WEEKBLAD VOOR WlfoNGENj^N OMSTREKFM
9e Jaargang.
Dinsdag 15/danuari 1918.
No 4.
WIERINGER COURANTS
VERSCHIJNT E
DINSDAG en VRIJDAG
Abonnementsprijs
3 mannden 0.60.
per
UITGEVER: I
CORN. J. BOSKER. WIERINGEN.
ADVERTENTIEN:
van 1-5 regels
Iedere regel meer
f O.LO
„0.06
GUMENGDN I E U W S.
- - -..erijjiday ie Londen.
Volgens het Journal of Commerce wordt de
hoeveelheid voedsel die alleen in Lnoden door
ratten is opgegeten, op duizenden tonnen geschat
Zij maken alle pakhuizen en opslagplaatsen on
veilig en men verzekert, dat zij alleen in d
Kerstweken genoeg meel voor duizenden Kerst
puddingen hebben verslonden.
William Dalton een der meestbekende Lon-
densche rattenverdelgers, deelde aan een ver
slaggever van het blad mede, dat het gevaar zeer
ernstig was. Hij werd overstelpt met opdrachten
om huizen van ratten te zuiveren daar deze op
een verschrikkelijke manier huishouden onder
de levensmiddelen.
De vleeschmarkten krioelen van de ratten;
één poelierszaak werden in nacht 30 kalkoe
nen en 60 kuikens verslonden. In de winkels
van bevroren vleesch zijn zij bij duizenden er
vreten zij onrustbarend veel vleesch.
Als men geen krachtige maatregelen neemt,
zal het gevaar voortdurend grooter worden. Eén
paar ratten vermenigvuldigt zich in drie jaren
tijds tot 646.808 stuks en deze eten evenveel als
60.000 menschen. Een der burgemeesters van Lon
den heeft verklaard, dat de ratten iedere week
een zak meel bij hem leegvreeten.
Het.... penningske van den arme
In het Evangelisch Zondagsblad schrijft de
heer F. J. J. Boon van Ostade oud-diaken der
Ned. Hcrv. Gemeente te Gouda
,,In mijn vorige woonplaats Gouda krijgt een
bedeelde, die voor den eersten keer zijn onder
steuning ontvangt, een penning, waarop een num
mer staat. Hij is dan verplicht des Zondags te 2
uur de goedsdienstoefening bij te wonen in de
Kiene Kerk. Bij den ingang der kerk staat een
bediende der diaconie met lederen zak, waarin
de bedeelde zijn penningwe.TPt., en - - i
leerende"t>re"dcrs diaken of de bedeelden ter
k.-ke zijn geweest.
Dikwijls stuurt zoon bedeelde een klein zoon
of buurmeisje, zoodat die instelling niet altijd
aan het doel beantwoordt. Bij zekte of andere
wettige verhindering moet de penning afgegeven
worden bij een der diaken aan huis.
Er waren wel die deze verouderde instelling
wilden opheffen, maar de vrees, dat vele onder-
.U.ndcn in É^heel de armen
feiT'van dezen maatregel uitgesloten."
De ongepastheid en het on-paedagogische
dezen maatregel, die cok elders is toegepast,
len wel iedereen in het oog vallen. De diacon|
en zijn instellingen van volkomen vrije liefdadj
heid en behoeven haar toevlucht niet te nenv
tot dergelijke dwangmaatregelen. Bovendien h
is een twijfelachtig genoegen voor een predikai
voor zulke geforceerde hoorders te moeten
ken terwijl dezen met een waarschijnlijk all
behalve sympathieke stemming zullen luisteren
meer zou overwegende bezwaren bestaan.
De nieuwste weelde
Ken goud- en zilversmid in Den Haag ontving
ÖêrZcr dagen een bestelling voor goeden gordijn
riogen. met de mededeeling. dat in elke ring een
diamant most worden gezet I
Onbepaald (klein) verlof.
