Tabak van J. R, Kenss WEEKBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN. 9e Jaargang. Dinsdag 16 April 1918. No 39. Waar men in Rusland al niet op moet letten Waarheidsliefde. verschijnt elken DINSDAG ea VRIJDAG Aboaneaieatspriji t per 3 maanden 0.70. WIERINGER COURANT De Gezondheidscommissie gezeteld te Schagu. verzocht ons ingevolge uitnoodiging van den Cen- tralen Gezondheidsraad het navolgende op te ne men. Aan de bevolking tan Nederland De Centrale Gezondheidsraad gevoelt zich ge drongen, <iaartoe door den Minister van Binnen landsche Zaken gemachtigd, de volgende waar schuwing openbaar te maken. Onder de gevaren, die in deze hachelijke tij den het Nederlandsche volk ebedreigen, treedt de verspreiding van geslachtsziekten op den voor grond en geeft aanleiding tot qpstige bezorgd heid. Het gevaar is te grooter, omdat deze ziek ten van veel meer beteekeni^ zijn voor het ge- heele volk en dieper ingrijpen in het leven dan meest al wordt gemeend. Geslachtsziekten moe ten steeds als 'hoog ernstig worden beschouwd, niet alleen wegens de gevolgen die zij voor den gezondheidstoestand van de lijders na zich kun nen sleepen, maar ook omdat zij van groote be- teekenis zijn voor de geifieenschap. Iedere zieke toch levert een te onderschatten bron van ge vaar op; voor zijn omgevingomdat besmetting van anderen, in alle opzichten onschuldigen b. v. ihuisgenooten, geenzins buitengesloten is; voor izijn nageslachten dit geldt met name voor lijders aan syphilis omdat zijne kindten, zelfs als zij jaren na de besmetting geboren worden jde kiem der ziekte bij zich kunnen dragen Nu kan als regel worden aangenomen, dat alleen zij, die uit eigen wil zich aan besmetting bloot stel len inderdaad besmet kunnen worden. In het al gemeen bestaat het gevaar daartoe, gelijk van zelf spreekt, niet voor hen, die zich van buiten echtelijke gesfachts gemeenschap onthouden en deze waarschuwing geldt dan ook niet voor de genen, die hetzij op grond van hunme ethische ge voelens, hetzij om welke xeden ook, de verplich ting aanvaarden, om ver van de verleiding te blij ven. te «orden, «aar ook in ons land de wereldoor lo« tot nog toe onbekende toestanden heelt ge schapen en vreemde elementen, «aaronder vele onge«enschte, onsland rijn Wnnengekomem Heeft eenmaal besmetting plaats gehad, dan het dringend noodig in het belang van de z eken in dat van hen met «ie zij in aanraking ko- d Gevolgen daarvan te beperken. De gene- f/tfvele gevallen zeer goed mogelijk en zoo veel te meer «aarschiinlijk, naar mate geneeskun ADVERTENTIËN: van 1-5 regelsf O.ÏO Iedere regel meer0.06 AI.KMAAH8CHB UITGEVER: CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. Bureau Hippolytushoef, Wieringen Tel. latere. No. II. Bijbureau C. SHkkar Cs. Kleine Sluis-Anna - Paulowu* Agentschap A. Keuris Gz., Wieringer waard VOOKTItl'ltMD YKKhltMblUiil. dige hulp vroegtijdiger wordt ingeroepen. Zij die weten, dat zij besmet zijn, zijn tegen over zich zelfen tegenover de maatschappij ver plicht, zich onder geneeskundige behandeling te stellen; zij die vreezen aangetast te zijn, dienen eveneens hun geneesheer te raadplegen. Zoo zul len de zieken niet alleen voor zich zelf maar ook voor hunne omgeving, alles doen wat in hun macht is. om de gevaren, die het gevolg zijn van hun toestand, zooveel mogelijk af te weren. Dan zal ook dit onheil voor de volksgezondheid zoo niet gekeerd, dan todh beperkt worden. Moge ied er van de beteekenis dezer waarschu wing doordrongen zijn De Centrale Gezondheidsraad. Dr. N. M. JOSEPHUS JITTA, Voorz. H. A. M. VAN ASCH VAN WIJCK, Secr. Zij. die tot dusver in verzuim gebleven zijn, kunnen dit nog herstellen, aangezien thans nog ge legenheid is aardappelen te zetten, bruine boo- nen te planten en allerlei groenten tc telen. Wieringen, 15 April 1918, De Burgemeester voornoemd, a. peereboom Immers verwacht