é7°' JP!
- IET
J. B. K Z U S S
|7e Jaargang-
Vrijdag 12 Februari 1926.
No. 12.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HEERENBaAI.
PORTORICO.
TabaksfabriekI >e wakende I .eeuw'-
Uaat 12&
BLANKE BAAI.
PRUIMTABAK, j
COURANT
N J. büSKER, WIERINGEN
UITGEVER 2
VEHSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per S maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hlppolytnsboei Wlorlnpon.
Telel. Intercomm. No. 10.
GEMENGD NIEUW1
Ernstige gevolgen.
gtei'dagavonl omstreeks halfze
hebben in heit kantoor van de
"awc Rotterdanische Courant
het Buitenhof te Den Haag, 2
"(jongens gestoeid, welke stoei -
Jij ernstige gevolgen heelt go-
e twee loopjongens, do 18-jarj-
S., wonende op de Lange Bees
uiarkt en de 18-jarige K. K. uit
JZuilingstraat waren aan he'.
Jien en spelenderwijs trok een
ibeide jongens een mes en zeide
\ijn kameraad
•_oop er eens in als je durft."
i de vaste overtuiging dat Lij
Unies terug zou trekken, maakte
mder efn voorwaartsche bewe-
waardoor het mes in zijn
drong even onder de hart -
ek.
e jongen zakte hevig bloedend
11. De in allerijl gewaarsci.u- -
I 'eneeskundige dienst vervoerde
i naar het ziekenhuis, waar
j zijn toestand ernstig oordeel
den vreest vooral, dat het bloed
ies hem kwaad heeft gedaan
J tweede jongen, door wiens
lid het, ongeluk eigenlijk is ge-
jd. is door de politie gearrcs-
[1 en in verzekerde bewaring ge
I.
m nader onderzoek zal uit moe
biaken. in hoeverre hem hier
lid treft.
De ramp te Borculo.
Nationaal Steuncomité „Stonn
p" is met het volbrengen van
werk. dat is de schade door
windhoos van 10 Aug. 1925 \et
hakt. zooveel mogelijk, naar
jkheid te vergoeden en cb'ti we
tpbohw van vernielde of zwaar
hadigde onroerende goederen
jvorderen, zoo niet. geheel ge
dan toch reeds zeer vei gevor
I.
FEUILLETON.
No. 43.
Iv nj heeft u verlaten. Zij heeft
[naam, dien ge draagt, door 't
"H gesleurd,
zgles wat zij deed had iets waan
Igs en men moetst er eindelijk
Dvergaan haar op te slui,ten
n een krankzinnigengesticht
Ja.
•j Jaar zij was niet krankzinnig.
Ab. dat weet ik wel
rk huiverde onwillekeurig en
lk[,Wat zal zij vreeselijk gele-
N jh,ebben!
taan wie de schuld Ik dacht,
■Jjse dood was, en ik hoopte nooit
IJl' over haar te hooren spreken
"Vis de reden, waarom ik naar
"Ik rijk hen terruggekeerd. En
LD-iiar, nauwelijks zijn wij aange
of daar staat ze wee>r met
(,lfde beleedigingen, om mij de
bedreigingen naar het hoofd
•fingeren. Maar daar zal een
4 aan komen. Ik zal krachtige
Iregelen nemen en haar op-
doen opsluiten.
ark keek den markies aan. Hij
I hem eens goed op en een
md gevoel bekroop hem. De'
L in wien hij nimmer hart
/fen had zien opbruisen, dien
iltjteeds had gekend koud en
t tl en bezadigd, verscheen hem.
•jngct toeneel met zijn moeder, in
geheel ander licht. In zijn op
gloeide een vuur, dat hij er
.J in had opgemerkt en ziin ge-
"ulroee, den «tempel van hard
ien wreedheid.
Dr de eerste maal drong er twij
ALKMAAR
350, 400
70, 30, 100, 120, 140. 150, 160, 180, 290, 225, 25» en
450 en 500 cent per pond.
De taxaties zijn geschiedt, de
schade is vastgesteld en voor een
goed deel reeds uitbetaald, terwijl
het houwen dat door de weersge -
steldheid vertraging ondervonden
heeft, wcier in vollen gang is.
