V, De afzet was te Schagen
langrijk. Ook de overhou-
fren goed verkoopbaar. De
Hysterie der Lietde
Jaargang-Dinsdag 4 Mei 1926. ;INö ój
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
VIERINGER COURANT
J BOSKER, WIERINGEN
UITGEVER
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per S maanden 1.—
AD VERTENTIêN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytushoef Wlerlngen.
Telei. Intercomm. No. IS.
ki ^5=^
'Blauw. .50 et:
'■Rood.... 40 et.
nGroen...35 ct.
Ceel30 ct.
pen:
prijzen liepen voor de beste kwa
liteiten van 39 tot 43,Enkele
vette schapen werden voor export
verkocht voor 43,In vette
koieien kwam geen verandering.
Eerste kwaliteit 1,a 1,10, üe
0.90 a 1,— en het onderend van
0,80 naar omlaag. Nuchtere kal
veren liepen van J 10,tot 18,
voor de consumptie, voor het be
drijf 20,tot 30,—. De vraag
naar vette varkens neemt iets af.
Dat komt, zei een koopman, om
dat het koevleescli goedkoop»
goedkooper wordt.
De goede slachtvarkens noteer
den 85 cent, Londensche biggen
cent, alles per Kilo.
MDowttcBtimTuwurABum» ei
1 JOUBB-UrDecnr
Atirss'
SARKTO VERZICHT.
Ijt is merkwaardig welken
invloed het weer op dim
""Sol uitoefend en dezen
3l is dubbel groot bij de
jtoorjaars- en herfstmark-
J het voorjaarszonnetje op
H :gedrenkte weiden gras
i is het de tijd voor dui
,om zijn beslag op Be doen,
t dat den wel eens wat te
<#ij koopt toch.
ging liet Donderdag te
""EN bij velen. Daar wer -
bdekoeien gekocht tot *45
j 9 stuivers slachtgewicht
ld, wat werkelijk niat goed
as„ maar er zat geest in
bdel, en staard men zich
f over den toekomst, cn
'oortdurend, hoeveel het
F, eenige maanden waard
FEUILLETON.
No. 12.
zal bepaald vergiftigd zijn
rechter in wanhoop uit.
I^olgenden dag vlqrschteen
!n scherp onderzoek con
ti hij dat de hond door
Jnc was vergiftigd.
Ie dader was, bleek hier-
fcfter nog niet opgeJMderd.
gyjrgiftigingsgeval werd trou
«er spoedig vergeten, door
veel ernstiger geval zirh
-£dagcn daarna voordeed.
11 Eva ttegen den avond
lifcbeurde namelijk op den
j£ipark wandelde. Plotseling
in het park zakte zij in-
IIng zij daar gelegen had,
l|! niet. Toen zij evenwel de
■reer open sloeg zag zij hel
IH-gelaat van den houtves-
nger voor zich.
jongeman knielde naast
fler en vroeg toeri op vrien
.ac toon
vo/elt u zich nu, juffrouw?
vraagde kon niet zoo dade
^"woorden. Zij moest eerst
^dachten verzamelen. Hoe
pzij hier Wat was er met
"peurd O ja, nu wist zij
DIr, zij was bewusteloos in
;ra!k neergevallen. Tioen voel
an het oor, daar had z j
Lins'n pijn aan gehad.
v%t is or dan eigenlijk g&-
,Hf vroeg zij, terwijl zij met
kdoek ovei* het bloeden'ie
sf.
BINNENL. NIEUWS.
Noodlottige tafelpairtij.
Zooals wij vroeger wel eens heb
ben gemeld, bestaat er in het Oos
telijk deel van Noord-Brabant op
sommige plaatsen nog een oud
gebruik, dat men tafelen noomt.
