16e Jaargang.Dinsdag 17 Februari 1925.No. 17.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
E B X T H
WÏËRINGER COURANT
VERSCHIJNT ELK EN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
INGEZONDEN STUKKEN.
Geachte lieer Redacteur.
Naar aanleiding van het gesch.-c
vene in de Schager Crt. d.d. 10
Febr. j.1. omtrent de Onderlinge
„Wieringer" Brandwaarborg Maat
schappij, zoude ik gaarne eenige
opmerkingen maken.
Wat de aanmerkingen betreft
op het bestuur der Mij. kunnen de
ze gepasseerd morden, daar een
lid het recht heeft om volgens art.
27 alle gewenschte inlichtingen te
vTagen, en het Bestuur verplicht
is deze te beantwoorden. Mocht het
bestuur geen algemeene vergade
ring houden jaarlijks, dan is het
langs burgerrechtelijken weg daar
tóe te dwingen en is het niet nood
zakelijk de interne aangelegen
heden der Mij. in de courant voor
ook niet-leden bloot te leggen. Im
mers het is wel een zaak voor de
leden, doch niet voor het publiek.
Echter ben ik onaangenaam ge
troffen door de keuze van den
tijd, waarop dit stuk is gepubli
ceerd.
Het heeft er alle schijn van, dat
de bedoeling van dit schrijven niet
was het rechtzetten van de be
stuursmaatregelen der Assuran
tie-Maatschappij, maar dat de
nevenbedoeling was om eenige dei-
toen voor benoeming van Gemeen
te-Ontvanger in aanmerking ko -
mende personen een hak te zot
ten, door aanmerking te maken op
•-vroeger beheer, of door de taal en
inkleeding der zinnen zoodanig in
te richten, dat mededingers voor
die betrekking van het schrijven
verdacht worden.
Het wil mij voorkomen, dat dit
niet de weg was, om de juiste keu
ze van den meest, geschikten per
soon voor dit ambt te bevorderen.
Hoogachtend
OBREEN.
MARKTOVERZICHT.
Hel leven is een doorloopen
strijd, en alleen hij die de stoffelij
ke en geestelijke wapenen bezit,
zal ini dien strijd overwinnaar kun
non blijven. Die geestelijke wape
nen worden wel eens vergeten en
toch zijn zij in den strijd om het
FEUILLETON.
No. 43.
Die woorden waren voor mij een
lichtstraal. Ik begreep dat de ar -
me kleine van uitputting was neer
gevallen en op het punt was ge
weest van gebrek te sterven, toen
ik haar vond. Ik gaaf haar te eten.
Eenige minuten daarna liet zij
haar hoofdje op mijn schouder
nederzinken en rustig, alsof zij in
de armen harer moeder lag, sliep
zij in.
De aanneming.
Graaf De Soleure had zijn zak -
doek genomen en wischte zijn oo-
gen af.
V is aangedaan, mijnheer,
sprak Mourillon.
Ga voort, ga voort.
Ik^vroeg in het Hotel des Voya-
geurs, waar ik afstapte, een ka -
mer.
De kleine, die ik in mijn armen,
steeds slapende naar boven had
gednagen, ontwaakte juist, toen ik
haar op het bed lei. Zii was nu
lekker warm. Met haar lieve blau
we oogen zag zij mij vol erkente
lijkheid aan.
Ik ondervroeg de lieve kleine.
Ik vernam dat zij Hermine heette
en te Vignotte, heel ver af. woon
de. maar daar niet meer naar toe
wilde.-Zii w ilde hij mij blijven en
smeekte hier om met tranen in de
oogen en gevouwen handjes. Zij be
bestaan van nog meer waarde,
dan de stoffelijke. Wanneer de vak
man zorgt, in al zijn vakeischen
maar een kleinigheid meer te be -
teekenen dan den concurrent, dan
hoeft hij gewonnen, dan is zijn be
slaan verzekerd. Zoo ook nu weer
in den slagers-strijd met de
vleeschwarenfabrikanten. De sla
gers -willen dat de vleeschwaren
fabrikanten, niet meer aan hotels
en particulieren zullen leveren.
Dat zal afgeloopen zijn, zoodra de
slagers iets beter waar, of iets
goedkooper kunnen leveren dan
bun concurrenten. Hoe dat kan,
daarvoor bezitten wij niet het re
cept, en daar hebben wij onze her
sens ook nooit op gescherpt, dat
lag niet in de lijn van onze ontwik
keling. Wij geven dit staaltje met
den broodstrijd in den vlèeschhan-
del, als een bewijs boe fel de strijd
om het bestaan hier gestreden
wordt,. De vooruitzichten zijn en
blijven somber. Te SCHAGEN gold
Donderdag het goede le soort
vleesch 1.20 k 1.25 2e 1,10 a
f 1.15. Melk- en kalfkoeien stug,
prijzen 225,a 425.Nuchte
re kalveren iets vlugger. Kiloge
wicht 0,80 a 0,90. Vette varkans
37 a 38 cent, zouters 34 a 35 cent
ner half Kilo. Uitvoer-wolvce was
afwezig. Overhouders voor de
weide 42,k 48.Handel bij
•Mies trekkend en stug.