men in Duitschland, dat een belangrijk deel dezer tonnage thans spoedig ten offer zal vallen aan aanvallen der Duitsche duik booten en dat de reeds zoo sterft verminderde wereldtonnen maat hierdoor verder zal worden gereduceerd. In dat geval zullen de Duitsche reederijeft er niet alleen wat te bedingen vrachten betreft, oog beter komen voor te staan dan thans reeds met het oog op de schaarschte aan scheepsruimte valt te voorzien, maar bovendien zal het hoe lan ger hoe moeilijker uit te sluiten, wanneer zoowel de handelsvloten der geassocieerden als die der neutralen ten eenenmale onvoldoende zijn. om in d éischen van het verkeer te voorzien." teelt van voedingsgewassen De Burgemeester van Wieringen meent nog eens iedereen, die in de gelegenheid is om zelf voedingsgewassen te leien, te moeten wijzen op zijn plicht om deze gelegenheid niet ongebruikt laten 'voorbijgaan. Het blijkt, dat sommigen, die zeer goed aardap pelen, bruine boonen,' groenten en dergelijke ge wassen voor eigen gebruik konden verbouwen, zich daarvan onthouden in de verwachting, dat zij deze artikelen goedkooper en gemakkelijker uit de distribuite zullen kunnen betrekken JIUU private gelijke personen gewaarschuwd, dat bij gebleken onwil zij onherroepelijk zullen worden buitenge sloten van de distributie. Dit geldt niet alleen voor hen. die gewoon wa- :n> zelf voedingsgewassen te telen, doch ook voor hen, die daartoe in de gelegenheid zijn. De landgebruikers, die geen bouwland doch wel grasland hebben, zullen van deze verplichting niet worden vrijgesteld, waar zij een gedeelte van hun grasland kunnen scheuren of omspitten. De eerste dagen, dat St. Petersburg onder een sneeuwkleed bedolven lag zoo vertelt een Franschman boden voor mij een merkwaardig schouwspel. Vooral werd ik het nooit moe, in een slede te gaan rijden, want 'het is een heerlijk gi voel om voortgetrokken te worden over een glad terrein, door vurige paarden, die, doordat zij van het gewicht van hun vracht niets merken, eer schijnen te vliegen dan te loopen. Ik had mijn osgelukikige paarden zóe laten dra ven, dat mijn koetsier mij op een morgen ver klaarde, dat, als ik ze niet minstens 48 uur rust gunde, ze over 8 dagen niet meer voor den' dienst gesohikt zouden zijn. Omdat het mooi weer was, besloot ik toen maar wat te gaan wandelen; ik trok een dikke muts over mijn ooren, wond een warme das om m'n hals en waagde mij op straat. Ik zat zoo ingepakt dat alleen mijn neus en oogen vrij waren. Eerst ginig alles goed; ik verwonderde me zelfs over den geringen invloed, dien de kou op mij had en ik lachte om al die verhalen, die ik er van ge hoord had. Na eenigen tijd echter dacht ik te mer ken, dat de menschen, die ik tegenkwam mij met zekere ongerustheid aankeken, maar zonder iets j tegen me te zeggen. Eindelijk zei een meneer, die me ook weer zoo aanstaarde in het voorbijgaan ,,Noss Omdat ik geen woord Russisch kende, meen de ik dat het niet noodig was, stil te blijven staan voor een woord van één lettergreep, en liep door, s 1 Op den hoek van een straat kwam ik een koet sier tegen, die mij, met een paard aan den teugel voorbijrende, maar, boe groot zijn 'haast ook was zich verplicht achtte, mij ook toe te schreeuwen „Noss, noss Toen ik later op een plein kwam, een man uit het volk een handvol sneeuw met alle kracht vredesverwachting De stemming op de fondsenmarkt heeft in de laatste veertien dagen uit den aard der zaak sterk onder den invloed gestaan van de geweld: ge worsteling, die thans op het westelijk oorlog! tooneel wordt volstreden. Al is het Duitsche doeleen snelle doorbraak ten einde de Engelsche en Franscbe legers te scheiden en daarna de Britsche macht te vernie tigen. vooralsnog niet bereikt, toch is de toe stand voor de Entente nog altijd dreigend. Dit weerspiegelt zich zoo merkt de schrij ver van het financieele overzicht van