URANT
JUs de vrede %m\.
10e Jaargang.
Dinsdag 18 Februari 1919
WEEKBLAD VOOR VLIERINGEN EN OMSTREKEN.
Van MeiÉrff m Rijn
VERLAAGD.
H. WIMMERS,
No. 15.
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
AbaaaeaeaUprijs j
per 3 atmoden 8.76.
UITGEVER:
CORN. J. BOSKE"R, WIERIf KGEN.
ADVERTENTIËN:
van 11-5 regets fOxrO
Iedere rege! meerO.Ö6
GEMSNGD NKUWS.
DE LAATSTE TORENWACHTER.
Aan den ■torenwachter van Zuiphen is, wegens
het opheffen van zijn betrekking, met ingang van
1 April eervol ontslag verleend. Hem is tot zijr.
5e jaar een wachtgeld' verleend van 320 zijn
jaarwedde bedroeg 400. Hij heeft de betrek
king 16 jaar vervuld. Vóór hem hebben drie ge
slachten van de familie Bobbink gedurende ruim
100 jaar des nachts lusschen elf en vijf uur van
den toren geblazen.
De laatste torenwachter js Zondag in zijn hoo-
ge verblijfplaats gekiekt, met den hooren aan
den mond; d'at por!ret is voor het museum be
stemd. j
ONEERLIJKE BRIEVENBESTELLeR.
Tc Utrecht is aangehouden een brievenbestel
ler, verdacht van het balen van melkbons uit ge
sloten brieven.
Op het postkantoor gebeurde het dikwijls, dat
brieven van bet kantoor voor goedkoope melk,
waarin bons waren, onbestelbaar terugkwamen
Deze brieven nam bij dan mede naar huis. ver
brande de couverts en gebruikte den bonnen ten
eigen bate.
GALGENHUMOR VAN TABAKSHANDELAREn
Tijdens de Zaterdag gehouden herveiling van
tabak te Amsterdam, werd eerstens door cenige j
belanghebbenden bloemen geoffreerd aan het
Rijksbureau van Tabak, doch in den namiddag
werd het nog mooier, toen een grooten graf- i
kranks aan het Rijksbureau, met het opschrift
,,R. B. T. Rust spoedig", werd aangeboden. Toen j
de krans hel podium v trd opgedragen, kwan
van alle kanten instemming, waaruit wel bleek,
welk een verbitterde stemming thans heerschl le
gen het R. B. T. In den tabakshj.nuel wordt ze-
wel zeer verlangd' naar de v>- wi'ning van
dü bureau.
VRAAG OVER ZEEGRAS VAN HFT
KAMERLID „OUD."
De hati Oud heeft tol den Mirister van
Landbouw de volgende vraag geric.t
Is de Minister bereid de vereeniging van uit
voervergunningen voor zeegras, die thans ge
schiedt door bemiddeling der Verecnigingen van
Zeegrasbelanghebbenden lid is, geheel aan de be
moeiingen van die vereeniging te onttrekken
ALGABRA.
De Amsterdamsche huisvrouwen werden Dins
dagavond verrast met een distributie- en rant-
soeneerings-raadsel, dat ingewikkelder was dan
FEUILLETON.
Corry verbaasde zich er meer en meer cr o-
vcr, hoe Hans aan zooveel wijsheid1 kwam. Wat
kon hij 't Hink en duidelijk schrijven. Zooie'had
zij nooit achter hem gezocht, en des te hooger
zag zij legen hem op. Het deed haar echter ge
noe-gen, dat ook hij den oorlog zoo sterk afkeur
de, en in den zelfden geest dacht als zij.
O. prevelde zij. zacht voor zich heen. als man-
eerst de vrede komt dan ook zal ik mijn Hans
terugkrijgen om hem nooit, nooit meer te verlie
zen.
Zij was zoo verdiept bij het herlezen van den
g.v.n'en brief, del zij niet bemerkte dat haar moe
der n den Lt'n w-os gekomen, waarheen Corry
met bel s-brijvcn was heengetrokken, om er in
rutt'ige rust van te kunnen genieten.
Goede lijdingen, mijn kind1? vroeg de ,m.>eder,
die rog boe Corry met een verhoogden blos op
het nu weer gezonde gelaat, den inhoud van die:,
brief als het ware verslond.
Ja. moeder. Hans is gezond, maar hij schrijft
met afgrijzen over dezen ellendige oorlog, die op
zoo gruwelijke wijze onze onschuldige Belgische
naburen treft.
