é7°' JP! - IET J. B. K Z U S S |7e Jaargang- Vrijdag 12 Februari 1926. No. 12. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN HEERENBaAI. PORTORICO. TabaksfabriekI >e wakende I .eeuw'- Uaat 12& BLANKE BAAI. PRUIMTABAK, j COURANT N J. büSKER, WIERINGEN UITGEVER 2 VEHSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per S maanden 1. ADVERTENTIëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Hlppolytnsboei Wlorlnpon. Telel. Intercomm. No. 10. GEMENGD NIEUW1 Ernstige gevolgen. gtei'dagavonl omstreeks halfze hebben in heit kantoor van de "awc Rotterdanische Courant het Buitenhof te Den Haag, 2 "(jongens gestoeid, welke stoei - Jij ernstige gevolgen heelt go- e twee loopjongens, do 18-jarj- S., wonende op de Lange Bees uiarkt en de 18-jarige K. K. uit JZuilingstraat waren aan he'. Jien en spelenderwijs trok een ibeide jongens een mes en zeide \ijn kameraad •_oop er eens in als je durft." i de vaste overtuiging dat Lij Unies terug zou trekken, maakte mder efn voorwaartsche bewe- waardoor het mes in zijn drong even onder de hart - ek. e jongen zakte hevig bloedend 11. De in allerijl gewaarsci.u- - I 'eneeskundige dienst vervoerde i naar het ziekenhuis, waar j zijn toestand ernstig oordeel den vreest vooral, dat het bloed ies hem kwaad heeft gedaan J tweede jongen, door wiens lid het, ongeluk eigenlijk is ge- jd. is door de politie gearrcs- [1 en in verzekerde bewaring ge I. m nader onderzoek zal uit moe biaken. in hoeverre hem hier lid treft. De ramp te Borculo. Nationaal Steuncomité „Stonn p" is met het volbrengen van werk. dat is de schade door windhoos van 10 Aug. 1925 \et hakt. zooveel mogelijk, naar jkheid te vergoeden en cb'ti we tpbohw van vernielde of zwaar hadigde onroerende goederen jvorderen, zoo niet. geheel ge dan toch reeds zeer vei gevor I. FEUILLETON. No. 43. Iv nj heeft u verlaten. Zij heeft [naam, dien ge draagt, door 't "H gesleurd, zgles wat zij deed had iets waan Igs en men moetst er eindelijk Dvergaan haar op te slui,ten n een krankzinnigengesticht Ja. •j Jaar zij was niet krankzinnig. Ab. dat weet ik wel rk huiverde onwillekeurig en lk[,Wat zal zij vreeselijk gele- N jh,ebben! taan wie de schuld Ik dacht, ■Jjse dood was, en ik hoopte nooit IJl' over haar te hooren spreken "Vis de reden, waarom ik naar "Ik rijk hen terruggekeerd. En LD-iiar, nauwelijks zijn wij aange of daar staat ze wee>r met (,lfde beleedigingen, om mij de bedreigingen naar het hoofd •fingeren. Maar daar zal een 4 aan komen. Ik zal krachtige Iregelen nemen en haar op- doen opsluiten. ark keek den markies aan. Hij I hem eens goed op en een md gevoel bekroop hem. De' L in wien hij nimmer hart /fen had zien opbruisen, dien iltjteeds had gekend koud en t tl en bezadigd, verscheen hem. •jngct toeneel met zijn moeder, in geheel ander licht. In zijn op gloeide een vuur, dat hij er .J in had opgemerkt en ziin ge- "ulroee, den «tempel van hard ien wreedheid. Dr de eerste maal drong er twij ALKMAAR 350, 400 70, 30, 100, 120, 140. 