervuur werden ont
vangen. Nadat er zeven waren doodgeschoten,
dat hij mij geld te leen zal vragen.
Timpe wilde na deze woorden het geld niet
aannemen; maar Nolte riep de doode tot getui
leven niet om haar bekommerd en dus is het j ge, dal hij den baas, wanneer deze weigerde,
nu ook niet noodig, dat hij achter haar lijk
gaat," zeide hij kortaf en beslist; men kon op
zijn gezicht duidelijk lezen, hoe grenzeloos zijn
verbittering jegens Frans was. Met nadruk ver
zocht hij den meesterknecht en diens zuster,
hem niet het verdriet aan te doen, den dood
van Karolina in de buurt uit te bazuinen. Hij
haatte de nieuwsgierigheid, die zich niet ont
zag een sterfvertrek binnen te treden en hare
blikken in alle hoeken en gaatjes te werpen.
Op den dag der begrafenis, juist toen de kist
gesloten zou- worden, kwam er nog bezoek.
Het was baas Nölte, die met zijn twee oudste
kinderen aan de hasd, de kamer binnen trad.
Ieder der meisjes droeg een kleinen. eenvou-
digen krans, dien zij met een nijging dei) draai
er overhandigden. De blikslager had reeds se
dert geruimen tijd vernomen, dal Timpe's om
standigheden. verrevan schitterend waren. Daar
om trok hij nu Johannes ter zijde en herinnerde
hem iets, dat deze reeds lang vergeten had.
„Ziet ge, beste mijnheer Timpe," zeide hij
zachtjes, „ik kan u nog niet alles in eens terug
geven, maar de helft heb ik meegebracht. Gij
zult het 'nu zeker zelf best kunnen gebruiken
Er wordt zooveel verteld.... maar gij hebt vol
komen gelijk, de menschen iets op de mouw
te spelden. Wanneer mij vandaag iemand vraagt
hoe het gaat dan zeg ik hem eenvoudig dat ik
mij van 's morgens vroeg tot 's avon Is laat moet
afsloven, omdat mijn twintig knechts het werk
niet meer af kunnen. Dan verwouerl geen
mensch zich over mijn zwarte handen en over
de lamp, 'die voortdurend in mijn werkplaats
brandt. Alleen den man, die de belasting ophaalt
zing ik mijn klaagliederen voor, want die be
hoort tot die menschen, die ik niet vertrouw.
Ik zou graag meegaan met de begrafenis,
beste mijnheer Timpe, maar ik bezit geen voeg
zame kleeding en mijn oude kleermaker is te
genwoordig zelf zoo arm, dat ik hem, tèlkens
als jk hem tegenkom, uit den weg ga, uit vrees
gingen de anderen aan den haal.
Lastig reizen
Een Nederlander, die na veel moeite in het
Waalsch étappegebied een pas kreeg, om naar
zijn vaderland terug te keeren, werd vóór zijn
reis met vrouw en kinderen 4 weken in een boe
renkamer bij Charleroi opgesloten, met een
schildwacht Voor de deur. Dé man mocht met
niemand in betrekking komen. Na die vier we
ken moest de reis zonder onderbreking naar de
grens afgelegd vi'orden
Onlusten op Atjeh
Uit Batavia wordt aan de Tel. geseind
In de dessa Scmbolang op Atjeh zijn onlusten
uitgebroken.
De gezaghebber Roos is, vergezeld van politie,
derwaarts vertrokken De heer Roos werd ge.
dood, een politieman gewond. Het hoofd van de
oproerlingen vluchtte, De oorzaak der onlusten
is tol heden niet bekend.
De gouverneur van Atjeh vertrok naar Sem-
bolang.
KORTEBERICHTE.
vólgens de Berliner Zeilung heeft de Fran
sche gedeputeerde Lacave der rraasche rege
ring voorgesteio, den Franssch^n houders van
Russische papieren aan te bieden, hun bezit te
gen 4% Fransche rente om te ruilen.
Dat is een idee hoe denkt onze Minister van
Financiën over een ruil van Russen voor Ott~.
nieuwe Stuatslc-ening
n de Remontstr. Gemeente t« Haarlem
een lid vermaakt een eikenhouten doop
A
is door
vont met zilveren doopbekken.
Van wijlen den heer B. G. Ter Brakc ontving
de Gemeente een legaat van 1000.
^rfcsHë.ckV' v 'f onder toezicht der
de pakken' losgemaakt Hêt" Tj/eëki" dat ze gevuld
waren met.... katoenen garens?
