16e Jaargang.
Dinsdag 27 October 1925.
No 86.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
IET QTT1B.
WIERINGER COURANT
UITGEVER
CORN J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU
Hippolytnshoef Wieringen.
Telei. lntercomm. No. 19.
PROVINCIAAL NIEUWS.
Smokkelen heeft in de meeste
gevallen plaats om een hoog in
voerrecht te ontduiken. Ook kan
liet zijn, dat de uitvoer van een
bepaald artikel veiTioden is. De
smokkelhandel in vee die - thans
van Duitschland en België naai1
Nederland, weer op gróote schaal
bedreven wordt, heeft^ beide ge
noemde oorzaken tót motief.
Het,zijn speciaal beste vette
koeien, die op slinksche wijze over
onze Zuid- en Oostgrenzen, ons
land binnen komen. De gevaren,
die aan het smokkelen verbonden
zijn, zijn meestal van dien aard,
dat door goede winst het gevaar
getrotseerd wordt. Voor ons is het
een bewijs, dat op onze markten
te kort le kw. vee wordt aange -
voord. Doch zoo is het overal. Zoo
was het ook óp 22 October te
SCHAGEN:
Veel vee, dioclr weinig kwaliteit.
Ie kw. vette 1,18 a 1,22. Daar. er
tegen dien prijs, maar weinig
was, ging de rest tegen 0.90 a
1,10. De handel was natuurlijk
traag. Gelde stalkoeien liepen
van 250,tot 350,Ook hier
was het hoste vee, dat met wat
vleesch, en waar wat melk onder
ztft, spoedig verkocht. Melk- en
kalfkoeicn trekkend 275,a
450,Graskalveren met goeden
aanvoer traag, 45,— a 120,
Nuchtere kalveren 10,a 26,-.
Schapen zeer stug, met weinig han
del. Jonge vette 49,a 59,
oude vette 40,a 52,Vette
lammeren 30,a 36.
Stolpen. Dinsdagmorgen ont
stond alhier brand in een liooi-
klamp, staande achter liet woon
huis van den hoer J. Nobel. Twee
er naast staande hooiklampen
worden mede een prooi der vlam
men. Daar het. op den dag gebeur
de, was het gevaai voor de belen
dende perceelen niet groot. De mo
toebrandspuit van Schagerbrug
was aanwezig en men bepaalde
zich enkel tot het spuiten op het
brandende hooi.
Als vermoedelijke oorzaak noem
de men het spelen van kinderen
met lucifers. Het hooi was verze
kerd.
Oudesluis. De cursus voor Eer
ste Hulp bij Ongelukken heeft
hier veel opgang gemaakt. 42 deel
nemers(sters) meldden zich aan.
De eerste les heeft plaats op
Dinsdag den 27sten Oct. 'savonds
half acht, bij den heer Joch. Kreij
ger.
Een. stukje uit den Raad van
Ursem. Het openbaar eerherstel
van den burgemeester.
De heer Schaap herinnerde er
aan, dat de raad een bespreking
had gehad met den commissaris
van de Koningin. In die bespre
king is nogal gesproken over den
burgemeester en reeds eerder is
aangedrongen op volledig eerher-
stol van den burgemeester.
Spr. zou.gaarne zien dat dit nu
geschiedde.
De. Voorzitter liet dit aan den
raad over. Spr. had altijd gemeend
de belangen van den gemeente te
behartigen. Daarvoor had hij zijn
eed afgelegd en hij was zicli niet,
anders bewust dan dat hij zich
overeenkomstig dien eed had ge
dragen. TI ij hoopte dit altijd te
doen. Mocht spr. eens iets gedaan
bobben, dat niet naar den zin was
van een of ander raadslid, spr. is
ook mensch en als hij er op gewe
zen werd dan heeft hij steeds ge
tracht zich te verbeteren.
De heer Van Diepen Ik dach!
dat deze kous af was.
De heer Ruiter In comité gin -
gen wij toch allen accoord met
volkomen eerherstel van den bur
gemeester
FEUILLETON.
No. 15.
Haar oogen hieven zich tot hem
op, terwijl hij deze woorden uit
sprak en zij las in zijn blik een
uitdrukking van zooveel onbe
grensde jaloezie en haat, dat er
plotseling een licht voor haar op
ging. Zij twijfelde niet langer. Die
blik sprak van bloed en van mis
daad.