Als een verloving wordt verbro -
ken, staat heel de buurt op stel -
ten en een aantal karren worden
onderstboven op elkander ge
plaatst voor de woning van den
jongen of het meisje, die (ie oor
zaak der scheiding isDezer
dagen heeft men te Someren
weer eens getafeld, doch ditmaal
met minder onschuldige, zelfs
met noodlottige gevolgen. Niet
minder dan 47 karren waren voor
de woning van de wed. H. ge
plaatst. Plotseling vielen twoe
schoten uit deze woning. Een der
tafelaars, zekere P. Vdrheijden,
werd ernstig aan den linker
schouder en voorts aan het oog
geraakt. DeZ.e laatste verwonding
is zoo ernstig, dat het wel vasl-
staat, dat V. dit oog zal moeien
missen. De getoffene is in het zie
kenhuis te Eindhoven ter verple
ging opgenomen. Door de maré-
chaussée is de 32-jarige zoon des
huizies G. v. II. gearresteerd en
gevankelijk naar heft Huis van
Bewaring te Roermond overge
bracht. De man ontkent gescho -
ten te hebban, hóewei het twee
loops jachtgeweer -inde woning
werd gevonden, waarmede naar
alle waarschijnlijkheid d£> nood
lottige schoten zijn gelost.
Het figuur van de Tweede Kamer
in de laatste daggen.
Een medewerker van „De Tijd"
(R.-K.) schrijft
Het zal niemand verwonde/en
dat dp voorzitter van de Tweede
Kamer, de heer Ruys de Beeren-
brouck, het als 2ijn eersten plicht
aanziet, om de Kamer te laten
werken. De heeren die door het
volk zijn gekozen, om 'slands be
lang te dienen, hebben door de
crisis maanden en maandteïn lang
vacantie gehad. Hun tractement
is doorgegaan en hun vrij reisbP-
t is natuurlijk niet ingetrokken.
Dat is natuurlijk de natuurlijkste
zaak van de wereld.
Men zou nu denken, dat de hoe'
ren na hun gedwongen vacantie
blaken zouden van ijver, om
door hun aanwezigheid te toone.n,
dat zij er van bewust zijn, den
verlor.en tijd in te halen.
Het tegendeel is waar.
De Kamer is doorgaans slecht
bezet.
De tamelijke bezetting duurt
tot ongeveer- half vijf. Dan ont
staat er onrust onder de aanwe
zige leden. Zij kijken naar cfca klok
ken en zuchten en gaan praatjes
maken met den voorzitter, hoe
lang het nog kan duren. Om vijf
uur begint de exodus. Het een na
het andere lid verdwijnt. De leeg
te wordt gapend. De sprekers, die
werk van hun werk gemaakt heb
ben, staan gewoonweg voor spek
en boorden te praten. Want het is
toch waarachtig hun doel niet,
om alleen voor den minister en
d,e pers te praten, Zij willen toch
Heeft men op mij gescheten
Zij zag hem daarbij zeer kalm
aan.
Ik weet het niet, juffrouw,
haastte de ander zich te antwoor
den, ik weet het waarlijk niet,
maar aan de wond te oordaelen
moet het wel een kogel geweest
zijn, welke u triof. Waarschijn
lijk
Langzamerhand waren zij tot
aan de deur genaderd, welke uit
kwam in het park.
Toen een poosje daarna de hout
Mester met het gewonde barones
je op de villa kwam, ontscond
daar natuurlijk groote opschud
ding.
Door alle houtvesters en verde
ren geëmployeerden werd toen
zeer nauwkeurig het bosch en de
omgeving onderzocht ten einde te
trachten den schurk alsnog te
pakken te krijgen.
Ook de houtvester Beringer ging
op onderzoek uit.
Hij wist de plek waar hij den
barones gevonden had zich nog
zeer gr»! te herinneren. Na een
kwartiertje haastig gezocht te
hebben, slaakte de houtvester
toen plotseling een kreeit van
blijdschap. Op den grond vond hij
namelijk den bewusten kogel lig
gen waarmee Eva getroffen was.
Met dien kogel in den zak spoed
de hij zich dadelijk naar d,en ba-
ron.
Maar het was £1 te laat. D;e'
schurk was natuurlijk al lang
veidwenen, en het was onmoge
lijk nog iets te vinden waar men
uit op zou kunnen makjan, wie
den moordaanslag gepleegd had.
