16e Jaargang-
Dinsdag 3 November 1925.
No. 88
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HST OFFEB.
WIERINGER COURANT
UITGEVER
CORN J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU
Hippolytashoef Wierlngen.
TeleL Intercomm. No. 19.
PROVINCIAAL NIEUWS.
De veehandel heeft dit jaar
op de groote herfstmarkten met
veel tegenspoed te kampen. Als
gevolgen van tongblaar, is de kwa
liteit vrij algemeen, lang zoo goed
niet als verleden jaar. Toch wil
rnen graag den ouden prijs hebben,
Adaar de meeste bedrijfsboeren van
d" gedachten uitgaan, dat elke
prijs naar de waar moet zijn. Deze
beide opvattingen komen geregeld
op elke markt met elkander in bot
<£ing, wat den handel erg drukt.
Nog grooter invloed op den han
del is het gebrek aan afzet naar
het buitenland. Sedert vele jaren,
waren de Spanjaarden en Italia
nen geregelde afnemers van on
zon uitvoerkalfkoeien, vaarzen en
graskalveren. Doch nadat er
eene veezending naar Spanje tong
blaai1 werd geconstateerd, zijn in
dat land maatregelen genomen,
die vrijwel gelijk staan met een
invoerverbod. Elke zending moet
vergezeld gaan met een medisch
Rapport, dat feitelijk ook voor elk
heest afzonderlijk geldt. De invoer
vergunningen, aan verschillende
Spaansche kooplui toegestaan,
zijn ingetrokken. Zoo ongeveer is
•«het ook in Italië. De veehandel
moet dus voornamelijk in binnen
lands verkeer plaats hebben. Maar
ook in Holland heeft men een kijk
je op Friesche koeien. Toch ging
het Donderdag te SCHAGEN nog
al. Gelde goede koeien, dito vaar
zen, graag gekocht. De afzet naar
de polderstreken, was merkbaar
aan de groote driften, die naar de
meerpolder van het Zuiden en de
zeepolders van het midden <*ingcr.
Later weer iets meer van de markt
prijzen.
Landbouwers en eendenhou
ders. Steeds meer wordt in de
FEUILLETON.
No. 17.
Zij slaakte een doffen wanhor-ps
kreet
Mijn zoon is verloren
Neen, neen, mijn kind, zei de
barones, wanhoop niet, zelfs al is
kroep, daarom toch behoeven de
kindei en niet altijd te sterven.
De barones liieid het kind voor
het vuur, een weinig voorover ge
bogen, opdat het gemakkelijker
kon ademen.
Christine keek hem aan. Het ge
laat van den kleine was door de
benauwdheid purperrood en ze
nuwachtig sloeg hij met de kleine
handjes in de pijnlijke pogingen
om adem te halen.
Zijn moeder greep hem aan.
Maar ziet ge dan niet, dat hij
stikt. O, wat lijdt hij. Kon ik hem
maar wat lucht inblazen.
Zij plaatste haar mond op dien
van het kind, hopende zoo de zie
le, waaraan hij leed, op haar te
doen overgaan.
Christine, zeide haar moeder,
Christine, ge zijt gek.
De ziekte is besmettelijk, zei
de arme moeder.
Maar o, wat kan mij dat sche -
len als hij sterft wil ik ook ster
ven..
De toestand van het kind werd
steeds erger. De dokier kwam niet
en liet zou wel een uur op zijn
minst duren eer hij .er kon zijn.
En eer een uur voorbij was, zou
het kind dood zijn.
Christine wist van wanhoop niet
wal ie doen.
Wij kunnen liem toch zoo
maar niet voor onze oogen zi°n
ilerven, riep zij, zonder een enke-
laatste jaren door de landbouwers
in vele Noordhollandsche polders
geklaagd over de schade, welice
losloopende eenden toebrengen
aan gewassen. Tal van polderbe
sturen hebben dientengevolge ver
ordeningen vastgesteld, die het
loopen van eenden op de landerij
en verbieden en het polderbestuur
de bevoegdheid geven de eenden
op te vangen. De eenden worden
dan geschut en tegen betaling van
losgeld aan de eigenaars vrijgege
ven.
Daar dit losgeld soms 50 cents
of meer per eend beloopt, worden
dë eenden menigmaal niet door
de eigenaars opgevorderd. Zij wor
den dan ten voorfleéle van den
nolder verkocht. Zoo is in sommi
ge polders dit jaar met honderden
eenden- geschied.