GEMENGD NIEUWS
De kapitaalvlucht.
In de Memorie van Antwoord
aan de Eerste Kamer inzake. „Fi
nanciën" lezen we o.m. Of de ka
pitaalvlucht uit ons land tot staan
is gekomen, weet de minister niet.
Wel kan hij mededeelen dat in
het belastingjaar 1923/1924 582
aangeslagenen in de vermogensbe
lasting, met een gezamenlijk ver -
mogen van 79 millioen, naar het
buitenland zijn vertrokken.
Motor-ongeluk.
Donderdagmiddag was de heer
Wammes, garagehouder te De
Bildt, op het sportterrein aan den
Brandonburgerweg bezig met een
motorrijwiel met zijspanwegen,
'oofde mij altijd zoet te zullen
zijn. En toen ik zei, dat ik haar bij
haar moesje moest terugbrengen,
riep zij, dat zij geen moesje en geen
vader had en een arme kleine ver
stootclinge was, die geen familie
bezat en alleen op de wereld stond.
Ik vroeg haar, wie dan toch voor
haar had gezorgd en haar tot dien
dag had opgevoed
Moeder Antoinette, antwoord
de zij, mijn voedster. Die lneld
van mij, maar zij is dood. Ik ben
niet hij den man gebleven. O, die is
zoo boos. Hij sloeg mij alle dagen
en wilde mij nooit te eten geven,
en ik schreide altijd. Eergisteren -
avond nadat, hij mij geslagen en
geschopt had, wilde hij mij met
"on flesch doodslaan. Tk ben bang
geworden en op den loop gegaan
war hot bosch.
Zij kon had woord „dien man"
niet, uitspreken zonder te sidderen
hara gelaat drrtkte een onbeschiei
felijken angst uit.
Toen ik niet meer loopen kon
dus ging zij voort, liet ik mij in
bet gras, aan den voel van ern
boom neervallen. Mijn voeten de
den mij piin. Zij bloedden. Ik had
tusschen de doornon geloopcn. Ik
bleef langen tijd liggen, weenende.
sidderende bij elk geluid, dat ik
in hot bosch*hoorde. Maar ik sliep
ten laatste in. Toen ik wakker
werd, zag ik de zon boven mijn
hoofd schijnen. Ik bad honger,
maar ik bleef mij in bet bosch
schuil houden, uit angst dal men
mij zou vinden en bij den man zou
waarin een dame was gezeten,
proeven van bekwaamheid in het
motorrijden te vertonnen.
Op een gegeven oogenhlik, toen
hij eenige malen liet terrein in
zeer scherpe bochten was rondge
reden, waarbij het wiel van do zij
span circa GO centimeter van den
grond was, waagde de koene rijder
het om tijdens de snelle vaart bo
ven op hot zadel te gaan staan.
Plotseling kwam de motor in een
kuil terecht met het noodlottig ge
volg dat. de heer Wammes over
het stuur heenvloog en voor den
motor terecht kwam, terwijl de
wielen over zi jn rechterscheenbeen
vingen en dat lichaamsdeel brak.
Met snelle vaart reed de motor
met inzittende dame het terrein
rond, vloog tenslotte tegen ean
berm op en sloeg ondersteboven,
w aardoor de dame onder het ve
hikel terechtkwam en een schou -
derkneuzing opliep.
Gelukkig was geneeskundige
hulp spoedig ter plaatse en werd
de heer Wammes per ziekenauto
naar een dei' Utrechtsche zieken -
huizen vervoerd.
De dame kon. na verhonden te
zijn, huiswaarts koeren.
Aanvraag om schadevergoeding.
Een autobusondernemer te Hen
gelo kroeg meermalen procesver
baal, omdat hij zonder vergunning
.van B. en W. een plaats innam op
de markt. Bij die gelegenheden
werd zijn bus in beslag genomen.
Hij is thans door den kantonrech
ter vrijgesproken en nu vraagt hij
van de gemeente 1240 schade -
vergoeding.
De slapte in de venen.
Uit Vroomshoop meldt men dat
de Ovcrijselsche vervenersbonden
besloten liehhen de werkzaamhe
den in de venen stop te zetten.
