zot 200i.
Ne Jaargang.
Dinsdag 28 Augustus 1923.
No 69.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
W1ERINGEN EN OMSTREHEN
WIERINGER COLPo
UITGEV1R:
CCN. J BOSKER. WJERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 0.85.
ADVERTENTIïNi
Van 15 regels 0.50.
Iedere regeJ meer 0.10.
B U R E A j
Hippolytuahoef Wierinfen.
TEL. INTERCOMM. No, 1».
DE SLUITENDE BEGROOTING.
Onder het opschrift „De sluitende be
groeiing" schrijft De Maasbode
„Men kan er van op aan( dal de kracht
toer van Minister Colijn, om het 100-milli-
oen tekort zoo veel mgeiijk weg te werken
aan allen kant scherven zal maken in de
porseleinkast van onze Staatshuishouding.
Reeds werd beleend, dat van de staats
dienaren daartoe een offer zal worden ge
vraagd. Laat ons hopen, dat dit offer door
het voorbeeld van boven-af minder pijnlijk
zal worden gemaakt.
Ook verluidde reeds, dat subsidies al
b.v. voor drankbestrijders-actie achterwe
ge zullen moeten blijven.
Zoo juist ontvangen we weer een jobs
tijding in den vorm van een ingezonden
stuk, waarin wordt meegedeeld, dat .het.
Rijkssubsidie voor tuberculose-bestrijding
is teruggebracht van één ton op een kwart
ton. Het schrijven gaat uit van de Vereeni-
ging tol bevordering der belangen van
t. b. c.-patiënten in Nederland en heeft tot
strekking stemming te maken voor een
groote openbare protest-vergadering, waar
voor de medewerking van alle tuberculose
best rijders-vereanigingen, doctoren en be
langhebbenden wordt ingeroepen.
Het katholieke blad: begrijpt volkomen
de neerslachtigheid die spreekt uit den
voorgenomen maatregel.
Toch gelooven we, dat het weinig baten
zal Wij houden ons toch overtuigd, dat de
ingrijpende besnoeiing van het subsidiebe
drag ook de Regeering, niet het minst Mi
nister Aalberse, zeer aan het hart gaat.
De. vraag is maar, of het op het moment an
ders kan.
Dat zal de Kamer hebben te beoordee-
len. als zij het geheel der begrootings-voor
stellen onder de oogen krijgt. Wij twijfelen
er niet aan, dat zij, in overleg mot de re-
gecring, baar uiterste best zal doen om ten
aanzien van dit primair belang voor de
volksgezondheid te redden wat er te red
den valt.
Intusshen lijkt ons het organiseeren van
een publieke demonstratie tegen het Regee
ringsbeleid niet de juiste weg.
Laat men zich bepalen tot de meer geëi
gende meibode van het rekest en.... in
middels, nu de Overheidssteun zoo gaat
slinken, een beroep doen op de particulie
re liefdadigheid.
FEUILLETON.
No. 12.
Linesline sprak geen woord, maar ves
tigde hare oogen, waarin duidelijk een ver
wijl te lezen stond op den binnentredende,
deze scheen dien blik zeer goed te begj
pen
Die vrouw toont zich veel te vrij ten
mijnen opzicht, sprak hij brutaal.
Zijne gramschap was blijkbaar nog nie'
bedaard.
Zij is uw voedster geweest, antwoordde
het meisje op zoeten toon zij heeft ons
beiden groot gebracht en bemint ons bei
den met tcedere iiefde
Zoo er genegenheid in hare handelingen
ligt, dan kan zij mij die gerust besparen.
Men heeft het recht niet te klagen dat
men te veel bemind wordt.
Ik kan de vriendschap eener dienst
maagd zeer goed missen.
Ach, wat bedroeven mij uwe harde
woorden, meer nog dan uwe uitbarstingen
yan gramschap, 't Is slecht Leo, zeer slecht
van u, eene arm vrouw, wier opofferingen
geen palen kent, op dergelijke wijze te be
jegenen. Deze woorden met ontroerde
slem an tevens met bijzondere kracht ge
sproken maakten een bijzonderen indruk
op den jongman.
Eensklaps deed de jonge man eenige
stappen in de richting der deur, en ont
waarde Leotine, die hij lot nu toe niet had
opgemekt. Tn 't voorbijgaan groette hij be
leefd en wierp tevens een vlammcnden blik
op het jonge meisje. Haastig verliet hij dan
MARKTOVERZICHT.
