WEEKBLAD VOOR WEERINGEN EN OMSTREKEN. 9e Jaargang. Dinsdag 9 Juli 1918. No. 62. Heilig- verbond VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG ea VRIJDAG Abonnementsprijs per 3 maanden 0,70. ADVERTENT1ËN: van 1-5 regeisfO. O Iedere regel meer0.05 UITGEVER: CORN. J. BOGKER. WIERINGEN. Adverïentiën in de Polaerbode worden gratis 07ergenomeu in do Wieringer Couraot. Algemeene kiesplicht. Het gebeurde in een der stemlokalen te Rot terdam. Wel meer dan honderd kiezers stonden in de rij voor het stemlokaal. Gemoedelijk ging het er toe. Men kortte el kander den tijd met praatjes, natuurlijk „ver kiezingspraatjes. Verscheidene kiezers stonden al hun kennis en dat was geen klein beetje, van de kieswet er uit te Happen. Anderen luis terden met open mond naar die knappe bollen terwiji wee anderen met een minachtend glim lachje de piaatjesmakers negeerden. Ten slotte deed een der „openmonders" een klein oud mannetje, met een niet al te snugger gezicht, zioh hooren en vroeg aan een der knap pe bollen",,: „Neem me niet kwalijk meheer, maar uwes ben zoo goed op de hoogte, zeg uwes mij nou es, wat of ik hier eigenlijk moet doen. Ik ben 68 jare geworde en nog nooit heb ik zooies be leefd, eht is een mooie tijd tegenwoordig met die Postemaü I De andere, blij dat hij zijn kennis eens Iuch ten kon, sloeg een beschermende toon tegen het ventj aan Je hebt tocih wel een kaart bij je'? Bedoelt uwes me dommesielkaart, brood kaart, vetkaart, boterkaart, of klompen- schoenenkaart. Nee, je oproepingskaartl O zeker, ik heb al die papierrommel meege bracht, gek wordt je er van!! Meteen haalde hij een heelen bundel propagandalectuur van de di> verse partijen zorgvuldig uit zijn zak, waartus- sohen gelukkig ook de oproepingskaart Men zou daaraan echter niet zien, dat er vet nood heerscht. want ze zag er akelig vettig, ver frommeld en beduimeld uit! Nu, sprak de alweter, deze kaart geef je binnen maar af, dan krijg je een stembiljet, daar op maak je een hokje zwart en klaar is Kees Weet je al, op wie je stemmen zal Welnee mensch, ik kan immers geen een van, al val ik over ze. De een zeit, je mot die stemmen, een ander weer die, zoek het nou maar uit. Dat is voor een oud mensch niet uit FEUILLETON uit het Russisch. No. 6 Ik hoop, dat je het mij niet kwalijk neemt, zei Ilimova, maar ik was juist bezig mijn vrouw over tc halen om naar huis te gaan. Zij is niet wel. De vorstin Sjawskaja kan wel wachten tot een volgende 'keer. Ge wilt ons dus wel veront schuldigen. Ah, mon Dieu -viel mevrouw Vedenisowa in zich tot Vera wendenden. „Ik hoop toch dat het niet ernstig is. Gij zaagt er zoo frisch uit". En toen zij zag hoe bleek Vera was en hoe vermoeid zij er uitzag, kuste zij haar ten afscheid en zeiJe leeft ook als een kluizenaarsteer, mijnelieve. Geen wonder dat zoo'n avondje en dc mnziek je zenuwen van streek brengen. Wat,' vervolgde zij tot haar broeder:,, ga jij ook weg? Ik hoop toch, dat je terngkomt I" Vera, die vooruit liep, stond bij deze woorden slit en zeide tot haar man „Als het rijtuig voor is, kan ik best alleeen gaan. Ik heb geen ge leide noodig. ^r Ilimova boog met een glimlach het hoofd en zei:,, Maar we kunnen toch evengoed gaan." En ziph t«»t zijne zuster richtend, voegde hij er bi/:.. Ik ga werkelijk ook liever wat vroe ger heen. Morgen moet ik tijdig op de fabriek zijn Mevrouw Vedensowa was m*.t zich zelve niet eens of zij de houding van het echtpaar aan verliefdheid. dan wel aan oneenigheid moest toeschrjven. Zij had zidh nooit veroor loofd haren broeder te ondervragen over de ver 'houding mer zijne vrouw, omdat zij zjne wei- ng mededeelzaamheid kende, maar ook cmdat zij inmenging van familieleden in huizelijke aangelegenheden schadelijk en nutteloos vond. Nu de Echtgcnooten weder te zamen waren en haar broeder bijna nooit weer in gezelschap pen kwam, dacht zij dat alles goed ging en dat het paar zijn geluk ijverzuchtig voor de wereld verborgen