150, 160, 180, 290, 225, 25» en 450 en 500 cent per pond. De taxaties zijn geschiedt, de schade is vastgesteld en voor een goed deel reeds uitbetaald, terwijl het houwen dat door de weersge - steldheid vertraging ondervonden heeft, wcier in vollen gang is. Dit alleS maakte het mogelijk nu reeds een behooilijk overzicht te krijgen van den stand der finan - ciën en in afgeronde cijfers op te maken hoeveel geld er na de afre - kening over za- blijven. Het Comité achtte het gewenscht deze berekening zoo nauwkeurig als zulks op dit oogenbhk mogelijk is op te maken, omdat het 't als zijn plicht beschouwde om zonder zijn eigen opdracht uit het oog to verliezen, mede te wenken tot het lenigen van de tweede nationale ramp, dio in de laatste maanden ons land geteisterd heeft en die ze ker in beteekenis de eerste verre o- vertreft. Het meende ook op deze wijze in den geest te handelen van hen, die indertijd hun bijdragen ge schonken hebben. Daar het nu reeds bleek, dat zon der bezwaar een som van 100.000 afgezonderd kon worden, werd dit bedrag ter beschikking van de we- tersnood-commissie gesteld. Geen kuitenprikker maar een wan- genkrabbelaar. Woensdagmorgen liep te Rotter dam de 17-jarige winkeljuffrouw A. M., uit de Bloinmerdijkscholaan, bij de St. Hildegardiskerk, toen zij plotseling van achteren werd aan gegrepen door eon, haar onbeken - den jongeman, die haar, terwijl hij haar achterover trok, in de nis van de kerk duwde met de wooi den Ga jij maar eens met mij mee. Mej. M. verweerde zich, ondier liet uitroepen van Laat me lof, engertdoch haar aanvaller hield haar stevig vast. en bracht haai, vermoedelijk met een scherp voor werp, zooals later oleek, een groot aantal krab wonden toe op beide wangen. Daarna liet hij haar los, waarop hij, met de woorden Het is me niet gelukt, de vlucht nam. Mei. M„ die steods getracht had zich los te rukken en om hulp was blijven roepen, ging daarop hevig ontdaan verder. Toen zij op den Bergweg liep, en de vei baasde blik ken der voorbijgangeis niet be greep, monsterde zij haa>' gelaat, dat sterk gloeide, in een spiegel in een etalage, waarbij zij lot haar groote schrik ontwaarde, dat haar gelaat kris en kras »vas overdekr met krabben. Zij begaf /.iel» t aar het Ziekenhuis aan den Coolsingel, waar zij werd behandeld en waar eenige der meer ernstige verwon - dingen werden verbonden. Arme gemeenten. Dezer dagen werd gom.eiki, dat 'el in zijn ziel. Als het eens waar was? O, die ongelukkige! En hij, haar zoon had haar .van zich ge- stooten. Hij had haar beleedigin gen toegevoegd en hij moest, en zou haar weerzien. In zijn radeloosheid vluchtte hij naar buiten, den Markies in zijn woede achterlatende. Gered. Toen Christine de Mézierd de oogen weder opende zag zij to,t haar overgroote verbazing verschei dene personen om zich heen in het kleine vertrek waar zij zich had opgesloten Jeanne d'Olne, me - vrouw d'Olne, de portiersvrouw en haar buren. Wat was er dan toch gebeurd Toen Jeanne bemerkte dat hot. b ven in haar terugkeerde, had zij haar bii de hand gegrepen en mpt een blik, waarin innig medelijden lezen was, zei zij O, ge ledft dus Christine herinnerde zich than« Zij huiverde en zei op harlverscheu "enden toon Heeft hij mij verstooten. Uw Zoon Ja. En bemerkend hoe smartelijk die woorden mejuffrouw d'Olne aan - deden, had zij er hij gevoegd Maar het is ziin schuld niet. Hij weet niet, wat hij doet, hij wfH het. niet. Er volgde een kort zwiigen. De portierster en de buren, be merkende dat haar hu In verder o^- noodig was. hadden zich