16e Jaargang.
Vrijdag 27 Februari 1925.
No. 20.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
E BI V 1.
Geen prijsverhooging
Tabaksfabriek
„DE WAKENDE LEEUW"
J. I Keuss - Alkmaar
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
A D V E R T E NT
ëN
BUREAU
UITGEVER
DINSDAG en VRIJDAG.
Van 15 regels
0.50.
Hippolytushoef Wierlngen.
CORN J. BOSKER, WIERINGEN
ABONNEMENTSPRIJS
Iedere regel meer
0.10.
Telef. Intercomm. No. 19.
per 3 maanden ƒ1.
GEMENGD NIEUWS.
De aardschok in Limburg.
Over den aardschok in Limburg
wordt het volgende gemeld
Maandagavond, omstreeks 10
uur, is op verschillende plaatsen in
de stad een hevige schok gevoeld,
gepaard gaande met een gerom
mel, alsof een zwaarbeladen last-
auto kwam aanrollen over zeer on
gelijke keien. Vooral in de buurt
vim de Nieuwstraat werd de schok
zeer hevig gevoeld en het gerorn
mei zeer sterk waargenomen. De
menschen kwamen uit hun huizen
en vroegen elkaar, of ze het ook
geboord en bemerkt hadden.
Zij beschreven d e gewaarwor
ding als die bij een hevige ontplot
fing.
Niet alleen te Maastricht, doch
op verscheidene plaatsen in Zuid-
Limburg, o.a. te Valkenburg, I-ïeer
len en Beek, heeft men merkbare
schokken gevoeld, welke c.a. twee
seconden aanhielden, en wel in
verticale richting. De ruiten van
sommige woningen, schilderijen
en spiegels trilden. In verband niet
de carnavalsfeesten bevonden zich
vele personen buiten op straat., of
•dn danszalen, waar men van het
verschijnsel niets bemerkte.
Te Maastricht werd van verschil
lende zijden de politie opgebeld
met de vraag, of er een ongeluk ge
•"beurd was. Verscheidene perso
neri waren angstig de straat opge
sneld. Eerst later kwam men op
de gedachte, dat het een aardschok
kon zijn.
De burgemeester van Maastricht
met wien de „Tel." een onderhoud
had, deelde mede, dat hij zich op
het bewuste uur op straat bevond
en niets gemerkt had. Toen hij
echter thuis kwam, vertelden zijn
huisgenooten het ondervondene,
en hij bleef tot. Dinsdagmorgen in
de veronderstelling, dat hier of
daar een ontploffing had plaats ge
had, b.v. bij den arbeid in de mer-
melgroeven van St. Pieters.
Ook uit den Eifel en Aken ko-
FEUILLETON.
No. 46.
Alexis ontdekt het geheim
van Laurence.
Alexis Mollin gevoelde, dat het
in het belang van Laurence wa
haar voorloopig niet te bezoeken.
Toch had hij zijn plan om haar
huwen volstrekt niet opgegeven.
Integendeel, nu hij wist dat hij op
haar wederliefde zou kunnen ho
pen, stond dit plan vaster dan ooit
Dagelijks ging hij naar de ten
toonstelling en zag dan haar beel
tenis op Georges schilderij. Op ze
keren dag hoorde hij de woorden
achter zich mompelen: „o, ja, zij
is het w el. Hoe sprekend lijkkt zij'.
Alexis keek aanstonds om en zag
'n jongen verrukt voor het stuk
staan, met tranen in de oogen.
—Ken je die jonge dame
Dejongen keek verschrikt Alexis
aan 'en zei dan: „Ja mijnheer het
is juffrouw Laurence.
Alexis besefte dadelijk dat de
knaap hem meer zou kunnen me
dedelen en misschien wel hei y-
heirn onthullen, dat het. meisje
omgaf. Ga eens niet me mee. Ik
moet eens met je praten, sprak l.ij.
„Hoe ken je dat meisje
Mijn vader is de vriend van
mijnheer .Tacques en dat is de va
der van Laurence, of liever neen,
de man, die met haar moeder iv
vriend is. Terwijl Tacques met va
der kaart speelde, gingen Laurev
ce en ik wandelen. Zij was mo
lijken aardschok gevoeld heeft.
In het Maasdal was de schok dui
delijk merkbaar, terwijl hij ook
gevoeld is te Hasselt. In de Lirn -
burgsche kolenmijnen dachten de
mijnwerkers, die in de verste gan
gen werkzaam waren, aan een
mijnramp. Te Hasselt werd in en
kele Huizen liet vaatwerk in de
kasten door elkander geworpen.