Dagen kwamen, dagen gingen
en nog altoos kon men niets na -
ders vaststellen betreffende den
ook overtuigend op hun medele
den inwerken, als zij werkelijk
iets te zeggen hebben. Of hebben
zij dat reeds opgegeven Na vijf
uur begint het parlement het aan
zien te krijgen van de berucht
slechts bezochte avondvergade
ringen. Steeds meer klapt het
groene d,eurtje.
De voorzitter, die zijn verant -
woordelijkheid tegenover volk en
land vol bewust is, houdt ta*d
vast aan zijn opzet, de zaken snel
at te doen, do zaken, die reeds
voor Kerstmis hadden behooren
te zijn afgedaan.
Dat past echter niet in de kraam
der leden.
Schrijver hoorde dezer dagen op
de publieke tribune een opmer -
king die nog al „ad rem" was.
,De Kamerleden", sprak een ni£r
neer .tegen zijn gezel, „zijn w/el
geen ambetnaren, maar zij verdie
nen toch een behoorlijk salaris en
hebben nog andere benijdens
waardige' revenuëiij zooals bij -
voorbeeld het vrije reizen eerste
klasse, zoodat zij de honderd da
gen in het jaar, dat ze bij elkan -
der komen, wel aanwezig kunnen
zijn."
Het was Donderdagmiddag. De
man blikte neer op het treurige,
verwaarloosde zaaltje, dat de
Tweede Kamer herbergt, en hij
zag een tiental leden, die met el
kander stonden te praten, terwijl
er een oreerde, waar niemand
naar luitserde.
Maar het zou nog erger worden.
Vrijdagmiddag tegen vijven
was de groote exodus al begon -
nn. De heeren verlangen dan blijk
baar naar hun bittertje of hebben
het land aan koude aardappelen.
Men herinnerde zich de tijden
toen mr. Kooien nog het ppesidi -
um voerde en die Vrijdagsmid!-
dags placht te zeggen om halfvijf:
Met het oog op den Vrijdag sluit
ik de vergadering Maar zij kon-
moord aanslag. Ook Eva en Berin
ger wisten niets nadeis te vertel
len.
Eva had in het minst niets ge
zien, wel had zij in de' struiken
naast zich een verdacht geritsel
eehoord, doch dadelijk daarop
was ook het schot gevallen.
En wat Beringer betreft, deze
had we' net schot gehoord en ter
zelfder tijd een vrouw^ op den
grond zien vallen, doch in zijn ont
stel tenis had hij toen niet verder
acht geslagen op dein pleger van
den aanslag. Zijn eerste gedachte
was begrijpelijkerwijs gewetest de
gewonde zoo spoedig mogelijk op
t - helpen.
Dat had hij dan bok gedaan.
Hij vferzweeg evenwel dat hij
op dat oogenblik een vrouw dooi
de struiken had zien wegsluipen.
Mocht hij dit eiigenlijk wel doen
Ja, maar waarom zou hij dat
eigenlijk ook moeten vertellen
VIII.
Sierink werd door de arrondis
sementsrechtbank tot drie jaren
tuchthuisstraf veroordeeld we
gens herhaald stelen en stroopen.
Nu zou eigenlijk nog het tweede
onderzoek volgen. Dus werd Se-
rèk thans ten tweeden male voor
de rechtbank gedaagd,e ditmaal
onder verdenking den moord op
den heer Kruis te hebben ge
pleegd.
De dag, waarop de behandeling
inzake déze kwestie zou begin
nen, was aangebroken.
Ta4 in het nokje van cta recht
zaal zatea om zoo te zéggen de
menschep.
Dat de strooper gestraft, zou
worden betwijfelde niemand.
den en moesten weten, dat ook
Kooien dat niet zou hebben ge
daan, als er maandenlange ge
dwongen vacantie zou zijn ge
weest. En dat is nu toch het ge
val.
Om ongeveer kwart voor zessen
was de Kamer heelemaal Ideg.
Om half zeven werd het de voor
zitter dan ook te bar. B v laatste
luisteraar maakte aanstalten, om
het ^parlement te verlaten. Dus
sloot hij de vergadering maar,
want hij kon d,en Minister ten slot
te niet laten spreken v-oor een Ka
rn er, di.e geheel en al van loden
was ontbloot.
Het is hoog tijd, dat er verande
ring in dezen toestand komt, zegt
de schrijver.
