WOUDA's e Wenteltrap. 47e Jaargang. Vrijdag 4 Juni 1926. No. 45. Kalwermeel HMEMNGER COURANT* IBP nieuws- en jsl^ver^ntieblad VOOR HijjB WIERINGEN EN OMSTREKEN JOHN J. BOSKER, WIERINGEN UITGEVER VERSCHIJNT E L K E N DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1.— AD VERTE NT IëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Hippolytushoef Wlerlngta. Telei. Intercomm. Na. II. ALLEEN VERKRIJGBAAR bij JANNES J. BOSKER Telefoon 22 II.HOEF EEN MATROZENPAKJE VOOR JONGENS. Er bestaat geen aardiger en doelmatiger dracht voor kleine jongens dan een matrozen pakje, hetgeen moeders met kleine zoons tus- schen vier en acht jaar zeker zullen bevestigen. Het hierbij afgebeelde pakje kan worden na gemaakt van wit linnen of flanelook wel van donkerblauwe serge. Een aardige combinatie bijvoorbeeld ook een broekje van donkerbla r we serge en een buisje van wit drilt. Het vest J moet, in elk geval, wit zijn. De kraag wordt ge maakt van donkerblauw linnen (er bestaat een rpeciaal soort linnen voor matrozenkragen, dat naar verkiezing gesteven of ongestevcn kan worden), versierd met banden van wit JD M. C. of veterband. De manchetten zijn 2 iveneens van blauw linnen. Het patroon bestaat uit elf stukken en naar nd 'erkiezing gewijzigd worden. Wil men bijvoor beeld de broekpijpen niet naar onderen uitloo- lend maken, dan verlengt men eenvoudig hst malste gedeelte van iedere pijp. Desgewensclit an er dan nog een omslag aangeknipt wor- vt .en, hetgeen tegenwoordig heel veel gedragen jtordt. De blouse kan ook op twee manieren gedre- '(j en worden als buisje en als rechte blouse. y foor het buisje haalt men door den zoom een ct lastTek op heupwijdte. Het geheel wordt afge- ,te laakt met een stropdas van zwarte zijde, rei Het patroon kan worden bestelt voor jon- ens van vier tot acht jaar tegen 55 cents aan i bureau dezer Courant. FEUILLETON. Naar het Amerikaansch van MARY ROBERTS RINEHART. )0( No. 2. tiet huis was een typisch zomerverblijf op t Joote schaal. Waar liet maai cenigszins nio- liijk was beneden, had de architect de tus- henmuren weggelaten en in plaats daarvan gen en pilaren gebruikt. Het was daardoor ïl ruim en koel maar niet direct gezellig, irwijl Liddy en ik van het eene raam naar t andere gingen, kaatsten onee stemmen eral terug, en tenslotte voelde ik dat ik hard weg was om even bang te worden als Liddy 4an het eind van den rechtervleugel, was n soort van speelzaaltje, met een kleine hal op de oostelijke veranda uitkwam ,en van aruit ging er een smalle wenteltrap naar bo- n. Halsey had er mij op gewezen. Kijk eens, tante", zei hij, „de architect die huis gebouwd heeft, was nog zoo dom niet. ■nold Aimstrong en zijn vrienden konden er den geheelen nacht zitten kaarten en dan en den ochtend naar bed gaan, zonder dut, familie er iets van merkte. Liddy cn ik kwamen aan het speelzaaltje en raaiden alle lichten uit. Ik probeeroe <'e deur ie op de veranda uitkwam, en onderzocht de iRen. Alles was in orde, en Liddy, die nu een etje minder zenuwachtig was, had mij ei st op gewezen hoe schandalig stoffig de i'ketvlper was, toen plotseling de lichten uit ngen. Wij wachtten een oogenblik en ik denk ft Liddy verstomd was van schrik, anders U ze wel gegil.' hebben. En toen greep ik haar J den arm en wees op een van de ramen, :e de veranda i ltzagen. In het donker was het raam een grijs vlak daarachter zagen we iemand staan, die naar men keek. Toen ik er naar keek liep de ge- ante de veranda over en verdween in de isternis. HOOFDSTUK II. ALGEMEEN HOOFDARTIKEL. „ONZE