Algemeen wordt thans verlangd
naar een bevredigende oplossing
van deze zaak door organisaties
van eendenhouders in overleg met
de polderbesturen.
Schagerbrug. Vrijdagmiddag
had op den weg nabij 't Buurtje,
een auto aanrijding plaats, welke
door de oplettendheid van den be
stuurder een gunstig verloop had
De auto van den heer P. Dekker
alhier, bestuurd door den heer P.
Bakker, moest uithalen om e^n
rijtuig te laten passeeren. Juist
toen men naast elkaar was, sprong
het paard dwars over den weg. Om
een aanrijding te voorkomen,
moest de chauffeur zeer snel han
delen en reed, om erger te voorko-
trisch net. De auto werd een wei-
men, tegen een paal van het elec-
nig beschadigd, terwijl den paal
door den scliok ontzet werd.
Uit Sint Pancras. Dezer dagen
verkocht de heer Tj. Koelemeij een
koe aan een slager uit Heerhugo-
waard, die het dier ter plaatse
slachtte, zonder hiervan ook maar
aangifte te doen. Een zekere J. P.,
van Verlaat, kreeg hier de lucht
van en vervoegde zich hij den
verkooper, teneinde 50 los te krij
gen voor zijn stilzwijgendheid. De
ze echter, bevreesd voor de gevol
gen, verwittigde daarop den diree
tour van het abottoir te Alkmaar,
die oogenblikkelijk drie commie
zen per auto stuurde. Deze wis*en
nog beslag te leggen op de geslach
te koe en haar naar Alkmaar te
doen vervoeren.
St. Pancras. Een onzer ingezete
nen, de heer R. Zeegers, kwam
dezer dagen tot de onaangename
ontdekking, dat zijn winterkool,
staande in de Diepsmeer, bijna ge
heel onder water stond. Bij in'or
matie bleek de oorzaak van dezen
hoogen waterstand te liggen bij
het electrisch gemaal, hetwelk de
fect was geraakt. Door de vele re
gens en het inloopen van water
uit het Ambacht bij het gebruiken
van de siuis was het peil zoodanig
verhoogd, dat de laagstgelegen
landerijen geheel onder water ston
den.
Wieringerwaard. De inzameling
ten behoeve voor het Huldeblijk
voor H. M. de Koningin, heeft in
deze gemeente 106.55 opgebracht.
Wieringerwaard. Dinsdagavond
had de hoer C. Keesman Jr. paard
en kar in gebruik gehad van den
Heer .Th. Waiboer- Hz. en was om
half twaalf thuis gekomen. De
heer Waiboer was toen naar bed,
zoodat de kar huiten bleef staan.
Woensdagmorgen was het voeten
kleed van de kar afgesneden en
verdwenen, terwijl tevens een lan
taarn, die Keesman van zijn zus
ter had geleend, niet meer aanwe
zig was.
Zijpe. De electrische verlichting
installaties bij de vlotbruggen over
le poging te doen om zijn leven te
verdedigen, zijn bestaan te red -
den, maar wat te doen Wat te
doen
Zij wendde de oogen niet meer
van het kind af, de verergering
der kwaal stap voor stap volgen
de en pogende iets te vinden, wat
verlichting kon aanbrengen
Plotseling zei ze
Als ik uit zijn keel het \el of
het slijm, dat hem doet stikken,
eens kon verwijderen. Ja, dat is
het, Marie, haal mij het een of an
der.
Wat bedoelt ge, mevrouw
Een huisje, een ganzenschacht
wat het ook zij, alles is goed.
De dienstbode keek de baiones
aan, als om haar raad in te win
nen.
Ga gauw, zei deze.
Zij begreep de opoffering harer
dochter. Zij begreep de gedachte
die haar deed handelen om het lij
den van haar kind te verlichten.
Zij leed bij de smarten van het
kind. Zij zou haar leven gegeven
hebben om zijn smart te vermin
leren. Als er geen wonder gebeur
de, wist zij zeer goed, dat het kind
verloren was. Het zou niet meer
leven hij de komst van den dokter,
daar deze eerst over een of twee
iren hier kon zijn. Zij zou hetzelf
de gedaan hebben, wat Christine
ging doen, haar levep wagen, om
dat van haar zoon te redden.
Marie kwam terug.
Met een vastheid van hand, een
geestkracht, waarover zij zich la
ter altijd heeft moeten verbazen,
ereep Christine het huisje, stak
het in den mond van het kind,
nam het andere einde in haar
mond en zoog toen op mot al haar
krachten, om het vaste slijm, dat
de ademhaling onmogelijk maakte,
te verwijderen. Na geruim en tijd
toen zij niet meer ophaalde, ont
zonk haar de moed.