(Officieel) Behouden onvoorziene omstandig
heden zullen van 2530 Maart 1918 met onbe
paald (klein) verlof worden gezonden
de dienstplichtige onderofficieren van de lich
zoodat het resultaat eerder afkeer dan aankwef' tr.g 1911 der bereden korpsen
king van vroomheid is.
FEUILLETON
LEVENS STRIJD.
„Daar komen ze al," viel de lange winkelier
ster haar in de rede: „maar er is immers ook
een vrouw bij, dat is zeker de schoondochter
„Wel mijn hemel die rijke mevrouw zal toch
niet zoo'n katoenen vodje dragen."
Eerbiedig maakte men plaats. De kist werd in
de lijkkoets geschoven en de stoet stelde zich
langzaam in beweging. In de koets zaten Timpe,
de meesterknecht en diens zuster. Spiller, Wie-
sel en de leerjongen hadden de plaatsen in dv
vigilante ingenomen.
„Gij hebt gelijk gehad," zeide de dikke tot
de derde spreekster, toen zij met haar heenging,
„er is iets niet volkomen in den haak, of me
vrouw heeft migraine en mijnheer moet haar op
passen. Dat moest mij niet overkomen, dat ver
zeker ik je."
Met deze woorden ging zij heen, terwijl haar
gezellin door de winkelierster werd tegengehou
den. Onder een koetspoort staande, verdipeten
zij zich in een langdurig gesprek, waarvan het
onderwerp niet moeilijk te raden was, want men
.zag, hoe de lange vrouw haar mageren arm als
een wegwijzer in de richting van Timpe's huis
uitstak.
De sneeuw vel nog steeds dicht en gelijkma
tig uit den hemel en bedekte langzamerhand de
sporen van de lijkkoets en haar gevolg....
Hij keurde hooi af.
De advocaat-generaal bij het Hof te Leeuw
den vorderde 2 jaar gevangenisstraf tegen
30-jarigen kellner uit St. Jors te Amsterdam,
gens oplichting van Friesche boeren, bij we
zich uitgaf voor chef bij de hooidistributie er
gen geldelijke belooning het hooi ,,voor het
afkeurde". De rechtbank te Heerenveen had h|
veroordeeld tot 1 jaar en 6 maanden, onder
trek der voorloopige hechtenis.
Welkom thuis
Eenige dagen geleden had de dienstbod*
het Kamerlid mr. dr. Van Best de onhandighj
de verkeerde kraan van een waschmachinc o»i
te draaien. Daar de huisgenooten den geheeL
dag afwezig waren, kon het water rustig dopr
stroomen en toen men van de reis terugk
plaste men allerwegen in het nat.
Treurig was het om aan te zien hoe alles r|n4
dreef in den vloed en men kan begrijpen
kleeden en meubels door die overstroomin:
:bten geleden. I
Naar we vernemen heeft mr. Van Best öeiji
extra rantsoen steenkolen (30 H.L.) v:an j{.'0og~ te
nKUjJekrege» om., «io •ggjjft' ölgbl.
Wij krijgen geen ijzeren munten
In de afdeelingcn der Eerster Kamer was ge
vraagd of het niet gewenscht zou zijn ijzeren een
ten en stuivers in omloop te brengen wegens het
gevaar dat er anders een tekort aan pasmunt
komen zou als gevolg van smelting van tegen
woordige munten. De Minister heeft thans in de
Kamer medegedeeld, dat er tegen ijzeren mun-
de denstplichtige korporaals en manschappen
van de lichting 1912 der bereden korpsen.
Voor den vrede.
Namens het Comité tot Gebedgemeenschap
voor den Vrede heeft dr. M. Balt te Ede onder
staand telegram verzonden aan den president
der Ver. Staten van Noord Amerika
„Het Comité tot Gebedsgemeenschap voor den
vrede smeekt in den naam van Jezus Christus
den president der Vereenigde Staten van Noord
Amerika, toch wel aan de vredesonderhandelin
gen te willen deelnemen, en vraagt alle oprechte
Amerikaansche geloovigen met ons, naar Matth.