KEURINGSWETTEN. „ABB—EL—KRIM VERDWENEN." Binnenland. De vraag „hoe werken onze keu- ringswetlen in de praktijk" is reeds eenige ma len gesteld, maar het antwoord schijnt minde'- gemakkelijk gegeven te kunnen worden. Geen wonder, ook men heeft hier zooals in zoo vele gevallen, weer met twee groepen belang hebbenden te doen. Ten eerste de groiote groép „bevolking" en ten tweede de kleinere maar toch ook belangrijke-groep „de boeren" De boeren meenen in vele gevallen dat zij in de uiloclenlng van hun bedrijf, door de nieuwe wetten danig geschaad worden. Echter, verge ten zij maar al te dikwijls, dat de wetten i nnet leven geroepen worden ter bescherming der volksgezondheid. Dat die volksgezondheid be scherming noodig had, was een gevolg van de praktijken van welhaast gewetenlooze hande laren en verkoopers, die er zich niet om bekom merden of hun waren al dan niet ziekte onder de menschen brachten. Lang niet elke boer of koopman is geneesheer scheikundige of veearts. Als op een of andeie boerderij een rund sterft, gebeurt het heel vaak dat de boer precies weet te vertellen, wat de oorzaak van dezen dood is, maar later komt uit, dat hij slechts gegist heeft en zijn conclusie kant noch wal raakte. In zoo'n geval handelt de man indien hij het vleesch van zijn dood stuk vee gaat verkoopen geheel ter goeder trouw, maar toch kan. hij de gezondheid van vele menschen in gevaar brengen. Dit bewijst, dat de keuringswetten niet alleen heilzaam voor de bevolking in het algemeei zijn, maar wel degelijk ook voor de betrokke nen zelf. Buitenland. Schreef een poosje geleden 'n Fi'ansch blad met kluchtige openhartigheid: „We eijn doch, maar uit met onze heerlijke koloniën, na komt er allengs reden om tevreden te zijn, zij het dan ook maar alleen om niet altijd hoos te blijven. Want wat Frankrijk en Spanje nu ei genlijk gewonnen hebben en waar zij zich zoo lik voor hebben gemaakt, blijft ten eenemaie een raadsel. Abd-el-Krim was de boeman, d.w.z. in de oogen der Franschen en Spanjaarden. In de andere landen zal menig rondborstig soldaat stil geglimlacht hebben en stikum een oogje ge knipt hebben in de richting van den gebruin- den krijgsman. Krim heeft het op den duur echter niet vol kunnen houden, alhoewel hij ettelijke maanden lang heeft laten zien, dat zijn legertje het Spaansche „moderne" leger zond- vorm van proces in de Middellandsche Zee had kunnen jagen. Hij zal nu wel spijt hebben zoo lang te hebben geaarzeld, maar ach, deze Afri- icaansche krijger en staatsman tegelijk, kon ook niet vermoeden, dat Frankrijk een handje ging medehelpen. Men had het nu zoo ver, dat Krim in de on derhandelingen toestemde en natuurlijk waren de programma's van wat hij wel en wat hij niet mocht doen keurig opgesteld. Men eischte Een manchetknoop. Liddys knieën gaven het op. Zonder een ge luid te geven zakte ze op den grond en ik stond nis verlamd van verbazing naar het raam te kijken. Liddy begon zachtjes te kreunen en in mijn opwinding bukte jk me en schudde haar door elkaar. „Schei uit, fluisterde ik „het is maar een vrouw misschien een dienstmeisje van de Armstrongs. Sta op, en help mij om de deur te vinden." Ze kreunde weer. „Goed" zei ik, dan zal ik je hier moeten laten. Ik ga." Toen kwam ze overeind, pakte mijn mouw beet, en samen vonden we na vele botsingen op het gevoel den weg naar de salon. Toen gin gen de lichten weer op en daar er geen luiken waren voor de openslaande deuren, had ik het griezeUge gevoel dat er overal iemand te glu - ten stond. En in verband met wat er later ge beurde ben ik er vrij