Dit alleS maakte het mogelijk nu
reeds een behooilijk overzicht te
krijgen van den stand der finan -
ciën en in afgeronde cijfers op te
maken hoeveel geld er na de afre -
kening over za- blijven.
Het Comité achtte het gewenscht
deze berekening zoo nauwkeurig
als zulks op dit oogenbhk mogelijk
is op te maken, omdat het 't als
zijn plicht beschouwde om zonder
zijn eigen opdracht uit het oog to
verliezen, mede te wenken tot het
lenigen van de tweede nationale
ramp, dio in de laatste maanden
ons land geteisterd heeft en die ze
ker in beteekenis de eerste verre o-
vertreft. Het meende ook op deze
wijze in den geest te handelen van
hen, die indertijd hun bijdragen ge
schonken hebben.
Daar het nu reeds bleek, dat zon
der bezwaar een som van 100.000
afgezonderd kon worden, werd dit
bedrag ter beschikking van de we-
tersnood-commissie gesteld.
Geen kuitenprikker maar een wan-
genkrabbelaar.
Woensdagmorgen liep te Rotter
dam de 17-jarige winkeljuffrouw
A. M., uit de Bloinmerdijkscholaan,
bij de St. Hildegardiskerk, toen zij
plotseling van achteren werd aan
gegrepen door eon, haar onbeken -
den jongeman, die haar, terwijl hij
haar achterover trok, in de nis van
de kerk duwde met de wooi den
Ga jij maar eens met mij mee.
Mej. M. verweerde zich, ondier
liet uitroepen van Laat me lof,
engertdoch haar aanvaller hield
haar stevig vast. en bracht haai,
vermoedelijk met een scherp voor
werp, zooals later oleek, een groot
aantal krab wonden toe op beide
wangen. Daarna liet hij haar los,
waarop hij, met de woorden Het
is me niet gelukt, de vlucht nam.
Mei. M„ die steods getracht had
zich los te rukken en om hulp was
blijven roepen, ging daarop hevig
ontdaan verder. Toen zij op den
Bergweg liep, en de vei baasde blik
ken der voorbijgangeis niet be
greep, monsterde zij haa>' gelaat,
dat sterk gloeide, in een spiegel in
een etalage, waarbij zij lot haar
groote schrik ontwaarde, dat haar
gelaat kris en kras »vas overdekr
met krabben. Zij begaf /.iel» t aar
het Ziekenhuis aan den Coolsingel,
waar zij werd behandeld en waar
eenige der meer ernstige verwon -
dingen werden verbonden.
Arme gemeenten.
Dezer dagen werd gom.eiki, dat
'el in zijn ziel. Als het eens waar
was? O, die ongelukkige! En hij,
haar zoon had haar .van zich ge-
stooten. Hij had haar beleedigin
gen toegevoegd en hij moest, en
zou haar weerzien.
In zijn radeloosheid vluchtte hij
naar buiten, den Markies in zijn
woede achterlatende.
Gered.
Toen Christine de Mézierd de
oogen weder opende zag zij to,t
haar overgroote verbazing verschei
dene personen om zich heen in het
kleine vertrek waar zij zich had
opgesloten Jeanne d'Olne, me -
vrouw d'Olne, de portiersvrouw en
haar buren.
Wat was er dan toch gebeurd
Toen Jeanne bemerkte dat hot. b
ven in haar terugkeerde, had zij
haar bii de hand gegrepen en mpt
een blik, waarin innig medelijden
lezen was, zei zij
O, ge ledft dus
Christine herinnerde zich than«
Zij huiverde en zei op harlverscheu
"enden toon
Heeft hij mij verstooten.
Uw Zoon
Ja.
En bemerkend hoe smartelijk die
woorden mejuffrouw d'Olne aan -
deden, had zij er hij gevoegd
Maar het is ziin schuld niet.
Hij weet niet, wat hij doet, hij wfH
het. niet.
Er volgde een kort zwiigen.
De portierster en de buren, be
merkende dat haar hu In verder o^-
noodig was. hadden zich een voor
een verwijderd.