Toen werd zij aangegrepen doji'
een ongekenden afschuw. Haai'
«ogen openden zich wijd en een
kreet van schrik ontsnapte aan
haar dichtgeknepen keel, aan haar
saamgeprangden boezem
Moordenaar, moordenaar
En zij snelde naar de deur om
hulp te roepen.
Ruw greep hij haar bij den arm.
Wat gaat ge doen
U aanklagen.
Wie zal u gelooven Ik zal
ontkennen en men zal zeggen, dot
ge krankzinnig zijt.
Wanhopig wrong zij de handen.
Maar het is afschuwelijk.
Klaag mij aan, ging dc mar
kies voort, en uw zoon zal de
zoon zijn van markies d'Arbois,
den moordenaar, den galeiboef.
Zij keek hem aan
Dat is waar
Daaraan had zij niet gedacht
Maar, zeide zij, ik zal het de
goheele wereld toeroepen, dat hij
niet uw zoon is, dat er niets ge
meen is tusschon u en hem
De wet is er ook nog De wet,
die hem verplicht van nu af mijn
naam te dragen, dien verachten,
onteerden naam.,Ga vrij den naam
van uw zoon bezoedelen met slijk
en schande, door voor de gelieele
wereld uw misstap en mijn mis
daad uit te schreeuwen
Zij boog het hoofd en begreep
haar onmacht. Het was haar zelfs
verboden, Paul te wreken. Zij
bleef daar sprakeloos staan.
Eindelijk maakte zij een bewe
ging. Haar voeten konden zich
opheffen van den grond en zij
liep naar de deur, werktuiglijk,
maar met het vaste denkbeeld,
dat zij dien man moest ontvluch
ten.
Wat ging zij doen Zij wist het
niet. Vluchten in de eerste plaats,
'voor alles moest zij uit dit ver -
vloekte huis. Zij wilde dien man
niet, terugzien. Zij moest vluchten
en haar zoon medenemen, want
zij wilde ook niet, dat het kind
hem terugzag en opnieuw met
hem in aanraking kwam.
Maar had zij het recht hem me
de te nemen Kon hij haar hem
niet ontnemen, omdat Mark vol
gens de wet zijn zoon was gewoi-
den
Wat zou hij er mede doen Hij
zou maar al te gelukkig zijn als
hij van haar en Mark ontslagen
was.
Hij had liui) niets meer te vra
gen. Hij was thans gewroken. Zij
kwam een weinig tot zichzelve.
Haar zoon bleef haar immers nog
over.
Terwijl al deze gedachten haar
door het hoofd schoten, had zij
rlo kamer bereikt waar Mark
sliep. Zij opende snel de deur want
zij had haast dit huis te verlaten,
waarvan de grond onder haar voe
ten brandde.
Het kind sliep nog niet. Zij nam
het op en begon liot snel te kier
den. Het ventje keek haar ver
baasd aan. maar bemerkend, dat
'zij vreeselijk ontroerd en ontdaan
Eerst bood de heer Yeldboer den
burgemeester de vredeshand aan
en daarna de heer van Diepen. Ik
vind, dat. wat wij .in comité deden
dat wij dit ook in het, openbaar
moeten doen. De pers moet bekend,
maken, dat alles wat legen den
burgemeester gezegd is, onwaar
was en op leugens berustte. Ik
stel voor met algemeene stemmen
den burgemeester eerherstel te
geven.
De heer v. Diepen Dc kous was
toen af. Het is uitgemaakt en daar
mee uit.
De heer Ruiter Maar toen was
het toch een geheime conferentie.
De Voorzitter De vrede is ge-
teekend, laten we er nu niet moer
over discussieeren.
De heer Veldboer Er is toen
gezegd, dat wij over het verleden
niet meer zouden spreken en daar
houdt ik mij aan.
De heer Ruiter.: De laster moet
de gemeente uit.'De burgemees -
ter moet met een fier hoofd dooi
de gemeente kunnen gaan. Hij
heeft daar recht op.
De heer Veldboer Ik heb mijn
woord gegeven er niet meer over
te spreken en verder laat ik mij
er niet meer over uit.
De liëer v. Diepen k: Ik ook niet.
De kous is nu afgebreid.
De heer Schaap. Daar wèet de
gemeente niets van.
De heer Buis-: Het spijt mij, dat
de heer Koopman niet aanwezig
is. Hij heeft mij gezegd, dat hij
in de eerstvolgende vergadering
het punt naar voren zou brengen.