In welken Gemeenteraad is zoo
iets magelijk
nn mag het dan maar in 's lands
vergadering
Gewrkt moet er worden. De
achterstand moet zoo snel moge
lijk worden ingehaald.
In de rechtzaal heerschte e*n
doodsche stilte, toen de president
rnet het verhoor begon. Zijn eer
ste vraag luidde
Welnu, beklaagde, beken Je
schuldig te zijn aan den moord
op den heer Kruis, gepleegd op
dein vijfden Mei in het bosch Wit
ten dorp
Karei Serek zag ontsteld op.
Zijn gezicht zag er bleiek en ver
ouderd uit.
Langzaam richtte hij zich op en
schudde toen ontkennend met
het hoofd.
Neen, mijnheer de president,
sprak hij daarop rustig, ik ben
geen moordenaar. Nog nimmer
heb ik iemand vermoord of ge
dood.
Je bestrijdt dus ook dat j;c,
hoe dan ook, de wapens tegen
den heer Kruis hebt ter hand ge
nomen.
Zeker, zeker, antwoordde Se-
rik driftig, zeker, zeker bestrijdt
ik dat. Waarom zou ik dat trou
wens gedaan hebben, president,
ik had daar toch in het geheel
geen reden toe
Je houdt dus vol. dat toen jij
op de bewuste plek kwam, de
ambtenaar Kruis reeds dood
was
Zeker president, hij was mors
dood.
De oogen van den spreker fon
kelden, terwijl het bloed hein van
drift naar het hoofd steeg.
U kunt uzelf niet voorstel
len, mijnheer, hoe ik geschrok
ken ben, toen ik daar plotseling
dat lijk voor mij zag liggen.
Do president en enkelb anderen
lachten spottend.
Zoo, zoo, maar toch schhen
je kracht en tegenwoordigheid
PROVINCIAAL NIEUWS.
Oudesluis. De Zaterdagavond
gehouden Propagandavergade -
ring van Staat spen.sionneering
Afdeeling Oudesluis kan als vol
komen geslaagd beschouwd wor
den. Het voorloopig bestuur heeft,
eer van zijn werk gehad, daar
reeds een vijftigtal leden zijn toe
getreden.
De heer K. Paarlberg opende de
goed bezochte vergadering, waar
na de heer Limpcrs de De Boer
hun uiteenzettingen omtivnt het
doel en de beteekenis van Staats-
pensionnoering hielden. Het too-
neelstuk „Worden en Vergaan
werd door de tooneelveiremiging
uit Wieringerwaard zeer goed
vertolkt. De nieuwe afdeel,ing zal
wel op deze wijs het ledental, net
als het oude, tot 100 opvoeren.
Oudesluis. De afgeloopen week
van geest in voldoende mate ie
bezitten, want jo schroomde toen
toch niet de zakken van den doo-
de leeg te plunderen
Achter in d.e zaal klonk gemom
pel van goedkeuring.
Hierna werd rentmeester van
Warne gehoord.
De rentmeester zag er opvallend
bleek uitzijn oogen zagen
schuchter naar den grond, zijn
bewegingen hadden iets zenuw
achtigs, iets onrustigs, toen hij
voor de balie verscheen. Zijn
riem klonk h-eesch en bijna on
hoorbaar.
Hop laat had u met den heer
Kruis afgesproken vroeg de pre
sident.
Dat was om half zes.
U ht?;eft u toen echter ver
laat, is 't niet
Zoo is het. Het zal ongeveer
tegen half zeven zijn geweest,
toon ik bij Kruis kwam.
U is toceh dus met mevrouw
Kruis naar het jachtterrein ge
gaan
Ja.
En toen is u door het do;
gegaan en daarna over den land
weg om vervolgens over de wol-
den naar.
Ja, mijnheer....
Op welke plek hoopte u torn
den he-er Kruis te ontmoeten.
De getuige haaide \vcdrtjon.
hoorbaar adem, even weifelde
hij, toen sprak hij op matten
toon
Op de plek waai wij hnn
dood vonden liggen, hoopten wij
hem te treffen.
feAr
(Wordt vervolgd.)