In het vertrek bleef niemand och
ter dan Christine, mevrouw d'Olne
en haar dochter.
De moeder van Mark was weer
geheel tot zich zelf gekomen.
Jeanne wilde u bezoeken, zei
door de gemeente Vaals haar fail
lissement werd aangevraagd, later
weer dat Vlieland en Petten er fi
nancieel zoo slecht voorstaan.
Ook te Lithoyen (N -Br.) schijnt
de toestand zeer critiek, hetgeen
uit het volgende moge' blijken
In de laatste Raadsvergadering
bracht de Raadscommissie, afge -
vaardigd naar den Commissaris
der Koningin om den critieken toe
stand der gemeente-financiên met
hem te bespreken, haar verslag uit.
Er is een tekort van 6000, w aar
voor de Raad geen dekking weet
aan te wijzen. De gemeente-ontvan
ger verklaarde nog 12,50 in kas
te hebben. De achterstallige renten
zijn nog niet uitbetaald. De salaris
sen van burgemeester en secretaris
evenmin na 1 Juli 1925. Stapels re
keningen wachten op betaling
Een inbreker, die zijn porlret
achterliet.
Zaterdag- en Zon Hgnacht werd
op drie plaatsen in de gemeente Lo
chem ingebroken. Er werd alleen
geld gestolen. Op de plaats van eien
der misdrijven vond de petitie een
tasch en ecin pui tefeuille met por
tretten. Bij een onderzoek bleek,
dat iemand, die op e,cn dei portret
ten stond afgebeeld, gezien was ha
verwege den w.eg LochemZut-
nhen.
Per auto werd in de richting Zut
phen gereden, en even voor deze
stad wérd de gezochte gevonden en
aangehouden.
Het bleek een jonge Duitscher te
zijn, die reeds eenige dagen in de
omgeving van Lochem rondzwierf.
Smokkelaars aan de Belgische
grens.
Te Bladitf/ nabij de Belgische
Trens, kwam Zaterdag een man
aan, die mededeelde de tram uit
\ntwerpen te hebben gemis, waar
om hij te voet de reis gemaakt had.
De man was abnormaaJ dik, het
geen de argwaan der kommiezen
mevrouw d'Olne. Zij heeft mij mee
genomen. Zij voelt zich ook zeer on
gelukkig, hét arme kind
Ik wilde over hem spreken,
zei het jonge meisje, in snikken uit
harstend. Ik hoop in u een hulp,
een steun te vinden. Gij zijt zijn
moeder.
Christine hief de handen ten he
mel.
Helaas, prevelde zij.
Wij zijn dus gekomen, zei me
vrouw d'Olne. Wij hebben den por
tier gevraagd of gij thuis waart en
kregen een bevestigend antwoord.
Wij schelden, maar niemand kwam
ons opendoen. Wij klopten, weer
dezelfde stilte. Jeanne. die u t.o»
eiken prijs wilde zien, ging weder
naar heneden en. vroeg aan dc<n por
tier of hij zich vergist kon hebben.
Neen, neen, antwoordd,e de
man, mevrouw d'Ormessan is niet
uitgegaan. Daar ben ik zeker van.
Door het schellen en kloppen wer
den de buren opmerkzaam en ie -
mand vroeg
Wien moet ge hebben, dames?
Mevrouw d Ormessan.
Zij is thuis. Ik heb haar zooe -
ven gezien. Schel maar flink.
Wij beldën opnieuw, maai kre
gen geen antwoord.
Jeanne werd doodelijk ongerust.
Is er misschien een ongeluk ee
beurd, zeide ze. Zij luisterde aan de
deur.
Zeur ontroerd riep zii de hulp in
van de portiersvrouw, die ook ui
terst verbaasd was.
Het is werkeliik zeer zonder -
Rug. zei de vrouw, die mede naar
hoven ging met. een tweeden sleu
tel van de kamer. Wii traden allen
binnen en vonden niemand in de
r»crefe vertrekken.
De deur van dit vertrek was ge
sloten. Wij klopten, maar ontvin -
gen geen antwoord. Men trachtte
de deur te openen, die echter eerst
eenigén weerstand bood.