18 19 te zamen te willen stemmen in het gebed
om verootmoediging en om Gods genade voor
de wereld, opdat een rechtvaardige cn gezegen
de vrede tot stand kome."
Een telegram van /gelijken inhoud is ook ver
zonden aan Lloyd 3George en aan den president
der Franshe Republiek. Vad.
Luieren voordeeliger dan werken I
Een flinke arbeider te Winschoten gaat tot 1
uur 's middags uit werken naar Westerlec voor
20 cents per uur en brengt Zaterdagsavonds
brengt Zaterdagsavond 9 thuis van..
Steuncomité
Slimheid ging uit van den ambtenaar!
Een winkelier in een onzer plattelandsgemeen
ten ontvang v.h. Rijksdistributiekantoor bericht
voorloopig geen suiker meer te zullen ontvangen
aangezien hij zijn hoeveelheid reeds overschre
den had. tenzij hij een geldige reden kon opge
ven.
Het winkeliertje te gauw door zijn voorraad
het den knecht en den leerjongen voor, wanneer
*ij in het zijvertrek luide de woorden hoorden
uitspreken: „Karolina, zijt gij daar?" of „Moe
der, hoort ge wel Eens zelfs kwam het hoofd
om de deur der werkplaats en vroeg in alle
ernst„Is mijn vrouw niet hier
Hij kon maar niet begrijpen, dat hij alleen
was. De eerste drie dagen na de begrafenis na
men deze hallucinaties dermate toe, dat Beier
het ergste vreesde en telkens wanneer Timpe
de werkplaats verliet, achter hem aan liep, om
een wanhopige daad te voorkomen. Dan zag hij
dikwijls, hoe de baas, die meende onbespied te
zijn, voor den leunstoer stond, waarin de over- j
ledene placht uit te rusten; hij zette een gezicht
alsof zijn vrouw er nog in levenden lijve in zat
en naar hem opzag. Of Timpe beschouwde lang
met gevouwen handen haar portret, dat aan den
wand boven den zilveren mirtekrans hing. Ja,
toen Thomas weer eens zacht de deur geopend
had, zag hij hoe de oude met een uitdrukking
van teederheid op het gelaat de aan een knop
hangende huisjapon der overledenn streelde en
er en kus op drukte.
De meesterknecht hield Timpe nu werkelijk
voor krankzinnig en knoopte dikwijls opzettelijk
een gesprek met hem aan, om zich daarvan te
dankte. Alleen moesten Thomas en Marie met
hem aan tafel eten.
„Maar niet voor uw geld, baas.... dan is het
ons goed," zeide de meesterknecht kort en bon
dig als altijd.
Het verschrikkelijkste voor Timpe was, dat hij
niet slapen kon. Des avonds kwam het hem zoo
leeg voor als eer. kerk. zoodat hij bepaald ang
stig werd. wanneer de tijd om naar bed te gaan
aanbrak. Wanneer de schemering begon te val
len, was hij bang de beide grootc voorkamers
binnen te treden. Ieder meubelstuk, het klein
ste voorwerp herinnerde hem aan zijn ovrleden
vrouw. Hij liet daarom zijn bed in zijn werkka
mer brengen en beval den leerjongen van nu aan
:n de werkplaats te slapen.
Reeds den dag na de begrafenis begonnen de
tongen in de buurt haar werk. De gedrochtelijk-
ste verhalen kwamen daarbij te voorschijn, zoo
dra er sprake was van de verhouding tusschen
den baas en zijn zoon. Bij Jamarath draaide het
debat avond aan avond om dat punt. Men vond
het ongehoord, dat Timpe waagde zich als een
vermogend man voor te doen, terwijl men reeds
van zijn ondergang overtuigd was.
