16e Jaargang- Dinsdag 3 November 1925. No. 88 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN HST OFFEB. WIERINGER COURANT UITGEVER CORN J. BOSKER, WIERINGEN VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. ADVERTENTIëN: Van 1—5 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU Hippolytashoef Wierlngen. TeleL Intercomm. No. 19. PROVINCIAAL NIEUWS. De veehandel heeft dit jaar op de groote herfstmarkten met veel tegenspoed te kampen. Als gevolgen van tongblaar, is de kwa liteit vrij algemeen, lang zoo goed niet als verleden jaar. Toch wil rnen graag den ouden prijs hebben, Adaar de meeste bedrijfsboeren van d" gedachten uitgaan, dat elke prijs naar de waar moet zijn. Deze beide opvattingen komen geregeld op elke markt met elkander in bot <£ing, wat den handel erg drukt. Nog grooter invloed op den han del is het gebrek aan afzet naar het buitenland. Sedert vele jaren, waren de Spanjaarden en Italia nen geregelde afnemers van on zon uitvoerkalfkoeien, vaarzen en graskalveren. Doch nadat er eene veezending naar Spanje tong blaai1 werd geconstateerd, zijn in dat land maatregelen genomen, die vrijwel gelijk staan met een invoerverbod. Elke zending moet vergezeld gaan met een medisch Rapport, dat feitelijk ook voor elk heest afzonderlijk geldt. De invoer vergunningen, aan verschillende Spaansche kooplui toegestaan, zijn ingetrokken. Zoo ongeveer is •«het ook in Italië. De veehandel moet dus voornamelijk in binnen lands verkeer plaats hebben. Maar ook in Holland heeft men een kijk je op Friesche koeien. Toch ging het Donderdag te SCHAGEN nog al. Gelde goede koeien, dito vaar zen, graag gekocht. De afzet naar de polderstreken, was merkbaar aan de groote driften, die naar de meerpolder van het Zuiden en de zeepolders van het midden <*ingcr. Later weer iets meer van de markt prijzen. Landbouwers en eendenhou ders. Steeds meer wordt in de FEUILLETON. No. 17. Zij slaakte een doffen wanhor-ps kreet Mijn zoon is verloren Neen, neen, mijn kind, zei de barones, wanhoop niet, zelfs al is kroep, daarom toch behoeven de kindei en niet altijd te sterven. De barones liieid het kind voor het vuur, een weinig voorover ge bogen, opdat het gemakkelijker kon ademen. Christine keek hem aan. Het ge laat van den kleine was door de benauwdheid purperrood en ze nuwachtig sloeg hij met de kleine handjes in de pijnlijke pogingen om adem te halen. Zijn moeder greep hem aan. Maar ziet ge dan niet, dat hij stikt. O, wat lijdt hij. Kon ik hem maar wat lucht inblazen. Zij plaatste haar mond op dien van het kind, hopende zoo de zie le, waaraan hij leed, op haar te doen overgaan. Christine, zeide haar moeder, Christine, ge zijt gek. De ziekte is besmettelijk, zei de arme moeder. Maar o, wat kan mij dat sche - len als hij sterft wil ik ook ster ven.. De toestand van het kind werd steeds erger. De dokier kwam niet en liet zou wel een uur op zijn minst duren eer hij .er kon zijn. En eer een uur voorbij was, zou het kind dood zijn. Christine wist van wanhoop niet wal ie doen. Wij kunnen liem toch zoo maar niet voor onze oogen zi°n ilerven, riep zij, zonder een enke- laatste jaren door de landbouwers in vele Noordhollandsche polders geklaagd over de schade, welice losloopende eenden toebrengen aan gewassen. Tal van polderbe sturen hebben dientengevolge ver ordeningen vastgesteld, die het loopen van eenden op de landerij en verbieden en het polderbestuur de bevoegdheid geven de eenden op te vangen. De eenden worden dan geschut en tegen betaling van losgeld aan de eigenaars vrijgege ven. Daar dit losgeld soms 50 cents of meer per eend beloopt, worden dë eenden menigmaal niet door de eigenaars opgevorderd. Zij wor den dan ten