hield In de vestibule kwam Helena haastig bij Ve te houden, gek wordt ik er van; ik wou dat die Postema naar de duivel liep. Maak jij nu maar een hokje van lijst 5 zwart, zeide nu de alweter stiekem, blij zoo nog een zieltje te kunnen winnen Zenuwachtig en angstig stond het oude man netje te wachten, zijn bundel papieren kramp achtig in de knokkeligge hand geklemd. Eindelij stond hij nu voor den voorzitter, aan wie hij den bundel papieren overhandigde. Neen vriend, alleen je kaart maar. O, zooals uwes wilt, anders met plezier, hoor Bij het oplezen van zijn naam roept hij mili- tairement present"! Hulpeloos stond hij nu met een stemlijst in zijn handen, totdat de bode zich over hem ont fermde. Je weet nu wel, wat je verder moet doen, hc, vro.e hij, nadat hij het oudje een lessenaar tje had gewezen. Zeker, zeker, ik weet er alles van hoor! Ik moet lijn 5 zwart maken. Schijnbaar aandachtig begon hij nu de kaart tc lezen hef duurde althans geruimen tijd eer hij van het lessenaartje opkeek. Meheer, zei hij tgen den voorzitter, terwijl hij eenige kiezers op zij duwde, mag ik als je blief me kaart" terug hebben, uwes heb er ze ker een bonnetje afgescheurd. Het 's maar voor de volgende keer, ziet uwes, dan heb ik er maa: last mee, —Neen vriend, je krijgt niets terug, doe je bil jet nu maar in de bus en je bent klaar hoor In de bus bij uwes aan huis? Neen, hier in de bus! Zooals uwes wilt! En dan al die pampieren?!?!? Die kan je wel weggooien. Nee, zoo stom zal ik niet zijn. dat heb ik met m'n bonneboekje ook eens gedaan! Nee. hoor, je zult mij niet nemen. Hij wilde zich nu verwijderen, en ging den bode eeen hand geven Doe je biljet nu den bus vrind. —Zeker, zeker, ik ga al! De bus zit toch de buitendeur niet waar?? Nadat ook dit misverstand was opgehelderc. gin het mannetje opgelucht en minzaam naar rechts en links groetend heen. Buiten stond nog de alweter, misschien ho pende nog meer onnoozele zieltjes te kunnen ra. Zij had toevallig van hte vroetijdig vertrek gehoord en zeide zacht: „Het spijt mij zeer dat gij heen gaat. Ik heb behoefte u te zeggen, dat ik heel goed bemerk, dat mijn bruigom u bevalt Dit zeggende sloeg zij haar arm om Vera' hals. Deze, door die hartelijkheid getroffen, druk tc een stevigen kus op Heiena's wang en zei: Wel zeker hij bevalt mij evenzeer als zijn lieve bruid. Je zult kou vatten," zei Ilimova, ongeduldig >tot zijne vrouw. Lieve Lelia, je moest Vera -liever op een anderen tijd je geheimen meedee- .len," vervolgde hij-, terwijl hij de straatdeur o- pende, om aan Het onderhoud een einde te ma ken. Het was of hij niet zonder jaloezie getuige kon zijn van de teederhid, waarmede zijn vrouw het jonge meisje tot zich trok. En dat gevoel van ijverzucht was tegenwoordig bij hem geen zeldzaamheid Sedert, het oogenblik, dat Vera weer in het openbaar verscheen kwamen vele oude beken den haar bezoeken. Ook Olga Dorf kwam de oude vriendschappelijke betrekking met haar weder aanknoopen. De bezoeken gaven natuui lijk aanleiding tot tegenbezoek. De dames von den Vera lief en vriendelijk, maar niet zeer sym phatiek in welk opzicht zij met hare mannen en broeders van meening verschilden. In Vera's mooie salon werd nu ook van tijd tot tijd een partij whist gespeeld, waaraan behalve IV"~Y on zijn vrouw, ook b'olnlsjef en Ksenia Vedeni sowa deelanmen, die veel van dit spel hielden. Op een van di avonden, juist toen men eaan de speeleafel had plaatsgenomen, kwamen er onverwachts gasten. Eerst verscheen alleen de heor Wargoenin. Heiena's bruidegom, aan de deur. waar hij staan bleef en met een gelaat, hoog rood van de kou, de gastvrijheid van me vrouw Ilimova inriep voor vijf bevroozen dames met hare cavaliers, voor wie hij, na een gehou den sledevaart met driespan, een plaatsje bij den warmen haard verzocht. In de aangrenzende kamer hoorde men reeds hunne schreden en stemmen, en Wargoenin werd spoedig gevolgd door de dochters van