Men. zou zoo zeggen, dal de velmarkt te
klein voer den tegenwoordigen aanvoer
■moest zijn. Het vee heeft gedurende den
gehcelen weitijd overvloed van best gras
gehad, moet dus vrij algemeen klaar zijn
voor de markt. Doch de meeste weiders
hebben den tijd, ze hebben gras genoeg en
wachtten, ja waarop Op den tijd, die
niet in hun voordeel zal zijn. De aftrek
moet eenmaal .komen 'en als straks de
markten overvoerd worden dan kan eene
prijsdaling niet uitblijven.
Die prijsdaling was te SCHAGEN op 23
Augustus reeds in zekere mate waar te
nemen. Jonge koeien van goede kwaliteit
go'den daar 1,30 per Kg.gewone le kw.
1,25; 2de 1,10 a 1,20; 3e 1,— a
1,05.. Stieren waren Hauw 1,10 a 1,15 p.
Kg. Gebr. Jans van Wieringerwaard kregen
550 Nuchtere kalveren voor de slacht
liepen van 14,tot 22,Het gebruiks-
vce stond onder den indruk van de toene
mende tongblaar, zoodat gelde koeien voor
de wei melk- en kalikoeten en pinken stug
waren. Bij een beter Londensche markt
waren ook de exporlscbapen te Schagen,
williger in handel en iels hooger in prijs.
Er waren bijzonder beste koppels aange
voerd waarvoor 52, 53, 54, ja zelfs 54,50
•ontvangen werd. Zuiglammercn voor den
uitvoer tot 40 weadelammeren 34,
38,oude schapen voor de wei 42 a
48 Vette vlecschvarkens 36 a 37,
spekvarkens 34 a 35 centbiggen per week
leeftijd 1,75 a 2,25.
GEMENGD NIEUWS
WAAROP KAN WORDEN BEZUINIGD
Over de .marechausseekazerne te Epe
is inderdaad nog al eens een hartig woord
je gesproken en geschreven. Ons dukt, al
dus het Utr. Dagblad, dat ook eense even
aandacht moet worden geschenken aan de
in aanbouw zijnde marechaussée-kazerne
te Raalle. Deze marechausseekazerne kost
circa 70.000 en biedt woonplaats voor.,
twee gehuwde marechaussées. Verder is er
wel een stalling voor paarden en er zijn
een paar hokjes voor ongehuwd en., doch
het geheel is niet meer dan een groot dub
bel woonhuis.
De gemeente-veldwachter in hetzelfde
plaatsje heeft tezelfder tijd (of liever in
veel korter tijd) een dubbele ruime woning
aten bouwen die circa 7000 kost. Dan
hel vertrek, terwijl hij dacht
Wat een lief kind i Wellicht eene naai
ster die bij Erncstine werkt.
Onder den blik van den jongman had
Leonlime een bijzondere gewaarwording ge
voeld doch dat gevoel was zij niet in
staat te ontleenen. Onwillekeurig vreesde
zij echter dat haar een groot gevaar be
dreigde.
Mijn broeder, zei juffrouw de Lucerolle.
Zoouw broeder, stamelde 't meisje.
Dat wist ik niet.... Ik kon z Ifs niet we
ten.
Hij is zeven jaar ouder dan ik. Wij heb
ben echter sleed ver van elkaar geleefd,
en wellicht is het daarom dat ik u vroeger
nooit van hem gesproken heb. Toen ik le
Nancy was, voltooide mijn broeder zijn
ludiën aan de universiteit van Parijs.
Gij gelijkt in het geheel niet op hem,
antwoordde Leotine onwillekeurig.
Ziedaar eene opmerking, die nog al
vaak gemaakt wordt, antwoordde Ernesti-
ne, die geen andere zin wilde hechten aan
de woorden door bare vriendin gesproken.
