HE!
IT OFFIB.
e Jaargang
Dinsdag 16 Maart 1926,
No. 21.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN 0Ê OMSTREKEN
COURANT
j. 1. BOSKER, WIERINGEN
UITGEVER
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hlppolytushoel Wierlnpen.
Telef. lntereomm. No. II.
"Blauw. .50 ei:
"Rood.--.40 ct.
Groen... 35 ct.
Geel30etJ
N.V Douwt Ecbertó taoak&fabriekeh
joure-utrecht
MARKTOVERZICHT.
>ns jaar verdeeld in 4 jaar-
Mi, voor den koeboer kan
|it wel tot 2 jaargetijden tc-
n.1. weidegetijde en
taltijd. Zijn leven, en dit
Êjn huisgezin is daarnaar in
ingericht; Het wei
begint vrijwel met de
voorjaarsmarkfen, die van
belang voor liet bedrijf zijn.
ind van het gras, de aard
e markten, en vooral ook
rijs van het vee, oefenen op
«drijven grooten invloed uit
ar zal de prijs wel overwe -
Zijn, want de vetweiderij
is slecht geweest, en de
die daarop is gevolgd
linder en nu hangt er voor
veel van af, hoe1 de
markten zullen zijn. En-
zal later wel uitkomen.
5CHAGEN waren Donderv
'e vette koeion iets beter in
jandel, maar niet in d|en
Besteed werd voor le kw.
a 1,16 2e kw. 1,- a j
3e kw. 0.75 a f 0.85, aal es
ilo. Melk- en kalfkoeien wa
ekkend f 250 'a 400.—.
«re kalveren, met iets meer
voor het buitenland, noteer
hooger, 10 a 25. Zoo
e schapen. De aanvoer was
vrij belangrijk, de prijs iets hoo -
gcr. Voor de slacht werd 39,—
besteed, voor de weide tot 38,
Vette varkens waren bij kleinen
aanvoer willig, goede kwaliteit
9.0 cent.
FEUILLETON.
No. 52.
NASCHRIFT.
en Jeanne waren gehuwn.
gelukkig. Christine leef
hun nabijheid, zich zelve
dende in geluk, waartoe zij
1 bijgedragen had. Mark
éet ijver aan he,t werk ge -
in daar het geluk hem diens
as' geweest, had hij binnen
jaren het bescheiedn kapi
m den heer d'Olne vei /ijf -
:d.
de gelukster eindelijk
beschijnt van de ar
die zoo zwaar be-
i werd, was juist het omge
het geval mej. haar verv
zaken van den heer Lan
gen achteruit. De man had
blgedaan uiterlijk verloren,
aren waren vergrijsd en
I de geestkracht te.'bezatten
ji ondergang van zijn huis
racht. tegen te gaan, tuurde
wanhoop op het ineens lp v
al zijn hoop en van al
pomen.
eren avond vond men
gebogen aan zijn
VOOR DE DAMES.
Rookende vrouwen. Niemand
Verwondert zich tegenwooidig
meer, als hij een dame in een o-
penbaar lokaal een sigaret ziet
aansteken. De gewoonte heeft
vasten voet gekregen en al wordt
ook van tijd tot tijd verteld, dat
liet rooken voor vrouwen „uit cl-
mode raakt", itelkens blijkt op
nieuw, dat het rolletje tabak zijn
populariteit bij sommige dames
heeft behouden. Anders geaicUi
is het met cte pijprooksters. Het
gebeurd maar hoogst zelden, dat
men oen vrouw ontmoet met ren
pijp in den mond. Dat dit een al-
led aagsch verschijnsel is ge
weest, zou men niet willen geloo
ven, omdat men meent, dat het
rooken door vrouwen een pro -
duet van onzen tijd, maar iji een
speciaal tabaksnummer van de
Londensche Times Hefest men
daarover zeer merkwaardig- din-
gen.-
In Engeland hebben de vrouwen
spoedig de g-woonte van haar
mannen overgenomen, te rooken
uit lange, aarden pijpen. In de iVc
eeuw bekommerde niemand e
zich over, dat dames uit welge
stelde en voorname kringen „ta
bak zogen." Een bewijs voor die
gewoonte leveren oude houitgra-
vuren, waarop men vrouwen ziet,
die lustig tabakswolken uitbla -
/.en. Nog sterker bewijs levert een
huishoudboek van de stiefdoch
ter van den grooten Engelschen
staatsman Tax, mevrouw Sara
Feil, die, volgens aanteekeningen,
in genoemd boek, pijpen en tabak
voor „moeder" voor „zuster Su-
sanne", alsmede voor zuster
Louise" heeft gekocht. En me
vrouw Feil behoorde nogal tot de
orde der stijve Quakers. Maar
aldus betoogden de dames in dien
goeden, ouden tijd het rooken
heeft zooveel voordeielen, dat nie
mand er aanstoot aan mag ne -
men Tabak ontsmet. Teigen al!.,
mogelijke ziekten worden wij dus
gewrijwaard. Waarom mogen de
schrijftafel badende1 in zijn bloed
dat de papieren voor h,em bezoe
deld had.