mevrouw Vedenisowa. met de gouvernante van de jongste den echtgenoot van deze de kamer binnenkwam winnen. Wel, is het gelukt, vroeg hij! Bestig, hoor! maar zeg is, dat zwart ma ken was toch zeker maar flauwe kul van je? he Ik heb de heele lijst nagekeken, maar alle hok jes waren al zwart gedrukt, met een mooi wit puntje in heet midden, ik heb er dus maar niets aan veranderd, 't Is me anders een omslag met die Postemus. En tevreden lachende, het bewustzijn, dit zaakje eens netjes tc hebben opgeknapt, ging het ventje heem, GEMENGD NIEUWS. Onweer in de kerk. Bij een kort doch hevig onweer sloeg de blik som in de R K. Kerk te Geldrop, echter zon der ongelukken te veroorzaken. Priesters en gcloovigen in de kerk aanwezig, schrokken na tuurlijk hevig. Alleen aan een beeld van heet heilige hart werd eenige schade toegebracht. Verkiezingsvaria. Te Ho igcvcen heeft een ongehuwde juf frouw een oproepingskaart voor de Kamerver kiezingen ontvangen. Te Geldermalsum vervoeegde zich aan het stembureau een jonge dame om den stemplicht uit te oefenen. Op de opmerking van den voorzitter, dat het Vrouwenkiesrecht nog niet was ingevoerd, gaf zij ten antwoord, dat ze niet voor haar zelf, maar namens haar vader dezen plicht wenschte te vervullen In Winterswijk werd door een kiezer een stembiljet ingeleverd", waarop niet minder dan 21 hokjes waren zwart gemaakt. In de Haagsche Post rijmpt P.W.H. Eenheidsworst en eenheidskleeeding, Eenheidsklompen en sajet. Zal de toekomst nu ook brengen, Ons het Eenheids-Kabinet,?? Staatscommissie. Afsluiting Zuiderzee. Ingesteld is een Staatscommissie tot onder zoek in hoeverre als gevolg van de afsluiting van de Zuiderzee te verwachten is, dat tij dens storm hocgere waterstanden en grootere golf sloop dan thans het geval is, zullen voor komen voor de kust van het vasteland van Noord- Holland, Friesland en Groningen, alsme de voor de daarvoor gelegen Nooidzee eilanden Na déïe veerscheen de rijzige gestalte van Olga Dorf die met de zuster van Wargoenin en .Allen stonden op en gingen de binnentredenden tegemoet. De jongelui waren luidruchtig vro« lijk. Masje, Heiena's zuster gaf door eenige uit roepen lucht aan haar genoegen op den pretti- gen tocht, en haar bejaarde gouvernante viel haar in de ede, om van de sledevaart die door Wargoenin en zijn zwagerllin was geimprovi seerd een meer gergeld verhaal te geven. Olga Dorf zocht een plaatsje bij den branden den haard en warmde verlicht door de roode vlam, haar verkleumde handen. Met hare groo te schoone oogen het gezelschap bekijkende, vertelde zij aan Solntsjef hoe zij den morgen van dezen dag*had doorgebracht. Zij had name lijk een bezoek gebracht aan den winkel van een antiquaar in den omtrek van den Sucharew toren, waar zij, zoekende naar oudheden, of schoon de kunstvoorwerpen min of meer be schadigd waren, eenige keinigheden had ge kocht, eenige gravures van waarde en een klei- fraaie groep in brons. Zij had reden om over haar dag tevreden tc zijn. want. voegde zi, er bij- „oude k"nst is mijn eemgste hartstocht. Solntsjef thans meer op de hoogte van de on derlinge verhoudingen dan bij zijn terug oms van de reis. protesteerde hiertegen met komi- lk begrijf|uniet:enr^e^(anl-drge' vrouw in niets anders belang stelt, dan in verzamelingen van antiquiteiten. ;jzenSwaard ook. voegt betreuren zijn wanneer^ on^ het°zou zekerTTt. Ich^'vrouwen "daardoor 'het hooidgebod vergaten. haarEr:-e.t%netUdU"se,deJeêCreg de baronnes afgetrokken, toen hij °Ph»!W, ern. Te beminnen.?" antwoordde Solts.et J St De' oogen der baronnes blonken sohalks. Dit gebod hebt gij zeker al meer gep zeide zij. terwijl bare oogen de gastvrouw zoch Un, die niet verre van haar bi, mevrouw lUn zat. Alleen voor haar, van wie ik zeker ben. dat Bureau Hippolytushoaf, WlarinfM TaL latere. Na. tt. Bijbarean C. Slikker C*. Kleine Slaii-Anna - Pa aio Agentschap A. Kearis Gt, Wieringerwaart Kolen uit Duifschland. Een