Buitengewoon hevig was de schok
in Eygenbilsen, waar onder de be
woners een paniek ontstond. Een
vrouw, die door angst werd bevan
gen, overleed.
De oorzaken van het natuurver
schijnsel zijn nog onbekend het
is niet uitgesloten, dat liet moet
worden toegeschreven aan een
plaatselijke gebeurtenis als een
aardverschuiving of de instorting
van een onderliggende grondlaag.
Bloeddorstige honden.
Onder Koudekerk hebben twee
honden dusdanig onder een kop -
Del varkens van den veehouder v.
D. huisgehouden, dat 9 dieren
moesten worden afgemaakt. Van
sommige dieren waren de beende
ren zichtbaar.
Om aan geld te komen.
De penningmeester van den be-
stuurdersbond te Purmerend had
geld van zijn organisatie verduis
terd. Zijn medebestuursleden na
men er genoegen mee, dat hij het
ontbrekende bedrag zou aanzuive
n.
Het zou echter blijken, dat hij
op vreemde wijze aan de daarvoor
benoodigde gelden zou trachten
te komen. Hij heeft n.1. aan I-T. M.
de Koningin geschreven met vei' -
zoek om een gift van 150, ten -
einde daarvoor in Amsterdam een
melkzaakie te kunnen koopen. Na
langen tijd werkloos te zijn ge
weest zou hii dan niet dat zaakje
in zijn onderhoud trachten te voor
zien. Van den secrataris der Ko -
ningin kwam bericht in, dat IT. M.
bereid was een bedrag van 50
te geven als het Burgerlijk Armbe
stuur 100 gaf. Dit gelukte en zoo
kwam liet tenslotte, dat het Arm-
diste en moest haar moeder helpen
„Was die moeder arm
Heel arm. Maar eigenlijk ver
diende die vrouw niet, dat Lau
rence zoo goed voor haar was. Ze
snauwde haar af en sloeg haar
Hoe vaak heb ik haar zien schrei
en en snikken: o, was ik maar wat
grooter geweest, dan zou ik hun
wel belet hebben, haar zooveel
kwaad te doen. En ik ben o zoo
verdrietig geweest, toen ik h jaar
geleden dacht dat zij dood was.
„Zoo, geloofde jij, dat ze dood
was
- „Ja, mijnheer, en haar moeder
en Jacques hebben het ook geloofd
want zij was op een goeden dag
verdwenen zonder dat men kon uit
vinden, wat er van haar gewo--
den was. Wij waren allen ove
tuigd, dat zij in de Seine verdron
ken was en zouden liet er nog
voor houden als de schildei haar
niet op ziin schilderij had afge
beeld. en Jacques, die ook eens op
ie tentoonstelling is komen kijken
heeft haar ook herkend.
—Welnu vriendje, sprak Alexis,
daar je zooveel van Laurence
houdt zal ik je iets niededeelen, en
ie moet me beloven het aan niei-
mand te vertellen, zelfs niet aan je
jvader
Dat zweer ik a riep de knaap
terwijl hij ziin vingers op stak.
Welnu, Laurence is werkelijk
in de Seine geloopen, doch ik heb
haar gered. Maar weet de moeder
van Laurence nu al waar ze
woont?
Neen, zij zijn aan 't zoeken
Ik hoop, dat zij haar nooit vin
den, heraam Alexiis. Doch beste
handhaaft haar prijzen en
bekende prima niet te
overtreffen kwaliteiten,
Onze prijzen zijn 70, 80. 100,
120, 140, 150, 160, 180, 200, 225,
250, 300, 350, 400, 450 en 500 cent
per pond.
bestuur 150 betaalde aan een
persoon te Amsterdam, die de ver-
kooper van het melkzaakje zou
zijn. Doch later bleek, dat deze per
soon niet anders dan een hand -
langer van den bewusten penning
meester was, die voor zijn dien -
sten 25 ontving.
De politie heeft de zaak in han -
den en beide personen zullen zich
wel voor den rechter moeten ver
antwoorden.
Stoomschip in brand.
Het Engelsche stoomschip „Tees
dale", van Middlesbro, lag Woens
dagavond vóór- den Nieuwen Wa
terweg in brand.
Het schip van Middlesborough
naar Rotterdam, was geladen niet
199 vaten benzine. Een vat was lek
geworden, de benzine was op de
stookplaats geloopen, waardoor de
ontploffing is ontstaan. Een Ja-
nansche stoker is levensgevaarlijk
gewond en per sleepboot „Kever"
naar Rotterdam vervoerd. Hel
schip was Woensdagavond nog
drijvend.
Kort nudat de bemanning het
schip verliet, is het dek uit elkaar
gesprongen. In het ruim van de
„Teesdale" waren kolen geborgen,
waarin het vuur ruimschoots voed
sel vond.