een voor een verwijderd. In het vertrek bleef niemand och ter dan Christine, mevrouw d'Olne en haar dochter. De moeder van Mark was weer geheel tot zich zelf gekomen. Jeanne wilde u bezoeken, zei door de gemeente Vaals haar fail lissement werd aangevraagd, later weer dat Vlieland en Petten er fi nancieel zoo slecht voorstaan. Ook te Lithoyen (N -Br.) schijnt de toestand zeer critiek, hetgeen uit het volgende moge' blijken In de laatste Raadsvergadering bracht de Raadscommissie, afge - vaardigd naar den Commissaris der Koningin om den critieken toe stand der gemeente-financiên met hem te bespreken, haar verslag uit. Er is een tekort van 6000, w aar voor de Raad geen dekking weet aan te wijzen. De gemeente-ontvan ger verklaarde nog 12,50 in kas te hebben. De achterstallige renten zijn nog niet uitbetaald. De salaris sen van burgemeester en secretaris evenmin na 1 Juli 1925. Stapels re keningen wachten op betaling Een inbreker, die zijn porlret achterliet. Zaterdag- en Zon Hgnacht werd op drie plaatsen in de gemeente Lo chem ingebroken. Er werd alleen geld gestolen. Op de plaats van eien der misdrijven vond de petitie een tasch en ecin pui tefeuille met por tretten. Bij een onderzoek bleek, dat iemand, die op e,cn dei portret ten stond afgebeeld, gezien was ha verwege den w.eg LochemZut- nhen. Per auto werd in de richting Zut phen gereden, en even voor deze stad wérd de gezochte gevonden en aangehouden. Het bleek een jonge Duitscher te zijn, die reeds eenige dagen in de omgeving van Lochem rondzwierf. Smokkelaars aan de Belgische grens. Te Bladitf/ nabij de Belgische Trens, kwam Zaterdag een man aan, die mededeelde de tram uit \ntwerpen te hebben gemis, waar om hij te voet de reis gemaakt had. De man was abnormaaJ dik, het geen de argwaan der kommiezen mevrouw d'Olne. Zij heeft mij mee genomen. Zij voelt zich ook zeer on gelukkig, hét arme kind Ik wilde over hem spreken, zei het jonge meisje, in snikken uit harstend. Ik hoop in u een hulp, een steun te vinden. Gij zijt zijn moeder. Christine hief de handen ten he mel. Helaas, prevelde zij. Wij zijn dus gekomen, zei me vrouw d'Olne. Wij hebben den por tier gevraagd of gij thuis waart en kregen een bevestigend antwoord. Wij schelden, maar niemand kwam ons opendoen. Wij klopten, weer dezelfde stilte. Jeanne. die u t.o» eiken prijs wilde zien, ging weder naar heneden en. vroeg aan dc<n por tier of hij zich vergist kon hebben. Neen, neen, antwoordd,e de man, mevrouw d'Ormessan is niet uitgegaan. Daar ben ik zeker van. Door het schellen en kloppen wer den de buren opmerkzaam en ie - mand vroeg Wien moet ge hebben, dames? Mevrouw d Ormessan. Zij is thuis. Ik heb haar zooe - ven gezien. Schel maar flink. Wij beldën opnieuw, maai kre gen geen antwoord. Jeanne werd doodelijk ongerust. Is er misschien een ongeluk ee beurd, zeide ze. Zij luisterde aan de deur. Zeur ontroerd riep zii de hulp in van de portiersvrouw, die ook ui terst verbaasd was. Het is werkeliik zeer zonder - Rug. zei de vrouw, die mede naar hoven ging met. een tweeden sleu tel van de kamer. Wii traden allen binnen en vonden niemand in de r»crefe vertrekken. De deur van dit vertrek was ge sloten. Wij klopten, maar ontvin - gen geen antwoord. Men trachtte de deur te openen, die echter