voorfleéle van den nolder verkocht. Zoo is in sommi ge polders dit jaar met honderden eenden- geschied. Algemeen wordt thans verlangd naar een bevredigende oplossing van deze zaak door organisaties van eendenhouders in overleg met de polderbesturen. Schagerbrug. Vrijdagmiddag had op den weg nabij 't Buurtje, een auto aanrijding plaats, welke door de oplettendheid van den be stuurder een gunstig verloop had De auto van den heer P. Dekker alhier, bestuurd door den heer P. Bakker, moest uithalen om e^n rijtuig te laten passeeren. Juist toen men naast elkaar was, sprong het paard dwars over den weg. Om een aanrijding te voorkomen, moest de chauffeur zeer snel han delen en reed, om erger te voorko- trisch net. De auto werd een wei- men, tegen een paal van het elec- nig beschadigd, terwijl den paal door den scliok ontzet werd. Uit Sint Pancras. Dezer dagen verkocht de heer Tj. Koelemeij een koe aan een slager uit Heerhugo- waard, die het dier ter plaatse slachtte, zonder hiervan ook maar aangifte te doen. Een zekere J. P., van Verlaat, kreeg hier de lucht van en vervoegde zich hij den verkooper, teneinde 50 los te krij gen voor zijn stilzwijgendheid. De ze echter, bevreesd voor de gevol gen, verwittigde daarop den diree tour van het abottoir te Alkmaar, die oogenblikkelijk drie commie zen per auto stuurde. Deze wis*en nog beslag te leggen op de geslach te koe en haar naar Alkmaar te doen vervoeren. St. Pancras. Een onzer ingezete nen, de heer R. Zeegers, kwam dezer dagen tot de onaangename ontdekking, dat zijn winterkool, staande in de Diepsmeer, bijna ge heel onder water stond. Bij in'or matie bleek de oorzaak van dezen hoogen waterstand te liggen bij het electrisch gemaal, hetwelk de fect was geraakt. Door de vele re gens en het inloopen van water uit het Ambacht bij het gebruiken van de siuis was het peil zoodanig verhoogd, dat de laagstgelegen landerijen geheel onder water ston den. Wieringerwaard. De inzameling ten behoeve voor het Huldeblijk voor H. M. de Koningin, heeft in deze gemeente 106.55 opgebracht. Wieringerwaard. Dinsdagavond had de hoer C. Keesman Jr. paard en kar in gebruik gehad van den Heer .Th. Waiboer- Hz. en was om half twaalf thuis gekomen. De heer Waiboer was toen naar bed, zoodat de kar huiten bleef staan. Woensdagmorgen was het voeten kleed van de kar afgesneden en verdwenen, terwijl tevens een lan taarn, die Keesman van zijn zus ter had geleend, niet meer aanwe zig was. Zijpe. De electrische verlichting installaties bij de vlotbruggen over le poging te doen om zijn leven te verdedigen, zijn bestaan te red - den, maar wat te doen Wat te doen Zij wendde de oogen niet meer van het kind af, de verergering der kwaal stap voor stap volgen de en pogende iets te vinden, wat verlichting kon aanbrengen Plotseling zei ze Als ik uit zijn keel het \el of het slijm, dat hem doet stikken, eens kon verwijderen. Ja, dat is het, Marie, haal mij het een of an der. Wat bedoelt ge, mevrouw Een huisje, een ganzenschacht wat het ook zij, alles is goed. De dienstbode keek de baiones aan, als om haar raad in te win nen. Ga gauw, zei deze. Zij begreep de opoffering harer dochter. Zij begreep de gedachte die haar deed handelen om het lij den van haar kind te verlichten. Zij leed bij de smarten van het kind. Zij zou haar leven gegeven hebben om zijn smart te vermin leren. Als er geen wonder gebeur de, wist zij zeer goed, dat het kind verloren was. Het zou niet meer leven hij de komst van den dokter, daar deze eerst over een of twee iren hier kon zijn. Zij zou hetzelf de gedaan hebben, wat Christine ging doen, haar levep wagen, om dat van haar zoon te redden. Marie kwam terug. Met een vastheid van hand, een