Hij was een van de mannen, die
getwijfeld heeft aan de oprechi -
beid van dc rekeningen en had
zich daarom in de oppositie ge
steld. Nu hij gezien heeft, dat hij
faalde had hij dit in openbare vei-
gadering willen erkennen en zijn
excuus maken.
Met het oog op de openbaarheid
zou ik willen, dat de raad met al
gemeene stemmen tot volledig
eerherstel van den burgemeester
besloot.
De heer Broertjes beschouw do
de zaak voor afgedaan. Spr. vono
liet te gek er weer over begin -
nen. Het was nu in orde.
De heer Schaap Wat er in ge
heime zitting is besproken, weet
men buiten niet.
De heer Veldboer Ik laat mij
er niet meer over uit.
De heer Schaap Je wilt dus
niet meewerken om den burge -
meester openbaar eerherstel te ge
ven:
De heer Veldboer Dat is mijn
zaak. Hel is afgesproken er niet
meer op terug te komen. Het is
flauwe kul.
De voorzitter Laten wij de zaak
maar laten rusten. De vrede is ge
weekend. Het spijt mij wel, da'
men in openbare vergadering riet
wil herhalen, wat men in gesloten
zitting zeide. Maar als de raad te
vreden is, ben ik het ook.
De heer Buis constateerde, drt j
vast is komen te staan, dat in (ie
geheime zitting de onschuld van
den burgemeester is gebleken en
de vrede is geteekend geworden
Spr. speet hef. dat men hetzelfde
in openbare zitting niet wilde
vastleggen.
Hij kon niet zitten.
De Haagsche kantonrechter is
begonnen met de vervolging dei-
nalatige kiezers. Gisteren stom'
o.m. terecht, lezen wij in het Vad.,
de heer \Y. B. Op de gewone
vraag van den kantonrechter
Waarom is u niet wezen
stemmen antwoordde hij
Edelachtbare heeren, ik zal
trachten u dit duidelijk te maken.
jwas, durfde hij nietts vragen. Tra
nen welden op in zijn oogen. Hij
had lust om te weenen, zonder te
weten waarom, al was het maar
omdat hij zijn moeder zoo diep
bedroefd zag.
De nacht was duister. De storm
woedde met ontzettende k'-amt
en zij ging, haar zoon aan de hand
houdende, dwars door de eenza -
me velden, terwijl een slagregen
viel, die hun beiden tot in het
merg doordrong.
Maar zij voelde niets. Haar hart
was zoo zwaar getroffen, dat bet
lichaam niet meer kon lijden.
XII.
T
De Ontvluchting.
Tegen twee uur in den morgen
bereikte Christine, doornat, ijs
koud, gebroken door vermoeienis,
bijna stervende, met haar zoor. in
de armen de woning harcr moe
der.
Zij kon nog slechts een wan -
hoopskreet slaken, die in dat naeh
lelijk uur snijdend, pijnlijk en
aangrijpend klonk.
Hulp, moeder, hulp
Daarop trok zij aan de bel en
viel bewusteloos neer op den drom
pel aan den ingang.
De regen viel in stroomen.' De
hemel was donkerder dan ooit en
onder de hevige windvlagen bo -
gen de zware boomen, om zich
met een zuchtend gekraak weder
op te heffen.
Mark, die ingeslapen was ïn de
armen zijner moeder, was plotse
ling gewekt door haar val.
Hij keek rond, zag zijn moeder
liggen, doodsbleek, onbeweeglijk;
om zich heen hoorde hij liet ge
weld van den orkaan en een groo-
te schrik overmeesterde hem. Hij
GEMENGD NIEUWS.
Ik beschouw al die candid.-iten
als goede brave menschen in-
hooge idealen. Maar ik geloof,
dat,, als ze het ongeluk hebben,
gekozen te worden ze tnéi of zon-
ler Tiun wil, veel zullen verliezen
van liun idealen.
Kantonrechter l' is dus een
menschenvriend
Beklaagde: Juist Edelachtbare.
De ambtenaar van het Yi.
eischte des niettemin j 1,50 I -i
subs. 1 dag hechtenis.
Kantonrechter Hebt u 1
iets te zeggen tot uw verdediging.
Beklaagde Ja. Kdelach-:
re, ik heb absoluut uit sympathie
voor de candidaten geweigerd te
stemmen.
Kantonrechter: Ik verooi-
deel u dan, deze sympathie in aan
merking nemend, lot oen geldboe
tc van 1 subs. 1 dag hechtenis.
