URANT JUs de vrede %m\. 10e Jaargang. Dinsdag 18 Februari 1919 WEEKBLAD VOOR VLIERINGEN EN OMSTREKEN. Van MeiÉrff m Rijn VERLAAGD. H. WIMMERS, No. 15. VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG AbaaaeaeaUprijs j per 3 atmoden 8.76. UITGEVER: CORN. J. BOSKE"R, WIERIf KGEN. ADVERTENTIËN: van 11-5 regets fOxrO Iedere rege! meerO.Ö6 GEMSNGD NKUWS. DE LAATSTE TORENWACHTER. Aan den ■torenwachter van Zuiphen is, wegens het opheffen van zijn betrekking, met ingang van 1 April eervol ontslag verleend. Hem is tot zijr. 5e jaar een wachtgeld' verleend van 320 zijn jaarwedde bedroeg 400. Hij heeft de betrek king 16 jaar vervuld. Vóór hem hebben drie ge slachten van de familie Bobbink gedurende ruim 100 jaar des nachts lusschen elf en vijf uur van den toren geblazen. De laatste torenwachter js Zondag in zijn hoo- ge verblijfplaats gekiekt, met den hooren aan den mond; d'at por!ret is voor het museum be stemd. j ONEERLIJKE BRIEVENBESTELLeR. Tc Utrecht is aangehouden een brievenbestel ler, verdacht van het balen van melkbons uit ge sloten brieven. Op het postkantoor gebeurde het dikwijls, dat brieven van bet kantoor voor goedkoope melk, waarin bons waren, onbestelbaar terugkwamen Deze brieven nam bij dan mede naar huis. ver brande de couverts en gebruikte den bonnen ten eigen bate. GALGENHUMOR VAN TABAKSHANDELAREn Tijdens de Zaterdag gehouden herveiling van tabak te Amsterdam, werd eerstens door cenige j belanghebbenden bloemen geoffreerd aan het Rijksbureau van Tabak, doch in den namiddag werd het nog mooier, toen een grooten graf- i kranks aan het Rijksbureau, met het opschrift ,,R. B. T. Rust spoedig", werd aangeboden. Toen j de krans hel podium v trd opgedragen, kwan van alle kanten instemming, waaruit wel bleek, welk een verbitterde stemming thans heerschl le gen het R. B. T. In den tabakshj.nuel wordt ze- wel zeer verlangd' naar de v>- wi'ning van dü bureau. VRAAG OVER ZEEGRAS VAN HFT KAMERLID „OUD." De hati Oud heeft tol den Mirister van Landbouw de volgende vraag geric.t Is de Minister bereid de vereeniging van uit voervergunningen voor zeegras, die thans ge schiedt door bemiddeling der Verecnigingen van Zeegrasbelanghebbenden lid is, geheel aan de be moeiingen van die vereeniging te onttrekken ALGABRA. De Amsterdamsche huisvrouwen werden Dins dagavond verrast met een distributie- en rant- soeneerings-raadsel, dat ingewikkelder was dan FEUILLETON. Corry verbaasde zich er meer en meer cr o- vcr, hoe Hans aan zooveel wijsheid1 kwam. Wat kon hij 't Hink en duidelijk schrijven. Zooie'had zij nooit achter hem gezocht, en des te hooger zag zij legen hem op. Het deed haar echter ge noe-gen, dat ook hij den oorlog zoo sterk afkeur de, en in den zelfden geest dacht als zij. O. prevelde zij. zacht voor zich heen. als man- eerst de vrede komt dan ook zal ik mijn Hans terugkrijgen om hem nooit, nooit meer te verlie zen. Zij was zoo verdiept bij het herlezen van den g.v.n'en brief, del zij niet bemerkte dat haar moe der n den Lt'n w-os gekomen, waarheen Corry met bel s-brijvcn was heengetrokken, om er in rutt'ige rust van te kunnen genieten. Goede lijdingen, mijn kind1? vroeg de ,m.>eder, die rog boe Corry met een verhoogden blos op het nu weer gezonde gelaat, den inhoud van die:, brief als het ware verslond. Ja. moeder. Hans is gezond, maar hij schrijft met afgrijzen over dezen ellendige oorlog, die op zoo gruwelijke wijze onze onschuldige Belgische naburen treft. Dat las je vader mij zooeven voor uit 't Dag blad. De ongelukkige Belgen zijn er wat naar aan toe. De g'roote Duttsche legermacht trekt ai ver- dier en verder België in, maakt zich van de eene na de andere plaats meester. De indringers over weldigen dorpen en steden. Wel verzetten zich dë Belgen dapper, en