Slechts een derde der productie is
afgeleverd. Inmiddels zal getracht
worden met steun tier regeering
een andere oplossing alsnog te vin
den.
Een honderdjarine.
.Tacolnis Voorham te Wassenaar
hoopt 15 Maart zijn honderdsten
geboortedag te .vieren. De krasse
oude gaat nog alleen uit, en legt
terugbrengen. Zoolang hel dag
was, had ik geen vrees. Maar toen
liet nacht werd, heving mij een
rroote schrik.
Ik liep, zoo hard ik kon, zonder
te weten waarheen. Ik schreide
bitter, omdat ik honger had en ik
schreeuwe telkens van pijn, als
oen doorn mij in mijn heen of voet
stak. Opeens begon het te suizen
in mijn oor. Ik meen mij te herin
neren, dat ik nog eenige stappen
deed, daarop voelde ik dat ik viel,
<m verder weet ik van niets.
Do arme kleine had mij aldus
medegedeeld dat zij vicr-cn-twin-
lig uren lang verdwaald geweest
was in hot bosch.
Do kleine vertelde mij verder
oog wat men haar van haar levens
reschiedenis verhaald had.
Op zekeren nacht had een onbe
kende man haai', in een w iegje, te
Vignotte, hij arme lieden gebracht
mi deze een soms gelds gegeven,
om voor haar.opvoeding te zorgen.
Zij was pas eenige uren oud, en
wat wel bewees, dat men het be-
nnalde plan had zich van haar te
ontdoen, was. dat haar geboorte
niet aangegeven was en men haar
aeen naam had geschonken.
Den anderen morgen was de
man der voedster, „de man", zoo
als zii hem noemde, een wever.
Morel gejieelen, overeenkomstig
ile voorschriften van den onbeken
de, haar op het. gemeentehuis te
Vignotte gaan aangeven en had
haar den naam van Edith geschon
ken. De vreemdeling was zich
met zijn 93-jarige buurman Van
Wissen nog dikwerf een kaartje.
Drooglegging der Zuiderzee.
Op initiatief van den heer Kolf
schoten, burgemeester van Edam,
was Zaterdagmiddag in Hotel
„Ivrasnapolsky" een vergadering
belegd van afgevaardigden van de
besturen der Zuiderzee-gemeen-
ten, ter bespreking van het wets
ontwerp tot regeling van de tege
moetkoming aan de Zuiderzeevis-
schors, in de schade, welke de af
sluiting der Zuiderzee hun mocht
berokkenen.
De heer Kolfschoten, die de ver
gadering presideerde, zeide dat bij
eenige burgemeesters het denk
beeld was opgekomen, dat naast
de organisaties van visschers ook
de belanghebbende gemeentebe
sturen hun stem moesten laten
hooren over het bedoelde ontwerp.
Bijna alle uitgenoodigde gemeen
tebesturen .hebben zich doen ver
tegenwoordigen. Spr. noemde als
nunt van bespreking.al dadelijk
het bekende art. 4 van bet ont
werp, dat o.m. inhoudt dat de „te
gemoetkomingen" niet verder mo
gen gaan dan het z.g. bestaans
minimum van hen. die door de
drooglegging zouden worden ge
troffen. De algemeene wenschen
van de gemeenten kunnen naa"
spr. meent in een drietal punten
worden geformuleerd
lo. Dat zoo spoedig mogelijk de
Regeering het droogleggingswerk
aanvangt een met een concrete
regeling van de schadeloosstellin
gen (officieele „tegemoetkomin
gen") komt
2o. dat de kosten van deze scha
deloosstelling door de geheele
natie zullen worden gedragen en
niet deels door de belanghebbende
gemeentebesturen, en
3o. dat er adhaesie zal worden
betuigd aan den wensch der com
missie uit het visschershedrijf en
nevenbedrijven, n.1. dat de Regee-
ring zicli houdt aan de minumüm-
•uschon welke sub-commissie B
uit den Zuiderzeeraad heeft opge
steld.
Hierna stelde spr. allereerst
nunt 1 aan de orde onder de „te
gemoetkomingen". zoo memoreer-
nooit meer in de streek komen ver
toonen, en nooit had men verno
men, vanwaar hij eigenlijk geko
men was.
Zij vertelde mij van haar jeugd
alles wat zij er zich van herinne
ren kon. Zoolang haar voedster
Antoinette Morel leefde, was zij ge
lukkig.
Maar daarna kwam er een gehee
le verandering. Men martelde
haar.