Mijn broeder, ging zij voort, is zeer ge-
leard hij is dokter in de rechten, maar o>»
gelukkig beeft hij een gebrek, hij is wat
al te oploopend van aard. Maar hij is pas
25 jaar en zal zich wel beteren. Mijn vader
de graaf Lucerolle, de beste der menschen,
beeft a's diplomaal gewichtige diensten
aan Frankrijk bewezen en Wenscht dat zijn
zoon dezelfde loopbaan volgde, die hij
eens beeft medegemaakt dan zal hij spoe
dfg de plaats bekomen van secretaris van
cenig gezantschap of aan 't een of ander
algemeen consulaat. Graaf de Lucerolle
behoort tot hen die meenen, dal ieder zijn
land moet dienen en dat de fortuin nie
mand van zijn dagclijksch werk kan onl-
is er bij dit werk dagelijks een opzichter,
die feitelijk reeds gepensionneerd is, doch
bovendien nog een dik salaris geniet. Een
luitenant van de genie komt bovendien nog
s een paar keeren per week met zijn
auto cm de zaak te inspecteeren, en. mis
schien wel om te zien, of het nog niet zui
niger kan.
DAT WAS HAAR TE ERG I
Eenige zonnige achternamiddag in een
bosch achter Oosterbeek. De zomerweelde
straalt uit elk hoekje, elk laantje, uit elk
glanzend beekje, waar de muggen boven
dansen. En over dat alles hangt de stilte,
waa'rin een bosch zich hult ak hot door
geen drukke Zondagswandelaars bevolkt
wordt.
Door een laantje, een smal larixlaantje,
wandelt een juffrouw, niet opvallend niet
bijzonder,maar toch omgeven door de
onzegbare sfeer, die haar voot inwoners
als vreemdelinge kenmerkt. Men weet hoe
dat is geen onzer ontkent alle 70,000 Arn
hemsche ingezetenen plus de inwoners van
Velp en Oosterbeek, maar toch ic er iets,
dat ons verraadt welke menschen vreemde
lingen zijn.
De wandelaarster op den Hemelschen
Berg dan was een vreemdelinge. Maar dat
konden de andere pensiongasten niet we
ten, die van een tweede pad naderden. En
op een kruispunt, wandelde zij niet effen
gezicht heen langs bet groepje, dat daar
breedvoerig stond te delibereeren over den
te kiezen weg.
Dan nadert haar een dame in hoffelijken
houding.
Juffrouw kunt u me ook zeggen hoe
is de weg naar de Hel
De juffrouw kijkt om, verbaasd, gelooft
haar ooren niet.
U zegt
De weg naar de Hel
Zwijgen, 't Is warmen het groepje is on
geduldig, waarom ean „ingezetenen", die
hier zoo rustig wandelt, geen antwoord
geeft op zulk een eenvoudige vraag.
De juffrouw kijkt verbaasd, verwilderd.
Er vliegen gedachten door haar hoofd o-
over menschelijke verdwaling, krankzinnig
heid door de hitte.... Het bosch is een
zaam de groote weg is ver, ze weet den
weg niet in dezen uithoek.
Ik weet '<t niet, stamelt ze onthutst. Ik
n er nog nooit geweest
En 't staat op 't bordje.
staan.
Dcch ik wil u niet langer ophouden.
Kom, laat ons s'echts even een kijkje ne*
men in mijne kamers.
Eindelijk 'bereikten zij een allerliefst
vertrek, dat uitzicht gaf op een tuin met
prachtige boomen beplant, en waarin bloe
men tevens van aller'ei soort in groote
menigte het oog streelden.
Wat is hel hier frisch en. net, zeide Le
otine, de zijden behangsels, de breede kan
ten der bergordijnen en de rijke meubïlee
ring bewonderend.
Daarop itradien zij hel tweede vertrek
binnen.
Zie daar mijn salon, zeide juffrouw de
Lucerolle. Hier ontvang ik mijne vriendin
nen. Wat zullen wij op deze plaats aange
name oogenblikken smaken. Kom zoo vaak
gij een uurtje vrij hebt. Ben ik niet bij mij
moeder, dan zult gij mij hier aan bet
werk vinden. Zie, daar staat mijn werk-
idje en. zooals gij weet, doe ik ook
aan muziek ben ik moe gespeeld, dan ver
laat ik de piano en neem eenig handwerk
ter hand of houd mij bezig met de schoone
schilderkunst. Wanneer gij terugkomt zal
ik mijn album eens laten zien. Er zijn vrien
den. die zeggen, dat ik nog zoo slecht niet
teeken, maar dat zijn vrienden.... hoort
ge Kortom ik houd mij steeds zooveel
mogelijk bezig, en zoo loopen uren en da
gen gezellig voorbij. Meer dan eens heb ik
meisjes van mijn aren hooren zeggen dat
zich vervelendat begrijp ik niet. Ik
verveel mij nooit.