trachten moedig hun vij anden te weerstaan, doch zij moeten langzaan, doch zeker, voor de overmacht zwichten. Arma, arme menschen. zuchtte Corry medelij dend. Zeg dat wel. mijn kind Hun toestand is al- ooit te voren. Een gedeelte schrijven we er hier uit over „Op bon No. 6 van de vischkaart. wit D, r< oJ D en groen C. en op bon No. 7 van wi*. B en C geel A, B, en C is verkrijgbar een ons paarden- vleesch, (bon 5 van geel D, groen D en blauw b en D en bon 6 van wit A. B C geel A. 13. groen A B en blauw A, waarop 1 Februari een ons paar- denvleesch verkrijgbaar was gesteld, .en die we- gene te kort aan vleesch niet konden worden in gewisseld, zijn ook thans nog geldig.'*) Men moet toch een weinig vertrouwd wezen met de voetbal-algabra om met goed fatsoen een -Lkje paardenvleesch te kunnen bekomen.. V/ie het krijgt of gekregen heeft, sterkte CHILIS ALPETER. Toen mij het bericht bereikte, dat er voldoen de zekerheid stond, dal de aanvoer van chilisal- peer 125000 lons zou bedragen en dat het groot ste dieel daarvan ten nutte van den. oogst 1919 zou wordien aangewend', verheugde mij dit zeer. Want er is ontzettend gebrek geleden aan chtüsalpeler 't Zijn eenmaal cnomsloo'eÜjkc waarheden, dat zonder chilisalpetcr geen mani- malc oogsten te verkrijgen zijn. Obili is de beste leverancier van stik<to£chili werkt snel en. ze- kor kortom land- en tuinbouwers hebben chili salpetcr noodig. De verwachte aanvoer is dus een udkomsl. Men heeft getracht zich te behelpen, o.a. s'Jk- r lofhouden veen ed. doch ik ben er van overtuigd, de prac'.ische bouwer keert weer terug tol het eb; ■salpeter Bij deze meststof weet hij immers bij ervaring, dat zij voldoen zal en bij kan er mee omgaan. En de Nederlandsohe b< v .lking zal er hem dankbaar voer zijn. Oogstvermeerdering 's toch zaak in deze schrale tijdën. Gelukk g 1? bet leed geleden de bouwer kan zijn bodem weer van stikstof voorzien in den best opneembaren verin, zijn gewas zal er weer krachtig uitzien. 7cch is dc aanvoer nog niet voldoende. Slechts twee derde van de in 1913 verbruikte hoeveel heid wordt ingevoerd, doch in ieder geval kan men tevreden zijn na de ontbering der laatste ja ren Land" en Tuinbouwers succes er mee K. TROUWEN PER SCHAATS. Woensdlag trad te Berkenwoude een paartje in het huwelijk, dat met getuigen en familieleden naar dë trouwzaal toog per schaats. Om dezt plechtigheid als iets heel ongewoons te doen lcrjammerlijks*. Wat is er toch een onrecht en ongerechtigheid in de wereld. Dit dacht tk daar straks nog. toen ik op onzen scheurkalender het oude versje van Van Comphuvzen las „Ach, waren alle menschen wijs En deden daarbij allen wel. Onze aarde was een Paradijs. Nu is zij vaak een hel Wat is hot al lang geleden, moeder, dat dit versje werd neergeschreven, cn wat is er sinds dien tijd' nog weinig verbeterd geworden. Laten wij maar hopen dal het gauw beter zal worden. Als de" vrede komt gaan wij feestvieren, want wij hebben daar baast evenveel belang bij als de oorlogvoerenden Vol hoop wekten moe der en dochter elkaar op. en ofschoon zij oner varen wa.en in zulke dingen, deelden zij de alge meen heerscher.de meening, dat de oo.log wel binnen het halfjaar beëindigd zou zijn. Toen Cor ry weer een brief van Hans ontving, deelde hij haar mede. dat zijn regiment was overgeplaa'.s was naar Noerd-Brabnt. cm daar de grenzen te gaan bewaken, omdat men vreesde, dal bij he'. verder opdringen van de Duitschers, vele Belgen zouden komen uitwijken naar Nederland. Indien dit geschiedde, zouden de uitgewekenen door on ze militairen etu grensbewoners met de meeste voorkomendheid worden ontvangen. Ieder toch voelde mee met de onschuligc slachtoffers van den onzakgen oorlog- Ook nu weer werd Hans ingekwartierd bij een der grensboeren. Behalve