particulier telegram uit Berlijn beves tigt, dat tusschen Nederland en Duitschland een overeenkomst is gesloten, die voorziet io den maandelijkschcn ruil van a 2500 tot 3C00 wagons nieuwe aardappelen tegen 50.000 ton steenkolen. ,,Thee"—Fabrikatie. Een nieuw bedrijf' heeft zich fe Apeldoorn ontwikkeld, dat naar het schijnt, den pientcrcn ondernemers een zoet winstje afwerpt. Een comh.natie van een drietal heeren spant zich er voor om hun dorstende medemenschen te laven met een geurigen kop „thee" en de in grediënten behoeven daarvoor niet van over zee te worden aangevoerd, doch bevinden zich in de naaste omgeving. De op de Veluwe rulm- schiots in 't veld groeiende braambes én boschbes met dc framboos zijn daar, om de toch al zoo matig geddstrubueerdc theee geheel te verdringen. De vruchten dezer planten zijn daarvoor niet eens noodig: met hunne bladeren is men al tevreden. Deze worden in groote hoe veelheden verzameld, in Juiste verhouding door elkaar gemengd, met een hakselmachine gesne den, daarna gedroogd, en de „.thee" is klaar. Langs de buitenwegen kan men het inoogrten van de braambessenbladeren duidelijk waarne men. De struiken loonen er al hunne kaal ge stroopte stengels, nog dreigend met hunne scherpe doornen. Mannen, vrouwen en jongens trekken des morgens er op uit met kruiwagen of kar en keei'en beladen huiswaarts. De han den met een stuk leer omwikkeld, heeft men in een oogenblik tijds een mand vol afgerist en zoo valt er nog een aardig daggeld te verdie nen. Er wordt voor den oogst 4 cent per kilo uitbetaald. Voor het inzamelen van boschbes- senbladeren is de toestemming der betreffende houtvesters noodig, die daarvoor gedeelten aanvijzen, waar de planten geen vruchten dra gen. Schoenen op bons. Het Kon. Nationaal Steuscoraite deelt me de. dat met ingang van 1 October de verkoop van schoenen op bons geëindigd is. De betrokken winkeliers mogen naden geen bons meer aannemen daar deze dan ongel dig zijn Zoo gewonnen zoo geronnen. Tc Zevenaar is gedurende drie dagen dexe zij het opvolgen," antwoordde Sjoltsjef rustig, terwijl hij haar strak aanzag en bij zich zeiven dacht.; die is raak Ilimova kwam met zijn gewonen, langzamen tred op Solntsjef af, en terwijl hij met zijne ar men diens breeden mg omvatte, zeide hij tot Olga:., Gij moogt wel oppassen geen gekheid met dat mannetje te maken; hij is een gevaar lijk mensch. De grappige spotachtig taal, die Ilimovate- genwoordig dikwijls tegen Olga aannam, als hij met haar sprak, verbitterde haar. Het was nog zoo lang niet geleden, dat bij zulke gelegenhe den zijn stem van aandoening en hartstocht beefde. Een goeden raad heb ik dikwijls noodig en neem ik ook gaarne aan," zeide zij, en in hare .ogen. die vroeger met zooveel vreugde door ,iem werden aanschouwd, blonk een verwijt, zij schenen tot hem tc willen zeggen:., neem toch geen wraak; ik bemin u nog altijd. Maar hij scheen haar niet te begrijpen. De luide uitnoo- diging van Marie Karlowna, om in de eetzaal te gaan 'theedrinken, herhaalde hij vriendelijk en bood daarna den arm aan een van züu'ï ten. Na de thee jys"ïtaöo' en zocht muziek uit. Op Verzoek van Ilin zou ze iets zingen. Solntsjef speelde een walsje vooraf. Door de geopende deur kon men in de aangrenzende kamer de kaartspelers ziendlimova met zijn zuster en do baronnes met Ilin. Vera had ..Le Pretems" van Gounod geko- zen. Helena, die met haar bduigom in dez.lt- kamer zat te schaken, wendde zoodra Vera ba gen te zingen, verwonderd het hoofd om en *1 Wat een mooie stem" Het schoone, donkere gelaat van Ilimova ver bleekte, toen hij de stem van zijn vrouw hoor- de Hel was tegenwoordig niet meer zulk een groote zeldzaamheid, dat hij haar zang mocht bewonderen, omdat zij zich door zijne tegen woordigheid niet meer liet weerhouden. Zij was aa ncm gewend geraakt als aan een noodzak.- lijk kwaad Wordt vervi rolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1918 | | pagina 1