Gij hebt alles, wat gij kunt verlangen,
zeide Lcobine. Mejuffrouw de Lucerolle is
gelukkig.
Ment gij dat Denkt gij dat ik niets
meer te verlangen heb 7
Op 't bordje
Ja, de wegwijzer.
Een wegwijzer naar de Hel!!!!?
De dame is verbijsterd, en rct'reert een.
beetje. Ze heeft een pad ontdekt, dat naar
een tuinmanswoning leiden moet. Ze voelt
zich hier niet veilig, zoo dicht bij die don
kere, diepe beek en bij die griezelige men-
cshen. Ze retireert verder, en als zij zich
omdraait zgt zij nog stamelend, verontschul
digend
Ik., weet het heusch niet. Ik heb.,
heb..heb., .geen ervaring op dat punt.
Dan blaascht zij den aftocht, en zoekt
uit al dat schoone zomerweelde een heen
komen in de meer bewoonde wereld.
HEEL WAT BORRELS!
De laatste maanden zijn te Delfzijl,
Winschoten en Hoogezand tezamen een
4Ó00 bussen of 40.000 liter spiritus van
zco'n hoog gehalte in beslag genomen, d.at
ze voldoende zouden zijn voor het maken
van 1800 oxhoofden jenever:
GOED AFGELOOPEN.
Een vrouw logeerde met haar kind van
12 maanden bij e»n familielid te Schagen.
Voor enkele dagen wilde zij met het kind
op den arm van boven naar beneden gaan.
Door de vreemde trap deed zij een misstap
Van schrik liet zij het kindd los, dat van
een hoogte van drie en ean halve meter,
met het hoofd op de vloer terecht kwam.
MOND- EN KLAUWZEER.
Het mond- en kleuwzeer breidt zich
langzamrhand naar alle kanten uit. Thans
zijn weer nieuwe gevallen voorgekomen le
Alkmaar, Monnikendam en Hoorn. Vee
houders koopt geen vreemde koe komt
zelf ook niet bij of tusschen vreemde koei
en en laat geen vreemde kooplui bij uw be
slag. Als ge van de markt komt, ontsmet
dan uwe banden en trek andere kleeren
aan, voor ga naar de wei gaal.
HET GOUD VAN DE „LAURENTIC."
Reeds meermalen is er melding gemaakt
van de werkzaamheden van het bergings
schip „Racer" van de Britsche admirali
teit, die ten doe.1 hebben om de kostbare
lading goud en zilver te redden uit het
wrak van het s.s. „Laurentic" van dt.
White Starlijn, dat in Januari 1917 op 15
n;ijlen uit de Noord-Iersche kust werd ge
torpedeerd door een Duitschen duikboot.
Leotine zag haar verwonderd aan.
Zeker heb ik nog iets te verlangen ze
ker wel, kind Hef. Denkt gij dan dat ik
geen belang stél in uw geluk. O mocht dat
nog eens in ruime mate uw deel worden,
voegde zij er bij, met den arm op den
schouder van het meisje leunend.
O wat zijt gij goed, wat zijt gij toch goed
Te Nancy reeds hield ik zeer veel van
u doch thans, nu gij zoo oneindig veel ge
leden heb. bemin ik u nog veel meer, en ik
za'1 u steeds beminnen, beste vriendin,
steeds alsof gij mijne zuster waart.
Leontine kon hare tranen niet langer be
dwingen.
O, riep zij uit met eene van aandoening
trillenden stem, vol vertrouwen was ik
tot u gekomen doch ik had niet durven
hopen, gij overlaad mij met allerlei goed
heden.
Juffrouw de Lucerolle omhelsde het
meisje en fluisterde haar in het oor Voor
cecwig ben ik uwe vriendin.
IN DE HERBERG.
rv.
Anselmus Guerin de vriend van Antoon
Blanchard die men in de wijk Melimon-
tant, waar hij sedert meer dan 40 jaar
woonde gewoonlijk vader Guérin noemde,
was slotenmaker van beroep. Tn Lotharin
gen had hij het eerste levenlicht gezien en
was daar mei Antoon Blanchard opge
groeid. De twee ouden waren dus Vrienden
van uit hunne kinderjaren.