dc boer en diens vrouw, waren cr crie dcchte'.jes, nog beneden 10 jaar. cn twee knapen, van elf en dertien jaar in huis. Een inwonende bejaarde knecht, en een cc- ■niegzins pokdalige meid. behoorde mede 'ot het huisgezin. Hans behoefde zich hier niet eenzaam te gevoelen, en stond met de kinderen al spoedig op een goeden voet. De kleinen drongen cr tel kens weer bij hem op aan, dat hij hun zou ver tellen. Gelukkig herinnerde Hans zich nog veler lei verhaaltje"--, die hij in zijn jeugd had hooren vertellen of ook zelf gelezen. Het gaf hem een aardige afleiding om dat alles aan zijn jeugdig gehoor mee te deelen. Nooit werden dc kleinen plaats hebben, traden allen zonder de schaatsen ai |c binden voor den ambtenaar van den Burger lijke Stard. Hippolytwhoef bericht dat heden alle stollen der Ötalen-collectie met 20°/„ zijn Nederland en België. De „Nieuwe Ct." schrijft over de eischen vjr België ten kos'.c van ons land i.a. Zooals de Duitsche Regeering meende over de mogelijkheid van een doortocht te -kunnen onder handelen, zoo meent, naar het schijnt miniser Hy- mans „op vriendschappelijke wijze" besprekin gen te kunnen voeren over afstand van gebied, bewoond door een bevolking, die. in hart en nie ren Nt'deriandisch, niets anders wenscht dan Nt- derlandicli te blijven. Argumenten daarvoor heeft men geen andere dan eigen machtbegeerle. al poogt men die m.askeeren. Het protest van Nederland tegen den beraam den aanslag, dient zoo luid te zijn. dal de verga derden te Parijs daarvoor niet doof kunnen blij ven wij mogen daarbij niet alleen maar specu- leeren op een conflict van belangen in de Enten te. Wij bcbooren zelf ons te doen gelden. Van vriendschappelijke onderhandelingen over een dergelijken eisch kan natuurlijk geen sprake Worden wij beroofd van Zceuwsch Vlaan deren en. een deel van Limburg, dan zal dat al leen kunnen geschieden door geweld, dat, om het woord van den tijdelijken premier te bezigen geslachten lang de Nederl. bevdking zou ver moe om te luisteren 's Avonds. als het jonge volkje te rust was ge bracht, onderhield hij zich gezellig met de ou ders. Dan sprak hij hel meest en het liefst over zijn verloofde, over Corry Veuing, die de eere plaats in zijn hart innam, en naar wie hij zoo on stuimig verlangde. Je moet dot meisje maar eens hier brengen, stelde de boeri gastvrij voor, wij hebben hier ruimte genoeg om haar voor een week "of langei te herbergen. De uitnood iging lachte Hans wel toe dóch hij voelde dat het niet zou gaan. Zoo zij er zelf al toegenegen was. zouden hare ouders er ver moedelijk wel niet in toestemmen. Ik zal 'l haar vragen, anlwooddc Hans. zoo dra ik haar spreek. In de volgende week mag ik voor drie dagen met verlof, ik ben dan al twee maanden onder de wapens. En hoe lang kan je dan bij je meisje zijn vroeg de boerin. Hoogstens een dag. Er gaan twee dagen met heen en terugreizen weg. Dan is het toch niet veal de moeite. AI kon ik maar een uur bij haar zijn. dan ging ik toch', verzekerdë Hans. J Hij was voornemens er Corry niets van te schrij ven, en wilde haar verrassen. Nu het vaststond, dat hij zijn dorp zou mogen bezoeken, was bij nog ongeduriger dan voor dien lijd Reeds bij voorbaat genoot hij van Corry's ver rassing. Als het weer goed was. zou zij vermoe delijk wel in den tuin vertoeven, op haar gelief koosde plaatsje. i O. wat zou zij opzien, als hij stil naar dat plek je kwam sluipen, om dan eensklaps voor baar te staan. Wat zou zij hem met haar zonnigste lach begroeten, cn hij. o hij zou haar met beiden ar men omvatten en. haar met zijn kussen overwel digen- Bekoorlijk vooruitzicht, voor den militair. Met groot ongeduld spoedde hij zich op den dag. die voor kern zoo liefelijk beloofde te zijn. naar het station. Mei