zeker van dat we den hee len avond begluurd zijn. Haastig sloten we dë rest van 't huis en gingen zoo gauw mogelijK naar boven. In weerwil van mijn voorgewende onverschil ligheid deed ik de deur in de hal op slot en toen ik merkte dat het slot niet goed pakte, zet te Ik voorzichtig een stoel voor de deur, en na dat ik er opgeklommen was legde ik op den rand van het bovenraam een klein handspie geltje, zoodat dit bij elke beweging van de deur naar beneden moest vallen. Toen gingen we naar bed. Opeens klonk oen ratelend metaalachtig ge- uid en hel weerklonk ontzettend in de leege ruimten. Ilct was net of er iets zwaars, mis schien een stuk staal rammelend en ratelend de trap al naar het speelzaaltje was afgerold. In de stilte, die hierop volgde, bewoog Liddy ieh en snurkte weer. „Sta op", zei ik als je niet in je bed ver moord wilt worden." „Wat Hoe gilde ze ontzet, en sprong over eind. ,Er is iemand in huis." '/ri ik. „Sta op. We moeten probeeren om Dij de telefoon te komen. Ik luisterde en toén ik niets hoorde deed ik de deur een eindje open en keek in de hal. Hét was er pikdonker en door het schijnsel van mijn kaars maakte de duisternis nog meer in druk. Liddy gaf een gil cn trok mij weer terug, en toen do deur dicht sloeg viel het spiegeltje dat ik op het bovenraam had gelegd naar be- dadeiijk „ja", maar dit vlugge antwoord wek te juist het wantrouwen en men ging tenslotte heel voorzichtig met Krim in zee. Men geloof de hom niet en stil bleef de vrees bestaan, dat hij zich in'het geheel niet zou onderwerpen, maar veel meer zou trachten de vroeger afge broken vi edesonderhandelingen wederom op te vatten. Daarvoor bedankte men in Frankrijk echter hartelijk en bij voorbaat werd dan ook al medegedeeld, dat de vijandelijkheden tegén de Rif-kabilen, niet zouden worden gestaakt, alvorens zij zich geheel zouden onderworpen hebben. Abd-el-Krim is intussehèn ook het slachto"- ler geworden van verraad. Een zijner legei- aanvoerders, met name Amar Ahmido, is naai den vijand overgeloopen en heeft heel „dapper" van zijn terreinkennis gebruik gemaakt om het vertrouwen van zijn vroegeren chef te be schamen en het plaatsje Targoeist in te nemen Thans heeft men zijn troepen extra versterkt met een divisie van het Marokkaansche leger. Le Fransche regeering speelt hem dus wel uit cn blijkbaar wordt hij torenhoog verheven, om zooveel mogelijk van nut te kunnen zijn De onverkwikkelijkheden van den oorlog Het is nu eenmaal niet anders. Abd-el-Krim heeft zich overgegeven. Spanje wilde hem als gewoon rebel laten behandelen dus lalen ophangen of doodschieten. Frank rijk is hoffelijker en zal den dapperen kerel met zijn harem een mooi plekje aanwijzen waar hij rustig over zijn verloren strijd kan naden ken. PROVINCIAAL NIEUWS. UIT SCHERMERHORN. De heer P. L. van Schermerhorn, per rijwiel op weg zijnde naar I urmerend, wilde aan den Middenweg in Beem ster even den weg oversteken om bij een be woner een fietspomp te vragen. Niet bemerken de dat achter hem een auto kwam aanrijden, terwijl de bestuurder niet meer kon uitwijken, was een aanrijding onvermijdelijk. Met een ge broken sleutelbeen, terwijl ook zijn hoofd lang niet in orde was, werd hij, na door dr. Veening vaorloopig te zijn geholpen, door deze per auto naar familie te Schermerhorn gebracht, alwaar verder de hulp werd ingeroepen van Dr. He ringa. Het rijwiel was geheel vernield. UIT HEEMSKERK. Op de rijksweg te Wijk aan Duin is Maandagmiddag het 7-jarig doch tertje van Meurs te Heemskerk door een auto overreden en met een gebroken beentje