geestkracht, waarover zij zich la ter altijd heeft moeten verbazen, ereep Christine het huisje, stak het in den mond van het kind, nam het andere einde in haar mond en zoog toen op mot al haar krachten, om het vaste slijm, dat de ademhaling onmogelijk maakte, te verwijderen. Na geruim en tijd toen zij niet meer ophaalde, ont zonk haar de moed. Zij kreeg een duizeling, sloeg met de handen door de lucht en viel buiten kennis op den grond. Maar het kind haalde verruLu-I adem, en toen de arme moeder de oogen weder opsloeg, rustte het in zijn klein bedje, onder "de trouwe zorg van de barones en dokter Bernau, die zoo juist gekomen was. Zij slaakte een kreet. Mijn zoon Hij is gered, zei de dokter Gered, dank zij u. Ge hebt meer gedaan dan ik ooit had kunnen doen. Christine zonk op de knieën. Mijn God, mijn God, zei ze. Gij hebt mij dan toch niet veria - ten. Wees gedankt Daarop liep zij naar het bedje, waarop het kind lag uitgestrekt. Zij zag Mark slapen. Het gelaat van den kleine was rustig, al scheen 't ook, dat. zijn ademhaling nog niet geheel in orde was. Zij zei Ge bedriegt me tocli niet, niet waar En ge vergist u toch niet. hoop ik Ts hij werkelijk gered Hij is gered. Zonder uw klopk optreden, zeide de dokter, zou bü reddeloos verloren geweest zijn. Dan zou hij haar in dit oogenblik als lijk gelegen hebben. Christine, sloeg de oogen hemel waarts en prevelde Dood, mijn zoon Zeker zou hij dood geweest zijn, zei de dokter en daarop voeg de hij er glimlachend aan toe Ik wist niet, dat ge zoo handig waart een dokter zou er jaloersch op kun nen worden. - O, ge moet het aan mij niet danken, zei Christine. Ik wist niet, wat ik deed. Ik was krankzinnig Ge hebt uw leven gewaagd. Ik' heb zelfs niet de verdien- het Noordhollandsche Kanaal in deze gemeente zijn dezer dagen ge reed gekomen en zijn 1 November in werking gesteld. GEMENGD NIEUWS Een bank van leening voor auto's. De overdekte tennisbanen te Scheveningen, (de oude tramre mises) zijn door het Haagsche ge meentebestuur verhuurd aan de bank van leening, die daar de be leende auto's zal stallen. Aanslag. De heer J. de Vries, kassier der Boerenleenbank ,te Rockanje, is Woensdagavond op verraderlijk'1 wijze aangevallen en op het kant je af aan den dood ontsnapt. Toen hij zich te kwart over tienen te bed had begeven, werd er haid gebeld. Weinig gesticht over dit late bezoek, stond hij op en vroeg door het raam wie er was. Hij kreeg geen antwoord, maar wel klonk er plotseling een schot. Een kogel vloog door de ruiten en ra kelings langs zijn hoofd. Doodelijk ontsteld snelde de heer De V. naar binnen on ging eenige huren waar schuwen. De politie werd dadelijk met het geval in kennis gesteld, maar is er tot heden toe nie,t inge- slaagd den dader te vinden. Wachtende Raadsleden. Te Kortenhoef (bij Hilversum) was de Raadsvergadering bepaald op 8 uur 's avonds. Toen de Raads leden verschenen, werd hun de toegang geweigerd, aangezien B. en W. nog aan 't vergaderen wa - ren. Na geruimen tijd in de vesti bule te hebben geijsbeerd, besloten de vier Raadsleden een potje te gaan biljarten. De veldwachter e:ing dit besluit aan R. en W. mee- deelen, met het gevolg, dat de deu ste, het gedaan te hebben, met de wetenschap dat ik zulks deed. Ik wist er niets van. Gij zijt zelf nu nog niet bui ten gevaar. De ziekte is besmette lijk. O, wat geef ik daarom, als mijn zoon maar blijft leven. Thans komt het er op aan, zijn moeder voor hem te behou - den. En dat zullen wij trachtten te doen. Ge moet beginnen met zorg voor uzelve te dragen. Ik zal doen, wat ge mij voor schrijft. Mijn zoon zal lever Ik ben gelukkig Zij boog zich opnieuw over het kind heen. wiens ademhaling van minuut