Het gehikte nochthans ze te ope
nen.
Nadat wij langen tijd met u wa
ren bezig gewoest, sloegt gij einde
lijk de oogen op.
Gave God. prevelde Christine,
dat ze voor altijd gesloten gebleven
waren
Lijdt ge dan zoo
Meer dan ooit te voren. Voor -
heen was ik van liem gescheiden,
maar ik geloofde dat, ziin hart mij
tenminste toebehoorde. Thans weet
'k dat zelfs die troost niet meer
voor mij bestaat,
Heeft hij u verstooten vroeg
Jeanne.
O, het ongelukkige kind weet
niet, wat het doet. Die man heeft
hem geleerd mij te haten cn te
minachten.Hij is opgevoed in len -
gen en laster. Hij gelooft dat ik
hem verlaten heb en hem niet hu -
min. Dat gelooft hij van mij, die
nooit voor iemand anders eenige
gedachten hoeft gehad.
Christine zweeg, door de smart o-
vermeesterd. Daarop ging zii voort,
Je hand van Jeanne in'de hare hcu
dend
O. ik heb zii lk een schoon en
droom gehad U heiden te veveeni-
gon Gii 7oudt mii niet verstooten
hebben, nietwaar
Tk zei bef, jonge meisje. Gij
giit immers moeder.
Gii 70iuit mij veroorloofd heb
ben in ziin nabijheid te leven, in de
"alieheid van ziin liefde.
Gij zondt ons nooit verlaten
hebben.
En thans moeten wij van dat
alles afstand doen.
Heeft bii mii niet lief
Zeker heeft hij u lief
fijne pijptabak is
gaande maakte. Zij hielden hem
dan ook aan en bij het onderzoek
aan den lijve "konden zij vaststellen
dat de zwaarlijvigheid van he,t heer
schap word veroorzaakt door een
hoeveelheid ongestempelde speel
kaarten, die de man meevoerde, 't
Wkren maar eventjes 133 spelen.
Zij werden natuurlijk in-beslag ge
nomen, terwijl tegen den smokke -
laar procés-verbaal werd opgc -
maakt.
Onder de spoorboomen door.
De gesloten spoorboomen van den
overweg naast het station te IJmui
den werden door een voetganger op'
gelicht. De heer J., ide per ijw iel
was, wilde ook onder den geopen -
den boom doorgaan, maar kreeg
dezen op het hoofd. Hij bleef bewus
teloos liggen. Een ontboden genees
heer, constateerde hersenschud -
Heeft hij u dat gezegd
Ja.
Jeanne wendde zich tot haar m oe
der met oogen, waarin een onëin -
dig geluk straalde.
Hoorf ge het, möédci, hoort
ge het
Mevrouw d'Olne haalde de schou
ders op, alsof zij wilde zeggen
Waarom dient dat Dat alles
leidt immers tot niets.
Ilij heeft mij lief, moeder, hij
heeft mij lief, jubelde het jonge
meisje in de hoogste verrukking
Ilij heeft u lief, zei Christin'
maar hij is niet vrij, mijn arm
kind. Hij is in de macht van dien
man. In zijn met bloed bezoedelde
banden houdt die man zijn hart en
zijn ziel.
Is hij het, die hem dwingt juf
•Touw Lnntin te huwen
- Ja, die man dwingt hem.
Waarom
O, wrlet ik het. Het verleden,
da.t hem aan elkander bmdt, Een
verleden, bezoedeld met b!oed
Zoowel movronw d'Olne asl haa
idochter konden bij die woorden
een huivering van afschuw niet on
der drukken.
I Bezoedeld met bloed
O ia TTet zou te lang duren,
u alles te vertellen.Ma ar miin zoon
,is miin zoon niet. meer. 0;i heeft
ziin eigen \v?l'niet meer. T1 i is een
voorwerp, dat dien man toebehoort,
Tn dd hevigste smart wrong Je -
anno de handen.
Miin hemel, mijn hemel
Daaron ging zii voort
Alk ik hem maar een« kon zien'
Hij gaat niet uit. Men houdt,
hem goed vast.
(Wordt vervolgd.)