Dat las je vader mij zooeven voor uit 't Dag
blad. De ongelukkige Belgen zijn er wat naar aan
toe. De g'roote Duttsche legermacht trekt ai ver-
dier en verder België in, maakt zich van de eene
na de andere plaats meester. De indringers over
weldigen dorpen en steden. Wel verzetten zich
dë Belgen dapper, en trachten moedig hun vij
anden te weerstaan, doch zij moeten langzaan,
doch zeker, voor de overmacht zwichten.
Arma, arme menschen. zuchtte Corry medelij
dend.
Zeg dat wel. mijn kind Hun toestand is al-
ooit te voren.
Een gedeelte schrijven we er hier uit over
„Op bon No. 6 van de vischkaart. wit D, r< oJ
D en groen C. en op bon No. 7 van wi*. B en C
geel A, B, en C is verkrijgbar een ons paarden-
vleesch, (bon 5 van geel D, groen D en blauw b
en D en bon 6 van wit A. B C geel A. 13. groen A
B en blauw A, waarop 1 Februari een ons paar-
denvleesch verkrijgbaar was gesteld, .en die we-
gene te kort aan vleesch niet konden worden in
gewisseld, zijn ook thans nog geldig.'*)
Men moet toch een weinig vertrouwd wezen
met de voetbal-algabra om met goed fatsoen een
-Lkje paardenvleesch te kunnen bekomen..
V/ie het krijgt of gekregen heeft, sterkte
CHILIS ALPETER.
Toen mij het bericht bereikte, dat er voldoen
de zekerheid stond, dal de aanvoer van chilisal-
peer 125000 lons zou bedragen en dat het groot
ste dieel daarvan ten nutte van den. oogst 1919
zou wordien aangewend', verheugde mij dit zeer.
Want er is ontzettend gebrek geleden aan
chtüsalpeler 't Zijn eenmaal cnomsloo'eÜjkc
waarheden, dat zonder chilisalpetcr geen mani-
malc oogsten te verkrijgen zijn. Obili is de beste
leverancier van stik<to£chili werkt snel en. ze-
kor kortom land- en tuinbouwers hebben chili
salpetcr noodig. De verwachte aanvoer is dus een
udkomsl.
Men heeft getracht zich te behelpen, o.a. s'Jk-
r lofhouden veen ed. doch ik ben er van overtuigd,
de prac'.ische bouwer keert weer terug tol het eb;
■salpeter Bij deze meststof weet hij immers bij
ervaring, dat zij voldoen zal en bij kan er mee
omgaan. En de Nederlandsohe b< v .lking zal er
hem dankbaar voer zijn. Oogstvermeerdering 's
toch zaak in deze schrale tijdën.
Gelukk g 1? bet leed geleden de bouwer
kan zijn bodem weer van stikstof voorzien in den
best opneembaren verin, zijn gewas zal er weer
krachtig uitzien.
7cch is dc aanvoer nog niet voldoende. Slechts
twee derde van de in 1913 verbruikte hoeveel
heid wordt ingevoerd, doch in ieder geval kan
men tevreden zijn na de ontbering der laatste ja
ren
Land" en Tuinbouwers succes er mee
K.
TROUWEN PER SCHAATS.
Woensdlag trad te Berkenwoude een paartje in
het huwelijk, dat met getuigen en familieleden
naar dë trouwzaal toog per schaats. Om dezt
plechtigheid als iets heel ongewoons te doen
lcrjammerlijks*. Wat is er toch een onrecht en
ongerechtigheid in de wereld. Dit dacht tk daar
straks nog. toen ik op onzen scheurkalender het
oude versje van Van Comphuvzen las
„Ach, waren alle menschen wijs
En deden daarbij allen wel.
Onze aarde was een Paradijs.
Nu is zij vaak een hel
Wat is hot al lang geleden, moeder, dat dit
versje werd neergeschreven, cn wat is er sinds
dien tijd' nog weinig verbeterd geworden.
Laten wij maar hopen dal het gauw beter zal
worden. Als de" vrede komt gaan wij feestvieren,
want wij hebben daar baast evenveel belang bij
als de oorlogvoerenden Vol hoop wekten moe
der en dochter elkaar op. en ofschoon zij oner
varen wa.en in zulke dingen, deelden zij de alge
meen heerscher.de meening, dat de oo.log wel
binnen het halfjaar beëindigd zou zijn. Toen Cor
ry weer een brief van Hans ontving, deelde hij
haar mede. dat zijn regiment was overgeplaa'.s
was naar Noerd-Brabnt. cm daar de grenzen te
gaan bewaken, omdat men vreesde, dal bij he'.