ongeduld verbeidde bij dc koms. Burea* ffippelyhisboef, Vitrincen Tol frterc. No tt. Bfk«r«aaC. SKUwr Cr. lilfa» flh&SAoaa - PMIIOWM Aftstefca* A. r imrf I Gx, bitteren tegen haar zuidelijke buren, die aidus aan eigen beginselen een slag in hel aangezien, ga Men. Niet maar een aantal Belgen zonder verant woordelijke positie, gelijk sommigen aan weers zijden van de grens hebben willen voorstellen, maar de Belg-sche regeering wenscht Nederl ge bied in te lijven. Welk een houding van die regeering tegenover ons land roept het Vaderland uit Evenwel vragen en krijgen zijn er twee. Moest er. krachtens het zelfbeschikkmgsrecvt, er» beroep op de bevolking van het begeerde ge bied worden gedoan. dan weten we al. hoe de stemming zal uitvallen. De Daily News spreekt van een verpletterende meerderheid, die Neder- landsch wil blijven, het blad had kunnen zeggen, dat nagenoeg dë gcheele bevolking het wil. Maar misschien zal zoon beroep op de bevolking niet eens nood'g zijn. Voor or« i'.and beslaan er geen territoriale kweslic's met België, en niet onmo gelijk. dat de Vo'korenbond, waarnaar dc zaak verwezen is. dat ook zal vinden. Hebt gij vast goed te konpen of te verkoopen hebt gij een overeenkomst o. d. op te stellen Weet gij dat hel transport van on roerend goed U door mijne tus- schcnkomst haast de heilt minder kost dan bij eiken Notaris? H. HOSF. Maakt de acte gaarne voor U. LE MINISTER GRIJPT IN! Door den Minister van Landbouw ;s aan die veehouders in den omtrek van Amsterdam, die hun melk hier naar een der Amsterdamsche cen- clcs zonden, een telegram gezonden. waarin wordt medegedeeld, dat de Minister verplicht zul zi n van weigerachtige veeboeren het gebruike vee, zoowel melkgevend als drachtig vee, met hooi in bezit te nemen en ter beschikkink te ïtsi len van veeJv uders, omtrent wie zekerheid be staat. 'si cr:r hen geproduca-.rdo melk aar d» van der. trein, die hem zou voeren naar 't oord waar zij leefde, die met groot verlangen aan hem dacht, zonder te vermoedden dat zij hem spoe dig zou terugzien. 'I Scheen Hans in znn sterk verlangen toe. of dc trein langs zijn baan voorlkroop. inpiaais in snelle vaart daarheen te glijden. Eindelijk, eindelijk, zag hij de torens van het vriendelijk stadje, waar hij voor twee maanden was ingedeeld geworden. Nauwelijks kon hij wachten tot 't portier geopend werd. om haastig op he'. perron e springen en uit het station te ijlen. Onder het gaan bedacht hij, dat hij nog best een uur zou kunnen wmnen, als hij in de stad een fiets huurde. Het gelukte hem na eenig zoeken, een rijwiel tc bekomen, dat hij voor twee dagen huurde, met de berekening dan nog een paar uren langer ir. zijn dorp te kunnen doorbrengen. Vliegensvlug ijlde hij op zijn fiets langs den grintweg, die naar zijn dorp voerde. Steeds zweefde hem voor oogen het verbaas de. innig blijde gezichte, dat Lorry hem zou 'oe nen, als hij zoo plotseling in hare nabijheid ver scheen. Hij snelde vaders huisje voorbij, zonder cr aan te d erken' cr even op te houden. Slraks zou hij den trouwen vader wel gaan begroeten. Nu moest bij eerst haar gaan zien. wier beeld hij in dc werkelijkheid sinds twee maanden niet had mogen aanschouwen Spocü;g reed hij langs der. hem zoo bekerde haag. Haastig sprong hij van zijn voertuig. da', hij binnen bet luk een plaatsje gaf. Even bleef hij staan luisteren, 't Was even na den middag en dc najaarszon bestraalde het dorp waar dë hoo rnen reeds met bonte tinten warén gekleurd, die dc naderende ontbladering aankon^gden. Daar drong zacht gezang tot hem dtjjr. Hans had zich in zijn vermoeden niet bedrogen. Luid klopte zijn hart. nu hij wist dat hij zijn Corry aan stonds zou mogen omarmen. ,ir- Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1919 | | pagina 1