Beklaagde En als ik dat nu
niet. betaal
Kantonrechter Dan moet u één
dag zitten.
Beklaagde Dat zal moeit:,k
gaan, Edelachtbare.
Kantonrechter verbaasd
En waarom niet
Beklaagde Dat zal ik u z. g
gen. Edelachtbare heeren. omdat
ik last van aamb.heli kan ik
moeilijk zitten.
Groote hilariteit in de za.il.
Zelfs de kantonrechter en de ar.ib
tenaar van liet O.M. kunnen zich
niet goed houden.
Een honderd-jarige.
De weduwe C. A. Brosijn
Zuuren te Utrecht hoopt 31 dezer
100 jaar te worden.
De welhaast 100-jarige is nog
eoed gezond en toen zij het met
een verslaggever van hef I". D. o-
ver het maaglijden had, dat haar
nu en dan kwelde, ging zij voort
De dokters zoggen dat ei-
niet. veel aan is te doen. Dal zegt
ook m'n eigen kleinzoon, die duk
begon te schreien.
In he;t kasteel was het bellen
gelukkig gehoord. De barones de
Méziere sliep weinig, sedert zij
gescheiden was van haar dochtei
en sedert zij vermoedde dat deze
ongelukkig was.
Zij richtte zich snel op. trok aan
de bel, die uitkwam in de kamer
van Baptist en snelde naar het
venster.
Zij zag niets aan een zwarten
hemel, boomen welker kruinen
heen en weer sweeptcn in den
storm en den regen, die tegen het
venster sloeg. Het was natuurlijk
onmogelijk Christine tc zien, die
aan den anderen kant van den
muur, dwars voor de deur op den
grond lag uitgestrekt. Overigens
hoorde zij ook geen enkel opval
lend geluid meer. De schel luidde
niet voor de tweede maal.
De barones meende zich vergist
te hebben en de speelhal te zijn
van een nachtmerrie, zij stond1 op
het punt weder naar bed te gaan.
toen er zacht op haar deur geklopt
werd. Het was Baptist
Kom binnen, zeide zij. Bap -
tist trad binnen met. slaperige
oogen, slechts ten deele gekleed en
de blootc voeten in do pantoffels.
Heeft mevrouw de barones
gescheld
Ja, hebt gij niets gehoord
Baptist keek zijn meesteres aan
om te onderzoeken of zij ook
droomde.
Gehoord, wat stotterde hij.
Men heeft, gebeld, zei me
vrouw do Méziere, en hot kwam
mii voor dat ik op hétzolfde oogen
blik do stom hoorde mijner doch
ter, die mij riep.
Lftóster.
Bolden splitsten het nor. To niid
don van hot gowehl van den stoi m
bereikte een zwakke kreet hun
oor. De barones opende snel hei
venster en nu hoorden zij hei
veel beter.
- Men zou zeggen oen kind da»
weent, zeide mevrouw, liet kiini
van Christine.
Baptist haalde do schouders op
Meer waarschijnlijk een kiini
dat men aan de deur gelogd heeft,
oin het aan zijn lot over ie laten.
- Hoe het ook zij, zei mevrouw
de Méziere, ga zien.
Ik zal dadelijk gaan nieuouu.
En Baptist strompelde de trap
af. Xa een oogenblik hoorde n
vrouw, die voor het venster was
blijven staan, hem roepen en
schreeuwen
Mevrouw Mevrouw
Zij ging op haar beurt naar he
neden en ontmoette do diensti»o-
;le. die, verschrikt wakker gewen
den, opgesprongen was. en ui',
haar kamer snelde met den uit
roep
Wat is er
Ik weet het niet. antwoordde
le barones, kom mede
En Marie volgde haar meesteres
Een droevig tooneel wachtte
haar. Baptist die zoo ontroerd
was, dat hij nauwelijks kon sin-e
ken, hield in zijn armen een jon
gen vrouw, die dood scheen en een
klein kind. dat hit ter schreide van
vrees en koude. Het snikte voor
durend en trachtte te spreken.
De barones bad baar dochter e.i
haar kleinzoon herkend.
Met oen hartverscheurende?!
kreet wierp zij zicli naast hen
neer.
Mijn dochter!.. Mark!..
En zij kuste hén hartstochle
lijk, tegelijkertijd, lievig schreiend.
(Wordt vervolgd.)