verder opdringen van de Duitschers, vele Belgen
zouden komen uitwijken naar Nederland. Indien
dit geschiedde, zouden de uitgewekenen door on
ze militairen etu grensbewoners met de meeste
voorkomendheid worden ontvangen. Ieder toch
voelde mee met de onschuligc slachtoffers van
den onzakgen oorlog-
Ook nu weer werd Hans ingekwartierd bij een
der grensboeren. Behalve dc boer en diens
vrouw, waren cr crie dcchte'.jes, nog beneden 10
jaar. cn twee knapen, van elf en dertien jaar in
huis. Een inwonende bejaarde knecht, en een cc-
■niegzins pokdalige meid. behoorde mede 'ot het
huisgezin. Hans behoefde zich hier niet eenzaam
te gevoelen, en stond met de kinderen al spoedig
op een goeden voet. De kleinen drongen cr tel
kens weer bij hem op aan, dat hij hun zou ver
tellen. Gelukkig herinnerde Hans zich nog veler
lei verhaaltje"--, die hij in zijn jeugd had hooren
vertellen of ook zelf gelezen. Het gaf hem een
aardige afleiding om dat alles aan zijn jeugdig
gehoor mee te deelen. Nooit werden dc kleinen
plaats hebben, traden allen zonder de schaatsen
ai |c binden voor den ambtenaar van den Burger
lijke Stard.
Hippolytwhoef
bericht dat heden
alle stollen
der
Ötalen-collectie
met 20°/„ zijn
Nederland en België.
De „Nieuwe Ct." schrijft over de eischen vjr
België ten kos'.c van ons land i.a.
Zooals de Duitsche Regeering meende over de
mogelijkheid van een doortocht te -kunnen onder
handelen, zoo meent, naar het schijnt miniser Hy-
mans „op vriendschappelijke wijze" besprekin
gen te kunnen voeren over afstand van gebied,
bewoond door een bevolking, die. in hart en nie
ren Nt'deriandisch, niets anders wenscht dan Nt-
derlandicli te blijven.
Argumenten daarvoor heeft men geen andere
dan eigen machtbegeerle. al poogt men die
m.askeeren.
Het protest van Nederland tegen den beraam
den aanslag, dient zoo luid te zijn. dal de verga
derden te Parijs daarvoor niet doof kunnen blij
ven wij mogen daarbij niet alleen maar specu-
leeren op een conflict van belangen in de Enten
te. Wij bcbooren zelf ons te doen gelden.
Van vriendschappelijke onderhandelingen over
een dergelijken eisch kan natuurlijk geen sprake
Worden wij beroofd van Zceuwsch Vlaan
deren en. een deel van Limburg, dan zal dat al
leen kunnen geschieden door geweld, dat, om
het woord van den tijdelijken premier te bezigen
geslachten lang de Nederl. bevdking zou ver
moe om te luisteren
's Avonds. als het jonge volkje te rust was ge
bracht, onderhield hij zich gezellig met de ou
ders. Dan sprak hij hel meest en het liefst over
zijn verloofde, over Corry Veuing, die de eere
plaats in zijn hart innam, en naar wie hij zoo on
stuimig verlangde.
Je moet dot meisje maar eens hier brengen,
stelde de boeri gastvrij voor, wij hebben hier
ruimte genoeg om haar voor een week "of langei
te herbergen.
De uitnood iging lachte Hans wel toe dóch hij
voelde dat het niet zou gaan. Zoo zij er zelf
al toegenegen was. zouden hare ouders er ver
moedelijk wel niet in toestemmen.
Ik zal 'l haar vragen, anlwooddc Hans. zoo
dra ik haar spreek. In de volgende week mag ik
voor drie dagen met verlof, ik ben dan al twee
maanden onder de wapens.
En hoe lang kan je dan bij je meisje zijn
vroeg de boerin.
Hoogstens een dag. Er gaan twee dagen met
heen en terugreizen weg.
Dan is het toch niet veal de moeite.
AI kon ik maar een uur bij haar zijn. dan ging
ik toch', verzekerdë Hans. J
Hij was voornemens er Corry niets van te schrij
ven, en wilde haar verrassen.
Nu het vaststond, dat hij zijn dorp zou mogen
bezoeken, was bij nog ongeduriger dan voor dien
lijd
Reeds bij voorbaat genoot hij van Corry's ver
rassing. Als het weer goed was. zou zij vermoe
delijk wel in den tuin vertoeven, op haar gelief
koosde plaatsje. i
O. wat zou zij opzien, als hij stil naar dat plek
je kwam sluipen, om dan eensklaps voor baar te
staan. Wat zou zij hem met haar zonnigste lach
begroeten, cn hij. o hij zou haar met beiden ar
men omvatten en. haar met zijn kussen overwel
digen-
Bekoorlijk vooruitzicht, voor den militair. Met
groot ongeduld spoedde hij zich op den dag. die
voor kern zoo liefelijk beloofde te zijn. naar het
station. Mei ongeduld verbeidde bij dc koms.