Blanchard had zich natuurlijk tot Guc
rin gewend, toen hij het plan vormde zich
te Parijs te gaan ves'igen. Hij riep zijnt
goede diensten in en zonds de noodige som,
Het schip had aan boord meer dan 3000
staven goud, ter waarde van 6 millioen
pond sterling. Al dat zilvergeld is reeds
door duikers, in dienst der Britsche admira
liteit, a'smede reeds 2849 staven goud, zoo
dat er thans nog slechts een 300 staven
geborgen moeten worden.
In 1918 werd met de berging begonnen
en voor het einde van dal jaar waren 600
goudstaven boven gebracht. Toen werden
de werkzaamheden een paar jaar ond rbro
ken, wegens de groote moeilijkheden, die
veroorzaakt werden door de groote massa
zand, waaronder het wrak bedolven was.
De staven goud, waarvan het gewicht vari
eert van 7 tot 14 ki'ogran met een slan-
daardvermogen van 1400 lol 2000 pond
sterling, waren verpakt in houten kisten,
welke op den bodem der zee vergingen.
Het goud lag derhalve onder zand bedolven
Een Engelsch hooglecraar vind toen een
soort speer uit, verbonden met een galva
nometer, waarmede het mogelijk was edel
metaal van ander metaal te onderscheiden.
Als de duiker de punt van dan speer in
het zand slak en deze goud raakte, werd
dit dcor den galvanometer aangegeven. Op
deze wijze vonden de duikers in 1921, 3C0
slaven goud, verleden jaar 899 en dit jaar
1050 staven..
Het werk van de duikers op den bodem
der zee, die hier 30 meier bedraagt ging
met groote moeilijkheden gepaard menig
maal zelfs met levensgevaar niet alleen
wat den luchttoevoer betreft, maar ook
door de aanvallen van groote haaien, waar
aan zij dagelijks bloot stonden. Iedere dui
ker was met het oog daarop gewapend met
een lang mes.
Eiken morgen, wanneer het weer het
toelaat, vaart de racer uit naar het wrak,
dat door 4 boeien is aangeduid, maar dat
herhaaldelijk van ligging verandert, als ge
volg van de ontploffingen, welke men moet
aanbrgen om de lading te kunnen bereiken.
Een duiker blijft gewoonlijk een uur on
der water. Bij het tc-rugkeeren naar de op
pervlakte der zee, rust hij na een stijging
van 10 voet ongeveer 5 minuten, na de vol
gende 10 voet rust hij weer, enz., totdat hij
eindelijk boven is. Door het groote druk
verschil in het water zou zijn leven ernstig
gevaar loopen, wanneer hij sneller boven
kwam.
EEN OLIFANT ALS WARMOEZIER
Bij de overbrenging van Hagenbeck's
gelds over voor de eerste uitgaven.
Vader Guerin, die zooals wij weten
door eene aanroudendc ziekelijkheid op
het bed was gekluisterd, had met die taak
den jongen werkman belast, die zich aan
den heer Blanchard onder den naam van
Pierre Ricard had doen kennen. Deze had
voor den ontvangst dor vreemden eene ui
terste zorg gedragen.
Anselmus Guerin had den slotenmakers-
stieO te Nancy geleerd, daarna had hij zich
op 22 jarigen leeftijd naar Parijs begeven.
Daar trad hij zeer spoedig in dienst bij de
heeren Corbon en Co., St. Maurisstraat,
in wier werkhuizen meer dan honderd ar
beiders geregeld werk vonden. Door zijn
bazen geacht, wat een wal een eerlijk en
ijverig werkman toekomt, die steeds
braaf oppast, door zijne gezellen geëerbie
digd en bemind, dacht Anselmus er nooit
aan zijne diensten elders aan te bieden,
waardocr bij misschien zijne inkomsten
zou verhoogd hebben.
Na twintig jaren werd bij meesterknecht
in de slotenmakerij, en toen. hij zestig jaar
cud was en de kracht miste cm neg gere
geld zijn dagelijksch werk te verrichten,
werd hem het toezicht over de werkp'aat-
sen toevertrouwd. Dat was eene welver
diende bciooning, een schoone hulde aan
een 'leven vol arbeidzaamheid en dicns'ij-
cr gebracht.
Anselmus Guerin had Pierre Ricerd in
dienst genomen bij de heeren Corbon P.:
Co. De jongeman war er sinds ruim vijf
jaar aan hot werk, an werd beschouwd als
"en der eerste werkers in de groot© ate
liers. Vader Geurin had hem reeds annge-
ezen als zijn opvolger.
- Wordt vervolgd.