De laden der schrijftafel ston
den open en waren blijkbaar haas
tig doorzocht en uit de eveneens
openstaande brandkast waren al
le papieren van waarde verdwe -
nen.
Men stond hier tegenover een
misdaad.
Me-n trachtte den heer de Saint
Elme op te sporen, maar dez,e
was nergens te vinden.
Mevrouw Lantin en haar doch
ter wilden aan ;den zelfmoord
doen gelooven en deden een ge
rucht in dien zin verspreiden en
daar men wist dat de geldelijke
toestand van den* bankier sedert
lenigen tijd zeer veel te wen-
schen overlietv verbaasde dat
nieuws niemanS
Nada.t de zaken der bank wa -
ren afgewikkeld, bleven er voor
de arme vrouwen nauwelijks oe
nige duizenden francs over, onge
veer het bedrag dat mevrouw
Lantin haar man als huwelijks
gift had medegebracht
De waarheid is, dat de heer Lan
tin geen zelfmoord had geipleeigd.
Hii was vermoord geworden.
Zijn dood was volkomen gelijk
gewijijst aan dien walken op zijn
bevel dokter Bernau had onder -
mannen zich tegdn 'alle gevarm
van besmetting wapenen en wij
vrouwen, uiet Dus stopten zij
met echt welbehagen haar pijpen
en leerden zelfs den kinderen ai
rooken.
De rookgewoonte, die in Euro
pa zooveel opzien baarde, was in
het verre Oosten reeds lang be
kend. Dames in den harem rook
ten den geheelen dag uit na'gi-
kh's, de grdote pijpen, die, dank
zij een bijzonderen watertoevoer,
geen gevaarlijken invloed op de
gezondheid van de dames hadden
Het rooken verdreef haar de ver
veling en verkorte aldus den lan
gen, leegen dag.
De Oostersche vrouw is dei pijp
trouw gebleven, maar in het Yves
ten heeft de sigaret de pijp ver
drongen en het wordt als vroiu -
weiijker beschouwd zoo'n rolle
tje te rooken, dan een ouderwet-
sche pijp. De sigareit heeft voel
voordeelen zij is klein en ele
gant, zij kan als men wil, in een
fantasie-pijpje gerookt worden en
men kan de kleuren van het pa
pier kiezen in overeenstemming
met de kleuren van den rok of
van den mantel.
BUITENLAND.
De officiëele dansen.
Te Parijs en in andere wereld -
steden bestaan danslokalen met
of zonder bijbehoorende „tea",
waar ook fatsoenlijke vrouwen
zonder geleider kunnen komen,
om te dansen, en waar deze da -
m;es geen gevaar loopen, zich te
compromiteeren door kennisma
king met den een of anderèn on-
'.eker.en heer uit het publiek. Dat
zijn de inrichtingen, die er offici-
eele dansers op na houd'On, die in
vasten dienst zijn van den lokaal
houder en die juist zijn aange -
steld m:^t het doel, alleen-komen
den dames de gelegenheid te ge
ven, haar danslust op correcte
wiize hot te vieren.
Het is daarbij de gewoonte, dat
een dame na iederen dans den of-
ficieelen danser een douceur in
de hand drukt, die tot dusver in.
Frankrijk in efcn bankbiljet van
5 of 10 francs bestond. Daarmede
was de danser tevreden en hij
kon er ook mee tevreden zijn, om
gaan.