Burea* ffippelyhisboef, Vitrincen
Tol frterc. No tt.
Bfk«r«aaC. SKUwr Cr.
lilfa» flh&SAoaa - PMIIOWM
Aftstefca* A. r imrf I Gx,
bitteren tegen haar zuidelijke buren, die aidus
aan eigen beginselen een slag in hel aangezien,
ga Men.
Niet maar een aantal Belgen zonder verant
woordelijke positie, gelijk sommigen aan weers
zijden van de grens hebben willen voorstellen,
maar de Belg-sche regeering wenscht Nederl ge
bied in te lijven.
Welk een houding van die regeering tegenover
ons land roept het Vaderland uit
Evenwel vragen en krijgen zijn er twee.
Moest er. krachtens het zelfbeschikkmgsrecvt,
er» beroep op de bevolking van het begeerde ge
bied worden gedoan. dan weten we al. hoe de
stemming zal uitvallen. De Daily News spreekt
van een verpletterende meerderheid, die Neder-
landsch wil blijven, het blad had kunnen zeggen,
dat nagenoeg dë gcheele bevolking het wil. Maar
misschien zal zoon beroep op de bevolking niet
eens nood'g zijn. Voor or« i'.and beslaan er geen
territoriale kweslic's met België, en niet onmo
gelijk. dat de Vo'korenbond, waarnaar dc zaak
verwezen is. dat ook zal vinden.
Hebt gij vast goed te konpen of te
verkoopen
hebt gij een overeenkomst o. d. op
te stellen
Weet gij dat hel transport van on
roerend goed U door mijne tus-
schcnkomst haast de heilt minder
kost dan bij eiken Notaris?
H. HOSF.
Maakt de acte gaarne voor U.
LE MINISTER GRIJPT IN!
Door den Minister van Landbouw ;s aan die
veehouders in den omtrek van Amsterdam, die
hun melk hier naar een der Amsterdamsche cen-
clcs zonden, een telegram gezonden. waarin
wordt medegedeeld, dat de Minister verplicht
zul zi n van weigerachtige veeboeren het gebruike
vee, zoowel melkgevend als drachtig vee, met
hooi in bezit te nemen en ter beschikkink te ïtsi
len van veeJv uders, omtrent wie zekerheid be
staat. 'si cr:r hen geproduca-.rdo melk aar d»
van der. trein, die hem zou voeren naar 't oord
waar zij leefde, die met groot verlangen aan hem
dacht, zonder te vermoedden dat zij hem spoe
dig zou terugzien.
'I Scheen Hans in znn sterk verlangen toe. of
dc trein langs zijn baan voorlkroop. inpiaais in
snelle vaart daarheen te glijden.
Eindelijk, eindelijk, zag hij de torens van het
vriendelijk stadje, waar hij voor twee maanden
was ingedeeld geworden. Nauwelijks kon hij
wachten tot 't portier geopend werd. om haastig
op he'. perron e springen en uit het station te
ijlen. Onder het gaan bedacht hij, dat hij nog best
een uur zou kunnen wmnen, als hij in de stad
een fiets huurde.
Het gelukte hem na eenig zoeken, een rijwiel
tc bekomen, dat hij voor twee dagen huurde, met
de berekening dan nog een paar uren langer ir.
zijn dorp te kunnen doorbrengen. Vliegensvlug
ijlde hij op zijn fiets langs den grintweg, die naar
zijn dorp voerde.
Steeds zweefde hem voor oogen het verbaas
de. innig blijde gezichte, dat Lorry hem zou 'oe
nen, als hij zoo plotseling in hare nabijheid ver
scheen.
Hij snelde vaders huisje voorbij, zonder cr aan
te d erken' cr even op te houden.
Slraks zou hij den trouwen vader wel gaan
begroeten. Nu moest bij eerst haar gaan zien.
wier beeld hij in dc werkelijkheid sinds twee
maanden niet had mogen aanschouwen
Spocü;g reed hij langs der. hem zoo bekerde
haag. Haastig sprong hij van zijn voertuig. da',
hij binnen bet luk een plaatsje gaf. Even bleef
hij staan luisteren, 't Was even na den middag en
dc najaarszon bestraalde het dorp waar dë hoo
rnen reeds met bonte tinten warén gekleurd, die
dc naderende ontbladering aankon^gden.
Daar drong zacht gezang tot hem dtjjr. Hans
had zich in zijn vermoeden niet bedrogen. Luid
klopte zijn hart. nu hij wist dat hij zijn Corry aan
stonds zou mogen omarmen.
,ir- Wordt vervolgd.