eerst eenigén weerstand bood. Het gehikte nochthans ze te ope nen. Nadat wij langen tijd met u wa ren bezig gewoest, sloegt gij einde lijk de oogen op. Gave God. prevelde Christine, dat ze voor altijd gesloten gebleven waren Lijdt ge dan zoo Meer dan ooit te voren. Voor - heen was ik van liem gescheiden, maar ik geloofde dat, ziin hart mij tenminste toebehoorde. Thans weet 'k dat zelfs die troost niet meer voor mij bestaat, Heeft hij u verstooten vroeg Jeanne. O, het ongelukkige kind weet niet, wat het doet. Die man heeft hem geleerd mij te haten cn te minachten.Hij is opgevoed in len - gen en laster. Hij gelooft dat ik hem verlaten heb en hem niet hu - min. Dat gelooft hij van mij, die nooit voor iemand anders eenige gedachten hoeft gehad. Christine zweeg, door de smart o- vermeesterd. Daarop ging zii voort, Je hand van Jeanne in'de hare hcu dend O. ik heb zii lk een schoon en droom gehad U heiden te veveeni- gon Gii 7oudt mii niet verstooten hebben, nietwaar Tk zei bef, jonge meisje. Gij giit immers moeder. Gii 70iuit mij veroorloofd heb ben in ziin nabijheid te leven, in de "alieheid van ziin liefde. Gij zondt ons nooit verlaten hebben. En thans moeten wij van dat alles afstand doen. Heeft bii mii niet lief Zeker heeft hij u lief fijne pijptabak is gaande maakte. Zij hielden hem dan ook aan en bij het onderzoek aan den lijve "konden zij vaststellen dat de zwaarlijvigheid van he,t heer schap word veroorzaakt door een hoeveelheid ongestempelde speel kaarten, die de man meevoerde, 't Wkren maar eventjes 133 spelen. Zij werden natuurlijk in-beslag ge nomen, terwijl tegen den smokke - laar procés-verbaal werd opgc - maakt. Onder de spoorboomen door. De gesloten spoorboomen van den overweg naast het station te IJmui den werden door een voetganger op' gelicht. De heer J., ide per ijw iel was, wilde ook onder den geopen - den boom doorgaan, maar kreeg dezen op het hoofd. Hij bleef bewus teloos liggen. Een ontboden genees heer, constateerde hersenschud - Heeft hij u dat gezegd Ja. Jeanne wendde zich tot haar m oe der met oogen, waarin een onëin - dig geluk straalde. Hoorf ge het, möédci, hoort ge het Mevrouw d'Olne haalde de schou ders op, alsof zij wilde zeggen Waarom dient dat Dat alles leidt immers tot niets. Ilij heeft mij lief, moeder, hij heeft mij lief, jubelde het jonge meisje in de hoogste verrukking Ilij heeft u lief, zei Christin' maar hij is niet vrij, mijn arm kind. Hij is in de macht van dien man. In zijn met bloed bezoedelde banden houdt die man zijn hart en zijn ziel. Is hij het, die hem dwingt juf •Touw Lnntin te huwen - Ja, die man dwingt hem. Waarom O, wrlet ik het. Het verleden, da.t hem aan elkander bmdt, Een verleden, bezoedeld met b!oed Zoowel movronw d'Olne asl haa idochter konden bij die woorden een huivering van afschuw niet on der drukken. I Bezoedeld met bloed O ia TTet zou te lang duren, u alles te vertellen.Ma ar miin zoon ,is miin zoon niet. meer. 0;i heeft ziin eigen \v?l'niet meer. T1 i is een voorwerp, dat dien man toebehoort, Tn dd hevigste smart wrong Je - anno de handen. Miin hemel, mijn hemel Daaron ging zii voort Alk ik hem maar een« kon zien' Hij gaat niet uit. Men houdt, hem goed vast. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1926 | | pagina 1