Twee karren en twee paarden benevens dc
wagen werden in beslag genomen.
Valsche aangjjiie voor de Rijksinkomstenbt
lasting
Vcor de Rechtbank te Amsterdam stond te
recht een Amsterdamsch koopman, wonende te
de vriendschap zou opzeggen. Daar het juist
na het eten was, kregen de kinderen koffie en
twee sneden brood, die Marie Beier zoo dik met
boter bestreken had dat Nölte het jammer vond
want men had er minstens zes mee kunnen sme
ren.
Het was op een winterdag. Om vier uur zou
de begrafenis plaats grijpen. Juist toen men aan
stalten wilde maken om de kist dicht te schroe
ven, werd de deur geopend en traden Spiller,
bijgenaamd Spillerich, de kleine Sakscr en Frits 1
Wiesel binnen. Zij hadden hun zwarte, zondag-
sche kleeren aan en traden met hun hoed in
de een-c en een grooten krans in de anderet hand.
aarzelend naderbij. Dat was een verrassing, die
Thomas Beier den baas bereid had. Er waren
toch nog menschen op de wereld, die aan hem
dachten en hem hun aanhankelijkheid toonden
Het deksel werd nu nog eens van de kist geno
men en de knechts mochten een laatsten blik op
het gelaat van de vrouw van h in baas werpen.
De Sakser kon zich niet goed houden, zijn oogen
werden vochtig. En dat stak ook den vroolijken
Berlijner aan. Zij richtten toen stamelend en ui
terst onbeholpen een paar woorden van troost
tot Timpe. Hij zat dicht bij het raam, dat om
de lucht in 't vertrek frisch te houden, was open
geschc-ven. Builen viel de sneeuw in dichte vlok
ken neer, Eenige daarvan vlogen in de kamer
cn bevochtigden het gezicht van den baas. Dat
deed hem goed. want zijn hoofd was heel. alsof
hij de koorts had. Nu stond hij op en drukte
zijn voormalige knechts warm de hand. Slechts
met moeite kwamen de woorden over zijn lippen
„Grootvader heeft haar geen rust gelaten., hij
heeft haar gehaald."
Hij kon niet verder spreken. Nog eens naderde
hij de overledene en legde zijn hand op haar
voorhoofd, om haar voor de laatste maal te
liefkoozen.
„Slaap zacht, ondje, groet de kinderen en va
der.... er is een wederzien, daar boven," zeide
hij zacht. En nu vond hij de tranen, waarnaar hij
zoó lang te vergeefs gezocht had. Groot en
zwaar biggelden zij hem langs de wangen. Allen
waren hevig aangedaan. Marie Beier stond bij
het raam en snikte luide en hoorbaar en zelfs
haar steeds bedaarde broeder meest hel hoofd
afwenden, om zijn ontroering te verbergen. Men
begon de kransen op de kist vast te hechten.
Bij de eerste slagen, die dof door de kamer weer
klonken, moest men Timpe met geweld vasthou
den. Hij was bijna ineengezakt.
Toen de kist naar buiten gediagen werd, vroeg
Wiesel den meesterknecht ..Maar komt zijn
zoon dan niet
Thomas Beier legde den knechts door een ge
baar het zwijgen op„Geen woord daarover tt
gen hem. of gij krijgt met mij te doen," antwoord
de hij.
Ondanks het slechte weer had zich toch een
troepje nieuwgierigen op straat verzameld, waar
onder zich eenige buren bevonden, die onverho
len hun verbazing te kennen gaven ever de
eenige volgkoets en dc gewone vigilante twee
de klasse.
„Men ziet nog volstrekt niets van die rijke
neus bijna geheel in het vettige gelaat verdween
„Zijn eenige zoon heeft er immers een van dc
rijke Kirchberg getrouwd." riep de vrouw van
een winkelier, die als een lanlraarnpaal boven
de anderen uitstak. ..Die hebben zelf rijtuig,
maar ik zie er nog geen..., het schijnt alles
zeer eenvoudig af te loopen."
„Dat daar iets niet in orde was, heb ik al
lang gedacht. Maar men brandt' liever niet den
mend," mengde een derde zich in het gesprek.
..Hel is de oude gcschiednis Hoogmoed komt
voor den val." begon de dikke %vecr. „Wat heb
ben die menschen gebluft met hun jongen. Wel
niets was goed genoeg voor hem.... en nu komt
hij niet eens. om de oude de oogen toe te druk
ken. Het moest er maar eens een van mij zijn. ik
zou hem ringelooren,. Ik zeg je...."
(Wordt vervolgd).