Zij kreeg een duizeling, sloeg
met de handen door de lucht en
viel buiten kennis op den grond.
Maar het kind haalde verruLu-I
adem, en toen de arme moeder de
oogen weder opsloeg, rustte het in
zijn klein bedje, onder "de trouwe
zorg van de barones en dokter
Bernau, die zoo juist gekomen
was.
Zij slaakte een kreet.
Mijn zoon
Hij is gered, zei de dokter
Gered, dank zij u. Ge hebt meer
gedaan dan ik ooit had kunnen
doen.
Christine zonk op de knieën.
Mijn God, mijn God, zei ze.
Gij hebt mij dan toch niet veria -
ten. Wees gedankt
Daarop liep zij naar het bedje,
waarop het kind lag uitgestrekt.
Zij zag Mark slapen. Het gelaat
van den kleine was rustig, al
scheen 't ook, dat. zijn ademhaling
nog niet geheel in orde was.
Zij zei
Ge bedriegt me tocli niet, niet
waar En ge vergist u toch niet.
hoop ik Ts hij werkelijk gered
Hij is gered. Zonder uw klopk
optreden, zeide de dokter, zou bü
reddeloos verloren geweest zijn.
Dan zou hij haar in dit oogenblik
als lijk gelegen hebben.
Christine, sloeg de oogen hemel
waarts en prevelde
Dood, mijn zoon
Zeker zou hij dood geweest
zijn, zei de dokter en daarop voeg
de hij er glimlachend aan toe Ik
wist niet, dat ge zoo handig waart
een dokter zou er jaloersch op kun
nen worden.
- O, ge moet het aan mij niet
danken, zei Christine. Ik wist niet,
wat ik deed. Ik was krankzinnig
Ge hebt uw leven gewaagd.
Ik' heb zelfs niet de verdien-
het Noordhollandsche Kanaal in
deze gemeente zijn dezer dagen ge
reed gekomen en zijn 1 November
in werking gesteld.
GEMENGD NIEUWS
Een bank van leening voor auto's.
De overdekte tennisbanen te
Scheveningen, (de oude tramre
mises) zijn door het Haagsche ge
meentebestuur verhuurd aan de
bank van leening, die daar de be
leende auto's zal stallen.
Aanslag.
De heer J. de Vries, kassier der
Boerenleenbank ,te Rockanje, is
Woensdagavond op verraderlijk'1
wijze aangevallen en op het kant
je af aan den dood ontsnapt. Toen
hij zich te kwart over tienen te
bed had begeven, werd er haid
gebeld. Weinig gesticht over dit
late bezoek, stond hij op en vroeg
door het raam wie er was. Hij
kreeg geen antwoord, maar wel
klonk er plotseling een schot. Een
kogel vloog door de ruiten en ra
kelings langs zijn hoofd. Doodelijk
ontsteld snelde de heer De V. naar
binnen on ging eenige huren waar
schuwen. De politie werd dadelijk
met het geval in kennis gesteld,
maar is er tot heden toe nie,t inge-
slaagd den dader te vinden.
Wachtende Raadsleden.
Te Kortenhoef (bij Hilversum)
was de Raadsvergadering bepaald
op 8 uur 's avonds. Toen de Raads
leden verschenen, werd hun de
toegang geweigerd, aangezien B.
en W. nog aan 't vergaderen wa -
ren. Na geruimen tijd in de vesti
bule te hebben geijsbeerd, besloten
de vier Raadsleden een potje te
gaan biljarten. De veldwachter
e:ing dit besluit aan R. en W. mee-
deelen, met het gevolg, dat de deu
ste, het gedaan te hebben, met de
wetenschap dat ik zulks deed. Ik
wist er niets van.
Gij zijt zelf nu nog niet bui
ten gevaar. De ziekte is besmette
lijk.
O, wat geef ik daarom, als
mijn zoon maar blijft leven.
Thans komt het er op aan,
zijn moeder voor hem te behou -
den. En dat zullen wij trachtten te
doen. Ge moet beginnen met zorg
voor uzelve te dragen.
Ik zal doen, wat ge mij voor
schrijft. Mijn zoon zal lever Ik
ben gelukkig
Zij boog zich opnieuw over het
kind heen. wiens ademhaling van
minuut tot minuut bedaarder
werd.