naar het Ziekenhuis vervoerd. UIT HEILOO. Een treffend bewijs van ver draagzaamheid in de dierenwereld is te zien aan hel Slempad. Bij den heer Hoefnagel heeft een roodborstje eieren gelegd ineen bijen korf en zit daar rustig te broeden, terwijl on der de korf de bijen rustig haar arbeid verrich ten. Het roodborstje heeft deze ongewone broed plaats gekozen door het gat waar de bijen gere geld in- en uitvliegen. De heer H. heeft nu de bijen afgesloten om d6 beide partijen niet te verontrusten. UIT ZIJPE. De gemeeenterand alhier stelde lieden, boven op haar hoofd. Toen was het hed- lemaal mis. Het duurde een heelen tijd voor ik er haar van kon overtuigen dat ze niet van ach teren was aangevallen door een inbreker, en toen ze den spiegel kapot op den grond zag lig gen maakte dat het al niet veel beter. „Dat geelt een dooie',, jammerde ze. „O, juf rouw, nu gaat er iemand dood „Ongetwijfeld", zei ik streng, „als jij je mond met houdt, Liddy allen." En zoo bleven we tot den ochtend zitten, ho pond dat de kaars het zou uithouden tot liet dag werd, en we bespraken niet welken trein we naar de stad terug zouden gaan. Als we maar bij dat besluit waren gebleven en terug gegaan waren voor het te laat was Tenslotte ging de zon op en van mijn raam uit zag ik de boomen in de oprijlaan langzaam zichtbaar worden, eerst grijs en toen groen Aan den anderen kant van het dal werd de Greenwood Clbu een witte vlek tegen een heu gel aan en een paar vroege roodborstjes trip pelden rond in de dauw. Pas toen de melkboer en de zon kwamen, ongeveer om denzellden tijd, durfde ik de deur naar de hal open te doen en rond te kijken. Alles was nog precies zooab wij het gelaten hadden. Hier en daar standen koffers, die naar den kofferzolder gebracht moesten worden en door een raam van gebrand %|as scheen het daglicht opgewekt nood en geel naar binnen. De melkboer liep ergens beneden tond en de dag was begonnen. Ongeveer om half zeven kwam Thomas John son de oprijlaan af en wij hoorden hem bene den rondscharrelen en luiken open zetten. Ik moest met Liddy meegaan naar haar kamer boven ze was er van overtuigd dat ze daar iets griezeligs zou vinden. En toen er niets bij zonders was, voelde ze zich zoo moedig in het daglicht, dat ze heuseh een beetje teleurgesteld was. En we gingen dien dag niet naar de stad te- mg. Toen we ontdekten dat er in den salon oen klein schilderijtje van den muur gevallen was was Liddy er van overtuigd dat we ons moode- loos bezorgd hadden gemaakt, maar ik dacht er anders over. In aanmerking nemend dat ik zenuwachtig was, en dat kleine geluiden 's nachts altijd erger lijken, was het toch niet mogelijk dat het schilderijtje die serie geluiden had gemaakt, die ik gehoord had Maa om het Voor Winkeliers verkrijg baar bij Jn. J. BOSKEL Telefoon 22 H.HOEF het, vierpnenigvuldigingscijfer voor den hoofdb alken omslag vast op 1.2 (vorig jaar 1.4). UIT KOEDIJK. Woensdagmiddag circa 4 uur is zekere D., uit Bergen, met een groote snel heid mét zijn motor teegn de gesloten afsluit- boomen van de Vlotbrug gereden. De boomen knapten als rietjes doormidden. En motorrijwiel én bestuurder tuimelden ie water. De jonge man werd gered. Zijn motor fiets, die zwaar beschadigd werd, werd later opgevischt en per vrachtauto naar Bergen ver voerd. Van de aanrijding is proces-verbaal opge maakt. -i BINNENL. NIEUWS. KIND UIT DEN TREIN GEVALLEN. Nabij den spooroverweg bij „De Vink" onder 'loerden, is Maandagavond een pl.m. 7-jarig knaapje uit dén trein, welke uit Rotterdam kwam, gevallen. Onmiddellijk werd