„Hij heeft juist wat hij verdient. Waarvoor ook
die eeuwige -kale bluf liet Döppler zich hoo
ren. Maar mijnheer Brümmer die er zich over
ZESTIENDE HOOFDSTUK.
Sedert dien dag was hel nog slechts Timpe's
geest, die door hel huis wandelde; ten minste
7.00 scheen het Thomas Beier toe. Het was in
derdaad akelig om aan te zien, hoe de baas stil
de werkplaats binnentrad, geen woord zeide,
niets aanraakte, zwijgend eenige oogenblikken
door het raam naar buiten keek, de lippen op
elkaar perste, en dan weer even stil heensloop
Nergens vond hij rust. Nog spookachtiger kwam
overtuigen. Tot zijn verbazing gaf de baas dan
steds volkomen verstandige antwoorden, maar ergerde. Timpe indertijd als eigenaar eener villa
hij was zoo meegaande en zachtmoedig, als men cn van een prachtig huis op straat eerbiedig ge
hem al sedert jaren niet meer gekend had. Wat j groet te hebben, verbrak zijn stilzwijgen en zei
de meesterknecht voor een begin van krankzin- i de zalvend „Wie tegen de groote fabrieken en
nigheid hield, was slechts een gevolg van de hoo i de machines is, die is ook tegen den geest van
ge mate, waarop zijn ziel was aangedaan, de ui-i vooruitgang. Weet gij nog, hoe hij toen 's avonds
ting van een diep terneder gebogen geest, die zoo dapper
geheel in zich zelf is gekeerd en zijn vreeselijk I zeggen
ongeluk eerst langzamerhand I§ert nzien
Timpe gebruikte slechts weinig voedsel, hoe
restauratie in de buurt haalde. De meesterknecht
zag in, dat dat zoo niet langer kon gaan. Den
vierden dag bracht hij 's morgens vroeg zijn zus
ter mee. Deze bleef nu den geheelen dag daar in
huis. kookte voor den baas en den leerjongen en
bracht de huishouding in orde. Timpe verzette
zich mét geen enkel woord daartegen. Hij vond
dat zoo natuurlijk, dat hij er niet eens voor be-
daartegen lostrok Ik wilde niets
_.oe>Waarom ook Hij zou mij toch niet
begrepen het>hen.... dergelijke lieden iets dui
delijk te maken, is niet gemakkelijk. Hij zou ten
slotte van mij geprofiteerd en mij op den koop
toe uitgelachen hebben."
Alleen de schoorsteenvegersbaas nam Timpe's
partij. En toen ftölte, die als gewoonlijk van hef
eene speeltafeltje naar het andere liep. die ha
telijke uitdrukkingen hoorde, mengde ook hij
zich in het gesprek en werd zoo driftig, dat de
woordenwisseling eindelijk een dreigend karak
Bureau Hippolyiushoef, Wieringen
TeL Interc. No. 10.
Bijbureau C. Slikker Cz.
Kleine Sluis-Anna - Paulowna
Agentschap A. Keuris Gz., Wieringerwaard.
heen, omdat zijn concwrcntcn op dat cogcnblik
ronder zaten vist er geen raad voor en wende
zich tot het plaatselijk levensntiddelenbedrijf. En
»iet een der ambtenaren kreeg een ingeving. Op
diens aanraden luidde de opheldering dat de
menschen in de betrokken gemeente wegens de
hooge kaasprijzen vrij algemeen begonnen waren
suiker op hun brood te eten....
Spoedig kreeg enze winkelier een nieuwen
voorraad
Onbepaald (klein) verlof.
2 Maart a.s. zullen de zecmiliciens van de eer
ste ploeg der lichting 1915 in het genot van onbe
paald (klein) verlof worden gesteld.
Snel recht.
Het is een oude geschiedenis, zoo schrijft de
Haarlemsche correspondent van. het N. v. d. D.