Er was te Vignotte maar één we
zen, waarvan zij hield. Het was de
jonge zoon van den wever, haar
zoogbroeder, die eenige maanden
ouder was dan zij. Zij sprak over
haar jongen vriend Lucien met
'ranen in de oogen. Had zij ver
driet. dan was hij het, die haai
troostte, die haar tranen wist te
drogen, die haar beschermde, haar
verdedigde, die zijn voedsel wei
eerde, die. haar met zijn lichaam
lekkend, in haar plaats de slagen
van den wever ontving, in één
woord hij, die alleen haar liefhad.
Vader Mourillon zweeg oen oo -
eenblik. Toen vervolgde hii Ik
hield 'f kind bij me. Ze groeide op
in lieftalligheid.
En al peinzende kwam ik er toe
hij mii zelf te zeggen
Ik zou volstrekt niet verwon
derd ziin. als ik vernam, dat mijn
'ieve kleine Edith de dochter van
een prinses was.
Graaf De Soleure sidderde.
Waarlijk, sprak bij met ont -
roerde stem. heb ie dat gedacht
Ja, mijnheer.
BUREAU
Hippolytnshoef Wieringen.
Telef. Intercomm. No. 19.
de spr., wordt hier verstaan ten
eerste die aan de jeugd, (in den
vorm van onderwijs), ten tweed'-
die aan de ouden van dagen en ten
derde aan hen, die nog in de v<»i
le kracht van hun leven zijn en
dus in staat, een nieuw ambacht
te antameeren, of hun bedrijf te
verplaatsen.
De burgemeester van Harder
wijk, de heer Kempers w ijst op
een adres van de gemeente Iïardf i'
wijk. waarin o.m. wordt geprofe
teerd tegen het feit, dat de getrof
fen gemeenten nog zouden moeten
bijdragen aan het Rijk spr. wekt
op, zich hierbij aan te sluiten en
dit adres als basis aan te nemen
Een commissie wordt aangewe
zen die de wenschen der vergade
ring zal formuleeren en zich met
haar verzoeken tot de Commissie
van Rapporteurs uit de Tweede
Kamer zal wenden. Bij acclamatie
worden in deze commissie be
noemd de voorzitter der vergade -
ring, de heer Kolfschoten, en (ie
hoeren Gravcstein en Rosma, bur
gemeesters resp. van Urk en Enk
huizen.
Punt 2 komt vervolgens in be
spreking. De Voorzitter merkt nog
maals op. dat de beste regeling
die schijnt, welke vroeger door don
Zuiderzeeraad is opgesteld. Voo.'is
zou hierbij nog erop gewezen moe
ten worden, dat wanneer gemeen
ten zelf bijzondere schade lijden
tengevolge van de drooglegging,
ook zij voor een tegemoetkoming
in aanmerking behooren te komen.
In dezen zin wordt punt 2 aange
vuld.
Voorts vereenigt de" vergadering
zich met het denkbeeld, dat neer
gelegd is in punt 3 de commissie-
zal ook dit, evenals de beide ande
re, nader uitwerken.
De vergadering besloot een per
manente vereenïging te stichten
van Zuiderzeo-gemeonten.
Een voorloopig bestuur werd be
noemd, bestaande uit de heeron
Th. C. P. C. Kolfschoten, burge
meester van Edam (voorzitter),
A. Gravestein, burgemeester van
Urk en J. A. R. Bosma. burgemees
ter van Enkhuizen. Als secretaris
werd aan de commissie toegovof-d
Vroeger. En thans
Welnu, mijnheer Ik denk
nog net eender over.
Een maand lang, mijnhcuu
kwamen allerlei denkbeelden bij
mij op. Ik herinnerde mij al wat
het kind mij had gezegd, en ik ver
weet mij, dat ik nog geen enkele
poging in het werk gesteld had
om haar familie op te sporen en op
"en goeden dag vertrok ik naar
Vignotte.
Het was Zondag de bewoners
kwamen uit de kerk.
Ik sprak een grijsaard aam
wiens uiterlijk mij aantrok, en ik
/erzocht hem mij den woning
an den wever Morel te wijzen.
Wij staan er vlak voor. ant -
\oordde hij. Doch dit huis behoor:
hem niet meer. Hij is al een jaar
vier weg.
Toen ging ik naar de maire.
Deze vertelde mij dat. na hel v
wijnen der kleine, ieder ging zoe
kon en het vermoeden, dat zij do w
'en wever vermoord was, gerec-
ten ingang vond. Deze werd gevar.
?en genomen, doch hij gebrek na"
bewijs ontslagen. Doch eindelijk,
'oen men geen spoor van het I.
ontdekte, begon men het er voor te
houden dat zij midden in hrt
bosch van honger gestorven, of in
°en afgrond gevallen, of door wol
ven verscheurd was.
Zooals u denken kunt, mijnheer,
had ik naar den maire met een
levendige belangstellign geluis
terd.
±3* Wordt vervolgd.