Terwijl hij geheel verdiept zat
in moeilijke berekeningen, welke
ïeeds verscheidene zijn haren de
den vergrijzen, was de deur van
zijn vertrek langzaam geopend
on plotseling had hij tegenover
zich den man gezien, dien hij liet
moest op deze aarde haatte, want
van diens verraad dagteekenden
al zijn rampen en ongelukken: In
één woord, het was zijn vroegeie
beambte, de heer de Saint Elme,
voorheen bijgenaamd Eendenbek
wiens naam hij niet meer kon noe
men, sedert lipt. verraad van den
schurk -een einde had gemaakt
aan al zijn hoopvolle verwachrin
gen.
Wel vermoedende dat hij niet
ontvangen zou worden, als hij
zich deed aandienen, was d heer
de Saint-Elme, dien de portier ge
kend had als e:n der goede be -
kenden van zijn meester, met zijn
gewone brutaliteit opgetreden
De heer Lantin wacht mij,
had hij gezegd. Er is haast bij.
Het is niet noodig mij aan te die
nen.
En hij had zelf de deur geopend
alvorens de portier genoeg beko -
men was van zijn vercaziug., om
hem aan te melden.
Toen hij hem zag verschijnen,
ging de bankier plotseling rgcht-
dat de dansen niet te lang duren
en dus op één namiddag of op
een avond een heele menigte een
zame dames kan worden „afge
danst". Maar het dure leven heeft
overal prijsverhoogingen tenge
volge.
En thans worden de> eenzame
dames met een verhooging van
het danstarief bedreigd. Het is e
nige weken geleden te Nice en te
Canhes begonnen en nu arriv-ee -
ren verontrustende berichten te
Parijs.
Het laa,tste historische geval
heeft zich als volgt toegedragen
Een aardige, alleen reizende
vreemdelinge, die zich naar een
thé dansant begeven en daar een
officieelen danser voor een tango
geëngageerd had, wildd hem na
de paar minuten, dat de dans
had geduurd, een bankbiljet van
20 francs in de hand stoppen
maar de man weige-rde met een
hoogmoedig gebaar de belooning
cvn sprak tot de verbaasde dame
Juffrouw, wij, officieèle dan
sers van Nice, hebben in de laat
ste vergadering van onze vakbe
weging besloten, dat wij geen gra
tificatie beneden 50 francs mogen
aannemen.
BIJGELOOF.
Niemand zal willen beweren,
dat er tegenwoordig geen bijge
loof meer is. Af en toe kan men
nog steerke staaltjes lezen hoe bij
geloovig sommige menschen zijn,
cn heusch niet alleen in afgele
gen streken.
Een paar eeuwen geileden was
het bijgeloof nog zeer algemeen
onder alle rangen en standen.
En tot diep in de 18e eeuw, ge
loofde men zelfs in geleerde krin
gen nog aan heksen en spoken.
Bijna iedereen kon spookge
schiedenissen vertellen, die hij
zelf meegemaakt had. Overal had
men spookhuizen, waar 't niet
oluis was en waarin niemand
durfde wonen. En was er al ie
mand, die wel den moed had
zoo'n huis te bewonen, welnu,
het oordeel der menschen stond
dadelijk vast zoo iemand was
'lelf nie,t pluis en had bepaald aen
verbond met den duivel gesloten.
Vooral bakers en vro-etövrou -
wen waren zeer bijgeloovig. Bij
de geboorte van een kind zorgden
zij er wel voor, dat de he.lm ver-
brand werd, want een kind, dat
«met een helm geboren was kon
vooruit zien, wat er gebeuren zo.i
zag overal begrafenissen, en wist
aldus precies te vertellen, wie
spoedig sterven zou.
De z.g. muisjes bij geboorte van
kinderen kennen we nog. Oor
spronkelijk beteckenden zij een
voorbehoedmidde tegen booze,
duivelsche invloeden.
De zeelieden zijn cte1 eeuwen
door als Kot bijgeloovigst ie -
schouwd. Bij langdurige windstil
te gingen zij fluiten om d>3 wind
op te wekken. De storm werd be
schouwd als toorn van den storm
ge"est, dje men trachtte te verzoe
nen door een scheepsjongen eens
flink af te rossen. Indien een ma
troos verdronk, ging zijn ziel over
in een vogel, dien men volstrekt
niet mocht doodschieten.