De Japansche stoker Katagi is
tijdens het transport per sleepboot
naar Rotterdam overleden.
Om half elf 's avonds is het ein
delijk den sleepbooten „Blanken
burg" en „Kijkduin" gelukt, verbin
ding met de „Tesdale" te krijgen.
Er kon zich toen nog niemand aan
jboord begeven. Het schip, dat nog
steeds oen brandende niassa was,
is den Waterweg binnengebracht
en daar aan den grond gezet.
Nieuw leven op Krakatau.
Het eiland Krakautau in de
straat Soenda, tussehen Java en
Sumatra, werd in het jaar 1883
door de geweldigste vulkanische
uitbarsting geteisterd, die de ge
schiedenis kent. Het eiland werd
door een gloeiende aschniassa be-
jdekt, die alles vernietigde.
Thans heeft de Nederlander dr.
Dammermann, verbonden aan liet
museum te Buitenzorg, een studie
gepubliceerd over het nieuwe le
ven op dit eiland.
Do planten waren er weer het
eerst en op het oogenblik ziet nien
er weer tal van vruchtboomen en
ook hosschen. Ook w onen er weer
ongeveer dezelfde diersoorten van
voor de ramp.Natuurlijk bestaat
het grootste deel uit vogels, 81 pro
cent neemt men aan. Tot 1908 zou
men er vergeefs naar een niet ge
vleugeld wezen hebben gezocht. In
1921 trof men er ratten aan, die
zich buitengewoon snel vermeer
derden. Tn 1908 kwamen de slan
gen, die het eiland waarschijnlijk
zwemmend hebben bereikt. In 1921
telde men 11 soorten ongevleu -
gelde insecten, 4 soorten duizend-
nooten en 73 soorten spinnen. Ver
rassend was het vinden van eeni-
ge landschaaldiercn, weekdieren
en regenwormen, die toch niet
zwemmende het eiland bereikt
kunnen hebben. Men neenit aan,
dat in de meeste gevallen drijfhout
deze diersoorten beeft overge
bracht.
knaap, kun jij mij de reden zeggen
van haar wanhoop, die haar over
viel?
—Ja, mijnheer! O, 't Was laag, 't
was gemeen. Als juffrouw Lauren
ce van haar werk thuiskwam,
werd zij geregeld lastig gevallen
door 'n kerel, zekere Ilector. Een
maal gaf zij dien vent 'n slag in 't
gezicht. Toen kreeg zij thuis van
haar moeder en Jacques slaag.
Tn het geheim werd door Ja
cques en mijn vader, die ook zoo
laag gezonken is, een plan tegen
Laurence gesmeed. Zij wachtten
die mijnheer Hector op en verbon
den zich hem de arme Laurence
over te leveren voor 'n som gelds.
Ik had toevallig 'n deel van het
gesprek tussehen mijn vader en
Tacque opgevangen Zij hadden 't
over 'n flesch, waarop men goed
moest passen 't Is goed dacht ik,
;k hen ongemerkt gewaarschuwd
an zal over Laurence waken. Op
zekeren avond dan werden wij uii
trenoodigd bij een nicht van Jac
ques. ITet was 'n leelijke valsche
vrouw, en ik zag ook aan Laurence
dat zij angstig was. In de eetka -
mor was voor zes man gedekt en
eenige flcsschcn stonden op liet
buffet, twee met roode lak. Ik nam
alles goed op en poogde mij er re
konschap van te geven van alles
wat zou gebeuren. Ik nam de
schiin aan, of ik meer dronk dan
goed voor mij was en ik ging al
lerlei wartaal uitkramen. Vader en
Jacques wisselden 'n blik die zeg
gen wou: van hem zijn we af
Ik stond op en wankelde brom
mende naar de kanapé en liet mij
er neervallen. Laurence was ont
een Duitscher 7
Volgens de „Echo" is ganseh
Frankrijk diep ontdaan over een
verschrikkelijke ontdekking. I'-
onbekende soldaat, die onder de
Triomfboug te Parijs sluimert en
voor wien generaals uit alle lan -
den en dagelijks nog tallooze depu
taties uit de gohoelo wereld de
knie buigen en hulde betuigen, «le
ze „onbekende soldaat" is een
Duitscher Toen men onlangs op
bet kerkhof, waar de onbekende
is weggenomen nieuwe opgravin
gen deed naar Fransche soldaten,
vond men in hun graven nieis dan
Pruisische Pickelhauben. Ook het
voormalige graf van den onbeken
den soldaat droeg een kenmerk.
n.1. een naamplaatje, waarop stond
August Schuize van het 23ste re
giment infanterie, geboren te Star
eartt in Pommeren. De „Mntin
weet maar een oplossing voor dit
hoogst pijnlijke geval. Zoodra weer
Duitschland op oen of ander ge
bied tekort, schiet, moeten de Fran
schen Stargartt bezetten en tot
Fransch gebied verheffen, zoodat
de groote onbekende na zijn dood
nog Franschman wordt, gemaakt.