het Han delsblad op in de zwakke houding der beur zen te Parijs, Londen en New-York en in de va» te tendenz te Berlijn en in Weenen. „Welke verwachtingen men in Duitschland op het offensief bouwt, kan duidelijk blijken uit de willigte, welke er op bet oogenblik voor aandee- len van maatschappijen in de vroegere Duitsche koloniën heerscht. /fee»tn ïear l&né'krfo- niën dan een vanzelf sprekende eisch zal z.)n. Ook de willigte, die aan de Duitsche beurzen voor scheepvaart waarden bestaat, houdt ver band met de meening. dat de in de Du.lscU ha vens opgesloten schepen spoedig we vaart zullen komen. De gewelddaad der geassocieerden tegen de Nederl. vaartuigen heelt de rijzing in sc eepva aandeelen te Berlijn in de hand gewerkt gemengd nieuws. graan uit amerika. Aangaande het Reuterbericht over de verleen de vergusning tot onmiddelijkc verscheping van twee scheepsladingen graan naar ons land en het onbelemmerd doen varen van een stoomschip met stond er plotseling voor mij 'die niets tegen me zei, maar, oprapend, zich op mij wierp en in het bijzonder mijn neus in be- mijn gezicht en gon te wrijven. Ik vond deze grap zeer middelmatig, vooral bij dit weer en, mijn eene hand uit mijn zak' halend, gaf ik hem een muilpeer, die hem 10 passen ver der in de sneeuw deed terecht komen. Ongeluk kig of gelukkig voor mij, kwamen er op dat oogen blik twee boeren voorbij, die, na me een oogen blik aangekeken te hebben, mijn armen Vasthiel den terwijl degene, wien ik zooeven een hevigen had gegeven: een nieuwe hand sneeuw op raapte en, gebruik makend van de gelegenheid, mij opnieuw inwreef. Maar, al had ik mijn armen niet tot mijn beschikking, mijn tong was nog vrij geloovend dat ik het slachtoffer was een een be- rooving of iets dergelijks riep ik uit alle macht om hulp. Een officier snelde toe en vroëg in 't Fransch wat er was, Wel meneer, riep ik, een laatste poging aan wendend om mij de drie mannen van het lijf tc krijgen, terwijl zij daarna loslieten en kalm hun weg vervolgden, zag u dan niet, wat die me daar deden Zij wreven mijen heele gezicht met sneeuw in. Noem u dat soms een grap met dit weer Maar meneer, zij bewijzen u een grooten dienst. Hadden zij u niet ingewreven, dan wos uw neus bevroren geweest. -- Lieve hemel! riep ik, mijn hand aan het be dreigde lichaamsdeel brengend. Meneer, zei een voorbijganger, zich tot den officier wendend, ik maak u er op attent, dat uw neus aan het bevriezen is. Dank u meneer, zei de officier, alsof men hem op gewoonste zaak der wereld had gewezen, bukte, raapte een hand vol sneeuw op en bewees zichzelf den dienst, dien die arme man mij daar straks had bewezen en dien ik zoo smadelijk be jegend had, Dat wil zeggen meneer, dien man.... geen neus volgde de officier, den zijne terdege invrijvend. Toen zette ik het op een loopen, dien man ach terna, die, minstens denkend dat ik hem wilde vermoorden, op zijn beurt aan den haal ging, zoo dat ik hem, daar de vrees vlugger is dan de dank baarheid, wellicht nooit ingehaald zou hebben, al9 eenige personen, ziende, dat ik hem achtervolgde hem niet voor een dief gehouden en hem den weg versperd hadden Toen ik hem uit dankbaarheid 10 roebels gaf, was de zaak opgehelderd. Eén der omstanders, die Fransch sprak gaf mij den raad, voortaan beter op mijn neus te letten. Die raad was overbodig, gedurende mijn verde re wandeling heb ik hem niet meer uit het ge zicht verloren I dat u zonder Adolf Frederikson liep over straat. Plotseling bleef hij voor een drogisterij staan, wiefp een blik in de winkelkas! en trad daarop den winkel binnen. Een jongedame kwam naar hem toe. Frederik son groette beleefd en zei :e „Ja". De jongedame begreep hem niet, gliiijachte eens en zi Wat is er van uw dienst Ja, antwoordde Frederikson en boog zeer vriendelijk. Het meisje wist niet goed, wat ze doen moest Plotseling kwam zij op de