Bekend is voorts, hoe de zeelie
den vroeger geloofden, dat de zee
plotseling ophield bij een gapen
den afgrond, of dat op sommige
plaatsen he,t water kookte en zoo
heet was, dat het schip cr in
erand kon raken. Wat heeft Lo-
umbus niet een moeite, gr had,
het scheepsvolk te bew.eigen nog
ee»nige dagen geduld te hebben,
toen hij zijn reis westwaarts on -
dernam en voor het eerst in Ame
rika voet aan wal zettM.
Op yrijdag zou geen schip uit
zeilen, vooral niet op Goeden Vi ij
dag, evenmin als in den Sint-
Jansnacht of in den Kerstnacht.
Een heeleboel dingen lieten le
menschen in het algemeen na,
louter uit bijgeloovige vre^s.
's Nachts over een kruisweg
gaan, of nog erger, over een kerf
hof, bijna niemand, die het aan -
durfde.
Om de koorts kwijt te raken,
hing men spreuken orri den lm Is
of soms den Bijbal. Aan tafel
paste men pijnlijk nauwkeurig
op, dat het zoutvat niet omgostoo
ten werd en dat er geen mes op
den grond viel. Tegenover een
spiegel zitten wilde niemand,
men zou dan gewis binnen het
iaar sterven. ^Nog andere gebeur
tenissen voorspellen den doo.l
het springen van een glas, het val
len van een spiegel, het tikken
van een onzichtbaar horloge
'houtworm),het dichtklappen
van een deur, enz.
op in zijn stoel zitten.
Gij schreeuwde hij met fon
kelenden blik.
Ja, ik, antwoordde de scfiutfi
le deur bedaard achter zich siui
tende. Gij waart er niet op be
dacht, mij heden te zulleai zien,
hij
Ik erken, Yiiet te hebben ver
moed dat ge nog zoo brutaal
zoudt zijn.
De honger doet (1e wolven
Djo honger doet de wolven
uit het bosch komen.
Hebt ge honger
Ik bezit ge,dn cent meer.
Én ge hoopt
Ik hoop niets, maar lk ben
er zeker van, dat gij mij zult hel
pen.
De bankier stikte bijna van
woede.
Hij nam de revolv.er, welke
steeds op zijn schrijftafel lag.
Nooit, zeide hij, geheel hui -
ten zich zelf van wqede, nooit
zult ge een cent van mij hebben,
begrijpt ge Al zag ik u aan mijn
voeten verhongeren
Ho. lio, viel Eendenbek hem
spottend in de rede, welk een
vuur, welk een gramschap
Ge hebt mij in het verdort ge
stort, zei de bankier, en ge waagt
het nog u te \ertoonen Thans
echter kunnen uw bedreigingen
mij geen vrees meer aanjagen.
Het is met mij afgeloopen. Alles
laat mij koud.
Al sprekende speelde de heer
Lantin met de revolver, waarvan
de loop den heer Saint Elme tel
kens bedreigde.. Deze, daarop
minder gesteld, sloeg hot wapen
•iaar beneden, hoewel er in zijn
houding niets vijandigds was.
Speel er toch nicit mode, riep
hij, dat is hoogst gevaarlijk.
Hij ontrukte het wapen aan de
handen van den bankier en leg
de helt wapen op de schrijftafel.
Faak het kort, zei de ban Kier
wat verlangt ge
Ge hebt het geraden, geld.
Ge krijgt geen rood en chyt.
Dan klaag ik u aan.
Dat kan me niet schelen.
Ik kan u bestelen.
Probeer 't eens.
Ik zal u vermoorden.
Welzeker, dat is het gemak
kelijkst, ga uw gang maar. En
met een spottend gezicht bood hij
Jen schurk zijn hoofd aan.
Eendenbek aarzelde een oogen-
blik. Hij keek om zich heen, zag
de geopende brandkast geheel ge
vuld rAet bankbiljetten. De vei'ei
ding werd hem te sterk. Met een
beweging, snel als de bliksem,
greiep hij de revolver.
(Slot volgt.)