In April 1911 reed een auto van een Heer uit
Heemstede op den Osdorpcrweg onder Sloten
cep arbeider aan, die een paar dagen later over
leed.
Dc weduwe vorderde schadevergoeding van
den berijder of eigenaar cn nadat de rechtbank
te Haarlem dc schuld niet bewezen achtte, be
sliste het Hof dat die schuld wel aanwezig was.
Ten slotte is de schade vastgesteld en nu in
1918, dus bijna zeven jaren na dato, is deze pro
-edurc beëindigd en de schedevergoeding uit
betaald
Jammer dat intusschen de weduwe ook is over
leden; deze vrouw heeft langen tijd in groote on
zekerheid en armoede geleefd; ze heeft de re
sultaten van al haar wachten niet mogen ge
nie ten.
Vele jaren heeft zij in grootc zorgen verkeerd,
zoodai o.a. het burgelijk armbestuur financieelen
onderstand heeft moeten verlecnen.
Nu de schadevergoeding is uitgekeerd hebben
verleèn^e^Rufp* teruggegeven; zeker een verras
sing voor het armbestuur cn een daad die dc kin
deren eert.I
KORTEBERICHTE.
In wel 20 kerken en scholen in de omge
ving van Hijdaard (Freisland) werd in den laat
sten tijd Ln gebroken De vermoedelijke dadei
is thans aangehouden iemand reizende met een
woonscheepje
ter aannam. Dat deed hij avond aan avond, zoo
dra men trachtte Johannes zwart te maken.
„Gij zijt juist goed genoeg om Timpe's schoen
riemen los te knoopen," riep hij bij een dergelijke
gelegenheid, woedend geworden. Brümmer toe.
„Men zou den vooruitgang van den tijd kunnen
zegenen, wanneer hij u eens meepakte, zoodat
niemand u ooit terug zag. Ik geloof, dat niemand
u zal naloopen."
Dat was te veel. Een paar van hen. die om de
tafel zaten, lachten, wat den toorn van den ren
tenier nog deed toenemen. Hij werd bleek, zijn
lippen trilden en in den beginne was hij niet in
staat te antwoorden: daarop stond hij op, riep
Frits, den kellner, en verzekerde het lokaal niet
meer te zullen betreden, waneer hem geen vol
doening gegeven werd. In zijn plaats sprak Dop
Dier des (e meer. De lof, aan Timpe toegezwaaid
had den paraplukoopman dermate ontstemd,, dat
hij den blikslager allerlei leclijkc ^woorden naar
het hoofd wierp en vervolgens eveneens verklaar
de. heden avond voor het laatste zijn1 beenen
hier onder tafel gestoken te hebben. Daar Nölte
geenszins zijn mond wilde houden en zijn hart
behoorlijk luchtte, werd het schandaal hoe lan
ger hoe erger. Toen Jamrath zag. dat er van bij
leggen geen sprake kon zijn. overwoog hij snel,
wat voor hem het voordeeligste was en ver
zocht den baas, het lokaal te vrlaten. Voor een
halfje vrit, dat men hier verteerde, mocht men
zich toch niet veroorlcven. alle andere gasten
te belccdigen, zeide hij halfluide, maar voor Nöi
te duidelijk genoeg. De blikslager ging nu heen.
Brümmer en Döppler werden tevreden gesteld
cn Jamrath had het verles van twee zijner beste
klanten weten te voorkomen.
En evenals in de herberg, zoo besprak men
ook in den familikring de merkwaardige ontdek
king. die men plotseling aan Timpe gedaan had.
Deze wijk had nog iets kleinsteedsch over zich.
In de oude huizen woonden de huurders tiental
len Jaren lang. Piet en Klaas kenden elkander,
de kinderen bezochten dezelfde school en aldus
had een buitengewone gebeurtenis spoedig de
ronde door dc huizen gedaan.
(Wordt vervolgd.)