aan de noodrem getrokken en de trein tot stilstaan gebracht. Toen men het kind opnam, bleek het ernstig aan het gelaat gewond. Een in don trein aanwezig geneesheer hielp het kind en met denzelfden trein werd het medegenomen uaar Utrecht naar de Rijkskliniek. Het knaap je reisde met zijn grootmoeder en weg naar U- trecht. TREIN EN AUTOBUS. De concurrentiestrijd tusschen trein en auto lus op het traject IJmuidenHaarlem wordt met den dag verscherpt. Aan de onlangs opge richte halte IJmuiden Oost stoppen thans da gelijks reedsongeveer 70 treinen. Met ingang van 1 Juli a.s. worden door de Nederlandseho Spoorwegen dagretours op dit traject uitgege ven, die belangrijk onder het tarief der auto - ibusfjïn zijn. De verschillende autobusonderne mers zullen hun thans reeds zoo kostbaar ma teriaal wederom met een vijftal nieuwe wagens uitbreiden. Voor deze verschillende diensten zijn dan, behalve de reservewagens, een 14-tal moderne autobussen, die elk 7 maal het traject alleggen. Als deze wagens in dienst zijn, kan men ongeveer 140 maal in beide richtingen ver trekken. BUITENLAND. EEN ZIEKE VAN 153 JAAR. De oudste man der wereld Zaro Agha, een 'lurk, die den respectabelen leeftijd van 153 jaar bezit, is de vorige week ziek geworden en in een zijn aigeheele onderwerping en de leukert zei te bewijzen, liet ik het nog eens vallen. Het viel met een dof gekraak van de houten lijst en was meteen hopeloos beschadigd. Ik suste mijn ge weten met de gedachte dat d eArmstrongs zelf verantwoordelijk waren, en niet ik, als ze hun schilderijen op minder veilige wijze ophingen en een huis hadden waar het spookte. Ik waarschuwde Liddy dat ze tegen niemand mocht zeggen wat er gebeurd was. Na het ont bijt ging ik op onderzoek uit. Het lawaai was uit den Oostelijke vleugel gekomen en niet zonder angst begon ik daar. In het eerst vond ik niets. Sedert dien heb ik mijn opmerkings gave geoefend, maar toen ter ttjd was zoo iets nog nieuw voor me. In het speelzaaltje zag alles er normaal uit. Bovenaan de trap was een groote mand neer gezet, vol linnengoed dat uit de stad gestuurd was. Het stond op de rand van de bovenste tree en versperde bijna den weg cn op de treé daaronder zag ik een lange kras. Op nog drie andere treden was een kras zichtbaar, maar tel kens iets minder, alfof er een ol ander voor werp afgerold was. Toen vier treden niets en eindelijk op de vijfde een ronde deuk in het harde hout. Dat was alles en het was niet erg veel bijzonders, behalve dat ik er van overtuigd was, dat die krassen er den vorigen dag niet geweest waren. Het klopte met mijn theorie over het lawaai, dat het was of er een metalen voorwerp de trap was afgerold. Die vier treden waren over geslagen en het leélt mij dat bijvoorbeeld een ijzeren staaf zoo zou vallen twee of drie tre den raken met het eene eind, dan omdraaien, een paar treden overspringen cn met een slag neerkomen. Maar ijzeren staven vallen midden in den nacht maar niet vanzelf naar beneden. Ik pro beerde het geval in verband te brengen met de gedaante op de veranda. Het leek mij tenslotte het allerwaarschijn lijkste dat het een poging tot inbraak was ge weest en dat de inbreker gestoord was door het vallen van dat voorwerp wat het ook ge weest was waardoor ik wakker was gewor den. Twee dingen kon ik niet begrijpen hoe de indringer ontsnapt was, terwijl alles op slot was en waarom hij het kleine zilver niet had meegenomen, dat, omdat we geen botteli-r hadden, s nachts benden was gebleven. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1926 | | pagina 1