Lijdt hij geen pijn
Volstrekt niet. Wanneer hij
wakker wordt, zal hij volkomen ge
nczen zijn.
Was heit de kroep
Neen, een keelontsteking.
Blijkbaar heeft hij koude gevat.
Ja, het moet vannacht ge -
heurd zijn. Heeft moeder u alles
verteld
Uw vlucht, midden in den
nacht, in een ijskouden regen, me:
uw zoon
Ja, toen heeft hij het gekre -
gen.
Zeker.
Christine stond op. Haar oogen
schitterden van verontwaardiging.
Die man. zei ze, zou dus al
les vermoord hebban, wat ik be
minde.
Haar moeder en de dokter ke
ken haar aan, zonder te begrijpen,
wat zij bedoelde. Maar zij verklaar
de zich niet nader. Zii vreesde
reeds te veel gezegd te hebben.
XIV. B
De afgezant van den markies.
ren werden geopend en de vroede
vaderen naar binnen konden gaan.
Na eenig gesputter over „net
lange wachten" en „het behande
len als kwajongens" van „leden
van den Raad," kon de voorzit ur
beginnen.
Onder hypnose gebracht.
Een kinderloos echtpaar te l"t
recht, reeds 10 jaar gehuwd, had
de laatste jaren te kampen gehad
met tegenspoed.
De man, wever van beroep, was
langentijd werkloos geweest en
door deze tegenspoeden was be
doeld echtpaar in de schulden ge
komen. Eindelijk kwam er echter
uitkomst, doordat de man w erk
kreeg op een textielfabriek te Kn
schede. Om zoo spoedig mogelijk
nu in beter- doen te komen, nam
ie vrouw in den loop van vcrle
den week ook een betrekking aan
ils huishoudster Dij een olleenw >-
nend heer te Maartensdijk. De
man vond dit ook goed en wilde
Zondag zijn vrouw bezoeken om
meteen eens te zien wat voor in
trekking zijn echtgenoote had ge
kregen.
Wie schelst echte]' zijn veront
waardiging, schrijft lief 1'. D. toen
hem de toegang tot hot huis, waar
in zijn echtgenoote als huishoud
ster diende, door den heer des hui
zes werd geweigerd, met de mede-
deeling, dat zijn echtgenoote een
echtscheidingsproces tegen hem
aanhangig maakte. Iloe de man
ook verzocht zijn vrouw te spre
ken, alles was vergeefs, zijn vrouw
kwam niet en de heer des huizes
bleef onvermurwbaar.
Ten einde raad ging de man de
politie met het geval in kennis
stellen, die in het hijzijn van den
man naar het huis ging. (en einde
een onderzoek in te stellen. Waf
bleek nu Dat bedoelde vrouw
Op een middag, na den vrcese
lijken ochtend, hierboven beschre
ven, zaten Christine de Méziere,
haar moeder en de heer Bernau,
die slechts zelden en niet anders
dan in de uiterste nood za kei ël-
heid het kasteel verliet, hijeen in
de kleine zaal der benedenverdie
ping, ttoen een bezoeker, de heer
Lantin, aangediend werd.
drie vrienden keken elkander eens
aan.
Alle drie haddon dezelfde ge
dachte. De man kwam uit naam
van markies d'Arbois. Christine
was titans bekend met het gevaar,
dat sedert de vlucht uit liet kas
teel hoven haar hoofd zweefdi
Zij wist, dat haar echtgenoot
het kind kon terug eisebcn. dat
zijn kind geworden was, omdat hn
het erkend had en haar wettige
echtgenoot was. Zij geloofde h -
ter niet, dat hij zulk een boosheid
zou durven begaan. Hcrhaaideldk
was dit punt besproken door in
tine, haar moeder on de dokt r,
De barones de Méziere had li'-:
kaartje genomen, dat haar doni
een bediende werd ter hand ge -
steld.
De hoer Lantin, prevelde zij,
ik ken dien heer niet.
Hij heeft mij verzocht, zei do
bediende, aan mevrouw de har.,
nes te zeggen, dat hii uit naam
komt. van markiesd'Arhois.
Het was dus waar. Do h; ronea
keek haar dochter aan. Deze wa-
doodsbleek geworden.
Wat zal ik doen
Ge moet dien heer ontvangen
|zei de dokter, om te webui wat d<*
heer d'Arbois verlangt. 'ii zullen
ons beter kunnen verdedigen, als
wij het gevaar kennen, dat ons be
dreigt
(Wordt vervolgd.)