gedachte, dat de man niet goed bij z'n hoofd kon zijn en misschien uit één of andere inrichting was gevlucht. Hij bleef altijd nog maar in een afwachtende houding aan de deur staan. Zij draaide zich om en liep naar haar chef. Daar staat zoo n rare man. die zegt alleen ja De chef legde zijn brood met kaas neer, veeg de zijn mond af en ging naar den winkel. Adolf Frederikson stond nog altijd bij de deur De chef zag hem met een scherpen blik aan en zei ij Wat wenscht u Ja. antwoordde Frederikson en nam voor de derde maal zijn-hoed af. De chef kwam toen recht i op hem af, opende snel de deur en duwde den jabroer zijn winkel uit. Wat een zonderling mensch zei de verkoop ster. De chef astwoordde niets. Hij discusiecrde niet met zijn personeel. Hij had bovendien het gevoel, als een held opgetreden *te zijn. Hij ging weer achter zijn winkel en vervolgde zijn maaltijd. graan "it Argentinië naar Nederland, vernemen wij nader Een 10-tal dagen geleden zijn van invloedrijke particuliere zijde de eerste stappen gedaan om de regeer,ng der Vereenigde Staten althans wal onze graan voorziening betreft tot eenige tege- moetkoming te bewegen. Die pogingen z.jn se- dert voort gezet. En het Reuterlelegram bevat de vamenv atting eener uitvoerige mededeeling dr, de gezanten der geassocieerde regeeringen thans meet hebben beikt. De regeering tc Washington zou daarin haar be reidwilligheid verklaren, zulks in overleg met de overige geassocieerden, de in het begin des jaars bij de beraadslagingen met de Nederl. commissie te Londen naar voren gekomen bepaling van de van dr scjienenuitwieselinë ten onzichte MttJtal van hier twee andere booten naar de ereeüigtnf Staten moeten vertrekken. Voorts zou aan de „Hollandiu" vaa den Kon. Holl. Lloyd (die sedert November te Buenos Ay- res ligt) worden vergund uit Argentinë een graan lading naar ous land over te brengen. Op dia thuisreis zou het schip gelegenheid worden ga- schonken, in een geassocieerde haven te budke- ren. Minister Posthuma verklaarde in de Eerste Ka mer, dat het telegrafisch bericht over ,de graan- voorzienwig uit Amerika voor de Regeering geen aanleiding is om het broodrantsoen weer ruimer te stellen, Het telegram geeft veel te weinig in lichtingen. Eerst waaneer het graan hier aan de kade ligt zou de broodkaarttermijn kunnen wor den verkort. GRAAN IN DE STELLING AMSTERDAM Minister De Jonge zeide in de Eerste Kamer, dat de graanreserve in de stelling Amsterdam niet zoo groot was als men meende; ze zou het geen maanden, maar slechts weken kunnen uit houden. Zoolang het leger gemobliseerd blijft, zou de Minister het aanspreken van deze voorraden dan ook niet voor zijn verantwoording kunnen nemenmet één uiteodering echter. Mocht men dezen zomer komen te staan voor een ge- 's Middags ging Adolf Frederikson weer door dezelfde straat. Opnieuw keek hij door de ruiten en trad den winkel binnen. Toen de verkoopster hem zag, liep zij ineens naar haar chef en riep Nup is hij er weer De chef begreep direct, dat Frederikson be doeld werd, maar een chef mag zich iedere klei nigheid niet herinneren. Daarom vroeg hij Welke hij Die steeds maar „ja" zegt De chef werd boos, deed den ondersten knoop van zijn jasje vast. liep naar den winkel en brulde Voor den duivel, wat wilt u eigenlijk Frederikson zou niet de held van dit verhaal ge worden zijn. als hij niet cousequent geweestwas. Hij maakte dus een vriendelijke buiging en zei luid en duidelijk Ja! De chef werd nu woedend, de verkoopster wrong zich de hauden, de politie werd gehaald en nieuwsgierigen verzamelden zich voor den win kel. Adolf Frederikson werd naar de wacht ge bracht draaide zich om en zag voor de laatste maal doo. het raam van den drogistwinkel. Daar achter hing een groot plakkaat, waarop stond: „Heeft u eksteroogen J»! Ji

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1918 | | pagina 1