Weelde-Schoenen
Men schrijft uit Waalwijk over
de heffing van 10 op schoenen
van meer dan 15 het paar
De „Memorie van Toelichting
zegt o.m.
.Drukkend kan de voorgeste'de
belasting niet zijn, omdat in de
ze belasting niet behoeft te worden
bijgedragen als men zich onthoudt
van liet doen van andere dan nood
zakelijke en nuttige uitgaven."
De Minister- beschouwt dus
schoenen, die voor meer dan 15
het paar door het publiek gekocht
worden als niet noodzakelijke en
onnuttige uitgaven. En hij scheert
hierbij alle schapen over één karn.
Wie is toch de deskundigeidie
terzake den minister van advies
heeft gediend De eenvoudige
Goodyears heerenrijgbottien van
Van Schijndel, de vetleeren laars
voor visscher en puhlrrw erket
steld en ging naast mij zitten. Ik
deed of ik sliiep, Maar mijn oogen
waren wijd genoeg open om elke
beweging van hen die aan tafel za
ten te bespieden. Jacques trok een
der roodlakken open en vulde de
glazen. In dien tijd haalde vader
vlug 'n fleschje voor den dag dat
'n gekleurd vocht inhield en goot
er eenige druppels van in Lauren
ce 's glas. Toen riep Jacques La.i
rence die zich met mij had bezig ge
houden en dien ik te vergeefs tec-
kens had gegeven, dat ik waakte,
—en nien verzocht haar nicde te
klinken. Zij durfde niet weigeren,
doch nam slechts één teugje. Op
eens begon zij echter niet de hand
oveer het voorhoofd te strijken en
zij sliep in. Ik begreep dat men
haar 'n slaapdrank had gegeven.
Haar moeder en de zoogenaam
de nicht droegen haar naar een
ndere kanier en de twee nianner
bleven zich rustig 'n roes indrin
ken. De eerste rood lak was leeg.
De tweede werd ontkurkt maar
Jacques scheen te wachten met
inscliinken. ITet pioet niet ver van
negenen zijn, mompelde hij.
De twee vrouwen traden de ka
mer weer binnen. Welnu? vroeg
Jacques. Zij ligt te bed.
De twee mannen stonden op er»
alle vier verlieten het vertrek.
Ik vloog overeind. Een denk
beeld was bij mij opgekomen. In
allerijl greep ik het fleschje van
het buffet, dat nog voor drievier
den vol was en goot 'n boet ie wijn
in Laurences glas en vulde do
flesch roodlak met den inhoud van
'l fleschje. dat ik op zijn plaats zet
te en viel weder op mijn canapé
Na verloop van tien minuten
ging de deur open en met de ando-
jren trad een vijfde persoon bin
nen. Ik kende hem niet maai ik
vermoedde dadelijk dat het Hei
tor was. Nu begreep ik alles.
Men had aan Laurence 'n strik ge
spannen en wat nog vreeselijk»-
was, haar eigen moeder was de ine
deplichtige van mijnheer .Tacque
en mijn vader
Wij hebben een floscli voor u
bewaard, mijnheersprak Jac
ques, zich tot den nieuw aangeko
mene wendende. I" zult ons wel de
eer en het genoegen willen doen,
met ons een glaasje te drinken
Wel, niet veel genoegen, ant
woordde mijnheer Hector.
De vrouw des huizes bracht een
choon glas.
.Tacques vulde de glazen. Men
ring zitten, klonk, dronk en praat
te, terwijl mijnheer Hector een
schuinschen blik naar de belenden
de kamer wierp.
Als zij nu maar in slaap val
len, sprak ik bij mijzelf. Mijn plan
was gemaakt.
Zoodra allen in slaap waren ge
raakt, wilde ik Laurence terstond
wakker maken en mij ijlings m< t
haar uit de voeten maken. Ik
dacht er niet aan. dat hij mij mis
schien niet gelukken zou haar
doen ontwaken.
De slaapdrank miste ook nu :*!in
uitwerking niet.
De drinkers poogden zich tegen
een onweerstaanbaren aandraiu
te verzetten. Zij geeuwden, rek
ten de armen uit en wreven zich
de oogen.
Wordt vervolgd.