tot minuut bedaarder werd. Lijdt hij geen pijn Volstrekt niet. Wanneer hij wakker wordt, zal hij volkomen ge nczen zijn. Was heit de kroep Neen, een keelontsteking. Blijkbaar heeft hij koude gevat. Ja, het moet vannacht ge - heurd zijn. Heeft moeder u alles verteld Uw vlucht, midden in den nacht, in een ijskouden regen, me: uw zoon Ja, toen heeft hij het gekre - gen. Zeker. Christine stond op. Haar oogen schitterden van verontwaardiging. Die man. zei ze, zou dus al les vermoord hebban, wat ik be minde. Haar moeder en de dokter ke ken haar aan, zonder te begrijpen, wat zij bedoelde. Maar zij verklaar de zich niet nader. Zii vreesde reeds te veel gezegd te hebben. XIV. B De afgezant van den markies. ren werden geopend en de vroede vaderen naar binnen konden gaan. Na eenig gesputter over „net lange wachten" en „het behande len als kwajongens" van „leden van den Raad," kon de voorzit ur beginnen. Onder hypnose gebracht. Een kinderloos echtpaar te l"t recht, reeds 10 jaar gehuwd, had de laatste jaren te kampen gehad met tegenspoed. De man, wever van beroep, was langentijd werkloos geweest en door deze tegenspoeden was be doeld echtpaar in de schulden ge komen. Eindelijk kwam er echter uitkomst, doordat de man w erk kreeg op een textielfabriek te Kn schede. Om zoo spoedig mogelijk nu in beter- doen te komen, nam ie vrouw in den loop van vcrle den week ook een betrekking aan ils huishoudster Dij een olleenw >- nend heer te Maartensdijk. De man vond dit ook goed en wilde Zondag zijn vrouw bezoeken om meteen eens te zien wat voor in trekking zijn echtgenoote had ge kregen. Wie schelst echte]' zijn veront waardiging, schrijft lief 1'. D. toen hem de toegang tot hot huis, waar in zijn echtgenoote als huishoud ster diende, door den heer des hui zes werd geweigerd, met de mede- deeling, dat zijn echtgenoote een echtscheidingsproces tegen hem aanhangig maakte. Iloe de man ook verzocht zijn vrouw te spre ken, alles was vergeefs, zijn vrouw kwam niet en de heer des huizes bleef onvermurwbaar. Ten einde raad ging de man de politie met het geval in kennis stellen, die in het hijzijn van den man naar het huis ging. (en einde een onderzoek in te stellen. Waf bleek nu Dat bedoelde vrouw Op een middag, na den vrcese lijken ochtend, hierboven beschre ven, zaten Christine de Méziere, haar moeder en de heer Bernau, die slechts zelden en niet anders dan in de uiterste nood za kei ël- heid het kasteel verliet, hijeen in de kleine zaal der benedenverdie ping, ttoen een bezoeker, de heer Lantin, aangediend werd. drie vrienden keken elkander eens aan. Alle drie haddon dezelfde ge dachte. De man kwam uit naam van markies d'Arbois. Christine was titans bekend met het gevaar, dat sedert de vlucht uit liet kas teel hoven haar hoofd zweefdi Zij wist, dat haar echtgenoot het kind kon terug eisebcn. dat zijn kind geworden was, omdat hn het erkend had en haar wettige echtgenoot was. Zij geloofde h - ter niet, dat hij zulk een boosheid zou durven begaan. Hcrhaaideldk was dit punt besproken door in tine, haar moeder on de dokt r, De barones de Méziere had li'-: kaartje genomen, dat haar doni een bediende werd ter hand ge - steld. De hoer Lantin, prevelde zij, ik ken dien heer niet. Hij heeft mij verzocht, zei do bediende, aan mevrouw de har., nes te zeggen, dat hii uit naam komt. van markiesd'Arhois. Het was dus waar. Do h; ronea keek haar dochter aan. Deze wa- doodsbleek geworden. Wat zal ik doen Ge moet dien heer ontvangen |zei de dokter, om te webui wat d<* heer d'Arbois verlangt. 'ii zullen ons beter kunnen verdedigen, als wij het gevaar kennen, dat ons be dreigt (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1925 | | pagina 1